பாலத்தீனம்

1. Home
2. History Books
3. பாலத்தீனம்

வரலாறு

Back

பாலத்தீனம்
வெ. சாமிநாத சர்மா

பாலத்தீனம்
வெ. சாமிநாத சர்மா

---

---

 

1.  பாலத்தீனம்
    1.  மின்னூல் உரிமம்
    2.  மூலநூற்குறிப்பு
    3.  பதிப்புரை
    4.  நுழையுமுன்…
    5.  முன்னுரை
2.  பூகோளமும் சரித்திரமும்
3.  பால்பர் அறிக்கை
4.  அராபியர்களின் தேசிய இயக்கம்
5.  யூதர் குடியேற்றத்தின் விளைவு
6.  யூதர்கள் சாதித்ததென்ன?
7.  கலகங்கள்
8.  பிரிவினைப் பிரச்னை
9.  சமரச மகாநாடு

பாலத்தீனம்

 

வெ. சாமிநாத சர்மா

 

 

மூலநூற்குறிப்பு

  நூற்பெயர் : பாலத்தீனம்

  தொகுப்பு : வெ. சாமிநாத சர்மா நூல்திரட்டு - 14

  ஆசிரியர் : வெ. சாமிநாத சர்மா

  பதிப்பாளர் : இ. இனியன்

  முதல் பதிப்பு : 2006

  தாள் : 16 கி வெள்ளைத் தாள்

  அளவு : 1/8 தெம்மி

  எழுத்து : 10.5 புள்ளி

  பக்கம் : 16+ 208= 224

  நூல் கட்டமைப்பு : இயல்பு (சாதாரணம்)

  விலை : உருபா. 145/-

  படிகள் : 1000

  நூலாக்கம் : பாவாணர் கணினி, தி.நகர், சென்னை - 17.

  அட்டை வடிவமைப்பு : இ. இனியன்

  அச்சிட்டோர் : ஸ்ரீ வெங்கடேசுவரா ஆப்செட் பிரிண்டர், இராயப்பேட்டை, சென்னை - 14.

  வெளியீடு : வளவன் பதிப்பகம், 2, சிங்காரவேலர் தெரு, தியாகராயர்நகர், சென்னை - 600 017., தொ.பே. 2433 9030

பதிப்புரை

‘சென்றிடுவீர் எட்டுத் திக்கும்; கலைச் செல்வங்கள் யாவும் கொணர்ந்திங்குச் சேர்ப்பீர்! என்ற இந்திய தேசியப் பெருங் கவிஞன் பாரதியின் உணர்வுகளை நெஞ்சில் தாங்கி உலகெங்கும் கொட்டிக் கிடந்த அறிவுச் செல்வங் களைத் தாய்மொழியாம் தமிழுக்குக் கொண்டு வந்து சேர்த்த பெருமையர் சாமிநாத சர்மா. பல்துறை அறிஞர்; பன்முகப் பார்வையர்; தமிழக மறுமலர்ச்சிச் சிந்தனையாளர்களில் ஒருவர்; தமிழ் கூறும் நல்லுலகம் புதியதோர் கருத்துக்களம் காண உழைத்தவர்; தமிழுக்கு உலகச் சாளரங்களைத் திறந்து காட்டிய வரலாற்றறிஞர்.

அவர் காலத்தில் நிகழ்ந்த உலக நிகழ்வுகளை தமிழர் களுக்குப் படம் பிடித்துக் காட்டியவர். அரசியல் கருத்துகளின் மூலம் புத்துணர்ச்சியும் விடுதலை உணர்ச்சியும் ஊட்டி வீறு கொள்ளச் செய்தவர். உலக அரசியல் சிந்தனைகளைத் தமிழில் தந்து தமிழிலேயே சிந்திக்கும் ஆற்றலுக்கு வழிகாட்டியவர். தாம் வாழ்ந்த காலத்து மக்களின் பேச்சு வழக்கையே மொழிநடையாகவும், உத்தியாகவும்கொண்டு நல்ல கருத்தோட்டங்
களுக்கு இனிய தமிழில் புதிய பொலிவை ஏற்படுத்தியவர்.

தமிழ் மக்களுக்கு விடுதலை உணர்வையும்; தேசிய உணர்வையும்; சமுதாய உணர்வையும் ஊட்டும் வகையில் அரும்பணி ஆற்றியவர். தமிழ்ப் பண்பாட்டின் சிறப்புக்களைப் போற்றியவர்; பொருளற்ற பழக்க வழக்கங்களைச் சாடியவர். தமிழ் மட்டுமே தெரிந்த தமிழர்களும் உலகளாவிய அரசியல் பார்வையைப் பெறுவதற்கு வழி அமைத்தவர். மேலை நாட்டறிஞர்களின் தத்துவச் சிந்தனைகளை எளிய இனிய தமிழில் தந்தவர். வரலாற்று அறிவோடு தமிழ்மொழி உணர்வை வளர்த்தவர். அரசியல் தத்துவத்தை அவர் காலத்தில் வாழ்ந்த தமிழ்நாட்டுத் தலைவர் களுக்குக் கற்றுத் தந்தவர். தமிழகத்தின் விழிப்பிற்கு உழைத்த முன்னோடிகளில் ஒருவர்.

கல்வியில் வளர்ந்தால்தான் தமிழர்கள் உலகில் உயர்ந்து நிற்க முடியும் என்பதை தம் நூல்களில் வாயிலாக உணர்த்தியவர். நன்மையும் தீமையும் இருவேறுநிலைகள்; தீமையை ஓங்கவிடாமல் நன்மையை ஒங்கச் செய்வதே மக்களின் கடமையென்று கூறியவர்.

சாதிப்பித்தும், சமயப்பித்தும், கட்சிப்பித்தும் தலைக்கேறி தமிழ்க் குமுகாயத்தைத் தலைநிமிரா வண்ணம் சீரழித்து வருகின்றன. மொழி இன நாட்டுணர்வு குன்றிக் குலைந்து வருகிறது. இச்சீரழிவில் இருந்து தமிழர்களை மீட்டெடுக்க வேண்டும். இழிவான செயல்களில் இளம் தலைமுறையினர் நாட்டம் கொள்ளாத நிலையை உருவாக்குவதற்கும், மேன்மை தரும் பண்புகளை வளர்த்தெடுப்பதற்கும், அதிகாரப் பற்றற்ற - செல்வம் சேர்க்க வேண்டுமென்ற அவாவற்ற - செயல் திறமையைக் குறிக்கோளாகக் கொண்ட - பகுத்தறிவுச் சிந்தனையை அறிவியல் கண்கொண்டு வளர்த்தெடுக்கும் உணர்வோடு இந்நூல்களைத் தந்துள்ளோம்.

தன் மதிப்பும், கடமையும், ஒழுங்கும், ஒழுக்கமும், தன்னல மின்றி தமிழர் நலன் காக்கும் தன்மையும், வளரும் இளந்தலை முறைக்கு வேண்டும். இளமைப் பழக்கம் வாழ்நாள் முழுவதும் உதவும். விடா முயற்சி வெற்றி தரும்; உழைத்துக் கொண்டே இருப்பவர்கள் எந்தச் செயலிலும் வெற்றி பெறமுடியும் எனும் நல்லுரைகளை இளம் தலை முறை தம் நெஞ்சில் கொள்ள வேண்டும் என்ற மனஉணர்வோடு இந்நூல் தொகுதிகள் வெளியிடப்படுகின்றன.

சர்மா தாம் எழுதிய நூல்களின் வழியாக மக்களிடம் பேசியவர். இவர் நூல்களைப் படிப்பவர்களுக்கு அந்தந்த நூல்களின் விழுமங்களோடு நெருக்கம் ஏற்படுவது உறுதி. இவரின் உரைநடை நீரோட்டம் போன்றது. தமிழ் உரைநடைக்குப் புத்துயிர் ஊட்டிப் புதுவாழ்வு அளித்தவர். வேம்பாகக் கசக்கும் வரலாற்று உண்மைகளை சர்க்கரைப் பொங்கலாக தமிழ்க் குமுகாயத்திற்குத் தந்தவர். தமிழ்த் தென்றல் திரு.வி.க.வின் தம்பி என்று போற்றப்பட்ட இவரின் நூல்கள் தமிழ்க் குமுகாயத்திற்கு வலிவும், பொலிவும் சேர்க்கும் என்ற தளராத உணர்வோடு தமிழர்களின் கைகளில் தவழ விடுகிறோம்.

முன்னோர்கள் சேர்த்து வைத்த அறிவுச் செல்வங்களைத் தேடித் தேடி எடுத்து நூல் திரட்டுகளாக ஒரு சேர வெளியிட்டுத் தமிழ்நூல் பதிப்பில் தொகுப்பு நூல் பதிப்பகம் என்பதை நிலை நிறுத்தி வருகிறோம். சாமிநாத சர்மா 78 நூல்களை எழுதியுள்ளார். இதில் நாட்டு வரலாற்று நூல்கள் 12 இப்பன்னிரண்டையும் 8 நூல் திரட்டுகளில் அடக்கி வெளியிடு கிறோம். 29 நூல்கள் 11 நூல் திரட்டுகளாக மிக விரைவில் தமிழ் கூறும் உலகுக்கு வழங்க உள்ளோம்.

இவரின் தமிழ் நூல்கள் வெளிவந்த காலம் வடமொழி ஆளுமை ஒங்கியிருந்த காலமாகும். அந்தக் காலப் பேச்சு வழக்கையே மொழிநடையின் போக்காக அமைத்துக் கொண்டு நூலினை உருவாக்கியுள்ளார். மரபு கருதி உரை நடையிலும், மொழி நடையிலும், நூல் தலைப்பிலும் எந்த மாற்றமும் செய்யாது நூலை அப்படியே வெளியிட்டுள்ளோம்.

தமிழ் இளம் தலைமுறைக்கும், எதிர்வரும் தலைமுறைக்கும் வழிகாட்டும் ஒளிவிளக்காக சர்மாவின் நூல்களைப் படைக்கருவிகளாகத் தந்துள்ளோம். தமிழ்க் குமுகாயம் வலிமையும், கட்டமைப்பும் மிக்கப் பேரினமாக வளர வேண்டும்; வாழவேண்டும் என்ற உணர்வோடு இந்நூல் தொகுப்புகளை உங்கள் கைகளில் கொடுத்துள்ளோம்.

நாட்டு வரலாற்றுத் தொகுதிகளுக்கு தக்க நுழைவுரை வழங்கி பெருமைப்படுத்தியவர் ஐயா. பி. இராமநாதன் அவர்கள். இப்பெருந்தகை எம் தமிழ்ப்பணிக்கு பெரிதும் உதவியாக இருந்து வருகிறார். அவருக்கு என் நெஞ்சம் நிறைந்த நன்றியைத் உரித்தாக்கக் கடமைப்பட்டுள்ளேன்.

ஒன்றுபட்டால் உண்டு வாழ்வு என்ற இந்தியத் தேசியப் பெருங்
கவிஞன் பாரதியின்குரலும், ஒற்றுமையுடன் தமிழர் எல்லாம் ஒன்று பட்டால் எவ்வெதிர்ப்பும் ஒழிந்து போகும், என்ற தமிழ்த்தேசியப் பெருங்
கவிஞன் பாரதிதாசனில் குரலும் தமிழர்களின் காதுகளில் ஓங்கி ஒலிக்கட்டும். உணர்வுகள் ஊற்றாகப் பெருகி நல்ல செயல்களுக்கு வழிகோலட்டும்.

பதிப்பாளர்

நுழையுமுன்…

செக்கோசுலோவேகியா

கடந்த பலநூறு ஆண்டுகளாக அண்டையிலுள்ள பெரிய நாடுகளின் அல்லது இனங்களின் பேராளுமையால் தாக்குண்டு அல்லல்பட்ட சிறு நாடுகள் பல ஐரோப்பாவின் மையப் பகுதியில் உண்டு. அவற்றுள் ஒன்று செக்கோசுலோவேகியா (1993 லிருந்து செக் குடியரசு மற்றும் சுலோவக் குடியரசு) ஆகும். கி.பி. 5 அல்லது 6 நூற்றாண்டுகளில் செக் மொழி, சுலாவக் மொழி ஆகியவற்றைப் பேசும் இனத்தினர் செக்கோசுலோவேகி யாப் பகுதியில் குடியேறினர். இந்தோ ஐரோப்பிய மொழிக் குடும்பத்தின் ஒரு பெரும் பிரிவு உருசிய மொழி, போலிசு மொழி முதலிய மொழிகள் அடங்கிய சுலாவ் மொழிக் குடும்பம் ஆகும். செக், சுலாவக் ஆகிய இரண்டுமே சுலாவ் மொழிக் குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவை.

இன்று செக் குடியரசு என்று அழைக்கப்படும் செக்கோசுலோவேகியாவின் மேற்குப் பகுதியை கி.பி. 850 முதல் பிரெமிசிலி (Premysl) பரம்பரை ஆண்டு வந்தது. பின்னர் அதனை பொகமிய அரசர்கள் 14 வது நூற்றாண்டில் ஆண்டனர். கி.பி. 1700 களிலிருந்து அது ஆத்திரிய காப்சுபெர்க் பேரரசின் கீழ் வந்தது.

இன்றைய சுலாவக் குடியரசுப் பகுதி 10 ஆம் நூற்றாண்டு முதல் மாக்யார் (Magyar) பரம்பரையினர் ஆளுகையின் கீழ் இருந்தது. 11 ஆம் நூற்றாண்டுக்குப் பின் அப்பகுதி ஆத்திரிய - அங்கேரியப் பேரரசின் பகுதியாக ஆகிவிட்டது.

1918 வரை ஏறத்தாழ ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக செக் மக்களும் சுலாவக் மக்களும் அண்டையிலுள்ள பேரரசுகளுக்கு அடிமைப் பட்டு வாழ்ந்து வந்தனர். அவ்வப்போது ஆத்திரிய அரசு, அங்கேரி அரசு, போலந்து அரசு, செருமனி அரசு போன்றவை இம்மக்கள் வாழும் பகுதி களைக் கைப்பற்றி ஆண்டு, அவர்கள் உரிமைகளை மிதித்து வந்தனர். எனினும் அம் மக்களிடையே விடுதலை உணர்வு மறையவில்லை. குறிப்பாக கி.பி. 1800 க்குப் பின் ஐரோப்பாவில் பல நாடுகளிலும் ஆங்காங்கு தேசிய உணர்வுப் போராட்டங்கள் நடைபெறத் தொடங்கிய போது செக், சுலாவக் மக்களிடையேயும் அவ்வுணர்வு கொழுந்துவிட்டு எரிந்தது. எனினும் முதல் உலகப்போர் முடியும் காலம் வரை ஐரோப்பா முழுவதையும் தங்கள் பேரரசுகளின் கீழ் ஆண்டு வந்த செருமனி பேரரசும், ஆத்திரியப் பேரரசும் இருந்த வரை அம்மக்களுக்கு விடிவு காலம் இல்லை. 1914 - 1918 இல் நடந்த முதல் உலகப் போரில் அவ்விரு பேரரசுகளும் தோல்வி அடைந்தவுடன் 1919 - இல் இங்கிலாந்து, பிரான்சு, அமெரிக்கா ஆகிய (வெற்றியடைந்த) நாடுகள் செயல்படுத்திய வெர்செல் (Versailles) உடன்படிக்கையின் படி செக் மொழி பேசும் மக்கள் வாழ்ந்த பகுதியையும் சுலாவக் மொழி பேசும் மக்கள் வாழ்ந்த பகுதியையும் ஒன்றாக இணைத்து செக்கோசுலோவேகியா என்ற ஒரு புதிய நாடு உருவாக்கப்பட்டது. இதற்காக பல ஆண்டு பாடுபட்ட தாமசு மசாரிக் என்னும் தேசபக்தர் அந்நாட்டின் முதல் குடியரசுத் தலைவர் ஆனார். 1919 - 35 ஆண்டுகளில் அவரே குடியரசுத் தலைவராக இருந்தார்.

இந்த புதிய நாட்டுக்கு 1938இல் கொடுங்கோலன் இட்லரால் பெருங்கேடு வந்தது. முதலில் செருமன் மொழி பேசுநர் சிறுபான்மை யினராக விருந்த சுடெடன்லாந்து பகுதியைப் பிடித்த இட்லர், பின்னர் செக்கோசுலோவேகியா முழுவதையும் விழுங்கிவிட்ட அவல வரலாற்றை இந்நூலில் சாமிநாத சர்மா அருமையாகக் கூறியுள்ளார்.

1945- இல் இரண்டாம் உலகப்போரின் இறுதியில் இட்லரின் செருமனி தோற்றதும் செக்கோசுலோவேகியா மீண்டும் உயிர் பெற்றது. கிழக்கிலிருந்து வந்து செருமன் படைகளை வென்ற பொதுவுடைமை யாளர் (கம்யூனிசுடு) உருசியப் படையினர்தாம் செக்கோசுலோவேகி யாவுக்கு புத்துயிர் தந்தனர். எனவே, பொதுவுடைமையாளர்கள் ஐக்கிய முன்னணி அமைத்து 1948 இல் தங்கள் ஆட்சியை செக்கோசுலோவேகியாவில் நிறுவினர். விரைவில் பிற உதிரிக் கட்சிகள் நீக்கப்பட்டு கம்யூனிசுடுகளின் முழுமையான ஆட்சி வந்தது. அவ்வாட்சி 1989 வரை நீடித்தது. (இடையில் உருசியாவுக்கு எதிராக செக் மக்கள் 1968 இல் நடத்திய துப்செக் Dubcek புரட்சியை போர்ப்படை அனுப்பி உருசியா ஒடுக்கிவிட்டது.) உருசிய ஆதிக்கத்தில் இருந்து விடுதலை பெற்று சில ஆண்டுகள் கழித்து செக்கோசுலோவேகியா மக்கள் செக் குடியரசு என்றும் சுலாவக் குடியரசு என்றும் தனித்தனியாக இரண்டு தனிநாடுகளைத் தமக்குள் இசைந்து உருவாக்கிக் கொண்டனர். 1993 - சனவரி முதல் நாளிலிருந்து இவை இரண்டும் தனிநாடுகளாக செயல்கின்றன. இவ்விரு நாடுகளின் இன்றைய புள்ளி விவரங்கள் வருமாறு:-

செக் குடியரசு Czech Republic (செக் மொழி)

தலைநகரம் : பிராக் (Prague)

பரப்பளவு : 30441 சதுர மைல்

மக்கள் தொகை : 1 கோடி 3 லட்சம்

சமயம் : கத்தோலிக்கர்- 39% புராடசுடன்ட் - 2 %

சுலாவக் குடியரசு Slovak Republic (சுலாவக் மொழி)

தலைநகரம் : பிராதிசுலாவா (Bratislava)

பரப்பளவு : 18,927 சதுரக் கற்கள்

மக்கள் தொகை : 54 இலக்கம்

சமயம் : கத்தோலிக்கர்- 70% புராடசுடன்ட் - 6 %

செக் நாடு சிறியதாக இருந்தபொழுதிலும் வரலாற்றுப் புகழ் வாய்ந்தது. இன்று உலகெங்கிலும் பரவியுள்ள பிராடசுடன்ட் கிறித்துவ சமய முன்னோடி சான் அசு ( Jan Huss ) (1372 - 1415) செக் நாட்டவரே. 1579 -93 இல் செக் மொழியில் விவிலியம் மொழி பெயர்க்கப்பட்ட பின் செக் இலக்கியம் வளர்ச்சியடைந்தது. கரெல்மாசா (Karel Macha) (1810 - 36) செக் மொழியில் தலைசிறந்த பாவலர். ரோபோ என்ற சொல்லைப் படைத்த கரெல் கபெக் (Karel Capek) என்பவரும் அந்நாட்டவரே. மேலை நாட்டுத் தமிழறிஞர்களுள் இன்று உள்ளவர்களில் சிறந்தவரான கமில். வி.சுவெலபில் செக் நாட்டவரேயாவர். ஜாரெசுலாவ் வாசெக் என்னும் மற்றொரு தமிழறிஞர் தமிழுக்கும், உரால் - அல்தாய்க் ( Ural - Altaic) மொழிகளுக்கும் இடையிலுள்ள நெருங்கிய உறவுகள் குறித்து விரிவான ஆய்வுகளைச் செய்து வருகிறார்.

ஆக 1938 - 1992 ஆண்டுகளில் செக்கோசுலோவேகியா என்று அழைக்கப்பட்டதும், 1993 - முதல் செக் குடியரசு, சுலாவக் குடியரசு என்று இரண்டு தனிநாடுகளாக உள்ளதும், ஆகிய நாடுகளின் அண்மைக்கால வரலாற்றுச் செய்திகள் மேலே சுருக்கமாகத் தரப்பட்டுள்ளன. இந்நூலை 1938 - இல் சாமிநாத சர்மா எழுதி உள்ளார். அக்காலகட்டத்தில் இருந்த நிலைமைகளே இந்நூலில் ஆங்காங்கு தரப்பட்டுள்ளன. இந்நூலைப் படிப்பவர்கள் இதனை மனத்திற்கொண்டு படிக்க வேண்டும் என்று அன்புடன் கோரப்படுகின்றது.

பாலத்தீனம்

பல நூற்றாண்டுகளாக அராபியர்களே வசித்து வந்த பாலத்தீனத்தில் ஐரோப்பிய நாடுகளைச் சார்ந்த யூதர்கள் பெரும் எண்ணிக்கையில் குடியேற 1917 இல் இங்கிலாந்து அரசு தன் வெளியுறவு அமைச்சர் ghšg®(Balfour) மூலமாக வெளியிட்ட பால்பர் அறிக்கையே துருக்கியின் ஆதிக்கத்திலிருந்து முதல் உலகப்போர் இறுதியில் விடுப்பட்ட பாலத்தீனத்தை இங்கிலாந்து அரசு தனது ஆதிக்கத்தின் கீழ் ஆளுமைப் பொறுப்புப் பகுதி Mandated territory ஆக வைத்துக் கொண்டது.

2.  ஐரோப்பிய நாடுகளிலிருந்த யூதர்கள் 1900 லிருந்தே சிறு எண்ணிக்கையில் பாலத்தீனத்தில் சில ஆண்டுகளாகக் குடியேறி வந்தனர். இதன் காரணமாக 1931 அளவில் பாலத்தீன மக்கள் தொகையாகிய 10.5 இலக்கம் பேரில் பெரும்பான்மையினர் அராபிய இசுலாமியராக இருந்த போதிலும், கணிசமான சிறுபான்மையினராக யூதர்கள் இருந்தனர்.

3.  1931, 1933, 1936, 1938 ஆண்டுகளில் யூதர்களுக்கெதிராக அராபியர் இடைவிடாது பெரும் கிளர்ச்சிகள் செய்து வந்தனர். 1938ஆம் ஆண்டில் இங்கிலாந்து அரசு அமைத்த வுட்ஹெட் ஆணைக் குழுவின் பரிந்துரை களைப் பற்றிய செய்தியுடன் திரு.சாமிநாத சர்மா 1938இல் இந்நூல் முடிவடைந்துள்ளது. அதற்குப் பின் நடந்தவற்றைச் சுருக்கமாகக் காணலாம்.

4.  1939 ஆம் ஆண்டு பிப்பிரவரி, மார்ச்சு திங்களில் இலண்டன் மாநாட்டில் இறுதியான எந்த முடிவும் எடுக்கப்படவில்லை. 1939 ஆம் ஆண்டு மே திங்களில் பிரிட்டன் ஒரு வெள்ளை அறிக்கையை வெளியிட்டது.

5.  இரண்டாம் உலகப் போரின் போது யூதர்கள் தங்களை மிகவும் பலப்படுத்திக் கொண்டார்கள். 1944 ஆம் ஆண்டில் புள்ளி விவரப்படி பிரிட்டானியர் படையில் எட்டாவது படையாக யூதர்கள் திகழ்ந்தனர். இப்படையில் 72,000 பேர் யூத மறவர்கள் இருந்தனர். 1945 ஆம் ஆண்டு அமெரிக்கா குடியரசுத் தலைவர் ஆரி ட்ரூமன் (Harry Truman). பிரிட்டனிடம் ஒரு இலக்கம் யூதர்களை பாலத்தீனத்திற்குள் குடியேற்ற வேண்டும் என்று கேட்டுக் கொண்டார்.

6.  பாலத்தீனத்தை யூதர் பகுதி, முகமதிய அராபியர் பகுதி என இரு பகுதிகளாகப் பிரிக்க வேண்டுமென்ற ஐக்கிய நாடுகள் சபை அசெம்பிளி 1947 நவம்பரில் முடிவு செய்ததை மதிக்காமல் 1948 மே மாதத்தில் இசுரேல் தன்னைத் தனி நாடாகப் பிரகடனம் செய்து கொண்டமையால் யூதர்களுக்கும் அராபிய முகமதியருக்கும் விட்டு விட்டு சில ஆண்டுகள் போர் நடந்தது. அராபியர் ஏழு இலக்கம் பேர் ஏதிலிகளாக ஆனார்கள்; அண்டையிலுள்ள சிரியா, ஜோர்தான் நாடுகளில் அவர்களுள் பலர் ஏதிலி முகாம்களில் தங்கினர்; தங்கி வருகின்றனர். 1964 ஆம் ஆண்டில் அராபியர் உயர்மட்ட மாநாடு பாலத்தீன விடுதலை இயக்கத்தை ( Palestine Liberation Organization ) தொடங்கியது. பாலத்தீன தேசிய குழுவும் ( Palestine National Councel ) ஏற்பட்டது. இவ்வியக்கத்தின் முதன்மை வாய்ந்த தலைவர் புரட்சி வீரர் யாசர் அராபத் ஆவார். 1967ஆம் ஆண்டு இசுரேலுக்கும் எகிப்து - சிரியா - ஜோர்தான் நாடுகளுக்கும் இடையில் நடந்த போரில் இசுரேல் வென்று காசா Gaza பகுதி வெடு பாங்க் ( West Banj ) கோலான்மலைப் பகுதி ( Golan heights ) எருசலேம் நகரின் கிழக்குப் பகுதி ஆகியவற்றை தன்வசம் வைத்துக் கொண்டது. கோலான் பகுதியையும் எருசலேமின் கிழக்குப் பகுதியையும் இசுரேல் தனது நாட்டின் ஓர் உறுப்பாக இணைத்து விட்டது. காசா பகுதியும் வெடுபாங்கு இசுரேல் உடன் இணைக்கப்படவில்லை. இசுரேல் இப்பகுதிகளை ஆக்கிரமித்துள்ளதை எதிர்த்து 1991 - 1993 ஆண்டுகளில் இந்திபாடா Intifada என்னும் புரட்சியை அராபியர் நடத்தினர். 1993 இல் இசுரேலி பிரதமர் இத்சாக் ராபினும் யாசர் அராபத்தும் ஒரு சமாதான உடன்படிக்கைக்கு ஒத்துக் கொண்டனர். ஆனால் அது நடைமுறைப் படுத்தப்படவில்லை. இரு தரப்பிலும் வன்முறை நிகழ்ச்சிகள் தொடர்ந்து நடைபெற்று வருகின்றன. 2000 செப்தெம்பர் - 2002 மார்ச் கால அளவில் மட்டும் பாலத்தீனியர் 1150 பேரும் இசுரேலியர் 400 பேரும் உயிரிழந்தனர். இவர்களுள் பெரும்பாலோர் சாதாரணப் பொதுமக்கள் பாலத்தீனியர்களுக்கு தமக்கென தனிநாடு அமைத்துக் கொள்ள உரிமை உண்டு என பல நாடுகளும் ஒத்துக் கொண்டுள்ள போதிலும் இசுரேல் அதற்கு இன்னும் இசைந்து வரவில்லை.

- பி.இராமநாதன்

செக்கோசுலோவேகியா

சில செய்திகள்……

தாய்மொழிப் பற்றுதான் தாய்நாட்டு பற்றுக்கு ஊற்றுக்கண் என்பதை உலகிற்கு உணர்த்திய மண்.தாய்மொழியை உயிரினும் மேலாகக் கருதிய சான்றோர்களும் மக்களும் வாழ்ந்த மண். மாந்தனைப் போல் செயல்களைப் செய்யும் மின்னாற்றல் கருவியாம் ரோபோட் என்ற சொல்லை உலகிற்கு அளித்த மண். உலகத்தில் நாணயச் சீர்திருத்தத்திற்கு மூலவராய் அமைந்த மண்.

ஒரு நாட்டின் விடுதலை வேள்வியில் மக்களின் துடிப்பும் துன்பமும் எப்படி அமைந்து காணப்படும் என்பதை படிக்கத் தூண்டும் நூல்.

விடுதலையை வென்றெடுக்கத் துடிக்கும் இளம் மறவர்களுக்கு கலங்கரை விளக்கமாக அமைந்த மண்ணின் பண்டைய வரலாறு.

மக்களே மக்களுக்கான ஆட்சி முறைகளை கட்டி அமைத்துக் கொள்ள வேண்டுமென்பதற்கு முன்னோட்டாக அமைந்த மண்ணின் வரலாறு.

மக்கள் குமுகாய வாழ்வில் உயிர்த்துடிப்பு உடையவர்களாக வாழவேண்டும் எனும் வரலாற்றை அரிய உதவும் நூல்.

கல்வி நிலையங்களில் படியேறிய செக் நாட்டு படிப்பாளிகள் ஐரோப்பிய நாடுகளின் விடுதலை முழக்கங்களையும் சமுதாய சீர்த்திருத்தங்களையும் நெஞ்சில் சுமந்து கொண்டு செக் இனத்தின் விடுதலையை முன்னெடுத்தவர்கள் என்ற பண்டைய வரலாறு. இன்று விடுதலையை முன்னெடுக்கும் போராளிகளுக்கு வலிவூட்டும் வரலாறு.

இரண்டு இனங்களின் உயிர்த்துடிப்பை தாங்கி செக்கோசுலோ வாகியா என்ற நூலை அறிஞர் சாமிநாத சர்மா 1938 இல் வெளியிட்டார்.

பாலதீனம்

ஐரோப்பா, ஆப்பிரிக்கா. ஆசியா ஆகிய முப்பெரும் கண்டங்களையும் இணைக்கும் பாலமாக அமைந்த நாடு.

இசுலாமிய , கிறித்தவ, யூத மதங்களின் புனித இடமாக அமைந்த நாடு.

கீழை- மேலை நாடுகளைச் சேர்த்து வைக்கும் சந்திப்பு நிலையமாக அமைந்த நாடு.

சூய கால்வாயின் பாதுகாப்பு அரணாக அமைந்த நாடு.

நாட்டு நலனையே குறிக்கோளாகக் கொண்டு உலக அரங்கில் உயர்ந்து நிற்கும் நாடு.

உழைப்பும் - செல்வமும் ஒரு குமுகாயத்திடம் ஒன்று சேருமானால் அந்த குமுகாயம் எந்த நாட்டிலும் எந்தவிதமான துன்பநிலையிலும் வெற்றிப் படிகளை நெருங்கிச் செல்லும் (பக்.165) என்பதைக் காட்டும் நாடு.

