அகநானுறு
சங்க கால நூல்கள்
Backஅகநானுறு
1. களிற்றியாணை நிரை
| 0 |
கார்விரி கொன்றைப் பொன்னேர் புது மலர்த் தாரன் மாலையன் மலைந்த கண்ணியன்; மார்பி னஃதே மை இல் நுண்ஞாண்; நுதலது இமையா நாட்டம்; இகல் அட்டுக், கையது கணிச்சியொடு மழுவே ; மூவாய் | 5 |
|
வேலும் உண்டு அத் தோலா தோற்கே; ஊர்ந்தது ஏறே ; சேர்ந்தோள் உமையே- செவ்வான் அன்ன மேனி, அவ்வான் இலங்குபிறை அன்ன விலங்குவால் வைஎயிற்று, எரியகைந் தன்ன அவிர்ந்து விளங்கு புரிசடை, | 10 | |
|
முதிராத் திங்களொடு சுடரும் சென்னி, மூவா அமரரும் முனிவரும் பிறரும் யாவரும் அறியாத் தொன்முறை மரபின், வரிகிளர் வயமான் உரிவை தைஇய, யாழ்கெழு மணிமிடற்று, அந்தணன் தாவில் தாள்நிழல் தவிர்ந்தன்றால் உலகே. | 15 |
| 1 |
வண்டுபடத் ததைந்த கண்ணி, ஒண்கழல், உருவக் குதிரை மழவர் ஓட்டிய முருகன் நற்போர் நெடுவேள் ஆவி, அறுகோட்டு யானைப் பொதினி யாங்கண், சிறுகா ரோடன் பயினொடு சேர்த்திய | 5 |
|
கல்போற் பிரியலம் என்ற சொல்தாம் மறந்தனர் கொல்லோ - தோழி!-சிறந்த வேய்மருள் பணைத்தோள் நெகிழச் சேய் நாட்டுப் பொலங்கல வெறுக்கை தருமார்-நிலம்பக அழல்போல் வெங்கதிர் பைதறத் தெறுதலின், | 10 | |
|
நிழல் தேய்ந்து உலறிய மரத்த; அறை காய்பு, அறுநீர்ப் பைஞ்சுனை ஆமறப் புலர்தலின் உகுநெல் பொரியும் வெம்மைய; யாவரும் வழங்குநர் இன்மையின் வௌவுநர் மடிய சுரம்புல் லென்ற ஆற்ற; அலங்கு சினை | 15 | |
|
நாரில் முருங்கை நவிரல் வான்பூச் சூரலம் கடுவளி எடுப்ப, ஆருற்று, உடைதிரைப் பிதிர்வின் பொங்கி, முன் கடல்போல் தோன்றல - காடு இறந்தோரோ? | 19 |
| 2 |
கோழிலை வாழைக் கோள்முதிர் பெருங்குலை ஊழுறு தீங்கனி, உண்ணுநர்த் தடுத்த சாரற் பலவின் சுளையொடு, ஊழ்படு பாறை நெடுஞ்சுனை, விளைந்த தேறல் அறியாது உண்ட கடுவன் அயலது | 5 |
|
கறிவளர் சாந்தம் ஏறல் செல்லாது, நறுவீ அடுக்கத்து மகிழ்ந்து கண்படுக்கும் குறியா இன்பம், எளிதின், நின் மலைப் பல்வேறு விலங்கும், எய்தும் நாட! குறித்த இன்பம் நினக்கெவன் அரிய? | 10 | |
|
வெறுத்த ஏஎர், வேய்புரை பணைத் தோள், நிறுப்ப நில்லா நெஞ்சமொடு நின்மாட்டு இவளும், இனையள் ஆயின், தந்தை அருங்கடிக் காவலர் சோர்பதன் ஒற்றிக் கங்குல் வருதலும் உரியை; பைம்புதல் | 15 | |
|
வேங்கையும் ஒள்ளிணர் விரிந்தன; நெடுவெண் திங்களும் ஊர்கொண் டன்றே! | 17 |
| 3 |
இருங்கழி முதலை மேஎந்தோல் அன்ன கருங்கால் ஓமைக் காண்பின் பெருஞ்சினை கடியுடை நனந்தலை, ஈன்று இளைப்பட்ட, கொடுவாய்ப் பேடைக்கு அல்கிரை தரீஇய மான்றுவேட்டு எழுந்த செஞ்செவி எருவை- | 5 |
|
வான்தோய் சிமைய விறல்வரைக் கவா அன், துளங்குநடை மரையா வலம்படத் தொலைச்சி, ஒண்செங் குருதி உவற்றியுண்டு அருந்துபு; புலவுப்புலி துறந்த கலவுக்கழிக் கடுமுடை கொள்ளை மாந்தரின்- ஆனாது கவரும் | 10 | |
|
புல்லிலை மராஅத்த அகல்சேண் அத்தம், கலந்தரல் உள்ளமொடு கழியக் காட்டிப் பின்நின்று துரக்கும் நெஞ்சம் நின்வாய் வாய்போற் பொய்ம்மொழி எவ்வமென் களைமா- கவிரிதழ் அன்ன காண்பின் செவ்வாய், | 15 | |
|
அந்தீங் கிளவி, ஆயிழை மடந்தை கொடுங் குழைக்கு அமர்த்த நோக்கம் நெடுஞ்சேண் ஆரிடை விலங்கும் ஞான்றே? | 18 |
| 4 |
முல்லை வைந்நுனை தோன்ற இல்லமொடு பைங்காற் கொன்றை மெல்பிணி அவிழ, இரும்பு திரித்தன்ன மாஇரு மருப்பின், பரலவல் அடைய, இரலை தெறிப்ப, மலர்ந்த ஞாலம் புலம்புபுறக் கொடுப்ப, | 5 |
|
கருவி வானம் கதழுறை சிதறிக் கார்செய் தன்றே, கவின் பெறு கானம்; குரங்குளைப் பொலிந்த கொய்சுவற் புரவி, நரம்பு ஆர்த்தன்ன, வாங்குவள்பு அரிய, பூத்த பொங்கர்த் துணையொடு வதிந்த | 10 | |
|
தாதுண் பறவை பேதுறல் அஞ்சி, மணிநா ஆர்த்த மாண்வினைத் தேரன், உவக்காண் தோன்றும் குறும்பொறை நாடன், கறங்கிசை விழவின் உறந்தைக் குணாது, நெடும்பெருங் குன்றத்து அமன்ற காந்தட் | 15 | |
|
போதவிழ் அலரின் நாறும்- ஆய்தொடி அரிவை! - நின் மாணலம் படர்ந்தே. | 17 |
| 5 |
அளிநிலை பொறா அது அமரிய முகத்தள், விளிநிலை கொள்ளாள், தமியள், மென்மெல, நலமிகு சேவடி நிலம்வடுக் கொளா அக் குறுக வந்துதன் கூர்எயிறு தோன்ற வறிதகத் தெழுந்த வாயல் முறுவலள் | 5 |
|
கண்ணிய துணரா அளவை, ஒண்ணுதல், வினைதலைப் படுதல் செல்லா நினைவுடன் முளிந்த ஓமை முதையலம் காட்டுப், பளிங்கத் தன்ன பல்காய் நெல்லி, மோட்டிரும் பாறை ஈட்டுவட்டு ஏய்ப்ப, | 10 | |
|
உதிர்வன படூஉம் கதிர்தெறு கவாஅன், மாய்த்த போல மழுகுநுனை தோற்றி, பாத்தி யன்ன குடுமிக் கூர்ங்கல். விரல்நுதி சிதைக்கும் நிரைநிலை அதர, பரல்முரம்பு ஆகிய பயம்இல் கானம் | 15 | |
|
இறப்ப எண்ணுதிர் ஆயின் - 'அறத்தாறு அன்று' என மொழிந்த தொன்றுபடு கிளவி அன்ன ஆக என்னுநள் போல, முன்னம் காட்டி, முகத்தின் உரையா ஓவச் செய்தியின் ஒன்று நினைந்து ஒற்றி | 20 | |
|
பாவை மாய்த்த பனிநீர் நோக்கமொடு, ஆகத்து ஒடுக்கிய புதல்வன் புன்தலைத் தூநீர் பயந்த துணையமை பிணையல் மோயினள் உயிர்த்த காலை, மாமலர் மணிஉரு இழந்த அணியழி தோற்றம் | 25 | |
|
கண்டு கடிந்தனம், செலவே - ஒண்டொடி உழையம் ஆகவும் இனைவோள் பிழையலள் மாதோ, பிரிதும் நாம் எனினே | 28 |
| 6 |
அரிபெய் சிலம்பின் ஆம்பலந் தொடலை, அரம்போழ் அவ்வளைப் பொலிந்த முன்கை, இழையணி பணைத்தோள், ஐயை தந்தை, மழைவளம் தரூஉம் மாவண் தித்தன் பிண்ட நெல்லின் உறந்தை ஆங்கண்- | 5 |
|
கழைநிலை பெறாஅக் காவிரி நீத்தம், குழைமாண் ஒள்ளிழை நீ வெய் யோளொடு, வேழ வெண்புணை தழீஇப், பூழியர் கயம்நாடு யானையின் முகனமர்ந் தாங்கு, ஏந்தெழில் ஆகத்து பூந்தார் குழைய, | 10 | |
|
நெருநல் ஆடினை புனலே ; இன்று வந்து 'ஆக வனமுலை அரும்பிய சுணங்கின், மாசில் கற்பின், புதல்வன் தாய்' என, மாயப் பொய்ம்மொழி சாயினை பயிற்றி, எம் முதுமை எள்ளல்; அஃது அமைகும் தில்ல! | 15 | |
|
சுடர்ப்பூந் தாமரை நீர்முதிர் பழனத்து அம்தூம்பு வள்ளை ஆய்கொடி மயக்கி, வாளை மேய்ந்த வள்ளெயிற்று நீர்நாய், முள்ளரைப் பிரம்பின் மூதரில் செறியும், பல்வேல் மத்தி, கழாஅர் அன்ன எம் | 20 | |
|
இளமை சென்று தவத்தொல் லஃதே; இனிமைஎவன் செய்வது, பொய்ம்மொழி, எமக்கே? . | 22 |
| 7 |
முலைமுகம் செய்தன; முள்ளெயிறு இலங்கின; தலைமுடி சான்று; தண்தழை உடையை; அலமரல் ஆயமொடு யாங்கணும் படாஅல்; மூப்புடை முதுபதி தாக்கு அணங்கு உடைய; காப்பும் பூண்டிசின்; கடையும் போகலை; | 5 |
|
பேதை அல்லை - மேதையம் குறுமகள்! பெதும்பைப் பருவத்து ஒதுங்கினை, புறத்து என, ஒண்சுடர் நல்லில் அருங்கடி நீவி, தன்சிதைவு அறிதல் அஞ்சி-இன்சிலை ஏறுடை இனத்த, நாறு உயிர் நவ்வி!- | 10 | |
|
வலைகாண் பிணையின் போகி, ஈங்கு ஓர் தொலைவில் வெள்வேல் விடலையொடு, என் மகள் இச் சுரம் படர்தந் தோளே; ஆயிடை, அத்தக் கள்வர் ஆதொழு அறுத்தென, பிற்படு பூசலின் வழிவழி ஓடி | 15 | |
|
மெய்த்தலைப் படுதல் செல்லேன், இத்தலை, நின்னொடு வினவல் கேளாய்;- பொன்னொடு புலிப்பல் கோத்த புலம்புமணித் தாலி, ஒலிக்குழைச் செயலை உடைமாண் அல்குல், ஆய்சுளைப் பலவின் மேய்கலை உதிர்த்த | 20 | |
|
துய்த்தலை வெண்காழ் பெறூஉம் கல்கெழு சிறுகுடிக் கானவன் மகளே. | 22 |
| 8 |
ஈயற் புற்றத்து ஈர்ம்புறத்து இறுத்த குரும்பி வல்சிப் பெருங்கை ஏற்றைக் தூங்குதோல் துதிய வள்உகிர் கதுவலின், பாம்பு மதன்அழியும் பானாட் கங்குலும், அரிய அல்ல-மன் இகுளை! 'பெரிய | 5 |
|
கேழல் அட்ட பேழ்வாய் ஏற்றைப் பலாவமல் அடுக்கம் புலாவ ஈர்க்கும் கழை நரல் சிலம்பின் ஆங்கண், வழையொடு வாழை ஓங்கிய தாழ்கண் அசும்பில், படுகடுங் களிற்றின் வருத்தம் சொலியப் | 10 | |
|
பிடிபடி முறுக்கிய பெருமரப் பூசல் விண்தோய் விடரகத்து இயம்பும் அவர் நாட்டு, எண்ணரும் பிறங்கல் மானதர் மயங்காது, மின்னுவிடச் சிறிய ஒதுங்கி, மென்மெலத் துளிதலைத் தலைஇய மணியேர் ஐம்பால் | 15 | |
|
சிறுபுறம் புதைய வாரி, குரல் பிழியூஉ நெறிகெட விலக்கிய, நீயிர், இச் சுரம் அறிதலும் அறிதிரோ?' என்னுநர்ப் பெறினே. | 18 |
| 9 |
கொல்வினைப் பொலிந்த, கூர்ங்குறு புழுகின், வில்லோர் தூணி வீங்கப் பெய்த அம்புநுனை ஏய்ப்ப அரும்பிய இருப்பை செய்படர் அன்ன செங்குழை அகந்தோறு, இழுதின் அன்ன தீம்புழல் துய்வாய் | 5 |
|
உழுதுகாண் துளைய வாகி, ஆர்கழல்பு ஆலி வானிற் காலொடு பாறித், துப்பின் அன்ன செங்கோட்டு இயவின், நெய்த்தோர் மீமிசை நிணத்தின் பரிக்கும் அத்தம் நண்ணிய அங்குடிச் சீறூர்- | 10 | |
|
கொடுநுண் ஓதி மகளிர் ஓக்கிய தொடிமாண் உலக்கைத் தூண்டுரல் பாணி நெடுமால் வரைய குடிஞையோடு இரட்டும் குன்றுபின் ஒழியப் போகி, உரந்துரந்து, ஞாயிறு படினும், 'ஊர் சேய்த்து' எனாது, | 15 | |
|
துனைபரி துரக்கும் துஞ்சா செலவின் எம்மினும், விரைந்து வல்எய்திப் பல்மாண் ஓங்கிய நல்லில் ஒரு சிறை நிலைஇ, பாங்கர்ப் பல்லி படுதொறும் பரவிக் கன்றுபுகு மாலை நின்றோள் எய்தி, | 20 | |
|
கைகவியாச் சென்று, கண் புதையாக் குறுகி, பிடிக்கை அன்ன பின்னகம் தீண்டி, தொடிக்கை தைவரத் தோய்ந்தன்று கொல்லோ- நாணொடு மிடைந்த கற்பின், வாணுதல், அம் தீம் கிளவிக் குறுமகள் மென்தோள் பெறநசைஇச் சென்றவென் நெஞ்சே? | 26 |
| 10 |
வான்கடற் பரப்பில் தூவற்கு எதிரிய, மீன்கண் டன்ன மெல்லரும்பு ஊழ்த்த, முடவுமுதிர் புன்னைத் தடவுநிலை மாச்சினை, புள்ளிறை கூரும் மெல்லம் புலம்ப! நெய்தல் உண்கண் பைதல கலுழப் | 5 |
|
பிரிதல் எண்ணினை ஆயின், நன்றும், அரிது துற்றனையால். பெரும!- உரிதினின் கொண்டு ஆங்குப் பெயர்தல்வேண்டும்- கொண்டலொடு குரூஉத்திரைப் புணரி உடைதரும் எக்கர்ப் பழந்திமில் கொன்ற புதுவலைப் பரதவர் | 10 | |
|
மோட்டுமணல் அடைகரைக் கோட்டுமீன் கொண்டி, மணங்கமழ் பாக்கத்துப் பகுக்கும் வளங்கெழு தொண்டி அன்ன இவள் நலனே | 13 |
| 11 |
வானம் ஊர்ந்த வயங்கொளி மண்டிலம் நெருப்பெனச் சிவந்த உருப்பவிர் அங்காட்டு, இலையில மலர்ந்த முகையில் இலவம் கலிகொள் ஆயம் மலிபுதொகுபு எடுத்த அஞ்சுடர் நெடுங்கொடி பொற்பத் தோன்றி, | 5 |
|
கயந்துகள் ஆகிய பயம்தபு கானம் எம்மொடு கழிந்தனர் ஆயின், கம்மென, வம்புவிரித் தன்ன பொங்குமணற் கானயாற்றுப், படுசினை தாழ்ந்த பயிலிணர் எக்கர், மெய்புகுவு அன்ன கைகவர் முயக்கம் | 10 | |
|
அவரும் பெறுகுவர் மன்னே! நயவர, நீர்வார் நிகர்மலர் கடுப்ப, ஓ மறந்து அறுகுளம் நிறைக்குந போல, அல்கலும் அழுதல் மேவல வாகிப் பழிதீர் கண்ணும் படுகுவ மன்னே! | 15 |
| 12 |
யாயே, கண்ணினும் கடுங் காதலளே எந்தையும், நிலன்உரப் பொறாஅன்; 'சீறுடி சிவப்ப, எவன், இல! குறுமகள்! இயங்குதி! என்னும்;' யாமே, பிரிவு இன்று இயைந்த துவரா நட்பின், இருதலைப் புள்ளின் ஓர் உயிரம்மே; | 5 |
|
ஏனல்அம் காவலர் ஆனாது ஆர்த்தொறும் கிளிவிளி பயிற்றும் வெளில்ஆடு பெருஞ்சினை விழுக்கோட் பலவின் பழுப்பயம் கொண்மார், குறவர் ஊன்றிய குரம்பை புதைய, வேங்கை தாஅய தேம்பாய் தோற்றம் | 10 | |
|
புலிசெத்து, வெரீஇய புகர்முக வேழம், மழைபடு சிலம்பில் கழைபடப் பெயரும் நல்வரை நாட! நீ வரின், மெல்லியல் ஓரும் தான் வாழலளே | 14 |
| 13 |
தன்கடற் பிறந்த முத்தின் ஆரமும், முனைதிரை கொடுக்கும் துப்பின், தன்மலைத் தெறல் அருமரபின் கடவுட் பேணிக் குறவர் தந்த சந்தின் ஆரமும், இருபேர் ஆரமும் எழில்பெற அணியும் | 5 |
|
திருவீழ் மார்பின் தென்னவன் மறவன் - குழியில் கொண்ட மராஅ யானை மொழியின் உணர்த்தும் சிறுவரை அல்லது, வரைநிலை இன்றி இரவலர்க்கு ஈயும், வள்வாய் அம்பின் கோடைப் பொருநன்- | 10 | |
|
பண்ணி தைஇய பயம்கெழு வேள்வியின், விழுமிது நிகழ்விது ஆயினும்- தெற்குஏர்பு, கழிமழை பொழிந்த பொழுதுகொள் அமையத்துச், சாயல் இன்துணை இவட்பிரிந்து உறையின், நோய் இன்றாக செய்பொருள்! வயிற்பட | 15 | |
|
மாசுஇல் தூமடி விரிந்த சேக்கை, கவவுஇன் புறாமைக் கழிக- வள வயல், அழல்நுதி அன்ன தோகை ஈன்ற கழனி நெல்லின் கவைமுதல் அலங்கல் நிரம்புஅகன் செறுவில் வரம்பு அணையாத் துயல்வரப், | 20 | |
|
புலம்பொடு வந்த பொழுதுகொள் வாடை, இலங்குபூங் கரும்பின் ஏர்கழை இருந்த வெண்குருகு நரல, வீசும் நுண்பல் துவலைய தண்பனி நாளே! | 24 |
| 14 |
'அரக்கத்து அன்ன செந்நிலப் பெருவழி, காயாஞ் செம்மல் தாஅய், பலஉடன் ஈயல் மூதாய் வரிப்பப், பவளமொடு மணி மிடைந்தன்ன குன்றம் கவைஇய அம்காட்டு ஆர்இடை, மடப்பிணை தழீஇத், | 5 |
|
திரி மருப்பு இரலை புல்அருந்து உகள, முல்லை வியன்புலம் பரப்பிக் கோவலர் குறும்பொறை மருங்கின் நறும்பூ அயரப் பதவு மேயல் அருந்து மதவுநடை நல்ஆன் வீங்குமாண் செருத்தல், தீம்பால் பிலிற்ற | 10 | |
|
கன்றுபயிர் குரல, மன்றுநிறை புகுதரும் மாலையும் உள்ளார் ஆயின், காலை யாங்கு ஆகுவம் கொல்? பாண!" என்ற மனையோள் சொல்எதிர் சொல்லல் செல்லேன், செவ்வழி நல்யாழ் இசையினென், பையெனக் | 15 | |
|
கடவுள் வாழ்த்திப் பையுள் மெய்ந் நிறுத்து, அவர்திறம் செல்வேன் கண்டனென், யானே- விடுவிசைக் குதிரை விலங்குபரி முடுகக் கல்பொருது இரங்கும் பல்ஆர் நேமிக் கார்மழை முழக்குஇசை கடுக்கும், முனைநல் ஊரன், புனைநெடுந் தேரே! | 21 |
| 15 |
எம்வெங் காமம் இயைவது ஆயின், மெய்ம்மலி பெரும்பூண், செம்மற் கோசர் கொம்மையம் பசுங்காய்க் குடுமி விளைந்த பாகல் ஆர்கைப் பறைக்கட் பீலித் தோகைக் காவின் துளுநாட்டு அன்ன, | 5 |
|
வறுங்கை வம்பலர் தாங்கும் பண்பின் செறிந்த சேரிச் செம்மல் மூதூர், அறிந்த மாக்கட்டு ஆகுக தில்ல- தோழி மாரும் யானும் புலம்பச், சூழி யானைச் சுடர்ப்பூண் நன்னன் | 10 | |
|
பாழி அன்ன கடியுடை வியன்நகர்ச் செறிந்த காப்புஇகந்து, அவனொடு போகி, அத்த இருப்பை ஆர்கழல் புதுப்பூத் துய்த்த வாய, துகள்நிலம் பரக்க, கொன்றை யம்சினைக் குழற்பழம் கொழுதி, | 15 | |
|
வன்கை எண்கின் வயநிரை பரக்கும்- இன்துணைப் படர்ந்த கொள்கையொடு ஒராங்குக், குன்ற வேயின் திரண்ட என் மென்தோள் அஞ்ஞை சென்ற- ஆறே! | 19 | |
| 16 |
நாயுடை முதுநீர்க் கலித்த தாமரைத் தாதின் அல்லி அவிர் இதழ் புரையும், மாசுஇல் அங்கை, மணிமருள் அவ்வாய் நாவொடு நவிலா நகைபடு தீஞ்சொல், யாவரும் விழையும் பொலந்தொடிப் புதல்வனைத் | 5 |
|
தேர்வழங்கு தெருவில் தமியோற் கண்டே, கூர்எயிற்று அரிவை குறுகினள்; யாவரும் காணுநர் இன்மையின், செத்தனள் பேணிப் பொலங்கலம் சுமந்த பூண்தாங்கு இளமுலை, 'வருக மாள, என் உயிர்!' எனப் பெரிது உவந்து | 10 | |
|
கொண்டனள் நின்றோட் கண்டு, நிலைச் செல்லேன், 'மாசுஇல் குறுமகள்!' எவன் பேதுற்றனை? நீயும் தாயை இவற்கு?' என யான்தற் கரைய, வந்து விரைவனென் கவைஇ, களவு உடம்படுநரின் கவிழ்ந்து, நிலம்கிளையா, | 15 | |
|
நாணி நின்றோள் நிலை கண்டு, யானும் பேணினென் அல்லெனோ- மகிழ்ந!- வானத்து அணங்குஅருங் கடவுள் அன்னோள், நின் மகன்தாய் ஆதல் புரைவது - ஆங்கு எனவே! | 19 |
| 17 |
வளம்கெழு திருநகர்ப் பந்து சிறிது எறியினும், இளந்துணை ஆயமொடு கழங்கு உடன் ஆடினும், 'உயங்கின்று, அன்னை! என்மெய்' என்று அசைஇ, மயங்கு வியர் பொறித்த நுதலள், தண்ணென, முயங்கினள் வதியும் மன்னே! இனியே, | 5 |
|
தொடி மாண் சுற்றமும் எம்மும் உள்ளாள், நெடுமொழித் தந்தை அருங்கடி நீவி, நொதும லாளன் நெஞ்சுஅறப் பெற்றஎன் சிறுமுதுக் குறைவி சிலம்புஆர் சீறுடி வல்லகொல், செல்லத் தாமே- கல்லென- | 10 | |
|
ஊர்எழுந் தன்ன உருகெழு செலவின், நீர்இல் அத்தத்து ஆர்இடை, மடுத்த, கொடுங்கோல் உமணர், பகடுதெழி தெள்விளி நெடும்பெருங் குன்றத்து இமிழ்கொள இயம்பும், கடுங்கதிர் திருகிய வேய்பயில் பிறங்கல், | 15 | |
|
பெருங்களிறு உரிஞ்சிய மண் அரை யாஅத்து அருஞ்சுரக் கவலைய அதர்படு மருங்கின், நீள்அரை இலவத்து ஊழ்கழி பல்மலர், விழவுத் தலைக்கொண்ட பழவிறல் மூதூர் நெய்உமிழ் சுடரின் கால்பொரச் சில்கி, | 20 | |
|
வைகுறு மீனின் தோன்றும் மைபடு மாமலை விலங்கிய சுரனே! | 22 |
| 18 |
நீர்நிறம் கரப்ப, ஊழுறுபு உதிர்ந்து, பூமலர் கஞலிய கடுவரற் கான்யாற்று, கராஅம் துஞ்சும் கல்உயர் மறிசுழி, மராஅ யானை மதம்தப ஒற்றி, உராஅ ஈர்க்கும் உட்குவரு நீத்தம்- | 5 |
|
கடுங்கண் பன்றியின் நடுங்காது துணிந்து, நாம அருந்துறைப் பேர்தந்து, யாமத்து ஈங்கும் வருபவோ?- ஓங்கல் வெற்ப!- ஒருநாள் விழுமம் உறினும், வழிநாள், வாழ்குவள் அல்லள், என் தோழி; யாவதும் | 10 | |
|
ஊறுஇல் வழிகளும் பயில வழங்குநர் நீடுஇன்று ஆக இழுக்குவர், அதனால், உலமரல் வருத்தம் உறுதும், எம் படப்பைக் கொடுந்தேன் இழைத்த கோடுஉயர் நெடுவரை, பழம்தூங்கு நளிப்பிற் காந்தள்அம் பொதும்பில், | 15 | |
|
பகல்நீ வரினும் புணர்குவை - அகல்மலை வாங்குஅமைக் கண்இடை கடுப்ப, யாய் ஓம்பினள் எடுத்த, தடமென் தோளே. | 18 |
| 19 |
அன்றுஅவண் ஒழிந்தன்றும் இலையே; வந்துநனி வருந்தினை- வாழி, என் நெஞ்சே!- பருந்து இருந்து உயாவிளி பயிற்றும், யாஉயர் நனந்தலை, உருள்துடி மகுளியின் பொருள் தெரிந்து இசைக்கும் கடுங்குரற் குடிஞைய நெடும்பெருங் குன்றம், | 5 |
|
எம்மொடு இறத்தலும் செல்லாய்; பின்நின்று, ஒழியச் சூழ்ந்தனை ஆயின், தவிராது, செல்இனி; சிறக்க நின் உள்ளம்! வல்லே மறவல் ஓம்புமதி; எம்மே - நறவின் சேயிதழ் அனைய ஆகிக், குவளை | 10 | |
|
மாஇதழ் புரையும் மலிர்கொள் ஈர்இமை, உள்ளகம் கனல உள்ளுதொறு உலறி, பழங்கண் கொண்ட, கதழ்ந்துவீழ், அவிர்அறல் வெய்ய உகுதர, வெரீஇப், பையென, சில்வளை சொரிந்த மெல்இறை முன்கை | 15 | |
|
பூவீழ் கொடியின் புல்லெனப் போகி; அடர்செய் ஆய்அகல் சுடர் துணை ஆக, இயங்காது வதிந்த நம் காதலி உயங்குசாய் சிறுபுறம் முயங்கிய பின்னே! | 19 |
| 20 |
பெருநீர் அழுவத்து எந்தை தந்த கொழுமீன் உணங்கற் படுபுள் ஓப்பி, எக்கர்ப் புன்னை இன்நிழல் அசைஇ செக்கர் ஞெண்டின் குண்டு அளை கெண்டி, ஞாழல் ஓங்குசினைத் தொடுத்த கொடுங்கழித் | 5 |
|
தாழை வீழ்கயிற்று ஊசல் தூங்கிக், கொண்டல் இடுமணல் குரவை முனையின் வெண்தலைப் புணரி ஆயமொடு ஆடி, மணிப்பூம் பைந்தழை தைஇ, அணித்தகப் பல்பூங் கானல் அல்கினம் வருதல் | 10 | |
|
கவ்வை நல்அணங்கு உற்ற, இவ்வூர், கொடிதுஅறி பெண்டிர் சொற்கொண்டு, அன்னை கடிகொண் டனளே- தோழி:- பெருந்துறை, எல்லையும் இரவும் என்னாது கல்லென வலவன் ஆய்ந்த வண்பரி, நிலவு மணல் கொட்கும்ஓர் தேர் உண்டு எனவே! | 16 |
| 21 |
'மனைஇள நொச்சி மௌவல் வால்முகைத் துணை நிரைத்தன்ன; மாவீழ் வெண்பல், அவ்வயிற்று, அகன்ற அல்குல், தைஇத் தாழ்மென் கூந்தல், தடமென் பணைத்தோள் மடந்தை மாண்நலம் புலம்பச், சேய்நாட்டுச் | 5 |
|
செல்லல் என்று யான் சொல்லவும், ஒல்லாய் வினைநயந்து அமைந்தனை ஆயினை ; மனைநகப் பல்வேறு வெறுக்கை தருகம்- வல்லே, எழுஇனி, வாழி என் நெஞ்சே!- புரி இணர் மெல்அவிழ் அம்சினை புலம்ப; வல்லோன் | 10 | |
|
கோடுஅறை கொம்பின் வீஉகத் தீண்டி மராஅம் அலைத்த மணவாய்த் தென்றல், சுரம்செல் மள்ளர் சுரியல் தூற்றும், என்றூழ் நின்ற புன்தலை வைப்பில் பருந்து இளைப்படூஉம் பாறுதலை ஓமை | 15 | |
|
இருங்கல் விடரகத்து, ஈன்று இளைப்பட்ட மென்புனிற்று அம்பிணவு பசித்தெனப், பைங்கட் செந்நாய் ஏற்றை கேழல் தாக்க, இரியற் பிணவல் தீண்டலில், பரீஇச் செங்காய் உதிர்த்த பைங்குலை ஈந்தின் | 20 | |
|
பரல்மண் சுவல முரண்நிலம் உடைத்த வல்வாய்க் கணிச்சி, கூழார், கோவலர் ஊறாது இட்ட உவலைக் கூவல், வெண்கோடு நயந்த அன்பில் கானவர் இகழ்ந்தியங்கு இயவின் அகழ்ந்தகுழி செத்து, | 25 | |
|
இருங்களிற்று இனநிரை தூர்க்கும் பெருங்கல் அத்தம் விலங்கிய காடே . | 27 |
| 22 |
அணங்குடை நெடுவரை உச்சியின் இழிதரும் கணம்கொள் அருவிக் கான்கெழு நாடன் மணம்கமழ் வியன்மார்பு அணங்கிய செல்லல் இதுஎன அறியா மறுவரற் பொழுதில் 'படியோர்த் தேய்த்த பல்புகழ்த் தடக்கை | 5 |
|
நெடுவேட் பேண தணிகுவள் இவள்' என, முதுவாய்ப் பெண்டிர் அதுவாய் கூற, களம் நன்கு இழைத்துக் கண்ணி சூட்டி, வளநகர் சிலம்பப் பாடிப் பலி கொடுத்து, உருவச் செந்தினை குருதியொடு தூஉய், | 10 | |
|
முருகுஆற்றுப் படுத்த உருகெழு நடுநாள், ஆரம் நாற, அருவிடர்த் ததைந்த சாரல் பல்பூ வண்டுபடச் சூடி, களிற்று - இரை தெரீஇய பார்வல் ஒதுக்கின் ஒளித்து இயங்கும் மரபின் வயப்புலி போல, | 15 | |
|
நல்மனை, நெடுநகர்க் காவலர் அறியாமை தன்நசை உள்ளத்து நம்நசை வாய்ப்ப, இன்உயிர் குழைய முயங்குதொறும் மெய்ம்மலிந்து, நக்கனென் அல்லெனோ யானே - எய்த்த நோய்தணி காதலர் வர, ஈண்டு ஏதில் வேலற்கு உலந்தமை கண்டே? | 21 |
| 23 |
மண்கண் குளிர்ப்ப வீசி தண்பெயல், பாடு உலந்தன்றே, பறைக்குரல் எழிலி; புதல்மிசைத் தளவின் இதல்முட் செந்நனை நெருங்குகுலைப் பிடவமொடு ஒருங்குபிணி அவிழக் காடே கம்மென் றன்றே; அவல, | 5 |
|
கோடு உடைந்தன்ன கோடற் பைம்பயிர், பதவின் பாவை, முனைஇ, மதவுநடை அண்ணல்இரலை அமர்பிணை தழீஇத், தண்அறல் பருகித் தாழ்ந்துபட் டனவே; அனையகொல் - வாழி, தோழி!- மனைய | 10 | |
|
தாழ்வின் நொச்சி. சூழ்வன மலரும் மௌவல். மாச்சினை காட்டி, அவ்அளவு என்றார், ஆண்டுச்செய் பொருளே! . | 13 |
| 24 |
வேளாப் பார்ப்பான் வாளரந் துமித்த வளைகளைந்து ஒழிந்த கொழுந்தின் அன்ன, தலைபிணி அவிழா, சுரிமுகப் பகன்றை சிதரல்அம் துவலை தூவலின், மலரும் தைஇ நின்ற தண்பெயல் கடைநாள், | 5 |
|
வயங்குகதிர் கரந்த வாடை வைகறை, விசும்பு உரிவதுபோல், வியல்இடத்து ஒழுகி, மங்குல் மாமழை, தென்புலம் படரும் பனிஇருங் கங்குலும் தமியள் நீந்தி, தம்ஊ ரோளே, நன்னுதல்; யாமே | 10 | |
|
கடிமதில் கதவம் பாய்தலின், தொடிபிளந்து நுதிமுகம் மழுகிய மண்ணை வெண்கோட்டுச், சிறுகண் யானை நெடுநா ஒண் மணி, கழிப்பிணிக் கறைத்தோல் பொழிகணை உதைப்பு, தழங்குகுரல் முரசமொடு முழங்கும் யாமத்து, . | 15 | |
|
கழித்துஉறை செறியா வாளுடை எறுழ்த்தோள், இரவு துயில் மடிந்த தானை, உரவுச்சின வேந்தன் பாசறை யேமே! | 18 |
| 25 |
"நெடுங்கரைக் கான்யாற்றுக் கடும்புனல் சாஅய, அவிர்அறல் கொண்ட விரவுமணல் அகன்துறைத் தண்கயம் நண்ணிய பொழில்தொறும், காஞ்சிப் பைந்தாது அணிந்த போதுமலி எக்கர், வதுவை நாற்றம் புதுவது கஞல, | 5 |
|
மாநனை கொழுதிய மணிநிற இருங்குயில் படுநா விளியா னடுநின்று, அல்கலும், உரைப்ப போல, ஊழ் கொள்பு கூவ, இனச்சிதர் உகுத்த இலவத்து ஆங்கண் சினைப்பூங் கோங்கின் நுண்தாது பகர்நர் | 10 | |
|
பவளச் செப்பில் பொன்சொரிந் தன்ன, இகழுநர் இகழா இளநாள் அமையம் செய்தோர் மன்ற குறி" என, நீநின் பைதல் உண்கண் பனிவார்பு உறைப்ப வாரா மையின் புலர்ந்த நெஞ்சமொடு, | 15 | |
|
நோவல், குறுமகள்! நோயியர், என் உயிர்!" என, மெல்லிய இனிய கூறி, வல்லே வருவர் வாழி - தோழி - பொருநர் செல்சமம் கடந்த வில்கெழு தடக்கைப் பொதியிற் செல்வன், பொலந்தேர்த் திதியன் | 20 | |
|
இன்இசை இயத்தின் கறங்கும் கல்மிசை அருவிய காடு இறந்தோரோ! | 22 | |
| 26 |
கூன்முள் முள்ளிக் குவிகுலைக் கழன்ற, மீன்முள் அன்ன, வெண்கால் மாமலர் பொய்தல் மகளிர் விழவுஅணி கூட்டும் அவ்வயல் தண்ணிய வளம்கேழ் ஊரனைப் புலத்தல் கூடுமோ - தோழி! - அல்கல் | 5 |
|
பெருங் கதவு பொருத யானை மருப்பின் இரும்புசெய் தொடியின் ஏர ஆகி, 'மாக்கண் அடைய மார்பகம் பொருந்தி முயங்கல் விடாஅல் இவை' என மயங்கி, 'யான் ஓம்' என்னவும் ஒல்லார், தாம்மற்று | 10 | |
|
இவை பாராட்டிய பருவமும் உளவே ; இனியே புதல்வற் றடுத்த பாலொடு தடஇத் திதலை அணிந்த தேம்கொள் மென்முலை நறுஞ் சாந்து அணிந்த கேழ்கிளர் அகலம் வீங்க முயங்கல் யாம்வேண் டினமே | 15 | |
|
தீம்பால் படுதல் தாம் அஞ்சினரே; ஆயிடைக் கவவுக்கை நெகிழ்ந்தமை போற்றி, மதவுநடைச் செவிலி கைஎன் புதல்வனை நோக்கி, 'நல்லோர்க்கு ஒத்தனிர் நீயிர் ; இஃதோ செல்வற்கு ஒத்தனம் யாம்' என, மெல்லஎன் | 20 | |
|
மகன் வயின் பெயர்தந் தேனே; அதுகண்டு 'யாமும் காதலம், அவற்கு' எனச் சாஅய் சிறுபுறம் கவையின னாக, உறுபெயல் தண்துளிக்கு ஏற்ற பலஉழு செஞ்செய் மண்போல் நெகிழ்ந்து, அவன் கலுழ்ந்தே . நெஞ்சுஅறை போகிய அறிவி னேற்கே? | 26 |
| 27 |
"கொடுவரி இரும்புலி தயங்க, நெடுவரை ஆடுகழை இருவெதிர் கோடைக்கு ஒல்கும் கானம் கடிய என்னார், நாம்அழ, நின்றதுஇல் பொருட்பிணிச் சென்றுஇவண் தருமார், செல்ப" என்ப, என்போய்! நல்ல | 5 |
|
மடவை மன்ற நீயே; வடவயின் வேங்கடம் பயந்த வெண்கோட்டு யானை, மறப்போர்ப் பாண்டியர் அறத்தின் காக்கும் கொற்கைஅம் பெருந்துறை முத்தின் அன்ன நகைப்பொலிந்து இலங்கும் எயிறுகெழு துவர்வாய் | 10 | |
|
தகைப்பத் தங்கலர் ஆயினும், இகப்ப யாங்ஙனம் விடுமோ மற்றே - தேம்படத் தெள்நீர்க்கு ஏற்ற திரள்காற் குவளைப் பெருந்தகை சிதைத்தும், அமையா பருந்துபட வேந்துஅமர்க் கடந்த வென்றி நல்வேல் | 15 | |
|
குருதியொடு துயல்வந் தன்னநின் அரிவேய் உண்கண் அமர்த்த நோக்கே? | 17 |
| 28 |
மெய்யின் தீரா மேவரு காமமொடு எய்யாய் ஆயினும், உரைப்பல் - தோழி! கொய்யா முன்னும், குரல்வார்பு, தினையே அருவி ஆன்ற பைங்கால் தோறும் இருவி தோன்றின பலவே; நீயே, | 5 |