ஒரு நாடு விடுதலைப் பெற்ற நாடாக இருந்தால்தான் அந்த நாட்டில் வெளியாரின் ஆளுமை குறையும் என்பதற்கு வாழும் கால சாட்சியாக அமைந்துள்ள நாடு.

இந்நூல் தமிழ் இனத்திற்கு ஒரு பாடமாகவும் படிப்பினையாகவும் கொள்ள வேண்டிய நூல்.

செக்கோசுலாவேகியா பற்றியும், பாலதீனம் பற்றியும் அண்மைக் காலச் செய்திகளை கண்ணுக்கு காட்சியாக, கருத்துக்குவிருந்தாக அறிஞர். திரு.பி. இராமநாதன் சுருக்கமாகக் கொடுத்துள்ளார். படியுங்கள் . பயன் பெறுங்கள்.

வந்தே மாதரம்

தமிழ்த் தாய்க்கு

ஜெக்கோ ஸ்லோவேகியா, உலக அரங்கத்தில் தோன்றி இருபது வருஷங்கள்தான் ஆகின்றன. தாமஸ் மஸாரிக், இதில் பிரதம நடிகனாகச் சுமார் பதினேழு ஆண்டுகள் நடித்துவிட்டு மறைந்தான். இவனுடைய இடத்திற்கு பெனேஷ் வந்தான். மூன்று வருஷங்கள் தானாகின்றன. இதற்குள், இதனைத் திரை போட்டு மூடிவிடத் தொடங்கியிருக்கிறான் ஹிட்லர். திரைக் கயிற்றைத் தளர்த்திக் கொடுக்கிறார்கள் சேம்பர்லேனும் டலாடீயரும். வெற்றி யெமதே என்று முரசு கொட்டுகிறான் முஸோலினி. மேனாட்டு நாகரிகத் திற்கு ரத்தக் கொதிப்பு ஏறியிருக்கிறது என்ற ஸர் ராதா கிருஷ்ணனு டைய வாசகம் எவ்வளவு உண்மையாயிருக்கிறது!

ரவுண்ட் டேபில் என்ற பிரபல ஆங்கில அரசியல் பத்திரி கையில் ஓர் அறிஞன் பின்வருமாறு கூறுகிறான்:

ஸ்பெயின் யுத்தத்தினின்று உலகம் கண்ட பாடம் என்னவென்றால், இனி நடைபெறப்போகிற யுத்தங்கள், 1914ஆம் வருஷத்து யுத்தத்தைப் போல் இரா. முன்னெச்சரிக் கைகள், படை திரட்டல், எல்லைப்புறத்தில் அத்துமீறிப் பிர வேசித்தல் முதலிய ஒன்றுமே நடைபெறா. அவற்றிற்குப் பதிலாக, ஒரு கலகம், அல்லது தேர்தல் போட்டி, அல்லது சிறுபான்மை யோருடைய புரட்சி ஆகிய ஏதோ ஒன்று, பிறரால் தூண்டப் பட்டோ, தாமாகவோ தோன்றும். இவற்றின் தாத் பர்யம் என்னவென்றால், அந்த நாட்டுப் பொது ஜனங்கள் அறிந்து கொள்ளுதற்கு முன்னரேயே, அந்நியத் துருப்புகளும் யுத்தக் கருவிகளும் ஆங்காங்குத் தலைதூக்கி நிற்கும். விளைவு என்ன? சதுரங்கப் போட்டி! உலக யுத்தம்! நாகரிகத்திற்குச் சாவுமணி அடிப்பதாவென்ற கேள்வி!

ஜெக்கோ ஸ்லோவேகியப் பிரச்னை, ஒருவாறு தீர்க்கப்பட்ட தாகக் கருதப்பட்டாலும், உலகம், இன்னும் மேற்படி கேள்வியைக் கேட்டுக் கொண்டுதானிருக்கிறது! உலக யுத்தம் வராமல் தடுக்க வேண்டுமென்று மேற்கு ஐரோப்பிய வல்லரசுகள், எவ்வளவுக் கெவ்வளவு முனை கின்றனவோ, அவ்வளவுக்கவ்வளவு வேகமாகவும் உக்கிரமாகவும் அஃது - அந்த உலக யுத்தம் - வந்து கொண்டிருக் கிறது! இல்லாவிட்டால், ஏன் பிரிட்டன், ம்யூனிக் ஒப்பந்தத்திற்குப் பிறகு, தனது ஆகாயப்படையை அதிகரிக்கத் தொடங்கியிருக்கிறது? எப்பொழுது உலக யுத்தம் வருமென்று இடம், காலம் முதலிய வற்றை நிர்ணயித்துச் சொல்ல முடியாவிட்டாலும், நிச்சயமாக வரும் என்று யாருமே சொல்ல முடியும். ஆனால் நான், நிச்சயமாக உலக யுத்தம் வரவேண்டுமென்று கூறுவேன். கலக்கம் ஏற்பட்டால்தானே தெளிவு காணமுடியும்.

ஜெக்கோ ஸ்லோவேகியாவைப் பற்றியுள்ள இந்த நூல், ஒரு நாட்டின் தனிப்பட்ட சரித்திரமில்லை; ஒரு தனி நபருடைய ஜீவிய சரிதமு மில்லை. ஆகையால், ஒரு சரித்திரத்திற்குரிய லட்சணங்களை யாருமே இதில் எதிர்பார்க்க வேண்டாம். அவசரக் கோலம் அள்ளித் தெளிக்கிற மாதிரி விரைவாக வெளியிட வேண்டுமென்ற ஆவலி னால், இதில் விஷயங்களை அப்படியும் இப்படியுமாகத் தெளித் திருக்கிறேன். திரட்டிப் படிப்போர்க்கு எனது நன்றி; புரட்டிப் பார்ப் போர்க்கு எனது வணக்கம்.

இந்த நூலை எழுதுவதற்கு எனக்குத் தள்ளு கட்டை மாதிரி இருந்தவர் எனது நண்பர் ஆனைக்குளம் ஸ்ரீ ஞான குருபரன் அவர்கள். இவருக்கு நான் எவ்வாறு நன்றி செலுத்துவேன்? என் இருதய வாசலைத் திறந்துவிட்டிருக்கிறேன். அதைத்தானே என்னால் செய்ய முடியும்.

அகிலத்தை யெல்லாம் கட்டியாள வேண்டுமென்ற ஆசை எனக்கில்லை. ஆனால் அகிலத்தை யெல்லாம், என் இனிய தமிழில் கொண்டுவந்து காட்டவேண்டுமென்ற ஆசை நிரம்ப இருக்கிறது. உலகத்தை நான் அண்ணாந்து பார்க்கிற போது, எனது தமிழ்த் தாய், எங்கேயோ ஆழமான பள்ளத்தில் தடுமாறிக் கொண்டிருப்பதாகவே நான் உணர்கிறேன். இவளைக் கைதூக்கிவிட நான் என்ன செய்திருக் கிறேன் என்ற கேள்விதான், என் அகத்தில் அடிக்கடி எழுந்து நிற்கிறது. என் தேகத்திலுள்ள ஒவ்வொரு மயிர்க்காலுக்கும் ஒவ்வோர் உயிர் இருக்கு மாயின், அத்தனை உயிர்களையும் என் தேசத்திற்காகக் கொடுப்பேன் என்று கி.பி. பதின்மூன்றாவது நூற்றாண்டிலே வாழ்ந்த ஒரு ஸ்காத்லாந்து வீரன் கூறினான். அதைப் போல், என் வாழ்நாளில், நான் மூச்சுவிடும் ஒவ்வொரு கணத்திற்கும் ஒவ்வொரு நூல் வெளி யிட்டு வருவேனாயின், அப்பொழுதுதான் என் தாய்க்கு நான் செய்த தொண்டில் திருப்தி கொள்வேன். அந்தத் தொண்டை நான் செய் வதற்குத் தமிழ்ச் சகோதரர்கள் என்னை ஆசீர்வதிப்பார்களா?

  வெகுதானிய வருசம்
  ஐப்பசி மாதம் 12

  வெ. சாமிநாதன்

நூலாக்கத்திற்குத் துணை நின்றோர்

  _நூல் கொடுத்து உதவியோர்_ _ஞானாலயா_ கிருட்டிணமூர்த்தி வாழ்விணையர், பெ.சு. மணி,

  _புலவர்_ கோ. தேவராசன், முனைவர் இராகுலதாசன், முனைவர் இராம குருநாதன், முத்தமிழ்ச் செல்வன் க.மு., ரோசா முத்தையா ஆராய்ச்சி நூலகம்

  _நூல் உருவாக்கம்_ _நூல் வடிவமைப்பு_ செ. சரவணன்

  _மேலட்டை வடிவமைப்பு_ இ. இனியன்

  _அச்சுக்கோப்பு_ _முனைவர்_ செயக்குமார், மு. கலையரசன், சு. மோகன், குட்வில் செல்வி, கீர்த்தி கிராபிக் பட்டு, விட்டோபாய்

  _மெய்ப்பு_ _முனைவர்_ செயக்குமார், வே.மு. பொதியவெற்பன், கி. குணத்தொகையன், உலோ. கலையரசி, அ. கோகிலா, கு. பத்மப்பிரியா, நா. இந்திராதேவி, இரா. நாகவேணி, சே. சீனிவாசன்

  _உதவி_ அரங்க. குமரேசன், வே. தனசேகரன், நா. வெங்கடேசன், மு.ந. இராமசுப்ரமணிய இராசா

  _எதிர்மம் (Negative)_ பிராசசு இந்தியா (Process India)

  _அச்சு மற்றும் கட்டமைப்பு_ வெங்கடேசுவரா மறுதோன்றி அச்சகம் (Venkateswara Offset Printers)

இவர்களுக்கு எம் நன்றியும் பாராட்டும் . . .

இந்த நூலைப் படிப்பதற்கு முன்னர் நினைவில் வைத்துக் கொள்ள வேண்டிய சில குறிப்புகள்

1.  பொஹிமியா என்ற நாடுதான் ஐரோப்பிய மகா யுத்தத்திற்குப் பின்னர் ஜெக்கோ ஸ்லோவேகியாவாக மாறியது. எனவே பொஹிமியா என்றாலும் ஜெக்கோ ஸ்லோவேகியா என்றா லும் ஒன்றுதான்.

2.  ஆஸ்திரிய ஏகாதிபத்திய மென்றாலும், ஆஸ்திரிய - ஹங் கேரிய ஏகாதிபத்திய மென்றாலும், ஹாப்ஸ்பர்க் ஏகாதிபத்திய மென்றாலும் எல்லாம் ஒன்று தான்.

3.  ஸுடேடென் என்பது, ஜெக்கோ ஸ்லோவேகியாவின் வட பாகத்தில், ஜெர்மனிக்கும் ஜெக்கோ ஸ்லோவேகியாவுக்கும் எல்லையாக அமைந்த ஒரு மலைத்தொடரின் பெயர். ஜெக்கோ ஸ்லோவேகி யாவின் மேற்குப் பக்கத்தில் வசித்த ஜெர்மானியர்கள், தங்களை இந்த மலைத் தொடரின் பெய ரிட்டு அழைத்துக் கொண்டார்கள். இதனால் தான் இவர் களுக்கு ஸுடேடென் ஜெர்மானியர்கள் என்று பெயர்.

4.  ஸுடேடென் ஜெர்மானியர் கட்சியென்றாலும், ஸுடே டென் கட்சி யென்றாலும், ஹென்லைன் கட்சியென்றாலும் ஒன்றுதான்.

5.  ஜெக்கர் என்பதும் ஸ்லோவேகியர் என்பதும் ஜாதிப் பெயர்கள்.

6.  ஜெக்கோ ஸ்லோவேகியாலுள்ள இரண்டு சட்டசபைகளும் பொதுப் படையாக பார்லிமெண்ட் என்று அழைக்கப்படும். சில இடங்களில் கீழ்ச்சபையாகிய ஜனப் பிரநிதி சபையும் பார்லி மெண்ட் என்ற பெயரால் அழைக்கப் பெறும்.

7.  ஜெக்கோ ஸ்லோவேகியாவில் வழங்கும் நாணய வகைகள்: கிரவுன் என்ற நாணயந்தான் பெரும்பாலும் செலாவணியில் இருக்கிறது. இதன் மதிப்பு ஏறக்குறைய ஒன்றரை அணா. ஐந்து கிரவுன், பத்து கிரவுன் மதிப்புள்ள வெள்ளி நாணயங் களே உபயோகத்திலிருக் கின்றன.

8.  தேசீயக் கொடி: இடதுபுறம் நீல வர்ணத்தில் முக்கோணம்; இதனைத் தொடர்ந்தாற்போல் மேல்பாகம் வெண்மை; கீழ்ப்பாகம் சிவப்பு.

உயிரினும் இனிய சுதந்திரம் பெறலாம்.
பெற்றதை வைத்துக் காப்பதே கடினம்.

முன்னுரை

சிறிது காலமாகப் பாலதீனத்தில் நடைபெற்று வருகிற சம்பவங் களையும், இவை சம்பந்தமாகப் பிரிட்டிஷ் சாம்ராஜ்யத்தின் கர்ப்பக்கிரகத்தில் எற்பட்டிருக்கிற அதிர்ச்சியையும் பார்க்கிற போது, இந்தப் பாலதீனப் பிரச்சனை, முடிவுக்கு வராத ஒரு பிரச்னையாகவே இருந்து விடுமோ வென்ற எண்ணம் சில அரசியல் வாதிகளுக்கு ஏற்பட்டிளருக் கிறது. எகானமிட் (The Economist) என்ற ஒரு பிரிட்டிஷ் வாரப் பத்திரிகை, 10.7.1937 இல், பாலதீனப் பிரிவினை சம்பந்தமாக எழுதியது. இங்குக் கவனிக்கத்தக்கது.

பீல் கமிஷனுடைய சிபார்சுகளை பிரிட்டன் நன்கு வரவேற்ற போதிலும், உலகத்தின் மற்ற நாடுகள், இந்தப் பிரிவினையை, பாலதீனத்தில் வசிக்கிற இரண்டு ஜனங்களின் நஷ்டத்தின் மீது பிரிட்டன் லாபமடையக் கூடிய பிரிட்டிஷ் ஏகாதிபத்திய முறைக்கு ஓர் உதாரண மென்று கருதுகின்றன.

பாலதீனம், ஒரு சிறிய நாடாயிருந்தாலும், அது தற்போதைய உலகப் பிரச்சனைகளின் முன்னணியில் வந்து நிற்கக்கூடிய நிலைமைக்கு வந்துவிட்டது. பெயினும் இப்படித்தானே. ஆனால் பெயினுக்கு ஏற்பட்டு விட்ட நரம்புத் தளர்ச்சி, புனித பால தீனத்திற்கும் ஏற்படக் கூடாதென்பதே அறிஞர்கள் பிரார்த்தனை.

7.2.1939இல் லண்டனில் சமரஸ மகாநாடு வடிய அதே தருணத்தில், பாலதீனத்தில் அடக்குமுறை தேவதை காலதேவ னோடு கைகோத்துக் கொண்டு கோர தாண்டவம் செய்தவண்ண மாயிருக்கிறாள். அராபியர்கள் மூன்று நாள் வேலை நிறுத்தத்தைத் தொடங்கினர். அடக்கு முறையை நிறுத்தி வைக்க வேண்டுமென்ற நிபந்தனையை விதித்து. அஃது அங்கீகரிக்கப்பட்ட பிறகே அராபியப் பிரதிநிதிகள் சமரஸ மகாநாட்டு மேஜைக்குச் செல்ல இசைந்திருக்க வேண்டுமென்றும், இது விஷயத்தில்

இவர்கள் 1921ஆம் வருஷத்தில் ஜரிஷ் பிரதிநிதிகள், பிரிட்டனுடன் சமரஸம் பேசுவதற்கு முன்னர் நடந்து கொண்ட மாதிரியைப் பின்பற்றி யிருக் கலாமென்றும் சில ராஜதந்திரிகள் அபிப்ராயப்படுகிறார்கள். இந்தச் சர்ச்சையில் நான் தற்போழ்து நுழைய விரும்பவில்லை. மகாநாடு தொடங்கிவிட்ட பிறகு அதைப் பற்றி வாத செய்து என்ன பயன்?

வெளிநாட்டு விவகாரங்களில் தமிழர்களாகிய நாம் இன்னும் அதிகமான சிரத்தை எடுத்துக் கொள்ள வேண்டுமென்பதே என் கோரிக்கை.

  வெகுதானிய
  தை 26

  வெ.சாமிநாதன்

பூகோளமும் சரித்திரமும்

வேகமாகச் செல்லும் ஒரு மோட்டார் வண்டியில் ஏறிக் கொண்டு இரண்டு மணி நேரம் நீங்கள் பிரயாணஞ் செய்வீர் களானால், பாலதீனத்தை வடக்கும் தெற்குமாகச் சென்று பார்த்து விடலாம். நில விதீரணத்தில் மிகச் சிறிய பிரதேசந்தான். ஆனால் முக்கியமான இடத்தில் இருப்பதினாலேயே எல்லாருடைய பார்வையும் இதன் மீது விழுந்திருக் கிறது.

பாலதீனம் ஒரு முச்சந்தியில் இருக்கிறது. ஐரோப்பா, ஆப்பிரிக்கா, ஆசியா ஆகிய மூன்று கண்டங்களையும் இணைத்து வைக்கிற ஒரு பாலம் மாதிரியுள்ளது இந்த நாடு. அராபியர்கள், கிறித்துவர்கள், யூதர்கள் ஆகிய மூன்று மதத்தினரும், தங்களுடைய புனித நாடாக இதனைக் கொண்டாடுகிறார்கள். பிரிட்டன், ஜெர்மனி, இத்தாலி ஆகிய மூன்று வல்லரசுகளும் இந்த நாட்டின் மீது கண்ணோட்டம் செலுத்தி வருகின்றன. கீழ் நாட்டையும் மேனாட்டையும் சேர்த்து வைக்கிற ஆகாயவிமான வழிகள். கடல் மார்க்கங்கள் ஆகிய இவற்றிற்கெல்லாம் ஒரு ஐங்க்ஷன் மாதிரி யாகவும், சூய கால்வாயின் பாதுகாவலனாகவும் பாலதீனம் இருக்கிறது.

பாலதீனத்திற்கு வடக்கில் சிரியர்; கிழககில் ட்ரான் - ஜார்டோனியா; தெற்கே ஹெட்ஜா, எகிப்து முதலியன; மேற்கே மத்திய தரைக்கடல், ஐரோப்பிய யுத்த முடிவுக்குப் பின்னரே இந்த எல்லைகள் நிர்ணயிக்கப் பட்டன வென்பது இங்குக் குறிப்பிடத் தக்கது. இந்த எல்லைக்குப்ட்ட தற்போதைய பாலதீனம் சுமார் பதினாயிரம் சதுர மைல் விதீரண முடையது. 1931ஆம் வருடத்தில் எடுக்கப்பட்ட ஜன கணிதப்படி மொத்த ஜனத்தொகை 10 1/2 லட்சம். ஆனால் இதற்குப் பிறகு ஜனத் தொகை அதிகரித்திருக்கிறது. சமீபத்தில் எடுத்த ஒரு கணக்குப்படி அராபியர்கள் மட்டும் பத்து லட்சம் பேரும், யூதர்கள் மட்டும் நாலரை லட்சம் பேரும் இருக்கிறார்களென்றால், மற்ற ஜாதியாருடைய எண்ணிக்கையையும் சேர்த்து, ஜனத்தொகை அதிகம் பெருகியிருக்கிறதல்லவா?

யூதர்களில் பெரும்பாலோர் ஜையோனியர்கள். அதாவது பாலதீனத்தில் புதியதொரு யூத சமுதாயத்தை அமைக்கவேண்டு மென்ற நோக்கமுடையவர்கள். யூதர்களால் நூற்றுக்கு இருபத் தைந்து பேர் விகிதம் விவசாயத்தையே ஜீவனோபாயமாகக் கொண்டிருக்கிறார்கள். யூதர்களில், அரசியல் கட்சி பேதங்கள் அதிகமாயில்லை.

அராபியர்கள் நாடோடி வாழ்க்கையை நடத்தும் ஒரு பூர்விக ஜாதியார் என்று சிலர் நினைக்கின்றனர். இது மிகத் தவறு இவர்களு டைய தலையணி முதலியன. புராதன நாகரிகத்தைக் காட்டுகிறதே யாயினும், நவீன நாகரிகப் போக்கில் இவர்கள் ஈடுபடாமலில்லை. அராபியர்களில் ஐந்தில் மூன்று பங்கினர் விவசாயிகள். இவர்கள் அநேகமாக மலைப் பிரதேசங்களிலேயே தங்கள் வாழ்க்கையை நடத்துகிறார்கள். அராபியர் களின் மொத்த ஜனத் தொகையில் எட்டில் ஒரு பங்கு பேர் கிறித்துவர்கள். இவர்கள் அநேகமாக நகரங்களில் வசிக்கும் வியாபாரிகளாகவும் உத்தியோ கதர்களாகவும் இருக்கிறார்கள். அராபியர்களில் ஆறு விதமான அரசியல் கட்சிகள் இருந்தன. ஆனால் 1935ஆம் வருடத்தில் இவற்றில் ஐந்து கட்சிகள் ஒன்று சேர்ந்துவிட்டன.

1936ஆம் வருடத்திற்கு முன்னர் யூதர்களும் அராபியர்களும் சிநேகப்பான்மையுடனேயே பழகி வந்தார்கள். ஆனால் இப் பொழுது இந்தப் பழக்கமெல்லாம் நின்றுவிட்டன. இரு ஜாதியினரும் ஒரே நகரமாயிருந்தாலும் தனித் தனி இடங்களிலேயே வசிக் கிறார்கள். யூதர்கள், தங்கள் ஜாதியினருடைய ஹோட்டல்களில் தான் சாப்பிடு கிறார்கள்; மோட்டாரில் ஏறிச் செல்கிறார்கள்; சிகரெட் பிடிப்பதும், தீப்பெட்டி உபயோகிப்பதும் கூட யூதருடை யதுதான். இங்ஙனமே அராபியர்களும், தங்கள் ஜாதியினருடைய சாமான்களையே உபயோகிக்கிறார்கள். இரு ஜாதியினருக்கும் தனித்தனிப் பள்ளிக் கூடங்கள் இருக்கின்றன. அந்தந்த ஜாதிப் பிள்ளைகள், அந்தந்த ஜாதிப் பள்ளிக் கூடங்களுக்கே செல்கின்றன.

பாலதீனத்தில், மத்திய தரைக்கடலோரமாகத் தென் கிழக்கில் உள்ள சமதரைப் பிரதேசம் செழிப்புள்ளது. மத்தியிலுள்ள பிரதேசத்தில் குன்றுகளும், முட புதர்களும் நிரம்பியிருக்கின்றன. தெற்குப் பிரதேசம் வெறும் வனாந்திரம், இங்ஙனம் மூன்று விதமாகப் பாலதீனத்தைப் பிரிக்கலாம்.

பாலதீனத்தில் இயற்கை வளம் மிகக் குறைவு. கடலோரப் பிரதேசத்தில் ஆரஞ்சு, திராட்சை முதலிய பழ தினுசுகள் அதிகமாக உற்பத்தி செய்யப்படுகின்றன. நீர்ப்பாசன வசதிகள் மிகக் குறை வாயுள்ளபடியால், விவசாய அபிவிருத்திக்கு இந்த நாட்டில் வழி கிடையாது. மரணக் கடலிலிருந்து, கைத் தொழில்களுக்கு வேண்டிய சில ரஸாயனப் பொருள்கள் கிடைக்கின்றன.

பாலதீனம் எப்பொழுதுமே ஒரு சமூகத்தாருக்குச் சொந்த மாயிருந்ததில்லை. இனியும் அநேகமாக அப்படியிராது என்று ஸர் ஜார்ஜ் ஆடம் மித் என்ற ஒரு ஆங்கிலேய அறிஞன் கூறினான். பாலதீனத்தின் பூர்விக சரித்திரத்தை நாம் சிறிது புரட்டிப் பார்க்கிறபோது இந்த வாக்கியங்கள் எவ்வளவு உண்மையாயிருக் கின்றன?

முற்காலத்தில் எதியோப்பியர், அஸிரியர், பாரசீகர், மங்கோலியர் முதலிய இன்னும் யாராரோ இந்த நாட்டில் ஆதிக்கம் செலுத்தியிருக் கிறார்கள். இவர்களில் ஒவ்வொரு வரும் தங்கள் அதிகார பலம் குன்றிய வுடன், தங்களாலியன்றவளவு இந்நாட்டை அழித்தும் விட்டிருக்கிறார்கள். கிரேக்க மன்னனாகிய மஹா அலக்ஸாந்தர், கி.மு.322ஆம் வருடத்தில் இந்த நாட்டின் வழியாகத் தான் எகிப்தின் மீது படையெடுத்துச் சென்றான். இந்த நாட்டின் தெற்குப் பாகத்திலுள்ள காஜா என்ற ஊரைக் கைப்பற்ற இவன் இரண்டு மாத காலம் முற்றுகை போட வேண்டியிருந்தது. மஹா அலக்ஸாந்தரின் செல்வாக்குகள் இந்த நாடு உட்பட்டிருந்ததேயா யினும், இவன், நாட்டு மக்களின் தினசரி வாழ்க்கையில் தலையிட வில்லை.

அலெக்ஸாந்தருக்குப் பிறகு அவனுடைய முக்கிய தளகர்த்தர் களில் ஒருவனாகிய டாலெமி என்பவனுடைய ஆதிக்கத்தின் கீழ் பாலதீனம் இருந்தது. இவன் காலத்தில் கிரேக்க நாகரிகம் இந்த நாட்டில் தலை காட்டத் தொடங்கியது. ஆனால் கிரேக்கர்களு டைய ஆதிக்கம் அதிக நாள் நீடிக்கவில்லை. கி.மு.63ஆம் வருடத்தில் பாம்பே (Prompey) என்பவனுடைய முயற்சியால் இந்த நாடு, ரோம ஏகாதிபத்தியத்தின் செல்வாக்குக்குட் பட்டது. இவர்களுடைய காலத்தில், பாலதீன ஜனங்கள் கலகத்திற்குக் கிளம்பினார்கள். இதனால் ரோமர்கள் கோபங் கொண்டு தங்களின் சிறந்த தளகர்த்தனாகிய வெபேஸியான் என்பவனுடைய தலைமையில் ஒரு பெரும்படையை அனுப்பி கி.பி.70ஆம் வருடம் செப்டம்பர் மாதம் ஜெருசலேம் நகரத்தைக் கைப்பற்றிக் கொண்டார்கள். அப்பொழுது இந்த ஊரிலுள்ள பல கட்டிடங்கள் தீக்கிரையாக்கப் பட்டன. இந்தக் காலத்தி லிருந்தே, பாலதீனத்தின் புராதன வாசிகள் என்று தங்களைச் சொல்லிக் கொண்டிருந்த யூதர்கள் வெளிநாடுகளுக்குச் சென்று பரவத் தொடங்கினார்கள்.

கி.பி. ஏழாவது நூற்றாண்டிலிருந்து பாலதீனத்தின் ஆட்சி அராபியர்களிடமிருந்து வந்தது. கி.பி.11, 12வது நூற்றாண்டுகளில், முலீம்களிடமிருந்து, கிறிதவர்களின் புனித தலமாகிய ஜெருசலேத்தை விடுவிக்க வேண்டுமென்னும் நோக்கத்துடன் ஐரோப்பாவிலிருந்து பல சமயத் தொண்டர் படைகள் (Crusades) கிளம்பின. இவர்கள் வசத்தில் இந்த நாடு கொஞ்ச காலம் இருந்தது. இதற்குப் பிறகு, கி.பி.15, 16ஆம் வருடத்திலிருந்து துருக்கியர்கள், இந்த நாட்டின் ஆதிக்கத்தை ஏற்று நடத்தி வந்தார்கள். 1914ஆம் வருடம் ஐரோப்பிய மகா யுத்தம் தொடங்கிய காலம் வரை துருக்கிய சாம் ராஜ்யத்தின் செல்வாக்கே இந்த நாட்டில் ஓங்கி நின்றது.

ஐரோப்பிய யுத்தத்தில், துருக்கி ஜெர்மனியுடன் சேர்ந்திருந்த தல்லவா? இதனால் நேசக் கட்சியினர், துருக்கியின் ஆதீனத்திற்குட் பட்டிருந்த நாடுகளையும் தாக்கவேண்டுமென்று திட்டம் போட்டனர். இதன் படி, நேசக் கட்சியினரில் முக்கியதர்களான பிரிட்டிஷார், பாலதீனத்தின் மீது படையெடுத்து அதனைக் கைப்பற்றிக் கொண்டர். 1918ஆம் வருடம் செப்டம்பர் மாதத்திற் குள் பாலதீனம் முழுவதும் நேசக் கட்சியினர் வசமாகி விட்டது. பின்னர், சர்வதேச சங்கத்தின் சார்பாக இதன் நிருவாகம் பிரிட்டிஷார் வசம் ஒப்புவிக்கப்பட்டது. இதனை ஒரு ஹை கமிஷனர் மேலதிகாரிகயாயிருந்து நிருவாகம் செய்கிறார். இவர், பிரிட்டிஷ் குடியேற்ற நாட்டு மந்திரி இலாகாவினால் நியமிக்கப்படு கிறவர். இவருடைய வருடச் சம்பளம் 4,000 பவுன்.

பாலதீனத்திலுள்ள முக்கியமான நகரங்களும் அவற்றின் ஜனத் தொகையும் வருமாறு:-

பெயர் - ஜனத் தொகை

டெல் - ஆவீவ் - 100,000

ஜெருசலேம் - 90,526

நாஜெரெத் - 74,000

ஜாபா - 51,876

ஹைபா - 50,689

காஜா - 17,500

நாபுளு - 16,000

ஹெப்ரோன் - 16,700

பெத்ல்ஹெம் - 6,700

நிருவாக சௌகரியத்திற்காக, பாலதீனத்தை வட பால தீனம் என்றும் தென் பாலதீனமென்றும் இரண்டு ஜில்லாக் களாகப் பிரித்திருக்கிறார்கள். ஒவ்வொறு ஜில்லாவும் ஒவ்வொரு டிப்டி கமிஷனரின் ஆதிக்கத்தின் கீழ் இருக்கிறது. வட பாலதீன ஜில்லாவின் தலைநகரம் ஹைபா. தென் பாலதீன ஜில்லாவின் தலைநகரம் ஜாபா. ஜெருசலேம் நகரத்தை மட்டும் தனி ஜில்லா வாகப் பிரித்து ஒரு டிப்டி ஜில்லா கமிஷனரின் மேற்பார்வையில் விடப்பட்டிருக்கிறது.

பாலதீனத்தின் தலைநகரம் ஜெருசலேம். இங்கு கிறிதவர் களுக்குப் புனிதமான ஒரு தேவாலயமும், முலீம்களின் முக்கிய மசூதியொன்றம், யூதர்களின் அழுகைச் சுவரும் சரித்திரப் பிரசித்த மான சின்னங்களாக இலங்குகின்றன. உலகத்திலுள்ள கிறிதவ தேவாலயங்களில் மிகப் புராதனம் வாய்ந்த தேவாலயம் பெத்ல் ஹெம் என்ற நகரத்தில் இருக்கிறது. நாஜரெத் என்ற நகரத்தில் தான் கிறிதுநாதர் தமது இளமையைக் கழித்தாரென்று விவிலிய நூல் கூறுகிறது.

பாலதீனத்தின் முக்கிய துறைமுகங்கள் இரண்டு அவையே, ஜாபா, ஹைபா, என்பன. இரண்டும் செயற்கைத் துறைமுகங்கள் தான், ஹைபா துறைமுகம் 1933ஆம் வருடந்தான் கட்டி முடிக்கப் பட்டன. மோசூல் எண்ணெய்க் கிணறுகளிலிருந்து குழாய் வழியாக இருந்தத் துறைமுகத் திற்கு பெட்ரோல் கொண்டு வரப்பட்டு வெளி நாடுகளுக்கு ஏற்றுமதி செய்யப்படுகிறது.

பாலதீனத்தில் பேசப்படுகிற முக்கியமான பாஷைகள் மூன்று. அவையே இங்கிலீஷ், அரபு, ஹீப்ரு.

பால்பர் அறிக்கை

ஐரோப்பிய மகாயுத்தம் முடிந்ததும் நேசக் கட்சியினர் விருப்பப் படியே வார்சேல் சமாதான உடன்படிக்கை தயாரிக்கப் பட்ட தென்பதும், இந்தக் காலத்திலேயே சர்வதேச சங்கம் சிருஷ்டிக்கப்பட்ட தென்பதும் எல்லாருக்கும் தெரிந்த விஷயம். இதற்குப் பிறகு, தோல்வியடைந்து போனதாகக் கருதப்பட்ட ஜெர்மனி, துருக்கி முதலிய நாடுகளின் ஆதிக்கத்திலிருந்த குடியேற்ற நாடுகளை, நேச வல்லரசுகள் தங்கள் தங்கள் நாடுகளுடன் தாங்களே சேர்த்துக் கொள்ளாமல் சர்வதேச சங்கத்தின் மேற்பார்வையில் விடுவதென்றம், அச்சங்கத்தின் பிரதிநிதி யாக இருந்து ஒவ்வொரு வல்லரசும் சிலசில நாடுகளை நிருவாகம் செய்து வருவதென்றும் ஏற்பாடு செய்யப்பட்டன. இங்ஙனம் சர்வதேச சங்கத்தின் சார்பாக ஒரு நாட்டை ஆள்வதற்குரிய அதிகாரத்திற்கே, மாண்டேட் என்று பெயர். இந்த அதிகாரித்திற்குட்பட்டு ஆட்சிபுரியும் அரசாங்கத்திற்கு மாண்டேடரி அரசாங்கம்1 என்றும், அளப்படுகிற நாட்டுக்கு மாண்டேடெட்2 என்றும் அரசியல் வழக்கில் கூறுவார்கள்.

சர்வதேச சங்க ஒப்பந்தத்தின் 22-வது ஷரத்துப்படி, மாண்டேடரி ஆட்சிக்குப்பட்படுத்தப் பெறும் நாடுகள் அ,ஆ,இ என்று மூன்று பிரிவாகப் பிரிக்கப்பட்டிருக்கின்றன. அந்தந்த நாடு களின் பூகோள அமைப்பு, ஜனங்களின் அரசியல் பரிபக்குவ நிலை, பொருளாதார நிலை முதலியவைகளைப் பொறுத்து இந்தப் பாகு பாடு செய்யப்பட்டிருக்கிறது.

பிரிவு அ : சுதந்திர நாடுகளென்று தற்காலிகமாக அங்கீகரிக்கப் படலா மெனக் கருதப்பட்டவையும், முன்னர் துருக்கிய ஏகாதி பத்தியத்துக்குப் பட்டிருந்தவையுமான நாடுகள் இந்தப் பிரிவைச் சேர்ந்தவை. இங்ஙனம் சுதந்திர நாடுகளாக அங்கீகரித் தக்கவையே யெனினும், இவை தங்கள் சுயலத்தைக் கொண்டு ஆளக் கூடிய நிலை மைக்கு வரும் வரையில், மாண்டேடரி அரசாங்கமானது, இவற்றிற்கு அரசாங்க நிருவாக சம்பந்தமாக ஆலோசனைகள் கூறிக் கொண்டி ருக்கும்.

பிரிவு ஆ : மத்திய ஆப்பிரிக்காவிலுள்ள நாடுகள். இந்த நாடுகளில் வசிக்கம் பிரஜைகளின் மதம், நாகரிகம் முதலியவற்றின் உரிமைக்குப் பங்கம் வலாமல் பாதுகாப்பதும். அடிமைத் தொழில், ஆயுதங்களை உற்பத்தி செய்து அதில் வியாபாரம் செய்தல், மதுபான வியாபாரம் முதலியன நடைபெறாமல் தடுப்பதும் மாண்டேடரி அரசாங்கத்தின் பொறுப்பாகும்.

பிரிவு இ: தென் மேற்கு ஆப்பிரிக்காவிலுள்ள சில பிரதேசக் களும், பசிபிக் மகாசமுத்திரத்திலுள்ள தீவுகளும் இந்தப் பிரிவைச் சேர்ந்தவை. நில விதீரணம், ஜனத்தொகை முதலியன குறைவாயி ருப்பதலும், இங்குள்ள மாண்டேடரி அரசாங்கத்திகுட்பட்ட ஒரு நாட்டின் உட்பிரிவாகக் கருதி ஆளலாம்.

இந்த மூன்று பிரிவைச் சேர்ந்த நாடுகளின் விவரத்தை அநுபந்தத்தில் பார்க்க.

1920ஆம் வருடம் ஏப்ரல் மாதம் 24ஆம் தேதி சான் ரிமோ என்ற நகரத்தில் கூடிய சமாதன மகாநாட்டில், சர்வதேச சங்கத்தின் மேற்படி 22வது ஷரத்துப்படி, பாலதீனத்தின் நிருவாகம் பிரிட்டன் வசம் ஒப்புவிப்ப தாகத் தீர்மானிக்கப்பட்டது. இதனை 24.7.1922இல் சர்வ தேச சங்கம் ஊர்ஜிதம் செய்தது. இந்த அதிகாரப் பத்திரத்தில் 28 ஷரத்துக்கள் அடங்கி யுள்ளன. இவற்றின் சாரத்தை மட்டும் இங்குத் தெரிந்து கொள்ளுதல் அவசியம்.

பாலதீனத்தில் யூதர்களின் தேசிய தலம் ஏற்படுவதற்கு அநுகூலமாக அதன் அரசியல், நிருவாக, பொருளாதார நிலைமை கள் அமைக்கப்பட வேண்டும். மேற்படி யூதர்களின் தேசிய தல சம்பந்தமான விஷயங்களில் அரசாங்கத்திற்கு ஆலோசனை கூறவும், அரசாங்கத்துடன் ஒத்துழைக்கவும் ஜையோனிய தாபனம் யூதர் களின் பிரநிதி தாபனம் என்று அங்கீகரிக்கப்பட வேண்டும். தவிர, மேற்படி யூதர்களின் தேசிய தலம் ஏற்படுத்தும் விஷயத்தில் எல்லா யூதர்களின் ஒத்துழைப்பையும் பெற அரசாங்கம் முயற்சிக்க வேண் டும். யூதர்கள் தகுந்த நிலைமைகளில் குடிபுகுவதற்கு அநுகூலங்கள் செய்து கொடுக்கப்பட வேண்டும். அரசாங்கத்திற்குச் சொந்தமான நிலங்களிலும், கரம்பு நிலங்களிம் யூதர்கள் ஒன்று சேர்ந்து வசிப் பதற்கு ஆதரவு காட்டப்பட வேண்டும். பாலதீனத் திலேயே நிரந்தர மாக வசிக்க வேண்டுமென்று விரும்புகிற யூதர்கள், பாதீனத்துப் பிரஜா உரிமையைப் பெற சௌகரியங்கள் செய்து கொடுக்கப் பெற வேண்டும். பொதுநல சம்பந்தமான கம்பெனிகளை ஆரம்பிக்கவோ, நடத்தவோ, தேசத்தின் இயற்கைப் பொருள்களை விருத்தி செய்யவோ, மேற்படி ஜையோனிய தாபனத்துடன் அரசாங்கம் ஏற்பாடு செய்து கொள்ளலாம்.

பாலதீனத்தின் நிருவாகத்தை பிரிட்டன் வசம்ஒப்புவிக்கிற இந்த அதிகார பத்திரத்தில், யூதர்களுக்கு ஏன் இவ்வளவு விசேஷமான சலுகைகள் காட்டப்பட வேண்டுமென்று யாருமே கேட்கக் கூடுமல்லவா?

இந்தப் பூர்வாங்கப் பிரச்சினையில் நாம் பிரவேசிப்பதற்கு முன்னர் ஜையோனிஸம் என்றால் என்ன என்பதைப் பற்றிச் சுருக்க மாகத் தெரிந்து கொண்டு விடுதல் நல்லது. பாலதீனம் தங்களுடைய பூர்வீக நாடென்றும், அது மீண்டும் தங்களுக்குரித் தான நாடாக வேண்டுமென்றும் யூதர்கள் நீண்டகாலமாகக் கிளர்ச்சி செய்து வந்தார்கள். ஆனால் இதனை ஓர் அரசியல் இயக்கமாக உருவகப் படுத்தியவன் தியாடோர் ஹெர்ஸல் (Theodor Herzl) என்பான். இவன் 1896ஆம் வருடத்தில் இந்த ஜையோனிய இயக்கத்தை ஆரம்பித்தான் 1 தங்களுடைய தேசிய புனருத்தாரணத் திற்காக ஏற்படுத்தப் பெற்ற இயக்கம் இஃது என்று நம்பி, உலகத்தின் நானாபாகங்களிலுமுள்ள யூதர்கள் இதற்கு ஆதரவு அளித்து வந்தார்கள். 1901ஆம் வருடம் இந்த இயக்கத்தின் சார்பாக யூதர்களின் தேசிய நிதியொன்று தொடங்கப் பெற்றது. ஏராளமான பணம் அதற்குச் சேர்ந்தது. யூதர்கள் சென்று குடியேறுவதற்கநுகூலமாக, பாலதீனத்தில் வி தீரண மான பூப்பிரதேசங்கள், இந்த நிதிப் பணத்திலிருந்து வந்து குடி புகுந் தார்கள். அப்பொழுது இந்த நாடு, துருக்கி சுல்தான் ஆதீனத்தி லிருந்த தல்லவா? சுல்தான், யூதர்கள் இங்ஙனம் பாலதீனத்தில் நிலம் வாங்குவதை விரும்பவில்லை. ஆனாலும் யூதர்கள், உலகத்தின் மற்றப் பாகங்களில் தங்களுக்குள்ள செல்வாக்கை உபயோகித்து பாலதீனத்தில் தங்கள் உரிமையை விருத்தி செய்து கொண்டு வந்தார்கள். 1908ஆம் வருடத்தில் பாலதீன நில அபிவிருத்தி கம்பெனி யொன்று ஏற்படுத்தி அதன் மூலமாக தென்னமெரிக்கா, ஈரான் முதலிய நாடுகளிலிருந்துகூட அநேக யூதர்களை வரவழைத்துக் குடியேற்றினார்கள். ஐரோப்பிய யுத்தம் நடைபெற்றுக் கொண்டி ருந்த பொழுது, துருக்கிய அதிகாரிகள் அநேக யூதர்களை பால தீனத்திலிருந்து தேசப் பிரஷ்டம் செய்தார்கள். இதன் விளைவாக, இவர் களின் ஜனப் பெருக்கம் சிறிது குறைந்திருந்தது. 1918ஆம் வருடம் பாலதீன யூதர்களின் ஜனத் தொகை சுமார் 55,000 தான். இப் பொழுது - சுமார் இருபது வருடங்களுக்குப் பிறகு - நாலரை லட்சம் பேருக்கு மேல் இருக்கிறார்கள்.

இங்கு ஒரு விஷயம் குறிப்டத்தக்கது. பாலதீனத்தை யூதர் களுக்கு உரிம நாடாக்கிக் கொடுக்க வேண்டுமென்ற கிளர்ச்சிக்கு, பதினெட்டாவது பத்தொன்பதாவது நூற்றாண்டுகளிலிருந்தே பிரிட்டிஷார் ஆதரவு காட்டி வந்ததற்குக் காரணங்கள் என்ன என்ற விவரங்களைப் பற்றி நாம் இந்த நூலில் ஆராய்ச்சி செய்யவேண்டிய தில்லை. பொதுவாக ஜையோனிய இயக்கத்திற்கு பிரிட்டிஷ் ராஜ தந்திரிகளுடைய ஆதரவு, ஐரோப்பிய யுத்தத் திற்குப் பிறகு மட்டு மல்ல, சென்ற இரண்டு நூற்றாண்டுகளாக இருந்து வந்திருக்கிறது என்பதை மட்டும் தெரிந்து கொண்டால் போதுமானது. இந்த விஷயத்தை நாம் மனத்தில் வைத்துக் கொண்டு, ஐரோப்பிய மகா யுத்தம் நடைபெற்றுக் கொண்டிருக்கையில், பாலதீன விஷயமாக யூதர்கள் கொண்டிருந்த அபிலாஷைகளை ஆதரித்து பிரிட்டிஷ் ராஜதந்திரிகள் வெளியிட்ட அறிக்கைகளைப் படித்தால், அதில் ஆச்சரியம் ஒன்றும் நமக்கு ஏற்படாது.

ஐரோப்பிய யுத்தத்தின் போது, உலகத்தின் பல பாகங்களிலும் சிதறிக் கிடந்த - ஆனால் செல்வாக்கு நிறைந்த - யூதர்களின் ஆதரவும் ஒத்துழைப்பும் நேசக் கட்சியினருக்கு - சிறப்பாக பிரிட்டிஷாருக்கு - தேவையா யிருந்தது. அப்பொழுது அமெரிக்காவின் யூதர்களின் எண்ணிக்கையும் செல்வாக்கும் அதிகம். எனவே, யூதர்களின் அநுதாபம் நேசக் கட்சியினருக்கு அப்பொழுது அவசியமாயிருந்தது.

இன்னொரு விஷயம் ஐரோப்பிய யுத்தம் நடைபெற்று கொண்டி ருக்கையில் பிரிட்டிஷாருடைய யுத்த தளவாடங்களில் ஒருவித பலக் குறைவு ஏற்பட்டிருந்தது. அதாவது, சத்துருக்களின் கப்பல்களை உடைத் தெறிவதற்காக வெடி குண்டுகள் உபயோ கிக்கப்பட்டன வல்லவா? இந்த வெடிகுண்டுகளில் சேர்க்கப்பட்டு வந்த முக்கிய மான ரஸாயனப் பொருள் ஒன்று குறைந்துவிட்டது. இந்தப் பொருளின் ரகசியத்தை ஜெர்மானியர்கள் மட்டுந்தான் தெரிந்து வைத்திருந்தார்கள். பிரிட்டிஷார் என்ன செய்வர்? இந்த ரகசியத் தைக் கண்டுபிடித்துச் சொல்லுங்கள் என்று அப் பொழுதைய பிரிட்டிஷ் மந்திரிச் சபையானது. பிரிட்டிஷ் விஞ்ஞான சாதிரி களுக்கு விண்ணப்பம் செய்து கொண்டது. அந்தச் சமயம் மான்செடர் சர்வகலா சாலையில் டாக்டர் செயிம் வீமான் (Dr. Chaim Weizmann) என்ற ரஸாயன போதகாசிரியன் ஒருவன் இருந்தான். இவன் யூதன். ஜையோனிய இயக்கத்தின் தலைவன். இவன் மேற்படி ரஸாயனப் பொருளின் ரகசியத்தைக் கண்டுபிடித்துப் பிரிட்டி ஷாருக்கத் தெரிவித்தான். நேசக் கட்சியினரின் வெற்றிக்கு இஃதொரு முக்கிய காரணமாயிருந்தது. இந்தப் பேருதவியைச் செய்த டாக்டர் வீமானுக்குப் பிரிட்டிஷ் அரசாங்கத்தார் சன்மானமளிக்க விரும்பினர். ஆனால் சமூக நலச்சிந்தை வாய்ந்த வீமான் இதனை மறுத்துவிட்டான். அதற்குப் பதிலாக பாலதீனத்தில் யூதர்கள் கொண்டாடும் உரிமைகளுக்கு நேகக் கட்சியினர் ஆதரவு அளிக்க வேண்டுமென்று கேட்டான். யூதர்களின் சாஸனமென்று கருதப் படுகிற பால்பர் அறிக்கை (Balfor Decleration) பிறந்ததற்கு இஃதொரு முக்கிய காரணம்.

1917ஆம் வருடம் பிரிட்டிஷ் மந்திரிச் சபையில் ஏ.ஜே. பால்பர் என்பவன் அந்நிய நாட்டு மந்தியாயிருந்தான். இவன் 2.11.1917ம் பிரிட்டிஷ் மந்திரிச் சபையின் பூரண அங்கீகாரம் பெற்று, லார்ட் ராத் சில்ட் என்ற யூத முதலாளியின் மூலமாகப் பின்வரும் அறிக்கையை வெளியிட்டான் :-

பாலதீனத்தில் யூதர்கள் தேசிய தலம் தாபிக்கப் படுவதை, அரசாங்கத்தார் ஆதரிப்பர். இந்த நோக்கம் நிறைவேறு வதற்கு வேண்டிய அநுகூலங்களைச் செய்வர். அனால் இதனால் தற்போது பாலதீனத்தி லுள்ள யூதர்களல்லாத பிற சமூகத்தாருடைய பிரஜா உரிமைகளோ மதசம்பந்தமான உரிமைகளோ பாதிக்கக் கூடிய காரியங்கள் செய்யப்பட மாட்டா. அல்லது இதனால் பிற நாடு களில் யூதர்கள் அநுபவித்து வரும் உரிமைகளும் அரசியல் அந்ததும் பாதிக்கப்படமாட்டா.

இதுதான் பால்பர் அறிக்கையென்று சொல்லப்படுவது. அந்த அறிக்கை சம்பந்தமாக நாம் இரண்டொரு விஷயங்களைத் தெளிவு படுத்தி கொண்டு விட வேண்டும். முதலாவது, இந்த அறிக்கை யானது. பிரிட்டிஷாருடைய தனிக் கொள்கையை மட்டும் வெளிப் படுத்துவதா யில்லை. இந்தக் கொள்கையை - அதாவது பால தீனத்தில் யூதர்களின் உரிமை அங்கீகரிக்கிற கொள்கையை - மற்ற எல்லா நேசக் கட்சியினரும் அங்கீகரித்தனர். பின்னர்க் கூடிய சமாதான மகாநாட்டிலும் இஃது ஊர்ஜிதம் செய்யப்பட்டது.

இரண்டாவது, இந்த பால்பர் அறிக்கை வெளியான பிறகு, உலகத்தின் பல பாகங்களிலிருந்தும் யூதர்கள் வந்து பிரிட்டிஷ் படையில் போர் வீரர்களாகத் தங்களைப் பதிவு செய்து கொண்டு நேசக் கட்சியினரின் சார்பாக யுத்தம் செய்திருக்கிறார்கள். பால தீனத்தில் துருக்கியர்களுக்கும் பிரிட்டிஷாருக்கும் நடைபெற்ற போராட்டத்தின் போது யூதர்கள் மட்டும அடங்கிய ஒரு தனிப் படை பிரிட்டிஷார் பக்கம் இருந்து போர் புரிந்திருக்கிறது. இதனால் ஒரு சமயம் யூதர்கள் வசித்து வந்த இடத்திற்குக் கூட ஆபத்து ஏற் பட்டிருக்கிறது. ஆயினும் யூதர்கள், பிரிட்டிஷ் தளகர்த்தர்கள் வியந்து பாராட்டும்வண்ணம் மிகத் தைரியமாகப் போர் புரிந்து பிரிட்டிஷ் ராஜ தந்திரிகளின் அபிமானத்தையும் அநுதாபத்தையும் பெற்றுவிட்டார்கள்.

மூன்றாவது, பாலதீனத்தைத் தன்னுடைய செல்வாக்குக்குட் பட்ட ஒரு சமூகத்தார் வசம் வைத்திருப்பது பிரிட்டனின் ஏகாதி பத்திய எண்ணத்திற்கு அநுகூலமாயிருந்தது. ஏனென்றால், பாலதீனத்தின் பூகோள அமைப்பானது, பிரிட்டிஷ் சாம்ராஜ்யம் திரமாக இருப்பதற்குச் சௌகரியமான ஓரிடத்தில் இருக்கிறது. இதைப் பற்றி முதல் அத்தியாயத்தில் கூறியிருக்கிறோம்.

எனவே பிரிட்டிஷ் ஏகாதிபத்திய நலனுக்கும் பாலதீனத்தில் யூதர்களின் தேசிய தலம் தாபனமாவதற்கும் நெருங்கிய தொடர்பு இருக்கிறதென்பது நன்கு புலனாகிறது. மெனாஷெம் உஸில்கின் என்ற பிரபல ஜையோனியத் தலைவன் ஒருவன் பாலதீன் ரெவ்யு என்ற பத்திரிகையில் 1936ஆம் வருடம் பின் வருமாறு எழுதியிருக்கிறான்:-

பாலதீன முழுவதும் அராபியர் வசமாகிவிட்டால், சீக்கிரத்தில் பிரிட்டிஷார், எகிப்திலிருந்து மெது மெதுவாக விலகிக் கொண்டிருப்பது போல் பாலதீனத்திலிருந்தும் விலகிக் கொள்ள வேண்டியதுதான். பாலதீனம் யூதர் வசமாகிவிட்டால், யூதர் களுக்கும் பிரிட்டிஷாருக்கும் நெருங்கிய அரசியல் தொடர்பு ஏற்பட்டுவிடும்.

அராபியர்களின் தேசிய இயக்கம்

ஐரோப்பிய யுத்தத்திற்கு முன்னர் அராபியா. பாலதீனம், சிரியா முதலிய நாடுகள் துருக்கிய ஏகாதிபத்தியத்துக்குட்பட்டி ருந்தன வல்லவா? இந்தப் பிரதேசங்களிலுள்ள அராபியர்கள், துருக்கிய சாம்ராஜ்யத்தினின்று விடுதலையடைய வேண்டுமென்று கிளர்ச்சி செய்து வந்தார்கள். இவர்களிடையே தேசிய உணர்ச்சி யானது வலுத்து வந்தது. இந்த உணர்ச்சியின் வெளித் தோற்றந் தான் 1911ஆம் வருடம் பாரிஸில் கூடிய அராபிய காங்கிர. ஆனால் இந்தத் தேசிய இயக்கமானது. அராபியர்களில் படித்த வகுப்பாரி டையே மட்டுந்தான் பரவியிருந்தது. பாமர ஜனங்கள், இந்த இயக் கத்தில் தங்களைச் சம்பந்தப்படுத்திக் கொள்ளவில்லை. இங்ஙனம் ஒரு சிறு கூட்டத்தாரிடையே தேசிய உணர்ச்சி பரவியிருந் ததைக் கூட அப்பொழுதைய துருக்கிய அரசாங்கம் விரும்பவில்லை. சில அடக்கு முறைகளைக் கையாண்டது. இந்த நிலையில் ஐரோப்பிய யுத்தம் ஏற்பட்டது. துருக்கியின் நிருவாகத்திலிருந்து தங்களை விடுவிடுத்துக் கொள்வதற்கு இந்த யுத்தத்தை அராபியர்கள் நல்ல சந்தர்ப்பமாக உபயோகித்துக் கொண்டார்கள். இதற்கு பிரிட்டனும் உதவியாயிருந்தது. துருக்கிக்கு விரோதமாக அராபியர்களைக் கிளப்பி விடுவதில் பிரிட்டிஷார் சிரத்தை காட்டினர். டி.இ.லாரென் என்பவன், பிரிட்டனின் கையாளயிருந்து துருக்கிக்கு விரோதமாக அராபியர்களிடையே பிரசாரஞ் செய்து வந்தான். அதனோடு அவர் களுடைய சுதந்திர ஆவலையும் அதிகரிக்கச் செய்தான். எப்படியும் துருக்கிக்கு ஆதரவாக அராபியர்கள் இருக்கக்கூடாதென்பது பிரிட்டனின் கவலையாயிருந்தது.

1915ஆம் வருடம், அப்பொழுது எகிப்தின் ஹை கமிஷனரா யிருந்த ஸர் ஹென்ரி மக்மோஹன் என்பவன் மூலமாக, மெக்கா நகரத்தின் அப்பொழுதைய ஷெரிப்பாக (அதிபதியாக) இருந்த ஹுஸேனுக்கு பிரிட்டன் கொடுத்த வாக்குறுதியின் மூலம், அராபிய சுதந்திரம் அங்கீகரிக்கப்பட்டது. இந்த அங்கீகாரமானது ஓர் ஒப்பந்தத்தின் மூலம் ஊர்ஜிதம் செய்யப்பட்டது. இஃது அராபியர் களுக்கு ஒருவித உற்சாகத்தையும் நம்பிக்கையையும் ஏற்படுத்தி வைத்தது. மேற்படி ஒப்பந்தத்தில் பாலதீனமும், சுதந்திர அராபியாவில் சேர்க்கப்பட்டிருக்கும் என்று குறிப்பாகச் சொல்லப் படவில்லை. பாலதீனம் ஒரு தனி நாடாக இல்லாமையினாலும், அராபியாவுக்குப்பட்ட பிரதேசமா யிருந்த படியாலும், எப்போதும் அராபியாவின் சுதந்திரம் அங்கீகரிக்கப்பட்டதோ அப்பொழுதே அதற்குப்பட்ட பாலதீனமும் தங்களுடைய சுவாதீனத்தில் தான் இருக்குமென்றம் அராபியர்கள் நம்பினார்கள்.1 பின்னர், பிரிட்டிஷ் ராஜதந்திரிகள், இந்த அராபிய சுதந்திர ஒப்பந்தத்திற்கு வியாக்கி யானம் செய்ததும். இதனின்றும் பாலதீனம் விலக்கப்பட்டதும், அராபியர் களிடையே பெரிய ஆத்திரத்தைக் கிளப்பிவிட்டன. பாலதீன அராபியர்களின் தலைவருள் ஒருவனான அவுனி பே அப்துல் ஹாதி என்பவன் பின்வருமாறு கூறுகிறான்:-

கிரேட் பிரிட்டனைப் பொறுத்தமட்டில் அதன் எல்லா வாக்குறுதி களும் ஒப்பந்தங்களும், சந்தர்ப்பம், தன்னலம் இவைகளை யொட்டியே இருக்கின்றன போலும், பிரிட்டிஷ் அரசாங்கத்தார், தங்களுடைய ஒப்பந்தங்களை, தேவைக்குத் தகுந்தாற் போல் மாற்றிக் கொள்ளவோ, அல்லது அதனைத் திருத்தவோ, அல்லது அதற்குப் புது வியாக்கியானம் செய்யவோ தயாராயிருக்கிறார்கள்.

பிரிட்டிஷாருடைய வாக்குறுதிக்கு இங்ஙனம் பங்கம் ஏற்பட்டு விடவே. அராபியர்களின் தேசிய இயக்கமானது. பிரிட்டிஷாருக்கு விரோதமான ஒரு கிளர்ச்சியாக மாறிவிட்டது. 1919ஆம் வருடம் சிரியா பாலதீனம், ஈராக் முதலிய நாடுகள் பிரிட்டிஷ் ராணுவ ஆக்ரமிப்பின்கீழ் இருந்த காலத்தில், இந்த நாடுகளின் நிலைமை யைப் பற்றி விசாரித்து வரும்படி அமெரிக்கக் குடியரசின் பிரசி டெண்டான வில்ஸன், அமெரிக்க அறிஞர்கள் அடங்கிய ஒரு சிறு கமிஷனை அனுப்பினான். இந்தக் கமிஷன் வெளியிட்ட அறிக்கை யில், அராபியர்கள், பாலதீனத்திற்குப் பூரண சுதந்திரம் வேண்டு மென்று கோறுகிறார்களென்றும், இதை பிரிட்டிஷ் ராஜதந்திரி களுக்கு எடுத்துக்காட்டினால், அவர்கள் பால்பர் அறிக்கையைத் திருப்பி எடுத்துக்காட்டி, இந்த அறிக்கையிலே கண்ட உறுதியை மீறி, பாலதீனத்தை எவ்வாறு அராபியர்கள் வசம் ஒப்புவித்து விட முடியுமெனக் கேட்கிறார்களென்றும் குறிப்பிடப்பட்டிருக்கின்றன. எனவே, ஐரோப்பிய யுத்தம் முடிவுபெற்ற பிறகு, அராபியர்களின் சுதந்திர பால தீனம் உருக்கொண்டு எழுவதற்குப் பதிலாக, யூதர் களின் தேசிய தலமொன்றை பாலதீனத்தில் தாபிக்க வேண்டு மென்ற நோக்கத்தோடு கூடிய மாண்டேடரி நிருவாகத்திற் குட்பட்ட பாலதீனம் தோன்றியது. யுத்தத்திற்கு முன்னர் துருக்கியர்களின் ஆதீனத்திற்குட்பட்டிருந்தோம்; இப்பொழுது பிரிட்டிஷாரின் ஆதிக்கத்திற்கு உட்பட்டிருக்கிறோம். என்றும், இந்த ஆதிக்கத்தை திரப்படுத்துவதற்காகவே இந்த மாண்டேடரி நிருவாகம் ஏற்படுத்தப்பட்டிருக்கிறதென்றும் பாலதீன அராபி யர்கள் நம்பி விட்டார்கள். யுத்த சமயத்தில் பிரிட்டிஷார் கொடுத்த வாக்குறுதிகள் காற்றில் பறக்கவிடப்பட்டனவேயென்பது இவர்கள் மனத்தில் அதிகமாகப் படவில்லை. ஆனால் தாங்கள் கொண்டிருந்த தேசிய அபிலாஷை களெல்லாம் பயனற்றுப் போய்விட்டனவே யென்றுதான் வருந்தினார்கள்; கனன்றெழுந்தார்கள்.

பால்பர் அறிக்கை வெளியான காலத்திலிருந்து, அதனை அராபியர்கள் எதிரித்து வந்திருக்கிறார்கள். ஒரே ஒரு முறைதான் - அதாவது 1919ஆம் வருடம் - அப்பொழுது அராபியத் தலைவ னென்று அங்கீகரிக்கப்பட்ட எமிர் பெய்ஸலும், யூதர்களின் தலை வனான டாக்டர் வீமானும் ஒருவித ஒப்பந்தத்திற்கு வந்தார்கள். சுதந்திர ஐக்கிய அராபிய ராஜ்யம் தாபிக்கப்படவேண்டுமென்ற நிபந்தனையின் பேரில் பால்பர் அறிக்கையை இருசாராரும் அங்கீ கரிப்பதாகவும், பாலதீனத்தில் யூதர்கள் தாராளமாக வந்து குடி யேறுவதை ஏற்றுக் கொள்வதாகவும் இந்த ஒப்பந்தம் கூறியது.