|
முருகு முரண்கொள்ளும் தேம்பாய் கண்ணி, பரியல் நாயொடு பன்மலைப் படரும் வேட்டுவற் பெறலொடு அமைந்தனை; யாழநின் பூக்கெழு தொடலை நுடங்க, எழுந்து எழுந்து கிள்ளைத் தெள்விளி இடைஇடை பயிற்றி | 10 | |
|
ஆங்காங்கு ஒழுகாய்ஆயின், அன்னை, 'சிறு கிளி கடிதல் தேற்றாள் இவள்' எனப், பிறர்த் தந்து நிறுக்குவள் ஆயின், உறற்கு அரிது ஆகும், அவன் மலர்ந்த மார்பே! | 14 |
| 29 |
"தொடங்கு வினை தவிர, அசைவில் நோன்தாள், கிடந்துஉயிர் மறுகுவது ஆயினும், இடம்படின் வீழ்களிறு மிசையாப் புலியினும் சிறந்த தாழ்வுஇல் உள்ளம் தலைத்தலைச் சிறப்பப் செய்வினைக்கு அகன்ற காலை, எஃகு உற்று | 5 |
|
இருவேறு ஆகிய தெரிதகு வனப்பின் மாவின் நறுவடி போலக், காண்தொறும் மேவல் தண்டா மகிழ்நோக்கு உண்கண் நினையாது கழிந்த வைகல், எனையதூஉம் வாழலென் யான்" எனத் தேற்றிப், "பல்மாண் | 10 | |
|
தாழக் கூறிய தகைசால் நன்மொழி மறந்தனிர் போறிர் எம்' எனச் சிறந்தநின் எயிறுகெழு துவர்வாய் இன்நகை அழுங்க வினவல் ஆனாப் புனையிழை!- கேள்இனி- வெம்மை தண்டா எரிஉகு பறந்தலை, | 15 | |
|
கொம்மை வாடிய இயவுள் யானை நீர்மருங்கு அறியாது, தேர்மருங்கு ஓடி, அறுநீர் அம்பியின் நெறிமுதல் உணங்கும் உள்ளுநர்ப் பனிக்கும் ஊக்கு அருங் கடத்திடை, எள்ளல் நோனாப் பொருள்தரல் விருப்பொடு | 20 | |
|
நாணுத் தளைஆக வைகி, மாண்வினைக்கு உடம்பு ஆண்டு ஒழிந்தமை அல்லதை, மடம்கெழு நெஞ்சம் நின் உழை யதுவே! | 23 |
| 30 |
நெடுங்கயிறு வலந்த குறுங்கண் அவ்வலை, கடல்பாடு அழிய, இனமீன் முகந்து, துணைபுணர் உவகையர் பரத மாக்கள் இளையரும் முதியரும் கிளையுடன் துவன்றி உப்புஒய் உமணர் அருந்துறை போக்கும் | 5 |
|
ஒழுகை நோன்பகடு ஒப்பக் குழீஇ அயிர்திணி அடைகரை ஒலிப்ப வாங்கிப், பெருங்களம் தொகுத்த உழவர் போல, இரந்தோர் வறுங்கலம் மல்க வீசி, பாடுபல அமைத்துக் கொள்ளை சாற்றிக் | 10 | |
|
கோடுஉயர் திணிமணல் துஞ்சும் துறைவ! பெருமை என்பது கெடுமோ - ஒருநாள் மண்ணா முத்தம் அரும்பிய புன்னைத் தண்நறுங் கானல் வந்து "நும் வண்ணம் எவனோ?" என்றனிர் செலினே? | 15 |
| 31 |
நெருப்புஎனச் சிவந்த உருப்புஅவிர் மண்டிலம் புலங்கடை மடங்க தெறுதலின், ஞொள்கி, "நிலம்புடை பெயர்வது அன்றுகொல், இன்று?" என மன்உயிர் மடிந்த மழைமாறு அமையத்து, இலைஇல ஓங்கிய நிலைஉயர் யாஅத்து | 5 |
|
மேற்கவட்டு இருந்த பார்ப்பினங் கட்குக் கல்லுடைக் குறும்பின் வயவர் வில்இட, நிணவரிக் குறைந்த நிறத்த அதர்தொறும், கணவிர மாலை அடூஉக் கழிந்தன்ன புண்உமிழ் குருதி பரிப்பக் கிடந்தோர் | 10 | |
|
கண்உமிழ் கழுகின் கானம் நீந்திச், 'சென்றார்' என்பு இலர் -தோழி!- வென்றியொடு வில்இலைத்து உண்ணும் வல்ஆண் வாழ்க்கைத் தமிழ்கெழு மூவர் காக்கும் மொழிபெயர் தேஎத்த பன்மலை இறந்தே. | 15 |
| 32 |
நெருநல் எல்லை ஏனல் தோன்றிச் திருமணி ஒளிர்வரும் பூணன் வந்து, புரவலன் போலும் தோற்றம் உறழ்கொள, இரவல் மாக்களின் பணிமொழி பயிற்றிச், சிறுதினைப் படுகிளி கடீஇயர், பன்மாண் | 5 |
|
குளிர்கொள் தட்டை மதன்இல புடையாச் 'சூரர மகளிரின் நின்ற நீமற்று யாரையோ? எம் அணங்கியோய்! உண்கு' எனச் சிறுபுறம் கவையினனாக, அதற்கொண்டு இகுபெயல் மண்ணின் ஞெகிழ்பு, அஞர்உற்ற என் | 10 | |
|
உள்அவன் அறிதல் அஞ்சி, உள்இல் கடிய கூடு, கைபிணி விடாஅ வெரூஉம் மான் பிணையின் ஒரீஇ, நின்ற என்உரத் தகைமையின் பெயர்த்து, பிறிதுஎன்வயின் சொல்ல வல்லிற்றும் இலனே; அல்லாந்து, | 51 | |
|
இனம்தீர் களிற்றின் பெயர்ந்தோன் இன்றும் தோலாவாறு இல்லை- தோழி! நாம் சென்மோ, சாய்இறைப் பணைத்தோட் கிழமை தனக்கே மாசு இன் றாதலும் அறியான், ஏசற்று, என்குறைப் புறனிலை முயலும் அங்க ணாளனை நகுகம், யாமே! | 21 |
| 33 |
வினைநன் றாதல் வெறுப்பக் காட்டி, மனைமாண் கற்பின் வாணுதல் ஒழியக், கவைமுறி இழந்த செந்நிலை யாஅத்து ஒன்றுஓங்கு உயர்சினை இருந்த வன்பறை, வீளைப் பருந்தின் கோள்வல் சேவல் | 5 |
|
வளைவாய்ப் பேடை வருதிறம் பயிரும் இளிதேர் தீங்குரல் இசைக்கும் அத்தம் செலவு அருங்குரைய என்னாது, சென்று, அவண் மலர்பாடு ஆன்ற, மைஎழில், மழைக்கண் தெளியா நோக்கம் உள்ளினை, உளிவாய் | 10 | |
|
வெம்பரல் அதர குன்றுபல நீந்தி, யாமே எமியம்ஆக, நீயே ஒழியச் சூழ்ந்தனை ஆயின் - முனாஅது வெல்போர் வானவன் கொல்லி மீமிசை, நுணங்குஅமை புரையும் வணங்குஇறைப் பணைத் தோள், | 15 | |
|
வரிஅணி அல்குல், வால்எயிற் றோள்வயிற் பிரியாய் ஆயின் நன்றுமற் றில்ல. அன்றுநம் அறியாய் ஆயினும், இன்றுநம் செய்வினை ஆற்றுற விலங்கின் எய்துவை அல்லையோ, பிறர்நகு பொருளோ? | 20 |
| 34 |
சிறுகரும் பிடவின் வெண்தலைக் குறும்புதல் கண்ணியின் மலரும் தண்நறும் புறவில், தொடுதோற் கானவன் கவைபொறுத் தன்ன இருதிரி மருப்பின் அண்ணல் இரலை செறிஇலைப் பதவின் செங்கோல் மென்குரல் | 5 |
|
மறிஆடு மருங்கின் மடப்பிணை அருத்தித், தெள்அறல் தழீஇய வார்மணல் அடைகரை, மெல்கிடு கவுள துஞ்சுபுறம் காக்கும் பெருந்தகைக்கு உடைந்த நெஞ்சம் ஏமுறச்; செல்க, தேரே - நல்வலம் பெறுந!- | 10 | |
|
பசைகொல் மெல்விரல், பெருந்தோள், புலைத்தி துறைவிட் டன்ன தூமயிர் எகினம் துணையொடு திளைக்கும் காப்புடை வரைப்பிற், செந்தார்ப் பைங்கிளி முன்கை ஏந்தி, 'இன்றுவரல் உரைமோ, சென்றிசினோர் திறத்து' என, | 15 | |
|
இல்லவர் அறிதல் அஞ்சி, மெல்லென மழலை இன்சொல் பயிற்றும் நாணுடை அரிவை மாண்நலம் பெறவே! | 18 |
| 35 |
ஈன்று புறந்தந்த எம்மும் உள்ளாள், வான்தோய் இஞ்சி நன்னகர் புலம்பத்- தனிமணி இரட்டும் தாளுடைக் கடிகை நுழைநுதி நெடுவேல், குறும்படை மழவர் முனைஆத் தந்து முரம்பின் வீழ்த்த | 5 |
|
வில்ஏர் வாழ்க்கை விழுத்தொடை மறவர் வல்ஆண் பதுக்கைக் கடவுட் பேண்மார்; நடுகல் பீலி சூட்டித்; துடிப்படுத்துத், தோப்பிக் கள்ளொடு துரூஉப்பலி கொடுக்கும் போக்குஅருங் கவலைய புலவுநாறு அருஞ்சுரம் | 10 | |
|
துணிந்து பிறள் ஆயினள் ஆயினும், அணிந்து அணிந்து, ஆர்வ நெஞ்சமொடு ஆய்நலன் அளைஇத், தன் மார்பு துணையாகத் துயிற்றுக தில்ல- துஞ்சா முழவிற் கோவற் கோமான் நெடுந்தேர்க் காரி கொடுங்கான் முன்துறை, | 15 | |
|
பெண்ணையம் பேரியாற்று நுண் அறல் கடுக்கும் நெறிஇருங் கதுப்பின்என் பேதைக்கு, அறியாத் தேஎத்து ஆற்றிய துணையே! | 18 |
| 36 |
பகுவாய் வராஅல் பல்வரி இரும்போத்துக் கொடுவாய் இரும்பின் கோள்இரை துற்றி, ஆம்பல் மெல்லடை கிழியக் குவளைக் கூம்புவிடு பன்மலர் சிதையப் பாய்ந்து, எழுந்து, அரில்படு வள்ளை ஆய்கொடி மயக்கித் | 5 |
|
தூண்டில் வேட்டுவன் வாங்க வாராது, கயிறுஇடு கதச்சேப் போல மதம்மிக்கு, நாள், கயம் உழக்கும் பூக்கேழ் ஊர வருபுனல் வையை வார்மணல் அகன்துறைத் திருமருது ஓங்கிய விரிமலர்க் காவில், | 10 | |
|
நறும்பல் கூந்தற் குறுந்தொடி மடந்தையொடு வதுவை அயர்ந்தனை என்ப அலரே, கொய்சுவற் புரவிக் கொடித்தேர்ச் செழியன் ஆலங் கானத்து அகன்தலை சிவப்பச், சேரல், செம்பியன், சினம்கெழு திதியன், | 15 | |
|
போர்வல் யானைப் பொலம்பூண் எழினி, நார்அரி நறவின் எருமை யூரன், தேம்கமழ் அகலத்துப் புலர்ந்த சாந்தின் இருங்கோ வேண்மான், இயல்தேர்ப் பொருநன், என்று எழுவர் நல்வலம் அடங்க, ஒருபகல் | 20 | |
|
முரைசொடு வெண்குடை அகப்படுத்து, உரைசெலக், கொன்று களம்வேட்ட ஞான்றை, வென்றிகொள் வீரர் ஆர்ப்பினும் பெரிதே! | 23 | |
| 37 |
மறந்து, அவண் அமையார் ஆயினும், கறங்கு இசைக் கங்குல் ஓதைக் கலிமகிழ் உழவர் பொங்கழி முகந்த தாஇல் நுண்துகள், மங்குல் வானின், மாதிரம் மறைப்ப, வைகுபுலர் விடியல் வைபெயர்த்து ஆட்டித் | 5 |
|
தொழிற் செருக்கு அனந்தர்வீட, எழில்தகை வளியொடு சினைஇய வண்தளிர் மாஅத்துக் கிளிபோல் காய கிளைத்துணர் வடித்துப் புளிப்பதன் அமைந்த புதுக்குட மலிர்நிறை வெயில்வெரிந் நிறுத்த பயில்இதழ்ப் பசுங்குடைக், | 10 | |
|
கயமண்டு பகட்டின் பருகிக், காண்வரக் கொள்ளொடு பயறுபால் விரைஇ, வெள்ளிக் கோல் வரைந்தன்ன வால்அவிழ் மிதவை வாங்குகை தடுத்த பின்றை ஓங்கிய, பருதிஅம் குப்பை சுற்றிப், பகல்செல, | 15 | |
|
மருத மரநிழல், எருதொடு வதியும் காமர் வேனில்மன் இது, மாண்நலம் நுகரும் துணைஉடை யோர்க்கே! | 18 |
| 38 |
விரிஇணர் வேங்கை வண்டுபடு கண்ணியன், தெரிஇதழ்க் குவளைத் தேம்பாய் தாரன், அம்சிலை இடவதுஆக, வெஞ் செலற் கணைவலம் தெரிந்து, துணை படர்ந்து உள்ளி; வருதல் வாய்வது வான்தோய் வெற்பன், | 5 |
|
வந்தனன் ஆயின், அம்தளிர்ச் செயலைத் தாழ்வுஇல் ஓங்குசினைத் தொடுத்த வீழ்கயிற்று ஊசல் மாறிய மருங்கும், பாய்புஉடன் ஆடா மையின் கலுழ்புஇல தேறி, நீடுஇதழ் தலயிய கவின்பெறு நீலம் | 10 | |
|
கண்என மலர்ந்த சுனையும், வண்பறை மடக்கிளி எடுத்தல் செல்லாத் தடக்குரல் குலவுப்பொறை யிறுத்த கோல்தலை மருவி கொய்துஒழி புனமும், நோக்கி; நெடிதுநினைந்து, பைதலன் பெயரலன் கொல்லோ? ஐ.தேங்கு - | 15 | |
|
'அவ்வெள் அருவிசூடிய உயர்வரைக் கூஉம் கணஃது எம்ஊர், என ஆங்குஅதை அறிவுறல் மறந்திசின், யானே, | 18 | |
| 39 |
'ஒழித்தது பழித்த நெஞ்சமொடு வழிப்படர்ந்து, உள்ளியும் அறிதிரோ, எம்?" என, யாழநின் முள்எயிற்றுத் துவர்வாய் முறுவல் அழுங்க நோய்முந் துறுத்து நொதுமல் மொழியல ; நின் ஆய்நலம் மறப்பெனோ மற்றே? சேண்இகந்து | 5 |
|
ஒலிகழை பிசைந்த ஞெலிசொரி ஒண்பொறி படுஞெமல் புதையப் பொத்தி, நெடுநிலை முளிபுன் மீமிசை வளிசுழற் றுறாஅக் காடுகவர் பெருந்தீ ஓடுவயின் ஓடலின், அதர்கெடுத்து அலறிய சாத்தொடு ஒராங்கு | 10 | |
|
மதர்புலி வெரீஇய மையல் வேழத்து இனம்தலை மயங்கிய நனந்தலைப் பெருங்காட்டு, ஞான்று தோன்று அவிர்சுடர் மான்றால் பட்டெனக், கள்படர்ஓதி! நிற்படர்ந்து உள்ளி, அருஞ்செலவு ஆற்றா ஆர்இடை, ஞெரேரெனப் | 15 | |
|
பரந்துபடு பாயல் நவ்வி பட்டென, இலங்குவளை செறியா இகுத்த நோக்கமொடு, நிலம்கிளை நினைவினை நின்ற நிற்கண்டு, 'இன்னகை! இனையம் ஆகவும், எம்வயின் ஊடல் யாங்கு வந்தன்று?' என, யாழநின் | 20 | |
|
கோடுஏந்து புருவமொடு குவவுநுதல் நீவி, நறுங்கதுப்பு உளரிய நன்னர் அமையத்து, வறுங்கை காட்டிய வாய்அல் கனவின் ஏற்று ஏக்கற்ற உலமரல் போற்றாய் ஆகலின், புலத்தியால் எம்மே! | 25 |
| 40 |
கானல், மாலைக் கழிப்பூக் கூம்ப, நீல்நிறப் பெருங்கடல் பாடுஎழுந்து ஒலிப்ப மீன்ஆர் குருகின் மென்பறைத் தொழுதி குவைஇரும் புன்னைக் குடம்பை சேர, அசைவண்டு ஆர்க்கும் அல்குறு காலைத், | 5 |
|
தாழை தளரத் தூக்கி, மாலை அழிதக வந்த கொண்டலொடு கழிபடர்க் காமர் நெஞ்சம் கையறுபு இனையத் துயரம் செய்துநம் அருளார் ஆயினும்- அறா அ லியரோ அவருடைக் கேண்மை! | 10 | |
|
அளிஇன் மையின் அவண்உறை முனைஇ, வாரற்க தில்ல - தோழி! - கழனி வெண்ணெல் அரிநர் பின்றைத் ததும்பும் தண்ணுமை வெரீஇய தடந்தாள் நாரை செறிமடை வயிரின் பிளிற்றிப் பெண்ணை | 15 | |
|
அகமடல் சேக்கும் துறைவன் இன்துயில் மார்பில் சென்றஎன் நெஞ்சே! | 17 |
| 41 |
வைகுபுலர், விடியல், மைபுலம் பரப்பக், கருநனை அவிழ்ந்த ஊழுறு முருக்கின் எரிமருள் பூஞ்சினை இனச்சிதர் ஆர்ப்ப, நெடுநெல் அடைச்சிய கழனிஏர் புகுத்து, குடுமிக் கட்டிய படப்பையொடு மிளிர, . | 5 |
|
அரிகால் போழ்ந்த தெரிபகட்டு உழவர் ஓதைத் தெள்விளி புலந்தொறும் பரப்பக் கோழிணர் எதிரிய மரத்த கவினிக், காடுஅணி கொண்ட காண்தகு பொழுதில், நாம்பிரி புலம்பின் நலம் செலச் சாஅய் | 10 | |
|
நம்பிரிபு அறியா நலமொடு சிறந்த நல்தோள் நெகிழ, வருந்தினள் கொல்லோ- மென்சிறை வண்டின் தண்கமழ் பூந்துணர் தாதுஇன் துவலை தளிர்வார்த் தன்ன அம்கலுழ் மாமை கிளஇய, நுண்பல் தித்தி, மாஅ யோளோ? | 16 |
| 42 |
மலிபெயல் கலித்த மாரிப் பித்திகத்துக் கொயல்அரு நிலைஇய பெயல்ஏர் மணமுகைச் செவ்வெரிந் உறழும் கொழுங்கடை மழைக்கண் தளிர்ஏர் மேனி, மாஅ யோயே! நாடுவறம் கூர, நாஞ்சில துஞ்சக் | 5 |
|
கோடை நீடிய பைதுஅறு காலைக் குன்று கண்டன்ன கோட்ட, யாவையும் சென்று சேக்கல்லாப் புள்ள, உள்இல் என்றூழ் வியன்குளம் நிறைய வீசிப், பெரும்பெயல் பொழிந்த ஏம வைகறை, | 10 | |
|
பல்லோர் உவந்த உவகை எல்லாம் என்னுள் பெய்தந் தற்று - சேண்இடை ஓங்கித் தோன்றும் உயர் வரை வான்தோய் வெற்பன் வந்த மாறே! | 14 |
| 43 |
கடல்முகந்து கொண்ட கமஞ்சூல் மாமழை சுடர்நிமிர் மின்னொடு வலன்ஏர்பு இரங்கி என்றூழ் உழந்த புன்தலை மடப்பிடி கைமாய் நீத்தம் களிற்றொடு படீஇய, நிலனும் விசும்பும் நீர்இயைந்து ஒன்றி, | 5 |
|
குறுநீர்க் கன்னல் எண்ணுநர் அல்லது, கதிர்மருங்கு அறியாது, அஞ்சுவரப் பாஅய், தளிமயங் கின்றே தண்குரல் எழிலி, யாமே கொய்அகை முல்லை காலொடு மயங்கி, மைஇருங் கானம் நாறும் நறுநுதல், | 10 | |
|
பல்இருங் கூந்தல், மெல்இயல் மடந்தை நல்எழில் ஆகம் சேர்ந்தனம், என்றும் அளியரோ அளியர்தாமே - அளிஇன்று ஏதில் பொருட்பிணிப் போகித், தம் இன்துணைப் பிரியும் மடமை யோரே! | 15 |
| 44 |
வந்துவினை முடித்தனன் வேந்தனும்; பகைவரும் தம்திறை கொடுத்துத் தமர்ஆ யினரே; முரண்செறிந் திருந்த தானை இரண்டும் ஒன்றுஎன அறைந்தன பணையே; நின்தேர் முன்இயங்கு ஊர்திப் பின்னிலை ஈயாது | 5 |
|
ஊர்க, பாக! ஒருவினை, கழிய- நன்னன், ஏற்றை, நறும்பூண் அத்தி, துன்அருங் கடுந்திறல் கங்கன், கட்டி, பொன்அணி வல்வில் புன்றுறை என்றுஆங்கு அன்றுஅவர் குழீஇய அளப்பு அருங் கட்டூர், | 10 | |
|
பருந்துபடப் பண்ணிப், பழையன் பட்டெனக், கண்டது நோனானாகித் திண்தேர்க் கணையன் அகப்படக் கழுமலம் தந்த பிணையல்அம் கண்ணிப் பெரும்பூட் சென்னி அழும்பில் அன்ன அறாஅ யாணர், | 15 | |
|
பழம்பல் நெல்லின் பல்குடிப் பரவை, பொங்கடி படிகயம் மண்டிய பசுமிளை, தண்குட வாயில் அன்னோள் பண்புடை ஆகத்து இன்துயில் பெறவே! | 19 | |
| 45 |
வாடல் உழுஞ்சில் விளைநெற்று அம்துணர் ஆடுகளப் பறையின், அரிப்பன ஒலிப்பக் கோடை நீடிய அகன்பெருங் குன்றத்து, நீர்இல் ஆர்ஆற்று நிவப்பன களிறுஅட்டு ஆள்இல் அத்தத்து உழுவை உகளும் | 5 |
|
காடு இறந்தனரே, காதலர்; மாமை, அரிநுண் பசலை பாஅய, பீரத்து எழில்மலர் புரைதல் வேண்டும்,அலரே அன்னி குறுக்கைப் பறந்தலை, திதியன் தொல்நிலை முழுமுதல் துமியப் பண்ணி, | 10 | |
|
புன்னை குறைத்த ஞான்றை, வயிரியர் இன்இசை ஆர்ப்பினும் பெரிதே; யானே, காதலற் கெடுத்த சிறுமையொடு நோய்கூர்ந்து ஆதிமந்தி போலப் பேதுற்று அலந்தனென் உழல்வென் கொல்வோ - பொலந்தார், | 15 | |
|
கடல்கால் கிளர்ந்த வென்றி நல்வேல், வான வரம்பன் அடல்முனைக் கலங்கிய உடைமதில் ஓர் அரண்போல அஞ்சுவரு நோயொடு துஞ்சா தேனே! | 19 |
| 46 |
சேற்றுநிலை முனைஇய செங்கட் காரான் ஊர்மடி கங்குலில், நோன் தளை பரிந்து, கூர்முள் வேலி கோட்டின் நீக்கி நீர்முதிர் பழனத்து மீன்உடன் இரிய, அம்தூம்பு வள்ளை மயக்கித் தாமரை | 5 |
|
வண்டூது பனிமலர் ஆரும் ஊர! யாரை யோ? நிற் புலக்கேம், வாருற்று, உறை இறந்து, ஒளிரும் தாழ்இருங் கூந்தல், பிறரும், ஒருத்தியை நம்மனைத் தந்து, வதுவை அயர்ந்தனை என்ப; அஃது யாம் | 10 | |
|
கூறேம்; வாழியர், எந்தை! செறுநர் களிறுடை அருஞ்சமம் ததைய நூறும் ஒளிறுவாள் தானைக் கொற்றச் செழியன் பிண்ட நெல்லின் அள்ளூர் அன்னஎன் ஒண்தொடி நெகிழினும் நெகிழ்க; சென்றீ, பெரும! நிற் றகைக்குநர் யாரோ? | 16 |
| 47 |
அழிவில் உள்ளம் வழிவழிச் சிறப்ப வினைஇவண் முடித்தனம் ஆயின், வல்விரைந்து எழுஇனி - வாழிய நெஞ்சே! - ஒலிதலை அலங்குகழை நரலத் தாக்கி, விலங்குஎழுந்து, கடுவளி உருத்திய கொடிவிடு கூர்எரி | 5 |
|
விடர்முகை அடுக்கம் பாய்தலின், உடனியைந்து, அமைக்கண் விடுநொடி கணக்கலை அகற்றும் வெம்முனை அருஞ்சுரம் நீந்திக் கைம்மிக்கு அகன்சுடர் கல்சேர்பு மறைய, மனைவயின் ஒண்தொடி மகளிர் வெண்திரிக் கொளாஅலின் | 10 | |
|
குறுநடைப் புறவின் செங்காற் சேவல் நெடுநிலை வியன்நகர் வீழ்துணைப் பயிரும் புலம்பொடு வந்த புன்கண் மாலை "யாண்டு உளர்கொல்?" எனக், கலிழ்வோள் எய்தி, இழைஅணி நெடுந்தேர்க் கைவண் செழியன் | 15 | |
|
மழைவிளை யாடும் வளம்கெழு சிறுமலைச் சிலம்பின் கூதளங் கமழும் வெற்பின் வேய்புரை பணைத்தோள், பாயும் நோய்அசா வீட, முயங்குகம் பலவே! | 15 |
| 48 |
"அன்னாய்! வாழி! வேண்டு அன்னை! நின்மகள் பாலும் உண்ணாள், பழங்கண் கொண்டு, நனிபசந் தனள்" என வினவுதி; அதன்திறம் யானும் தெற்றென உணரேன்; மேல்நாள், மலிபூஞ் சாரல், என்தோழி மாரோடு | 5 |
|
ஒலிசினை வேங்கை கொய்குவம் சென்றுழி "புலிபுலி!" என்னும் பூசல் தோன்ற- ஒண்செங் கழுநீர்க் கண்போல் ஆய்இதழ் ஊசி போகிய சூழ்செய் மாலையன், பக்கம் சேர்த்திய செச்சைக் கண்ணியன், | 10 | |
|
குயம்மண்டு ஆகம் செஞ்சாந்து நீவி, வரிபுனை வில்லன், ஒருகணை தெரிந்துகொண்டு "யாதோ, மற்று அம் மாதிறம் படர்?" என வினவிநிற் றந்தோனே. அவற் கண்டு, எம்முள் எம்முள் மெய்மறைபு ஒடுங்கி | 15 | |
|
நாணி நின்றனெ மாகப், பேணி, "ஐவகை வகுத்த கூந்தல் ஆய்நுதல் மைஈர் ஓதி மடவீர்! நும் வாய்ப் பொய்யும் உளவோ?" என்றனன் பையெனப் பரிமுடுகு தவிர்த்த தேரன், எதிர்மறுத்து, | 20 | |
|
நின்மகள் உண்கண் பன்மாண் நோக்கிச் சென்றோன் மன்ற அக் குன்றுகிழ வோனே! பகல்மாய் அந்திப் படுசுடர் அமையத்து, அவன்மறை தேஎம்நோக்கி, "மற்றுஇவன் மகனே, தோழி!" என்றனள் அதன்அளவு உண்டுகோள், மதிவல் லோர்க்கே. | 26 |
| 49 |
'கிளியும், பந்தும், கழங்கும், வெய்யோள் அளியும், அன்பும், சாயலும், இயல்பும், முன்நாள் போலாள்; இறீஇயர், என்உயிர்' என, கொடுந்தொடைக் குழவியொடு வயின்மரத்து யாத்த கடுங்கட் கறவையின் சிறுபுறம் நோக்கி, | 5 |
|
குறுக வந்து, குவவுநுதல் நீவி, மெல்லெனத் தழீஇயினே னாக, என் மகள் நன்னர் ஆகத்து இடைமுலை வியர்ப்ப, பல்கால் முயங்கினள் மன்னே! அன்னோ! விறல்மிகு நெடுந்தகை பலபா ராட்டி, | 10 | |
|
வறன்நிழல் அசைஇ, வான்புலந்து வருந்திய மடமான் அசாஇனம் திரங்குமரல் சுவைக்கும் காடுஉடன் கழிதல் அறியின் - தந்தை அல்குபதம் மிகுந்த கடியுடை வியன்நகர், செல்வுழிச் செல்வுழி மெய்ந்நிழல் போல, | 15 | |
|
கோதை ஆயமொடு ஓரை தழீஇத் தோடுஅமை அரிச்சிலம்பு ஒலிப்ப, அவள் ஆடுவழி ஆடுவழி அகலேன் மன்னே! | 18 | |
| 50 |
கடல்பாடு அவிந்து, தோணி நீங்கி, நெடுநீர் இருங்கழிக் கடுமீன் கலிப்பினும்; செவ்வாய்ப் பெண்டிர் கௌவை தூற்றினும், மாண்இழை நெடுந்தேர் பாணி நிற்பப், பகலும் நம்வயின் அகலா னாகிப் | 5 |
|
பயின்றுவரும் மன்னே, பனிநீர்ச் சேர்ப்பன், இனியே, மணப்பருங் காமம் தணப்ப நீந்தி, "வாராதோர் நமக்கு யாஅர்?" என்னாது, மல்லன் மூதூர் மறையினை சென்று, சொல்லின் எவனோ - பாண! 'எல்லி | 10 | |
|
மனைசேர் பெண்ணை மடிவாய் அன்றில் துணைஒன்று பிரியினும் துஞ்சா காண்' எனக் கண்நிறை நீர்கொடு கரக்கும் ஒண்நுதல் அரிவை "யான் என் செய்கோ?" எனவே! | 14 |
| 51 |
ஆள்வழக்கு அற்ற சுரத்திடைக் கதிர்தெற, நீள்எரி பரந்த நெடுந்தாள் யாத்து, போழ்வளி முழங்கும், புல்லென் உயர்சினை, முடைநசை இருக்கைப் பெடைமுகம் நோக்கி, ஊன்பதித் தன்ன வெருவரு செஞ்செவி | 5 |
|
எருவைச் சேவல் கரிபுசிறை தீய, வேனில் நீடிய வேய்உயர் நனந்தலை, நீஉழந்து எய்தும் செய்வினைப் பொருட்பிணி பல்இதழ் மழைக்கண் மாஅ யோள்வயிற் பிரியின் புணர்வது ஆயிற், பிரியாது. | 10 | |
|
ஏந்துமுலை முற்றம் வீங்கப், பல்வீழ் சேயிழை தெளிர்ப்பக் கவைஇ, நாளும் மனைமுதல் வினையொடும் உவப்ப, நினை - மாண் நெஞ்சம்!- நீங்குதன் மறந்தே. | 14 | |
| 52 |
'வலந்த வள்ளி மரன்ஓங்கு சாரல், கிளர்ந்த வேங்கைச் சேண்நெடும் பொங்கர்ப் பொன்னேர் புதுமலர் வேண்டிய குறமகள் இன்னா இசைய பூசல் பயிற்றலின், "ஏ கல் அடுக்கத்து இருள் அளைச் சிலம்பின் | 5 |
|
ஆகொள் வயப்புலி ஆகும் அஃது" எனத்தம் மலைகெழு சீறூர் புலம்பக், கல்லெனச் சிலையுடை இடத்தர் போதரும் நாடன் நெஞ்சுஅமர் வியன்மார்பு உடைத்துஎன அன்னைக்கு அறிவிப் பேம்கொல்? அறியலெம் கொல்?' என | 10 | |
|
இருபாற் பட்ட சூழ்ச்சி ஒருபாற் சேர்ந்தன்று - வாழி, தோழி!- 'யாக்கை இன்உயிர் கழிவது ஆயினும், நின்மகள் ஆய்மலர் உண்கண் பசலை காம நோய்' எனச் செய்யா தீமே! | 15 |
| 53 |
அறியாய், வாழி, தோழி! இருள்அற விசும்புடன் விளங்கும் விரைசெலல் திகிரிக் கடுங்கதிர் எறித்த விடுவாய் நிறைய, நெடுங்கான் முருங்கை வெண்பூத் தாஅய், நீர்அற வறந்த நிரம்பா நீள்இடை, | 5 |
|
வள்எயிற்றுச் செந்நாய் வருந்துபசிப் பிணவொடு கள்ளிஅம் காட்ட கடத்திடை உழிஞ்சில் உள்ஊன் வாடிய சுரிமூக்கு நொள்ளை பொரிஅரை புதைத்த புலம்புகொள் இயவின், விழுத்தொடை மறவர் வில்இட வீழ்ந்தோர் | 10 | |
|
எழுத்துடை நடுகல் இன்நிழல் வதியும் அருஞ்சுரக் கவலை நீந்தி, என்றும், 'இல்லோர்க்கு இல்' என்று இயைவது கரத்தல் வல்லா நெஞ்சம் வலிப்ப, நம்மினும் பொருளே காதலர் காதல்; 'அருளே காதலர்' என்றி, நீயே. | 16 |
| 54 |
விருந்தின் மன்னர் அருங்கலம் தெறுப்ப, வேந்தனும் வெம்பகை தணிந்தனன்; தீம்பெயற் காரும் ஆர்கலி தலையின்று: தேரும் ஓவத் தன்ன கோபச் செந்நிலம், வள்வாய் ஆழி உள்உறுபு உருளக், | 5 |
|
கடவுக காண்குவம் - பாக! மதவு நடைத் தாம்புஅசை குழவி வீங்குசுரை மடியக், கனையலம் குரல் காற்பரி பயிற்றிப், படுமணி மிடற்ற பயநிரை ஆயம் கொடுமடி உடையர் கோற்கைக் கோவலர் | 10 | |
|
கொன்றையம் குழலர் பின்றைத் தூங்க, மனைமனைப் படரும் நனைநகு மாலைத், தனக்கென வாழாப் பிறர்க்கு உரியாளன் பண்ணன் சிறுகுடிப் படப்பை நுண்இலைப் புன்காழ் நெல்லிப் பைங்காய் தின்றவர் | 15 | |
|
நீர்குடி சுவையின் தீவிய மிழற்றி, 'முகிழ்நிலாத் திகழ்தரும் மூவாத் திங்கள்! பொன்னுடைத் தாலி என்மகன் ஒற்றி, வருகுவை ஆயின், தருகுவென் பால்' என, விலங்கு அமர்க் கண்ணள் விரல்விளி பயிற்றித் | 20 | |
|
திதலை அல்குல்எம் காதலி புதல்வற் பொய்க்கும் பூங்கொடி நிலையே! | 22 |
| 55 |
காய்ந்துசெலற் கனலி கல்பகத் தெறுதலின், ஈந்துகுருகு உருகும் என்றூழ் நீள்இடை, உளிமுக வெம்பரல் அடிவருத் துறாலின், விளிமுறை அறியா வேய்கரி கானம், வயக்களிற்று அன்ன காளையொடு என்மகள் | 5 |
|
கழிந்ததற்கு அழிந்தன்றோ இலனே! ஒழிந்துயாம் ஊதுஉலைக் குருகின் உள்உயிர்த்து, அசைஇ, வேவது போலும் வெய்ய நெஞ்சமொடு கண்படை பெறேன், கனவ - ஒண்படைக் கரிகால் வளவனொடு வெண்ணிப் பறந்தலைப் | 10 | |
|
பொருதுபுண் நாணிய சேர லாதன் அழிகள மருங்கின் வான்வடக் கிருந்தென, இன்னா இன்உரை கேட்ட சான்றோர் அரும்பெறல் உலகத்து அவனொடு செலீஇயர், பெரும்பிறிது ஆகி யாங்குப், பிரிந்து இவண் | 15 | |
|
காதல் வேண்டி, எற் றுறந்து போதல் செல்லாஎன் உயிரொடு புலந்தே! | 17 |
| 56 |
நகை ஆகின்றே - தோழி! - நெருநல்- மணிகண் டன்ன துணிகயம் துளங்க, இரும்புஇயன் றன்ன கருங்கோட்டு எருமை, ஆம்பல் மெல்லடை கிழியக், குவளைக் கூம்புவிடு பன்மலர் மாந்திக், கரைய | 5 |
|
காஞ்சி நுண்தாது ஈர்ம்புறத்து உறைப்ப, மெல்கிடு கவுள அல்குநிலை புகுதரும் தண்துறை ஊரன் திண்தார் அகலம் வதுவை நாள்அணிப் புதுவோர்ப் புணரிய, பரிவொடு வரூஉம் பாணன் தெருவில் | 10 | |
|
புனிற்றாப் பாய்ந்தெனக் கலங்கி, யாழ்இட்டு, எம்மனைப் புகுதந் தோனே; அதுகண்டு மெய்ம்மலி உவகை மறையினென், எதிர்சென்று, 'இம்மனை அன்று; அஃது உம்மனை' என்ற என்னும் தன்னும் நோக்கி, மம்மர் நெஞ்சினோன் தொழுதுநின் றதுவே. | 16 |
| 57 |
சிறுபைந் தூவிச் செங்காற் பேடை நெடுநீர் வானத்து, வாவுப்பறை நீந்தி வெயில்அவிர் உருப்பொடு வந்து, கனி பெறாஅது, பெறுநாள் யாணர் உள்ளிப், பையாந்து, புகல்ஏக் கற்ற புல்லென் உலவைக் | 5 |
|
குறுங்கால் இற்றிப் புன்தலை நெடுவீழ் இரும்பிணர்த் துறுகல் தீண்டி, வளி பொரப், பெருங்கை யானை நிவப்பின் தூங்கும் குன்ற வைப்பின் என்றூழ் நீள்இடை யாமே எமியம் ஆகத், தாமே | 10 | |
|
பசுநிலா விரிந்த பல்கதிர் மதியிற் பெருநல் ஆய்கவின் ஒரீஇச், சிறுபீர் வீஏர் வண்ணம் கொண்டன்று கொல்லோ- கொய்சுவற் புரவிக் கொடித்தேர்ச் செழியன் முதுநீர் முன்றுறை முசிறி முற்றிக் | 15 | |
|
களிறுபட எருக்கிய கல்லென் ஞாட்பின் அரும்புண் உறுநரின் வருந்தினள், பெரிது அழிந்து, பானாட் கங்குலும் பகலும் ஆனாது அழுவோள் - ஆய்சிறு நுதலே! | 19 |
| 58 |
இன்இசை உருமொடு கனைதுளி தலைஇ, மன்னுயிர் மடிந்த பானாட் கங்குல் காடுதேர் வேட்டத்து விளிவுஇடம் பெறாஅது, வரிஅதள் படுத்த சேக்கை, தெரிஇழைத் தேன்நாறு கதுப்பின் கொடிச்சியர் தந்தை, | 5 |
|
கூதிர் இல் செறியும் குன்ற நாட! வனைந்து வரல் இளமுலை ஞெமுங்கப், பல்ஊழ் விளங்குதொடி முன்கை வளைந்துபுறம் சுற்ற, நின்மார்பு அடைதலின் இனிது ஆகின்றே- நும்இல் புலம்பின் நும் உள்ளுதொறும் நலியும் | 10 | |
|
தண்வரல் அசைஇய பண்புஇல் வாடை பதம்பெறு கல்லாது இடம்பார்த்து நீடி- மனைமரம் ஒசிய ஒற்றிப் பலர்மடி கங்குல், நெடும்புற நிலையே! | 14 |
| 59 |