பின்னர் 1920ஆம் வருடம் மார்ச் மாதம் அராபியத் தலைவர் கள் ஒன்றுகூடி, மேற்படி பெய்ஸலை சிரியாவுக்கும் பாலதீனத் திற்கும் சேர்ந்து அரசனாகத் தெரிந்தெடுத்தார்கள். ஆனால் ஆறு மாதங்களுக்குப் பிறகு சிரியாவின் மீது ஆதிக்கஞ் செலுத்த விரும்பிய பிரஞ்சு அரசாங்கம், பெய்ஸலை அப்புறப்படுத்திவிட்டது. இதனால், அராபியர்களின் சார்பாக பால்பர் அறிக்கையை பெய்ஸல் அங்கீ கரித்துக் கொண்டது பயனற்று விட்டது. இந்த ஒப்பந்தத்தைப் பற்றி அராபியர் யாருமே சிந்தனை செய்ய வில்லை. இதனை ஒரு முக்கிய விஷயமாகவும் அவர்கள் கருதவில்லை.

பால்பர் அறிக்கையை எதிர்த்து வந்து அராபியர்கள், பால தீனத்தில் ஏற்பட்ட மாண்டேரி அரசாங்கத்திற்கு விரோத மாகவும் கிளர்ச்சி செய்யத் தொடங்கினார்கள். இந்த கிளர்ச்சி பல சமயங் களில் பெரிய கலகங்களாகப் பரிணமித்து அநேக உயிர்ச் சேதங் களையும் பொருள் நஷ்டத்தையும் உண்டு பண்ணியிருக்கிறது. இதைப் பற்றி நாம் ஆராயு முன்னர் அராபியகளின் தேசிய இயக்கத்தைப் பற்றிச் சிறிது தெரிந்து கொள்வோம்.

பிரிட்டிஷாரிடத்திலும் யூதர்களிடத்திலும் சுய நலங்காரண மாகத் துவேஷங் கொண்ட ஒரு சில சோம்பேறி பணக்காரர்களால் தூண்டிவிடப் பட்டதே இந்த அராபிய தேசியக் கிளர்ச்சி யென்றும், இவர்கள், ஒன்றுந் தெரியாத அராபிய ஏழை விவசாயிகளைப் பயமுறுத்தித் தவறான வழியில் அழைத்துச் செல்கிறார்களென்றும் ஒரு சிலர் பிரசாரஞ் செய் கின்றனர். இங்ஙனம் பிரசாரஞ் செய்வோர் யார், இவர்களுடைய நோக்க மென்ன, சுதந்திர தாகத்தினால் தவித்துக் கொண்டிருக்கும் ஒவ்வொரு நாட்டிலும் இத்தகைய பிரசாரஞ் செய்யப்படுகின்றனவா வென்ற நுணுக்கங் களைப் பற்றி நாம் இங்கு ஆராய வேண்டுவதில்லை.

பாலதீனத்தில் தேசிய இயக்கத்தோடு மத உணர்ச்சியும் பிணைக்கப் பட்டிருக்கிறது. இதனால் மதத் தலைவர்களும், இவர் களுக்கு அநுசரணையாயிருக்கிற சில நிலச் சுவான்தார்களும் முதலாளிகளும், இந்த இயக்கத்தின் தலைவர்களாயிருக்கிறார் களென்பது உண்மைதான். எந்த ஏழை விவசாயிகள், தொழிலாளர் கள் ஆகிய இவர்களுடைய உழைப்பின் பயனாகத் தாங்கள் பணஞ் சம்பாதிக்கிறார்களோ, அந்த விவசாயிகளும், தொழிலாளர்களும் யூதர்களோடு தொடர்பு கொண்டு விட்டால், தங்களுடைய செல் வாக்குக் குறையுமே யென்ற எண்ணம் இந்த அராபிய நிலச் சுவான் தார்களுக்கும் முதலாளிகளுக்கும் இருக்கலாம். இதற்கு இவர்கள், ஏழை விவசாயிகளை அச்சுறுத்தியோ, வேறுவிதமாக நெருக்கியோ தேசிய இயக்கத்தில் கலந்து கொள்ளுமாறு செய்திருக்கலாம். இந்த மாதிரியான உதாரணங்களை ஏக தேசமாகத் தான் காட்ட முடியும். ஆனால் பொதுவாகப் பார்க்கிறபோது, பாலதீன அராபியர்கள் தேசப் பற்று நிரம்பியவர்கள். தேசம் ஒன்று தான் இவர் களுக்குத் தெரியும். அரசியல் சம்பந்தமான நுணுக்கங்கள் இவர்களுக்குத் தெரியாது; தெரிந்து கொள்ளவும் இவர்கள் விரும்புவதில்லை. தேசத்திற்காக, தங்கள் தலைவர்கள் சொல்கிறபடி எதையும் செய்ய இவர்கள் சித்தமாயிருக்கிறார்கள். அரசியல் கட்சியினராகத் தங்களை வகுத்துக் கொண்டு, அந்தக் கட்சிக் கொள்கைக்காக இயக்கத்தை நடத்துவ தென்பதோ, கிளர்ச்சி செய்வதென்பதோ இவர்களுக்குத் தெரியாது. கட்சி அபிமானமென்பதை இவர்கள் அறியமாட்டார்க்ள. எஜமான விசுவாசம் ஒன்றுதான் இவர்களுக்குத் தெரியும். ஆனால் இந்த எஜமான விசுவாச மானது. தேச நலன் ஒன்றனையே குறிக்கோளாகக் கொண்டிருக்கும். இதனால் ஏழை கள், பணக்காரர்கள் என்ற வேற்றுமையின்றி, கிராம வாசிகள், நகர வாசிகள் என்ற வித்தியாசமில்லாமல் எல்லாரிடத்திலும் தேசிய உணர்ச்சியானது வலுத்து நிற்கிறது. இல்லாவிட்டால் சென்ற 1936ஆம் வருடத்திலிருந்து, பிரிட்டிஷ் படைகளுடன் இடைவிடாத போராட்டம் நடைபெற்றுக் கொண்டிருக்குமா? 1929ஆம் வருடம் பாலதீனத்தைச் சுற்றிப் பார்த்த ஒரு பிரிட்டிஷ் கமிஷன்1 அறிக்கை யில் பின்வருமாறு கூறுகிறது:-

அராபிய விவசாயிகள், அரசியலில் நேர்முகமான சிரத்தை கொள்வதில்லையென்று சொல்லப்படுவதற்கு, எங்களுடைய அநுப வத்தில் எவ்வித ஆதாரமும் காணப்படவில்லை. நாங்கள் கிராமங் களில் சுற்றுப்பிரயாணஞ் செய்த போது எங்களை ஆரவாரத்துடன் வரவேற்று, எங்களுக்கு உபசாரப்பத்திரம் படித்துக் கொடுத்தார்கள். இந்த உபசாரப் பத்திரங்களை படித்துப் பார்த்தால், கிராம ஜனங் களும் விவசாயிகளும், யூதர்களின் தேசிய தலம் அமைக்கப்படுவ தனால் உண்டாகும் விளைவு களைப் பற்றிக் கவலையும் சிரத்தையும் கொண்டிருக்கிறார்கள் என்பது நன்கு தெரிகிறது. இங்ஙனமே பால தீனத்தில் சுய ஆட்சி தாபனங்கள் அபிவிருத்தி செய்யப்படுவதைப் பற்றியும் ஊக்கங்க காட்டுகிறார்கள். அராபிய விவசாயிகளும் கிராம ஜனங்களும், ஐரோப்பாவிலுள்ள அநேக ஜனங்களைவிட அதிக மான அரசியல் மனப்பான்மையைக் கொண்டிருக்கிறார்கள் என்று சொல்ல வேண்டும்.

பத்து வருடங்களுக்கு முன்னால் எழுதப்பட்டவை இந்த வாக்கியங்கள். அப்பொழுதே, பாலதீனத்தின் தேசிய இயக்க மானது பொது ஜன இயக்கமாக இருந்திருக்கிறது. இப்பொழுது கேட்க வேண்டுமா?

யூதர்களின் தேசிய தலம் அமைக்கப்படுமென்ற நோக்கத் தோடு பாலதீன அரசாங்க நிருவாகம் நடைபெறத் தொடங்கியது முதல், அராபியர் களிடையே தேசிய உணர்ச்சியானது வலுத்து நிற்பானேன்? யூதர்களின் குடியேற்றத்தை இவர்கள் ஏன் மறுக்க வேண்டும்? யூதர்கள் மீது கொண்ட துவேஷம் மட்டுந்தான் இதற்குக் காரணமா? அப்படி காரணங் கற்பிப்பது. அராபியர்களின் தேசிய உணர்ச்சியை அவமானப்படுத்துவதாகும். யூதர்களின் தேசிய தல தாபனத்தினால் அராபியர்களின் பொருளாதார வாழ்க்கையே மாறிவிட்டது. பொதுவாக பாலதீனத்தின் பொருளாதார நிலை மையில் ஒரு பெரிய புரட்சி ஏற்பட்டுவிட்டது. இதைப் பற்றிச் சிறிது ஆராய்வோம். ஏனென்றால் இதுவே அடிப்படையான பிரச்னை.

யூதர் குடியேற்றத்தின் விளைவு

1919ஆம் வருடத்திலிருந்து 1938ஆம் வருடம் வரை லட்சம் யூதர்கள் குடியேறியிருக்கிறார்கள். இவர்கள் அங்க ஹீனர்களோ, வயதான கிழவர்களோ இல்லை. உழைக்கிற சக்தியும், இடத்தையும் பொருளையும் சந்தர்ப்பம் பார்த்து உபயோகிக்கிற திறமையும் நிரம்பப் பெற்றவர்கள். இவர்கள், தாங்களாக மட்டும் வரவில்லை. சுமார் எட்டு கோடி பவுன் மூலதனத்தையும் கூடவே கொண்டு வந்தார்கள். உழைப்பும் பணமும் ஒரு சமூகத்தாரிடத்தில் ஒன்று சேர்ந்திருக்குமானால் அந்தச் சமூகத்தார் எந்த நாட்டிலும், எத் தகைய தர்மசங்கடமான நிலையிலுங்கூட வெற்றிகாண முடியு மல்லவா? இவர்கள், தங்களுக்கு அநுகூலமான சந்தர்ப்பங்கள் ஏற்பட வில்லை யென்று சும்மாயிருக்கமாட்டார்கள்; சந்தர்ப்பங்கள் ஏற்பட வில்லையென்று சும்மாயிருக்கமாட்டார்கள்; சந்தர்ப்பங்களைச் சிருஷ்டி செய்து கொள்வார்கள். பாலதீனத்தில் குடியேறிய யூதர்கள் இம்மாதிரியினரே.

யூதர்கள் குடியேற்றத்திற்கு முன்னர், அராபியர்கள், ஏதோ அற்ப சொற்பமாக, தங்களுடைய அன்றாட ஜீவனத்திற்குப் போது மான அளவு சிறு சிறு துண்டு நிலங்களில் விவசாயஞ் செய்து வந்தார்கள். இந்த நிலங்களும் இவர்களுக்குச் சொந்தமாயிராது. நிலச் சுவான் தாரர்களிட மிருந்து குத்தகைக்கோ, வாடகைக்கோ பெறப்பட்ட தாக இருக்கும். மகசூலில் ஏறக்குறைய ஐந்தில் ஒரு பாகம் முதல், மூன்றில் ஒரு பாகம் வரை, நிலச்சொந்தக்காரர்களுக்குக் கொடுத்து விடுவார்கள். இங்ஙனம் இவர்கள் ஒழுங்காகக் கொடுத்துக் கொண்டு வந்த போதிலும், சாசுவதமாக ஒரே நிலத்திலேயே சாகுபடி செய்து கொண்டிருக்கலாம் என்ற நிச்சயம் இராது. நிலச் சொந்தக்காரர்கள், தங்கள் இஷ்டப்படி நிலத்தைப் பிரித்தோ மாற்றியோ வேறு யாருக்கேனும் கொடுத்து விடுவார்கள். இங்ஙனம் விவசாயிகள் தங்கள் உழைப்பின் ஊதியத்தில் ஒரு பகுதியை நிலச் சொந்தக் காரர்களுக்குக் கொடுத்து விடுவதோடு தாங்கள் கடன் பட்டிருக்கும் லேவாதேவிக்காரனுக்கு ஒரு பகுதியைக் கொடுத்து விடுவார்கள். விவசாயிக்குத் தேவை இருக்கிறதோ இல்லையோ, தேவையை உண்டுபண்ணியோ, அதிகப்படுத்தியோ விடுகிறான் லேவாதேவித் தொழில் நடத்துகிறவன். இந்தச் சாபக் கேட்டிற்கு பாலதீன அராபிய விவசாயிகள் புறம்பாகவில்லை.

விவசாயம் இந்த நிலையிலிருக்க, கைத்தொழில்கள் இல்லவே இல்லை யென்றுதான் சொல்ல வேண்டும் பரம்பரையாக வந்த சில குடிசைத் தொழில்கள் விவசாயிகளின் மற்றத் தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்து வந்தன.

யூதர்கள் குடியேற்றத்திற்குப் பின்னர், விதிரணமான பிரதேசங்களில் ஏகபோக விவசாயம் நடைபெற்றது. இயந்திரங் களை வைத்து நடத்தப் பெற்ற கைத்தொழிற்சாலைகள் தோன்றின. பெரும் பற்றான வியாபாரம் நடைபெறத் தொடங்கியது. இவை களோடு, அராபியர்களின் சாதாரண விவசாயமும் குடிசைத் தொழிலும் போட்டி போட முடியுமா?

குடியேறின யூதர்கள், பெரும்பற்றான விவசாயத்தைச் செய் வதற்காக, அராபிய நிலச்சுவான்தார்களிடமிருந்தும், தனிப்பட்ட விவசாயி களிடமிருந்தும் நல்ல விலை கொடுத்து, சாகுபடி செய்யப் படுகிற விவசாய நிலங்களையும், கரம்பாயிருந்த பிரதேசங்களையும் வாங்கினார்கள். விற்ற நிலச்சுவான்தார்கள், தங்கள் நிலத்தோடு ஒட்டி வாழாமல், நிலத்திலிருந்து கிடைக்கிற வருமானத்தை வைத்துக் கொண்டு நகரங்களில் ஆடம்பரமாக வாழ்ந்து வந்தவர்கள் இவர்கள், தங்கள் நிலங்களுக்கு நல்ல விலை கிடைக்கிறபோது, அவற்றை விற் காமலிருப்பார்களா? தங்களுடைய நிலத்தை நம்பி வாழ்க்கையை நடத்தி வந்த விவசாயிகளைப் பற்றி இவர்களுக்கு என்ன கவலை?

யூதர்கள் வாங்கிக் கொண்ட நிலங்களில் அராபியர்கள் இனி விவசாயஞ் செய்வதெப்படி? அநேகருக்கு ஜீவனோபாயமே இல்லா மற் போய்விட்டது. ஒரு சிலர் விவசாயக் கூலிகளாய் அமர்ந்து வேலை செய்தார்கள். இன்னுஞ் சிலர், நகர்ப் புறங்களுக்குச் சென்று புதிதாக யூதர்களால் தாபிக்கப்பட்ட தொழிற்சாலைகளில் கூலி யாட்களாய் அமர்ந்தார்கள். ஆனால் இவர்களுக்குக் கொடுக்கப் பட்ட கூலியோ மிகச் சொற்பம்.

இது நிற்க. யூதர்களின் கட்சியைச் சிறிது கேட்போம். தாங்கள் எந்த நிலங்களை விவசாயத்திற்கென்று சுவாதீனப்படுத்திக் கொண்டார் களோ, அவை தங்கள் சுவாதீனமாவதற்கு முன்னர் வெறுஞ் சதுப்பு நிலமாகவோ அல்லது கரம்பாகவோ இருந்தன வென்றும், விவ சாயஞ் செய்யப்பட்டு வந்த நிலங்களைத் தாங்கள் அதிகமாகச் சுவாதீனப்படுத்திக் கொள்ள வில்லையென்றும், அப்படி சுவாதீனப் படுத்திக் கொண்டிருந்தாலும் அவை களுக்கு நல்ல விலை கொடுத்தி ருப்பதாகவும், சாகுபடி நிலங்களிலிருந்து வெளியேற்றப்பட்ட அராபிய விவசாயிகளுக்கு வேறு நிலமோ, போதிய பணமோ நஷ்ட ஈடாகக் கொடுக்கப்பட்டிருக்கிறதென்றும் யூதர்கள் கூறுகிறார்கள்.

இவற்றை யாரும் மறுக்கவில்லை. ஆனால் அராபிய விவசாயி கள் இதனால் திருப்தியடையவில்லையே. தாங்கள் பரம் பரையாகச் சாகுபடி செய்து வந்த நிலங்களிலிருந்து வெளியேற்றப்பட்டதுதான். அவர்களுக்கு அதிக அதிருப்தியை அளித்திருக்கிறது. எந்த நிலத்தில் தலைமுறை தலைமுறையாகத் தங்கள் வியர்வையைப் பாய்ச்சி அதிலிருந்து கிடைக்கிற தானியங்களைக் கொண்டு வயிறு வளர்த்து வந்தார்களோ அதிலிருந்து வெளியேறிச் செல்வதென்றால், அதிலும் பிறருடைய பலவந்தத்தின் பேரில் - யாருக்குமே கஷ்டமாகத் தானி ருக்கும் மற்றும் இவர்களுக்கு நஷ்ட ஈடாகக் கொடுக்க பெற்ற மாற்று நிலங்களோ, விவசாயத்திற்கு லாயக்கில்லாதவைகளாகவோ போதுமானவையாகவோ இல்லை. பணமாக நஷ்டஈடு பெற்றவர் களோ, அதனால் எவ்வித பலனையும் அநுபவிக்க முடியவில்லை. இவர்களுக்குக் கடன் கொடுத்திருந்த லேவாதேவிக்காரர்கள் மொத்தமாக அதனை வாங்கிக் கொண்டு போய்விட்டார்கள்.

அராபியர்களுக்கு மற்றொரு பயமும் ஏற்பட்டிருக்கிறது. இவர்களின் ஜனத் தொகையானது 1922ஆம் வருடத்தில் ஆறரை லட்சமாயிருந்தது. இது 1936ஆம் வருடத்தில் பத்து லட்சமாகி விட்டது. இந்த நிலையில், தங்களுடைய பிதிரார்ஜிதமான நிலங் களில் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக யூதர்கள் வசம் போய்விட்டால், நாளா வட்டத்தில் தங்களுக்குச் சொந்தமாயுள்ள சராசரி நிலங்களின் அளவு குறைந்து போகுமே யென்று இவர்கள் அஞ்சுகிறார்கள். விவசாய முறையில் ஏதேனும் மாற்றம் செய்யப்பட்டாலன்றி, ஜனத் தொகை அதிகமாகிவரும் அராபியர்களின் ஜீவனத்திற்குப் போதிய அளவு நிலம் இராது என்று பீல் கமிஷன் அறிக்கையும் கூறுகிறது.

அராபிய விவசாயிகளின் நிலைமை இப்படியிருக்க நகரங் களிலே வசிக்கும் அராபியத் தொழிலாளர்களின் நிலைமை யென்ன? சுமார் இரண்டு வட்ச அராபியர்கள், நகரங்களில் கூலி வேலை செய்து அற்ப ஜீவனம் நடத்துகிறார்கள். இவர்கள் பெரும்பாலும் அரசாங்கத்தாருடைய மராமத்து இலாகா, ரெயில்வேக்கள், துறை முகங்கள் முதலியவற்றில் வேலை செய்கிறார்கள். இன்னுஞ் சிலர், யூதர்களின் தொழிற்சாலை களிலும் அராபியர்களின் தொழில் தா பனங்களிலும் வேலைக்கமர்ந் திருக்கிறார்கள். யூதத் தொழிலாளர் களுக்குக் கொடுக்கப் பெறும் கூலி விகிதத்தை விட இவர்களுக்குக் கொடுக்கப் பெறும் கூலி விகிதம் குறைவு. அறிவின் உபயோகத்திற்கு அவசியமில்லாத வேலைகளில் அராபியர்களே பெரும்பான்மை யோராக இருக்கின்றனர். இவர்களுக்குக் கொடுக்கப் பெறும் வலி விகிதமானது சுற்றுப்புறமுள்ள ஈராக், சிரியா முதலிய நாடுகளில் கொடுக்கப் பெறும் கூலிவிகிதத்தை விட அதிகமேயானாலும், இவர்களின் வாழ்க்கைச் செலவானது வருமானத்தைவிட அதிகமா யிருக்கிறது. உதாரணமாக ஹைபா என்ற துறைமுகப்பட்டினத்தில் வீட்டு வாடகை மிக அதிகம். ஒரு வீட்டில் ஓர் அறைக்கு மட்டும் சுமார் இருபது ரூபாய் விகிதம் மாத வாடகை செலுத்த வேண்டும். அராபியத் தொழிலாளி ஒருவனுடைய தினசரி கூலி சராசரி ஒரு ரூபாய்க்கு மேல் இரண்டு ரூபாய்க்குட்பட்டுதானிருக்கிறது. இந்த வருமானத்தில் ஏறக்குறைய பாதி பாகத்தை விட்டு வாடகைக்கு மட்டும் செலவழித்துவிட்டால் அவனுடைய மற்றக் குடும்ப காரியங்கள். நடப்பதெங்ஙனம்? மேற்படி ஹைபா நகரத்தில் சுமார் எண்ணுறுக்கு மேல்பட்ட அராபியத்தொழிலாளர்கள் தங்கள் குடும்பங்களோடு நகருக்குப் புறம்பான ஓரிடத்தில் தகரக் கொட்டகைகள் அமைத்துக் கொண்டு வசிக்கிறார்கள். மற்றும் அராபியத் தொழிலாளர் களை ஒருமுகப்படுத்திச் செலுத்தக் கூடிய தொழிற் சங்க தாபனங்கள் எதுவும் இல்லை. அப்படி ஏதேனும் தொழிற் சங்க தாபனம் முயற்சி செய்யப்படுமானால் அதனை அரசாங்கத்தார் உடனே அடக்கி விடு கின்றனர். யூதர்களுக்கென்று தனியான ஒரு தொழில் தாபன மிருக்கிறது இதற்கு ஹிதாத்ரூத் (Histadruth) என்று பெயர். இதனிடமிருந்து அராபியத் தொழிலாளர்கள் எந்தவித உதவியும் பெறுவதில்லை. இதற்கு மாறாக இவர்கள் மேற்படி தாபனத்தைச் சந்தேகிக்கிறார்கள். இன்னும் அதிகமான யூதர்களை பாலதீனத் தில் குடிபுகுத்துவதற்கும் தங்களுக்கு வேலை கிடைக்காமல் செய்து விடுவதற்குமே மேற்படி ஹிதாத்ரூத் ஏற்பட்டிருப்பதாக அராபியத் தொழிலாளர்கள் நம்புகிறார்கள்.

இது நிற்க, யூதர்களின் குடியேற்றத்தினால் சில அராபியர்கள் நன்மையும் அடைந்திருக்கிறார்கள். யூதர்களுக்கு நல்ல விலைக்குத் தங்கள் நிலங்களை விற்றதனால், இவர்களிற் பலர் எதிர்பாராத வண்ணம் பணக்காரர்களாகிவிட்டனர். அராபியர்களின் உற்பத்தி செய்யும் விவசாயப் பொருள்களில் சுமார் ஒரு கோடி பவுன் பெரு மானவற்றை யூதர்கள் வருடந்தோறும் வாங்குகிறார்கள். இந்த ஒரு கோடி பவுனும் அராபியர்களில் ஒரு சிலருடைய பொருளா தார அந்ததை உயர்த்திக் கொடுக்கிறதல்லவா? இந்தக் காரணத் தால், பாலதீனத்தில்ர ஐரோப்பிய யுத்தத்திற்குப் பிறகு அராபிய முதலாளி இனம் ஒன்று தோன்றிவிட்டது. சிறப்பாகக் கடலோரப் பிரதேசங்களில் அநேகர்களுக்குப் போட்டியாக அராபியர்களும் பெரிய பெரிய பழத்தோட்டங்கள் வைத்து அதில் வியாபாரம் செய் கிறார்கள். 1931ஆம் வருடத்தில் அராபியர்களுக்குச் சொந்தமாக 14,740 ஏக்கரா விதீரணமுள்ள ஆரஞ்சு, திராட்சை முதலியன விளையும் பழத் தோட்டங்கள் இருந்தன. 1935ஆம் வருடத்தில் இவை 1,000 ஏக்கராவுக்குப் பெருகின. 1914ஆம் வருடத் தொடக்கத் தில் அராபியர்களுக்குச் சொந்தமான தொழிற் சாலைகள் 1,235. 1936ம் வருடத்தில் இவை 2290-க்குப் பெருகின. இங்ஙனம் பெருகி வரும் அராபிய முதலாளி இனமானது. தன்னை விடதொழில் திறமையிலும் பணத்திலும் முற்போக்கடைந்துள்ள மற்ற முதலாளி இனத்தோடு அடிக்கடி போட்டி போட்டுக் கொண்டே இருக்க வேண்டியிருக்கிறது. இதனால் முன்னது தேசிய மனப்பான்மை கொண்டதாயிருப்பதில் ஆச்சரியமில்லையல்லவா? தேசிய விடுதலை ஏற்பட்டால்தானே அந்நியர்களின் பொருளாதார ஆதிக்கம் குறையும்.

யூதர்கள் சாதித்ததென்ன?

பாலதீனத்தில் யூதர்கள் குடியேறியதைப் பற்றியும், அவர்கள் அந்த நாட்டில் என்னென்ன காரியங்கள் சாதித்திருக்கிறார்கள் என்பதைப் பற்றியும் சிறிது கூறுவோம். பாலதீனத்தின் நிருவாகத் தைப் பிரிட்டன் ஏற்றுக் கொண்ட பிறகு இங்கிலாந்திலும் அமெரிக் காவிலும் உள்ள யூத முதலாளிகள், தங்களுடைய மூலதனத்தை பாலதீனத்தில் அதிகாமாகக் கொண்டு போட்டார்கள். தங்களு டைய பூர்வீக நாடான பாலதீனம் மீண்டும் தங்களுடைய உரிமை நாடாக்கப்பட்டதைக் கோட்டு மகிழ்ச்சியடைந்து, பாலதீனத் திலேயே நிரந்தர வாசம் செய்ய வேண்டுமென்ற நோக்கத்தோடு, உலகத் தின் பல பாகங்களிலிருந்தும் அநேக யூதர்கள் வந்து குடியேறி னார்கள். மத்திய ஐரோப்பிய நாடுகளில் யூத துவேஷம் வளர வளர பாலதீனத்தில் யூதர்கள் குடியேற்றமும் அதிகமாகிக் கொண்டே வந்தது. சிறப்பாக, ஹிட்லர் 1933ம் வருடம் மார்ச் மாதம் ஜெர்மனி யின் சர்வாதிகாரியான பிறகு பாலதீனத்தில் யூதர்களின் குடிப் பெருக்கம் அதிகம். உதாரணமாக,

1932 ஆம் வருடம் 9,553 யூதர்கள்

1933 " 30,327 "

1934 " 42,359 "

1935 " 61,854 "

பாலதீனத்தில் குடிபுகுந்திருக்கிறார்கள். இங்ஙனமே வருடந் தோறும் சராசரி 50,000 யூதர்கள் விகிதம் குடி புகுவார்களானால் 1950ஆம் வருடத்தில் அராபியர்களைவிட யூதர்களே பெரும் பான்மையோரான சமூகத்தினராகி விடுவரென்று ஓர் அறிஞன் கருதுகிறான்.

குடி புகுந்த யூதர்கள் மேனாட்டு சமுதாய அமைப்பை அப் படியே கொண்டு வந்து புகுத்தினார்கள். அதனோடு தங்கள் உழைப் பினாலும் திறமையினாலும், எந்தத் தொழிலில் பிரவேசித்தாலும் அதனை அபிவிருத்தி செய்தார்கள். ஆயிரம் பவுன் மூலதனமுள்ள எந்த யூதனும் தாராளமாகக் குடியேறலாம் என்ற விதி அநேக சிறிய பணக்காரர்களை பாலதீனத்தில் கொண்டு நிரப்பியது. இவர்கள் தனிப்பட்ட முறையில் வியாபாரம், விவசாயம் முதலியன செய்து வந்ததோடுகூட, பொதுவுடமை முறையிலும் விவசாயம், வியாபாரம் முதலியன செய்து வந்தார்கள், சமுதாயத்திற்குப் பொதுவான விவ சாய நிலங்கள், தொழில் தாபனங்கள் முதலியவற்றைச் சுற்றி அநேக யூத நகரங்கள் நவீன நாகரிக முறையில் தோன்றியிருக்கின்றன.1

ஜாபா நகரத்திற்கு வெளியில் சுமார் இருபது ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் வெறும் மணற் காடாக இருந்த இடம் இப்பொழுது டெல் - அவீவ் (Tel -Aviv) என்ற சிறந்த யூத நகரமாக விளங்குகிறது இதில் சுமார் 11/2 லட்சம் யூதர்கள் வசிக்கிறார்கள். இவை தவிர, யூத முத லாளிகள் பிரிட்டிஷ், அமெரிக்க முதலாளிகளின் துணை கொண்டு பாலதீனத்தின் இயற்கைப் பொருள்கள் பலவற்றை சுரண்டி வியா பாரப் பொருள்களாக விநியோகிக்கக்கூடிய வண்ணம் அநேக தொழில் தாபனங்களை ஏற்படுத்தி இருக்கிறார்கள். டெட் ஸீ பொடாஷ் கம்பெனி1 பாலதீன் எலெக்ட்ரிக் கார்ப்பொரேஷன்2 நெஷர் சிமெண்ட் கம்பெனி3 ஆகிய இந்த மூன்று பாலதீனத்தின் பெரிய தொழில் தாபனங்கள். இந்த மூன்றிலும் யூத. பிரிட்டிஷ், அமெரிக்க மூலதனம் சேர்ந்திருக்கிறது.

இந்தப் புதிய நகரங்களையும் தொழில் தாபனங்களையும் எடுத்துக்காட்டி எங்களுடைய குடியேற்றத்தினால் பாலதீனத்தில் என்னென்ன சாதகங்கள் ஏற்பட்டிருக்கின்றன பார்த்தீர்களா என்று யூதர்கள் பெருமையாகப் பேசுகிறார்கள். இவர்கள் கூறும் வாதங் களில் சில வருமாறு:-

1.  உலகனைத்தும் பொருளாதார மந்தத்தினால் அவதிப்பட்டுக் கொண்டிருந்த சமயத்தில் பாலதீனம் ஒன்றுதான் அதனால் பாதிக்கப் படவில்லை. இதற்குக் காரணம் எங்களுடைய வியா பாரத் திறமைதான்.

2.  எங்கள் குடிப் பெருக்கத்தினால் தேசத்தில் செல்வ நிலை உயர்ந்திருக்கிறது.

3.  நாங்கள் செய்யும் வியாபாரத்தினாலோ நடத்தும் தொழில் களினாலோ அராபியருக்கு பாதகம் ஏற்படவில்லை. அதற்கு மாறாக சாதகமே ஏற்பட்டிருக்கிறது. எப்படியென்றால் எங்களின் தொழில் தாபனங்கள் பெருகப் பெருக அராபியர்களுக்கும் அதிகமான கூலி வேலை கிடைக்கிறது. அவர்களுடைய விவ சாயப் பொருள்களுக்கும் நல்ல விலை கிடைக்கிறது.

4.  நாங்கள் நவீன வைத்திய வசதிகளையும் சாதிரீய விவசாய வசதிகளையும் பாலதீனத்தில் கொண்டு புகுத்தியிருக்கிறோம்.

5.  எங்களுடைய குடியேற்றத்தினால் அராபியர்களின் வாழ்க்கை அந்தது உயர்ந்திருக்கிறது.

இப்படியெல்லாம் இவர்கள் கூறிக் கொண்டு வந்தபோதிலும், டெல் அவீவ் நகரத்திற்கு வெகு சமீபத்தில்தான், ஆயிரக்கணக்கான அராபிய விவசாயிகள் மண் குடிசைகளிலும் மரப் பொந்துகளிலும் வசிக்கிறார்கள். யூதர்கள் வசிக்கிற புதிய ஜெருசலேம் நகரத்தைத் தாண்டி அராபியர்கள் வசிக்கும் பழைய ஜெருசலேம் நகரத்தைச் சென்று பார்த்தால் யாருக்குமே ஒரு திகைப்பு உண்டாகும். அராபிய விவசாயிகளின் அல்லது தொழிலாளர்களின் வாழ்க்கை அந்ததை உயர்த்தும் விஷயத்தில் யூதர்கள் எவ்வளவு சிரத்தை கொண்டிருக் கிறார்கள் என்ற கேள்விக்கு, மேலே கூறப்பட்காட்சிகள் மௌன மாக பதிலளிக்கின்றன.

பொதுவாகவே, அராபியர்களுடைய தேசிய உணர்ச்சிக்கு யூதர்கள் அவ்வளவு மதிப்புக் கொடுக்கவில்லை யென்றுதான் சொல்ல வேண்டும். தங்களுக்கு விரோதமாக அராபியர்கள் காட்டும் எதிர்ப்பெல்லாம் வெறும் போலி எதிர்ப்பே என்பது இவர்கள் கருத்து. பாலதீனத்தில் யூதர்கள் கொண்டு புகுத்தி யிருக்கும் புதிய நாகரிகம், உயரிய வாழ்க்கை அந்தது முதலியவைகளினால் தங்களுடைய செல்வாக்கு எங்குக் குறைந்து விடுமோவென்று அஞ்சும் சில அராபிய நிலச்சுவான்தார்கள். மதத் தலைவர்கள் முதலியோருடைய தூண்டுதலின் பயனாகவே இந்த அராபியக் கிளர்ச்சி ஏற்பட்டிருக்கிறதென்று யூதர்களுக்கு அநுதாபங் காட்டு கிற வேற்று நாட்டார் சிலர் கூட நினைக்கிறார்கள். என்ன விந்தை!

யூதத் தலைவர்கள் பேசும் பேச்சுக்களில் கூட அராபிய உணர்ச்கிக்கு மதிப்புக் காட்டவில்லை. தாங்கள் அராபியர்களோடு சமரஸம் பேசத் தயாராயிருப்பதாக மட்டும் இவர்கள் கூறுகிறார்கள். ஆனால் ஒரே ஒரு நிபந்தனையுடன், யூதர்கள் பாலதீனத்தில் குடிபுகும் உரிமையானது இந்தச் சமரஸப் பேச்சுகளினால் எவ் விதத்திலும் பாதிக்கப்படக் கூடாது என்கிறார்கள். இதுதானே மூலாதாரமான பிரச்னை. இதில் அராபியர்கள் எளிதில் இணங்கிப் போவார்களா? அராபிய அரசியல்வாதிகளோடு சமரஸம் பேசுவ தென்பது நடைபெற முடியாத காரியம் என்கிறான் யூதத் தொழி லாளர் கட்சித் தலைவர்களில் ஒருவன். 1936ஆம் வருடம், அகில உலக ஜையோனிய தாபனத்தின் தலைவனான டாக்டர் வீமான் பின்வருமாறு கூறினான்:-

எங்கள் பொறுப்பை நன்கு உணர்ந்து கொண்டு அராபியத் தலைவர் களுக்கு நாங்கள் கூறுவதென்னவென்றால், இன்று நாங்கள் சிறுபான்மை யோராக இருக்கலாம்; நாளை நாங்கள் பெரும் பான்மையோராகி விடலாம் இன்று நீங்கள் பெரும்பான்மை யோராக இருக்கலாம்; நாளை நீங்களே சிறுபான்மையோராகி விடலாம். பாலதீனத்திலே என்ன நடைபெற்றாலும் சரிதான்; நாங்கள் பிறரை ஆதிக்கம் செலுத்தவும் விரும்பவில்லை. பிறரால் ஆதிக்கம் செலுத்தப்படவும் விரும்பவில்லை.

கலகங்கள்

பாலதீனத்தின் நிருவாகத்தை பிரிட்டனிடம் ஒப்புவிப்பது என்ற பேச்சு நேகச் கட்சியினருக்குள் நடைபெற்றுக் கொண்டிருக் கையிலேயே, அங்கு - பாலதீனத்தில் - யூத - அராபியக் கலகம் தோன்றிவிட்டது. மாண்டேடரி அரசாங்கம் ஏற்படுமென்ற சூசகம் தெரிந்த காலத்திலேயே அராபியர்கள் ஆக்ரோஷத்தோடு கிளம்பினார்கள். எனவே, 1936ஆம் வருடம் ஏற்பட்ட கலகந்தான், யூதர்களுக்கு அராபியர்களுக்கும் ஏற்பட்ட முதல் கலகம் என்று யாருமே எண்ண வேண்டுவதில்லை.

1920ஆம் வருடம் ஏப்ரல் மாதம் அராபியர்கள் யூதர்களைத் தாக்கினார்கள். இதில் ஐந்து பேர் மரணமடைந்தனர்; 211 பேருக்குக் காயம். இந்தக் கலகத்திற்குக் காரணமென்ன வென்பதைப் பற்றி பீல் கமிஷன் அறிக்கை பின்வருமாறு விளக்குகிறது:-

1.  யுத்த காலத்தில், தங்களுக்குச் சுதந்திரம் கொடுக்கப்படுமென்று பிரிட்டிஷார் அளித்த உறுதி மொழிகள் நிறைவேற்றப் படாமையினால், அராபியர்கள் கலகத்திற்குக் கிளம்பினார்கள்.

2.  பால்பர் அறிக்கையில் கூறப்பட்டுள்ள முறைகள் அநுஷ் டானத்திற்குக் கொண்டு வரப்படுமானால், அரசியல் விஷயத் திலும் பொருளாதார விஷயத்திலும் தாங்கள் அடிமை களாகவே இருக்கும் படி நேரிடும் என்ற அராபியர்களின் நம்பிக்கை.

3.  உலகத்திலுள்ள எல்லா முலீம்களும் ஒன்று சேர்ந்திருக்க வேண்டும் என்ற இயக்கம் அராபியர்களிடையே பரவி வந்தது.

1921ஆம் வருடம் ஜாபா நகரத்தில் ஒரு கலகம் ஏற்பட்டது. அது போழ்து யூதர்களில் 47 பேர் கொல்லப்பட்டனர்; 146 பேர் காயமடைந்தனர். போலீஸார் இந்தக் கலகத்தை அடக்கியதன் விளைவாக அராபியர்களில் 48 பேர் கொல்லப்பட்டனர். 73 பேருக்குக் காயம் ஏற்பட்டது. இந்தக் கலகத்தின் காரணங்களைப் பற்றி விசாரிக்க நியமனம் செய்யப்பெற்ற கமிஷன், தன் அறிக்கை யில், யூதர்களின் குடியேற்றத்தினால் ஏற்பட்ட அரசியல் பொருளாதார மாறுதல்களினால் அராபியர்களுக்குக் கோபம் ஏற்பட்டு அது யூதர்கள் மீது கலகமாகக் கிளம்பியது என்று குறிப் பிட்டிருக்கின்றது.

இவைகளைக் கொண்டு நாம் ஆராய்ந்து பார்த்தோமானால் மதவெறியினால் இந்தக் கலகங்கள் ஏற்படவில்லை யென்பது நன்கு புலனாகும். உண்மையான. தேசிய உணர்ச்சிதான். அராபியர்களை இங்ஙனம் கலகம் செய்யும்படி தூண்டியது என்னலாம். சாதாரண மாக பாலதீனத்தில் கிறிதுவ அராபியர்களுக்கும், முலீம் அராபியர்களுக்கும் பரபர அவநம்பிக்கை உண்டு. ஒருவரை யொருவர் எப்பொழுதும் சந்தேகித்த வண்ணமாயிருப்பார்கள். ஆனால் இந்தக் கலகங்களின் போது இவர்கள் தங்கள் பரபரப் பகைமைகளை யெல்லாம் மறந்து, பொதுச் சத்துருவுக்கு விரோத மாக ஒன்றுபட்டுக் கலகத்தில் இறங்கினார்கள். இஃது எதைக் காட்டுகிறது? அராபியர்களிடையே உட்பிணக்குகள் எத்தனை யிருந்த போதிலும். அவை, தேசிய சுதந்திரம் என்றபெரிய லட்சியத் திற்கு முன்னர் அடங்கிய ஒடுங்கி விடுகின்றன. இதனை தேசிய உணர்ச்சி என்று கூறாது. யூதர் துவேஷம் என்று உலகத்திலுள்ள முதலாளி வர்க்கம் பறைசாற்றுகிறது. ஆனால் அராபியர்களுக்கு அதைப் பற்றி என்ன கவலை?

1922ஆம் வருடத்தில் ஓர் அராபியப் பிரதிநிதிக் கூட்டம் பிரிட்டிஷ் குடியேற்ற நாட்டு மந்திரியைப் பேட்டிகண்டு பேசிய போது மாண்டேடரி நிருவாக அரசாங்கத்தை அராபியர்கள் அடியோடு நிராகரிக்கிறார்கள் என்றும், பாலதீனத்திற்கு உடனே பரிபூரண சுயாட்சி வழங்கப்பட வேண்டுமென்றும் வலியுறுத்தி யிருக்கிறார்கள். இதற்குக் கண்துடைப்பாக ஒரு சட்டசபையை ஏற்படுத்திக் கொடுப்போமென்று பிரிட்டிஷ் அரசாங்கத்தார் கூறினர். ஆனால் அராபியர்கள் இதனை மறுத்து விட்டார்கள். இந்த ஆசைத் தூண்டுதலுக்கு அவர்கள் இணங்காமற் போய்விட்டது ஒரு சில பிரிட்ஷ் ராஜதந்திரிகளுக்கு ஆச்சரியமாயிருந்தது.

பாலதீனத்திற்கு வடக்கிலுள்ள சிரியா நாடு பிரெஞ்சு அரசாங்க நிருவாகத்துக் குட்பட்டிருக்கிறதல்லவா? இந்த அரசாங்க நிருவாகத்துக்கு விரோதமாக சிரியாவிலுள்ள அராபிர்கள் 1925ஆம் வருடம் ஒரு பெரிய கலகம் செய்தார்கள். இவர்களுக்கு அனுதாபம் காட்டும் முறையில் பாலதீன அராபியர்களும் வேலை நிறுத்தம் செய்தார்கள். இதனால் வெளிப்படையான நன்மைகள் ஒன்றும் உண்டாகவில்லையாயினம் அராபியர்களிடையே இருந்த ஒற்றுமை உணர்ச்சி வலுப்பட்டது.

1925ஆம் வருடத்திலிருந்து 1928ஆம் வருட வரையில் சில பொருளாதார காரணங்களுக்காக யூதர்கள் பாலதீனத்தில் அதிகமாகக் குடிபுகவில்லை 1925ஆம் வருடம் 33,000 குடிபுகுத் திருக்க 1926-27ஆம் வருடங்களில் குடிபுகுந்த யூதர்களின் எண்ணிக்கையைவிட அதிகமாக 2,000 யூதர்கள் பாலதீனத்தி லிருந்து வெளியேறியிருக்கிறார்கள்! இந்த காலங்களில் அராபியர் களின் கிளர்ச்சி சிறிது அடங்கியிருந்த தென்றே கூறவேண்டும். 1929ஆம் வருடத்தில் எகிப்து, ஈராக், சிரியா முதலிய நாடுகளில் சுதந்திர உணர்ச்சி முறுக்கேறி நின்றது. இது பாலதீன அராபியர் களுக்கு ஒருவித ஊக்கத்தையும் நம்பிக்கையும் அளித்தது. இதே சமயத்தில் யூதர்கள் அதிகமாக வந்து குடிபுக ஆரம்பித்தார்க்ள. இவர் களுடைய செல்வாக்கோ நாளுக்கு நாள் பெருகிக் கொண்டிருந்தது. இந்த உற்சாகமும் ஆத்திரமும் ஒன்று சேர்ந்து 1929ஆம் வருடம் ஆகட் மாதம் ஒரு பெரிய கலகமாகப் பரிண மித்தது. இதில் நூற்றுக்கணக்கான யூதர்கள் கொல்லப்பட்டார்கள். அநேகருக்குக் காயம். அரசாங்கத்தர் எகிப்திலிருந்து பிரிட்டிஷ் துருப்புகளை வரவழைத்து அமைதி ஏற்படுத்தினார்கள். இந்த அமைதி காணுமுறையில் நூற்றுக்கணக்கான அராபியர்கள் கொல்லப் பட்டும் காயமடைந்தும் போனார்கள். இந்தக் கலக சம்பந்தமாக விசாரணை செய்த கமிஷன், தன் அறிக்கையில், அராபியர்கள் தங்களின் அரசியல் லட்சியங்கள் சிதற அடிக்கப்பட்டுவிட்டதாகக் கருதியதாலும், யூதர்கள் பெரும்பான்மை யோராகக் குடிபுகு வதனால் தங்கள் எதிர்காலப் பொருளாதார வாழ்வு என்ன ஆகுமோ என்று கொண்ட பயத்தினாலுமே இந்தக் கலகம் ஏற்பட்டதென்று கூறுகிறது.

இந்த 1929ஆம் வருடக் கலகத்திற்குப்பிறகு அராபியர்களின் தேசிய இயக்கமானது. ஒழுங்காகவும் கட்டுப்பாடாகவும் வளரத் தொடங்கியது. இது காறும் இவர்கள் இந்தத் தேசிய இயக்கத்தின் பெயரால் நடத்திவந்த போராட்டமானது. அவ்வளவு அரசியல் அநுபவமில்லாத முறையில் இருந்தது. இப்பொழுதோ, அராபியத் தலைவர்கள் பலர், உலகத்தின் பல பாகங்களிலும், சிறப்பாக இந்தியா, எகிப்து முதலிய நாடுகளில் நடைபெற்று வந்த தேசியப் போராட்டத் தின் போக்குகளைக் கூர்ந்து கவனித்துக் கொண்டு வந்தனர். இதன் பயனாக, 1932ஆம் வருடம் இதிக்ளாலிட் (Istiqlalists) என்ற ஒரு புதிய கட்சி தோன்றியது. தேசிய இயக்கத்தை இன்னும் ஒழுங் காகவும் உறுதிப்பாடுடனும் நடத்த வேண்டுமென்பதே இந்தக் கட்சியின் கொள்கையாயிருந்தது. அதாவது, பெயரளவில் இதுகாறும் தேசிய இயக்கத்தில் சேர்ந்திருந்தவர் களுக்கு இனி இடமில்லாமல் செய்யப் பட்டது.

1933ஆம் வருடம் மார்ச் மாதம் ஜாபா நகரத்தில் ஒரு பெரிய மகாநாடு கூட்டப்பட்டது. இதற்கு, பாலதீனத்தின் பல பாகங்களி முள்ள அராபிய நகரங்களின் நகரசபைத் தலைவர்கள் வந்திருந் தார்கள். ஒத்துழையாமைத் தத்துவத்தை அங்கீகரிப்பதாகவும், இதன் முதற்படியாக பிரிட்டிஷ் சாமான்களையும் யூதர்கள் உற்பத்தி செய்யும் பொருள் களையும், மேற்படியார்களுடைய வியாபார தலங்களையும் பகிஷ்கரிக்க வேண்டுமென்றும் இந்த மகா நாட்டில் தீர்மானங்கள் நிறைவேற்றப்பட்டது இந்தக் காலத்தி லிருந்தே, பாலதீனத்தில் அராபிர்களின் தேசியப் போராட்ட மானது இனி மிக உறுதியுடன் நடைபெறுமென்பதற்குத் தேவை யான சூசகங்கள் ஏற்பட்டுவிட்டன.

பாலதீன அரசாங்கத்தார், சர்வதேச சங்கத்திற்கு 1933ஆம் வருடம் சமர்பித்த ஓர் அறிக்கையின் அராபிய தேசிய இக்கமானது. முன் போலில்லாமல் இப்பொழுது ஜனங்களின் மனத்தில் நன்றாகப் பதிந்து கொண்டுவிட்டதென்றும், இதற்கு காரணம், சுற்றுப்புற நாடுகளிலும் அராபியர்களின் தேசிய அபிலாஷைகள் ஒன்று திரண்டதேயாகுமென்றும் குறிப்பிட்டிருக்கின்றன. 1933ஆம் வருடத் திலிருந்து, அராபியப் பத்திரிகைகள், பிரிட்டிஷாரைத் தாக்கியும், பாலதீனத்தின் அரசாங்க நிருவாகத்தைப் பிரிட்டிஷார் ஏற்றுக் கொண்டது பிரிட்டிஷ் ஏகாதிபத்தியக் கொள்கையை யநுசரித்தே யென்றும் எழுதி வந்தன. இவற்றின் விளைவாகவே என்னவோ, 1933ஆம் வருடக் கடைசியில் பிரிட்டிஷாருக்கு விரோதமாக ஒரு பெரிய கலகம் கிளம்பியது. இது பின்னர் அடக்கப்பட்டு விட்ட தென்பதை நாம் சொல்ல வேண்டுவதில்லை.

இந்த 1933ஆம் வருடத்துக் கலகத்திற்கு இன்னொரு முக்கிய மான காரணமுமுண்டு. இந்த வருடம் மார்ச் மாதம், ஜெர்மனியில் நாஜி கட்சியினர் அதிகாரத்தை ஏற்றுக் கொண்டனர். இதன் விளை வாக, பாலதீனத்திற்கு ஜெர்மனியிலிருந்து ஆயிரக்கணக்கான யூதர்கள் வந்து குடிபுகுந்தார்கள். 1933ஆம் வருடத்தில் 30,327 யூதர்கள் பாலதீனத்தில் குடிபுகுந்திருக்கிறார்கள். இஃது அராபியர் களுக்குப் பெரிய திகிலை உண்டு பண்ணிவிட்டது. தங்களுடைய பொருளாதார வாழ்வுக்குச் சாவுமணி அடிக்கப்பட்டுவிட்டதாகவே இவர்கள் கருதினார்கள்.

1935-36ஆம் வருடங்களில் அராபிய தேசிய இயக்கத்திற்கு ஒரு புதிய சக்தி பிறந்ததென்று கூற வேண்டும். எப்படி யென்றால் 1935ம் வருடக் கடைசியில், எகிப்தில் ஒரு பெரிய கிளர்ச்சி ஏற்பட்டது. எகிப்திய தேசிய சுதந்திரம் அங்கீகரிக்கப்படவேண்டுமென்ற நோக்கத்தோடு எழுந்த இநத் கிளர்ச்சி. பல ஆண்டுகளாகப் பிரிந்து கிடந்த அநேக அரசியல் கட்சிகளை ஒன்று படுத்தியது. கிளர்ச்சியின் பயனாகக் கலகங்கள் கிளம்பின. எகிப்தின் தேசிய சுதந்திரத்தை அங்கீகரிக்கப்பதாகப் பிரிட்டிஷ் அரசாங்கத்தான் கூறினர். இதன் பிறகே இந்தக் கிளர்ச்சி நின்றது. எகிப்தியர்கள் அடைந்த இந்த வெற்றி பாலதீன அராபியர்களுக்கு ஒரு புதிய ஊக்கத்தை கொடுத்த தென்பதில் ஆச்சரியமில்லை யல்லவா? இதை தவிர, 1936ஆம் வருடம் ஜனவரி மாதம், சிரியாவிலுள்ள அராபியர்கள், பிரெஞ்சு அரசாங்கத் தாருக்கு விரோதமாக ஐம்பது நாள் வேலை நிறுத்தமொன்று நடத்தினர். இஃது அவர்களுக்கு வெற்றி யளித்தது சிரியாவின் மீது தாங்கள் செலுத்திவரும் ஆதிக்கத்தினின்று விலகிக் கொள்வதாகவும், சுதந்திரம் பெற்ற நாடு என்ற முறையில், சிரியா, சர்வதேச சங்கத்தின் அங்கத்தின ராகச் சேர்ந்து கொள்ள விண்ணப்பம் செய்து கொள்ளுமானால் அதனைத் தான் ஆதரிப்பதாகவும் பிரெஞ்சு அரசாங்கம் தெரிவித்தது.1 அடுத்தாற் போல் சிரியாவில் தங்கள் சகோதரர்களின் நிலைமைக்கும் தங்களுடைய நிலைமைக்கும் ஒப்பிட்டுப் பார்த்துக் கொண்டார்கள் பாலதீன அராபிர்கள். தாங் களும் வெற்றியடைவதற்கான காரியங்களைச் செய்யவேண்டு மென்ற எண்ணம் இவர்களுக்கு ஏற்பட்டுவிட்டது இயற்கைதானே.

1935ஆம் வருட ஆரம்பத்திலிருந்தே, பாலதீன தேசிய இயக்க மானது சில நிர்மாண வேலைகளைச் செய்ய முற்பட்டது. அராபிய பாங்கி ஒன்று திறக்கப்பட்டது. அராபிய இளைஞர் சங்கங்கள் ஆங் காங்குத் தோன்றி ஜனங்களிடையே பிரசாரஞ் செய்தன. அராபிய அரசியல்வாதிகளிடையே ஆறு விதமான அரசியல் கட்சிகள் இருந்த வல்லவா? இவற்றில் ஐந்து கட்சிகள், தங்களுடைய கருத்து வேற்றுமை களையெல்லாம் ஒதுக்கித் தள்ளிவிட்டு தேச நலனுக்காக ஒன்று சேர்ந்தன. இவைதவிர, யூதர்களுக்கு நிலங்களை விற்கக்கூடாதென்று மசூதிகளிலும் பத்திரிகைகளிலும் பலத்த பிரசாரஞ் செய்யப் பட்டது.

இதனோடு அராபிய தேசியவாதிகள் நிற்கவில்லை. 1935ஆம் வருடம் நவம்பர் மாதம், இவர்கள் ஒரு பிரதிநிதிக் கோஷ்டியாகச் சேர்ந்து, அப்பொழுதைப் பாலதீனத்து ஹை கமிஷனராயிருந்த ஸர் ஆர்தர் வாக்கப் (Sir Arthur Wauchope) பைப் போட்டி கண்டு ஒரு யாதாதைச் சமர்ப்பித்தனர். இதில் தங்கள் கோரிக்கை இன் னின்னவை யென்று விரிவாகக் குறிப்பிட்டிருந்தனர். இவற்றுள் முக்கிய மானவை (1) பாலதீனத்தில் ஜனநாயக முறையில் அரசாங்கம் அமைதல் வேண்டும்: (2) யூதர்களுக்கு நிலங்கள் விற்கப்படுவது தடுக்கப் பட வேண்டும்: (3) யூதர்கள் குடி புகுவது நிறுத்தப் படவேண்டும்.

இந்தக் கோரிக்கைக்குப் பதிலளிக்கு முகத்தான் ஹை கமிஷனர் விடுத்த அறிக்கையில், பாலதீனத்திற்கென்று வரம்பிட்ட சில அதிகாரங் களுடைய ஒரு சட்டசபை ஏற்படுத்தப் பெறுமென்றும், இதில் தெரிந் தெடுக்கப்பட்ட அங்கத்தினர்கள் பன்னிரண்டு பேரும் நியமன அங்கத்தினர்கள் பதினாறு பேரும் இருப்பர் என்றும் காணப் பட்டிருந்தன. இதனை அராபியத் தலைவர்கள் ஏற்றுக் கொள்ள வில்லை. தாங்கள் கோரிய ஜனநாயக அரசாங்கத்திற்கும் இந்தச் சட்டசபை அமைப்புக்கும் எவ்வித சம்பந்தமும் இல்லையென்றும், தேசிய சுதந்திரமே தங்களுடைய லட்சியமென்றும் வற்புறுத்திப் பேசி வந்தார்கள்.

ஆனால், யூதத் தலைவர்கள், இந்தச் சட்டசபை அமைப்பைக் கூட எதிர்த்து வந்தார்கள். பாலதீனம் தற்போது அபிவிருத்தியாகிக் கொண்டு வரும் நிலையில், இந்தச் சட்டசபை அமைப்பானது, பிரிட்டிஷ் அரசாங்கத்திற்குச் சர்வதேச சங்கத்தினால் அளிக்கப்பட்ட அதிகாரத்திற்கு முரண்பட்டதாகும் என்று இவர்கள் கிளர்ச்சி செய்தார்கள். இதனோடு கூட 1936ம் வருடம் மார்ச் மாதம், பால தீனத்தில் சட்டசபை அமைக்கும் திட்டமானது, பிரிட்டிஷ் பார்லி மெண்டில் கொண்டு வரப்பட்டுத் தோல்வி யடைந்தது. அந்தச் சம்பவங் களைக் கொண்டு, பிரிட்டிஷ் அரசாங்கத்தார், தாங்களாக மனமுவந்து சுயஆட்சியின் ஓர் அமிசத்தைக்கூட கொடுக்க மாட்டார்கள் என்று அராபியர்கள் தீர்மானித்துவிட்டார்கள்.

1936ஆம் வருடம் ஏப்ரல் மாதம் 15ஆம் தேதியிலிருந்து 19ஆம் தேதிக்குள், ஜாபா நகரத்திலும் அதற்காருகாமையிலுள்ள டெல்- அவீவ் நகரத்திலும் அராபியர்களுக்கும் யூதர்களுக்கும் சில்லரைச் சச்சரவுகள் ஏற்பட்டுவந்தன. இதனால் பாலதீனத்தின் மற்றப் பாகங்களிலுள்ள அராபியர்களுக்கு ஒருவித ஆத்திரம் உண்டா யிற்று. நாப்ளு என்ற நகரத்தில் கூடிய ஒரு கூட்டம், பொது வேலை நிறுத்தம் நடத்த வேண்டு மென்று தீர்மானித்தது. இதற்காக ஒரு கமிட்டியும் தெரிந்தெடுக்கப்பட்டது. இங்ஙனமே அராபியர்கள் வசிக்கும் எல்லா நகரங்களிலும் கமிட்டிகள் நியமிக்கப்பட்டன. யூதர்கள் குடிபுகுவதை தடுக்க வேண்டுமென்றும், அவர்களுக்கு நிலங்கள் விற்கப்படுவதை நிறுத்த வேண்டுமென்றும், தேசிய அர சாங்கத்தை உடனே ஏற்படுத்த வேண்டுமென்றும் இந்தக் கமிட்டி கள் பலவும் தீர்மானங்கள் நிறைவேற்றி அரசாங்கத்திற்கு அனுப்பி வந்தன. இங்ஙனம் கமிட்டிகள் ஆங்காங்குத் தனித்தனியாக வேலை செய்து வருவது சரியில்லையென்று கருதி 1936ஆம் வருடம் ஏப்ரல் மாதம் 25ஆம் தேதி அராபிய பெரிய கமிட்டி (Arab Higher Committee) யொன்று தாபிக்கப்பட்டது. இதனை மத்தியகாரியக் கமிட்டி யென்று சொல்லலாம். இதில் இகிக்ளாலிடுகள் உள்பட எல்லா அராபியக் கட்சியினரும் பிரதிநிதித்துவம் பெற்றிருந்தார்கள். இதன் தலைமைப் பதவி ஜெருசலேம் நகரத்தின் கிராண்டு மப்டி (Grand Mufti) யாகிய ஹாஜ் அமீன் எல் ஹுஸேனிக்கு அளிக்கப் பட்டது. பால தீனத்திலும் அராபியர்களுக்கு இந்த மப்டி மதத் தலைவராக மட்டும் இல்லை; அரசியல் தலைவராகவும் இருந்தது இங்குக் குறிப்பிட்டது. தவிர, உலக முலீம்களிடையே ஜெருசலேம் மட்டிக்கு அதிகமான செல்வாக்கு உண்டு1.

முதலிய சிறிய கமிட்டிகள் ஆங்காங்கு ஏற்பட்டு பிறகு பெரிய கமிட்டி ஏற்பட்டது நமக்கு எதை அறிவுறுத்துகிறது? பாலதீனத்தில் தோன்றிய தேசிய உணர்ச்சியானது ஆரம்பத்தில் பாமர ஜனங் களிடத்திலிருந்தே உற்பத்தியாயிற்றென்பதும், இஃது ஒரு வகையாக வளர்ந்து வருகையில் தான், தலைவர்கள் இதனைக் கைப் பற்றிக் கொண்டு நடத்தத் தொடங்கினார் களென்பதும் விளங்க வில்லையா? இதனால், மேலே கூறப்பட்ட சிறிய கமிட்டிகள் சந்தர்ப் பத்திற்குத் தகுந்தாற்போல் தங்கள் கொள்கைகளை மாற்றிக் கொள்ளும் சுபாவ முடைய தலைவர்கள் யாரேனும் இருந்தால் அவர்களை ஒழுங்கு படுத்தி ஒரு நிலையில் நிறுத்திவைக்கக் கூடிய சக்தி பெற்றிருந்தன. பொதுவாகவே இந்தச் சிறிய கமிட்டிகளுக்குத் தான் அதிகமான செல்வாக்கு இருந்தது.

பொது ஜனங்களடைய உற்சாகத்தினாலும் கட்டுப்பாட்டி னாலுமே அராபிய தேசிய இயக்கம் முறுக்கேறி நிற்கிற தென்பதற்கு ஒரு சிறிய உதாரணம். 1936ஆம் வருடம் மே மாதம் வரிகொடா இயக்கம் தொடங்கப் பெற்றது. இந்த இயக்கத்தை ஆரம்பிக்க வேண்டு மென்று தலைவர்கள் யோசனை கூறவில்லை. வாடகைக்கு மோட்டார் ஓட்டும் அராபியர்களின் கமிட்டிதான் இந்த யோசனையைக் கூறியது. பிறகே அனைவராலும் இஃது அங்கீகரிக்கப்பட்டது.