தண்கயத்து அமன்ற வண்டுபடு துணைமலர்ப் பெருந்தகை இழந்த கண்ணினை, பெரிதும் வருந்தினை, வாழியர், நீயே!- வடாஅது வண்புனல் தொழுநை வார்மணல் அகன்துறை, அண்டர் மகளிர் தண்தழை உடீஇயர் | 5 |
|
மரம்செல மிதித்த மாஅல் போலப் புன்தலை மடப்பிடி உணீஇயர், அம்குழை, நெடுநிலை யாஅம் ஒற்றி, நனைகவுள் படிஞிமிறு கடியும் களிறே- தோழி! சூர்மருங்கு அறுத்த சுடர்இலை நெடுவேல், | 10 | |
|
சினம்மிகு முருகன் தண்பரங் குன்றத்து, அந்துவன் பாடிய சந்துகெழு நெடுவரை, இன்தீம் பைஞ்சுனை ஈரணிப் பொலிந்த தண்நறுங் கழுநீர்ச் செண்இயற் சிறுபுறம் தாம்பா ராட்டிய காலையும் உள்ளார், | 15 | |
|
வீங்குஇறைப் பணைத்தோள் நெகிழச், சேய்ந்நாட்டு அருஞ்செயற் பொருட்பிணி முன்னி, நப் பிரிந்து, சேண் உறைநர் சென்ற ஆறே! | 18 |
| 60 |
பெருங்கடற் பரப்பில் சேயிறா நடுங்கக் கொடுந்தொழின் முகந்த செங்கோல் அவ்வலை நெடுந்திமில் தொழிலொடு வைகிய தந்தைக்கு, உப்புநொடை நெல்லின் மூரல் வெண்சோறு அயிலை துழந்த அம்புளிச் சொரிந்து, | 5 |
|
கொழுமீன் தடியொடு குறுமகள் கொடுக்கும் திண்தேர்ப் பொறையன் தொண்டி அன்னஎம் ஒண்தொடி ஞெமுக்கா தீமோ தெய்ய; 'ஊதை ஈட்டிய உயர்மணல் அடைகரை, கோதை ஆயமொடு வண்டல் தைஇ, | 10 | |
|
ஓரை ஆடினும் உயங்கும்நின் ஒளி' எனக் கொன்னும் சிவப்போள் காணின், வென்வேற் கொற்றச் சோழர் குடந்தை வைத்த நாடுதரு நிதியினுஞ் செறிய அருங்கடிப் படுக்குவள், அறன்இல் யாயே | 15 |
| 61 |
'நோற்றோர் மன்ற தாமே கூற்றங் கோளுற விளியார், பிறர்கொள விளிந்தோர்' எனத் தாள்வலம் படுப்பச் சேட்புலம் படர்ந்தோர் நாள்இழை நெடுஞ்சுவர் நோக்கி, நோய்உழந்து ஆழல் வாழி, தோழி!- தாழாது, | 5 |
|
உரும்எனச் சிலைக்கும் ஊக்கமொடு பைங்கால் வரிமாண் நோன்ஞாண் வன்சிலைக் கொளீஇ, அருநிறத்து அழுத்திய அம்பினர் பலருடன் அண்ணல் யானை வெண்கோடு கொண்டு, நறவுநொடை நெல்லின் நாள்மகிழ் அயரும் | 10 | |
|
கழல்புனை திருந்துஅடிக் கள்வர் கோமான் மழபுலம் வணக்கிய மாவண் புல்லி விழவுடை விழுச்சீர் வேங்கடம் பெறினும், பழகுவர் ஆதலோ அரிதே - முனாஅது முழவுஉறழ் திணிதோள் நெடுவேள் ஆவி | 15 | |
|
பொன்னுடை நெடுநகர்ப் பொதினி அன்னநின் ஒண்கேழ் வனமுலைப் பொலிந்த நுண்பூண் ஆகம் பொருந்துதன் மறந்தே. | 18 |
| 62 |
அயத்துவளர் பைஞ்சாய் முருந்தின் அன்ன நகைப்பொலிந்து இலங்கும் எயிறுகெழு துவர்வாய், ஆகத்து அரும்பிய முலையள், பணைத்தோள், மாத்தாட் குவளை மலர்பிணைத் தன்ன மாஇதழ் மழைக்கண், மாஅ யோளொடு | 5 |
|
பேயும் அறியா மறைஅமை புணர்ச்சி பூசற் றுடியிற் புணர்வு பிரிந்து இசைப்பக், கரந்த கரப்பொடு நாஞ்செலற்கு, அருமையின், கடும்புனல் மலிந்த காவிரிப் பேரியாற்று நெடுஞ்சுழி நீத்தம் மண்ணுநள் போல, | 10 | |
|
நடுங்கு அஞர் தீர முயங்கி, நெருநல் ஆகம் அடைதந் தோளே - வென்வேற் களிறுகெழு தானைப் பொறையன் கொல்லி ஒளிறுநீர் அடுக்கத்து வியல்அகம் பொற்பக் கடவுள் எழுதிய பாவையின், மடவது மாண்ட மாஅ யோளே! | 16 |
| 63 |
கேளாய் வாழியோ மகளை! நின் தோழி, திருநகர் வரைப்பகம் புலம்ப அவனொடு- பெருமலை இறந்தது நோவேன்; நோவல்- கடுங்கண் யானை நெடுங்கை சேர்த்தி, முடங்குதாள் உதைத்த பொலங்கெழு பூழி | 5 |
|
பெரும்புலர் விடியல் விரிந்து, வெயில் எறிப்பக் கருந்தாள் மிடற்ற செம்பூழ்ச் சேவல் சிறுபுன் பெடையொடு குடையும் ஆங்கண், அஞ்சுவரத் தகுந கானம் நீந்திக். கன்று காணாது, புன்கண்ண, செவிசாய்த்து | 10 | |
|
மன்றுநிறை பைதல் கூறப், பல உடன் கறவை தந்த கடுங்கான் மறவர் கல்லென் சீறூர் எல்லியின் அசைஇ, முதுவாய்ப் பெண்டின் செதுகாற் குரம்பை, மடமயில் அன்னஎன் நடைமெலி பேதை | 15 | |
|
தோள்துணை யாகத் துயிற்றத் துஞ்சாள், 'வேட்டக் கள்வர் விசியுறு கடுங்கண் சேக்கோள் அறையும் தண்ணுமை கேட்குநள் கொல்?, எனக் கலுழும்என் நெஞ்சே! | 19 |
| 64 |
களையும் இடனாற் - பாக! உளை அணி உலகுகடப் பன்ன புள்இயற் கலிமா வகைஅமை வனப்பின் வள்புநீ தெரியத் தளவுப்பிணி அவிழ்ந்த தண்பதப் பெருவழி, ஐதுஇலங்கு அகல்இலை நெய்கனி நோன்காழ் | 5 |
|
வென்வேல் இளையர் வீங்குபரி முடுகச், செலவுநாம் அயர்ந்தனம் ஆயிற், பெயல கடுநீர் வரித்த செந்நில மருங்கின், விடுநெறி ஈர்மணல், வாரணம் சிதரப், பாம்புஉறை புற்றத்து ஈர்ம்புறங் குத்தி, | 10 | |
|
மண்ணுடைக் கோட்ட அண்ணல் ஏஎறு உடன்நிலை வேட்கையின் மடநாகு தழீஇ, ஊர்வயிற் பெயரும் பொழுதிற், சேர்புஉடன், கன்றுபயிர் குரல, மன்றுநிறை புகுதரும் ஆபூண் தெண்மணி ஐதுஇயம்பு இன்இசை | 15 | |
|
புலம்புகொள் மாலை கேட்டொறும் கலங்கினள் உறைவோள் கையறு நிலையே. | 17 |
| 65 |
உன்னங் கொள்கையொடு உளம்கரந்து உறையும் அன்னை சொல்லும் உய்கம்; என்னதூஉம் ஈரம்சேரா இயல்பிற் பொய்ம் மொழிச் சேரிஅம் பெண்டிர் சௌவையும் ஒழிகம்; நாடுகண் அகற்றிய உதியஞ் சேரற் | 5 |
|
பாடிச் சென்ற பரிசிலர் போல உவஇனி - வாழி, தோழி! அவரே, பொம்மல் ஓதி! நம்மொடு ஒராங்குச் செலவு அயர்ந்தனரால் இன்றே - மலைதொறும் மால்கழை பிசைந்த கால்வாய் கூர்எரி, | 10 | |
|
மீன்கொள் பரதவர் கொடுந்திமில் நளிசுடர், வான்தோய் புணரி மிசைக்கண் டாங்கு, மேவரத் தோன்றும் யாஅஉயர் நனந்தலை உயவல் யானை வெரிநுச்சென் றன்ன கல்ஊர்பு இழிதரும் புல்சாய் சிறுநெறிக், | 15 | |
|
காடுமீக் கூறும் கோடுஏந்து ஒருத்தல் ஆறுகடி கொள்ளும் அருஞ்சுரம், 'பணைத்தோள், நாறுஐங் கூந்தல், கொம்மை வரிமுலை, நிரைஇதழ் உண்கண், மகளிர்க்கு அரியவால்' என அழுங்கிய செலவே! | 20 |
| 66 |
'இம்மை உலகத்து இசையொடும் விளங்கி, மறுமை உலகமும் மறுஇன்று எய்துப செறுநரும் விழையும் செயிர்தீர் காட்சிச் சிறுவர்ப் பயந்த செம்மலோர்' எனப் பல்லோர் கூறிய பழமொழி எல்லாம் | 5 |
|
வாயே ஆகுதல் வாய்த்தனம் - தோழி! நிரைதார் மார்பன் நெருநல் ஒருத்தியொடு வதுவை அயர்தல் வேண்டிப், புதுவதின் இயன்ற அணியன், இத்தெரு இறப்போன் மாண்தொழில் மாமணி கறங்கக், கடை கழிந்து | 10 | |
|
காண்டல் விருப்பொடு தளர்புதளர்பு ஓடும் பூங்கட் புதல்வனை நோக்கி, 'நெடுந்தேர் தாங்குமதி, வலவ!' என்று இழிந்தனன், தாங்காது, மணிபுரை செவ்வாய் மார்பகம் சிவணப் புல்லிப் பெரும! செல்இனி, அகத்து' எனக் | 15 | |
|
கொடுப்போற்கு ஒல்லான் கலுழ்தலின், 'தடுத்த மாநிதிக் கிழவனும் போன்ம்' என, மகனொடு தானே புகுதந் தோனே; யான் அது படுத்தனென் ஆகுதல் நாணி, இடித்து, 'இவற் கலக்கினன் போலும், இக்கொடியோன்' எனச்சென்று | 20 | |
|
அலைக்கும் கோலொடு குறுகத், தலைக்கொண்டு இமிழ்கண் முழவின் இன்சீர் அவர்மனைப் பயிர்வன போலவந்து இசைப்பவும், தவிரான் கழங்குஆடு ஆயத்து அன்றுநம் அருளிய பழங்கண் ணோட்டமும் நலிய, அழுங்கினன் அல்லனோ, அயர்ந்த தன் மணனே! | 26 | |
| 67 |
யான்எவன் செய்கோ? தோழி! பொறிவரி வானம் வாழ்த்தி பாடவும், அருளாது உறைதுறந்து எழிலி நீங்கலிற், பறைபு உடன், மரம்புல் லென்ற முரம்புஉயர் நனந்தலை; அரம்போழ் நுதிய வாளி அம்பின் | 5 |
|
நிரம்பா நோக்கின்; நிரயம் கொண்மார் நெல்லி நீளிடை எல்லி மண்டி, நல்அமர்க் கடந்த நாணுடை மறவர் பெயரும் பீடும் எழுதி யதர்தொறும் பீலி சூட்டிய பிறங்குநிலை நடுகல் | 10 | |
|
வேல்ஊன்று பலகை வேற்றுமுனை கடுக்கும் மொழிபெயர் தேஎம் தருமார், மன்னர் கழிப்பிணிக் கறைத்தோல் நிரைகண் டன்ன உவல்இடி பதுக்கை ஆள்உகு பறந்தலை, 'உருஇல் பேஎய் ஊராத் தேரோடு | 15 | |
|
நிலம்படு மின்மினி போலப் பலஉடன் இலங்கு பரல் இமைக்கும்' என்ப - நம் நலம்துறந்து உறைநர் சென்ற ஆறே! | 18 |
| 68 |
'அன்னாய்! வாழி, வேண்டு அன்னை! நம் படப்பைத் தணஅயத்து அமன்ற கூதளம் குழைய, இன்இசை அருவிப் பாடும் என்னதூஉம் கேட்டியோ? வாழி, வேண்டு அன்னை! நம் படப்பை ஊட்டி யன்ன ஒண்தளிர்ச் செயலை | 5 |
|
ஓங்குசினைத் தொடுத்த ஊசல், பாம்புஎன, முழுமுதல் துமிய உரும்எறிந் தன்றே; பின்னும் கேட்டியோ?' எனவும், அஃது அறியாள், அன்னையும் கனைதுயில் மடிந்தனள்; அதன்தலை மன்உயிர் மடிந்தன்றால் பொழுதே ; காதலர் . | 10 | |
|
வருவர் ஆயின், பருவம்இது' எனச் சுடர்ந்து இலங்கு எல்வளை நெகிழ்ந்த நம்வயின் படர்ந்த உள்ளம் பழுதுஅன் றாக, வந்தனர் - வாழி, தோழி!- அந்தரத்து இமிழ்பெயல் தலைஇய இனப்பல் கொண்மூத் | 15 | |
|
தவிர்வுஇல் வெள்ளம் தலைத்தலை சிறப்பக் கன்றுகால் ஒய்யும் கடுஞ்சுழி நீத்தம் புன்தலை மடப்பிடிப் பூசல் பலஉடன் வெண்கோட்டு யானை விளிபடத் துழவும் அகல்வாய்ப் பாந்தட் படாஅர்ப் பகலும் அஞ்சும் பனிக்கடு சுரனே. | 21 |
| 69 |
ஆய்நலம் தொலைந்த மேனியும், மாமலர்த் தகை வனப்புஇழந்த கண்ணும், வகைஇல வண்ணம் வாடிய வரியும் நோக்கி, ஆழல் ஆன்றிசின் நீயே; உரிதினின் ஈதல் இன்பம் வெஃகி, மேவரச் | 5 |
|
செய்பொருள் திறவர் ஆகிப், புல்இலைப் பராரை நெல்லி அம்புளித் திரள்காய் கான மடமரைக் கணநிரை கவரும் வேனில் அத்தம் என்னாது, ஏமுற்று, விண்பொரு நெடுங்குடை இயல்தேர் மோரியர் | 10 | |
|
பொன்புனை திகிரி திரிதர குறைத்த அறைஇறந்து அகன்றனர் ஆயினும், எனையதூஉம் நீடலர் - வாழி, தோழி! - ஆடுஇயல் மடமயில் ஒழித்த பீலிவார்ந்து, தம் சிலைமாண் வல்வில் சுற்றிப், பலமாண் | 15 | |
|
அம்புடைக் கையர் அரண்பல நூறி, நன்கலம் தரூஉம் வயவர் பெருமகன் சுடர்மணிப் பெரும்பூண் ஆஅய் கானத்துத் தலைநாள் அலரின் நாறும்நின் அலர்முலை ஆகத்து இன்துயில் மறந்தே. | 20 | |
| 70 |
கொடுந்திமிற் பரதவர் வேட்டம் வாய்த்தென இருபுலாக் கமழும் சிறுகுடிப் பாக்கத்துக் குறுங்கண் அவ்வலைப் பயம்பா ராட்டி, கொழுங்கண் அயிலை பகுக்கும் துறைவன் நம்மொடு புணர்ந்த கேண்மை முன்னே | 5 |
|
அலர்வாய்ப் பெண்டிர் அம்பல் தூற்றப், பலரும் ஆங்கு அறிந்தனர் மன்னே; இனியே வதுவை கூடிய பின்றைப், புதுவது பொன்வீ ஞ்ழலொடு புன்னை வரிக்கும் கானல்அம் பெருந்துறைக் கவினி மாநீர்ப் | 10 | |
|
பாசடைக் கலித்த கணைக்கால் நெய்தல் விழவுஅணி மகளிர் தழைஅணிக் கூட்டும் வென்வேற் கவுரியர் தொல்முது கோடி முழங்குஇரும் பௌவம் இரங்கும் முன் துறை வெல்போர் இராமன் அருமறைக்கு அவித்த | 15 | |
|
பல்வீழ் ஆலம் போல, ஒலிஅவிந் தன்றுஇவ், அழுங்கல் ஊரே. | 17 | |
| 71 |
நிறைந்தோர்த் தேரும் நெஞ்சமொடு, குறைந்தோர் பயன்இன் மையின் பற்றுவிட்டு, ஒரூஉம் நயன்இல் மாக்கள் போல, வண்டினம் சுனைப்பூ நீத்துச், சினைப்பூப் படர, மைஇல் மான்இனம் மருளப், பையென | 5 |
|
வெந்துஆறு பொன்னின் அந்தி பூப்ப, ஐயறிவு அகற்றும் கையறு படரோடு அகல்இரு வானம் அம்மஞ்சு ஈனப், பகல்ஆற்றுப் படுத்த பழங்கண் மாலை, காதலர்ப் பிரிந்த புலம்பின் நோதக, | 10 | |
|
ஆர்அஞர் உறுநர் அருநிறம் சுட்டிச் கூர்எஃகு எறிஞரின் அலைத்தல் ஆனாது, எள்அற இயற்றிய அழல்காண் மண்டிலத்து உள்ஊது ஆவியின் பைப்பய நுணுகி, மதுகை மாய்தல் வேண்டும் - பெரிது அழிந்து, | 15 | |
|
இதுகொல் - வாழி, தோழி! என் உயிர் விலங்குவெங் கடுவளி எடுப்பத் துளங்குமரப் புள்ளின் துறக்கும் பொழுதே? | 18 |
| 72 |
இருள்கிழிப் பதுபோல் மின்னி, வானம் துளிதலைக் கொண்ட நளிபெயல் நடுநாள், மின்னி மொய்த்த முரவுவாய்ப் புற்றம் பொன்எறி பிதிரிற் சுடர வாங்கிக், குரும்பி, கெண்டும் பெருங்கை ஏற்றை | 5 |
|
இரும்புசெய் கொல்எனத் தோன்றும் ஆங்கண், ஆறே அருமர பினவே; யாறே சுட்டுநர்ப் பனிக்கும் சூருடை முதலைய; கழைமாய் நீத்தம் கல்பொருது இரங்க, 'அஞ்சுவம் தமியம்' என்னாது, மஞ்சு சுமந்து, | 10 | |
|
ஆடுகழை நரலும் அணங்குடைக் கவாஅன், ஈர்உயிர்ப் பிணவின் வயவுப்பசி களைஇய, இருங்களிறு அட்ட பெருஞ்சின உழுவை நாம நல்லராக் கதிர்பட உமிழ்ந்த மேய்மணி விளக்கின் புலர ஈர்க்கும் | 15 | |
|
வாள்நடந் தன்ன வழக்கு அருங் கவலை, உள்ளுநர் உட்கும் கல்அடர்ச் சிறுநெறி, அருள்புரி நெஞ்சமொடு எஃகு துணையாக வந்தோன் கொடியனும் அல்லன்; தந்த நீ தவறு உடையையும் அல்லை; நின்வயின் | 20 | |
|
ஆனா அரும்படர் செய்த யானே, தோழி, தவறுஉடை யேனே! | 22 |
| 73 |
பின்னொடு முடித்த மண்ணா முச்சி நெய்கனி வீழ்குழல் அகப்படத் தைஇ; வெருகுஇருள் நோக்கி யன்ன கதிர் விடுபு ஒருகாழ் முத்தம் இடைமுலை விளங்க, அணங்குறு கற்பொடு மடம்கொளச் சாஅய், | 5 |
|
நின்நோய்த் தலையையும் அல்லை; தெறுவர 'என்ஆகுவள்கொல், அளியள் தான்?' என, என்அழிபு இரங்கும் நின்னொடு யானும் ஆறுஅன்று என்னா வேறுஅல் காட்சி இருவேம் நம்படர் தீர வருவது | 10 | |
|
காணிய வம்மோ - காதல்அம் தோழி! கொடிபிணங்கு அரில இருள்கொள் நாகம் மடிபதம் பார்க்கும், வயமான் துப்பின், ஏனல்அம் சிறுதினைச் சேணோன் கையதைப் பிடிக்கை அமைந்த கனல்வாய்க் கொள்ளி | 15 | |
|
விடுபொறிச் சுடரின் மின்னி அவர் சென்ற தேஎத்து நின்றதால் மழையே. | 17 |
| 74 |
வினைவலம் படுத்த வென்றியொடு மகிழ்சிறந்து, போர்வல் இளையர் தாள்வலம் வாழ்த்தத், தண்பெயல் பொழிந்த பைதுறு காலை, குருதி உருவின் ஒண்செம் மூதாய் பெருவழி மருங்கில் சிறுபல வரிப்பப், | 5 |
|
பைங்கொடி முல்லை மென்பதப் புதுவீ வெண்களர் அரிமணல் நன்பல் தாஅய், வண்டுபோது அவிழ்க்கும் தண்கமழ் புறவில், கருங்கோட்டு இரலைக் காமர் மடப்பிணை மருண்டமான் நோக்கம் காண்தொறும், 'நின் நினைந்து | 10 | |
|
"திண்தேர் வலவ! கடவு' எனக் கடைஇ, இன்றே வருவர்; ஆன்றிகம் பனி' என, வன்புறை இன்சொல் நன்பல பயிற்றும் நின்வலித்து அமைகுவென் மன்னோ - அல்கல் புன்கண் மாலையொடு பொருந்திக், கொடுங்கோற் | 15 | |
|
கல்லாக் கோவலர் ஊதும் வல்வாய் சிறுகுழல் வருத்தாக் காலே! | 17 | |
| 75 |
"அருள் அன்று ஆக, ஆள்வினை, ஆடவர் பொருள்" என வலித்த பொருள்அல் காட்சியின் மைந்துமலி உள்ளமொடு துஞ்சல் செல்லாது, எரிசினம் தவழ்ந்த இருங்கடற்று அடைமுதல் கரிகுதிர் மரத்த கான வாழ்க்கை, | 5 |
|
அடுபுலி முன்பின், தொடுகழல் மறவர் தொன்றுஇயல் சிறுகுடி மன்றுநிழற் படுக்கும் அண்ணல் நெடுவரை, ஆம்அறப் புலர்ந்த கல்நெறிப் படர்குவர் ஆயின் - நல்நுதல், செயிர்தீர் கொள்கை, சில்மொழி துவர்வாய், | 10 | |
|
அவிர்தொடிய முன்கை, ஆய்இழை, மகளிர் ஆரம் தாங்கிய அலர்முலை ஆகத்து, ஆராக் காதலொடு தாரிடைக் குழையாது சென்றுபடு விறற்கவின் உள்ளி, என்றும் இரங்குநர் அல்லது, பெயர்தந்து, யாவரும், | 15 | |
|
தருநரும் உளரோ, இவ் உலகத் தான்?, என- மாரி ஈங்கை மாத்தளிர் அன்ன அம்மா மேனி, ஐது அமை நுசுப்பின்; பல்காசு நிரைத்த, கோடுஏந்து, அல்குல்; மெல்இயல் குறுமகள்!- புலந்துபல கூறி | 20 | |
|
ஆனா நோலை ஆக, யானே பிரியச் சூழ்தலும் உண்டோ , அரிதுபெறு சிறப்பின் நின்வயி னானே?" | 23 |
| 76 |
மண்கனை முழவொடு மகிழ்மிகத் தூங்கத், தண்துறை ஊரன் எம்சேரி வந்தென இன்கடுங் கள்ளின் அஃதை களிற்றொடு நல்கலம் ஈயும் நாள்மகிழ் இருக்கை அவைபுகு பொருநர் பறையின், ஆனாது, | 5 |
|
கழறுப என்ப, அவன் பெண்டிர்; அந்தில் கச்சினன், கழலினன், தேம்தார் மார்பினன் வகைஅமைப் பொலிந்த, வனப்பு அமை தெரியல், சுரியல்அம் பொருநனைக் காண்டிரோ?' என, ஆதி மந்தி பேதுற்று இனைய, | 10 | |
|
சிறைபறைந்து உறைஇச் செங்குணக்கு ஒழுகும் அம்தண் காவிரி போல, கொண்டுகை வலித்தல் சூழ்ந்திசின், யானே! | 13 |
| 77 |
'நல்நுதல் பசப்பவும், ஆள்வினை தரீஇயர், துன்அருங் கானம் துன்னுதல் நன்று' எனப் பின்னின்று சூழ்ந்தனை ஆயின், நன்று இன்னாச் சூழ்ந்திசின் - வாழிய நெஞ்சு!- வெய்துற இடிஉமிழ் வானம் நீங்கி, யாங்கணும் | 5 |
|
குடிபதிப் பெயர்ந்த சுட்டுடை முதுபாழ், கயிறுபிணிக் குழிசி ஓலை கொண்மார், பொறிகண்டு அழிக்கும் ஆவண மாக்களின், உயிர்திறம் பெயர, நல்அமர்க் கடந்த தறுக ணாளர் குடர் தரீஇத் தெறுவச், | 10 | |
|
செஞ்செவி எருவை, அஞ்சுவர இருக்கும் கல்அதர்க் கவலை போகின், சீறூர்ப் புல்அரை இத்திப் புகர்படு நீழல் எல்வளி அலைக்கும், இருள்கூர் மாலை, வானவன் மறவன், வணங்குவில் தடக்கை, | 15 | |
|
ஆனா நறவின் வண்மகிழ் பிட்டன் பொருந்தா மன்னர் அருஞ்சமத்து உயர்த்த திருந்துஇலை எஃகம் போல, அருந்துயர் தரும், இவள் பனிவார் கண்ணே! | 19 |
| 78 |
'நனந்தலைக் கானத்து ஆளி அஞ்சி, இனம்தலைத் தரூஉம் எறுழ்கிளர் முன்பின், வரிஞிமிறு ஆர்க்கும், வாய்புகு கடாஅத்துப் பொறிநுதற் பொலிந்த வயக்களிற்று ஒருத்தல் இரும்பிணர்த் தடக்கையில், ஏமுறத் தழுவ, | 5 |
|
கடுஞ்சூல் மடப்பிடி நடுங்கும் சாரல், தேம்பிழி நறவின் குறவர் முன்றில் முந்தூழ் ஆய்மலர் உதிரக், காந்தள் நீடுஇதழ் நெடுந்துடுப்பு ஒசியத், தண்ணென வாடை தூக்கும் வருபனி அற்சிரம், | 10 | |
|
நம்இல் புலம்பின், நம் ஊர்த் தமியர் என்ஆ குவர்கொல் அளியர் தாம்?' என எம்விட்டு அகன்ற சின்னாள், சிறிதும், உள்ளியும் அறிதிரோ - ஓங்குமலை நாட! உலகுடன் திரிதரும் பலர்புகழ் நல்இசை | 15 | |
|
வாய்மொழிக் கபிலன் சூழச் சேய்நின்று செழுஞ்செய்ந் நெல்லின் விளைகதிர் கொண்டு, தடந்தாள் ஆம்பல் மலரொடு கூட்டி, யாண்டுபல கழிய, வேண்டுவயிற் பிழையாது, ஆள்இடூஉக் கடந்து, வாள்அமர் உழக்கி, | 20 | |
|
ஏந்துகோட்டு யானை வேந்தர்ஓட்டிய நெடும்பரிப் புரவிக் கைவண் பாரி தீம்பெரும் பைஞ்சுனைப் பூத்த தேம்கமழ் புதுமலர் நாறும் - இவள் நுதலோ? | 24 |
| 79 |
தோட்பதன் அமைத்த கருங்கை ஆடவர் கனைபொறி பிறப்ப நூறி, வினைப் படர்ந்து கல்லுறுத்து இயற்றிய வல்உயர்ப் படுவில், பார்உடை மருங்கின் ஊறல் மண்டிய வன்புலம் துமியப் போகிக், கொங்கர் | 5 |
|
படுமணி ஆயம் நீர்க்கு நிமிர்ந்து செல்லும் சேதா எடுத்த செந்நிலக் குரூஉத் துகள் அகல்இரு விசும்பின் ஊன்றித் தோன்றும் நனந்தலை அழுவம், நம்மொடு துணைப்ப, 'வல்லாங்கு வருதும்' என்னாது, அல்குவர | 10 | |
|
வருந்தினை - வாழி என் நெஞ்சே!- இருஞ்சிறை வளைவாய்ப் பருந்தின் வான்கட் பேடை, ஆடுதொறு கனையும் அவ்வாய்க் கடுந்துடிக் கொடுவில் எயினர் கோட்சுரம் படர நெடுவிளி பயிற்றும் நிரம்பா நீள்இடை, | 15 | |
|
கல்பிறங்கு அத்தம் போகி நில்லாப் பொருட்பிணிப் பிரிந்த நீயே! | 17 |
| 80 |
கொடுந்தாள் முதலையொடு கோட்டுமீன் வழங்கும் இருங்கழி இட்டுச்சுரம் நீந்தி, இரவின் வந்தோய் மன்ற - தண்கடற் சேர்ப்ப !- நினக்குஎவன் அரியமோ, யாமே? எந்தை புணர்திரைப் பரப்பகம் துழைஇத் தந்த | 5 |
|
பல்மீன் உணங்கற் படுபுள் ஓப்புதும் முண்டகம் கலித்த முதுநீர் அடைகரை ஒண்பன் மலரக் கவட்டுஇலை அடும்பின் செங்கேழ் மென்கொடி ஆழி அறுப்ப இனமணிப் புரவி நெடுந்தேர் கடைஇ, | 10 | |
|
மின்இலைப் பொலிந்த விளங்கிணர் அவிழ்பொன் தண்நறும் பைந்தாது உறைக்கும் புன்னைஅம் கானல், பகல்வந் தீமே! | 13 |
| 81 |
நாள்உலா எழுந்த கோள்வல் உளியம் ஓங்குசினை இருப்பைத் தீம்பழம் முனையின், புல்அளைப் புற்றின் பல்கிளைச் சிதலை ஒருங்கு முயன்று எடுத்த நனைவாய் நெடுங்கோடு அரும்புஊது குருகின், இடந்து, இரை தேரும் | 5 |
|
மண்பக வறந்த ஆங்கண் கண்பொரக் கதிர்தெறக் கவிழ்ந்த உலறுதலை நோன்சினை நெறிஅயல் மராஅம் ஏறிப், புலம்புகொள எறிபருந்து உயவும் என்றூழ் நீள்இடை வெம்முனை அருஞ்சுரம் நீந்திச் - சிறந்த | 10 | |
|
செம்மல் உள்ளம் துரத்தலின், கறுத்தோர் ஒளிறுவேல் அழுவம் களிறுபடக் கடக்கும் மாவண் கடலன் விளங்கில் அன்ன, எம் மைஎழில் உண்கண் கலுழ- ஐய! சேறிரோ, அகன்றுசெய் பொருட்கே? | 13 |
| 82 |
ஆடுஅமைக் குயின்ற அவிர்துளை மருங்கின் கோடை அவ்வளி குழலிசை ஆக, பாடுஇன் அருவிப் பனிநீர் இன்இசைத் தோடுஅமை முழவின் துதைகுரல் ஆகக் கணக்கலை இகுக்கும் கடுங்குரற் றூம்பொடு | 5 |
|
மலைப்பூஞ் சாரல் வண்டுயாழ் ஆக இன்பல் இமிழ்இசை கேட்டுக், கலிசிறந்து, மந்தி நல்அவை மருள்வன நோக்கக் கழைவளர் அடுக்கத்து, இயலி ஆடுமயில் நனவுப்புகு விறலியின் தோன்றும் நாடன்! | 10 | |
|
உருவவல் விற்பற்றி, அம்புதெரிந்து, செருச்செய் யானை செல்நெறி வினாஅய்ப், புலர்குரல் ஏனற் புழையுடை ஒருசிறை, மலர்தார் மார்பன், நின்றோற் கண்டோ ர் பலர்தில், வாழி - தோழி - அவருள், | 15 | |
|
ஆர்இருட் கங்குல் அணையொடு பொருந்தி, ஓர்யான் ஆகுவது எவன்கொல், நீர்வார் கண்ணொடு, நெகிழ்தோ ளேனே? | 18 |
| 83 |
வலம்சுரி மராஅத்துச் சுரம்கமழ் புதுவீச் சுரிஆர் உளைத்தலை பொலியச் சூடி, கறைஅடி மடப்பிடி கானத்து அலறக், களிற்றுக் கன்று ஒழித்த உவகையர், கலிசிறந்து, கருங்கால் மராஅத்து கொழுங்கொம்பு பிளந்து, | 5 |
|
பெரும்பொழி வெண்நார் அழுந்துபடப் பூட்டி, நெடுங்கொடி நுடங்கும் நியம மூதூர், நறவுநொடை நல்இல் பதவுமுதற் பிணிக்கும் கல்லா இளையர் பெருமகன் புல்லி வியன்தலை நல்நாட்டு வேங்கடம் கழியினும் | 10 | |
|
சேயர் என்னாது, அன்புமிகக் கடைஇ, எய்தவந் தனவால் தாமே - நெய்தல் கூம்புவிடு நிகர்மலர் அன்ன ஏந்துஎழில் மழைக்கண்எம் காதலி குணனே! | 14 |
| 84 |
மலைமிசைக் குலஇய உருகெழு திருவில் பணைமுழங்கு எழிலி பௌவம் வாங்கித் தாழ்பெயற் பெருநீர், வலன்ஏர்பு வளைஇ, மாதிரம் புதைப்பப் பொழிதலின், காண்வர இருநிலம் கவினிய ஏமுறு காலை- | 5 |
|
நெருப்பின் அன்ன சிறுகட் பன்றி, அயிர்க்கட் படாஅர்த் துஞ்சுபுறம் புதைய, நறுவீ முல்லை நாண்மலர் உதிரும் புறவு அடைந் திருந்த அருமுனை இயவிற் சீறூ ரோளே, ஒண்ணுதல்! - யாமே, | 10 | |
|
எரிபுரை பன்மலர் பிறழ வாங்கி, அரிஞ்ர் யாத்த அலங்குதலைப் பெருஞ்சூடு கள்ஆர் வினைஞர் களந்தொறும் மறுகும் தண்ணடை தழீஇய கொடிநுடங்கு ஆர்எயில் அருந்திறை கொடுப்பவும் கொள்ளான், சினம்சிறந்து, | 15 | |
|
வினைவயின் பெயர்க்குந் தானைப், புனைதார், வேந்தன் பாசறை யேமே! | 17 |
| 85 |
நன்னுதல் பசப்பவும், பெருந்தோள் நெகிழவும் உண்ணா உயக்கமொடு உயிர்செலச் சாஅய் இன்னம் ஆகவும், இங்குநத் துறந்தோர் அறவர் அல்லர் அவர்' எனப் பலபுலந்து ஆழல் - வாழி, தோழி!- 'சாரல், | 5 |
|
ஈன்றுநாள் உலந்த மென்னடை மடப்பிடி, கன்றுபசி களைஇய, பைங்கண் யானை முற்றா மூங்கில் முளைதருபு, ஊட்டும் வென்வேல் திரையன் வேங்கட நெடுவரை; நல்நாள் பூத்த நாகுஇள வேங்கை | 10 | |
|
நறுவீ ஆடிய பொறிவரி மஞ்ஞை நனைப்பசுங் குருந்தின் நாறுசினை இருந்து, துணைப்பயிர்ந்து அகவும் துணைதரு தண்கார், வருதும், யாம்' எனத் தேற்றிய பருவம் காண் அது; பாயின்றால் மழையே. | 15 |
| 86 |
உழுந்துதலைப் பெய்த கொழுங்கனி மிதவை பெருஞ்சோற்று அமலை நிற்ப, நிரைகால் தண்பெரும் பந்தர்த் தருமணல் ஞெமிரி, மனைவிளக் குறுத்து, மாலை தொடரிக், கனைஇருள் அகன்ற கவின்பெறு காலைக், | 5 |
|
கோள்கால் நீங்கிய கொடுவெண் திங்கள் கேடில் விழுப்புகழ் நாள்தலை வந்தென, உச்சிக் குடத்தர், புத்துகன் மண்டையர், பொதுசெய் கம்பலை முதுசெம் பெண்டிர் முன்னவும் பின்னவும் முறைமுறை தரத்தரப், | 10 | |
|
புதல்வற் பயந்த திதலை! அவ் வயிற்று வால்இழை மகளிர் நால்வர் கூடிக், 'கற்பினின் வழாஅ, நற்பல உதவிப் பெற்றோற் பெட்கும் பிணையை ஆக'- என நீரொடு சொரிந்த ஈர்இதழ் அலரி | 15 | |
|
பல்இருங் கதுப்பின் நெல்லொடு தயங்க வதுவை நன்மணம் கழிந்த பின்றைக், கல்லென் சும்மையர் ஞெரேரெனப் புகுதந்து, 'பேர்இற் கிழத்தி ஆக' எனத் தமர்தர; ஓர்இற் கூடிய உடன்புணர் கங்குல், | 20 | |
|
கொடும்புறம் வளஇக், கோடிக் கலிங்கத்து ஒடுங்கினள் கிடந்த ஓர்புறம் தழீஇ, முயங்கல் விருப்பொடு முகம்புதை திறப்ப, அஞ்சினள் உயிர்த்த காலை, யாழநின் நெஞ்சம் படர்ந்தது எஞ்சாது உரை' என. | 25 | |
|
இன்நகை இருக்கை, பின்யான் வினவலின்- செஞ்சூட்டு ஒண்குழை வண்காது துயல்வர அகமலி உவகையள் ஆகி, முகன் இகுத்து, ஒய்யென இறைஞ்சி யோளே - மாவின் மடம்கொள் மதைஇய நோக்கின் ஒடுங்குஈர் ஓதி, மா அ யோளே. | 31 |
| 87 |
தீந்தயிர் கடைந்த திரள்கால் மத்தம் கன்றுவாய் சுவைப்ப, முன்றில் தூங்கும் படலைப் பந்தர்ப் புல்வேய் குரம்பை, நல்கூர் சீறூர் எல்லித் தங்கிக், குடுமி நெற்றி நெடுமரச் சேவல் | 5 |
|
தலைக்குரல் விடியற் போகி, முனாஅது, கடுங்கண் மறவர் கல்லெழு குறும்பின் எழுந்த தண்ணுமை இடங்கட்பாணி, அருஞ்சுரம் செல்வோர் நெஞ்சம் துண்ணெனக், குன்றுசேர் கவலை, இசைக்கும் அத்தம், | 10 | |
|
நனிநீடு உழந்தனை மன்னே! அதனால் உவஇனி - வாழிய, நெஞ்சே - மைஅற வைகுசுடர் விளங்கும் வான்தோய் வியனகர்ச் சுணங்குஅணி வனமுலை நலம்பா ராட்டித், தாழ்இருங் கூந்தல்நம் காதலி நீள்அமை வனப்பின் தோளுமார் அணைந்தே! | 16 |
| 88 |
முதைச்சுவற் கலித்த மூரிச் செந்தினை ஓங்குவணர்ப் பெருங்குரல் உணீஇய, பாங்கர்ப் பகுவாய்ப் பல்லி பாடுஓர்த்துக் குறுகும் புருவைப் பன்றி வருதிறம் நோக்கி, கடுங்கைக் கானவன் கழுதுமிசைக் கொளீஇய | 5 |
|
நெடுஞ்சுடர் விளக்கம் நோக்கி வந்து, நம் நடுங்குதுயர் களைந்த நன்ன ராளன் சென்றனன் கொல்லோ தானே - குன்றத்து இரும்புலி தொலைத்த பெருங்கை யானைக் கவுள்மலிபு இழிதரும் காமர் கடாஅம் | 10 | |
|
இருஞ்சிறைத் தொழுதி ஆர்ப்ப, யாழ்செத்து, இருங்கல் விடர்அளை அசுணம் ஓர்க்கும் காம்புஅமல் இறும்பில் பாம்புபடத் துவன்றிக், கொடுவிரல் உளியம் கெண்டும் வடுஆழ் புற்றின வழக்குஅரு நெறியே? | 15 |
| 89 |