சிறிய கமிட்டிகளின் ஏற்பாட்டின்படியும், ஒழுங்கான வேலைத் திட்டப்படியும் பாலதீனத்தின் பல பாகங்களிலும் சுமார் ஆறு மாத காலம்வரை வேலை நிறுத்தங்கள் நடைபெற்று வந்தன. ஒத் துழையா இயக்கம் தீவிரமாகப் பரவி நின்றது. ஆனால் சிறிது காலத் திற்குப் பிறகு பலாத்காரம் தோன்றிவிட்டது. நகரங்களில் வெடி குண்டு எறிவதும், துப்பாக்கிப் பிரயோகமும் தினசரி சம்பவங்களாகி விட்டன. கிராமங்களில் போக்குவரவு சாதனங்களாகிய பாலங்கள் உடைக்கப்பட்டன; தந்திக் கம்பிகள் அறுக்கப்பட்டன; ரெயில் தண்டவாளங்கள் பெயர்க்கப்பட்டன. யூதர்கள் வசித்த நகரங்கள் அடிக் கடி தாக்கப்பட்டு பல சேதங்கள் விளைவிக்கப்பட்டன. கலக்கரர் களின் செய்கையினால் அநேக இடங்களில் மரங்கள் சாய்ந்து வீழ்ந்தன. மகசூல் செய்யப்பட்டு நிலங்களில் குவிந்திருந்த விளை பொருள்கள், நெருப்பினாலும் வேறு வகையாலும் சேதமாயின. பிரிட்டிஷ் உத்தியோகதர்கள் பல இடங்களில் தாக்கப் பட்டார்கள். 1936ஆம் வருடம் ஜுலை மாதத்திலிருந்து, மோசூலிலிருந்து வரும் பெட்ரோல் எண்ணெய்க் குழாய், பல இடங்களில் துளை செய்யப் பட்டு தீ வைக்கப்பட்டும் சேதங்கள் உண்டு பண்ணப்பட்டன. இறுதி யாக, மலைப் பிரதேசங்களில் ஆயுதந் தரித்த சிறுசிறு கூட்டங்கள் ஒன்று சேர்ந்து கொள்ளையடிக்க ஆரம்பித்தன. கொலைகளும் நடைபெற்றன. அமைதியாகத் தொடங்கிய வேலை நிறுத்தமானது ஆயுதந்தரித்த புரட்சியாக மாறிவிட்டது.

வேலை நிறுத்தம் தொடங்கிய காலத்தில் அரசாங்கத்தார் கடுமை யான நடவடிக்கைகள் எடுத்துக் கொள்ளவில்லை. தானாகவே அடங்கி விடும் என்று கருதினர்போலும், பின்னர் தீவிரமான நடவடிக்கைகள் எடுத்துக்கொள்ளத் தீர்மானித்தனர். 1936ஆம் வருடம் மே மாதம் எகிப்திலிருந்து துருப்புகள் வரவழைக் கப்பட்டன. ஜுன் மாதம் அராபியத் தலைவர்கள் பலர் காப்பில் வைக்கப்பட்டார்கள். அடக்கு முறை தாண்டவம் செய்யத் தொடங் கியது. கலக்காரர்களை ஒளித்து வைத்திருக் கிற இடங்கள் என்று சந்தேகிக்கப்பட்ட வீடுகள் தகர்த்தெறியப்பட்டன. ஏதேனும் ஒரு கிராமத்தில் பலாத்காரச் செயல் நடைபெற்றால், அந்தக் கிராமத்தி லுள்ள அனைவருக்கும் சேர்த்து அபராதம் விதிக்கப்பட்டது.

இந்தச் சமயத்தில் ஜாபா என்ற நகரத்தில் ஒரு சிறிய சம்பவம் நடைபெற்றது. இஃது அராபியர்களுக்கு இன்னும் அதிகமான ஆத்திரத்தை உண்டு பண்ணிவிட்டது. நகரத்தின் நெருக்கமான தோரிடத்திலிருந்த சில வீடுகள் இடித்துச் சமதரையாக்கப்பட வேண்டுமென்று அதிகாரிகள் தீர்மானித்தார்கள். கட்டிடங்கள் இங்ஙனம் சேர்ந்தாற்போலிப்பதால் நகர சுகாதாரத்திற்குத் தீங்கு ஏற்படுகிறதென்றும், நகர புனர் நிர்மாணத் திட்டத்தை உத்தேசித்து இவை இடிக்கப்பட வேண்டுமென்றும் அதிகாரிகள் சமாதானம் கூறினார்கள். இந்த நெருக்கமான இடத்திலுள்ள கட்டிடங் களில் தான் கலகக்காரர்கள் ஒளிந்து கொண்டிருந்து துப்பாக்கிப் பிரயோகம் செய்து வந்தார்கள் என்ற பேச்சும் அப்பொழுது இருந்தது. கடைசியில் இந்த இடத்திலிருந்த சுமார் ஆறாயிரம் பேர், சில மணி நேர முன்னெச்சரிக்கை யுடன் காலி செய்யுமாறு கூறப்பட்டார்கள். இவர்கள் தங்கள் உயிரைத்தான் காப்பாற்றிக் கொள்ள முடிந்தது; தங்கள் உடமைகளை அப்படியே விட்டுவிட்டுப் போய்விட்டார்கள். இது சம்பந்தமாக பாலதீன ஹைகோர்ட்டில் நடைபெற்ற ஒரு வழக் கில் பிரதம நீதிபதியான ஸர் மைக்கல் மக்டோனால்ட் தீர்ப்பளிக் கிறபோது, நகர நிர்மாணத் திட்டத்தை உத்தேசித்தும், சுகாதார காரணங்களுக்காகவும் இந்தக் கட்டிடங்களை இடிக்கிறோமென்று அரசங்கத்தார் சமாதானம் கூறாமல், தற்காப்புக்காக இந்தக் காரியத்தைச் செய்யவேண்டியிருந்ததென்று உண்மையாகச் சொல்லி யிருந்தால் அது மிகவும் கௌரவமாயிருந்திருக்கும் என்று குறிப் பிட்டது பலருடைய கவனத்தையும் இழுத்தது.

1936ஆம் வருடம் செப்டம்பர் மாதம் ராணுவச் சட்டம் அமுலுக்குக் கொண்டு வரப்பட்டது. சுமார் இருபதினாயிரம் துருப்பு களை பாலதீனத்தின் பல பாகங்களுக்கும் அனுப்பி பந்தோபது ஏற்பாடுகள் செய்யப்பட்டன. ராணுவச் சட்டத்தின் கீழ் நாடெங் கனும் கண்டிப்பான உத்திரவுகள் அமுலுக்குக் கொண்டு வரப் பட்டன. பார்த்தார்கள் அராபியத் தலைவர்கள். இந்த மகாத்தான சேனாபலத்தின் முன்னர், மிகச் சிறிய நாட்டிலேயுள்ள அவர்கள் என்ன செய்ய முடியும்? சுற்றுப்புறமுள்ள சகோதர ஜாதியாரிட மிருந்து இவர்களுக்குப் பல வகை உதவிகள் கிடைத்தன வென்று சொல்லப்பட்டது கூட உண்மையாயிருக்கலாம். ஆனால் அந்த வெளி உதவிகளை வைத்துக் கொண்டு இவர்கள் எவ்வளவு காலம் தாக்குப் பிடிக்க முடியும்? ஒளிந்து ஒளிந்து சண்டை போடு வதற்குக் கூட முடியாதபடி பிரிட்டிஷ் துருப்புகளின் பந்தோபது ஏற்பாடு இருந்தது. சுமார் ஆறுமாத காலம், இவர்களுடைய வியாபாரமே இல்லாமற் போய்விட்டது. புரட்சிக்காரர்களுக்கு யார் இனி உணவு அளிப்பது? அப்படி யாராவது கொடுக்க முன் வந்தாலும் எவ்வளவு காலம் கொடுக்க முடியும்?

பிரிட்டிஷ் அரசாங்கத்தாரும் பாலதீனத்தாரும் பால தீனத்தை ரத்தக் களரியாக்க விரும்பவில்லை. இதை உத்தேசித்தே, 1936ஆம் வருடம் ஜுலை மாதம், பாலதீனத்தில் அமைதி ஏற்பட்ட பிறகு, அங்கு ஏற்பட்ட கலகங்களுக்கு அடிப்படையான காரணங்கள் என்னவென்று விசாரிப்ப தற்கும் மாண்டேடரி அரசாங்க நிரு வாகத்தின் கீழ் அராபியர்கள், யூதர்கள் முதலியோர் அநுபவித்து வரும் கஷ்ட நிஷ்டூரங்களைப் பற்றி விசாரிப்பதற்கும் லார்ட் பீல் என்பவனுடைய தலைமையில் ஒரு ராயல் கமிஷன் நியமனம் பெறு மென்று ஓர் அறிக்கை வெளியிட்டனர்.

இது தவிர, பாலதீனத்தைச் சுற்றியுள்ள இலாமிய நாடு களின் அரசர்களும், இந்தக் கலகம் நீடித்துச் செல்வதை விரும்ப வில்லை. அராபியா, ஈராக், ட்ரான் ஜார்டோனியா ஆகிய இந்த மூன்று நாட்டு மன்னர் களும், இனியும் ரத்தப்பெருக்கு ஏற்படாமல் சமாதானம் செய்து கொள்வது நல்லதென்ற கருத்துப்பட அராபிய பெரிய கமிட்டிக்கு கடிதங்கள் எழுதினார்கள். இந்த மூவர் எழுதிய கடிதங்களையும் மேற்படி கமிட்டியார் 1936ஆம் வருடம் அக் டோபர் மாதம் 12ஆம் தேதி வெளியிட்டனர். அடுத்த நாள் 13ஆம் தேதி, வேலை நிறுத்தம் இனித் தேவையில்லையென்றும், இனி அவரவர் அலுவல்களைக் கவனிக்கலாமென்றும் அராபிய பெரிய கமிட்டியார் அறிக்கை வெளியிட்டனர். அதற்கு மறுநாள் 14ஆம் தேதி, மலைப் பிரதேசங்களில் ஆயுத பாணிகளாக இருந்து கொள்ளை, கொலை முதலியன நடத்தி வந்த பலதிறக் கூட்டத்தினரையும், அவற்றின் தலைவனான பவுஜீத்தின் -அல்-காலாக்ஜி என்பவன் கலைத்து விட்டான்.

நாட்டில் ஒரு வகையாகச் சமாதானம் ஏற்பட்டது. அராபி யர்கள் எழுப்பிய புரட்சி, தோல்வியடைந்துவிட்டதென்று பிரிட்டிஷ் அரசாங்கத் தினரும், அவர்களின் நிழலில் வாழ்கின்ற யூதர்களும் கூறிக் கொண்டார்கள். ஆனால் அராபியர்களோ, தற்காலிகமாக இந்தப் புரட்சி தோல்வியடைந்து போனதாகக் காணப்பட்டாலும், பால தீன தேசிய இயக்கத்திற்கு அராபிய உலகம் முழுவதும் ஆதரவளிக் கிறதென்பதை இது நிரூபித்துவிட்டதென்றும், இதன் மூலமாக அராபியர்களின் ஒற்றுமை வெளியாயிற்றென்றும் சொல்லிக் கொண்டார்கள்.

பிரிவினைப் பிரச்னை

ஏற்கனவே அறிவிக்கப்பட்டிருந்தபடி, 1936ஆம் வருடம் நவம்பர் மாதம் லார்ட் பீல் தலைமையில் நியமனம் பெற்றிருந்த ராயல் கமிஷன், பாலதீனத்தில் வந்திறங்கியது. ஆரம்பத்தில் அராபியர்கள் இதற்கு முன்னர் சாட்சியங் கொடுக்க மறுத்தார்கள். சிறிது காலம் கமிஷனுடைய விசாரணைக்குப் பல இடையூறுகள் ஏற்பட்டன. பின்னர், சுற்றுப்புறமுள்ள நாடுகளின் தலைவர்கள் ஏற்படுத்திக் கொடுத்த சமாதானச் சூழலின் மத்தியில், ஒரு விதமாக விசாரணை தொடங்கப் பெற்றது சுமார் ஏழு மாத காலம் வரை, கமிஷனர், பாலதீனத்தின் பல பாகங்களுக்கும் சென்று விசாரணை நடத்தினார்கள் விசாரணை தொடங்கிய காலத்திலிருந்து, கமிஷனின் அறிக்கை வெளியாகிற காலம் வரை, குழப்பங்கள் ஒன்றும் இல்லை யென்றுதான் சொல்ல வேண்டும். சில்லரைரச் சச்சரவுகள் ஆங்காங்கு நடைபெற்றதேயாயினும், இவை, ஒழுங்குபட்ட புரட்சியைச் சார்ந்தவையென்று சொல்ல முடியாது.

1937ஆம் வருடம் ஜுலை மாதம் பீல் கமிஷன் அறிக்கை வெளியாயிற்று. இந்த அறிக்கையைப் பற்றி விரிவாக வியாக்கி யானஞ் செய்து கொண்டு போவது இந்த நூலின் நோக்கமன்று. இது செய்த சிபார்சுகளை மட்டும் சுருக்கமாக இங்குக் கூறுவோம்.

1.  பாலதீனத்தில் ஏற்பட்ட தொந்திரவுகளுக்கெல்லாம் மூல காரணம், ஒன்றுக்கொன்று சமரஸமாகப் போக முடியாத இரண்டு விதமான தேசிய சக்திகள் இருக்கின்றன. இவற்றில் ஒவ் வொன்றும், தேசத்தை ஆள வேண்டுமென்று முனைந்து நிற் கின்றன. ஒவ்வொரு சக்தியும் தன்னுடைய கட்சியே சரியென்று சாதிக்க விரும்புகிறது.

2.  இந்த இரண்டு சக்திகளையும் ஒன்றுபடுத்தி வைக்க மாண் டேடரி அரசாங்கம் சென்ற இருபது வருட காலமாகப் பிரயத் தனம் செய்து வந்தும், பயன் உண்டாகவில்லை.

3.  மாண்டேடரி நிருவாகம் கோரிய பலனைக் கொடுக்கவில்லை.

4.  ஆகவே பாலதீனத்தை மூன்று கூறுகளாகப் பிரித்துவிட வேண்டும்.

5.  மத்திய தரைக் கடலோரத்திலுள்ள சமதரைப் பிரதேசம் யூதர்களின் நாடாக்கப்பட வேண்டும்; குன்றுகள், வனாந் திரங்கள் நிறைந்ததும், ட்ரான் ஜார்டோனியாவை கிழக்கெல்லை யாகவும், காஜா துறைமுகத்தோடு கூடிய ஒரு சிறு பிரதேசத்தை மேற்குப் பக்கத்திலும் கொண்ட இடை வெளிப்பிரதேசம் அராபியர்களின் நாடாக்கப்பட வேண்டும். இந்த நாடு, டிரான் ஜார்டோனியா நாட்டுடனேயே சேர்க்கப்பட்டு விடும். ஜெரு சலேம், பெத்ல்ஹெம் போன்ற புண்ணிய தலங் களைக் காப் பாற்ற வேண்டிய பொறுப்பு பிரிட்டனிடமே இருக்க வேண்டி யிருப்பதால், ஜெருசலேத்தி லிருந்து ஜாபா துறைமுகம் வரையில் செல்லக்கூடிய ஒரு பிரதேசம் பிரிட்டனுடைய நிரந்தர நிரு வாகத்தின் கீழிருக்கம்.1 இந்தப் பிரதேசம் தவிர, ஹைபா, டிபேரி யா, ஸபாத், ஏக்ரே, அக்காபா ஆகிய துறைமுகப் பட்டினங் களும், நகரங்களும் பிரிட்டன் வசத்திலேயே இருக்கும், யூதருக் கென்று வகுக்கப்பட்டுள்ள பிரதேசத்தில் வசிக்கும் 2,25,000 அராபியர்களும், அராபிர்களுக்கென்று ஒதுக்கப் பட்டுள்ள நாட்டிற்கு பலவந்த மாக மாற்றப்பட்டுவிட வேண்டும்.2

இந்தப் பிரிவினையில் சம்பந்தப்பட்டவர் மூன்று கட்சியின ரல்லவா? அதாவது பிரிட்டிஷ் அரசாங்கத்தார், யூதர், அராபியர், இந்த மூன்று கட்சியினரும், மேற்படி பீல் கமிஷன் செய்த சிபார்சு களைப் பற்றி என்ன அபிப்ராயங் கொண்டனர் என்பதைத் தெரிந்து கொள்வோம்.

பாலதீனத்தில் ஏற்பட்ட குழப்பங்களுக்குக் காரணங்கள் என்ன வென்பதைப் பற்றிக் கமிஷனார் கூறியிருப்பதையும், இதற்கு அவர்கள் சிபார்சு செய்துள்ள பரிகாரங்களையும், பொதுவாகப் பிரிட்டிஷ் அரசாங்கத் தார் அங்கீகரித்துக் கொண்டனர். தவிர, பிரிவினை செய்யப்பட்ட பிரதேசங் களின் எல்லைகளை நிர்ணயிக்கிற விவரங் கள் சம்பந்தமான நடவடிக்கைகள் எடுத்துக் கொள்ளப்படுமென்றும், அது வரையில், யூதர்களுக்கு நிலங்கள் விற்பனை செய்வது கட்டுப் படுத்தப்பெறுமென்றம், மற்றும், வருடத்தில் சராசரி 8,000 யூதர்கள் தான் பாலதீனத்தில் குடிபுகலாம் என்ற வரையறை ஏற்படுத்தப் பெறுமென்றும் அறிக்கை வெளியிட்டனர்.

யூதர்களுக்கு, இந்த பீல் அறிக்கை ஒரு வெடிகுண்டு மாதிரி விழுந்தது. மாண்டேடரி நிருவாகம். கோரிய பலனைக் கொடுக்க வில்லையென்று பீல் அறிக்கை கூறிவிட்டது இவர்களுக்கு வருத்த மாயிருந்தது. தவிர, தங்களுக்கென்று வகுக்கப்பட்ட பிரதேசமோ ஒரு ஜில்லா விதீரணமுடையதாயிருந்தது இவர்களுக்கு அதிருப்தி தான்.1 யூதர்களில் பெரும்பாலோர் இந்த மாதிரியான அபிப்பிரா யத்தையே கொண்டார்கள்.

தொழிற் கட்சியினர்,2 பாலதீனம் முழுவதும் யூதர்களுக்குச் சொந்தமான நாடாக வேண்டுமென்றும் யூதர்களின் குடிபுகும் விகிதத்தை வரையறுக்கக் கூடாதென்றும் கூறினார்கள். ஆனால் இந்தக் கட்சியினருக்கு நாட்டிலே அதிகமான செல்வாக்கில்லை.

ஜையோனிய தாபனத்தின் நிருவாகக் கௌன்சில் தலை வனாகிய உஸிஷ்கின் என்பவனுடைய தலைமையில் ஒரு கட்சி யினர் பிரிவினைச் சிபார்சை எதிர்த்து நின்றனர். பழையபடியே, மாண்டேடரி நிருவாகம் நடைபெறவேண்டுமென்றும், பிரிவினை செய்வது அநுபவ சாத்திய மற்றதென்றும் இவர்கள் கூறினார்கள். இந்த அபிப்ராயங் கொண்டவர்கள் பெரும்பாலும், யூதர் மத்திய வகுப்பினரே.

யூதர்களிலேயே இன்னொரு கட்சியினர், இந்தப் பிரி வினையை வேறொரு திருஷ்டியில் எதிர்த்தனர். இவர்கள், தொழிற் கட்சியினரிலே தீவிரவாதிகள். இவர்கள், பிரிவினையினால் பால தீனத்தில் அராபியர் களும் யூதர்களும் ஒரே நாட்டில் ஒன்று சேர்ந்து வாழ்வதற்குப் பதிலாக பிரிந்து வாழ நேரிடுமென்று கூறினர். இவர்கள் இப்படிச் சொன்ன போதிலும், யூதர்கள் குடிபுகும் விகிதத் தைக் குறைக்கவோ, அராபியர் களின் தேசிய சுதந்திர உரிமையை அங்கீகரிக்கவோ விரும்பவில்லை. எனவே, இவர்கள் கொண்ட அபிப்பிராயத்திற்கு யாரும் மதிப்புக் கொடுக்கவில்லை.

டாக்டர் வீமானைத் தலைமையாகக் கொண்ட ஒரு சாரார், அராபிய பாலதீனத்தில் சிறுபான்மையினராக யூதர்கள் இருப்பதைவிட, தனிப்பட்ட ஒரு நாட்டினராகப் பிரிந்து விடுதலே நல்லதென்றும், அப்பொழுதே, யூதர்களின் சுய முயற்சி அதிகரிக்கு மென்றும், இதன் மூலமாகப் பிற்கால அராபியர்களின் எதிர்ப்பைக் கூட சமாளிக்கலாமென்றும், தவிர, தங்களுக்குப் பிரிட்டிஷ் ராணுவ பலத்தின் ஆதரவு எப்பொழுதும் இருக்கு மென்றும் கூறி, பிரி வினையை ஆதரித்தனர்.

லார்ட் சாமியலைத் தலைமையாகக் கொண்ட வேறொரு பிரிவினர், சுதந்திர அராபிய பாலதீனத்தில், யூதர்கள் சிறுபான்மை யோருக்குரிய எல்லா உரிமைகளையும் பெற்று அமைதியாக வாழ்தலே நல்லதென்றும், அவர்களுடைய ஜன விகிதத்தைப் பொறுத்து அந்த நாட்டு அரசாங்க நிருவாகத்தில் பங்கு பெறுவதோடு திருப்தியடைய வேண்டுமென்றும் அறிக்கை வெளியிட்டனர். இந்தக் குழுவின ருடைய அபிப்ராயத்திற்கு, சாய்வு நாற்காலியில் உல்லாசமாக அமர்ந்து கொண்டு அரசியலைப் பற்றி வாசாமகோசரமாகப் பேசும் யூத அரசியல்வாதிகளிடத்தில்தான மதிப்பு இருந்தது. இங்ஙனம், குடிபுகுந்த யூதர்களுக்குள் இந்தப் பிரிவினையைப் பற்றிப் பல விதமான அபிப்பிராய வேற்றுமைகள் உலவின.

1937ஆம் வருடம் ஆகட் மாதம் விட்ஜர்லாந்திலுள்ள ஜுரிச் நகரத்தில் இருபதாவது அகில உலக ஜையோனிய காங்கிர கூடியது. அப்பொழுது, பாலதீனப் பிரிவினை சம்பந்தமாக யூதர் களுக்குள் ஏற்பட்டுள்ள அபிப்பிராய வேற்றுமைகளைச் சமரஸப் படுத்தத் தீவிர முயற்சிகள் எடுத்துக் கொள்ளப்பட்டன. ஆனால், இந்தக் காங்கிரஸில் கலந்து கொண்ட எந்தக் கட்சியினருமே, பிரிவினையை அப்படியே நிராகரிக்க விரும்ப வில்லை. யூதர்களுக் கென்று பிரித்துக் கொடுக்கப்பட்டிருக்கும் பிரதேசத்தை இன்னுஞ் சிறிது விசாலப்படுத்திக் கொடுக்க வேண்டு மென்னும் விஷயமாகப் பிரிட்டிஷ் அரசாங்கத்தாருடன் சமரஸம் பேசுமாறு காங்கிரஸின் நிருவாக சபைக்கு அதிகாரங் கொடுப்பதாகக் கடைசியில் ஒரு தீர்மானம் நிறைவேற்றப்பட்டது.

இனி அராபியர்களுடைய அபிப்பிராயங்கள் எங்ஙனம் உருக் கொண்டு எழுந்த வென்பதைப் பற்றிச் சிறிது கவனிப்போம். இவர்கள் எவ்வித கட்சி பேதமுமில்லாமல், இந்தப் பிரிவினைத் திட்டத்தை எதிர்த்தார்கள். நமது தாய் நாடாகிய பாலதீனத்தைப் பிரிக்க முடியாது. அதன் ஓர் அங்குலப் பிரதேசத்தையும் எந்த முலீ மும் விட்டுக் கொடுக்க மாட்டான் என்று மப்டியின் பத்திரிகை யாகிய அல் லீவா எழுதியது. 1937ஆம் வருடம் ஜுலை மாதம் 23ஆம் தேதி அராபிய பெரிய கமிட்டியார், சர்வதேச சங்கத்தைச் சேர்ந்த நிரந்தர மாண்டேட் கமிஷனுக்கும், பிரிட்டிஷ் குடி யேற்ற நாட்டு மந்திரிக்கும்,பிரிவினை சம்பந்தமாகத் தங்கள் கருத்துக் களைத் தொகுத்து ஒரு யாதாது சமர்ப்பித்தனர். இதில் மாண் டேடரி நிருவாகம் திருப்திகரமாக வேலை செய்யவில்லை யென்பதை பீல் கமிஷன் அங்கீகரித்துவிட்டதைத் தாங்கள் பாராட்டுவதாகத் தெரிவித்து விட்டு, அராபியர்கள் ஏன் பிரிவினைக்கு விரோதமா யிருக்கின்றனர் என்பதற்கு வரிசைக் கிரமமாகச் சில காரணங்களைக் குறிப்பிட்டனர்.

1.  பாலதீனத்தில் யூதர்களுக்கென்று தனி நாடு ஒன்று ஒதுக்கிக் கொடுக்கப்படுமானால், அந்த நாட்டிலுள்ள அராபியர் களுக்குக் கடல் தொடர்பும், சிரியாவிலுள்ள தங்கள் அராபிய சகோதர்களடைய தொடர்பும் இல்லாமற் போய்விடும். தவிர, இப்பொழுது யூதர்களுக்கென்று பிரிக்கப் பட்டுள்ள பிரதேசம் பாலதீனத்திலுள்ள மற்றப் பிரதேசங்களைக் காட்டிலும் மிகச் செழுமையானது. இதனால் யூதர்கள், நாளா வட்டத்தில் தங்கள் எல்லையை விதரித்துக் கொள்வார்கள்.

2.  யூதர்களுக்கென்று ஒதுக்கப்பட்டுள்ள பிரதேசத்தில், அராபியர் களுக்குச் சொந்தமான பல ஆரஞ்சுப் பழத் தோட்டங்கள் முதலியன இருக்கின்றன. இவைகளையெல்லாம் அராபியர்கள் இழந்து விட வேண்டியிருக்கும்.

3.  பாலதீனத்திலுள்ள புனித தலங்களைப் பாதுகாப்பாதாகிற முகாந்திரத்தை வைத்துக் கொண்டு, சில பிரதேசங்கள், பிரிட்டி ஷாருடைய நிரந்த நிருவாகத்திற்குட்படுத்தப்பட வேண்டும் மென்ற யோசனையை நாங்கள் பலமாக எதிர்க்கிறோம்.

இந்த மூன்றாவது ஆட்சேபத்தைப் பற்றி ஒரு பிரபல அராபியப் பத்திரிகை பின் வருமாறு எழுதியது :-

பிரிட்டிஷாருடைய நிரந்தர நிருவாகத்திற்குட்படுத்தப்பட வேண்டும் மென்ற நோக்கத்துடன் அமைக்கப் பெறும் இந்தப் பிரதேசத்தையும், ஹைபா, அக்காபா என்ற துறைமுகங்களைப் பற்றிக் கூறப் பெற்றுள்ள சிபார்சுகளையும் பட்சபாதமற்ற ஒருவன் கூர்ந்து கவனிப்பானாகில், மதசம்பந்தமான பிரச்சனைகளுக்குப் பதில், ஏகாதிபத்திய, ராணுவ பிரச்னைகளுக்கே முக்கியத்துவம் கொடுக்கப் பெற்றிருக்கின்றது என்பது நன்கு புலப்படும். லிட்டா, ராம்லே என்ற நகரங்களிலுள்ள ஆகாய விமான நிலையங்களும், எகிப்து, ஹைபா, ஜெருசலேம், ஜாபா ஆகிய பல இடங்களிலிருந்து வரும் ரெயில்வேக்கள் சந்திக்கிற லிட்டா ரெயில்வே ஐங்க்ஷனும், யத்தேச்சையாக பிரிட்டிஷாருடைய நிருவாகப் பிரதேசத்தில் அமைந்து கிடக்கின்றன வென்பதை நாம் ஏற்றுக்கொள்ள முடிய வில்லை. சூய வாய்க்காலையும், செங்கடடிலை காத்து நிற்கிற அக்காபா துறைமுகத்தின் முக்கியத்துவம் எல்லாருக்கும் தெரிந்த விஷயமே. இந்த அக்காபா துறைமுகத்திற்கும், புனித தலங்களுக் கம் இப்பொழுது என்ன சம்பந்தம் இருக்கிறது. இனி எத்தகைய சம்பந்தம் இருக்கும் என்ற விவரங்கள் சொல்லப்படவில்லை.

பொதுவாக அராபியர்களுக்கு அதிகமான ராஜ தந்திரி அநுபவம் போதாதென்று, வால்சேர் உடன்படிக்கைக்கு உடந்தை யாயிருந்த ஒரு சிலர் கூறியபோதிலும், பீல் கமிஷன் செய்த சிபார்சு களைக் கண்டித்து அராபியத் தலைவர்கள் விடுத்த அறிக்கைகளை யும், அராபியப் பத்திரிகைகள் எழுதிய தலையங்கங்களையும் கூர்ந்து கவனித்துப் பார்ப்பவர்களுக்கு, ஏகாதிபத்தியக் கொள்கை யின் அடிப்படையான தத்துவம் என்ன, அதற்காகத் தங்கள் நாடு எவ்வாறு உபயோகிக்கப் படுகிறது என்பனபோன்ற விவரங்களை இவர்கள் எவ்வளவு அருமையாக உணர்ந்திருக்கிறார்கள் என்பது புலப்படும். ஆக, பாலதீன் பிரிவினையை அராபியர்கள் ஒரு முகமாக நிராகரித்துவிட்டார்கள். பாலதீனத்திலுள்ள அராபியர் கள் அனைவரும், இந்தப் பிரிவினை விஷயத்தில் ஒற்றுமைப் பட்ட அபிப்ராயமுடையவர்களாயிருக்கிறார்கள் என்பதைக்காட்ட வேண்டுமானால், மீண்டும் கலகம் கிளம்பும் என்று அராபியத் தலை வர்கள் பலர் பகிரங்கமாகக் கூறினார்கள். இவர்கள் சொன்ன படியே, 1937ஆம் வருடம் கடைசி பாகத்தில் முன்போல் கலகம் ஆரம்பித்து விட்டது.

வெடிகுண்டுகள் எறியப்பட்டன. தந்திக்கம்பிகள், ரெயில் தண்டவாளங்கள் முதலியன அறுக்கப்பட்டும் பெயர்க்கப்பட்டும் போயின. அராபியர்கள் கூட்டங் கூட்டமாக ஆங்காங்கு ஒளிந் திருந்து பிரிட்டி ஷாரையும் யூதரையும் கொன்றனர். காலிலீ என்ற பிரதேசத்திலுள்ள அராபியர்கள் மிகவும் நிதானதர்கள் என்று பீல் கமிஷன் அறிக்கை புகழ்ந்து எழுதியிருந்தது. ஆனால் அந்தப் பிரதேசத்தில்தான் கலகத்தின் உத்வேகம் அதிகமாகக் காணப் பட்டது. 1937ஆம் வருடம் ஆகட் மாதம், அராபியக் குடியானவர் கள் ஆங்காங்குத் தனித்தனி தாபனங்கள் ஏற்படுத்திக் கொண்டு, கட்டுப்பாடாக யூதர்களின் பொருள்களையும் பிரிட்டிஷ் பொருள் களையும் பிக்ஷகாரம் செய்தனர். காலிலீ என்ற பிரதேசத்தில், கலக உணர்ச்சி அதிகமாயிருந்தபடியால், அங்குச் சென்று சமாதானப் படுத்தி எல்.ஓய்.ஆண்ட்ரூ என்ற உத்தியோகதன் விசேஷக் கமிஷனராக நியமிக்கப் பெற்று அனுப்பப்பட்டான். இவன், அரா பியர்களோடு பழகுவதில் மிகவும் நிபுணன் என்று பெயர் பெற்றவன். ஆனால் இவன் 1937ஆம் வருடம் அக்டோபர் மாதம் கொலை செய்யப்பட்டான். பீல் கமிஷன் செய்த பிரிவினைச் சிபார்சுக்கு இவனே காரணனாயிருந்தான் என்று அராபியர்கள் கொண்ட சந்தேகமே இவன் கொலைக்குக் காரணம் என்று பின்னர் கூறப்பட்டது. 1937ஆம் வருடம் செப்டம்பர் மாதம் சிரியாவிலுள்ள ப்ளவ்டான் என்ற ஊரில் அராபியர்களின் காங்கிர ஒன்று கூடியது. பாலதீனத்துப் போராட்டத்தைத் தொடர்ந்து நடத்த இங்கு ரகசியமாகப் பல திட்டங்கள் போடப்பட்டன வென்று தெரிகிறது.

இந்தச் சந்தர்பத்தில் மற்றொரு புதிய அமிசமும் வந்து கலந்து கொண்டது. இத்தாலியர்கள், அராபியர்களிடையே பலத்த பிராசாரஞ் செய்து வந்தார்களென்றும், இலாமுக்குப் பாது காப்பாளனாக முஸோலினி தன்னை பிரகடனப்படுத்திக் கொண்ட பிறகு, ரோமாபுரி சர்வ காலசாலையில் அராபிய மாணாக்கர் சிலருக்கு இலவசக் கல்வி போதிக்க ஏற்பாடு செய்ததாகவும் சொல்லப் பட்டன. முஸோலினியின் பிரசாரம், பாலதீன அராபியர்களிடையே நடைபெற்றதா இல்லையா வென்பதைப் பற்றி ஆராய்ச்சி ஒரு புற மிருக்கட்டும், ஆனால் அராபிய பத்திரிகைகள், இந்தச் சமயத்தில், பாசிஸக் கொள்கைகளை விளக்கியும், அவற்றின் உயர்வைப் பாராட்டி யும் கட்டுரைகளை வெளியிட்டன. முஸோலினி, ஹிட்லர் முதலியோ ருடைய படங்கள், அவர்களைப் பாராட்டும் பான்மை யோடு வெளி யாயின. இத்தாலியிலிருந்தும், ஜெர்மனி யிலிருந்தும், அராபியர் களுக்கு ஆயுதங்களும் பணமும் கிடைத்துக் கொண்டிருந்தன வென்ற வதந்தி பலமாக இருந்தது.

இனியும் பிரிட்டிஷ் அரசாங்கம் சும்மாயிருக்குமா? இருக்கத் தான் முடியுமா? அராபிய பெரிய கமிட்டி கலைக்கப்பட்டது. அதன் அங்கத்தினர்கள் கைது செய்யப்பட்டு, இந்திய மகா சமுத்திரத்தி லுள்ள ஸெய்செல்லெ தீவுகளுக்கு (Seychelles Islands) அனுப்பப் பட்டுவிட்டார்கள். ஜெருசலேம் கிராண்ட் மப்டி வகித்திருந்த சூப்ரீம் முலீம் கவுன்சில் தலைமைப் பதவியிலிருந்து அவர் விலக்கப் பட்டார். அதனோடு, மத தாபனங்கள் சம்பந்தமான பண நிருவாக மும் மப்டியிடமிருந்து பறிக்கப் பட்டது. செல்வாக்கு நிறைந்த மப்டியோ பாலதீனத்தில் இராமல் லெபனான் நாட்டின் தலை நகராமாகிய பெய்ரத்துக்குத் தப்பித்துச் சென்று விட்டது. அல்லது தப்பித்துச் செல்லுமாறு சந்தர்ப்பம் அளிக்கப்பட்டது. அந்த மப்டியின் செல் வாக்கையே புலப்படுத்துகிறது. நாளது வரையில் லெபனோன் பிரதேசத்தி லிருந்து கொண்டு, பாலதீன விவகாரங் களை மப்டி நடத்திக் கொண்டு வருவது கவனிக்கத்தக்கது.

இதற்குப் பிறகு, அதிகாரிகள் பல விதமான அடக்கு முறை களை ஒன்றன் பின்னொன்றாகக் கையாண்டனர். கல்கத்தாவில் போலீ கமிஷனராயிருந்து. வங்காளத்தில் நிலவியிருந்த பலாத்கார இயக்கத்தை அடக்கிவிட்டதாகப் பெயர் பெற்ற ஸர் சார்ல டெகார்ட்.1 விசேஷ உத்தியோகதனாக நியமிக்கப் பெற்றன். இவன், வடக்கிலுள்ள சிரியாவிலிருந்து பாலதீன அராபியர்களுக்கு ஆள் பலமும் ஆயுத உதவியும் கிடைக்கிறதென்று கருதி, இதனைத் தடுப்ப தற்காக, பாலதீனத்தின் வடக்கொல்லை பூராவும் முட் கம்பிகளி னாலய வேலி போட்டான். இதற்கு டெகார்ட் சுவர்2 என்று பெயர். இந்த டெகார்ட் சுவர் அமைக்கப்பட்ட விஷயத்தில் ஒரு விசேஷம் அதாவது, இதனை அமைப்பதற்குரிய கண்டராக்ட், யூத தொழி லாளர் தாபனத்திற்கு அளிக்கப்பட்டது! ஹிதாத்ரூக் என்ற இந்த யூதத் தொழிலாளர் தாபனத்தார், வருவாயை உத்தேசித்து, இந்த மாதிரியான பல கண்டிராக்டு களையும்எடுத்து வேலை செய்து வந்தனர். அரசாங்கத்தாருடைய வேலைகள், பல இந்த தாபனத்திற்கே கண்டிராக்டாகக் கொடுக்கப்பட்டு வந்தது. ஏற் கனவே, அராபியர்களுக்கு இஃது ஆத்திரமாயிருந்தது. இப்பொழுது இந்த டெகார்ட் சுவரைக் கட்டும் வேலையையும் யூதர்களிடம் ஒப்புவித்தது ஆராபியர்களுக்கு அதிமான ஆத்திரத்தை மூட்டி விட்டதென்பதை விதரித்துச்செல்ல வேண்டியதில்லையல்லவா?

1938ஆம் வருடத் தொடக்கத்தில், பாலதீனத்தின் புதிய ஹை கமிஷனராக ஸர் ஹாரோல்ட் மைக்கேல்1 நியமிக்கப்பட்டிருப்ப தாகவும், பிரிவினை விஷயத்தில் அநுபவ சாத்தியமான பிரச்சனை கள் என்னென்ன தோன்றும், அவற்றைச் சமாளிப்பதெப்படி என்பவைகளைப் பற்றி விசாரிக்க, ஸர் ஜான்வுட் ஹெட்2டின் தலை மையில் ஒரு கமிஷன் நியமிக்கப்படுமென்றும், இந்தக் கமிஷ னுடைய அறிக்கை வெளியாகும் வரையில் பாலதீன சம்பந்தமாக இதுகாறும் அநுஷ்டிக்கப்பட்டு வந்த கொள்கைகளில் எவ்வித மாற்றமும் இராதென்றம் பிரிட்டிஷ் அரசாங்கத்தார் தெரிவித்தனர்.

இதன்படியே, வுட்ஹெட் கமிஷனார், 1938ஆம் வருடம் ஏப்ரல் மாதம் 27ஆம் தேதி பாலதீனத்திற்கு வந்து விசாரணை தொடங்கி, நவம்பர் மாதம் 9ஆம் தேதி தங்கள் அறிக்கையை வெளியிட்டனர். பீல் கமிஷன் அறிக்கையானது, அது நியமிக்கப் பெற்ற பன்னிரண்டாவது மாதத்தில்தான் வெளியாயிற்று. வுட்ஹெட் கமிஷன் அறிக்கையோ, எட்டு மாதங்கள் கழித்தே வெளி வந்தது. இந்தத் தாமத்திற்குப் பல காரணங்கள் கூறப்படு கின்றன. 1937ஆம் வருடத் தொடக்கத்திலிருந்தே, பாலதீனப் பிரச்சனை யைவிட இன்னும் முக்கியமான பிரச்சனைகள் பல - பிரிட்டிஷ் ஏகாதிபத்திற்கே பங்கம் ஏற்படக் கூடிய மாதிரி எழுந்த பிரச்சனை கள் பல - பிரிட்டிஷ் ராஜதந்திரிகளின் கவனத்தை இழுத்து வந்தன வென்பது உண்மைதான். ஆனால் பாலதீன விஷயத் தில் இவர்கள் வேண்டுமென்றே தாமதங் காட்டினர் என்று சொல்லப்படுகிறது. ஏனென்றால், சிறிது காலம் சென்ற பிறகு மப்டி யைத் தலைமையாகக் கொண்ட அராபியத் தீவிரக் கட்சி யினரின் செல்வாக்கு ஒடுங்கிவிடுமென்றும், ட்ரான் ஜார்டோனியா சிங்கா தனத்தில் கொலு வீற்றிருக்கும் எமிர் அப்துல்லாவைத் தலைமை யாகக் கொண்ட அராபிய மிதவாத கட்சியினர், அரசாங்கத்தாரின் கொள்கைகளை ஆதரிக்கக் கூடுமென்றும், எதற்கும் சிறிது காலம் ஆக வேண்டுமென்றும் பிரிட்டிஷ் ராஜதந்திரிகள் நம்பினார்கள். இந்த நம்பிக்கை, பிரிட்டிஷ் ராஜதந்திரிகளுக்கு மட்டுமல்ல, யூதர்களுக்கம் ஏற்பட்டிருந்தது. அராபியத் தேசிய இயக்கத்திற்குத் தலைமை வகித்த கிராண்ட் மப்டி பாலதீனத் திலிருந்து அப் புறப்படுத்தப்பட்டு விட்டபடியால், அராபிய தேசிய இயக்கமே நாளா வட்டத்தில் சீர்குலைந்து உருத்தெரியாமல் போய் விடும் என்று மேற்படி இருசாராரும் எதிர்பார்த்தனர். ஆனால் இவர்கள் எதிர்பார்த்தபடி, பாலதீன தேசிய இயக்கம் அடங்கி ஒடுங்கி விடவில்லை; மிதவாத அராபியர்களும், அரசாங்கத்தைத் தழுவி நிற்கவில்லை.

பாலதீனத்தில் செல்வாக்குள்ள குடும்பங்களில் முக்கிய மானவை இரண்டு. ஒன்று ஹுஸேனி குடும்பம்; மற்றொன்று நாஷா ஷீபி குடும்பம். தற்போது ஹுஸேனி குடும்பத்தின் தலைவர், ஜெருசலேம் கிராண்ட் மப்டியாகிய ஹாஜ் அமீன் - எல்- ஹுஸேனி; நாஷா ஷீபி குடும்பத்தின் தலைவர் ராகேப் பே நாஷா ஷீபி. இந்த இரு குடும்பத்தினருடைய செல்வாக்குக்குட்பட்ட அரசியல்வாதிகளும் மற்றப் பொது ஜனங்களும் சேர்ந்து தனித்தனிக் கட்சியினராகப் பிரிந்திருக்கின்றனர். மேற்படி இரு குடும்பத் தினருக்கும் எப்பொழுதும் பகையுண்டு. சாதாரணமாக ஹுஸேனி குடும்பத்தினரைத் தீவிரவாதிகளென்றும் நாஷா ஷீபி குடும்பத் தினரை மிதவாதிகளென்றம் அழைப்பதுண்டு தீவிரவாதி களுக்கு நாட்டிலே அதிகமான செல்வாக்கு இருப்பத்தைக் கண்டு, நாஷா ஷீபி குடும்பத்தினர். தங்கள் மிதவாத அபிப்பிராயங்கள் வெளியில் சொல்லாமலும் அது சம்பந்தமான பிரசாரம் செய்யாமலும் சும்மா யிருந்தனர். ஹுஸேனி குடும்பத்தைச் சேர்ந்த ஜெருசலேம் கிராண்ட்மப்டியாகிய ஹாஜ்அமீன்- எல்-ஹுஸேனி நாடுவிட்டுச் சென்று விட்டமையாலும், மப்டி கட்சியினரின் செல்வாக்கு ஒடுங்கிவிட்டமையாலும், நாஷாஷீபி குடும்பத்தினர், பதிரங்க மாகவே இனித் தன்மை ஆதரிக்கக் கூடுமென்று அரசாங்கத்தான் எதிர்பார்த்தனர். அதற்கு மாறாக, அராபிய பெரிய கமிட்டி கலைக் கப்பட்டவுடனேயே, மேற்படி நாஷா ஷீபி குடும்பத்தினர். பிரி வினையை எதிர்த்து ஓர் அறிக்கை வெளியிட்டனர். பொதுவாகவே இந்தக் காலத்தில், பிரிட்டனுடன் ஒத்துழைக்க வேண்டும் என்ற அபிப்பிராயம் கொண்டவர்கள்கூட, தங்கள் அபிப்பிராயத்தைப் பகிரங்கமாகச் சொல்ல அஞ்சினர். இதற்கு ஒரு சிறிய உதாரணம். 1936ஆம் வருடக் கலகத்தின்போது, அராபியத் தலைவர்கள் பலர் காப்பில் வைக்கப்பட்டனரல்லவா? அவருள் ஒருவரான ஹாஸன் சித்தி தாஜானி, டக்ள டப் என்ற ஒரு போலீ உத்தியோக தரிடம் பின் வருமாறு கூறியதாகத் தெரிகிறது:-

இந்தக் காலத்தில் தலைவர்களாகிய எங்களுக்கு, பாலதீன அரசாங்கத்தோடு சமரஸம் பேசக்கூடிய சந்தர்ப்பம் கிடைக்காது. இதற்கு முன்னர் நாங்கள் சமரஸம் செய்து வைத்தோம் என்பது உண்மைதான். ஆனால் இப்பொழுது அப்படியில்லை. இளைஞர்கள், பிரிட்டனைத் தங்கள் பரம சத்துருவாகக் கருது கிறார்கள். தலைவர்களாகிய நாங்கள், எங்கள் பிராண னுக்குப் பயந்து அரசாங்கத்துடன் எவ்வித சமரஸமும் செய்து கொள்ள மறுக்கிறோம். இளைஞர்களுக்குப் பிரதிநிதிகளாயிருந்து நாங்கள் எந்த யாதாதில் கையெழுத்திட்டாலும் அதை அவர்கள் அங்கீகரிக்க மாட்டார்கள்.

இங்ஙனம் பயந்து கூறிய ஹாஸன்சித்தி தாஜானி, 1938ஆம் வருடம் அக்டோபர் மாதம் 13ஆம் தேதி கொலை செய்யப்பட்டு விட்டானென்றால், அராபியப் பொது ஜனங்களின் ஆத்திரம் எவ் வளவு உச்சநிலையி லிருந்ததென்பதை நாம் விவரித்துக் கூற வேண்டிய தில்லையல்லவா?

இதுகாறும் கூறியவற்றான், பிரிவினைக்குச் சாதகமாக, அராபி யரிலே ஒரு சாரர்கூட இல்லையென்பது தெரிந்துவிட்டது. தலைவர் களை அடக்கிவிட்டால், இயக்கமும் அடங்கிவிடுமென்று அரசாங் கத்தார் கருதியதும் தவறு என்று இப்பொழுது நிச்சயிக்கலா மல்லவா? இதற்குப் பதிலாக, 1938ஆம் வருட இடைக்காலத்தி லிருந்து, பாலதீனக் கலகமானது, அதிதீவிரமாகவும், முன்னைவிட அதிகக் கட்டுப் பாட்டுடனும் நடைபெற்றுவரத் தொடங்கியது.

1938ஆம் வருடம் ஜூலை மாதம், வெடி குண்டெறிதல், போக்குவரவு சாதனங்களைத் தடை செய்தல் முதலிய பலாத்காரச் செயல்கள் நடைபெறத் தொடங்கின. ஹையா என்ற நகரத்தில், இரண்டு முறை வெடிகுண்டுகள் வெடித்துச் சுமார் நூறு பேருக்குச் தேசம் உண்டாயிற்ற. 1938ஆம் வருடம் ஆகட் மாதத்தில் மட்டும் 250 பேர் கொல்லப்பட்டனர்; 300 பேர் காயமடைந்தனர்; 40 கொள்கைகள் நடைபெற்றன; 20 இடங்களில் மரங்கள் பெயர்க்கப் பட்டன; 7தடவைகளில் பெட்ரோல் எண்ணெய்க் குழாய்களுக்குச் சேதம் உண்டு பண்ணப்பட்டது. ஜெருசலேம் நகரத்திற்குத் தண்ணீர் சப்ளை நடவாதபடியும் முயற்சிகள் செய்யப்பட்டன. மேற்படி ஆகட் மாதம் 24ஆம் தேதி, வட ஜில்லாவின் கமிஷனர், ஜெனின் என்ற ஊரில், ஒரு போலீ டேஷனுக்கு மேலே முகாம் செய் திருந்தபோது சுட்டுக் கொல்லப்பட்டான்.

1938ஆம் வருடம் செப்டம்பர், அக்டோபர் மாதங்களில், பாலதீனக் கலகமானது, ஒரு சிலர் சேர்ந்து கொண்டு, அங்கு மிங்குமாகச் சில தேசங்களை உண்டு பண்ணுவதென்ற நிலைமையி லிருந்து மாறி, நாடு முழுவதிலும் அரசாங்க அதிகாரத்திற்கு மதிப்பு இல்லாதபடி செய்துவிட்ட ஒரு நிலைமைக்குப் பிரவேசித்தது. அரசாங்க ஆதிக்கம் இங்ஙனம் மதிப்பிழந்து நின்றதைத் தாங்கள் இதுவரை பாதீனத்திலோ மற்றக் கீழைப் பிரதேசங்களிலோ பார்த்ததில்லை யென்று, பிரிட்டிஷ் பத்திரிகைகளின் நிருபர்கள் தங்கள்தங்கள் பத்திரிகைகளுக்குச் செய்திகள் அனுப்பிக் கொண்டு வந்தார்கள். பிரிட்டிஷ் துருப்புகள் நிறுத்திவைக்கப்பட்டிருந்த இடங்களாகிய ஜெருசலேம், டெல் அவீவ், ஹைபா முதலிய நகரங் களைத் தவிர, மற்ற எல்லா இடங்களும் வாரங்கள் கணக்காகக் கலகக்காரர்களின் வசமே இருந்தன. நல்ல பட்டப் பகலில்தான் பெத்ல்ஹெம் நகரம் கலகக்காரர்கள் வசம் சிக்கியது. ஜெரு சலேத்தின் புதிய துருப்புகள் இருந்து கொண்டிருக்கையில்தான், பழைய நகரம் கலகக்காரர்களின் சுவாதீன மாகியது. ரெயில்வே போக்குவரத்துக்களைக்கூட அரசாங்கத்தார் உபயோகிக்க முடிய வில்லை. அரசாங்க நீதி தலங்கள் சரியானபடி வேலை செய்ய வில்லை. ஆனால் அராபிய கலகக்கார்களோ, ஜில்லாக்கள் தோறும் நீதி தலங்கள் ஏற்படுத்தி, அரசாங்கக் கோர்ட்டுகளிலிருந்து வரும் அப்பீல் வழக்குகளையெல்லாம் விசாரணை செய்து தீர்ப்புக் கூறி வந்தனர். அராபியர்கள் இதுகாறும் சாதாரணமாகக் குல்லாய் (தார் புஷ்) அணிந்து வந்தனர். அதற்குப் பதில் அராபியர்களின் தேசிய தலையணியாகிய சிறு துண்டும் அதன் மீது கயிறும் தரித்துக் கொள்ள வேண்டுமென்று கட்டளை பிறந்தது. இதன்படியே, எல்லா ஜனங் களும் தங்கள் தலையணியை மாற்றிக் கொண்டுவிட்டார்கள். கிராம அதிகார்கள், கலக்காரர்களுடைய உத்திரவுகளுக்குத்தான் கீழ் படிந்தார்களே தவிர, அரசாங்கத்தாருக்குச் கீழ்ப்படிய மறுத்துவி ட்டார்கள். விதரித்துக் கொண்டு போவானேன்? கலக்காரர்கள் போட்டி அரசாங்கம் ஏற்படுத்தி உத்திரவுகள் பிறப்பித்து வந்தனர்; வரிகள் வசூல் செய்தனர்; அவசரக் கோர்ட்டுகள் ஏற்படுத்தி, தேசத் துரோகிகளுக்கு மரணதண்டனை விதித்து வந்தனர். இந்த அரசாங்க நிருவாக காரியங்களையெல்லாம் சூத்திரதாரியாயிருந்து நடத்தி வைப்பது, பெய்ரத் நகரத்தில் அஞ்ஞாத வாசம் செய்யும் மப்டியே என்று சொல்லப்பட்டது.

தவிர, பாலதீனத்தில் நடைபெறும் இந்தச் சம்பவங்கள், சுற்றுப்புறமுள்ள நாடுகளின் கவனத்தை இழுத்தன. சிரியா, ஈராக், எகிப்து முதலிய நாடுகளிலுள்ள அராபியர்கள், பாலதீனத்தில் நடைபெறும் அடக்கு முறைகளைக் கண்டித்துக் கிளர்ச்சி செய்தனர். எகிப்திலுள்ள தேசியக் கட்சியினராகிய வாப்த் (Wafd) கட்சியினர், பாலதீனப் போரட்டத்தில் துன்புற்று அவதிப்படு வோருக்கு கஷ்ட நிவாரண நிதியொன்று ஏற்படுத்தி, ஏராளமான நன்கொடைகளை வசூலித்து அனுப்பித் தங்கள் ஆதரவைக் காட்டினர். தவிர, இவர்கள், கெய்ரோ நகரத்தில் 1938ஆம் வருடம் அக்டோபர் மாதம் 10ஆம் தேதி சர்வ அராபிய மகாநாடு ஒன்று கூட்டுவித்து, பாலதீனம் சுதந்திர அராபிய நாடாக்கப்பட வேண்டுமென்றும், அந்நாட்டில் யூதர்கள் குடிபுகுவதை உடனே நிறுத்த வேண்டும் என்றும் தீர்மானங்கள் நிறைவேற்றி வைத்தனர்.

பாலதீன அராபியர்கள், இங்ஙனம் சுற்றுப்புறமுள்ள இலாமிய நாடுகளின் ஆதரவு பெற்றதோடு சர்வதேசப் பிரச்சனை களில் பால தீனத்தையும் கொண்டு புகுத்தும் நிலையை உண்டு பண்ணினர். ஹிட்லரும், நாஜி கட்சியினரும், பாலதீனத்தில் பிரிட்டி ஷார் அனுஷ்டிக்கிற கொள்கைகளைப் பரிகசித்துப் பேசி வந்தனர். மற்றும், ஐரோப்பாவின் தென்கிழக்குப் பக்கம் தனது ஏகாதிபத்தியதை விரிக்க வேண்டுமென்ற கொள்கையை முன்னிட்டு, நாஜி ஜெர்மனியானது, அராபியர்களுக்கு ஆதரவு காட்ட வேண்டியது அவசியமாயிருந்தது. 1938ஆம் வருடம் செப்டம்பர் மாதம் இரண்டாவது வாரத்தில் நியுரென் பெர்க்கில் நடைபெற்ற நாஜி காங்கிரஸுக்கு பாலதீனத்திலிருந்த நூறு அராபியர்கள் வரவழைக்கப்பட்டு கௌரவமாக உபசரிக்கப்பட்டார்கள். தவிர, பாலதீனத்தில் கலகம் நடைபெறத் தொடங்கிய காலத்திலிருந்து, சிரியா, லெபனோன் முதலிய நாடுகளில் இத்தாலியின் பிரதிநிதி களும், ஜெர்மனியின் பிரதிநிதிகளும் அதிக சுறுசுறுப்பாயிருந் தார்கள் என்றும், இதன் பயனாகவே, பாலதீனத்தின் சில பாகங் களில் யூதர்களின் மீதிருந்த துவேஷம் வளர்ந்து திரீகளும் குழந்தை களுங்கூடக் கொள்ளப் பட்டார்களென்றும் சொல்லப்படுகின்றன.

பிரிட்டன், இனி என்ன செய்வதென்று யோசித்து, கீழைப் பிரதேசங்களில் அது செலுத்தி வந்த அதிகாரத்திற்கும் அனுபவித்து வந்த கௌரவத்திற்கு மல்லவோ குழி தோண்டப்படுகிறது. ஆகவே இன்னும், கடுமையான நடவடிக்கைகள் எடுத்துக் கொள்வதை தவிர வேறு வழியில்லையென்று தீர்மானித்தது. 1938ஆம் வருடம் அக்டோபர் மாதம் முதல் வாரத்தில் குடியேற்ற நாட்டு மந்திரியாகிய ஸ்ரீ மால்கோம் மாக்டோனால்ட் பாலதீனத்திற்கும் இதற்குப் பிரதி மரியாதை செலுத்துவதுபோல், பாலதீன ஹை கமிஷனராக ஸர்ஹாரோல்ட் மக் மைக்கேல் லண்டனுக்கும் விஜயஞ் செய்தார்கள். புதிய ராணுவப் படைகள் பல பாலதீனத்திற்கு வந்து சேர்ந்தன. அடக்கு முறைகள் முன்னிலும் வேகமாகப் பிரயோகிக்கப்பட்டன. ஹை கமிஷனருக்கு விசேஷ அதிகாரங்கள் கொடுக்கப்பட்டு அவை மூலம் அவசர உத்திரவுகள் பிறந்தன. ராணுவ கோர்ட்டுகள் தாபிக்கப்பட்டன; ஆயுதமெடுத்துச் செல்வோருக்கு மரண தண்டனையென்று சொல்லப்பட்டது; பத்திரிகைகள் பலத்த கண் காணிப்பில் வைக்கப்பட்டன; சில பிரதேசங்களில் 24 மணி நேரமும் ஜனங்கள் அவரவர் வீடுகளைவிட்டு வெளியே வரக்கூடாதென்று உத்திரவிடப்பட்டது. விசேஷ உத்திரவுகள் பெற்றாலன்றி எங்கும் பிராணயஞ் செய்ய முடியாது. கலகஞ் செய்தவர்களுடைய சொத்துக்கள் பறிமுதல் செய்யப்பட்டன. சந்தேகிக்கப்பட்டால் அந்த வீடு உடனே தகர்க்கப்பட்டது. 1938ஆம் வருடம் கடைசி பாகத்தில் சில இடங்களில் ஆகாய விமானங்கள் கூட, கலகத்தை அடக்கும் பொருட்டு உபயோகிக்கப் பட்டன. பிரிட்டிஷ் துருப்பு களுக்கும் யூதர்களுக்கும் அடிக்கடி உயிர்ச் சேதங்கள் ஏற்பட்ட வண்ண மாகத்தானிருக்கின்றன. பாலதீன் போட் என்ற ஒரு பத்திரிகை கணித்த கணக்குப்படி 1938ஆம் வருடம் ஜனவரி மாதம் முதல் டிசம்பர் வரை ஒரு வருடத்தில், பாலதீன முழுவதிலும் 2,000 பேர் கொல்லப் பட்டனர்; 1700 பேருக்குக் காயம் ஏற்பட்டிருக்கிறது. கொல்லப் பட்டவர்களில் 486 பேர் அராபியப் பொது ஜனங்கள்; 1,138 பேர் அராபிய கலகக்காரர்கள்; 292 பேர் யூதர்கள்.

சமரச மகாநாடு

பாலதீனத்தில் அராபியர்களின் கலகம் மும்முரமாக நடைபெற்றுக் கொண்டிருக்கையிலும், அதனை அரசாங்கத்தார் அடக்கிக் கொண்டு வந்த போழ்தும், யூதர்கள் சும்மாயிருக்கவில்லை. உலகத்தின் பல பாகங்களி லிருந்தும் தங்களுக்குச் சாதகமான அபிப்பிராயங்களைத் திரட்டி வந்தார்கள். அமெரிக்காவிலிருந்து இவர்களுக்கு அதிகமான ஆதரவு கிடைத்தது. பாலதீனத்தில் மாண்டேடரி நிருவாகத்தை மாற்றியமைப்ப தாகிற உத்தேசம் பிரிட்டிஷ் அரசாங்கத்தாருக்கு உண்டெனின் அதற்கு முதலில் அமெரிக்காவின் சம்மதத்தைப் பெறுதல் அவசியமென்று அமெரிக்கா ஐக்கிய அரசாங்கத்தார் தெரிவித்தனர். இது, யூதர் களுக்குப் பெரிய ஆதரவளித்தது போலல்லவா? தவிர, போலந்தி லிருந்தும் இன்னும் சில நாடுகளிலிருந்தும் யூதர்கள் சிறுசிறு படையினராகச் சேர்ந்து பாலதீனத்திற்கு வந்தார்கள். அராபியர் களுடன் எதிர்த்துப் போராடும் யூதக் கூட்டத்தினரோடு இவர்கள் சேர்ந்து கொண்டார்கள். போலந்தின் தலைநகரமான வார்ஸாவி லிருந்து, யூதர்கள் சார்பாக ஓர் அறிக்கை பிறந்தது. இதில், எல்லா யூதர்களும் ஆயுத மேற்று பாலதீன யூதர்களுக் காகப் போர் புரிய வேண்டுமென்றும், பாலதீனத்தில் ஏராளமான யூதர்கள் குடிபுக வேண்டுமென்றும், பாலதீனத்தையும் ட்ரான் ஜார்டோனியா வையும் சேர்த்து யூத நாடாக்க வேண்டுமென்றும் குறிப்பிட்டி ருந்தார்கள். இது தவிர, யூத இளைஞர்களைப் பாலதீனத்திலும் இன்னும் பிற இடங்களிலும் குடிபுகுத்த, லண்டனில் ரெடிங் சீமாட்டியின் பெரு முயற்சியில், ஒரு லட்சம் பவுன் நிதி யொன்று திரட்டப்பட்டது. இங்ஙனம் யூதர்கள் பல திறப்பட்ட முயற்சி களைச் செய்ததோடு, அராபியர்களின் எதிர்ப்பையும் பலமுகமாகச் சமாளித்து வந்தனர்.