தெறுகதிர் ஞாயிறு நடுநின்று காய்தலின், உறுபெயல் வறந்த ஓடுதேர் நனந்தலை, உருத்துஎழு குரல குடிஞைச் சேவல், புல்சாய் விடரகம் புலம்ப, வரைய கல்லெறி இசையின் இரட்டும் ஆங்கண், | 5 |
|
சிள்வீடு கறங்கும் சிறியிலை வேலத்து ஊழுறு விளைநெற்று உதிரக், காழியர் கவ்வைப் பரப்பின் வெவ்வுவர்ப்பு ஒழியக், களரி பரந்த கல்நெடு மருங்கின், விளர்ஊன் தின்ற வீங்குசிலை மறவர் | 10 | |
|
மைபடு திண்தோள் மலிர வாட்டிப், பொறைமலி கழுதை நெடுநிரை தழீஇய திருந்துவாள் வயவர் அருந்தலை துமித்த படுபுலாக் கமழும் ஞாட்பில், துடிஇகுத்து அருங்கலம் தெறுத்த பெரும்புகல் வலத்தர், | 15 | |
|
விலங்கெழு குறும்பில் கோள்முறை பகுக்கும் கொல்லை இரும்புனம் நெடிய என்னாது, மெல்லென் சேவடி மெலிய ஏக வல்லுநள் கொல்லோ தானே - தேம்பெய்து அளவுறு தீம்பால் அலைப்பவும் உண்ணாள், | 20 | |
|
இடுமணற் பந்தருள் இயலும், நெடுமென் பணைத்தோள், மாஅ யோளே? | 22 |
| 90 |
மூத்தோர் அன்ன வெண்தலைப் புணரி இளையோர் ஆடும் வரிமனை சிதைக்கும் தளைஅவிழ் தாழைக் கானல்அம் பெருந்துறை சில்செவித்து ஆகிய புணர்ச்சி அலர்எழ, இல்வயிற் செறித்தமை அறியாய்; பன்னாள் | 5 |
|
வருமுலை வருத்தா, அம்பகட்டு மார்பின் தெருமரல் உள்ளமொடு வருந்தும் நின்வயின், 'நீங்குக' என்று, யான் யாங்ஙனம் மொழிகோ? அருந்திறற் கடவுட் செல்லூர்க் குணாஅது பெருங்கடல் முழக்கிற்று ஆகி, யாணர், | 10 | |
|
இரும்புஇடம் படுத்த வடுவுடை முகத்தர், கருங்கட் கோசர் நியமம் ஆயினும் 'உறும்' எனக் கொள்குநர் அல்லர்- நறுநுதல் அரிவை பாசிலை விலையே! | 14 |
| 91 |
விளங்குபகல் உதவிய பல்கதிர் ஞாயிறு வளம்கெழு மாமலை பயம்கெடத் தெறுதலின், அருவி ஆன்ற பெருவரை மருங்கில் சூர்ச்சுனை துழைஇ நீர்ப்பயம் காணாது, பாசி தின்ற பைங்கண் யானை | 5 |
|
ஓய்பசிப் பிடியொடு ஒருதிறன் ஒடுங்க, வேய்கண் உடைந்த வெயில்அவிர் நனந்தலை அரும்பொருள் வேட்கையின் அகன்றனர் ஆயினும், பெரும்பேர் அன்பினர் - தோழி!- இருங்கேழ் இரலை சேக்கும், பரல்உயர் பதுக்கைக் | 10 | |
|
கடுங்கண் மழவர் களவுஉழவு எழுந்த நெடுங்கால் ஆசினி ஒடுங்காட்டு உம்பர், விசிபிணி முழவின் குட்டுவன் காப்பப், பசிஎன அறியாப் பணைபயில் இருக்கைத், தடமருப்பு எருமை தாமரை முனையின், | 15 | |
|
முடமுதிர் பலவின் கொழுநிழல் வதியும், குடநாடு பெறினும், தவிரலர்- மடமாண் நோக்கி! நின் மாண்நலம் மறந்தே! | 18 |
| 92 |
நெடுமலை அடுக்கம் கண்கெட மின்னிப், படுமழை பொழிந்த பானாட் கங்குல், குஞ்சரம் நடுங்கத் தாக்கிக், கொடுவரிச் செங்கண் இரும்புலி குழுமும் சாரல் வாரல் - வாழியர், ஐய! நேர்இறை | 5 |
|
நெடுமென் பணைத்தோள் இவளும் யானும் காவல் கண்ணினம் தினையே; நாளை மந்தியும் அறியா மரம்பயில் இறும்பின் ஒண்செங் காந்தள் அவிழ்ந்த ஆங்கண் தண்பல் அருவித் தாழ்நீர் ஒருசிறை, | 10 | |
|
உருமுச் சிவந்து எறிந்த உரன்அழி பாம்பின் திருமணி விளக்கிற் பெறுகுவை- இருள்மென் கூந்தல் ஏமுறு துயிலே! | 13 |
| 93 |
கேள்கேடு ஊன்றவும் கிளைஞர் ஆரவும், கேள்அல் கேளிர் கெழீஇயினர் ஒழுகவும், ஆள்வினைக்கு எதிரிய ஊக்கமொடு புகல்சிறந்து, ஆரங் கண்ணி அடுபோர்ச் சோழர் அறம்கெழு நல்அவை உறந்தை அன்ன | 5 |
|
பெறல்அரு நல்கலம் எய்தி நாடும் செயல்அருஞ் செய்வினை முற்றினம் ஆயின் அரண்பல கடந்த, முரண்கொள் தானை, வாடா வேம்பின், வழுதி கூடல் நாள்அங் காடி நாறும் நறுநுதல் | 10 | |
|
நீள்இருங் கூந்தன் மாஅ யோளொடு வரைகுயின் றன்ன வான்தோய் நெடுநகர் நுரைமுகந் தன்ன மென்பூஞ் சேக்கை நிவந்த பள்ளி, நெடுஞ்சுடர் விளக்கத்து, நலம்கேழ் ஆகம் பூண்வடுப் பொறிப்ப, | 15 | |
|
முயங்குகம் சென்மோ - நெஞ்சே! வரிநுதல் வயம்திகழ்பு இழிதரும் வாய்புகு கடாஅத்து , மீளி மொய்ம்பொடு நிலன்எறியாக் குறுகி, ஆள்கோள் பிழையா, அஞ்சுவரு தடக்கைக், கடும்பகட்டு யானை நெடுந்தேர்க் கோதை | 20 | |
|
திருமா வியனகர்க் கருவூர் முன்துறைத் தெண்நீர் உயர்கரைக் குவைஇய தன்ஆன் பொருநை மணலினும் பலவே! | 23 |
| 94 |
தேம்படு சிமயப் பாங்கர்ப் பம்பிய குவைஇலை முசுண்டை வெண்பூக் குழைய, வான்எனப் பூத்த பானாட் கங்குல், மறித்துரூஉத் தொகுத்த பறிப்புற இடையன் தண்கமழ் முல்லை தோன்றியொடு விரைஇ, | 5 |
|
வண்டுபடத் தொடுத்த நீர்வார் கண்ணியன், ஐதுபடு கொள்ளி அங்கை காயக், குறுநரி உளம்பும் கூர்இருள் நெடுவிளி சிறுகட் பன்றிப் பெருநிரை கடிய, முதைப்புனம் காவலர் நினைத்திருந்து ஊதும் | 10 | |
|
கருங்கோட்டு ஓசை யொடு ஒருங்குவந்து இசைக்கும் வன்புலக் காட்டுநாட் டதுவே - அன்புகலந்து ஆர்வம் சிறந்த சாயல், இரும்பல் கூந்தல், திருந்திழை ஊரே! | 14 |
| 95 |
பைப்பயப் பசந்தன்று நுதலும்; சாஅய், ஐதுஆ கின்று, என் தளிர்புரை மேனியும், பலரும் அறியத் திகழ்தரும் அவலமும்; உயிர்கொடு கழியின் அல்லதை; நினையின் எவனோ?- வாழி, தோழி!- பொரிகாற் | 5 |
|
பொகுட்டுஅரை இருப்பைக் குவிகுலைக் கழன்ற ஆலிஒப்பின் தூம்புடைத் திரள்வீ, ஆறுசெல் வம்பலர் நீள்இடை அழுங்க, ஈனல் எண்கின் இருங்கிளை கவரும் சுரம்பல கடந்தோர்க்கு இரங்குப என்னார், | 10 | |
|
கௌவை மேவலர் ஆகி, 'இவ் ஊர் நிரையப் பெண்டிர் இன்னா கூறுவ புரைய அல்ல, என் மகட்கு' எனப் பரைஇ, நம்உணர்ந்து ஆறிய கொள்கை அன்னை முன்னர், யாம்என், இதற்படலே? | 15 |
| 96 |
நறவுண் மண்டை நுடக்கலின் இறவுக்கலித்துப், பூட்டுஅறு வில்லிற் கூட்டுமுதல் தெறிக்கும் பழனப் பொய்கை அடைகரைப் பிரம்பின் அரவாய் அன்ன அம்முள் நெடுங்கொடி அருவி ஆம்பல் அகல்அடை துடக்கி, | 5 |
|
அசைவரல் வாடை தூக்கலின், ஊதுஉலை விசைவாங்கு தோலின், வீஞ்குபு ஞெகிழும் கழனிஅம் படப்பைக் காஞ்சி ஊர! 'ஒண்தொடி ஆயத் துள்ளும்நீ நயந்து கொண்டனை' என்ப 'ஓர் குறுமகள்'; அதுவே- | 10 | |
|
செம்பொற் சிலம்பின், செறிந்த குறங்கின் அம்கலுழ் மாமை, அஃதை தந்தை, அண்ணல் யானை அடுபோர்ச் சோழர், வெண்ணெல் வைப்பின் பருவூர்ப் பறந்தலை, இருபெரு வேந்தரும் பொருதுகளத்து ஒழிய, | 15 | |
|
ஒளிறுவாள் நல்அமர்க் கடந்த ஞான்றை, களிறுகவர் கம்பலை போல, அலர்ஆ கின்றது, பலர்வாய்ப் பட்டே! | 18 |
| 97 |
'கள்ளிஅம் காட்ட புள்ளிஅம் பொறிக்கலை வறன்உறல் அம்கோடு உதிர, வலம்கடந்து, புலவுப்புலி துறந்த கலவுக்கழிக் கடுமுடை இரவுக்குறும்பு அலற நூறி, நிரைபகுத்து, இருங்கல் முடுக்கர்த் திற்றி கெண்டும் | 5 |
|
கொலைவில் ஆடவர் போலப், பலவுடன் பெருந்தலை எருவையொடு பருந்துவந்து இறுக்கும் அருஞ்சுரம் இறந்த கொடியோர்க்கு அல்கலும், இருங்கழை இறும்பின் ஆய்ந்துகொண்டு அறுத்த நுணங்குகட் சிறுகோல் வணங்குஇறை மகளிரொடு | 10 | |
|
அகவுநர்ப் புரந்த அன்பின் கழல்தொடி, நறவுமகிழ் இருக்கை, நன்னன் வேண்மான் வயலை வேலி வியலூர் அன்னநின் அலர்முலை ஆகம் புலம்பப் பல நினைந்து, ஆழேல், என்றி - தோழி! யாழ என் | 15 | |
|
கண்பனி நிறுத்தல் எளிதோ - குரவுமலர்ந்து, அற்சிரம் நீங்கிய அரும்பத வேனில் அறல்அவிர் வார்மணல் அகல்யாற்று அடைகரைத் துறைஅணி மருத தொகல்கொள ஓங்கிக், கலிழ்தளிர் அணிந்த இருஞ்சினை மாஅத்து | 20 | |
|
இணர்ததை புதுப்பூ நிரைத்த பொங்கர்ப் புகைபுரை அம்மஞ்சு ஊர, நுகர்குயில் அகவும் குரல்கேட் போர்க்கே? | 23 | |
| 98 |
பனிவரை நிவந்த பயம்கெழு கவாஅன் துனிஇல் கொள்கையொடு அவர்நமக்கு உவந்த இனிய உள்ளம் இன்னா ஆக, முனிதக நிறுத்த நல்கல் எவ்வம் சூர்உறை வெற்பன் மார்புஉறத் தணிதல் | 5 |
|
அறிந்தனள் அல்லள், அன்னை; வார்கோல் செறிந்துஇலங்கு எல்வளை நெகிழ்ந்தமை நோக்கிக், கையறு நெஞ்சினள் வினவலின், முதுவாய்ப் பொய்வல் பெண்டிர் பிரப்புஉளர்பு இரீஇ, 'முருகன் ஆர் அணங்கு' என்றலின், அது செத்து | 10 | |
|
ஓவத் தன்ன வினைபுனை நல்இல் 'பாவை அன்ன பலர்ஆய் மாண்கவின் பண்டையின் சிறக்க, என் மகட்கு' எனப் பரைஇ, கூடுகொள் இன்இயம் கறங்கக், களன் இழைத்து, ஆடுஅணி அயர்ந்த அகன்பெரும் பந்தர், | 15 | |
|
வெண்போழ் கடம்பொடு சூடி, இன்சீர் ஐதுஅமை பாணி இரீஇக், கைபெயராச், செல்வன் பெரும்பெயர் ஏத்தி, வேலன் வெறிஅயர் வியன்களம் பொற்ப வல்லோன் பொறிஅமை பாவையிற் றூங்கல் வேண்டின், | 20 | |
|
எ ன்ஆம் கொல்லோ?- தோழி!- மயங்கிய மையற் பெண்டிற்க்கு நொவ்வல் ஆக ஆடிய பின்னும், வாடிய மேனி பண்டையிற் சிறவாது ஆயின், இம்மறை அலர்ஆ காமையோ அரிதே, அஃதான்று, | 25 | |
|
அறிவர் உறுவிய அல்லல்கண் டருளி, வெறிகமழ் நெடுவேள் நல்குவ னேயெனின், 'செறிதொடி உற்ற செல்லலும் பிறிது' எனக் கான்கெழு நாடன் கேட்பின், யான்உயிர் வாழ்தல் அதனினும் அரிதே! | 30 | |
| 99 |
வாள்வரி வயமான் கோள்உகிர் அன்ன செம்முகை அவிழ்ந்த முள்முதிர் முருக்கின் சிதரார் செம்மல் தா அய், மதர்எழில் மாண் இழை மகளிர் பூணுடை முலையின் முகைபிணி அவிழ்ந்த கோங்கமொடு அசைஇ, நனை | 5 |
|
அதிரல் பரந்த அம்தண் பாதிரி உதிர்வீ அம்சினை தாஅய், எதிர்வீ மராஅ மலரொடு விராஅய்ப் பராஅம் அணங்குடை நகரின் மணந்த பூவின் நன்றே, கானம்; நயவரும் அம்ம, | 10 | |
|
கண்டிசின வாழியோ - குறுமகள்! நுந்தை அடுகளம் பாய்ந்த தொடிசிதை மருப்பின், பிடிமிடை களிற்றின் தோன்றும் குறுநெடுந் துணைய குன்றமும் உடைத்தோ! | 14 |
| 100 |
அரையுற்று அமைந்த ஆரம் நீவிப், புரையப் பூண்ட கோதை மார்பினை, நல்லகம் வடுக்கொள முயங்கி, நீ வந்து, எல்லினில் பெயர்தல் எனக்குமார் இனிதே! பெருந்திரை முழக்கமொடு இயக்குஅவிந் திருந்த | 5 |
|
கொண்டல் இரவின் இருங்கடன் மடுத்த கொழுமீன் கொள்பவர் இருள்நீங்கு ஒண்சுடர் ஓடாப் பூட்கை வேந்தன் பாசறை ஆடுஇயல் யானை அணிமுகத்து அசைத்த ஓடை ஒண்சுடர் ஒப்பத் தோன்றும் | 10 | |
|
பாடுநர்த் தொடுத்த கைவண் கோமான், பரியுடை நற்றோர்ப் பெரியன், விரிஇணர்ப் புன்னைஅம் கானற் புறந்தை முன்துறை வம்ப நாரை இனன்ஒலித் தன்ன அம்பல் வாய்த்த தெய்ய - தண்புலர் | 15 | |
|
வைகுறு விடியற் போகிய எருமை நெய்தல்அம் புதுமலர் மாந்தும் கைதைஅம் படப்பைஎம் அழுங்கல் ஊரே! | 18 |
| 101 |
அம்ம வாழி, தோழி! 'இம்மை நன்றுசெய் மருங்கில் தீதுஇல்' என்னும் தொன்றுபடு பழமொழி இன்றுபொய்த் தன்றுகொல்?- தகர்மருப்பு ஏய்ப்பச் சுற்றுபு சுரிந்த சுவல்மாய் பித்தைச் செங்கண் மழவர் | 5 |
|
வாய்ப்பகை கடியும் மண்ணொடு கடுந்திறல் தீப்படு சிறுகோல் வில்லொடு பற்றி, நுரைதெரி மத்தம் கொளீஇ, நிரைப் புறத்து, அடிபுதை தொடுதோல் பறைய ஏகிக், கடிபுலம் கவர்ந்த கன்றுடைக் கொள்ளையர், | 10 | |
|
இனம்தலை பெயர்க்கும் நனந்தலைப் பெருங்காட்டு, அகல் இரு விசும்பிற்கு ஓடம் போலப், பகலிடை நின்ற பல்கதிர் ஞாயிற்று உருப்பு அவிர்பு ஊரிய சுழன்றுவரு கோடைப் புன்கான் முருங்கை ஊழ்கழி பன்மலர், | 15 | |
|
தண்கார் ஆலியின், தாவன உதிரும், பனிபடு பன்மலை இறந்தோர்க்கு, முனிதகு பண்புயாம் செய்தன்றோ இலமே! | 18 |
| 102 |
உளைமான் துப்பின், ஓங்குதினைப் பெரும்புனத்துக் கழுதில் கானவன் பிழிமகிழ்ந்து வதிந்தென, உரைத்த சந்தின் ஊரல் இருங்கதுப்பு ஐதுவரல் அசைவளி ஆற்றக், கைபெயரா ஒலியல் வார்மயிர் உளரினள், கொடிச்சி | 5 |
|
பெருவரை மருங்கிற் குறிஞ்சி பாடக் குரலும் கொள்ளாது, நிலையினும் பெயராது படாஅப் பைங்கண் பாடுபெற்று, ஒய்யென மறம்புகல் மழ களிறு உறங்கும் நாடன்; ஆர மார்பின் வரிஞிமிறு ஆர்ப்பத், | 10 | |
|
தாரன் கண்ணியன், எஃகுடை வலத்தன், காவலர் அறிதல் ஓம்பிப், பையென வீழாக் கதவம் அசையினன் புகுதந்து, உயங்குபடர் அகலம் முயங்கித், தோள்மணந்து இன்சொல் அளைஇப், பெயர்ந்தனன் - தோழி!- | 15 | |
|
இன்றுஎவன் கொல்லோ கண்டிகும் - மற்றுஅவன் நல்கா மையின் அம்பல் ஆகி, ஒருங்குவந்து உவக்கும் பண்பின் இருஞ்சூழ் ஓதி ஒண்நுதற் பசப்பே! | 19 |
| 103 |
நிழல்அறு நனந்தலை, எழில்ஏறு குறித்த கதிர்த்த சென்னி நுணங்கு செந்நாவின், விதிர்த்த போலும் அம்நுண் பல்பொறிக், காமர் சேவல் ஏமம் சேப்ப; முளிஅரில் புலம்பப் போகி, முனாஅது | 5 |
|
முரம்பு அடைந் திருந்த மூரி மன்றத்து, அதர்பார்த்து அல்கும் ஆகெழு சிறுகுடி உறையுநர் போகிய ஓங்குநிலை வியன்மலை ; இறைநிழல் ஒருசிறைப் புலம்புஅயா உயிர்க்கும் வெம்முனை அருஞ்சுரம் நீந்தித், தம்வயின் | 10 | |
|
ஈண்டுவினை மருங்கின் மீண்டோ ர் மன்என, நள்ளென் யாமத்து உயவுத்துணை ஆக நம்மொடு பசலை நோன்று, தம்மொடு தானே சென்ற நலனும் நல்கார் கொல்லோ, நாம் நயந்திசி னோரோ? | 1 5 |
| 104 |
வேந்துவினை முடித்த காலைத், தேம்பாய்ந்து இனவண்டு ஆர்க்கும் தண்நறும் புறவின் வென்வேல் இளையர் இன்புற, வலவன் வள்புவலித்து ஊரின் அல்லது, முள்உறின் முந்நீர் மண்டிலம் ஆதி ஆற்றா | 5 |
|
நன்னால்கு பூண்ட கடும்பரி நெடுந்தேர் வாங்குசினை பொலிய ஏறிப்; புதல பூங்கொடி அவரைப் பொய்அதள் அன்ன உள்இல் வயிற்ற, வெள்ளை வெண்மறி, மாழ்கி யன்ன தாழ்பெருஞ் செவிய, | 10 | |
|
புன்றலை சிறாரோடு உகளி, மன்றுழைக் கவைஇலை ஆரின் அங்குழை கறிக்கும் சீறூர் பலபிறக்கு ஒழிய, மாலை இனிதுசெய் தனையால் - எந்தை! வாழிய!- பனிவார் கண்ணள் பலபுலந்து உறையும் | 15 | |
|
ஆய்தொடி அரிவை கூந்தற் போதுகுரல் அணிய வேய்தந் தோயே! | 17 |
| 105 |
அகல்அறை மலர்ந்த அரும்புமுதிர் வேங்கை ஒள்இலைத் தொடலை தைஇ, மெல்லென நல்வரை நாடன் தற்பா ராட்ட யாங்குவல் லுநள்கொல் தானே - தேம்பெய்து, மணிசெய் மண்டைத் தீம்பால் ஏந்தி, | 5 |
|
ஈனாத் தாயர் மடுப்பவும் உண்ணாள், நிழற்கயத் தன்ன நீணகர் வரைப்பின் எம்முடைச் செல்வமும் உள்ளாள், பொய்ம்மருண்டு பந்துபுடைப் பன்ன பாணிப் பல்லடிச் சில்பரிக் குதிரை, பல்வேல் எழினி | 10 | |
|
கெடல்அருந் துப்பின் விடுதொழில் முடிமார், கனைஎரி நடந்த கல்காய் கானத்து வினைவல் அம்பின் விழுத்தொடை மறவர் தேம்பிழி நறுங்கள் மகிழின், முனைகடந்து வீங்குமென் சுரைய ஏற்றினம் தரூஉம் | 15 | |
|
முகைதலை திறந்த வேனிற் பகைதலை மணந்த பல்அதர்ச் செலவே? | 17 |
| 106 |
எரிஅகைந் தன்ன தாமரைப் பழனத்துப், பொரிஅகைந் தன்ன பொங்குபல் சிறுமீன், வெறிகொள் பாசடை, உணீஇயர், பைப்பயப் பறைதபு முதுசிரல் அசைபுவந்து இருக்கும் துறைகேழ் ஊரன் பெண்டுதன், கொழுநனை | 5 |
|
நம்மொடு புலக்கும் என்ப - நாம்அது செய்யாம் ஆயினும் உய்யா மையின், செறிதொடி தெளிர்ப்ப வீசிச், சிறிதுஅவண் உலமந்து வருகம் சென்மோ - தோழி!- ஒளிறுவாட் டானைக் கொற்றச் செழியன் | 10 | |
|
வெளிறுஇல் கற்பின் மண்டுஅமர் அடுதொறும் களிறுபெறு வல்சிப் பாணன் எறியும் தண்ணுமை கண்ணின் அலைஇயர், தன் வயிறே! | 13 |
| 107 |
நீசெலவு அயரக் கேட்டொறும், பலநினைந்து, அன்பின் நெஞ்சத்து, அயாஅப் பொறை மெலிந்த என்அகத்து இடும்பை களைமார், நின்னொடு கருங்கல் வியல்அறை கிடப்பி, வயிறுதின்று இரும்புலி துறந்த ஏற்றுமான் உணங்கல் | 5 |
|
நெறிசெல் வம்பலர் உவந்தனர் ஆங்கண், ஒலிகழை நெல்லின் அரிசியொடு ஓராங்கு ஆன்நிலைப் பள்ளி அளைசெய்து அட்ட வால்நிணம் உருக்கிய வாஅல் வெண்சோறு புகர்அரைத் தேக்கின் அகல்இலை மாந்தும் | 10 | |
|
கல்லா நீள்மொழிக் கதநாய் வடுகர் வல்லாண் அருமுனை நீந்தி, அல்லாந்து, உகுமண்ஊறு அஞ்சும் ஒருகாற் பட்டத்து இன்னா ஏற்றத்து இழுக்கி, முடம் கூர்ந்து, ஒருதனித்து ஒழிந்த உரனுடை நோன்பகடு | 15 | |
|
அம்குழை இருப்பை அறைவாய் வான்புழல் புல்உளைச் சிறாஅர் வில்லின் நீக்கி, மரைகடிந்து ஊட்டும் வரையகச் சீறூர் மாலை இன்துணை ஆகிக், காலைப் பசுநனை நறுவீப் பரூஉப்பரல் உறைப்ப, | 20 | |
|
மணமனை கமழும் கானம் துணைஈர் ஓதிஎன் தோழியும் வருமே! | 22 |
| 108 |
புணர்ந்தோர் புன்கண் அருளலும் உணர்ந்தோர்க்கு ஒத்தன்று மன்னால்! எவன்கொல்? முத்தம் வரைமுதற் சிதறிய வைபோல், யானைப் புகர்முகம் பொருத புதுநீர் ஆலி பளிங்குசொரி வதுபோற் பாறை வரிப்பக், | 5 |
|
கார்கதம் பட்ட கண்அகன் விசும்பின் விடுபொறி ஞெகிழியிற் கொடிபட மின்னி, படுமழை பொழிந்த பானாட் கங்குல், ஆர்உயிர்த் துப்பின் கோள்மா வழங்கும் இருளிடைத் தமியன் வருதல் யாவதும் | 10 | |
|
அருளான் - வாழி தோழி!- அல்கல் விரவுப்பொறி மஞ்ஞை வெரீஇ அரவின் அணங்குடை அருந்தலை பைவிரிப் பவைபோற், காயா மென்சினை தோய நீடிப் பல்துடுப்பு எடுத்த அலங்குகுலைக் காந்தள் | 15 | |
|
அணிமலர் நறுந்தாது ஊதும் தும்பி கைஆடு வட்டின் தோன்றும் மைஆடு சென்னிய மலைகிழ வோனே! | 18 |
| 109 |
பல்இதழ் மென்மலர் உண்கண், நல்யாழ் நரம்புஇசைத் தன்ன இன்தீம் கிளவி, நலம்நல்கு ஒருத்தி இருந்த ஊரே- கோடுழு களிற்றின் தொழுதி ஈண்டிக் காடுகால் யாத்த நீடுமரச் சோலை | 5 |
|
விழைவெளில் ஆடும் கழைவளர் நனந்தலை; வெண்நுனை அம்பின் விசைஇட வீழ்ந்தோர் எண்ணுவரம்பு அறியா உவல்இடு பதுக்கைச் சுரம்கெழு கவலை கோட்பாற் பட்டென வழங்குநர் மடிந்த அத்தம் இறந்தோர், | 10 | |
|
கைப்பொருள் இல்லை ஆயினும், மெய்க்கொண்டு இன்உயிர் செகாஅர் விட்டுஅகல் தப்பற்குப் பெருங்களிற்று மருப்பொடு வரி அதள் இறுக்கும் அறன்இல் வேந்தன் ஆளும் வறன்உறு குன்றம் பலவிலங் கினவே. | 15 |
| 110 |
அன்னை அறியினும் அறிக; அலர்வாய் அம்மென் சேரி கேட்பினும் கேட்க; பிறிதுஒன்று இன்மை அறியக் கூறிக், கொடுஞ்சுழிப் புகாஅர்த் தெய்வம் நோக்கிக், கடுஞ்சூள் தருகுவன், நினக்கே; கானல் | 5 |
|
தொடலை ஆயமொடு கடல்உடன் ஆடியும் சிற்றில் இழைத்தும், சிறுசோறு குவைஇயும் வருந்திய வருத்தம் தீர யாம் சிறிது இருந்தன மாக எய்த வந்து 'தடமென் பணைத்தோள் மடநல் லீரோ! | 10 | |
|
எல்லும் எல்லின்று; அசைவுமிக உடையேன்; மெல்இலைப் பரப்பின் விருந்துஉண்டு, யானும்இக் கல்லென் சிறுகுடித் தங்கின்மற்று எவனோ?' எனமொழிந் தனனே ஒருவன்; அவற்கண்டு, இறைஞ்சிய முகத்தேம் புறம்சேர்பு பொருந்தி, | 15 | |
|
'இவைநுமக்கு உரிய அல்ல; இழிந்த கொழுமீன் வல்சி' என்றனம்; இழுமென 'நெடுங்கொடி நுடங்கும் நாவாய் தோன்றுவ காணாமோ?' எனக் காலின் சிதையா, நில்லாது பெயர்ந்த பல்லோர் ருள்ளும் | 20 | |
|
என்னே குறித்த நோக்கமொடு 'நன்னுதால்! ஒழிகோ யான்?' என அழிதகக் கூறி, யான் 'பெயர்க' என்ன நோக்கித் தான்தன் நெடுந்தேர்க் கொடிஞ்சி பற்றி, நின்றோன் போலும் இன்றும்என் கட்கே! | 25 |
| 111 |
உள் ஆங்கு உவத்தல் செல்லார், கறுத்தோர் எள்ளல் நெஞ்சத்து ஏஎச்சொல் நாணி வருவர் - வாழி, தோழி!- அரச யானை கொண்ட துகிற்கொடி போல, அலந்தலை ஞெமையத்து வலந்த சிலம்பி | 5 |
|
ஓடைக் குன்றத்துக் கோடையொடு துயல்வர மழைஎன மருண்ட மம்மர் பலஉடன் ஓய்களிறு எடுத்த நோயுடை நெடுங்கை தொகுசொற் கோடியர் தூம்பின் உயிர்க்கும் அத்தக் கேழல் அட்ட நற்கோள் | 10 | |
|
செந்நாய் ஏற்றைக் கம்மென ஈர்ப்பக், குருதி ஆரும் எருவைச் செஞ்செவி, மண்டுஅமர் அழுவத்து எல்லிக் கொண்ட புண்தேர் விளக்கின், தோன்றும் விண்தோய் பிறங்கல் மலைஇறந் தோரோ! | 15 |
| 112 |
கூனல் எண்கின் குறுநடைத் தொழுதி சிதலை செய்த செந்நிலைப் புற்றின் மண்புனை நெடுங்கோடு உடைய வாங்கி, இரைநசைப் பரிக்கும் அரைநாட் கங்குல் ஈன்றுஅணி வயவுப்பிணப் பசித்தென மறப்புலி | 5 |
|
ஒளிறுஏந்து மருப்பின் களிறுஅட்டுக் குழுமும் பனிஇருஞ் சோலை எமியம் என்னாய் தீங்குசெய் தனையே, ஈங்குவந் தோயே; நாள்இடைப் படின், என் தோழி வாழாள்; தோளிடை முயக்கம் நீயும் வெய்யை; | 10 | |
|
கழியக் காதலர் ஆயினும், சான்றோர் பழியொடு வரூஉம் இன்பம் வெஃகார் வரையின் எவனோ?- வான்தோய் வெற்ப!- கணக்கலை இகுக்கும் கறிஇவர் சிலம்பின் மணப்புஅருங் காமம் புணர்ந்தமை அறியார், | 15 | |
|
தொன்றுஇயல் மரபின் மன்றல் அயரப் பெண்கோள் ஒழுக்கம் கண்கொள் நோக்கி, நொதுமல் விருந்தினம் போல, இவள் புதுநாண் ஒடுக்கமும் காண்குவம், யாமே! | 19 |
| 113 |
நன்றுஅல் காலையும் நட்பின் கோடார், சென்று வழிப்படூஉம் திரிபுஇல் சூழ்ச்சியிற், புன்தலை மடப்பிடி அகவுநர் பெருமகன் அமர்வீசு வண்மகிழ் அஃதைப் போற்றிக், காப்புக் கைந்நிறுத்த பல்வேற் கோசர் | 5 |
|
இளங்கள் கமழும் நெய்தல்அம் செறுவின் வளம்கெழு நன்னாடு அன்னஎன் தோள்மணந்து, அழுங்கன் மூதூர் அலர்எடுத்து அரற்ற, நல்காது துறந்த காதலர், 'என்றும் கல்பொரூஉ மெலியாப் பாடின் நோன்அடியன் | 10 | |
|
அல்கு வன்சுரைப் பெய்த வல்சியர் இகந்தன ஆயினும், இடம்பார்த்துப் பகைவர் ஓம்பினர் உறையும் கூழ்கெழு குறும்பிற் குவைஇமில் விடைய வேற்றுஆ ஒய்யும் கனைஇருஞ் சுருணைக் கனிகாழ் நெடுவேல் | 15 | |
|
விழவுஅயர்ந் தன்ன கொழும்பல் திற்றி எழாஅப் பாணன் நன்னாட்டு உம்பர், நெறிசெல் வம்பலர்க் கொன்ற தெவ்வர் எறிபடை கழீஇய சேயரிச் சின்னீர் அறுதுறை அயிர்மணற் படுகரைப் போகிச், | 20 | |
|
சேயர்' என்றலின், சிறுமை உற்றஎன் கையறு நெஞ்சத்து எவ்வம் நீங்க, அழாஅம் உறைதலும் உரியம் - பராரை அலங்கல் அம்சினைக் குடம்பை புல்லெனப் புலம்பெயர் மருங்கிற் புள்எழுந் தாங்கு, | 25 | |
|
மெய்இவண் ஒழியப் போகி, அவர் செய்வினை மருங்கிற் செலீஇயர், என் உயிரே! | 27 |
| 114 |
கேளாய், எல்ல! தோழி! வேலன் வெறிஅயர் களத்துச் சிறுபல தாஅய விரவுவீ உறைத்த ஈர்நறும் புறவின், உரவுக்கதிர் மழுங்கிய கல்சேர் ஞாயிறு, அரவுநுங்கு மதியின், ஐயென மறையும் | 5 |
|
சிறுபுன் மாலையும் உள்ளார், அவர்என நம்புலந்து உறையும் எவ்வம், நீங்க நூல்அறி வலவ! கடவுமதி, உவக்காண் நெடுங்கொடி நுடங்கும் வான்தோய் புரிசை, யாமம் கொள்பவர் நாட்டிய நளிசுடர் | 10 | |
|
வானக மீனின் விளங்கித் தோன்றும், அருங்கடிக் காப்பின், அஞ்சுவரு மூதூர்த் திருநகர் அடங்கிய மாசுஇல் கற்பின், அரிமதர் மழைக்கண், அமைபுரை பணைத்தோள், அணங்குசால், அரிவையைக் காண்குவம்- பொலம்படைக் கலிமாப் பூண்ட தேரே! | 16 |
| 115 |
அழியா விழவின், அஞ்சுவரு மூதூர்ப் பழிஇலர் ஆயினும், பலர்புறங் கூறும் அம்பல் ஒழுக்கமும் ஆகியர், வெஞ்சொல் சேரிஅம் பெண்டிர் எள்ளினும் எள்ளுக; நுண்பூண் எருமை குடநாட் டன்னஎன் | 5 |
|
ஆய்நலம் தொலையினும் தொலைக; என்றும் நோய்இல ராக, நம் காதலர் - வாய்வாள் எவ்வி வீழ்ந்த செருவில் பாணர் கைதொழு மரபின்முன் பரித்துஇடூஉப் பழிச்சிய வள்உயிர் வணர்மருப்பு அன்ன, ஒள்இணர்ச் | 10 | |
|
சுடர்ப்பூங் கொன்றை ஊழுறு விளைநெற்று அறைமிசைத் தாஅம் அத்த நீளிடைப், பிறைமருள் வான்கோட்டு அண்ணல் யானை, சினம்மிகு முன்பின், வாமான், அஞ்சி இனம்கொண்டு ஒளிக்கும் அஞ்சுவரு கவலை | 15 | |
|
நன்னர் ஆய்கவின் தொலையச் சேய்நாட்டு நம்நீத்து உறையும் பொருட்பிணிக் கூடா மையின், நீடி யோரே! | 18 |
| 116 |
எரியகைந் தன்ன தாமரை இடைஇடை அரிந்துகால் குவித்த செந்நெல் வினைஞர் கட்கொண்டு மறுகும் சாகாடு அளற்றுஉறின், ஆய்கடும்பு அடுக்கும் பாய்புனல் ஊர! பெரிய நாண்இலை மன்ற; பொரிஎனப் | 5 |
|
புன்குஅவிழ் அகன்துறைப் பொலிய, ஒள்நுதல், நறுமலர்க் காண்வரும் குறும்பல் கூந்தல் மாழை நோக்கின், காழ்இயன் வனமுலை, எஃகுடை எழில்நலத்து ஒருத்தியொடு நெருநை வைகுபுனல் அயர்ந்தனை' என்ப; அதுவே, | 10 | |
|
பொய்புறம் பொதிந்துயாம் கரப்பவும் கையிகந்து அலர்ஆ கின்றால் தானே; மலர் தார், மையணி யானை, மறப்போர்ச் செழியன் பொய்யா விழவின் கூடற் பறந்தலை, உடன்இயைந்து எழுந்த இருபெரு வேந்தர் | 15 | |
|
கடன்மருள் பெரும்படை கலங்கத் தாக்கி, இரங்குஇசை முரசம் ஒழியப், பரந்துஅவர் ஓடுபுறம் கண்ட ஞான்றை, ஆடுகொள் வியன்களத்து ஆர்ப்பினும் பெரிதே! | 19 |
| 117 |
மௌவலொடு மலர்ந்த மாக்குரல் நொச்சியும், அவ்வரி அல்குல் ஆயமும் உள்ளாள், ஏதிலன் பொய்ம்மொழி நம்பி, ஏர்வினை வளம்கெழு திருநகர் புலம்பப் போகி, வெருவரு கவலை ஆங்கண், அருள்வரக், | 5 |
|
கருங்கால் ஓமை ஏறி, வெண்தலைப் பருந்து பெடைபயிரும் பாழ்நாட்டு ஆங்கண், பொலந்தொடி தெளிர்ப்ப வீசிச், சேவடிச் சிலம்புநக இயலிச் சென்றஎன் மகட்கே- சாந்துஉளர் வணர்குரல் வாரி, வகைவகுத்து | 10 | |
|
யான்போது துணைப்பத், தகரம் மண்ணாள், தன்ஓ ரன்ன தகைவெங் காதலன் வெறிகமழ் பன்மலர் புனையப் பின்னுவிடச் சிறுபுறம் புதைய நெறிபுதாழ்ந் தனகொல்- நெடுங்கால் மாஅத்து ஊழுறு வெண்பழம் | 15 | |
|
கொடுந்தாள் யாமை பார்ப்பொடு கவரும் பொய்கை சூழ்ந்த, பொய்யா யாணர், வாணன் சிறுகுடி வடாஅது தீம்நீர்க் கான்யாற்று அவிர்அறல் போன்றே? . | 19 |
| 118 |
கறங்குவெள் அருவி பிறங்குமலைக் கவாஅன், தேங்கமழ் இணர வேங்கை சூடித், தொண்டகப் பறைச்சீர்ப் பெண்டிரொடு விரைஇ, மறுகில் தூங்கும் சிறுகுடிப் பாக்கத்து, இயல்முருகு ஒப்பினை, வயநாய் பிற்பட | 5 |
|
பகல்வரின் கவ்வை அஞ்சுதும்; இகல்கொள, இரும்பிடி கன்றொடு விரைஇய கயவாய்ப், பெருங்கை யானைக் கோள்பிழைத்து, இரீஇய அடுபுலி வழங்கும் ஆர்இருள் நடுநாள் தனியை வருதல் அதனினும் அஞ்சுதும்; | 10 | |
|
என்ஆ குவள்கொல் தானே? பல்நாள் புணர்குறி செய்த புலர்குரல் ஏனல் கிளிகடி பாடலும் ஒழிந்தனள்; அளியள் தான்,நின் அளி அலது இலளே! | 14 |
| 119 |
'நுதலும், தோளும், திதலை அல்குலும், வண்ணமும், வனப்பும், வரியும் வாட வருந்துவள், இவள்' எனத் திருந்துபு நோக்கி, 'வரைவுநன்று' என்னாது அகலினும், அவர் - வறிது, ஆறுசெல் மாக்கள் அறுத்த பிரண்டை, | 5 |