இந்த நிலையில் வுட்ஹெட் கமிஷன் அறிக்கை வெளியா யிற்று. 1938ஆம் வருடம் மார்ச் மாதம் நியமனம் செய்யப்பெற்ற இந்தக் கமிஷனானது. நவம்பர் மாதம் ஒன்பதாந் தேதி தன் அறிக்கையை வெளியிட்டது. மிகுந்த அவநம்பிக்கையோடுதான், வுட் ஹெட் கமிஷனார் தங்கள் அறிக்கையை வெளியிட்டனர் என்பது இங்குக் குறிப்பிடத்தக்கது. எந்த நிபந்தனையின் மீதும், அராபியர்கள் மட்டுமோ, அல்லது அராபியர்களும் யூதர்களும் சேர்ந்தோ பிரிவினையை அங்கீகரிப்பார்களா வென்பது சந்தேக மாகவே இருக்கிறது. அப்படி பிரிவினையை ஏற்றுக் கொள்ளா விட்டால் என்னசெய்வது என்ற பிரச்சனைக்குப் பரிகாரந் தேடிக் கொடுப்பது எங்கள் வேலையல்ல என்கிறது இந்தக் கமிஷனின் அறிக்கை தவிர, இந்தக் கமிஷனார், ஒருமுகமான சிபாரிசுகளைச் செய்யவில்லை யென்பதும் இங்குக் குறிப்பிடத்தக்கது. பெரும் பான்மையோர் அறிக்கை யென்றும், சிறுபான்மையோர் அறிக்கை யென்றும் பிறந்தன.

வுட்ஹெட் கமிஷன் அறிக்கையானது, பீல் கமிஷன் அறிக்கை யின் சிபாரிசுகள் அனுஷ்டானத்திற்குக் கொண்டுவர முடியாதவை என்று கூறி அதனை நிராகரித்துவிட்டது. அதற்குப் பதிலாக, இது புதிய மாதிரி யானதொரு பிரிவினையைச் செய்ய வேண்டுமென்று கூறியது. இந்தப் பிரிவினை முறை வருமாறு:-

1.  பாலதீனத்தின் வடபாகம் பிரிட்டிஷ் மாண்டேடரி நிருவாகத்திற்குட்பட்டிருக்க வேண்டும்.

2.  அங்ஙனமே, பாலதீனத்தின் தெற்குப் பாகமும் (நெகெப்) பிரிட்டிஷ் மாண்டேடரி நிருவாகத்திற்குப்பட்டிருக்க வேண்டும்.

3.  பாலதீனத்தின் மத்திய பாகத்தை மூன்று பிரிவாக்கி, ஒன்றை யூதர் நாடாகவும், இன்னொன்றை அராபிய நாடாகவும், பிறிதொன்றை ஜெருசலேம் பகுதியாகவும் வகுக்க வேண்டும்.

இவ்வாறு பிரிவனை செய்வதால் எந்தச் சமூகத்தாருக்கும் எந்த விதமான இடையூறும் ஏற்படாதென்பதற்கு வுட்ஹெட் கமிஷன் பின்வரும் ஆதாரங்களை எடுத்துக்காட்டுகிறது:-

1.  பாலதீனத்தின் வடபிரதேசத்தைப் பிரிப்பது, யூதர்களுக்கோ அராபியர்களுக்கோ தீமை செய்வதாக முடியும். மற்றும், யாராவது ஒரு சமூகத்தினருக்கே இந்தப் பாகத்தை அப்படியே ஒப்புக் கொடுத்தவிட முடியாது.

2.  நெகெப் என்கிற தெற்குப் பிரதேசத்தை யூதர்களுக்கென்று ஒதுக்கிக் கொடுக்க முடியாது. அதற்குப் பதில் அராபியர் களுக்குக் கொடுப்பது யூதர்களுக்குப் பாதகஞ் செய்வதாகும். ஏனென்றால், இந்தப் பிரதேசத்தில் தற்போதுள்ள பிரதேசங் களுக்கு இடையூறு ஏற்படாத வகையில் யூதர்களை இங்குக் குடியேற்றுவது சுலப சாத்தியமானதாகும்.

3.  ஆகையால் பாலதீனத்தின் வடபாகமும் தென்பாகமும் மாண்டேடரி நிருவாகத்திற்குட்பட்டதாகவே இருக்க வேண்டும்.

வுட்ஹெட் கமிஷனுடைய இந்தப் பிரிவினைதிட்டப்படி, பாலதீனத்தின் வடபாகமும் தென்பாகமும் பிரிட்டிஷாருடைய ஆதிக்கத்துக்குட்பட்டிருக்கும், மத்தியிலுள்ள பிரதேசம் அராபிய நாடாக்கப்படும். அராபிய நாட்டு எல்லைக்குள்ளாகவே, கடலோர மாக ஒரு சிறு பிரதேசம் யூதர் நாடாக அமையும். இந்த யூதர் நாட்டுக்கு மத்தியில், ஜெருசலேம், பெத்ல்ஹெம் முதலிய புண்ணிய தலங்கள் நிறைந்த பிரதேசம், பிரிட்டிஷ் மாண்டேடரி நிரு வாக்கத்திற்குப்பட்டிருக்கும். புண்ணிய தலங்களைப் பாது காப்பதாகிற பொறுப்பு பிரிட்டிஷாரைச் சேர்ந்ததே யாதலால், இந்த ஜெருசலேம் பகுதி, இங்ஙனம் பிரிட்டனுடைய நிரந்தர நிருவாகத் திற்குட்படுத்தப் பெற வேண்டுமென்று காரணங் கூறப்பட்டது.

எந்த முகாந்திரத்தைக் கொண்டும் பிரிவினையை விரும்பாத அராபியர்கள், வுட்ஹெட் கமிஷனுடைய பிரிவினைத் திட்டத்தை மட்டும் அங்கீகரிப்ப ரென்று எதிர்பார்க்க முடியாதல்லவா? இதற் கேற்றாற் போல் 1938ஆம் வருடம் நவம்பர் மாதம் முதல் வாரத்தி லிருந்து பாலதீனப் போராட்டம் வலுத்து நிற்கிறது. நவம்பர் மாதம் முதல் தேதியிலிருந்து மூன்று நாட்கள் வரை, அராபியர்கள் பொது வேலை நிறுத்தமொன்று வெற்றிகரமாக நடத்தி தங்கள் அதிருப்தியைக் காட்டிக் கொண்டார்கள்.

வுட்ஹெட் கமிஷனுடைய சிபார்சுகள், பிரிட்டிஷ் அரசாங் கத்தாரின் முந்திய அபிப்பிராயங்களைக் கூட மாற்றி விட்டதென்று சொல்ல வேண்டும். 1938ஆம் வருடம் நவம்பர் மாதம் 10ஆம் தேதி, பிரிட்டிஷ் அரசாங்கம், தனது குடியேற்ற நாட்டு மந்திரி ஸ்ரீ மால்கோம் மாக்டோனால்ட் மூலம், பாலதீன விஷயமாக இனி, தன் அநுசரிக்கப் போகும் கொள்கையைப் பின்வரும் அறிக்கை வாயிலாக வெளியிட்டது:-

1.  அராபியர்களுக்கென்றும் யூதர்களுக்கென்றும் தனித்தனி நாடுகள் ஏற்படுத்திக் கொடுக்குமாறு பாலதீனத்தைப் பிரிப்பது, அரசியல் காரணங்களை முன்னிட்டும், நிருவாக சௌகரியங்களை உத்தேசித்தும், பொருளாதார நிலைமை களைப் பொறுத்தும் அநுபவ சாத்திய மற்றதாகும்.

2.  பாலதீனத்தில் தற்போது ஏற்பட்டுள்ள சங்கடங்களுக்குப் பரிகாரமாக வேறு மார்க்கங்கள் காணப்படுகிற வரையில், அந்த நாட்டின் அரசாங்க நிருவாகப் பொறுப்பைப் பிரிட்டிஷ் அரசாங்கமே தொடர்ந்து நடத்தும்.

3.  பாலதீன எதிர்காலப் பிரச்னைகளைப் பற்றி - அங்குக் குடி புகும் உரிமை விஷயம் உள்பட - கலந்தாலோசிக்க பால தீன அராபியர்கள், அதற்கு அடுத்தாற் போலுள்ள நாடுகள் ஆகிய இவற்றின் பிரதிநிதிகளும் அடங்கிய ஒரு மகாநாட்டை லண்டனில் உடனே பிரிட்டிஷ் அரசாங்கத்தார் கூட்டுவர்.

4.  இந்த மகாநாட்டின் பயனாக, நியாயமான ஒரு காலத்திற்குள் அராபியர்களுக்கும் யூதர்களுக்கும் சமரஸம் ஏற்படாவிட்டால், பிரிட்டிஷ் அரசாங்கத்தார், தங்களுடைய அநுபவத்தை ஆதாரமாக வைத்துக் கொண்டு, தாங்கள் எதிர்காலத்தில் அநுஷ்டிக்கப்போகும் முறைகள் இன்னின்னவையென்பதை வெளியிடுவர்.

இந்த மகாநாடு வெற்றிகரமாக முடியுமாவென்ற சந்தேகம். பிரிட்டிஷ் அரசாங்கத்தாருக்கே ஏற்பட்டிருக்கிற தென்பது. மேற்படி அறிக்கையின் நான்காவது பகுதியிலிருந்தே தெரிகிற தல்லவா? இதே மாதிரியான சந்தேகம், அராபியர்களுக்கும் யூதர் களுக்கும் ஏற்பட்டிருக்கிறது. அப்படி ஏற்பட்டிருப்பதற்கு ஆதாரங் கள் இல்லாமல் இல்லை. முதலாவது, அராபியப் பிரதிநிதி களாக வருவோரில், அரசாங்கத்தாருக்குப் பிடித்த மில்லாதவர் இருந்தால் அவர்களை விலக்கும் உரிமை அரசாங்கத்திற்கு உண்டு. இரண்டா வது, அராபிய தேசிய இயக்கத்தின் உண்மையான பிரதி நிதியென்று அழைப்படுகிற ஜெருசலேம் கிராண்ட் மப்டி மகா நாட்டுக்கு அழைக்கப்படவில்லை. மூன்றாவது, கிராண்ட் மப்டியின் பிரதிநிதி களாக மகாநாட்டுக்கு வருவோர், மற்றப் பிரதிநிதிகளைப் போல் எல்லா உரிமைகளையும் பெறுவார்களாவென்ற சந்தேகம் பால தீனிய அராபியர்களிடையே பரவியிருக்கிறது. நான்காவது, பால தீனத்தைச் சுற்றியுள்ள இலாமிய நாடுகளாகிய எகிப்து, ஈராக், அரேபியா, எமன், ட்ரான் ஜார்டோனியா ஆகிய நாடுகளின் பிரதிநிதிகள் மகாநாட்டுக்கு வரவழைக்கப்படுகிறார்கள் என்பது ஒரு விதத்தில் திருப்திதான். ஆனால் பாலதீனத்தோடு, மேற்படி நாடுகளைவிட அதிகமான தொடர்பு கொண்ட சிரியா, லெப னோன் நாடுகளின் பிரதிநிதிகள் ஏன் மகா நாட்டிற்கு வரவழைக்கப் படவில்லை? ஐந்தாவது, இந்த மகாநாடு, சர்வ கட்சியினரும் சம நிலையிலிருந்து பேசக் கூடிய ஒரு வட்ட மேஜை மகாநாடாயிருப் பதற்குப் பதிலாக, குடியேற்ற நாட்டு மந்திரியும் யூதர்களும் ஒரு கட்சியினராகவும், மேற்படி குடியேற்ற நாட்டு மந்திரியும் அராபியப் பிரதிநிதிகளும் எதிர்க்கட்சியினராகவும் இருந்து வாதஞ் செய்வார் களானால், எவ்வளவு தூரம் இந்த மகாநாடு கோரிய பலனைக் கொடுக்குமென்று அரசியல் தீர்க்கதரிசிகள் சந்தேகிக் கிறார்கள். யூதர்கள், அராபியர்கள், பிரிட்டிஷார் ஆகிய மூன்று சாராரும் மூன்று கட்சியினராக மகாநாட்டு மேஜையைச் சுற்றியமர்ந்து ஒரு முடிவு காண்டலே சிறப்பு என்பது இவர்கள் கருத்து. ஆனால் மகா நாடு, இந்த முறையில் நடைபெறாது போலிருக்கிறதே.

இந்தப் பாலதீன மகாநாட்டைப் பற்றி, அராபிய விஷயங் களில் பெரிய நிபுணன் என்று கருதப்படுகிற எச்.எ.ஜே. பில்பி, என்பவன் பின்வரும் அபிப்ராயத்தைத் தெரிவிக்கிறான்:-

லண்டன் மகாநாட்டில், பாலதீனத்தின் எதிர் கால வாழ்வு, நீதியை அடிப்படையாகக் கொண்டு நிர்ணயிக்கப்படுமா அல்லது வாள் பலத்தைக் கொண்டு நிர்ணயிக்கப்படுமாவென்பது தெரிந்துவிடும். பிரிட்டி ஷாரை எதிர்த்துப் போராட வேண்டுமென்ற எண்ணம் அராபியர்களுக்கு இல்லை. ஆனால் தங்கள் உரிமை களைப் பாதுகாத்துக் கொள்ளும் பொருட்டு சண்டை யிடும் நிலைமையில் அவர்கள் வைக்கப்பட்டுவார்களா னால், நிச்சயமாக அவர்கள் சண்டை செய்வார்கள். அப்படி யுத்தம் நடைபெறு மானால், அது சிலர் கருது கிறபடி அவ்வளவு மோசமாயிராது. அராபியாவில் லாரென் என்பவனுக்கு ஏதேனும் புகழ் ஏற்பட்டிருக்கு மானால், அதற்குக் காரணம், அவன், சிறந்த ராணுவ ஏற்பாடுகளைவிட, அராபியர்கள் ஒளிந்து கொண்டு சண்டை செய்வதிலேயுள்ள அநுகூலத்தை உணர்ந்திருந்ததே யாகும். ஐரோப்பிய யுத்த காலத்தில் இவன் கற்றக் கொண்ட இந்த அநுபவத்தை, சென்ற வருடம் பாலதீனத்தில் அராபியர்கள் நன்கு நிரூ பித்துக் காட்டியிருக்கிறார்கள். 1938ஆம் வருடம் ஆகட், செப்டம்பர், அக்டோபர் மாதங்களில் பாலதீனத்தில் எவ்வளவு சேதம் உண்டாயிற்றென் பதைப் பற்றிப் பிரிட்டிஷ் அரசாங்கத்தார் சில் புள்ளி விவரங்களை வெளியிட்டிருக்கின்றனர். பிரிட்டிஷ் துருப்புகளால் 400 கொள்ளைக்காரர்கள் கொல்லப் பட்டிருக்கிறார்கள். கலக்காரர்களோ, 29 பிரிட்டிஷா ரையும் 144 யூதர்களையும், 230 அராபியர்களையும் கொன்றிருக்கிறார்கள். வுட்ஹெட் கமிஷன் அறிக்கைப் படி 1938ஆம் வருடம் ஜனவரி மாதம் முதல் ஜுலை மாதம் வரையில், பிரிட்டிஷார், யூதர், அராபியர் ஆகியோர் 316 பேர் மரணமடைந்திருக்கின்றனர். ஆனால் கலகக்காரர்களில் எத்தனைபேர் இறந்து போயினர் என்பதைக் கமிஷன் குறிப்பிடவேயில்லை. பாலதீனத்தில் மொத்தம் இருபதினாயிரம் பிரிட்டிஷ் துருப்புகளும், கலகக்காரர்களில் ஐயாயிரம் பேருமே இருக்கிறார்களென்பதை நாம் நினைக்கிறபோது இந்தப் புள்ளி விவரங்கள் ருசிகரமாயில்லையா?

பாலதீனத்தில் எதிரெதிர்க் கட்சியினராகப் பிரிந்துள்ள அராபியர்களும் பிரிட்டிஷ் அரசாங்கத்தினரும், மனிதனுக்கு மனிதன் என்ற முறையில் நேருக்கு நேர் நிற்கிற போது சரி சமான வீரர்களே, ஆனால் அரசாங்கத்தாருக்கு, ஆகாய விமானங்களி லிருந்து குண்டுகளைப் போடலாம் என்ற அநுகூலம் இருக்கிறது. அராபியர்களுக்கோ, தலைமறை மாகப் பதுங்கிக் கொள்வதற்கேற்ற பள்ளத்தாக்குகள் முதலியனவும், அராபியப் பொது ஜனங்களுடைய பூரண அநுதாபமும் துணையாக இருக்கின்றன. ஆகையால், எப் பொழுதும் நெருப்பையே கக்கிக் கொண்டிருக்கிற சுபாவமுடைய ஒருவன்தான், யுத்தத்தைத் தொடர்ந்து நடத்த வேண்டுமென்று சொல்வான். மகாநாட்டில் சமரஸப் பேச்சுகள் நடைபெறுவதற்கு ஒரு நிபந்தனையாக, கலகத்தை நிறுத்த வேண்டு மென்று அரசாங்கத் தார் வற்புறுத்தாதிருந்தது. அரசாங்கத் தாருடைய புத்தி சாலித்தனத் தையே காட்டுகிறது. நியாயம் வழங்குவதினாலேயே யுத்தத்தை நிறுத்த முடியும்.1

லண்டன் மகாநாடு எவ்வாறு முடிவு பெற்ற போதிலும், அதன் சிபார்சுகள் யாருக்குச் சாதகமாகவோ, பாதகமாகவோ இருந்த போதிலும், பாலதினத்தில் பிரிட்டிஷ் அரசாங்கத்தார் நிரந்தர மான ஒரு பிடிப்பை வைத்துக் கொண்டிருப்பர் என்பது மட்டும் நிச்சயம். சென்ற இரண்டு நூற்றாண்டுகளாகவே மத்தியதரைக் கடலின் கிழக்குக் கரையோரப் பிரதேசங்களின் மீது பிரிட்டிஷ் ஏகாதிபத்தியத்தின் பார்வை விழுந்து வந்திருக்கிறது. தங்களுடைய எகிப்திய எண்ணங்கள் நிறைவேறுவதற் அனுகூலமாகவே, பிரிட்டிஷ் அரசாங்கத்தார் பழைய துருக்கி சாம்ராஜ்யத்தை ஆதரித்தும், சைப்ர தீவைச் சுவாதீனப்படுத்தியும், எகிப்திலும் பாரசீக வளைகுடாவிலும் தலையிட்டும். துருக்கிக்கு விரோதமாக அராபியர்களைக் கிளப்பிவிட்டும் பலவிதமான முறைகளைக் கையாண்டு வந்திருக்கின்றனர். இங்ஙனம் பலவிதமான முறைகள் கையாளப்பட்டு வந்த போதிலும், பிரிட்டனின் அடிப்படையான நோக்கம் மட்டும் ஒன்றாகவே இருந்து வந்திருக்கிறது. அதாவது, ஏகாதிபத்திய காரணங்களுக்காக அராபிய உலகத்தில் பிரிட்டனு டைய ஆதிக்கம் ஓங்கி நிற்க வேண்டுமென்பதுதான். இந்த நோக்கமே ஐரோப்பிய யுத்தத்திற்குப் பிறகு கீழைப் பிரதேசங்களில் பிரிட்டன் அநுசரித்து வந்த ராஜதந்திர முறைகளுக்கெல்லாம் அடிப்படை யான காரணமாயிருந்திருக்கிறது. ஆனால் ஐரோப்பிய யுத்தத்தின் கடைசி பாகத்தில் - அதாவது 1917ஆம் வருடத்தில் - பிரிட்டனுக்கு யூதர்களுடைய உதவி அவசியம் தேவையா யிருந்தது. இதனால், பிரிட்டன், தன்னுடைய ஏகாதிபத்திய முறைகளில் சில மாற்றங்கள் செய்து கொள்ளவேண்டுவது அவசியமாயிற்று.

பாலதீனத்தின் நிருவாகத்தை பிரிட்டன் திடீரென்று ஏற்றுக் கொண்டுவிடவில்லை. ஏற்கனவே செய்து கொள்ளப்பட்டிருந்த மூன்றுவித ஒப்பந்தங்கள், மாண்டேடரி நிருவாகத்திற்கு மூல காரணங்களாயிருந்தன.

1.  1915ஆம் வருடத்தில் அராபியர்களுடைய சுதந்திரம் அங்கீகரிக் கப்பட்டது.

2.  1916ஆம் வருடம் மே மாதம் பிரிட்டனும் பிரான்ஸும் ஒரு ரகசிய ஒப்பந்தம் செய்து கொண்டன. அராபியப் பிரதேசங் களை, பிரிட்டனும் பிரான்ஸும் பங்கிட்டுக்கொள்வ தென்பதே இந்த ஒப்பந்தத்தின் சாரம். அதாவது, பாலதீனத்தைச் சர்வ தேச அரசாங்க நிருவாகத்திற்குட் படுத்துவதென்றும், ஆனால் ஹைபா துறை முகத்தைச் சுற்றியுள்ள ஒரு சிறு பிரதேசம் மட்டும் பிரிட்டனுடைய சுவாதீனத்திலிருப்பதென்றும், பாக்தாத் வரையிலுள்ள தெற்கு ஈராக் பிரதேச முழுவதையும் பிரிட்டனும், ஹைபாவிலிருந்து மெர்ஸீனா வரையிலுள்ள கடலோரப் பிரதேசத்தை பிரான்ஸும் எடுத்துக் கொள்வ தென்றும் மேற்படி ரகசிய ஒப்பந்தம் கூறியது.

3.  1917ஆம் வருடம் நவம்பர் மாதம் பிறந்த பால்பர் அறிக்கை.

இந்த ஒப்பந்தங்கள், அறிக்கைகள் முதலியவற்றின் பரிணாம மாகவே, பாலதீனம், ஈராக் முதலியன பிரிட்டனின் மேற்பார்வைக் கும், சிரியா, லெபனோன் முதலியன பிரான்ஸின் மேற்பார்கைக்கும் போய்ச் சேர்ந்தன. மற்றும், ஹைபா, துறைமுகம், தன்னுடைய சுவாதீனத்தி லிருக்க வேண்டுமென்ற எண்ணம் 1916ஆம் வருடத்தி லிருந்தே பிரிட்டனுக்கு இருந்திருக்கிறது. ஹைபா துறைமுகம் பிரிட்டிஷாருடைய நிருவாகத்திலிருக்க வேண்டுமென்பதைப் பற்றி, பீல் கமிஷனும், வுட்ஹெட் கமிஷனும் அபிப்பிராய வேற்றுமை கொள்ளவில்லை. மத்திய தரைக்கடலோரமாயுள்ள பிரதேசத்தை யூதர்களின் ஆதிக்கத்தில் விடுவதுதான், பிரிட்டனுடைய ஏகாதி பத்திய நலனுக்கு உகந்ததாகம். தன்னுடைய கொள்கைகளுக் கிசைந்தவாறு அந்த யூதநாட்டு நிருவாகம் நடைபெறுமென்ற நம்பிக்கை பிரிட்டனுக்கு இருக்கிறது. பாலதீனத்தில் யூதர்கள் குடியேறும் விஷயத்தில் 1920ஆம் வருட முதற் கொண்டு பிரிட்டன் அதிகமான சிரத்தை காட்டிவருவது இந்த நம்பிக்கையில்தான் என்று ராஜதந்திரிகள் கூறுகிறார்கள்.

சென்ற சில வருடங்களாகவே பாலதீனத்தின் முக்கியத் துவம் அதிகமாகிக் கொண்டு வருகிறது. எகிப்தில் தேசிய இயக்கம் வெற்றிபெற்று அதற்கும் பிரிட்டனுக்கும் ஒருவித விநேக ஒப்பந்தம் ஏற்பட்ட பிறகு, மத்தியதரைக்கடலின் கிழக்குப் பிரதேசங்களில் தனது பிடிப்பைத் தளரவிடாமல் பார்த்துக் கொள்வது பிரிட் டனுக்குச் சிறிது சிரமமாகவே இருக்கிறது. இந்தப் பிடிப்பை தளர்த்திக் கொடுக்கவும் முடியவில்லை. அதற்குமாறாக இன்னும் இறுக்க வேண்டியிருக்கிறது. ஏனென்றால், மத்தியதரைக் கடலின் மேற்குப் பிரதேசங்களில் இத்தாலி கண் வைக்கத் தொடங்கி விட்டது. கீழைப் பிரதேசங்களில் பிரிட்டனுக்கு உள்ள செல்வாக் குக்கு. அது போட்டியாக வரும் போலிருக்கிறது. முஸோலினியும், அவனுடைய பாசிட் சகபாடிகளும் இந்தத் தோரணையிலேயே, சில வருடங்களாகப் பேசிக் கொண்டு வருகிறார்கள். தவிர, ஹைபா துறைமுகம், பிரிட்டனுக்கு இப்பொழுது மிகவும் முக்கியமான இடம். ஏனென்றால் மோசூலிலிருந்து தொடங்கும் பெட்ரோல் குழாய் கள் இங்குதான் வந்து முடிகின்றன.1 மற்றும், ஏராளமான கப்பற்படைகளைக் கொண்டு வந்து நிறுத்துவதற்கு ஹைபா துறைமுகம் அமைக்கப் பட்டிருக்கிறது. இந்த எண்ணத்துடனேயே இதன் துறைமுகம் விசாலிக்கப் பட்டது. உலக யுத்தம் ஒருவாறு ஏற்படுமானால், மத்தியதரைக்கடல் வழியாகக் கீழ் நாடுகளுடன் தான் வைத்துக் கொண்டிருக்கும் தொடர் பானது எவ்விதத்திலும் பாதகமடையாமல் இருக்க வேண்டுமென்பது பிரிட்டனின் கவலை. இதனாலேயே பாலதீனத்தையும், ஹைபா துறைமுகத்தையும் அது முக்கியமாகக் கருதுகிறது. தளபதி ரிச்மண்ட் என்ற ஒரு ராணுவ நிபுணன் கூறும் கருத்து இங்குக் கவனிக்கத்தக்கது:-

குறைவான முயற்சியுடன், மத்திய தரைக்கடல் முழுவதிலும் சாம் தாராளமாகப் பழகக்கூடிய நிலைமை ஏற்படவேண்டும். இதற்குத் தகுதியாக, பாதுகாப்பு தலங்களும், கடற்படைக்கும் ராணுவத்திற்கும் போதுமானவளவு சாமான்கள் சப்ளை செய்யக் கூடிய போக்குவரத்து மார்க்கங்களும் நமது சுவாதீனத்தில் இருக்க வேண்டும்.

இதுதவிர, மேனாட்டுக்கும் கீழ் நாட்டுக்குமிடையே யுள்ள எல்லா ஆகாய விமான மார்க்கங்களும் பாலதீனத்தில் சந்திக் கின்றன. அடுத்து வரும் யுத்தத்தில் இஃதொரு முக்கியமான அநுகூல மல்லவா? எப்படியும், பிரிட்டனானது. உலக வல்லரசுகளில் ஒன்றாக இன்னுஞ் சிறிது காலம் மதிக்கப்பட வேண்டுமானால், அதற்கு பாலதீனம் மிகவும் அவசியமாகும். இதுவே பிரிட்டிஷ் ஏகாதி பத்தியவாதிகளின் கருத்து.

அரசியல்வாதிகளின் கருத்து ஓருபுறமிருக்கட்டும். அரசிய லிலே சம்பந்தப்படாதவர்கள்கூட அடுத்துவரும் உவக மகா யுத்தத்தில் பாலதீனந் தான் முக்கிய போர்க்களமாயிருக்குமென்றும், இங்குதான், இந்த யுத்தத்தின் வெற்றியோ தோல்வியோ முடிவு கட்டப்படுமென்றும் கூறியிருக் கிறார்கள்.1 இந்த அபிப்ராயங்களை ஆராய்ச்சி உலகம், எவ்வளவு தூரம் அங்கீகரிக்கும் என்பது நமக்குத் தெரியாது. ஆனால், ஒன்று மட்டும் நிச்சயம், பாலதீனத்தின் மீது இது காறும் ஐரோப்பிய வல்லரசுகள் - சிறப்பாக பிரிட்டன் - செலுத்திவந்த கண்ணோட்டம் இனி தீட்சண்யமாக இருக்கும் என்பதில் சந்தேகமிராது.

பாலதீனத்தின் எதிர்கால வாழ்வு எவ்வாறிருந்த போதிலும், தற்போது அங்கு நடைபெறும் போராட்டத்தில், இந்தியாவின் அநுதாபம் அராபியர்கள் பக்கமே இருக்கிறது. இதற்கு ஓர் எடுத்துக் காட்டாக, மகாத்மாகாந்தி, 26.12.38 ஹரிஜன் பத்திரிகையில் எழுதி யுள்ள கட்டுரையில் பாலதீனத்தைப் பற்றிக் குறிப்பிட்டுள்ள பாகத்தை மட்டும் எடுத்துக்காட்டி இந் நூலை முடிப்போம்:-

இங்கிலாந்து, எப்படி இங்கிலீஷ்காரர்களுக்குச் சொந்தமானதோ, பிரான் எவ்வாறு பிரஞ்சுக்காரர் களுக்குச் சொந்தமானதோ அப்படியே பாலதீனமும் அராபியர்களுக்குச் சொந்தமானது. அராபியர்களி டையே யூதர்களைக் கொண்டு புகுத்துவது தவறு; மனித தன்மையற்றது. இப்பொழுது பாலதீனத்தில் நடைபெறும் விவகாரங்களை எந்த விதமான தர்ம நியாயத்தைக் கொண்டும் சரியென்று சொல்ல முடியாது. மாண்டேடரி நிருவாகத்திற்கு எவ்வித ஆதாரமுமில்லை. சென்ற யுத்தந்தான் இதற்கு ஆதாரம். பாலதீனம் முழுவதையுமோ அல்லது அதில் ஒரு பகுதியையோ யூதர்களின் தேசிய தலமாக்க வேண்டு மென்பதற்காக, பெருந்தன்தை வாய்ந்த அராபியர்களை அடக்குவதென்பது, மனித சமூகத்திற்கு இழைக்கிற ஒரு குற்றமாகும்.

அநுபந்தம்

மாண்டேடெட் நாடுகள்

எந்த நாடு எந்த நாட்டின் மேற்பார்வையில் இருக்கின்றது? விதீரணம் சதுரமைல் ஜனத் தொகை

பிரிவு அ

பாலதீனம் பிரிட்டன் 10,000 1,400,000

ட்ரான் ஜார்டோனியா 34,740 300,000

சிரியா பிரான் 58,546 2,224,136

லெபனோன்

பிரிவு ஆ

முன்னர் ஜெர்மனியின்

கீழ் இருந்த நாடுகள் :-

மத்திய கிழக்கு

ஆப்பிரிக்காவில்

காமரூன் பிரிட்டன் 34,256 800,000

டோகோலாண்ட் 12,600 293,671

தாங்க நிகா 373,000 5,065,544

தெற்கு காமரூன் பிரான்ஸ் 166,489 2,340,000

கிழக்கு போகோலாண்ட் 21,893 382,500

ருவாந்தா - உருந்தி பெல்ஜியம் 20,550 3,276,983

பிரிவு இ

ஜெர்மன்

தென்மேற்கு ஆப்பிரிக்கா தென்ஆப்பிரிக்கா 322,768 350,000

மேற்கு சாமோவா நியூஜீலந்து 1,150 54,778

ஈவ்ரு தீவு ஆதிரேலியா 5396 ஏக்ரா 2,920

நியு கையானா 93,000 505,002

மத்திய ரேகைக்கு

வடக்கிலுள்ள தீவுகள் ஜப்பான் 833 113,154

 

---