|
ஏறுபெறு பாம்பின் பைந்துணி கடுப்ப, நெறியயல் திரங்கும் அத்தம்; வெறிகொள, உமண்சாத்து இறந்த ஒழிகல் அடுப்பில், நோன்சிலை மழவர் ஊன்புழுக்கு அயரும் சுரன்வழக்கு அற்றது என்னாது, உரஞ்சிறந்து, | 10 | |
|
நெய்தல் உருவின் ஐதுஇலங்கு அகல்இலைத், தொடைஅமை பீலிப் பொலிந்த கடிகை, மடைஅமை திண்சுரை, மரக்காழ் வேலொடு தணிஅமர் அழுவம் தம்மொடு துணைப்பத், துணிகுவர் கொல்லோ தாமே - துணிகொள | 15 | |
|
மறப்புலி உழந்த வசிபடு சென்னி உறுநோய் வருத்தமொடு உணீஇய மண்டிப் படிமுழம் ஊன்றிய நெடுநல் யானை கைதோய்த்து உயிர்க்கும் வறுஞ்சுனை, மைதோய் சிமைய, மலைமுதல் ஆறே! | 20 |
| 120 |
நெடுவேள் மார்பின் ஆரம் போலச், செவ்வாய் வானம் தீண்டி மீன் அருந்தும் பைங்காற் கொக்கினம் நிரைபறை உகப்ப, எல்லை பைப்பய கழிப்பிக், குடவயின் கல்சேர்ந் தன்றே, பல்கதிர் ஞாயிறு - | 5 |
|
மதர்எழில் மழைக்கண் கலுழ, இவளே பெருநாண் அணிந்த நறுமென் சாயல் மாண்நலம் சிதைய ஏங்கி, ஆனாது அழல்தொடங் கினளே - பெரும;- அதனால் கழிச்சுறா எறிந்த புண்தாள் அத்திரி | 10 | |
|
நெடுநீர் இருங்கழி பரிமெலிந்து அசைஇ, வல்வில் இளையரொடு எல்லிச் செல்லாது சேர்ந்தனை செலினே சிதைகுவது உண்டோ - பெண்ணை ஓங்கிய வெண்மணற் படப்பை அன்றில் அகவும் ஆங்கண் சிறுகுரல் நெய்தல்எம் பெருங்கழி நாட்டே! | 16 |
2. மணிமிடை பவளம்
| 121 |
நாம்நகை யுடையம் நெஞ்சே!- கடுந்தெறல் வேனில் நீடிய வானுயர் வழிநாள், வறுமை கூரிய மண்நீர்ச் சிறுகுளத் தொடுகுழி மருங்கில் துவ்வாக் கலங்கல் கன்றுடை மடப்பிடிக் கயந்தலை மண்ணிச் | 5 |
|
சேறுகொண் டாடிய வேறுபடு வயக்களிறு செங்கோல் வாலிணர் தயங்கத் தீண்டிச் சொறிபுறம் உரிஞிய நெறியியல் மராஅத்து அல்குறு வரிநிழல் அசைஇ, நம்மொடு தான்வரும் என்ப, தடமென் தோளி- | 10 | |
|
உறுகண மழவர் உருள்கீண் டிட்ட ஆறுசெல் மாக்கள் சோறுபொதி வெண்குடைக் கணைவிசைக் கடுவளி எடுத்தலின், துணைசெத்து வெருளேறு பயிரும் ஆங்கண், கருமுக முசுவின் கானத் தானே. | 15 |
| 122 |
நாம்நகை யுடையம் நெஞ்சே!- கடுந்தெறல் இரும்பிழி மகாஅரிவ் அழுங்கல் மூதூர் விழவின் றாயினும் துஞ்சா தாகும்: மல்லல் ஆவணம் மறுகுடன் மடியின், வல்லுரைக் கடுஞ்சொல் அன்னை துஞ்சாள்; பிணிகோள் அருஞ்சிறை அன்னை துஞ்சின். | 5 |
|
துஞ்சாக் கண்ணர் காவலர் கடுகுவர்; இலங்குவேல் இளையர் துஞ்சின், வைஎயிற்று வலஞ்சுரித் தோகை ஞாளி மகிழும்; அரவவாய் ஞமலி மகிழாது மடியின், பகலுரு உறழ நிலவுக்கான்று விசும்பின் | 10 | |
|
அகல்வாய் மண்டிலம் நின்றுவிரி யும்மே; திங்கள் கல்சேர்வு கனைஇருள் மடியின், இல்எலி வல்சி வல்வாய்க் கூகை கழுதுவழங்கு யாமத்து அழிதகக் குழறும்; வளைக்கண் சேவல் வாளாது மடியின், | 15 | |
|
மனைச்செறி கோழி மாண்குரல் இயம்பும்; எல்லாம் மடிந்த காலை, ஒருநாள் நில்லா நெஞ்சத்து அவர்வா ரலரே; அதனால் அரிபெய் புட்டில் ஆர்ப்பப் பரிசிறந்து, ஆதி போகிய பாய்பரி நன்மா | 20 | |
|
நொச்சி வேலித் தித்தன் உறந்தைக் கல்முதிர் புறங்காட் டன்ன பல்முட் டின்றால் - தோழி!- நம் களவே. | 23 |
| 123 |
உண்ணா மையின் உயங்கிய மருங்கின் ஆடாப் படிவத் தான்றோர் போல, வரைசெறி சிறுநெறி நிரைபுடன் செல்லும் கான யானை கவினழி குன்றம் இறந்து, பொருள் தருதலும் ஆற்றாய்: சிறந்த | 5 |
|
சில்லைங் கூந்தல் நல்லகம் பொருந்தி ஒழியின், வறுமை அஞ்சுதி; அழிதகவு உடைமதி-வாழிய, நெஞ்சே!-நிலவு என நெய்கனி நெடுவேல் எஃகிலை இமைக்கும் மழைமருள் பல்தோல் மாவண் சோழர் | 10 | |
|
கழைமாய் காவிரிக் கடல்மண்டு பெருந்துறை, இறவொடு வந்து கோதையொடு பெயரும் பெருங்கடல் ஓதம் போல, ஒன்றிற் கொள்ளாய், சென்றுதரு பொருட்கே. | 12 |
| 124 |
'நன்கலம் களிற்றொடு நண்ணார் ஏந்தி, வந்துதிறை கொடுத்து, வணங்கினர், வழிமொழிந்து 'சென்றீக' என்ப ஆயின், வேந்தனும் நிலம் வகுந்துறாஅ ஈண்டிய தானையொடு இன்றே புகுதல் வாய்வது; நன்றே, | 5 |
|
மாட மாண்நகர்ப் பாடமை சேக்கைத் துனிதீர் கொள்கைநம் காதலி இனிதுறப், பாசறை வருத்தம் வீட, நீயும்- மின்னுநிமிர்ந் தன்ன பொன்னியற் புனைபடைக், கொய்சுவல் புரவிக், கைகவர் வயங்குபரி | 10 | |
|
வண்பெயற்கு அவிழ்ந்த பைங்கொடி முல்லை வீகமழ் நெடுவழி ஊதுவண் டிரிய, காலை எய்தக், கடவு மதி - மாலை அந்திக் காவலர் அம்பணை இமிழ்இசை அரமிய வியலகத்து இயம்பும் நிரைநிலை ஞாயில் நெடுமதில் ஊரே. | 16 |
| 125 |
அரம்போழ் அவ்வளை தோள்நிலை நெகிழ, நிரம்பா வாழ்க்கை நேர்தல் வேண்டி- ஈர்ங்காழ் அன்ன அரும்புமுதிர் ஈங்கை ஆலி யன்ன வால்வீ தாஅய் வைவால் ஓதி மையணல் ஏய்ப்பத் | 5 |
|
தாதுஉறு குவளைப் போதுபணி அவிழப், படாஅப் பைங்கண் பாவடிக் கயவாய்க் கடாஅம் மாறிய யானை போலப், பெய்துவறிது ஆகிய பொங்குசெலற் கொண்மூ மைதோய் விசும்பின் மாதிரத்து உழிதரப், | .10 | |
|
பனிஅடூஉ நின்ற பானாட் கங்குல் தனியோர் மதுகை தூக்காய், தண்ணென, முனிய அலைத்தி, முரண்இல் காலை; கைதொழு மரபின் கடவுள் சான்ற செய்வினை மருங்கிற் சென்றோர் வல்வரின் | 15 | |
|
விரியுளைப் பொலிந்த பரியுடை நன்மான் வெருவரு தானையொடு வேண்டுபுலத்து இறுத்த பெருவளக் கரிகால் முன்னிலைச் செல்லார், சூடா வாகைப் பறந்தலை, ஆடுபெற ஒன்பது குடையும் நன்பகல் ஒழித்த பீடில் மன்னர் போல, ஓடுவை மன்னால் - வாடை!- நீ எமக்கே. | 22 |
| 126 |
நினவாய் செத்து நீபல உள்ளிப், பெரும்புன் பைதலை வருந்தல் அன்றியும், மலைமிசைத் தொடுத்த மலிந்துசெலல் நீத்தம் தலைநாள் மாமலர் தண்துறைத் தயங்கக் கடற்கரை மெலிக்குங் காவிரிப் பேரியாற்று | 5 |
|
அறல்வார் நெடுங்கயத்து அருநிலை கலங்க, மாலிருள் நடுநாட் போகித் தன்னையர் காலைத் தந்த கணைக்கோட்டு வாளைக்கு, அவ்வாங்கு உந்தி, அஞ்சொல் பாண்மகள், நெடுங்கொடி நுடங்கு நறவுமலி மறுகில் | 10 | |
|
பழஞ்செந் நெல்லின் முகவை கொள்ளாள், கழங்குறழ் முத்தமொடு நன்கலம் பெறூஉம் பயங்கெழு வைப்பிற் பல்வேல் எவ்வி நயம்புரி நன்மொழி அடக்கவும் அடங்கான், பொன்னிணர் நறுமலர்ப் புன்னை வெஃகித், | 15 | |
|
திதியனொடு பொருத அன்னி போல விளிகுவை கொல்லோ, நீயே - கிளியெனச் சிறிய மிழற்றுஞ் செவ்வாய்ப், பெரிய கயலென அமர்த்த உண்கண், புயலெனப் புறந்தாழ்பு இருளிய பிறங்குகுரல் ஐம்பால்: மின்னோர் மருங்குல், குறுமகள் பின்னிலை விடாஅ மடங்கெழு நெஞ்சே! | 22 |
| 127 |
இலங்குவளை நெகிழச் சாஅய், அல்கலும், கலங்கஞர் உழந்து, நாம்இவண் ஒழிய வலம்படு முரசின் சேர லாதன் முந்நீர் ஓட்டிக் கடம்புஅறுத்து, இமயத்து முன்னோர் மருள வணங்குவிற் பொறித்து, | 5 |
|
நன்னகர் மாந்தை முற்றத்து ஒன்னார் பணிதிறை தந்த பாடுசால் நன்கலம் பொன்செய் பாவை வயிரமொடு ஆம்பல் ஒன்றுவாய் நிறையக் குவைஇ, அன்றவண் நிலம்தினத் துறந்த நிதியத்து அன்ன, | 10 | |
|
ஒருநாள் ஒருபகற் பெறினும், வழிநாள் தங்கலர் - வாழி, தோழி!- செங்கோற் கருங்கால் மராஅத்து வாஅல் மெல்இணர்ச் சுரிந்துவணர் பித்தை பொலியச் சூடிக், கல்லா மழவர் வில்லிடம் தழீஇ, | 15 | |
|
வருநர்ப் பார்க்கும் வெருவரு கவலை மொழிபெயர் தேஎத்தர் ஆயினும், பழிதீர் காதலர் சென்ற நாட்டே. | 18 | |
| 128 |
மன்றுபா டவிந்து மனைமடிந் தன்றே; கொன்றோ ரன்ன கொடுமையோ டின்றே யாமம் கொளவரின் கனைஇக், காமங் கடலிலும் உரைஇக், கரைபொழி யும்மே எவன்கொல்- வாழி, தோழி!- மயங்கி | 5 |
|
இன்னம் ஆகவும், நன்னர் நெஞ்சம் என்னொடும் நின்னொடும் சூழாது, கைம்மிக்கு, இறும்புபட்டு இருளிய இட்டருஞ் சிலம்பிற் குறுஞ்சுனைக் குவளை வண்டுபடச் சூடிக், கான நாடன் வரூஉம், யானைக் | 10 | |
|
கயிற்றுப்புறத் தன்ன, கன்மிசைச் சிறுநெறி, மாரி வானந் தலைஇ நீர்வார்பு, இட்டருங் கண்ண படுகுழி இயவின், இருளிடை மிதிப்புழி நோக்கி, அவர் தளர்அடி தாங்கிய சென்றது, இன்றே? | 15 |
| 129 |
'உள்ளல் வேண்டும் ஒழிந்த பின்' என நள்ளென் கங்குல் நடுங்குதுணை யாயவர் நின்மறந்து உறைதல் யாவது? 'புல் மறைந்து அலங்கல் வான்கழை உதிர்நெல் நோக்கிக்' கலைபிணை விளிக்கும் கானத்து ஆங்கண், | 5 |
|
கல்சேர்பு இருந்த கதுவாய்க் குரம்பைத் தாழிமுதற் கலித்த கோழிலைப் பருத்திப் பொதிவயிற்று இளங்காய் பேடை ஊட்டிப், போகில்பிளந் திட்ட பொங்கல் வெண்காழ் நல்கூர் பெண்டிர் அல்குற் கூட்டும் | 10 | |
|
கலங்குமுனைச் சீறூர் கைதலை வைப்பக், கொழுப்புஆ தின்ற கூர்ம்படை மழவர், செருப்புடை அடியர், தெண்சுனை மண்டும் அருஞ்சுரம் அரிய வல்ல; வார்கோல் திருந்திழைப் பணைத்தோள் தேன்நாறு கதுப்பின் | 15 | |
|
குவளை உண்கண், இவளொடு செலற்கு 'என நெஞ்சுவாய் அவிழ்ந்தனர் காதலர்- அஞ்சில் ஓதி ஆயிழை!- நமக்கே. .129-18 |
| 130 |
அம்ம வாழி, கேளிர்! முன்நின்று கண்டனிர் ஆயின், கழறலிர் மன்னோ- நுண்தாது பொதிந்த செங்காற் கொழுமுகை முண்டகம் கெழீஇய மோட்டுமணல் அடைகரைப், பேஎய்த் தலைய பிணர் அரைத் தாழை | 5 |
|
எயிறுடை நெடுந்தோடு காப்பப், பலவுடன் வயிறுடைப் போது வாலிதின் விரீஇப், புலவுப்பொருது அழித்த பூநாறு பரப்பின் இவர்திரை தந்த ஈர்ங்கதிர் முத்தம் கவர்நடைப் புரவிக் கால்வடுத் தபுக்கும் | 10 | |
|
நற்றேர் வழுதி கொற்கை முன்துறை வண்டுவாய் திறந்த வாங்குகழி நெய்தற் போதுபுறங் கொடுத்த உண்கண் மாதர் வாண்முகம் மதைஇய நோக்கே. | 14 |
| 130 |
'விசும்புற நிவந்த மாத்தாள் இதணைப் பசுங்கேழ் மெல்லிலை அருகுநெறித் தன்ன, வண்டுபடுபு இருளிய, தாழ்இருங் கூந்தல் சுரும்புஉண விரிந்த பெருந்தண் கோதை இவளினும் சிறந்தன்று, ஈதல் நமக்கு என | 5 |
|
வீளை அம்பின் விழுத்தொடை மழவர் நாள்ஆ உய்த்த நாமவெஞ் சுரத்து நடைமெலிந்து ஒழிந்த சேட்படர் கன்றின் கடைமணி உகுநீர் துடைத்த ஆடவர் பெயரும் பீடும் எழுதி, அதர்தொறும், | 10 | |
|
பீலி சூட்டிய பிறங்குநிலை நடுகல் வேல்ஊன்று பலகை வேற்றுமுனை கடுக்கும் வெருவரு தகுந கானம் 'நம்மொடு வருக' என்னுதி ஆயின், வாரேன்; நெஞ்சம்! வாய்க்கநின் வினையே. | 15 |
| 132 |
ஏனலும் இறங்குகுரல் இறுத்தன; நோய்மலிந்து, ஆய்கவின் தொலைந்த இவள் நுதலும்; நோக்கி ஏதில மொழியும் இவ்வூரும்; ஆகலின், களிற்றுமுகந் திறந்த கவுளுடைப் பகழி, வால்நிணப் புகவின், கானவர் தங்கை | 5 |
|
அம்பணை மென்தோள் ஆயஇதழ் மழைக்கண் ஒல்கியற் கொடிச்சியை நல்கினை ஆயின், கொண்டனை சென்மோ நுண்பூண் மார்ப! துளிதலைத் தலைஇய சாரல் நளிசுனைக் கூம்புமுகை அவிழ்த்த குறுஞ்சிறைப் பறவை | 5 | |
|
வேங்கை விரியிணர் ஊதிக், காந்தள் தேனுடைக் குவிகுலைத் துஞ்சி, யானை இருங்கவுட் கடாஅம் கனவும், பெருங்கல் வேலி, நும் உறைவின் ஊர்க்கே. | 14 |
| 133 |
'குன்றி அன்ன கண்ண, குருஉமயிர்ப், புன்தாள், வெள்ளெலி மோவாய் ஏற்றை செம்பரல் முரம்பில் சிதர்ந்த பூழி, நல்நாள் வேங்கைவீ நன்களம் வரிப்பக், கார்தலை மணந்த பைம்புதற் புறவின், | 5 |
|
வில்எறி பஞ்சியின் வெண்மழை தவழும் கொல்லை இதைய குறும்பொறை மருங்கில், கரிபரந் தன்ன காயாஞ் செம்மலொடு எரிபரந் தன்ன இலமலர் விரைஇப், பூங்கலுழ் சுமந்த தீம்புனற் கான்யாற்று | 10 | |
|
வான்கொள் தூவல் வளிதர உண்கும்; எம்மொடு வருதல் வல்லையோ மற்று?' எனக் கொன்ஒன்று வினவினர் மன்னே- தோழி!- இதல்முள் ஒப்பின் முகைமுதிர் வெட்சி கொல்புனக் குருந்தொடு கல்அறை தாஅம் | 15 | |
|
மிளைநாட்டு அத்தத்து ஈர்ஞ்சுவற் கலித்த வரிமரல் கறிக்கும் மடப்பிணைத் திரிமருப்பு இரலைய காடிறந் தோரே. | 18 |
| 134 |
வானம் வாய்ப்பக் கவினிக் கானம் கமஞ்சூல் மாமழை கார்பயந்து இறுத்தென; மணிமருள் பூவை அணிமலர் இடையிடைச், செம்புற மூதாய் பரத்தலின், நன்பல முல்லை வீகழல் தாஅய், வல்லோன் | 5 |
|
செய்கை அன்ன செந்நிலப் புறவின்; வாஅப் பாணி வயங்குதொழிற் கலிமாத் தாஅத் தாளிணை மெல்ல ஒதுங்க, இடிமறந்து, ஏமதி- வலவ! குவிமுகை வாழை வான்பூ ஊழுறுபு உதிர்ந்த | 10 | |
|
ஒழிகுலை அன்ன திரிமருப்பு ஏற்றொடு கணைக்கால் அம்பிணைக் காமர் புணர்நிலை கடுமான் தேர்ஒலி கேட்பின், நடுநாட் கூட்டம் ஆகலும் உண்டே. | 14 |
| 135 |
திதலை மாமை தளிர்வனப்பு அழுங்கப், புதலிவர் பீரின் எதிர்மலர் கடுப்பப், பசலை பாய்ந்த நுதலேன் ஆகி, எழுதெழில் மழைக்கண் கலுழ, நோய் கூர்ந்து, ஆதி மந்தியின் அறிவுபிறி தாகிப் | 5 |
|
பேதுற் றிசினே - காதல்அம் தோழி! காய்கதிர் திருகலின் கனைந்துகால் கடுகி, ஆடுதளிர் இருப்பைக் கூடுகுவி வான்பூக் கோடுகடை கழங்கின், அறைமிசைத் தாஅம் காடிறந் தனரே, காதலர்; அடுபோர், | 10 | |
|
வீயா விழுப்புகழ், விண்தோய் வியன்குடை, ஈர்-எழு வேளிர் இயந்துஒருங்கு எறிந்த கழுவுள் காமூர் போலக் கலங்கின்று மாது, அவர்த் தெளிந்தஎன் நெஞ்சே. | 14 |
| 136 |
மைப்புஅறப் புழுக்கின் நெய்க்கனி வெண்சோறு வரையா வண்மையொடு புரையோர்ப் பேணிப், புள்ளுப் புணர்ந்து இனிய ஆகத் தெள்ஒளி அம்கண் இருவிசும்பு விளங்கத், திங்கட் சகடம் மண்டிய துகள்தீர் கூட்டத்துக், | 5 |
|
கடிநகர் புனைந்து, கடவுட் பேணிப், படுமண முழவொடு பரூஉப்பணை இமிழ, வதுவை மண்ணிய மகளிர் விதுப்புற்றுப், பூக்கணும் இமையார் நோக்குபு மறைய, மென்பூ வாகைப் புன்புறக் கவட்டிலை, | 10 | |
|
பழங்கன்று கறித்த பயம்பமல் அறுகைத் தழங்குகுரல் வானின் தலைப்பெயற்கு ஈன்ற மண்ணுமணி அன்ன மாஇதழ்ப் பாவைத் தண்நறு முகையொடு வெந்நூல் சூட்டித், தூஉடைப் பொலிந்து மேவரத் துவன்றி, | 15 | |
|
மழைபட் டன்ன மணன்மலி பந்தர், இழைஅணி சிறப்பின் பெயர்வியர்ப்பு ஆற்றித் தமர்நமக்கு ஈத்த தலைநாள் இரவின், 'உவர்நீங்கு கற்பின்எம் உயிர்உடம் படுவி! முருங்காக் கலிங்கம் முழுவதும் வளைஇப், | 20 | |
|
பெரும்புழுக் குற்றநின் பிறைநுதற் பொறிவியர் உறுவளி ஆற்றச் சிறுவரை திற' என ஆர்வ நெஞ்சமொடு போர்வை வவ்வலின், உறைகழி வாளின் உருவுபெயர்ந்து இமைப்ப, மறைதிறன் அறியாள் ஆகி, ஒய்யென | 25 | |
|
நாணினள் இறைஞ்சி யோளே- பேணிப் பரூஉப்பகை ஆம்பற் குரூஉத்தொடை நீவிச் சுரும்பிமிர் ஆய்மலர் வேய்ந்த இரும்பல் கூந்தல் இருள்மறை ஒளித்தே. | 29 |
| 137 |
ஆறுசெல் வம்பலர் சேறுகிளைத்து உண்ட சிறும்பல் கேணிப் பிடியடி நசைஇச், களிறுதொடூஉக் கடக்குங் கான்யாற்று அத்தம் சென்றுசேர்பு ஒல்லார் ஆயினும், நினக்கே- வென்றெறி முரசின் விறற்போர்ச் சோழர் | 5 |
|
இன்கடுங் கள்ளின் உறந்தை ஆங்கண், வருபுனல் நெரிதரும் இகுகரைப் பேரியாற்று உருவ வெண்மணல் முருகுநாறு தண்பொழிற் பங்குனி முயக்கம் கழிந்த வழிநாள் வீஇலை அமன்ற மரம்பயில் இறும்பில் | 10 | |
|
தீஇல் அடுப்பின் அரங்கம் போலப், பெரும்பாழ் கொண்டன்று, நுதலே, தோளும், தோளா முத்தின் தெண்கடற் பொருநன் திண்தேர்ச் செழியன் பொருப்பிற் கவாஅன் நல்லெழில் நெடுவேய் புரையும் தொல்கவின் தொலைந்தன: நோகோ யானே. | 16 |
| 138 |
இகுளை! கேட்டிசின் காதலம் தோழி ! குவளை உண்கண் தெண்பனி மல்க, வறிதியான் வருந்திய செல்லற்கு அன்னை பிறிதொன்று கடுத்தனள் ஆகி - வேம்பின் வெறிகொள் பாசிலை நீலமொடு சூடி, | 5 |
|
உடலுநர்க் கடந்த கடல்அம் தானைத், திருந்துஇலை நெடுவேல் தென்னவன் - பொதியில் அருஞ்சிமை இழிதரும் ஆர்த்துவரல் அருவியின் ததும்புசீர் இன்னியங் கறங்கக், கைதொழுது, உருகெழு சிறப்பின் முருகுமனைத் தரீஇக், | 10 | |
|
கடம்பும் களிறும் பாடி, நுடங்குபு தோடுந் தொடலையும் கைக்கொண்டு, அல்கலும் தேடினர் ஆதல் நன்றோ?- நீடு நின்னொடு தெளித்த நன்மலை நாடன் குறிவரல் அரைநாட் குன்றத்து உச்சி, | 15 | |
|
நெறிகெட வீழ்ந்த துன்னருங் கூர்இருள், திருமணி உமிழ்ந்த நாகம் காந்தட் கொழுமடற் புதுப்பூ ஊதுந் தும்பி நன்னிறம் மருளும் அருவிடர் இன்னா நீள்இடை நினையும்என் நெஞ்சே. | 20 |
| 139 |
துஞ்சுவது போலஇருளி, விண்பக இமைப்பது போலமின்னி, உறைக்கொண்டு ஏறுவதுப் போலப் பாடுசிறந்து உரைஇ நிலம்நெஞ்சு உட்க ஓவாது சிலைத்தாங்கு, ஆர்தளி பொழிந்த வார்பெயற் கடைநாள்; | 5 |
|
ஈன்றுநாள் உலந்த வாலா வெண்மழை வான்தோய் உயர்வரை ஆடும் வைகறைப் புதல்ஒளி சிறந்த காண்பின் காலைத், தண்நறும் படுநீர் மாந்திப், பதவு அருந்து வெண்புறக்கு உடைய திரிமருப்பு இரலை; | 10 | |
|
வார்மணல் ஒருசிறைப் பிடவுஅவிழ் கொழுநிழல், காமர் துணையொடு ஏமுற வதிய; அரக்குநிற உருவின் ஈயல் மூதாய் பரப்பி யவைபோற் பாஅய்ப், பலவுடன் நீர்வார் மருங்கின் ஈர்அணி திகழ; | 15 | |
|
இன்னும் வாரார் ஆயின்- நன்னுதல்! யாதுகொல் மற்றுவர் நிலையே? காதலர் கருவிக் கார்இடி இரீஇய பருவம் அன்று, அவர்: 'வருதும்' என்றதுவே. | 19 |
| 140 |
பெருங்கடல் வேட்டத்துச் சிறுகுடிப் பரதவர் இருங்கழி செறுவின் உழாஅது செய்த வெண்கல் உப்பின் கொள்ளை சாற்றி, என்றூழ் விடர குன்றம் போகும் கதழ்கோல் உமணர் காதல் மடமகள் | 5 |
|
சில்கோல் எல்வளை தெளிர்ப்ப வீசி 'நெல்லின் நேரே வெண்கல் உப்பு' எனச் சேரி விலைமாறு கூறலின், மனைய விளியறி ஞமலி குரைப்ப, வெரீஇய மதர்கயல் மலைப்பின் அன்னகண் எனக்கு, | 10 | |
|
இதைமுயல் புனவன் புகைநிழல் கடுக்கும் மாமூ தள்ளல் அழுந்திய சாகாட்டு எவ்வந் தீர வாங்குந் தந்தை கைபூண் பகட்டின் வருந்தி வெய்ய உயிர்க்கும் நோயா கின்றே. | 15 |
| 141 |
அம்ம வாழி, தோழி ! கைம்மிகக் கனவுங் கங்குல்தோ றினிய: நனவும் புனைவினை நல்இல் புள்ளும் பாங்கின! நெஞ்சும் நனிபுகன்று உறையும்; எஞ்சாது உலகுதொழில் உலந்து, நாஞ்சில் துஞ்சி | 5 |
|
மழைகால் நீங்கிய மாக விசும்பில் குறுமுயல் மறுநிறம் கிளர, மதி நிறைந்து, அறுமீன் சேறும் அகல்இருள் நடுநாள்: மறுகுவிளக் குறுத்து, மாலை தூக்கிப், பழவிறல் மூதூர்ப் பலருடன் துவன்றிய | 10 | |
|
விழவுஉடன் அயர, வருகதில் அம்ம! துவரப் புலர்ந்து தூமலர் கஞலித், தகரம் நாறுந் தண்நறுங் கதுப்பின் புதுமண மகடூஉ அயினிய கடிநகர்ப் பல்கோட்டு அடுப்பில் பால்உலை இரீஇ | 15 | |
|
கூழைக் கூந்தற் குறுந்தொடி மகளிர் பெருஞ்செய் நெல்லின் வாங்குகதிர் முறித்துப் பாசவல் இடிக்கும் இருங்காழ் உலக்கைக் கடிதுஇடி வெரீஇய கமஞ்சூல் வெண்குருகு தீங்குலை வாழை ஓங்குமடல் இராது: | 20 | |
|
நெடுங்கால் மாஅத்துக் குறும்பறை பயிற்றுஞ் செல்குடி நிறுத்த பெரும்பெயர்க் கரிகால் வெல்போர்ச் சோழன் இடையாற்று அன்ன நல்லிசை வெறுக்கை தருமார், பல்பொறிப் புலிக்கேழ் உற்ற பூவிடைப் பெருஞ்சினை | 25 | |
|
நரந்த நறும்பூ நாள்மலர் உதிரக், கலைபாய்ந்து உகளும், கல்சேர் வேங்கைத், தேம்கமழ் நெடுவரைப் பிறங்கிய வேங்கட வைப்பிற் சுரன்இறந் தோரே. | 29 |
| 142 |
இலமலர் அன்ன அம்செந் நாவிற் புலம்மீக் கூறும் புரையோர் ஏத்தப், பலர்மேந் தோன்றிய கவிகை வள்ளல் நிறையருந் தானை வெல்போர் மாந்தரம்- பொறையன் கடுங்கோப் பாடிச் சென்ற | 5 |
|
குறையோர் கொள்கலம் போல, நன்றும் உவஇனி - வாழிய, நெஞ்சே!- காதலி முறையின் வழா அது ஆற்றிப் பெற்ற கறையடி யானை நன்னன் பாழி, ஊட்டரு மரபின் அஞ்சு வரு பேய்எக் | 10 | |
|
கூட்டெதிர் கொண்ட வாய்மொழி மிஞிலி புள்ளிற்கு ஏமம் ஆகிய பெரும்பெயர் வெள்ளத் தானை அதிகற் கொன்றுஉவந்து ஒள்வாள் அமலை ஞாட்பிற், பலர் அறி வுறுதல் அஞ்சிப், பைப்பய, | 15 | |
|
நீர்த்திரள் கடுக்கும் மாசில் வெள்ளிச் சூர்ப்புறு கோல்வளை செறித்த முன்கைக் குறை அறல் அன்ன இரும்பல் கூந்தல், இடனில் சிறுபுறத்து இழையொடு துயல்வரக், கடல்மீன் துஞ்சும் நள்ளென் யாமத்து. | 20 | |
|
உருவுகிளர் ஏர்வினைப் பொலிந்த பாவை இயல்கற் றன்ன ஒதுக்கினள் வந்து, பெயல் அலைக் கலங்கிய மலைப்பூங் கோதை இயல்எறி பொன்னின் கொங்குசோர்பு உறைப்பத் தொடிக்கண் வடுக்கொள - முயங்கினள்: வடிப்புறு நரம்பின் தீவிய மொழிந்தே. | 26 |
| 143 |
செய்வினைப் பிரிதல் எண்ணிக், கைம்மிகக் காடுகவின் ஒழியக் கடுங்கதிர் தெறுதலின், நீடுசினை வறிய வாக, ஒல்லென வாடுபல் அகலிலை கோடைக்கு ஒய்யும் தேக்கு அமல் அடுக்கத்து ஆங்கண் மேக்கெழுபு | 5 |
|
முளிஅரிற் பிறந்த வளிவளர் கூர்எரிச் சுடர்நிமிர் நெடுங்கொடி விடர்முகை முழங்கும் 'வெம்மலை அருஞ்சுரம் நீந்தி - ஐய! சேறும்' என்ற சிறுசொற்கு... இவட்கே, வசைஇல் வெம்போர் வானவன் மறவன் | 10 | |
|
நசையின் வாழ்நர்க்கு நன்கலஞ் சுரக்கும், பொய்யா வாய்வாள், புனைகழல் பிட்டன் மைதவழ் உயர்சிமைக் குதிரைக் கவாஅன் அகல்அறை நெடுஞ்சுனை, துவலையின் மலர்ந்த தண்கமழ் நீலம் போலக், கண்பனி கலுழ்ந்தன; நோகோ யானே. | 16 |
| 144 |
"வருதும்" என்ற நாளும் பொய்த்தன; அரியேர் உண்கண் நீரும் நில்லா; தண்கார்க்கு ஈன்ற பைங்கொடி முல்லை வைவாய் வான்முகை அவிழ்ந்த கோதை பெய்வனப்பு இழந்த கதுப்பும் உள்ளார், | 5 |
|
அருள்கண் மாறலோ மாறுக- அந்தில் அறன்அஞ் சலரே!- ஆயிழை! நமர்' எனச் சிறிய சொல்லிப் பெரிய புலப்பினும், பனிபடு நறுந்தார் குழைய, நம்மொடு, துனிதீர் முயக்கம் பெற்றோள் போல | 10 | |
|
உவக்குநள்- வாழிய, நெஞ்சே!- விசும்பின் ஏறெழுந்து முழங்கினும் மாறெழுந்து சிலைக்கும் கடாஅ யானை கொட்கும் பாசறைப், பார்வேட்டு எழுந்த மள்ளர் கையதை கூர்வாட் குவிமுகஞ் சிதைய நூறி | 15 | |
|
மானடி மருங்கில் பெயர்த்த குருதி வான மீனின் வயின்வயின் இமைப்ப, அமரோர்த்து, அட்ட செல்வம் தமர்விரைந்து உரைப்பக் கேட்கும் ஞான்றே. | 19 |
| 145 |
வேர்முழுது உலறி நின்ற புழற்கால், தேர்மணி இசையின் சிள்வீடு ஆர்க்கும், வற்றல் மரத்த பொன்தலை ஓதி வெயிற்கவின் இழந்த வைப்பின் பையுள் கொள, நுண்ணிதின் நிவக்கும் வெண்ஞெமை வியன்காட்டு | 5 |
|
ஆளில் அத்தத்து, அளியள் அவனொடு- வாள்வரி பொருத புண்கூர் யானை புகர்சிதை முகத்த குருதி வார, உயர்சிமை நெடுங்கோட்டு உருமென முழங்கும் 'அருஞ்சுரம் இறந்தனள்' என்ப- பெருஞ்சீர் | 10 | |
|
அன்னி குறுக்கைப் பறந்தலைத், திதியன் தொல்நிலை முழுமுதல் துமியப் பண்ணிய நன்னர் மெல்லிணர்ப் புன்னை போலக், கடுநவைப் படீஇயர் மாதோ - களி மயில் குஞ்சரக் குரல குருகோடு ஆலும், | 15 | |
|
துஞ்சா முழவின் துய்த்தியல் வாழ்க்கைக், கூழுடைத் தந்தை இடனுடை வரைப்பின், ஊழடி ஒதுங்கினும் உயங்கும் ஐம்பாற் சிறுபல் கூந்தற் போதுபிடித்து அருளாது, எறிகோல் சிதைய நூறவும், சிறுபுறம், | 20 | |
|
'எனக்குஉரித்து' என்னாள், நின்ற என் அமர்க்கண் அஞ்ஞையை அலைத்த கையே! | 22 |
| 146 |
வலிமிகு முன்பின் அண்ணல் ஏஎறு பனிமலர்ப் பொய்கைப் பகல்செல மறுகி மடக்கண் எருமை மாண்நாகு தழீஇ, படப்பை நண்ணிப், பழனத்து அல்கும் கலிமகிழ் ஊரன் ஒலிமணி நெடுந்தேர் | 5 |
|
ஒள்ளிமழை மகளிர் சேரிப், பல்நாள் இயங்கல் ஆனாது ஆயின்; வயங்கிழை யார்கொல் அனியள் தானே- எம்போல் மாயப் பரத்தன் வாய்மொழி நம்பி வளிபொரத் துயல்வரும் தளிபொழி மலரின் | 10 | |
|
கண்பனி ஆகத்து உறைப்பக், கண் பசந்து ஆயமும் அயலும் மருளத், தாயோம்பு ஆய்நலம் வேண்டா தோளோ? | 13 |
| 147 |
ஓங்குமலைச் சிலம்பில் பிடவுடன் மலர்ந்த வேங்கை வெறித்தழை வேறுவகுத் தன்னை ஊன்பொதி அவிழாக் கோட்டுகிர்க் குருளை மூன்றுடன் ஈன்ற முடங்கர் நிழத்த, துறுகல் விடரளைப் பிணவுபசி கூர்ந்தெனப், | 5 |
|
பொறிகிளர் உழுவைப் போழ்வாய் ஏற்றை அறுகோட்டு உழைமான் ஆண்குரல் ஓர்க்கும் நெறிபடு கவலை நிரம்பா நீளிடை, வெள்ளி வீதியைப் போல நன்றும் செலவு அயர்ந் திசினால் யானே; பல புலந்து, | 10 | |
|
உண்ணா உயக்கமொடு உயிர்செலச் சா அய், தோளும் தொல்கவின் தொலைய, நாளும் பிரிந்தோர் பெயர்வுக்கு இரங்கி, மருந்துபிறிது இன்மையின், இருந்துவினை இலனே! | 14 | |
| 148 |
பனைத்திரள் அன்ன பருஏர் எறுழ்த் தடக்கைச் கொலைச்சினந் தவிரா மதனுடை முன்பின், வண்டுபடு கடாஅத்து, உயர்மருப்பு யானை தண்கமழ் சிலம்பின் மரம்படத் தொலைச்சி: உறுபுலி உரறக் குத்தி; விறல்கடிந்து, | 5 |
|
சிறுதினைப் பெரும்புனம் வவ்வும் நாட! கடும்பரிக் குதிரை ஆஅய் எயினன் நெடுந்தேர் மிஞிலியொடு பொருது, களம் பட்டெனக் காணிய செல்லாக் கூகை நாணிக் கடும்பகல் வழங்கா தாஅங்கு, இடும்பை | 10 | |
|
பெரிதால் அம்ம இவட்கே: அதனால் மாலை வருதல் வேண்டும் - சோலை முளைமேய் பெருங்களிறு வழங்கும் மலைமுதல் அடுக்கத்த சிறுகல் ஆறே. | 14 |
| 149 |
சிறுபுன் சிதலை சேண்முயன்று எடுத்த; நெடுஞ்செம் புற்றத்து ஒடுங்கிரை முனையின், புல்லரை இருப்பைத் தொள்ளை வான்பூப், பெருங்கை எண்கின் இருங்கிளை கவரும் அத்த நீள்இடைப் போகி, நன்றும் | 5 |
|
அரிதுசெய் விழுப்பொருள் எளிதினிற் பெறினும் வாரேன்- வாழி, என் நெஞ்சே!- சேரலர் சுள்ளியம் பேரியாற்று வெண்நுரை கலங்க, யவனர் தந்த வினைமாண் நன்கலம் பொன்னொடு வந்து கறியொடு பெயரும் | 10 | |
|
வளம்கெழு முசிறி ஆர்ப்பெழ வளஇ, அருஞ்சமம் கடந்து படிமம் வவ்விய நெடுநல் யானை அடுபோர்ச் செழியன் கொடிநுடங்கு மறுகின் கூடற் குடாஅது, பல்பொறி மஞ்ஞை வெல்கொடி உயரிய, | 15 | |
|
ஒடியா விழவின், நெடியோன் குன்றத்து, வண்டுபட நீடிய குண்டுசுனை நீலத்து எதிர்மலர்ப் பிணையல் அன்ன இவள் அரிமதர் மழைக்கண் தெண்பனி கொளவே. | 19 |
| 150 |
பின்னுவிட நெறித்த கூந்தலும், பொன்னென ஆகத்து அரும்பிய சுணங்கும், வம்புவிடக் கண்ணுருத்து எழுதரு முலையும் நோக்கி, 'எல்லினை பெரிது' எனப் பன்மாண் கூறிப் பெருந்தோள் அடைய முயங்கி, நீடு நினைந்து, | 5 |
|
அருங்கடிப் படுத்தனள் யாயே; கடுஞ்செலல் வாட்சுறா வழங்கும் வளைமேய் பெருந்துறைக், கனைத்த நெய்தற் கண்போன் மாமலர் நனைத்த செருந்திப் போதுவாய் அவிழ, மாலை மணியிதழ் கூம்பக் காலைக் | 10 | |
|
கள்நாறு காவியொடு தண்ணென் மலருங் கழியுங், கானலுங் காண்தொறும் பலபுலந்து; வாரார் கொல்? எனப் பருவரும்- தார் ஆர் மார்ப! நீ தணந்த ஞான்றே! | 14 |
| 151 |
'தம்நயந்து உறைவோர்த் தாங்கித் தாம்நயந்து இன்னமர் கேளிரொடு ஏமுறக் கெழீஇ, நகுதல் ஆற்றார் நல்கூர்ந் தோர்!' என, மிகுபொருள் நினையும் நெஞ்சமொடு அருள்பிறிது ஆபமன் - வாழி, தோழி ! கால் விரிபு | 5 |
|
உறுவளி எறிதொறும் கலங்கிய பொறிவரிக் கலைமான் தலையின் முதன்முதற் கவர்த்த கோடலம் கவட்ட குறுங்கால் உழுஞ்சில் தாறுசினை விளைந்த நெற்றம், ஆடுமகள் அரிக்கோற் பறையின், ஐயென ஒலிக்கும் | 10 | |
|
பதுக்கை ஆய செதுக்கை நீழற், கள்ளி முள்ளரைப் பொருந்திச் செல்லுநர்க்கு உறுவது கூறுஞ், சிறுசெந் நாவின் மணிஓர்த் தன்ன தெண்குரல் கணிவாய்ப் பல்லிய காடிறந் தோரே! | 15 |
| 152 |
நெஞ்சுநடுங்கு அரும்படர் தீர வந்து, குன்றுழை நண்ணிய சீறூர் ஆங்கண் செலீஇய பெயர்வோள் வணர்சுரி ஐம்பால்- நுண்கோல் அகவுநர்ப் புரந்த பேரிசைச் சினங்கெழு தானைத் தித்தன் வெளியன் | 5 |
|
இரங்குநீர்ப் பரப்பின் கானலம் பெருந்துறைத், தனம்தரு நன்கலம் சிதையத் தாக்கும் சிறுவெள் இறவின் குப்பை அன்ன உறுபகை தரூஉம் மொய்ம்மூசு பிண்டன் முனைமுரண் உடையக் கடந்த வென்வேல், | 10 | |
|
இசைநல் ஈகைக் களிறுவீசு வண்மகிழ்ப் பாரத்துத் தலைவன், ஆர நன்னன்; ஏழில் நெடுவரைப் பாழிச் சிலம்பிற் களிமயிற் கலாவத் தன்ன தோளே- வல்வில் இளையர் பெருமகன்; நள்ளி | 15 | |
|
சோலை அடுக்கத்துச் சுரும்புஉண விரிந்த கடவுட் காந்தள் உள்ளும் பலவுடன் இறும்பூது கஞலிய ஆய்மலர் நாறி- வல்லினும் வல்லார் ஆயினும் சென்றோர்க்குச் சாலவிழ் நெடுங்குழி நிறைய வீசும், | 20 | |
|
மாஅல் யானை ஆஅய் கானத்துத் தலையாற்று நிலைஇய சேயுயர் பிறங்கல் வேயமைக் கண்ணிடை புரைஇச் சேய ஆயினும், நடுங்குதுயர் தருமே. | 24 |
| 153 |
நோகோ யானே; நோதகும் உள்ளம்; அம்தீங் கிளவி ஆயமொடு கெழீஇப், பந்துவழிப் படர்குவள் ஆயினும், நொந்துநனி வெம்புமன், அளியள் தானே - இனியே, வன்க ணாளன் மார்புஉற வளஇ, | 5 |
|
இன்சொற் பிணிப்ப நம்பி, நம்கண் உறுதரு விழுமம் உள்ளாள், ஒய்யெனத் தெறுகதிர் உலைஇய வேனில் வெங்காட்டு, உறுவளி ஒலிகழைக் கண்ணுறுபு தீண்டலின் பொறிபிதிர்பு எடுத்த பொங்கெழு கூர் எரிப் | 10 | |
|
பைதறு சிமையப் பயம்நீங்கு ஆர்இடை நல் அடிக்கு அமைந்த அல்ல; மெல்லியல் வல்லுநள் கொல்லோ தானே- எல்லி ஓங்குவரை அடுக்கத்து உயர்ந்த சென்னி மீனொடு பொலிந்த வானின் தோன்றித் | 15 | |
|
தேம்பாய்ந்து ஆர்க்குந் தெரியிணர்க் கோங்கின் காலுறக் கழன்ற கள்கமழ் புதுமலர் கைவிடு சுடரின் தோன்றும் மைபடு மாமலை விலங்கிய சுரனே? | 19 |
| 154 |
படுமழை பொழிந்த பயமிகு புறவின் நெடுநீர் அவல பகுவாய்த் தேரை சிறுபல் இயத்தின் நெடுநெறிக் கறங்கக் குறும்புதற் பிடவின் நெடுங்கால் அலரி செந்நில மருங்கின் நுண்அயிர் வரிப்ப, | 5 |
|
வெஞ்சின அரவின் பைஅணந் தன்ன தண்கமழ் கோடல் தாதுபிணி அவிழத், திரிமருப்பு இரலை தெள்அறல் பருகிக் காமர் துணையொடு ஏமுற வதியக், காடுகவின் பெற்ற தண்பதப் பெருவழி | 10 | |
|
ஓடுபரி மெலியாக் கொய்சுவற் புரவித் தாள்தாழ் தார்மணி தயங்குபு இயம்ப ஊர்மதி - வலவ! தேரே- சீர்மிகுபு நம்வயிற் புரிந்த கொள்கை அம்மா அரிவையைத் துன்னுகம், விரைந்தே. | 15 |
| 155 |
'அறன்கடைப் படாஅ வாழ்க்கையும், என்றும் பிறன்கடைச் செலாஅச் செல்வமும், இரண்டும் பொருளின் ஆகும், புனையிழை!' என்றுநம் இருளேர் ஐம்பால் நீவி யோரே- நோய்நாம் உழக்குவம் ஆயினும், தாந்தம் | 5 |
|
செய்வினை முடிக்க தோழி ! பல்வயின் பயநிரை சேர்ந்த பாண்நாட்டு ஆங்கண் நெடுவிளிக் கோவலர் கூவல் தோண்டிய கொடுவாய்ப் பத்தல் வார்ந்துகு சிறுகுழி, நீர்காய் வருத்தமொடு சேர்விடம் பெறாது | 10 | |
|
பெருங்களிறு மிதித்த அடியகத்து, இரும்புலி ஒதுங்குவன கழிந்த செதும்பல் ஈர்வழி, செயிர்தீர் நாவின் வயிரியர் பின்றை மண்ஆர் முழவின் கண்ணகத்து அசைத்த விரலூன்று வடுவில் தோன்றும் மரல்வாடு மருங்கின் மலைஇறந் தோரே. | 16 |
| 156 |
முரசுடைச் செல்வர் புரவிச் சூட்டும் மூட்டுறு கவரி தூக்கி யன்ன செழுஞ்செய் நெல்லின் சேயரிப் புனிற்றுக் கதிர் மூதா தின்றல் அஞ்சிக், காவலர் பாகல் ஆய்கொடிப் பகன்றையொடு பரீஇக் | 5 |
|
காஞ்சியின் அகத்துக், கரும்பருத்தி, யாக்கும் தீம்புனல் ஊர! திறவதாகக் குவளை உண்கண் இவளும் யானும் கழனி ஆம்பல் முழுநெறிப் பைந்தழை காயா ஞாயிற் றாகத், தலைப்பெய, | 10 | |
|
'பொய்தல் ஆடிப் பொலிக!' என வந்து, நின்நகாப் பிழைத்த தவறே - பெரும! கள்ளுங் கண்ணியும் கையுறை யாக நிலைக்கோட்டு வெள்ளை நாள்செவிக் கிடாஅய் நிலைத்துறைக் கடவுட்கு உளப்பட ஓச்சித், | 15 | |
|
தணிமருங்கு அறியாள், யாய்அழ, மணிமருள் மேனி பொன்னிறம் கொளலே? | 17 |
| 157 |
அரியற் பெண்டிர் அலகுற் கொண்ட பகுவாய்ப் பாளைக் குவிமுலை சுரந்த வரிநிறக் கலுழி ஆர மாந்திச் செருவேட்டுச், சிலைக்கும் செங்கண் ஆடவர், வில்லிட வீழ்ந்தோர் பதுக்கைக் கோங்கின் | 5 |
|
எல்லி மலர்ந்த பைங்கொடி அதிரல் பெரும்புலர் வைகறை அரும்பொடு வாங்கிக் கான யானை கவளங் கொள்ளும் அஞ்சுவரு நெறியிடைத் தமியர் சென்மார் நெஞ்சுண மொழிப மன்னே - தோழி | 10 | |
|
முனைபுலம் பெயர்த்த புல்லென் மன்றத்துப் பெயலுற நெகிழ்ந்து, வெயிலுறச் சாஅய் வினையழி பாவையின் உலறி, மனைஒழிந் திருத்தல் வல்லு வோர்க்கே! | 15 | |
| 158 |
'உருமுரறு கருவிய பெருமழை தலைஇப் பெயல்ஆன்று அவிந்த தூங்கிருள் நடுநாள், மின்னு நிமிர்ந்தன்ன கனங்குழை இமைப்பப், பின்னுவிடு நெறியிற் கிளைஇய கூந்தலள், வரைஇழி மயிலின் ஒல்குவனள் ஒதுங்கி, | 5 |
|
மிடைஊர்பு இழியக்கண்டனென், இவள் என அலையல் - வாழிவேண்டு அன்னை!- நம் படப்பைச் சூருடைச் சிலம்பில், சுடர்ப்பூ வேய்ந்து தாம்வேண்டு உருவின் அணங்குமார் வருமே; நனவின் வாயே போலத் துஞ்சுநர்க் | 10 | |
|
கனவாண்டு மருட்டலும் உண்டே: இவள்தான் சுடரின்று தமியளும் பனிக்கும்: வெருவர மன்ற மராஅத்த கூகை குழறினும் நெஞ்சழிந்து அரணஞ் சேரும்: அதன்தலைப் புலிக்கணத் தன்ன நாய்தொடர் விட்டு, | 15 | |
|
முருகன் அன்ன சீற்றத்துக் கடுந்திறல் எந்தையும் இல்லன் ஆக, அஞ்சுவள் அல்லளோ, இவளிது செயலே! | 18 |
| 159 |
தெண்கழி விளைந்த வெண்கல் உப்பின் கொள்ளை சாற்றிய கொடுநுக ஒழுகை உரறுடைச் சுவல பகடுபல பரப்பி உமண் உயிர்த்து இறந்த ஒழிகல் அடுப்பின் வடியுறு பகழிக் கொடுவில் ஆடவர் | 5 |
|
அணங்குடை நோன்சிலை வணங்க வாங்கிப் பல்ஆன் நெடுநிரை தழீஇக் கல்லென அருமுனை அலைத்த பெரும்புகல் வலத்தர், கனைகுரற் கடுந்துடிப் பாணி தூங்கி, உவலைக் கண்ணியர் ஊன்புழுக்கு அயரும் | 10 | |
|
கவலை, 'காதலர் இறந்தனர்' என, நனி அவலம் கொள்ளன்மா காதல் அம் தோழி! விசும்பின் நல்லேறு சிலைக்குஞ் சேட்சிமை நறும்பூஞ் சாரற் குறும்பொறைக் குணாஅது வில்கெழு தடக்கை வெல்போர் வானவன் | 15 | |
|
மிஞிறுமூசு கவுள சிறுகண் யானைத் தொடியுடைத் தடமறுப்பு ஒடிய நூறிக் கொடுமுடி காக்குங் குரூஉக்கண் நெடுமதில் சேண்விளங்கு சிறப்பின் - ஆமூர் எய்தினும், ஆண்டமைந்து உறையுநர் அல்லர், நின் பூண்தாங்கு ஆகம் பொருந்துதன் மறந்தே. | 21 |
| 160 |
ஒடுங்கீர் ஓதி நினக்கும் அற்றே? நடுங்கின்று, அளித்தென் நிறையில் நெஞ்சம் அடும்புகொடி சிதைய வாங்கிக் கொடுங்கழிக் குப்பை வெண்மணற் பக்கம் சேர்த்தி, நிறைச்சூல் யாமை மறைத்து ஈன்று புதைத்த | 5 |
|
கோட்டுவட்டு உருவின் புலவுநாறு முட்டைப் பார்புஇடன் ஆகும் அளவை, பகுவாய்க் கணவன் ஓம்பும் கானலஞ் சேர்ப்பன் முள்ளுறின் சிறத்தல் அஞ்சி, மெல்ல வாவுஉடை மையின் வள்பிற் காட்டி, | 10 | |
|
ஏத்தொழில் நவின்ற எழில்நடைப் புரவி செழுநீர்த் தண்கழி நீந்தலின், ஆழி நுதிமுகங் குறைந்த பொதிமுகிழ் நெய்தல், பாம்புஉயர் தலையின் சாம்புவன நிவப்ப, இரவந் தன்றால் திண்தேர்; கரவாது | 15 | |
|
ஒல்லென ஒலிக்கும் இளையரொடு வல்வாய் அரவச் சீறூர் காணப் பகல்வந் தன்றல், பாய்பரி சிறந்தே. | 18 |
| 161 |
வினைவயிற் பிரிதல் யாவது?- 'வணர்சுரி வடியாப் பித்தை வன்கண், ஆடவர் அடியமை பகழி ஆர வாங்கி; வம்பலர்ச் செகுத்த அஞ்சுவரு கவலைப் படுமுடை நசைஇய வாழ்க்கைச் செஞ்செவி | 5 |
|
எருவைச் சேவல் ஈண்டுகிளை பயிரும் வெருவரு கானம் நீந்தி, பொருள் புரிந்து இறப்ப எண்ணினர்' என்பது சிறப்பக் கேட்டனள் கொல்லோ தானே? தோழ் தாழ்பு சுரும்பு உண ஒலிவரும் இரும்பல் கூந்தல், | 10 | |
|
அம்மா மேனி, ஆயிழைக் குறுமகள் சுணங்கு சூழ் ஆகத்து அணங்குஎன உருத்த நல்வரல் இளமுலை நனைய; பல்லிதழ் உண்கண் பரந்தன பனியே. | 14 |
| 162 |
கொளக்குறை படாஅக் கோடுவளர் குட்டத்து அளப்பு அரிது ஆகிய குவைஇருந் தோன்றல, கடல்கண் டன்ன மாக விசும்பின் அழற்கொடி அன்ன மின்னுவசிபு நுடங்கக் கடிதுஇடி உருமொடு கதழுறை சிதறி | 5 |
|
விளிவுஇடன் அறியா வான்உமிழ் நடுநாள் அருங்கடிக் காவலர் இகழ்பதம் நோக்கிப், பனிமயங்கு அசைவளி அலைப்பத், தந்தை நெடுநகர் ஒருசிறை நின்றனென் ஆக; அறல்என அவிரும் கூந்தல் மலர்என | 10 | |
|
வாண்முகத்து அலமரும் மாஇதழ் மழைக்கண், முகைநிரைத் தன்ன மாவீழ் வெண்பல்; நகைமாண்டு இலங்கும் நலம்கெழு துவர்வாய்க், கோல்அமை விழுத்தொடி விளங்க வீசிக், கால்உறு தளிரின் நடுங்கி ஆனாது, . | 15 | |
|
நோய்அசா வீட முயங்கினன் - வாய்மொழி நல்லிசை தரூஉம் இரவலர்க்கு உள்ளிய நசைபிழைப்பு அறியாக் கழல்தொடி அதிகன் கோள்அறவு அறியாப் பயம்கெழு பலவின் வேங்கை சேர்ந்த வெற்பகம் பொலிய, | 20 | |
|
வில்கெழு தானைப் பசும்பூண் பாண்டியன் களிறணி வெல்கொடி கடுப்பக் காண்வர ஒளிறுவன இழிதரும் உயர்ந்துதோன்று அருவி நேர்கொள் நெடுவரை கவா அன் சூரா மகளிரிற் பெறற்குஅரி யோளே. | 25 |
| 163 |
விண்அதிர்பு தலைஇய விரவுமலர் குழையத் தண்மழை பொழிந்த தாழ்பெயற் கடைநாள், எமியம் ஆகத் துனிஉளம் கூரச் சென்றோர் உள்ளிச் சில்வளை நெகிழப் பெருநகை உள்ளமொடு வருநசை நோக்கி | 5 |
|
விளியும் எவ்வமொடு 'அளியள்' என்னாது களிறுஉயிர்த் தன்ன கண்அழி துவலை முளரி கரியும் முன்பனிப் பானாள், குன்றுநெகிழ்பு அன்ன குளிர்கொள் வாடை! எனக்கே வந்தனை போறி ! புனற்கால் | 10 | |
|
அயிர்இடு குப்பையின் நெஞ்சு நெகிழ்ந்து அவிழக், கொடியோர் சென்ற தேஎத்து, மடியாது இனையை ஆகிச் செல்மதி; வினைவிதுப் புறுநர் உள்ளலும் உண்டே! | 14 |
| 164 |
கதிர்கை யாக வாங்கி ஞாயிறு பைதறத் தெறுதலின் பயங்கரந்து மாறி, விடுவாய்ப் பட்ட வியன்கண் மாநிலம் காடுகவின் எதிரக் கனைபெயல் பொழிதலின் பொறிவரி இனவண்டு ஆர்ப்பப் பலவுடன் | 5 |
|
நறுவீ முல்லையொடு தோன்றி தோன்ற' வெறியேன் றன்றே வீகமழ் கானம்- 'எவன்கொல் மற்று அவர் நிலை?' என மயங்கி, இகுபனி உறைக்குங் கண்ணொடு இனைபு ஆங்கு இன்னாது உறைவி தொன்னலம் பெறூஉம் | 5 | |
|
இதுநற் காலம்; கண்டிசின் - பகைவர் மதின்முகம் முருக்கிய தொடிசிதை மருப்பின்; கந்துகால் ஒசிக்கும் யானை; வெஞ்சின வேந்தன் வினைவிடப் பெறினே! | 14 |
| 165 |
கயந்தலை மடப்பிடி பயம்பில் பட்டெனக் களிறுவிளிப் படுத்த கம்பலை வெரீஇ, ஒய்யென எந்த செவ்வாய்க் குழவி தாதுஎரு மறுகின் மூதூர் ஆங்கண் எருமை நல் ஆன் பெறுமுலை மாந்தும் | 5 |
|
நாடுபல இறந்த நன்ன ராட்டிக்கு ஆயமும் அணிஇழந்து அழுங்கின்று! தாயும் 'இன்தோள் தாராய், இறீஇயர்என் உயிர்! என, கண்ணும் நுதலும் நீவித், தண்ணெனத், தடவுநிலை நொச்சி வரிநிழல் அசைஇத், | 10 | |
|
தாழிக் குவளை வாடுமலர் சூட்டித், 'தருமணற் கிடந்த பாவைஎன் அருமக ளே' என முயங்கினள் அழுமே! | 13 |
| 166 |
'நல்மரங் குழீஇய நனைமுதிர் சாடி பல்நாள் அரித்த கோஒய் உடைப்பின், மயங்குமழைத் துவலையின் மறுகுடன் பனிக்கும் பழம்பல் நெல்லின் வேளூர் வாயில், நறுவிரை தெளித்த நாறிணர் மாலைப், | 5 |
|
பொறிவரி இனவண்டு ஊதல கழியும் உயர்பலி பெறூஉம் உருகெழு தெய்வம், புனைஇருங் கதுப்பின் நீகடுத் தோள்வயின் அனையேன் ஆயின், அணங்குக, என்!' என மனையோட் தேற்றும் மகிழ்நன் ஆயின், | 10 | |
|
யார்கொல்- வாழி, தோழி !- நெருநல் தார்பூண் களிற்றின் தலைப்புணை தழீஇ, வதுவை ஈர்அணிப் பொலிந்து, நம்மொடு, புதுவது வந்த காவிரிக் கோடுதோய் மலிர்நிறை, ஆடி யோரே? | 15 |
| 167 |
வயங்குமணி பொருத வகையமை வனப்பின் பசுங்காழ் அல்குல் மாஅயோ ளொடு வினைவனப்பு எய்திய புனைபூஞ் சேக்கை, விண்பொரு நெடுநகர்த் தங்கி, இன்றே இனிதுடன் கழிந்தன்று மன்னே; நாளைப் | 5 |
|
பொருந்தாக் கண்ணேம் புலம்வந்து உறுதரச் சேக்குவம் கொல்லோ, நெஞ்சே! சாத்துஎறிந்து அதர்கூட் டுண்ணும் அணங்குடைப் பகழிக் கொடுவில் ஆடவர் படுபகை வெரீஇ ஊர்எழுந்து உலறிய பீர்எழு முதுபாழ் | 10 | |
|
முருங்கை மேய்ந்த பெருங்கை யானை வெரிந்ஓங்கு சிறுபுறம் உரிஞ ஒல்கி இட்டிகை நெடுஞ்சுவர் விட்டம் வீழ்ந்தென, மணிப்புறாத் துறந்த மரம்சோர் மாடத்து எழுதுஅணி கடவுள் போகலின், புல்லென்று | 15 | |
|
ஒழுகுபலி மறந்த மெழுகாப் புன் திணைப் பால்நாய் துள்ளிய பறைக்கட் சிற்றில், குயில்காழ் சிதைய மண்டி, அயில்வாய்க் கூர்முகச் சிதலை வேய்ந்த போர்மடி நல்இறைப் பொதியி லானே! | 20 |
| 168 |
யாமம் நும்மொடு கழிப்பி, நோய்மிக, பனிவார் கண்ணேம் வைகுதும், இனியே: ஆன்றல் வேண்டும் வான்தோய் வெற்ப! பல்ஆன் குன்றில் படுநிழல் சேர்ந்த நல்ஆன் பரப்பின் குழுமூர் ஆங்கண்- | 5 |
|
கொடைக்கடன் ஏன்ற கோடா நெஞ்சின் உதியன் அட்டில் போல ஒலிஎழுந்து, அருவி ஆர்க்கும் பெருவரைச் சிலம்பின் ஈன்றணி இரும்பிடி தழீஇக் களிறு தன் தூங்குநடைக் குழவி துயில்புறங் காப்ப, | 10 | |
|
ஒடுங்குஅளை புலம்பப் போகிக், கடுங்கண் வாள்வரி வயப்புலி நன்முழை உரற, கானவர் மடிந்த கங்குல், மான்அதர்ச் சிறுநெறி வருதல், நீயே? | 14 | |
| 169 |
மரம்தலை கரிந்து நிலம்பயம் வாட, அலங்குகதிர் வேய்ந்த அழல்திகழ் புனந்தலைப், புலிதொலைத்து உண்ட பெருங்களிற்று ஒழிஊன் கலிகெழு மறவர் காழ்க்கோத்து ஒழிந்ததை ஞெலிகோற் சிறுதீ மாட்டி, ஒலிதிரைக் | 5 |
|
கடல்விளை அமிழ்தின் கணஞ்சால் உமணர் சுனைகொள் தீநீர்ச் சோற்றுஉலைக் கூட்டும் சுரம்பல கடந்த நம்வயின் படர்ந்து: நனி பசலை பாய்ந்த மேனியள், நெடிது நினைந்து செல்கதிர் மழுகிய புலம்புகொள் மாலை | 10 | |
|
மெல்விரல் சேர்த்திய நுதலள், மல்கிக் கயலுமிழ் நீரின் கண்பனி வாரப், பெருந்தோள் நெகிழ்ந்த செல்லலொடு வருந்துமால், அளியள் திருந்திழை தானே! | 14 |
| 170 |
கானலும் கழறாது: கழியும் கூறாது: தேன்இமிர் நறுமலர்ப் புன்னையும் மொழியாது: ஒருநின் அல்லது பிறிதுயாதும் இலனே: இருங்கழி மலர்ந்த கண்போல் நெய்தல் கமழ்இதழ் நாற்றம் அமிழ்துஎன நசைஇத்: | 5 |
|
தண்தாது ஊதிய வண்டினம் களிசிறந்து, பறைஇய தளரும் துறைவனை, நீயே, சொல்லல் வேண்டுமால் - அலவ! பல்கால் கைதையம் படுசினை எவ்வமொடு அசாஅம் கடற்சிறு காக்கை காமர் பெடையொடு | 10 | |
|
கோட்டுமீன் வழங்கும் வேட்டமடி பரப்பின் வெள்இறாக் கனவும் நள்ளென் யாமத்து, 'நின்னுறு விழுமம் களைந்தோள் தன்னுறு விழுமம் நீந்துமோ!' எனவோ! | 14 |
| 171 |
'நுதலும் நுண்பசப்பு இவரும், தோளும் அகன்மலை இறும்பின் ஆய்ந்துகொண்டு அறுத்த பணைஎழில் அழிய வாடும்; நாளும் நினைவல் மாதுஅவர் பண்பு' என்று ஓவாது இனையல் - வாழி, தோழி ! புணர்வர் - | 5 |
|
இலங்குகோல் ஆய்தொடி நெகிழப், பொருள்புரிந்து அலந்தலை ஞெமையத்து அதர்அடைந் திருந்த மால்வரைச் சீறூர் மருள்பன் மாக்கள் கோள்வல் ஏற்றை ஓசை ஓர்மார், திருத்திக் கொண்ட அம்பினர், நோன்சிலை | 10 | |
|
எருத்தத்து இரீஇ, இடந்தொறும் படர்தலின் கீழ்ப்படு தாரம் உண்ணா, மேற்சினைப் பழம்போற் சேற்ற தீம்புழல் உணீஇய, கருங்கோட்டு இருப்பை ஊரும் பெருங்கை எண்கின் சுரன்இறந் தோரே! | 15 |
| 172 |
வாரணம் உரறும் நீர்திகழ் சிலம்பில் பிரசமொடு விரைஇய வயங்குவெள் அருவி இன்இசை இமிழ்இயம் கடுப்ப, இம்மெனக் கல்முகை விடர்அகம் சிலம்ப, வீழும் காம்புதலை மணந்த ஓங்குமலைச் சாரல், | 5 |
|
இரும்புவடித் தன்ன கருங்கைக் கானவன் விரிமலர் மராஅம் பொருந்திக், கோல்தெரிந்து, வரிநுதல் யானை அருநிறத்து அழுத்தி, இகல்இடு முன்பின் வெண்கோடு கொண்டுதன் புல்வேய் குரம்பை புலர ஊன்றி, | 10 | |
|
முன்றில் நீடிய முழவுஉறழ் பலவின் பிழிமகிழ் உவகையன், கிளையொடு கலிசிறந்து, சாந்த ஞெகிழியின் ஊன்புழுக்கு அயரும் குன்ற நாட! நீ அன்பிலை ஆகுதல் அறியேன் யான்; அஃது அறிந்தனென் ஆயின்- | 15 | |
|
அணி இழை, உண்கண், ஆய்இதழ்க் குறுமகள் மணிஏர் மாண்நலம் சிதையப், பொன்னேர் பசலை பாவின்று மன்னே! | 18 |
| 173 |
'அறம் தலைப்பிரியாது ஒழுகலும், சிறந்த கேளிர் கேடுபல ஊன்றலும், நாளும் வருந்தா உள்ளமொடு இருந்தோர்க்கு இல்' எனச் செய்வினை புரிந்த நெஞ்சினர், 'நறுநுதல் மைஈர் ஓதி ! அரும்படர் உழத்தல் | 5 |
|
சிலநாள் தாங்கல் வேண்டும்' என்று, நின் நல்மாண் எல்வளை திருத்தினர் ஆயின், வருவர் - வாழி, தோழி !- பலபுரி வார்கயிற்று ஒழுகை நோன்சுவற் கொளீஇ, பகடுதுறை ஏற்றத்து உமண்விளி வெரீஇ, | 10 | |
|
உழைமான் அம்பிணை இனன்இரிந்து ஓடக், காடுகவின் அழிய உறைஇக், கோடை நின்றுதின விளிந்த அம்புணை, நெடுவேய்க் கண்விடத் தெறிக்கும் மண்ணா முத்தம் கழங்குஉறழ் தோன்றல, பழங்குழித் தாஅம் | 15 | |
|
இன்களி நறவின் இயல்தேர் நன்னன் விண்பொரு நெடுவரைக் கவாஅன் பொன்படு மருங்கின் மலைஇறந் தோரே. | 18 | |
| 174 |
'இருபெரு வேந்தர் மாறுகொள் வியன்களத்து, ஒருபடை கொண்டு, வருபடை பெயர்க்கும் செல்வம் உடையோர்க்கு நின்றன்று விறல்' எனப், பூக்கோள் ஏய தண்ணுமை விலக்கிச் செல்வேம் ஆதல் அறியாள், முல்லை | 5 |
|
நேர்கால் முதுகொடி குழைப்ப, நீர் சொரிந்து, காலை வானத்துக் கடுங்குரற் கொண்மூ முழங்குதொறும் கையற்று, ஒடுங்கி, நப் புலந்து, பழங்கண் கொண்ட பசலை மேனியள் யாங்குஆ குவள் கொல் தானே - வேங்கை | 10 | |
|
ஊழுறு நறுவீ கடுப்பக் கேழ்கொள, ஆகத்து அரும்பிய மாசுஅறு சுணங்கினள், நன்மணல் வியலிடை நடந்த சின்மெல் ஒதுக்கின், மாஅ யோளே? | 14 |
| 175 |
வீங்கு விளிம்பு உரீஇய விசைஅமை நோன்சிலை வாங்கு தொடை பிழையா வன்கண் ஆடவர் விடுதொறும் விளிக்கும் செவ்வாய் வாளி ஆறுசெல் வம்பலர் உயிர்செலப் பெயர்ப்பின், பாறுகிளை பயிர்ந்து படுமுடை கவரும் | 5 |
|
வெஞ்சுரம் இறந்த காதலர் நெஞ்சுஉணர அரிய வஞ்சினம் சொல்லியும் பல்மாண் தெரிவளை முன்கை பற்றியும், 'வினைமுடித்து வருதும்' என்றனர் அன்றே - தோழி !- கால்இயல் நெடுந்தேர்க் கைவண் செழியன் | 10 | |
|
ஆலங் கானத்து அமர்கடந்து உயர்த்த வேலினும் பல்ஊழ் மின்னி, முரசு என மாஇரு விசும்பிற் கடிஇடி பயிற்றி, நேர்கதிர் நிறைத்த நேமியம் செல்வன் போர்அடங்கு அகலம் பொருந்திய தார்போல் | 15 | |
|
திருவில் தேஎத்துக் குலைஇ, உருகெழு மண்பயம் பூப்பப் பாஅய்த், தண்பெயல் எழிலி தாழ்ந்த போழ்தே! | 18 |
| 176 |
கடல்கண் டன்ன கண்அகன் பரப்பின் நிலம்பக வீழ்ந்த வேர்முதிர் கிழங்கின் கழைகண் டன்ன தூம்புடைத் திரள்கால், களிற்றுச்செவி அன்ன பாசடை மருங்கில், கழுநிவந் தன்ன கொழுமுகை இடைஇடை | 5 |
|
முறுவல் முகத்தின் பன்மலர் தயங்கப், பூத்த தாமரைப் புள் இமிழ் பழனத்து, வேப்புநனை அன்ன நெடுங்கண் நீர்ஞெண்டு இரைதேர் வெண்குருகு அஞ்சி, அயலது ஒலித்த பகன்றை இருஞ்சேற்று அள்ளல் | 10 | |
|
திதலையின் வரிப்ப ஓடி, விரைந்து தன் நீர்மலி மண்அளைச் செறியும் ஊர! மனைநகு வயலை மரன்இவர் கொழுங்கொடி அரிமலர் ஆம்பலொடு ஆர்தழை தைஇ, விழவுஆடு மகளிரொடு தழூஉ அணிப் பொலிந்து, | 15 | |
|
மலர்ஏர் உண்கண் மாண்இழை முன்கைக் குறுந்தொடி துடக்கிய நெடுந்தொடர் விடுத்தது உடன்றனள் போலும், நின் காதலி?' எம்போல் புல்லுளைக் குடுமிப் புதல்வற் பயந்து, நெல்லுடை நெடுநகர் நின்னின்று உறைய, | 20 | |
|
என்ன கடத்தளோ, மற்றே? தன் முகத்து எழுதெழில் சிதைய அழுதனள் ஏங்கி, அடித்தென உருத்த தித்திப் பல்ஊழ் நொடித்தெனச் சிவந்த மெல்விரல் திருகுபு, கூர்நுனை மழுகிய எயிற்றள் ஊர்முழுது நுவலும்நிற் காணிய சென்மே. | 26 |
| 177 |
'தொன்னலம் சிதையச் சாஅய், அல்கலும் இன்னும் வாரார்: இனி எவன் செய்கு? எனப், பெரும்புலம் புறுதல் ஓம்புமதி - சிறுகண் இரும்பிடித் தடக்கை மான, நெய்அருந்து ஒருங்குபிணித்து இயன்ற நெறிகொள் ஐம்பால் | 5 |
|
தேம்கமழ் வெறிமலர் பெய்ம்மார், காண்பின் கழைஅமல் சிலம்பின் வழைதலை வாடக் கதிர்கதம் கற்ற ஏகல் நெறியிடைப், பைங்கொடிப் பாகற் செங்கனி நசைஇக், கான மஞ்ஞைக் கமஞ்சூல் மாப்பெடை | 10 | |
|
அயிரியாற்று அடைகரை வயிரின் நரலும் காடுஇறந்து அகன்றோர் நீடினர் ஆயினும் வல்லே வருவர் போலும் - வென்வேல் இலைநிறம் பெயர ஓச்சி, மாற்றோர் மலைமருள் யானை மண்டுஅமர் ஒழித்த | 15 | |
|
கழற்கால் பண்ணன் காவிரி வடவயின் நிழற்கயம் தழீஇய நெடுங்கால் மாவின் தளிர்ஏர் ஆகம் தகைபெற முகைந்த அணங்குடை வனமுலைத் தாஅய நின் சுணங்கிடை வரித்த தொய்யிலை நினைந்தே. | 20 |
| 178 |
வயிரத் தன்ன வைஏந்து மருப்பின், வெதிர்வேர் அன்ன பரூஉமயிர்ப் பன்றி பறைக்கண் அன்ன நிறைச்சுனை பருகி, நீலத் தன்ன அகல்இலைச் சேம்பின் பிண்டம் அன்ன கொழுங்கிழங்கு மாந்தி, | 5 |
|
பிடிமடிந் தன்ன கல்மிசை ஊழ் இழிபு, யாறுசேர்ந் தன்ன ஊறுநீர்ப் படாஅர்ப் பைம்புதல் நளிசினைக் குருகுஇருந் தன்ன, வண்பிணி அவிழ்ந்த வெண்கூ தாளத்து அலங்குகுலை அலரி தீண்டித், தாது உக, | 10 | |
|
பொன்உரை கட்டளை கடுப்பக் காண்வரக், கிளைஅமல் சிறுதினை விளைகுரல் மேய்ந்து கண்இனிது படுக்கும் நன்மலை நாடனொடு உணர்ந்தனை புணர்ந்த நீயும், நின்தோட் பணைக்கவின் அழியாது துணைப்புணர்ந்து, என்றும், | 15 | |
|
தவல்இல் உலகத்து உறைஇயரோ - தோழி - எல்லையும் இரவும் என்னாது, கல்லெனக் கொண்டல் வான்மழை பொழிந்த வைகறைத் தண்பனி அற்சிரம் தமியோர்க்கு அரிது' எனக், கனவிலும் பிரிவு அறியலனே: அதன்தலை | 20 | |
|
முன்தான் கண்ட ஞான்றினும் பின்பெரிது அளிக்கும், தன் பண்பினானே. | 22 |
| 179 |
விண்தோய் சிமைய விறல்வரைக் கவாஅன், வெண்தேர் ஓடும் கடம்கால் மருங்கில், துனைஎரி பரந்த துன்அரும் வியன்காட்டுச், சிறுகண் யானை நெடுங்கை நீட்டி வான்வாய் திறந்தும் வண்புனல் பெறாஅது, | 5 |
|
கான்புலந்து கழியும் கண் அகன் பரப்பின் விடுவாய்ச் செங்கணைக் கொடுவில் ஆடவர் நல்நிலை பொறித்த கல்நிலை அதர, அரம்புகொள் பூசல் களையுநர்க் காணாச் சுரம்செல விரும்பினிர் ஆயின் - இன் நகை, | 10 | |
|
முருந்துஎனத் திரண்ட முள்எயிற்றுத் துவர்வாய், குவளை நாண்மலர் புரையும் உண்கண், இம் மதிஏர் வாள்நுதல் புலம்ப, பதிபெயர்ந்து உறைதல் ஒல்லுமோ, நுமக்கே? | 14 |
| 180 |
நகைநனி உடைத்தால் - தோழி ! தகைமிக, கோதை ஆயமொடு குவவுமணல் ஏறி, வீததை கானல் வண்டல் அயர, கதழ்பரித் திண்தேர் கடைஇ வந்து, தண்கயத்து அமன்ற ஒண்பூங் குவளை | 5 |
|
அரும்புஅலைத்து இயற்றிய சுரும்புஆர் கண்ணி பின்னுப்புறம் தாழக் கொன்னே சூட்டி, நல்வரல் இளமுலை நோக்கி, நெடிது நினைந்து, நில்லாது பெயர்ந்தனன், ஒருவன்; அதற்கே புலவுநாறு இருங்கழி துழைஇப் பலஉடன் | 10 | |
|
புள்இறை கொண்ட முள்ளுடை நெடுந்தோட்டுத் தாழை மணந்து ஞாழலொடு கெழீஇப் படப்பை நின்ற முடத்தாட் புன்னைப் பொன்நேர் நுண்தாது நோக்கி, என்னும் நோக்கும், இவ் அழுங்கல் ஊரே. | 15 |
| 181 |
துன்அருங் கானமும் துணிதல் ஆற்றாய், பின்நின்று பெயரச் சூழ்ந்தனை ஆயின், என்நிலை உரைமோ - நெஞ்சே!- ஒன்னார் ஓம்பரண் கடந்த வீங்குபெருந் தானை அடுபோர் மிஞிலி செருவேல் கடைஇ, | 5 |
|
முருகுறழ் முன்பொடு பொருதுகளம் சிவப்ப, ஆஅய் எயினன் வீழ்ந்தென, ஞாயிற்று ஒண்கதிர் உருப்பம் புதைய ஓராங்கு வம்பப் புள்ளின் கம்பலைப் பெருந்தோடு விசும்பிடை தூரஆடி, மொசிந்து உடன், | 10 | |
|
பூவிரி அகன்துறைக் கணைவிசைக் கடுநீர்க் காவிரிப் பேர்யாற்று அயிர்கொண்டு ஈண்டி, எக்கர் இட்ட குப்பை வெண்மணல் வைப்பின் யாணர் வளம்கெழு வேந்தர் ஞாலம் நாறும் நலம்கெழு நல்இசை, | 15 | |
|
நான்மறை முதுநூல் முக்கட் செல்வன், ஆல முற்றம் கவின்பெறத் தைஇய பொய்கை சூழ்ந்த பொழில்மனை மகளிர் கைசெய் பாவைத் துறைக்கண் இறுக்கும் மகர நெற்றி வான்தோய் புரிசைச் | 20 | |
|
சிகரம் தோன்றாச் சேண்உயர் நல்இல் புகாஅர் நல்நாட் டதுவே - பகாஅர் பண்டம் நாறும் வண்டுஅடர் ஐம்பால், பணைத்தகைத் தடைஇய காண்புஇன் மென்தோள், அணங்குசால், அரிவை இருந்த மணம்கமழ் மறுகின் மணற்பெருங் குன்றே. . | 26 |
| 182 |
பூங்கண் வேங்கைப் பொன்னிணர் மிலைந்து, வாங்கமை நோன்சிலை எருத்தத்து இரீஇ, தீம்பழப் பலவின் சுளைவிளை தேறல் வீளைஅம்பின் இளையரொடு மாந்தி, ஓட்டியல் பிழையா வயநாய் பிற்பட, | 5 |
|
வேட்டம் போகிய குறவன் காட்ட குளவித் தண்புதல் குருதியொடு துயல்வர, முளவுமாத் தொலைச்சும் குன்ற நாடே! அரவுஎறி உருமோடு ஒன்றிக் கால்வீழ்த்து உரவுமழை பொழிந்த பானாட் கங்குல், | 10 | |
|
தனியை வந்த ஆறுநினைந்து அல்கலும், பனியொடுகலுழும் இவள் கண்ணே: அதனால், கடும்பகல் வருதல் வேண்டும் - தெய்ய அதிர்குரல் முதுகலை கறிமுறி முனைஇ, உயர்சிமை நெடுங்கோட்டு உகள, உக்க | 15 | |
|
கமழ்இதழ் அலரி தாஅய் வேலன் வெறிஅயர் வியன்களம் கடுக்கும் பெருவரை நண்ணிய சார லானே. | 18 |
| 183 |
'குவளை உண்கண் கலுழவும், திருந்திழைத் திதலை அல்குல் அவ்வரி வாடவும், அத்தம்ஆர் அழுவம் நத்துறந்து அருளார் சென்றுசேண் இடையர் ஆயினும், நன்றும் நீடலர், என்றி - தோழி !- பாடுஆன்று | 5 |
|
பனித்துறைப் பெருங்கடல் இறந்து, நீர் பருகி, குவவுத்திரை அருந்து கொள்ளைய குடக்குஏர்பு, வயவுப்பிடி இனத்தின் வயின்வயின் தோன்றி இருங்கிளைக் கொண்மூ ஒருங்குடன் துவன்றி காலை வந்தன்றால் காரே - மாலைக் | 10 | |
|
குளிர்கொள் பிடவின் கூர்முகை அலரி வண்டுவாய் திறக்கும் தண்டா நாற்றம் கூதிர்அற் சிரத்து ஊதை தூற்ற, பனிஅலைக் கலங்கிய நெஞ்சமொடு வருந்துவம் அல்லமோ, பிரிந்திசினோர் திறத்தே? | 15 |
| 184 |
கடவுட் கற்பொடு குடிக்குவிளக்கு ஆகிய புதல்வற் பயந்த புகழ்மிகு சிறப்பின் நன்ன ராட்டிக்கு அன்றியும், எனக்கும் இனிதுஆ கின்றால், சிறக்க, நின் ஆயுள்! அருந்தொழில் முடித்த செம்மல் உள்ளமொடு | 5 |
|
சுரும்புஇமிர் மலர கானம் பிற்பட வெண்பிடவு அவிழ்ந்த வீகமழ் புறவில் குண்டைக் கோட்ட குறுமுள் கள்ளிப் புன்தலை புதைத்த கொழுங்கொடி முல்லை ஆர்கழல் புதுப்பூ உயிர்ப்பின் நீக்கித், | 10 | |
|
தெள்அறல் பருகிய திரிமருப்பு எழிற்கலை புள்ளிஅம் பிணையொடு வதியும் ஆங்கண், கோடுடைக் கையர், துளர்எறி வினைஞர், அரியல் ஆர்கையர், விளைமகிழ் தூங்கச், செல்கதிர் மழுகிய உருவ ஞாயிற்றுச் | 15 | |
|
செக்கர் வானம் சென்ற பொழுதில், கற்பால் அருவியின் ஒலிக்கும் நற்றேர்த் தார்மணி பலஉடன் இயம்ப- சீர்மிகு குருசில்!- நீ வந்துநின் றதுவே. | 19 |
| 185 |
எல்வளை ஞெகிழச் சாஅய், ஆய்இழை நல்எழிற் பணைத்தோள் இருங்கவின் அழிய, பெருங்கை யற்ற நெஞ்சமொடு நத்துறந்து, இரும்பின் இன்உயிர் உடையோர் போல, வலித்து வல்லினர், காதலர்: வாடல் | 5 |
|
ஒலிகழை நிவந்த நெல்லுடை நெடுவெதிர் கலிகொள் மள்ளர் வில்விசையின் உடைய, பைதுஅற வெம்பிய கல்பொரு பரப்பின் வேனில் அத்தத்து ஆங்கண், வான்உலந்து அருவி ஆன்ற உயர்சிமை மருங்கில் | 10 | |
|
பெருவிழா விளக்கம் போலப், பலவுடன் இலைஇல மலர்ந்த இலவமொடு நிலையுயர் பிறங்கல் மலைஇறந் தோரே. | 13 |
| 186 |
வானம் வேண்டா வறனில் வாழ்க்கை நோன்ஞாண் வினைஞர் கோளறிந்து ஈர்க்கும் மீன்முதிர் இலஞ்சிக் கலித்த தாமரை நீர்மிசை நிவந்த நெடுந்தாள் அகலிலை இருங்கயம் துளங்கக், கால்உறு தொறும் | 5 |
|
பெருங்களிற்றுச் செவியின் அலைக்கும் ஊரனொடு எழுந்த கௌவையோ பெரிதே: நட்பே, கொழுங்கோல் வேழத்துப் புணைதுணை யாகப் புனல்ஆடு கேண்மை அனைத்தே; அவனே, ஒண்தொடி மகளிர் பண்டையாழ் பாட, | 10 | |
|
ஈர்ந்தண் முழவின் எறிகுணில் விதிர்ப்ப, தண்நறுஞ் சாந்தம் கமழும் தோள்மணந்து, இன்னும் பிறள்வயி னானே: மனையோள் எம்மொடு புலக்கும் என்ப, வென்வேல் மாரி அம்பின், மழைத்தோற் பழையன் | 15 | |
|
காவிரி வைப்பின் போஒர் அன்ன, என் செறிவளை உடைத்தலோ இலனே: உரிதினின் யாம்தன் பகையேம் அல்லேம்; சேர்ந்தோர் திருநுதல் பசப்ப நீங்கும் கொழுநனும் சாலும், தன் உடன்உறை பகையே. | 20 |
| 187 |
தோள்புலம்பு அகலத் துஞ்சி, நம்மொடு நாள்பல நீடிய கரந்துஉறை புணர்ச்சி நாண் உடைமையின் நீங்கிச், சேய்நாட்டு அரும்பொருள் வலித்த நெஞ்சமொடு ஏகி, நம் உயர்வு உள்ளினர் காதலர் - கறுத்தோர் . | 5 |
|
தெம்முனை சிதைத்த கடும்பரிப் புரவி, வார்கழற் பொலிந்த வன்கண் மழவர் பூந்தொடை விழவின் தலைநாள் அன்ன, தருமணல் ஞெமிரிய திருநகர் முற்றம் புலம்புறும் கொல்லோ - தோழி !- சேண்ஓங்கு | 10 | |
|
அலந்தலை ஞெமையத்து ஆள்இல் ஆங்கண், கல்சேர்பு இருந்த சில்குடிப் பாக்கத்து, எல்விருந்து அயர, ஏமத்து அல்கி, மனைஉறை கோழி அணல்தாழ்பு அன்ன கவைஒண் தளிர கருங்கால் யாஅத்து | 15 | |
|
வேனில் வெற்பின் கானம் காய, முனைஎழுந்து ஓடிய கெடுநாட்டு ஆர்இடை, பனைவெளிறு அருந்து பைங்கண் யானை ஒண்சுடர் முதிரா இளங்கதிர் அமையத்து, கண்படு பாயல் கைஒடுங்கு அசைநிலை | 20 | |
|
வாள்வாய்ச் சுறவின் பனித்துறை நீந்தி, நாள்வேட்டு எழுந்த நயன்இல் பரதவர் வைகுகடல் அம்பியின் தோன்றும் மைபடு மாமலை விலங்கிய சுரனே? | 24 |
| 188 |
பெருங்கடல் முகந்த இருங்கிளைக் கொண்மூ! இருண்டுஉயர் விசும்பின் வலன்ஏர்பு வளைஇப், போர்ப்புஉறு முரசின் இரங்கி, முறைபுரிந்து அறன்நெறி பிழையாத் திறன்அறி மன்னர் அருஞ்சமத்து எதிர்ந்த பெருஞ்செய் ஆடவர் | 5 |
|
கழித்துஎறி வாளின், நளிப்பன விளங்கும் மின்னுடைக் கருவியை ஆகி, நாளும் கொன்னே செய்தியோ, அரவம்? பொன்னென மலர்ந்த வேங்கை மலிதொடர் அடைச்சிப், பொலிந்த ஆயமொடு காண்தக இயலித், | 10 | |
|
தழலை வாங்கியும், தட்டை ஓப்பியும், அழலேர் செயலை அம்தழை அசைஇயும், குறமகள் காக்கும் ஏனல் புறமும் தருதியோ? வாழிய, மழையே! | 14 |
| 189 |
பசும்பழப் பலவின் கானம் வெம்பி, விசும்புகண் அழிய, வேனில் நீடிக், கயம்கண் அற்ற கல்லோங்கு வைப்பின் நாறுஉயிர் மடப்பிடி தழீஇ, வேறுநாட்டு விழவுப்படர் மள்ளரின் முழவெடுத்து உயரிக், | 5 |
|
களிறுஅதர்ப் படுத்த கல்லுயர் 'கவாஅன் வெவ்வரை அத்தம் சுட்டிப்' பையென, வயல்அம் பிணையல் வார்ந்த கவாஅன் திதலை அல்குல் குறுமகள் அவனொடு சென்று பிறள் ஆகிய அளவை, என்றும் | 10 | |
|
படர்மலி எவ்வமொடு மாதிரம் துழைஇ, மனைமருண்டு இருந்த என்னினும், நனைமகிழ் நன்ன ராளர் கூடுகொள் இன்னியம் தேர்ஊர் தெருவில் ததும்பும் ஊர்இழந் தன்று, தன் வீழ்வுஉறு பொருளே. | 15 |
| 190 |
திரைஉழந்து அசைஇய நிரைவளை ஆயமொடு உப்பின் குப்பை ஏறி எற்பட, வருதிமில் எண்ணும் துறைவனொடு, ஊரே ஒருதன் கொடுமையின் அலர்பா டும்மே; அலமரல் மழைக்கண் அமர்ந்து நோக்காள்; | 5 |
|
அலையல் - வாழி ! வேண்டு, அன்னை!- உயர்சிமைப் பொதும்பில், புன்னைச் சினைசேர்பு இருந்த வம்ப நாரை இரிய, ஒருநாள், பொங்குவரல் ஊதையொடு புணரி அலைப்பவும், உழைக்கடல் வழங்கலும் உரியன்; அதன்தலை | 10 | |
|
இருங்கழி புகாஅர் பொருந்தத் தாக்கி வயச்சுறா எறிந்தென: வலவன் அழிப்ப, எழிற்பயம் குன்றிய சிறைஅழி தொழில நிரைமணிப் புரவி விரைநடை தவிர, இழுமென் கானல் விழுமணல் அசைஇ, | 15 | |
|
ஆய்ந்த பரியன் வந்து, இவண் மான்ற மாலைச் சேர்ந்தன்றே இலனே! | 17 |
| 191 |
அத்தப் பாதிரித் துய்த்தலைப் புதுவீ எரிஇதழ் அலரியொடு இடைப்பட விரைஇ, வண்தோட்டுத் தொடுத்த வண்டுபடு கண்ணி, தோல்புதை சிரற்றுஅடிக், கோலுடை உமணர் ஊர்கண் டன்ன ஆரம் வாங்கி, | 5 |
|
அருஞ்சுரம் இவர்ந்த அசைவுஇல் நோன்தாள் திருந்துபகட்டு இயம்பும் கொடுமணி, புரிந்துஅவர் மடிவிடு வீளையொடு, கடிதுஎதிர் ஓடி, ஓமைஅம் பெருங்காட்டு வரூஉம் வம்பலர்க்கு ஏமம் செப்பும் என்றூழ் நீள்இடை, | 10 | |
|
அரும்பொருள் நசைஇப், பிரிந்துஉறை வல்லி சென்று: வினை எண்ணுதி ஆயின், நன்று, உரைத்திசின் வாழி - என் நெஞ்சே!- நிரைமுகை முல்லை அருந்தும் மெல்லிய ஆகி, அறல்என விரிந்த உறல்இன் சாயல் | 15 | |
|
ஒலிஇருங் கூந்தல் தேறும்' என, வலிய கூறவும் வல்லையோ, மற்றே? | 17 | |
| 192 |
மதிஇருப் பன்ன மாசுஅறு சுடர்நுதல் பொன்நேர் வண்ணம் கொண்டன்று: அன்னோ? யாங்குஆ குவள்கொல் தானே? விசும்பின் எய்யா வரிவில் அன்ன பைந்தார்ச், செவ்வாய்ச், சிறுகிளி சிதைய வாங்கி, | 5 |
|
பொறைமெலிந் திட்ட புன்புறப் பெருங்குரல் வளைசிறை வாரணம் கிளையொடு கவர, ஏனலும் இறங்குபொறை உயிர்த்தன; பானாள் வந்து அளிக்குவை எனினே மால்வரை மைபடு விடரகம் துழைஇ, ஒய்யென | 10 | |
|
அருவிதந்த, அரவுஉமிழ், திருமணி பெருவரைச் சிறுகுடி மறுகுவிளக் குறுத்தலின் இரவும் இழந்தனள்: அளியள்- உரவுப்பெயல் உருமிறை கொண்ட உயர்சிமைப் பெருமலை நாட - நின் மலர்ந்த மார்பே. | 15 |
| 193 |
கானுயர் மருங்கில் கவலை அல்லது, வானம் வேண்டா வில்லேர் உழவர் பெருநாள் வேட்டம், கிளைஎழ வாய்த்த பொருகளத்து ஒழிந்த குருதிச் செவ்வாய்ப், பொறித்த போலும் வால்நிற எருத்தின்: | 5 |
|
அணிந்த போலும் செஞ்செவி, எருவை: குறும்பொறை எழுந்த நெடுந்தாள் யாஅத்து அருங்கவட்டு உயர்சினைப் பிள்ளை ஊட்ட, விரைந்துவாய் வழுக்கிய கொழுங்கண் ஊன்தடி கொல்பசி முதுநரி வல்சி ஆகும் | 10 | |
|
சுரன்நமக்கு எளிய மன்னே; நல்மனைப் பன்மாண் தங்கிய சாயல், இன்மொழி, முருந்தேர் முறுவல், இளையோள் பெருந்தோள் இன்துயில் கைவிடு கலனே. | 14 |
| 194 |
பேர்உறை தலைஇய பெரும்புலர் வகைறை, ஏர்இடம் படுத்த இருமறுப் பூழிப் புறமாறு பெற்ற பூவல் ஈரத்து, ஊன்கிழித் தன்ன செஞ்சுவல் நெடுஞ்சால், வித்திய மருங்கின் விதைபல நாறி, | 5 |
|
இரலைநல் மானினம் பரந்தவை போலக், கோடுடைத் தலைக்குடை சூடிய வினைஞர், கறங்குபறை சீரின் இரங்க வாங்கி, களைகால் கழீஇய பெரும்புன வரகின் கவைக்கதிர் இரும்புறம் கதூஉ உண்ட, | 10 | |
|
குடுமி நெற்றி நெடுமாத் தோகை காமர் கலவம் பரப்பி, ஏமுறக் கொல்லை உழவர் கூழ்நிழல் ஒழித்த வல்லிலைக் குருந்தின் வாங்குசினை இருந்து, கிளிகடி மகளிரின் விளிபடப் பயிரும் | 15 | |
|
கார்மன் இதுவால் - தோழி !- 'போர்மிகக் கொடுஞ்சி நெடுந்தேர் பூண்ட, கடும்பரி, விரிஉளை, நல்மான் கடைஇ வருதும்' என்று, அவர் தெளித்த போழ்தே. | 19 |
| 195 |
'அருஞ்சுரம் இறந்தஎன் பெருத்தோட் குறுமகள் திருந்துவேல் விடலையொடு வரும்' எனத் தாயே புனைமாண் இஞ்சி பூவல் ஊட்டி, மனைமணல் அடுத்து, மாலை நாற்றி, உவந்து, இனிது அயரும் என்ப: யானும், | 5 |
|
மான்பிணை நோக்கின் மடநல் லாளை ஈன்ற நட்பிற்கு அருளான் ஆயினும் இன்னகை முறுவல் ஏழையைப் பல்நாள், கூந்தல் வாரி: நுசுப்புஇவர்ந்து, ஓம்பிய நலம்புனை உதவியோ உடையன் மன்னே: | 10 | |
|
அஃது அறி கிற்பினோ நன்றுமன் தில்ல, அறுவை தோயும் ஒருபெருங் குடுமி, சிறுபை நாற்றிய பல்தலைக் கொடுங்கோல், ஆகுவது அறியும் முதுவாய், வேல! கூறுக மாதோ, நின் கழங்கின் திட்பம்; | 15 | |
|
மாறா வருபனி கலுழும் கங்குலில், ஆனாது துயருமெம் கண்இனிது படீஇயர் எம்மனை முந்துறத் தருமோ? தன்மனை உய்க்குமோ? யாதவன் குறிப்பே? | 19 |
| 196 |
நெடுங்கொடி நுடங்கும் நறவுமலி பாக்கத்து, நாள்துறைப் பட்ட மோட்டிரு வராஅல் துடிக்கண் கொழுங்குறை நொடுத்து, உண்டுஆடி வேட்டம் மறந்து, துஞ்சும் கொழுநர்க்குப் பாட்டி ஆம்பல் அகலிலை, அமலைவெஞ் சோறு | 5 |
|
தீம்புளிப் பிரம்பின் திரள்கனி பெய்து, விடியல் வைகறை இடூஉம் ஊர! தொடுகலம்: குறுக வாரல் - தந்தை கண்கவின் அழித்ததன் தப்பல், தெறுவர, ஒன்றுமொழிக் கோசர்க் கொன்று, முரண்போகிய, | 10 | |
|
கடுந்தேர்த் திதியன் அழுந்தை, கொடுங்குழை அன்னி மிஞிலியின் இயலும் நின்நலத் தகுவியை முயங்கிய மார்பே! | 13 | |
| 197 |
மாமலர் வண்ணம் இழந்த கண்ணும், பூநெகிழ் அணையின் சாஅய தோளும் நன்னர் மாக்கள் விழைவனர் ஆய்ந்த தொன்னலம் இழந்த துயரமொடு, என்னதூஉம் இனையல் - வாழி; தோழி !- முனை எழ | 5 |
|
முன்னுவர் ஓட்டிய முரண்மிகு திருவின், மறமிகு தானைக், கண்ணன் எழினி தேமுது குன்றம் இறந்தனர் ஆயினும், நீடலர் யாழநின் நிரைவளை நெகிழத்- தோள்தாழ்வு இருளிய குவைஇருங் கூந்தல் | 10 | |
|
மடவோள் தழீஇய விறலோன் மார்பில் புன்தலைப் புதல்வன் ஊர்புஇழிந் தாங்கு, கடுஞ்சூல் மடப்பிடி தழீஇய வெண்கோட்டு இனம்சால் வேழம், கன்றுஊர்பு இழிதரப், பள்ளி கொள்ளும் பனிச்சுரம் நீந்தி, | 15 | |
|
ஒள்ளிணர்க் கொன்றை ஓங்குமலை அத்தம் வினைவலி யுறூஉம் நெஞ்சமொடு இனையர்ஆகி, நம் பிரிந்திசி னோரே. | 18 |
| 198 |
'கூறுவம் கொல்லோ? கூறலம் கொல்?' எனக் கரந்த காமம் கைந்நிறுக் கல்லாது, நயந்துநாம் விட்ட நல்மொழி நம்பி, அரைநாள் யாமத்து விழுமழை கரந்து, கார்விரை கமழும் கூந்தல், தூவினை | 5 |
|
நுண்நூல் ஆகம் பொருந்தினன், வெற்பின் இளமழை சூழ்ந்த மடமயில் போல, வண்டுவழிப் படரத், தண்மலர் மேய்ந்து, வில்வகுப் புற்ற நல்வாங்கு குடைச்சூல் அஞ்சிலம்பு ஒடுக்கி அஞ்சினள் வந்து, | 10 | |
|
துஞ்சுஊர் யாமத்து முயங்கினள், பெயர்வோள், ஆன்ற கற்பின் சான்ற பெரியள், அம்மா அரிவையோ அல்லள்: தெனாஅது ஆஅய் நல்நாட்டு அணங்குடைச் சிலம்பிற், கவிரம் பெயரிய உருகெழு கவாஅன், | 15 | |
|
ஏர்மலர் நிறைசுனை உறையும் சூர்மகள் மாதோ என்னும்- என் நெஞ்சே! | 17 |
| 199 |
கரைபாய் வெண்திரை கடுப்பப், பலஉடன், நிரைகால் ஒற்றலின், கல்சேர்பு உதிரும் வரைசேர் மராஅத்து ஊர்மலர் பெயல் செத்து, உயங்கல் யானை நீர்நசைக்கு அலமரச், சிலம்பி வலந்த வறுஞ்சினை வற்றல் | 5 |
|
அலங்கல் உலவை அரிநிழல் அசைஇத், திரங்குமரல் கவ்விய கையறு தொகுநிலை, அரம்தின் ஊசித் திரள்நுதி அன்ன, திண்ணிலை எயிற்ற செந்நாய் எடுத்தலின்: வளிமுனைப் பூளையன் ஒய்யென்று அலறிய | 10 | |
|
கெடுமான் இனநிரை தரீஇய கலையே கதிர்மாய் மாலை ஆண்குரல் விளிக்கும் கடல்போற் கானம் பிற்படப், 'பிறர்போல் செல்வேம்ஆயின், எம் செலவுநன்று' என்னும் ஆசை உள்ளம் அசைவின்று துரப்ப, | 15 | |
|
நீ செலற்கு உரியை - நெஞ்சே!- வேய்போல் தடையின மன்னும், தண்ணிய, திரண்ட, பெருந்தோள் அரிவை ஒழியக், குடாஅது, இரும்பொன் வாகைப் பெருந்துறைச் செருவில், பொலம்பூண் நன்னன் பொருதுகளத்து ஒழிய, | 20 | |
|
வலம்படு கொற்றம் தந்த வாய்வாள், களங்காய்க் கண்ணி நார்முடிச் சேரல் இழந்த நாடு தந்தன்ன வளம்பெரிது பெறினும், வாரலென் யானே. | 24 |
| 200 |
நிலாவின் இலங்கு மணல்மலி மறுகில், புலால்அம் சேரிப், புல்வேய் குரம்பை, ஊர்என உணராச் சிறுமையொடு, நீர்உடுத்து, இன்னா உறையுட்டு ஆயினும், இன்பம் ஒருநாள் உறைந்திசி னோர்க்கும், வழிநாள், | 5 |
|
தம்பதி மறக்கும் பண்பின் எம்பதி வந்தனை சென்மோ - வளைமேய் பரப்ப!- பொம்மற் படுதிரை கம்மென உடைதரும் மரன்ஓங்கு ஒருசிறை பல பாராட்டி, எல்லை எம்மொடு கழிப்பி, எல்உற, | 10 | |
|
நல்தேர் பூட்டலும் உரியீர்: அற்றன்று, சேந்தனிர் செல்குவிர் ஆயின், யாமும் எம்வரை அளவையின் பெட்குவம் நும் ஒப்பதுவோ? உரைத்திசின் எமக்கே.- | 14 | |
| 201 |
அம்ம, வாழி - தோழி - பொன்னின் அவிர்எழில் நுடங்கும் அணிகிளர் ஓடை வினைநவில் யானை விறற்போர்ப் பாண்டியன் புகழ்மலி சிறப்பின் கொற்கை முன்துறை, அவிர்கதிர் முத்தமொடு வலம்புரி சொரிந்து, | 5 |
|
தழைஅணிப் பொலிந்த கோடுஏந்து அல்குல் பழையர் மகளிர் பனித்துறைப் பரவ, பகலோன் மறைந்த அந்தி ஆர்இடை, உருகெழு பெருங்கடல் உவவுக் கிளர்ந்தாங்கு, அலரும் மன்று பட்டன்றே: அன்னையும் | 10 | |
|
பொருந்தா கண்ணள். வெய்ய உயிர்க்கும்' என்று எவன் கையற்றனை, இகுளை? சோழர் வெண்ணெல் வைப்பின் நல்நாடு பெறினும், ஆண்டு அமைந்து உறைகுநர் அல்லர்- முனா அது வான்புகு தலைய குன்றத்து கவாஅன், | 15 | |
|
பெருங்கை எண்கின் பேழ்வாய் ஏற்றை இருள்துணிந் தன்ன குவவுமயிர்க் குருளைத் தோல்முலைப் பிணவொடு திளைக்கும் வேனில் நீடிய சுரன் இறந்தோரே. | 19 |
| 202 |
வயங்குவெள் அருவிய குன்றத்துக் கவாஅன், கயந்தலை மடப்பிடி இனன் ஏமார்ப்பப், புலிப்பகை வென்ற புண்கூர் யானை கல்லகச் சிலம்பில் கைஎடுத்து உயிர்ப்பின், நல்இணர் வேங்கை நறுவீ கொல்லன் | 5 |
|
குருகுஊது மிதிஉலைப் பிதிர்வின் பொங்கி, சிறுபல் மின்மினி போலப், பலஉடன் மணிநிற இரும்புதல் தாவும் நாட! யாமே அன்றியும் உளர்கொல் - பானாள், உத்தி அரவின் பைத்தலை துமிய | 10 | |
|
உரஉரும் உட்குவரு நனந்தலைத், தவிர்வுஇல் உள்ளமொடு எஃகு துணையாகக், கனைஇருள் பரந்த கல்லதர்ச் சிறுநெறி தேராது வரூஉம் நின்வயின் ஆர்அஞர் அரும்படர் நீந்து வோரே? | 15 |
| 203 |
'உவக்குநள் ஆயினும், உடலுநள் ஆயினும், யாய் அறிந்து உணர்க' என்னார், தீ வாய் அலர்வினை மேவல் அம்பற் பெண்டிர், 'இன்னள் இனையள், நின்மகள்' எனப் பல்நாள் எனக்கு வந்து உரைப்பவும், தனக்குஉரைப்பு அறியேன், | 5 |
|
'நாணுவள் இவள்' என, நனிகரந்து உறையும் யான்இவ் வறுமனை ஒழிய, தானே, 'அன்னை அறியின், இவணுறை வாழ்க்கை எனக்கு எளிது ஆகல் இல்' எனக், கழற்கால் மின்னொளிர் நெடுவேல் இளையோன் முன்னுறப், | 10 | |
|
பன்மலை அருஞ்சுரம் போகிய தனக்கு, யான் அன்னேன் அன்மை நன்வாய் யாக, மான்அதர் மயங்கிய மலைமுதல் சிறுநெறி வெய்து இடையுறாஅது எய்தி, முன்னர்ப் புல்லென் மாமலைப் புலம்புகொள் சீறூர் | 15 | |
|
செல்விருந்து ஆற்றித், துச்சில் இருத்த, நுனை குழைத்து அலமரும் நொச்சி மனைகெழு பெண்டுயான் ஆகுக மன்னே! | 18 |
| 204 |
உலகுடன் நிழற்றிய தொலையா வெண்குடைக், கடல்போல் தானைக், கலிமா வழுதி வென்றுஅமர் உழந்த வியன்பெரும் பாசறைச் சென்றுவினை முடித்தனம் ஆயின், இன்றே கார்ப்பெயற்கு எதிரிய காண்தகு புறவில், | 5 |
|
கணங்கொள் வண்டின் அம்சிறைத் தொழுதி மணங்கமழ் முல்லை மாலை ஆர்ப்ப, உதுக்காண் வந்தன்று பொழுதே: வல்விரைந்து, செல்க, பாக! நின் நல்வினை நெடுந்தேர்- வெண்ணெல் அரிநர் மடிவாய்த் தண்ணுமை | 10 | |
|
பன்மலர்ப் பொய்கைப் படுபுள் ஓப்பும் காய்நெல் படப்பை வாணன் சிறுகுடித் தண்டலை கமழும் கூந்தல, ஒண்தொடி மடந்தை தோள்இணை பெறவே. | 14 |
| 205 |
'உயிர்கலந்து ஒன்றிய தொன்றுபடு நட்பின் செயிர்தீர் நெஞ்சமொடு செறிந்தோர் போலத், தையல்! நின்வயின் பிரியலம் யாம்' எனப் பொய்வல் உள்ளமொடு புரிவுஉணக் கூறி, துணிவில் கொள்கையர் ஆகி, இனியே | 5 |
|
நோய்மலி வருத்தமொடு நுதல்பசப் பூர நாம்அழத் துறந்தனர் ஆயினும், தாமே வாய்மொழி நிலைஇய சேண்விளங்கு நல்லிசை வளங்கெழு கோசர் விளங்குபடை நூறி, நிலங்கொள வெஃகிய பொலம்பூண் கிள்ளி, | 10 | |
|
பூவிரி நெடுங்கழி நாப்பண், பெரும்பெயர்க் காவிரிப் படப்பைப் பட்டினத் தன்ன செழுநகர் நல்விருந்து அயர்மார், ஏமுற விழுநிதி எளிதினின் எய்துக தில்ல- மழைகால் அற்சிரத்து மாலிருள் நீக்கி, | 15 | |
|
நீடுஅமை நிவந்த நிழல்படு சிலம்பில்; கடாஅ யானைக் கவுள்மருங்கு உதிர ஆம்ஊர்பு இழிதரு காமர் சென்னி, புலிஉரி வரியதள் கடுப்பக், கலிசிறந்து, நாட்பூ வேங்கை நறுமலர் உதிர, | 20 | |
|
மேக்குஎழு பெருஞ்சினை ஏறிக் கணக்கலை கூப்பிடூஉ உகளும் குன்றகச் சிறுநெறிக் கல்பிறங்கு ஆரிடை விலங்கிய சொல்பெயர் தேஎத்த சுரன் இறந்தோரே. | 24 |
| 206 |
என்னெனப் படுங்கொல்- தோழி !- நல்மகிழ்ப் பேடிப் பெண்கொண்டு! ஆடுகை கடுப்ப நகுவரப் பணைத்த திரிமருப்பு எருமை மயிர்க்கவின் கொண்ட மாத்தோல் இரும்புறம், சிறுதொழில் மகாஅர் ஏறிச், சேணோர்க்குத் | 5 |
|
துறுகல் மந்தியின் தோன்றும் ஊரன், மாரி ஈங்கை மாந்தளிர் அன்ன அம்மா மேனி, ஆயிழை, மகளிர் ஆரந் தாங்கிய அலர்முலை ஆகத்து ஆராக் காதலொடு தாரிடை குழைய, | 10 | |
|
முழவுமுகம் புலரா விழவுடை வியனகர் வதுவை மேவலன் ஆகலின், அதுபுலந்து அடுபோர் வேளிர் வீரை முன்றுறை, நெடுவெள் உப்பின் நிரம்பாக் குப்பை, பெரும் பெயற்கு உருகி யா அங்குத் திருந்திழை நெகிழ்ந்தன, தடமென் தோளே! | 16 |
| 207 |
அணங்குடை முந்நீர் பரந்த செறுவின் உணங்குதிறம் பெயர்ந்த வெண்கல் அமிழ்தம் குடபுல மருங்கின் உய்ம்மார், புள்ளோர்த்துப் படைஅமைத்து எழுந்த பெருஞ்செய் ஆடவர் நிரைப்பரம் பொறைய நரைப்புற கழுதைக் | 5 |
|
குறைக்குளம்பு உதைத்த கற்பிறழ் இயவின், வெஞ்சுரம் போழ்ந்த அஞ்சுவரு கவலை, மிஞிறுஆர் கடாஅம் கரந்துவிடு கவுள, வெயில்தின வருந்திய, நீடுமருப்பு ஒருத்தல் பிணரழி பெருங்கை புரண்ட கூவல் | 10 | |
|
தெண்கண் உவரிக் குறைக்குட முகவை, அறனிலாளன் தோண்ட, வெய் துயிர்த்துப், பிறைநுதல் வியர்ப்ப, உண்டனள் கொல்லோ- தேம்கலந்து அளைஇய தீம்பால் ஏந்திக் கூழை உளர்ந்து மொழிமை கூறவும், | 15 | |
|
மறுத்த சொல்லள் ஆகி, வெறுத்த உள்ளமொடு உண்ணா தோளே! | 17 | |
| 208 |
யாம இரவின் நெடுங்கடை நின்று, தேமுதிர் சிமையக் குன்றம் பாடும் நுண்கோல் அகவுநர் வேண்டின், வெண்கோட்டு அண்ணல் யானை ஈயும் வண்மகிழ் வெளியன் வேண்மான் ஆஅய் எயினன், | 5 |
|
அளிஇயல் வாழ்க்கைப் பாழிப் பறந்தலை, இழையணி யானை இயல்தேர் மிஞிலியொடு நண்பகல் உற்ற செருவில் புண்கூர்ந்து, ஒள்வாள் மயங்குஅமர் வீழ்ந்தெனப், 'புள்ஒருங்கு அங்கண் விசும்பின் விளங்கு ஞாயிற்று | 10 | |
|
ஒண்கதிர் தெறாமை சிறகரிற் கோலி, நிழல்செய்து உழறல் காணேன், யான் எனப் படுகளம் காண்டல் செல்லான், சினஞ் சிறந்து, உருவினை நன்னன், அருளான் கரப்பப், பெருவிதுப் புற்ற பல்வேள் மகளிர் | 15 | |
|
குரூஉப்பூம் பைந்தார் அருக்கிய பூசல், வசைவிடக் கடக்கும் வயங்குபெருந் தானை அகுதை கிளைதந் தாங்கு, மிகுபெயல் உப்புச்சிறை நில்லா வெள்ளம் போல, நாணுவரை நில்லாக் காமம் நண்ணி | 20 | |
|
நல்கினள், வாழியர், வந்தே- ஓரி பல்பழப் பலவின் பயங்கெழு கொல்லிக் கார்மலர் கடுப்ப நாறும், ஓர்நுண் ஓதி மாஅ யோளே! | 24 |
| 209 |
'தோளும் தொல்கவின் தொலைந்தன; நாளும் அன்னையும் அருந்துயர் உற்றனள், அலரே, பொன்னணி நெடுந்தேர்த் தென்னர் கோமான், எழுஉறழ் திணிதோள் இயல்தேர்ச் செழியன், நேரா எழுவர் அடிப்படக் கடந்த | 5 |
|
ஆலங் கானத்து ஆர்ப்பினும் பெரிது என, ஆழல் வாழி, தோழி !- அவரரே, மாஅல் யானை மறப்போர்ப் புல்லி காம்புடை நெடுவரை வேங்கடத்து உம்பர் அறைஇறந்து அகன்றனர் ஆயினும், நிறைஇறந்து | 10 | |
|
உள்ளார் ஆதலோ அரிதே - செவ்வேல் முள்ளூர் மன்னன் கழல்தொடிக் காரி செல்லா நல்லிசை நிறுத்த வல்வில் ஓரிக் கொன்று சேரலர்க்கு ஈத்த செவ்வேர்ப் பலவின் பயங்கெழு கொல்லி, | 15 | |
|
நிலைபெறு கடவுள் ஆக்கிய, பலர்புகழ் பாவை அன்னநின் நலனே. | 17 |
| 210 |
குறியிறைக் குரம்பைக் கொலைவெம் பரதவர் எறியுளி பொருத ஏமுறு பெருமீன் புண்ணுமிழ் குருதி புலவுக்கடல் மறுப்பட விசும்பணி வில்லின் போகி, பசும்பிசிர்த் திரைபயில் அழுவம் உழக்கி, உரனழிந்து, | 5 |
|
நிரைதிமில் மருங்கில் படர்தரும் துறைவன், பானாள் இரவில்நம், பணைத்தோள் உள்ளி, தானிவண் வந்த காலை, நம்ஊர்க் கானலம் பெருந்துறைக் கவின்பா ராட்டி, ஆனாது புகழ்ந்திசி னோனே; இனித்தன், | 10 | |
|
சாயல் மார்பின் பாயல் மாற்றிக், 'கைதைஅம் படுசினைக் கடுந்தேர் விலங்கச் செலவுஅரிது என்னும்' என்பது பலகேட் டனமால் - தோழி !- நாமே | 14 |
| 211 |
கேளாய், எல்ல! தோழி - வாலிய சுதைவிரிந் தன்ன பல்பூ மராஅம் பறைகண் டன்ன பாவடி நோன்தாள் திண்நிலை மருப்பின் வயக்களிறு உரிஞுதொறும், தண்மழை ஆலியின் தாஅய், உழவர் | 5 |
|
வெண்ணெல் வித்தின் அறைமிசை உணங்கும் பனிபடு சோலை வேங்கடத்து உம்பர், மொழிபெயர் தேஎத்தர் ஆயினும், நல்குவர்- குழியிடைக் கொண்ட கன்றுடைப் பெருநிரை பிடிபடு பூசலின் எய்தாது ஒழியக், | 10 | |
|
கடுஞ்சின வேந்தன் ஏவலின் எய்தி, நெடுஞ்சேண் நாட்டில் தலைத்தார்ப் பட்ட கல்லா எழினி பல்லெறிந்து அழுத்திய வன்கண் கதவின் வெண்மணி வாயில், மத்தி நாட்டிய கல்கெழுப் பனித்துறை, | 15 | |
|
நீர்ஒலித் தன்ன பேஎர் அலர்நமக்கு ஒழிய, அழப்பிரிந் தோரே. | 17 |
| 212 |
தாஇல் நன்பொன் தைஇய பாவை விண்தவழ் இளவெயிற் கொண்டுநின் றன்ன, மிகுகவின் எய்திய, தொகுகுரல் ஐம்பால், கிளைஅரில் நாணற் கிழங்கு மணற்கு ஈன்ற முளைஓ ரன்ன மின்எயிற்றுத் துவர் வாய், | 5 |
|
நயவன் தைவரும் செவ்வழி நல்யாழ் இசைஓர்த் தன்ன இன்தீங் கிளவி, அணங்குசால் அரிவையை நசைஇப், பெருங்களிற்று இனம்படி நீரின் கலங்கிய பொழுதில், பெறலருங் குரையள் என்னாய், வைகலும், | 10 | |
|
இன்னா அருஞ்சுரம் நீந்தி, நீயே என்னை இன்னற் படுத்தனை; மின்னுவசிபு உரவுக்கார் கடுப்ப மறலி மைந்துற்று, விரவுமொழிக் கட்டூர் வேண்டுவழிக் கொளீஇ, படைநிலா இலங்கும் கடல்மருள் தானை | 15 | |
|
மட்டவிழ் தெரியல் மறப்போர்க் குட்டுவன் பொருமுரண் பெறாஅது விலங்குசினஞ் சிறந்து, செருச்செய் முன்பொடு முந்நீர் முற்றி, ஓங்குதிரைப் பௌவம் நீங்க ஓட்டிய நீர்மாண் எஃகம் நிறத்துச்சென்று அழுந்தக் | 20 | |
|
கூர்மதன் அழியரோ- நெஞ்சே!- ஆனாது எளியள் அல்லோட் கருதி, விளியா எவ்வம் தலைத் தந்தோயே. | 23 | |
| 213 |
வினைநவில் யானை விறற்போர்த் தொண்டையர் இனமழை தவழும் ஏற்றரு நெடுங்கோட்டு ஓங்குவெள் அருவி வேங்கடத்து உம்பர்க், கொய்குழை அதிரல் வைகுபுலர் அலரி சுரிஇரும் பித்தை சுரும்புபடச் சூடி, | 5 |
|
இகல்முனைத் தரீஇய ஏருடைப் பெருநிரை நனைமுதிர் நறவின் நாட்பலி கொடுக்கும் வால்நிணப் புகவின் வடுகர் தேஎத்து, நிழற்கவின் இழந்த நீர்இல் நீள்இடை அழலவிர் அருஞ்சுரம் நெடிய என்னாது | 10 | |
|
அகறல் ஆய்ந்தனர் ஆயினும், பகல்செலப் பல்கதிர் வாங்கிய படுசுடர் அமையத்துப் பெருமரம் கொன்ற கால்புகு வியன்புனத்து, எரிமருள் கதிர திருமணி இமைக்கும் வெல்போர் வானவன் கொல்லிக் குடவரை | 15 | |
|
வேய்ஒழுக்கு அன்ன, சாய்இறைப் பணைத்தோள் பெருங்கவின் சிதைய நீங்கி, ஆன்றோர் அரும்பெறல் உலகம் அமிழ்தொடு பெறினும் சென்று, தாம் நீடலோ இலரே: என்றும் கலம்பெயக் கவிழ்ந்த கழல்தொடித் தடக்கை, | 20 | |
|
வலம்படு வென்றி வாய்வாள், சோழர் இலங்குநீர்க் காவிரி இழிபுனல் வரித்த அறலென நெறிந்த கூந்தல், உறலின் சாயலொடு ஒன்றுதல் மறந்தே. | 24 |
| 214 |
அகலிரு விசும்பகம் புதையப் பாஅய்ப், பகலுடன் கரந்த, பல்கதிர் வானம் இருங்களிற்று இனநிரை குளிர்ப்ப வீசிப், பெரும்பெயல் அழிதுளி பொழிதல் ஆனாது, வேந்தனும் வெம்பகை முரணி, ஏந்திலை, | 5 |
|
விடுகதிர் நெடுவேல் இமைக்கும் பாசறை, அடுபுகழ் மேவலொடு கண்படை இலனே; அமரும் நம்வயி னதுவே; நமர்என நம்மறிவு தெளிந்த பொம்மல் ஓதி யாங்குஆ குவள்கொள் தானே -- ஓங்குவிடைப் | 10 | |
|
படுசுவற் கொண்ட பகுவாய்த் தெள்மணி ஆபெயர் கோவலர் ஆம்பலொடு அளஇப், பையுள் நல்யாழ் செவ்வழி வகுப்ப, ஆருயிர் அணங்கும் தெள்இசை மாரி மாலையும் தமியள் கேட்டே? | 15 |
| 215 |
'விலங்குருஞ் சிமையக் குன்றத்து உம்பர், வேறுபன் மொழிய தேஎம் முன்னி, வினைநசைஇப் பரிக்கும் உரன்மிகு நெஞ்சமொடு புனைமாண் எஃகம் வலவயின் ஏந்தி, செலல்மாண்பு உற்ற நும்வயின், வல்லே, | 5 |
|
வலன்ஆகு! என்றலும் நன்றுமன் தில்ல கடுத்தது பிழைக்குவது ஆயின், தொடுத்த கைவிரல் கவ்வும் கல்லாக் காட்சிக், கொடுமரம் பிடித்த கோடா வன்கண், வடிநவில் அம்பின் ஏவல் ஆடவர், | 10 | |
|
ஆளழித்து உயர்த்த அஞ்சுவரு பதுக்கைக், கூர்நுதிச் செவ்வாய் எருவைச் சேவல் படுபிணப் பைந்தலை தொடுவன குழீஇ, மல்லல் மொசிவிரல் ஒற்றி, மணிகொண்டு, வல்வாய்ப் பேடைக்குச் சொரியும் ஆங்கண், | 15 | |
|
கழிந்தோர்க்கு இரங்கும் நெஞ்சமொடு ஒழிந்திவண் உறைதல் ஆற்று வோர்க்கே. | 17 |
| 216 |
நாண்கொள் நுண்கோலின் மீன்கொள் பாண்மகள்- தாளபுனல் அடைகரைப் படுத்த வராஅல், நாரரி நறவுண்டு இருந்த தந்தைக்கு, வஞ்சி விறகின் சுட்டு, வாய் உறுக்கும் தண்துறை ஊரன் பெண்டிர் எம்மைப் | 5 |
|
பெட்டாங்கு மொழிப' என்ப; அவ்வலர் பட்டனம் ஆயின், இனியெவன் ஆகியர்; கடலாடு மகளிர் கொய்த ஞாழலும், கழனி உழவர் குற்ற குவளையும், கடிமிளைப் புறவின் பூத்த முல்லையொடு, | 10 | |
|
பல்லிளங் கோசர் கண்ணி அயரும் மல்லல் யாணர்ச் செல்லிக் கோமான் எறிவிடத்து உலையாச் செறிசுரை வெள்வேல் ஆதன் எழினி அருநிறத்து அழுத்திய பெருங்களிற்று எவ்வம் போல வருந்துப மாதுஅவர் சேரியாம் செலினே! . | 16 |
| 217 |
பெய்துபுலந் திறந்த பொங்கல் வெண்மழை, எஃகுஉறு பஞ்சித் துய்ப்பட் டன்ன, துவலை தூவல் கழிய, அகல்வயல் நீடுகழைக் கரும்பின் கணைக்கால் வான்பூக் கோடைப் பூளையின் வரடையொடு துயல்வர, | 5 |
|
பாசிலை பொதுளிய புதல்தொறும் பகன்றை நீல்உண் பச்சை நிறமறைத்து அடைச்சிய 'தோலெறி பாண்டிலின் வாலிய மலரக் கோழிலை அவரைக் கொழுமுகை அவிழ, ஊழுறு தோன்றி ஒண்பூத் தளைவிட, | 10 | |
|
புலம்தொறும் குருகினம் நரலக் கல்லென அகன்றுறை மகளிர் அணிதுறந்து நடுங்க, அற்சிரம் வந்தன்று; அமைந்தன்று இதுவென, எப்பொருள் பெறினும், பிரியன்மினோ, எனச் செப்புவல் வாழியோ, துணையடை யீர்க்கே; | 15 | |
|
நல்காக் காதலர் நலன்உண்டு துறந்த பாழ்படு மேனி நோக்கி நோய்பொர, இணர்இறுபு உடையும் நெஞ்சமொடு, புணர்வு வேட்டு, எயிறுதீப் பிறப்பத் திருகி நடுங்குதும் - பிரியின்யாம் கடும்பனி உழந்தே. | 20 |
| 218 |
'கிளைபா ராட்டும் கடுநடை வயக்களிறு முளைதருபு ஊட்டி, வேண்டுகுளகு அருத்த, வாள்நிற உருவின் ஒளிறுபு மின்னி, பரூஉஉறைப் பல்துளி சிதறி, வான் நாவின்று, பெருவரை நளிர்சிமை அதிர வட்டித்துப் | 5 |
|
புயலேறு உறைஇய வியலிருள் நடுநாள், விறலிழைப் பொலிந்த காண்பின் சாயல், தடைஇத் திரண்டநின் தோள்சேர்பு அல்லதை படாஅ வாகும், எம் கண் என, நீயும் இருள்மயங்கு யாமத்து இயவுக்கெட விலங்கி, | 10 | |
|
வரிவயங்கு இரும்புலி வழங்குநர்ப் பார்க்கும் பெருமலை விடரகம் வர அரிது; என்னாய், வரவெளி தாக எண்ணுதி, அதனால், நுண்ணிதின் கூட்டிய படுமாண் ஆரம் தண்ணிது கமழும்நின் மார்பு, ஒருநாள் | 15 | |
|
அடைய முயங்கேம் ஆயின், யாமும் விறலிழை நெகிழச் சாஅய்தும்; அதுவே அன்னை அறியினும் அறிக! அலர்வாய் அம்பல் மூதூர் கேட்பினும் கேட்க! வண்டிறை கொண்ட எரிமருள் தோன்றியொடு. | 20 | |
|
ஒண்பூ வேங்கை கமழும் தண்பெருஞ் சாரல் பகல்வந் தீமே! | 22 |
| 219 |
சீர்கெழு வியனகர்ச் சிலம்புநக இயலி. ஓரை ஆயமொடு பந்துசிறிது எறியினும், 'வாராயோ!' என்று ஏத்திப் பேர்இலைப் பகன்றை வான்மலர் பனிநிறைந் ததுபோல் பால்பெய் வள்ளம் சால்கை பற்றி, | 5 |
|
'என்பாடு உண்டனை ஆயின் ஒருகால் நுந்தை பாடும் உண்' என்று ஊட்டிப், 'பிறந்ததற் கொண்டும் சிறந்தவை செய்துயான், நலம்புனைந்து எடுத்தஎன் பொலந்தொடிக் குறுமகள் அறனி லாளனொடு இறந்தனள் இனி' என, | 10 | |
|
மறந்து அமைந்து இராஅ நெஞ்சம் நோவேன்- பொன்வார்ந் தன்ன வைவால் எயிற்றுச் செந்நாய் வெரீஇய புகர்உழை ஒருத்தல்; பொரிஅரை விளவின் புன்புற விளைபுழல், அழல்எறி கோடை தூக்கலின், கோவலர், | 15 | |
|
குழல்என நினையும் நீர்இல் நீள்இடை, மடத்தகை மெலியச் சாஅய், நடக்கும் கொல்?" என, நோவல் யானே. | 18 |
| 220 |
ஊருஞ் சேரியும் உடன்இயைந்து அலர்எழத், தேரொடு மறுகியும், பணிமொழி பயிற்றியும், கெடாஅத் தீயின் உருகெழு செல்லூர்க், கடாஅ யானைக் குழூஉச் சமம் ததைய மன்மருங்கு அறுத்த மழுவாள் நெடியோன் | 5 |
|
முன்முயன்று அரிதினின் முடித்த வேள்வி, கயிறுஅரை யாத்த காண்தகு வனப்பின் அருங்கடி நெடுந்தூண் போல, யாவரும் காண லாகா மாண் எழில் ஆகம் உள்ளுதொறும் பனிக்கும் நெடுஞ்சினை, நீயே | 10 | |
|
நெடும்புற நிலையினை, வருந்தினை ஆயின், முழங்குகடல் ஓதம் காலைக் கொட்கும், பழம்பல் நெல்லின் ஊணூர் ஆங்கண் நோலா இரும்புள் போல, நெஞ்சு அமர்ந்து, காதல் மாறாக் காமர் புணர்ச்சியின், | 15 | |
|
இருங்கழி முகந்த செங்கோல் அவ்வலை முடங்குபுற இறவொடு இனமீன் செறிக்கும் நெடுங்கதிர்க் கழனித் தண்சாய்க் கானத்து யாணர்த் தண்பணை உறும் எனக் கானல் ஆயம் ஆய்ந்த சாய்இறைப் பணைத்தோள் | 20 | |
|
நல்எழில் சிதையா ஏமம் சொல்லினித் தெய்ய, யாம் தெளியு மாறே. | 22 |
| 221 |
நனைவிளை நறவின் தேறல் மாந்திப், புனைவினை நல்லில் தருமணல் குவைஇப், 'பொம்மல் ஓதி எம்மகள் மணன்' என, வதுவை அயர்ந்தனர் நமரே அதனால் புதுவது புனைந்த சேயிலை வெள்வேல்- | 5 |
|
மதிஉடம் பட்ட மைஅணற் காளை வாங்குசினை மலிந்த திரளரை மராஅத்துத் தேம்பாய் மெல்லிணர் தளிரொடு கொண்டு, நின் தண்நறு முச்சி புனைய, அவனொடு கழைகவின் போகிய மழைஉயர் நனந்தலை, | 10 | |
|
களிற்றிரை பிழைத்தலின் கயவாய் வேங்கை காய்சினம் சிறந்து, குழுமலின் வெரீஇ, இரும்பிடி இரியும் சோலை அருஞ்சுரம் சேறல் அயர்ந்தனென், யானே. | 14 | |
| 222 |
வானுற நிவந்த நீல்நிறப் பெருமலைக் கான நாடன் இறீஇய நோய்க்கு, என் மேனி ஆய்நலம் தொலைதலின், மொழிவென்; முழவுமுகம் புலராக் கலிகொள் ஆங்கண், கழாஅர்ப் பெருந்துறை விழவின் ஆடும். | 5 |
|
ஈட்டெழில் பொலிந்த ஏந்துகுவவு மொய்ம்பின் ஆட்டன் அத்தி நலன்நயந்து உரைஇத், தாழிருங் கதுப்பின் காவிரி வவ்வலின் மரதிரம் துழைஇ, மதிமருண்டு அலந்த ஆதி மந்தி காதலற் காட்டிப் | 10 | |
|
படுகடல் புக்க பாடல்சால் சிறப்பின் மருதி அன்ன மாண்புகழ் பெறீஇயர் சென்மோ - வாழி, தோழி - பல்நாள் உரவுரும் ஏறொடு மயங்கி, இரவுப்பெயல் பொழிந்த ஈர்ந்தண் ஆறே. | 15 |
| 223 |
'பிரிதல் வல்லியர்; இது, நத் துறந்தோர் மறந்தும் அமைகுவர் கொல்?' என்று எண்ணி, ஆழல் - வாழி, தோழி!- கேழல் வளைமருப்பு உறழும் உளைநெடும் பெருங்காய் நனைமுதிர் முருக்கின் சினைசேர் பொங்கல், | 5 |
|
காய்சினக் கடுவளி எடுத்தலின் வெங்காட்டு அழல்பொழி யானையின் ஐயெனத் தோன்றும் நிழலில் ஓமை நீரில் நீளிடை, இறந்தனர் ஆயினும், காதலர் நம்வயின் மறந்து கண்படுதல் யாவது - புறம் தாழ் | 10 | |
|
அம்பணை நெடுந்தோள் தங்கித், தும்பி அரியினம் கடுக்கும் சுரிவணர் ஐம்பால் நுண்கேழ் அடங்க வாரிப் பையுள் கெட, நன்முகை அதிரல் போதொடு குவளைத் தண்நறுங் கமழ்தொடை வேய்ந்த, நின் மண்ஆர் கூந்தல் மரீஇய துயிலே? | 16 |
| 224 |
செல்க, பாக! எல்லின்று பொழுதே-
வல்லோன் அடங்குகயிறு அமைப்பக், கொல்லன் விசைத்துவாங்கு துருத்தியின் வெய்ய உயிராக், கொடுநுகத்து யாத்த தலைய, கடுநடைக், கால்கடுப்பு அன்ன கடுஞ்செலல் இவுளி, | 5 |
|
பால்கடை நுரையின் பரூஉ மிதப்பு அன்ன, வால்வெண் தெவிட்டல் வழிவார் நுணக்கம் சிலம்பி நூலின் நுணங்குவன பாறிச், சாந்துபுலர் அகலம் மறுப்பக் காண்தகப் புதுநலம் பெற்ற வெய்துநீங்கு புறவில், | 10 | |
|
தெறிநடை மரைக்கணம் இரிய மனையோள், ஐதுணங்கு வல்சி பெய்துமுறுக்கு உறுத்த திரிமரக் குரலிசைப் கடுப்ப, வரிமணல் அலங்குகதிர் திகிரி ஆழி போழ, வரும்கொல்- தோழி!- நம் இன்உயிர்த் துணைஎனச், | 15 | |
|
சில்கோல் எல்வளை ஒடுக்கிப் பல்கால் அருங்கடி வியனகர் நோக்கி, வருந்துமால் அளியள் திருந்திழை தானே. | 18 | |
| 225 |
அன்பும், மடனும், சாயலும், இயல்பும், என்பு நெகிழ்க்கும் கிளவியும் பிறவும், ஒன்றுபடு கொள்கையொடு ஓராங்கு முயங்கி, இன்றே இவணம் ஆகி, நாளைப், புதலிவர் ஆடுஅமைத் தும்பி குயின்ற | 5 |
|
அகலா அந்துளை கோடை முகத்தலின் நீர்க்கியங்கு இனநிரைப் பின்றை, வார்கோல் ஆய்க்குழல் பாணியின் ஐதுவந்து இசைக்கும், தேக்கமல் சோலைக் கடறேங்கு அருஞ்சுரத்து, யாத்த தூணித் தலைதிறந் தவைபோல், | 10 | |
|
பூத்த இருப்பைக் குழைபொதி குவிஇணர் கழல்துளை முத்தின் செந்நிலத்து உதிர, மழைதுளி மறந்த அங்குடிச் சீறூர்ச் சேக்குவம் கொல்லோ- நெஞ்சே!- பூப்புனை புயலென ஒலிவரும் தாழிருங் கூந்தல், | 15 | |
|
செறிதொடி முன்கை நம் காதலி அறிவஞர் நோக்கமும் புலவியும் நினைந்தே? | 17 |
| 226 |
உணர்குவென் அல்லென்; உரையல்நின் மாயம்; நாணிலை மன்ற- யாணர் ஊர!- அகலுள் ஆங்கண் அம்பகை மடிவைக், குறுந்தொடி, மகளிர் குரூஉப்புனல் முனையின், பழனப் பைஞ்சாய் கொழுதிக் கழனிக் | 5 |
|
கரந்தைஅம் செறுவின் வெண்குருகு ஓப்பும், வல்வில் எறுழ்த்தோள் பரதவர் கோமான், பல்வேல் மத்தி கழாஅர் முன்துறை, நெடுவெண் மருதொடு வஞ்சி சாஅய், விடியல் வந்த பெருநீர்க் காவிரி, | 10 | |
|
தொடிஅணி முன்கை நீ வெய் யோளொடு முன்நாள் ஆடிய கவ்வை இந்நாள், வலிமிகும் முன்பின் பாணனொடு மலிதார்த் தித்தன் வெளியன் உறந்தை நாளவைப் பாடுஇன் தெண்கிணைப் பாடுகேட்டு அஞ்சி, | 15 | |
|
போரடு தானைக் கட்டி பொராஅது ஓடிய ஆர்ப்பினும் பெரிதே. | 17 | |
| 227 |
'நுதல்பசந் தன்றே; தோள்சா யினவே; திதலை அல்குல் வரியும் வாடின; என்ஆ குவள்கொல் இவள்?' எனப் பல்மாண் நீர்மலி கண்ணொடு நெடிது நினைந்து ஒற்றி, இனையல்- வாழி, தோழி!- நனை கவுள் | 5 |
|
காய்சினம் சிறந்த வாய்புகு கடாத் தொடு முன்னிலை பொறாஅது முரணிப், பொன்னிணர்ப் புலிக்கேழ் வேங்கைப் பூஞ்சினை புலம்ப, முதல்பாய்ந் திட்ட முழுவலி ஒருத்தல் செந்நிலப் படுநீறு ஆடிச், செருமலைந்து, | 10 | |
|
களம்கொள் மள்ளரின் முழங்கும் அத்தம் பலஇறந்து அகன்றனர் ஆயினும், நிலைஇ, நோய்இல ராக, நம் காதலர்!- வாய்வாள், தமிழ் அகப் படுத்த இமிழிசை முரசின் வருநர் வரையாப் பெருநாள் இருக்கை, | 15 | |
|
தூங்கல் பாடிய ஓங்குபெரு நல்லிசைப் பிடிமிதி வழுதுணைப் பெரும்பெயர்த் தழும்பன் கடிமதில் வரைப்பின் ஊணூர் உம்பர், விழுநிதி துஞ்சும் வீறுபெறு திருநகர். இருங்கழிப் படப்பை மருங்கூர்ப் பட்டினத்து, | 20 | |
|
எல்லுமிழ் ஆவணத்து அன்ன, கல்லென் கம்பலை செய்து அகன்றோரே! | 22 | |
| 228 |
பிரசப் பல்கிளை ஆர்ப்பக், கல்லென வரைஇழி அருவிஆரம் தீண்டித் தண்என நனைக்கும் நளிர்மலைச் சிலம்பில், கண்என மலர்ந்த மாஇதழ்க் குவளைக் கல்முகை நெடுஞ்சுனை நம்மொடு ஆடிப், | 5 |
|
பகலே இனிதுடன் கழிப்பி, இரவே செல்வர் ஆயினும், நன்றுமன் தில்ல- வான்கண் விரிந்த பகல்மருள் நிலவின் சூரல் மிளைஇய சாரல் ஆர்ஆற்று, ஓங்கல் மிசைய வேங்கை ஒள்வீப் | 10 | |
|
புலிப்பொறி கடுப்பத் தோன்றலின், கயவாய் இரும்பிடி இரியும் சோலைப் பெருங்கல் யாணர்த்தம் சிறுகுடி யானே. | 13 |
| 229 |
பகல்செய் பல்கதிர்ப் பருதியம் செல்வன் அகல்வாய் வானத்து ஆழ் போழ்ந்தென, நீர்அற வறந்த நிரம்பா நீளிடைக் கயந்தலைக் குழவிக் கவிஉகிர் மடப்பிடி குளகுமறுத்து உயங்கிய மருங்குல் பலவுடன் | 5 |
|
பாழூர்க் குரம்பையின் தோன்றும் ஆங்கண், நெடுஞ்சேண் இடைய குன்றம் போகி, பொய்வ லாளர் முயன்றுசெய் பெரும்பொருள் நம்இன்று ஆயினும் முடிக, வல்லெனப், பெருந்துனி மேவல்!- நல்கூர் குறுமகள்!- | 10 | |
|
நோய்மலிந்து உகுத்த நொசிவரல் சில்நீர் பல்லிதழ் மழைக்கண் பாவை மாய்ப்பப், பொன்னேர் பசலை ஊர்தரப், பொறிவரி நல்மா மேனி தொலைதல் நோக்கி, இனையல் என்றி; தோழி! சினைய | 15 | |
|
பாசரும்பு ஈன்ற செம்முகை முருக்கின போதவிழ் அலரி கொழுதித், தாது அருந்து அம்தளிர் மா அத்து அலங்கல் மீமிசைச், செங்கண் இருங்குயில் நயவரக் கூஉம் இன்இள வேனிலும் வாரார். 'இன்னே வருதும்' எனத்தெளித் தோரே. | 21 |
| 230 |
'உறுகழி மருங்கின் ஓதமொடு மலர்ந்த சிறுகரு நெய்தற் கண்போல் மாமலர்ப் பெருந்தண் மாத்தழை இருந்த அல்குல், ஐய அரும்பிய சுணங்கின் வைஎயிற்று, மைஈர்ஓதி, வாள் நுதல் குறுமகள்! | 5 |
|
விளையாட்டு ஆயமொடு வெண்மணல் உதிர்த்த புன்னை நுண்தாது பொன்னின் நொண்டு, மனைபுறந் தருதி ஆயின், எனையதூஉம், இம்மனைக் கிழமை எம்மொடு புணரின் தீதும் உண்டோ , மாத ராய்?' எனக் | 5 | |
|
கடும்பரி நல்மான், கொடிஞ்சி நெடுந்தேர் கைவல் பாகன் பையென இயக்க, யாம்தற் குறுகினமாக ஏந்தெழில் அரிவேய் உண்கண் பனிவரல் ஒடுக்கிச் சிறிய இறைஞ்சினள், தலையே- பெரிய எவ்வம் யாமிவண் உறவே! | 16 |
| 231 |
'செறுவோர் செம்மல் வாட்டலும், சேர்ந்தோர்க்கு உறுமிடத்து உவக்கும் உதவி ஆண்மையும், இல்லிருந்து அமைவோர்க்கு இல்' என்று எண்ணி, நல்லிசை வலித்த நாணுடை மனத்தர் கொடுவிற் கானவர் கணைஇடத் தொலைந்தோர், | 5 |
|
படுகளத்து உயர்த்த மயிர்த்தலைப் பதுக்கைக், கள்ளியம் பறந்தலைக் களர்தொறும் குழீஇ, உள்ளுநர்ப் பனிக்கும் ஊக்கருங் கடத்திடை வெஞ்சுரம் இறந்தனர் ஆயினும் நெஞ்சுருக வருவர் - வாழி; தோழி!- பொருவர் | 10 | |
|
செல்சமம் கடந்த செல்லா நல்லிசை, விசும்பிவர் வெண்குடைப், பசும்பூட் பாண்டியன் பாடுபெறு சிறப்பின் கூடல் அன்னநின் ஆடுவண்டு அரற்றும் முச்சித் தோடுஆர் கூந்தல் மரீஇ யோரே. | 15 | |
| 232 |
காண்இனி- வாழி, தோழி!- பானாள், மழைமுழங்கு அரவம் கேட்ட, கழைதின், மாஅல் யானை புலிசெத்து வெரீஇ, இருங்கல் விடரகம் சிலம்பப் பெயரும் பெருங்கல் நாடன் கேண்மை, இனியே, | 5 |
|
குன்ற வேலிச் சிறுகுடி ஆங்கண், மன்ற வேங்கை மணநாட் பூத்த மணிஏர் அரும்பின் பொன்வீ தாஅய் வியலறை வரிக்கும் முன்றில், குறவர் மனைமுதிர் மகளிரொடு குரவை தூங்கும் | 10 | |
|
ஆர்கலி விழவுக் களம்கடுப்ப, நாளும், விரவுப்பூம் பலியொடு விரைஇ! அன்னை கடியுடை வியல்நகர்க் காவல் கண்ணி 'முருகு' என வேலன் தரூஉம் பருவ மாகப் பயந்தன்றால், நமக்கே! | 15 |
| 233 |
அலமரல் மழைக்கண் மல்குபனி வார, நின் அலர்முலை நனைய, அழாஅல்- தோழி!- எரிகவர்பு உண்ட கரிபுறப் பெருநிலப் பீடுகெழு மருங்கின் ஓடுமழை துறந்தென, ஊனில் யானை உயங்கும் வேனில், | 5 |
|
மறப்படைக் குதிரை, மாறா மைந்தின் துறக்கம் எய்திய தொய்யா நல்லிசை முதியர்ப் பேணிய, உதியஞ் சேரல் பெருஞ்சோறு கொடுத்த ஞான்றை, இரும்பல் கூளிச் சுற்றம் குழீஇயிருந் தாங்கு, | 10 | |
|
குறியவும் நெடியவும் குன்றுதலை மணந்த சுரன்இறந்து அகன்றனர் ஆயினும், மிகநனி மடங்கா உள்ளமொடு மதிமயக் குறாஅ, பொருள்வயின் நீடலோ இலர் - நின் இருள்ஐங் கூந்தல் இன்துயில் மறந்தே! | 15 |
| 234 |
கார்பயம் பொழிந்த நீர்திகழ் காலை, நுண்ணயிர் பரந்த தண்ணய மருங்கின், நிரைபறை அன்னத்து அன்ன, விரைபரிப் புல்உளைக் கலிமா மெல்லிதின் கொளீஇய, வள்புஒருங்கு அமையப் பற்றி, முள்கிய | 5 |
|
பல்கதிர் ஆழி மெல்வழி அறுப்பக், கால்என மருள, ஏறி, நூல்இயல் கண்நோக்கு ஒழிக்கும் பண்ணமை நெடுந்தேர் வல்விரைந்து ஊர்மதி!- நல்வலம் பெறுந! ததர்தழை முனைஇய தெறிநடை மடப்பிணை | 10 | |
|
ஏறுபுணர் உவகைய ஊறுஇல உகள, அம்சிறை வண்டின் மென்பறைத் தொழுதி முல்லை நறுமலர்த் தாதுநயந்து ஊத, எல்லை போகிய புல்லென் மாலைப் புறவுஅடைந் திருந்த உறைவுஇன் நல்ஊர், | 15 | |
|
கழிபடர் உழந்த பனிவார் உண்கண் நல்நிறம் பரந்த பசலையள் மின்நேர் ஓதிப் பின்னுப்பிணி விடவே. | 18 |
| 235 |
அம்ம- வாழி, தோழி!- பொருள் புரிந்து உள்ளார் கொல்லோ, காதலர்? உள்ளியும், சிறந்த செய்தியின் மறந்தனர் கொல்லோ?- பயன்நிலம் குழைய வீசிப், பெயல் முனிந்து, விண்டு முன்னிய கொண்டல் மாமழை | 5 |
|
மங்குல் அற்கமொடு பொங்குபு துளிப்ப, வாடையொடு நிவந்த ஆய்இதழ்த் தோன்றி சுடர்கொள் அகலின் சுருங்குபிணி அவிழச் சுரிமுகிழ் முசுண்டைப் பொதிஅவிழ் வான்பூ விசும்புஅணி மீனின் பசும்புல் அணியக், | 10 | |
|
களவன் மண்அளைச் செறிய, அகல்வயல் கிளைவிரி கரும்பின் கணைக்கால் வான்பூ மாரிஅம் குருகின் ஈரிய குரங்க, நனிகடுஞ் சிவப்பொடு நாமம் தோற்றிப், பனிகடி கொண்ட பண்பில் வாடை | 15 | |
|
மருளின் மாலையொடு அருள்இன்றி நலிய, 'நுதல்இறை கொண்ட அயல்அறி பசலையொடு தொன்னலம் சிதையச் சாஅய்' என்னள்கொல் அளியள்?' என்னா தோரே. | 19 |
| 236 |
மணிமருள் மலர முள்ளி அமன்ற, துணிநீர், இலஞ்சிக் கொண்ட பெருமீன் அரிநிறக் கொழுங்குறை வௌவினர் மாந்தி, வெண்ணெல் அரிநர் பெயர்நிலைப் பின்றை, இடைனில நெரிதரு நெடுங்கதிர்ப் பல்சூட்டுப் | 5 |
|
பனிபடு சாய்ப்புறம் பரிப்பக், கழனிக் கருங்கோட்டு மாஅத்து அலங்குசினைப் புதுப்பூ மயங்குமழைத் துவலையின் தாஅம் ஊரன் காமம் பெருமை அறியேன், நன்றும் உய்ர்த்தனென்- வாழி, தோழி!- அல்கல் | 10 | |
|
அணிகிளர் சாந்தின் அம்பட்டு இமைப்பக், கொடுங்குழை மகளிரின் ஒடுங்கிய இருக்கை அறியா மையின் அழிந்த நெஞ்சின், 'ஏற்றுஇயல் எழில்நடைப் பொழிந்த மொய்ம்பின், தோட்டுஇருஞ் சுரியன் மணந்த பித்தை, | 15 | |
|
ஆட்டன் அத்தியை காணீரோ?' என நாட்டின் நாட்டின், ஊரின் ஊரின், 'கடல்கொண் டன்று' எனப், 'புனல் ஒளித் தன்று' எனக் கலுழ்ந்த கண்ணள், காதலற் கெடுத்த ஆதி மந்தி போல, ஏதம் சொல்லிப், பேதுபெரிது உறலே! | 21 |
| 237 |
'புன்காற் பாதிரி அரிநிறத் திரள்வீ நுண்கொடி அதிரலொடு நுணங்கறல் வரிப்ப, அரவுஎயிற்று அன்ன அரும்புமுதிர் குரவின் தேன்இமிர் நறுஞ்சினைத் தென்றல் போழக், குயில்குரல் கற்ற வேனிலும் துயில்துறந்து | 5 |
|
இன்னா கழியும் கங்குல்' என்றுநின் நல்மா மேனி அணிநலம் புலம்ப, இனைதல் ஆன்றிசின்- ஆயிழை! கனைதிறல் செந்தீ அணங்கிய செழுநிணக் கொழுங்குறை மென்தினை புன்கம் உதிர்த்த மண்டையொடு, | 10 | |
|
இருங்கதிர் அலமரும் கழனிக் கரும்பின் விளைகழை பிழிந்த அம்தீஞ் சேற்றொடு, பால்பெய் செந்நெற் பாசவல் பகுக்கும் புனல்பொரு புதவின்; உறந்தை எய்தினும், வினைபொரு ளாகத் தவிரலர்- கடைசிவந்து | 15 | |
|
ஐய அமர்த்த உண்கண்நின் வைஏர் வால்எயிறு ஊறிய நீரே! | 17 |
| 238 |
மான்றமை அறியா மரம்பயில் இடும்பின், ஈன்றுஇளைப் பட்ட வயவுப்பிணப் பசித்தென, மடமான் வல்சி தரீஇய, நடுநாள், இருள்முகைச் சிலம்பின், இரைவேட்டு எழுந்த பணைமருள் எருத்தின் பல்வரி இரும்போத்து, | 5 |
|
மடக்கண் ஆமான் மாதிரத்து அலறத், தடக்கோட்டு ஆமான் அண்ணல் ஏஎறு நனந்தலைக் கானத்து வலம்படத் தொலைச்சி இருங்கல் வியல்அறை சிவப்ப ஈர்க்கும் பெருகல் நாட; பிரிதி ஆயின், | 10 | |
|
மருந்தும் உடையையோ மற்றே- இரப்போர்க்கு இழை அணி நெடுந்தேர் களிறொடு என்றும் மழைசுரந் தன்ன ஈகை, வண்மகிழ்க், கழல்தொடித் தடக்கைக், கலிமான், நள்ளி நளிமுகை உடைந்த நறுங்கார் அடுக்கத்து, | 15 | |
|
போந்தை முழுமுதல் நிலைஇய காந்தள் மென்பிணி முகை அவிழ்ந்து அலர்ந்த தண்கமழ் புதுமலர் நாறும்நறு நுதற்கே? | 18 |
| 239 |
அளிதோ தானே; எவன்ஆ வதுகொல்! மன்றும் தோன்றாது, மரனும் மாயும்- 'புலிஎன உலம்பும் செங்கண் ஆடவர், ஞெலியொடு பிடித்த வார்கோல் அம்பினர் எல்ஊர் எறிந்து, பல்ஆத் தழீஇய | 5 |
|
விளிபடு பூசல் வெஞ்சுரத்து இரட்டும் வேறுபல் தேஅத்து ஆறுபல நீந்திப் புள்ளித் தொய்யில், பொறிபடு சுணங்கின், ஒள்இழை மகளிர் உயர்பிறை தொழூஉம் புல்லென் மாலை, யாம்இவண் ஒழிய, | 10 | |
|
ஈட்டுஅருங் குரைய பொருள்வயிற் செலினே, நீட்டுவிர் அல்லிரோ, நெடுந்தகையீர்? எனக், குறுநெடு புலவி கூறி, நம்மொடு நெருநலும் தீம்பல மொழிந்த சிறுநல் ஒருத்தி பெருநல் ஊரே! | 15 |
| 240 |
செவ்வீ ஞாழற் கருங்கோட்டு இருஞ்சினைத் தனிப்பார்ப்பு உள்ளிய தண்பறை நாரை மணிப்பூ நெய்தல் மாக்கழி நிவப்ப, இனிப்புலம் பின்றே கானலும், நளிகடல் திரைச்சுரம் உழந்த திண்திமில் விளக்கில் | 5 |
|
பன்மீன் கூட்டம் என்னையர் காட்டிய எந்தையும் செல்லுமார் இரவே; அந்தில் அணங்குடைப் பனித்துறை கைதொழுது ஏத்தி, யாயும் ஆயமோடு அயரும்; நீயும், தேம்பாய் ஓதி திருநுதல் நீவிக், | 10 | |
|
கோங்குமுகைத் தன்ன குவிமுலை ஆகத்து, இன்துயில் அமர்ந்தனை ஆயின், வண்டுபட விரிந்த செருந்தி வெண்மணல் முடுக்கர்ப், பூவேய் புன்னை அம் தண்பொழில், வாவே தெய்ய, மணந்தனை செலற்கே. | 15 |
| 241 |
'துனிஇன்று இயைந்த துவரா நட்பின் இனியர் அம்ம, அவர்' என முனியாது நல்குவர் நல்ல கூறினும், அல்கலும், பிரியாக் காதலொடு உழையர் ஆகிய நமர்மன்- வாழி, தோழி!- உயர்மிசை | 5 |
|
மூங்கில் இளமுளை திரங்கக், காம்பின் கழைநரல் வியலகம் வெம்ப, மழைமறந்து அருவி ஆன்ற வெருவரு நனந்தலைப் பேஎய் வெண்தேர்ப் பெயல்செத்து ஓடி, தாஅம் பட்ட தனிமுதிர் பெருங்கலை | 10 | |
|
புலம்பெயர்ந்து உறைதல் செல்லாது அலங்குதலை விருந்தின் வெங்காட்டு வருந்தி வைகும் அத்த நெல்லித் தீஞ்சுவைத் திரள்காய் வட்டக் கழங்கின் தாஅய்த், துய்த்தலைச் செம்முக மந்தி ஆடும் நல்மர மருங்கின் மலைஇறந் தோரே! | 16 | |
| 242 |
அரும்புமுதிர் வேங்கை அலங்கல் மென்சினைச் சுரும்புவாய் திறந்த பொன்புரை நுண்தாது மணிமருள் கலவத்து உறைப்ப, அணிமிக்கு அவிர்பொறி மஞ்ஜை ஆடும் சோலைப், பைந்தாட் செந்தினைக் கொடுங்குரல் வியன்புனம், | 5 |
|
செந்தார்க் கிள்ளை நம்மொடு கடிந்தோன் பண்புதர வந்தமை அறியாள், 'நுண்கேழ் முறிபுரை எழில்நலத்து என்மகள் துயர்மருங்கு அறிதல் வேண்டும்' எனப், பல்பிரப்பு இரீஇ அறியா வேலற் றரீஇ, அன்னை | 10 | |
|
வெறிஅயர் வியன்களம் பொலிய ஏத்தி மறிஉயிர் வழங்கா அளவை, சென்றுயாம் செலவரத் துணிந்த, சேண்விளங்கு, எல்வளை நெகிழ்ந்த முன்கை, நேர்இறைப் பணைத்தோள், நல்எழில் அழிவின் தொல்கவின் பெறீஇய, | 15 | |
|
முகிழ்த்து வரல் இளமுலை மூழ்கப், பல்ஊழ் முயங்கல் இயைவன் மன்னோ-தோழி!- நறைகால் யாத்த நளிர்முகைச் சிலம்பில் பெருமலை விடரகம் நீடிய சிறுயிலைச் சாந்த மென்சினை தீண்டி, மேலது | 20 | |
|
பிரசம் தூங்கும் சேண்சிமை, வரையக வெற்பன் மணந்த மார்பே! | 22 |
| 243 |
அவரை ஆய்மலர் உதிரத், துவரின் வாங்குதுளைத் துகிரின் ஈங்கை பூப்ப இறங்குபோது அவிழ்ந்த ஈர்ம்புதல் பகன்றைக் கறங்குநுண் துவலையின் ஊருழை அணியப், பெயல்நீர் புதுவரல் தவிரச், சினைநேர்பு | 5 |
|
பீள் விரிந்து இறைஞ்சிய பிறங்குகதிர்க் கழனி நெல்ஒலி பாசவல் துழைஇக், கல்லெனக் கடிதுவந்து இறுத்த கண்இல், வாடை! 'நெடிதுவந் தனை' என நில்லாது ஏங்கிப் பலபுலந்து உறையும் துணைஇல் வாழ்க்கை | 10 | |
|
நம்வலத்து அன்மை கூறி, அவர்நிலை அறியுநம் ஆயின், நன்றுமன் தில்ல; பனிவார் கண்ணேம் ஆகி, இனிஅது நமக்கே எவ்வம் ஆகின்று; அனைத்தால் தோழி! நம் தொல்வினைப் பயனே! | 15 |
| 244 |
"பசைபடு பச்சை நெய்தோய்த் தன்ன சேயுயர் சினைய மாச்சிறைப் பறவை பகலுறை முதுமரம் புலம்பப் போகி, முகைவாய் திறந்த நகைவாய் முல்லை கடிமகள் கதுப்பின் நாறிக் கொடிமிசை | 5 |
|
வண்டினம் தவிர்க்கும் தண்பதக் காலை வரினும், வாரார் ஆயினும், ஆண்டு அவர்க்கு இனிதுகொல், வாழி தோழி?" எனத்தன் பல்லிதழ் மழைக்கண் நல்லகஞ் சிவப்ப, 'அருந்துயர் உடையள் அவள்' என விரும்பிப் | 10 | |
|
பாணன் வந்தனன், தூதே; நீயும் புல்லார் புரவி, வல்விரைந்து, பூட்டி, நெடுந்தேர் ஊர்மதி, வலவ!- முடிந்தன்று அம்ம, நாம் முன்னிய வினையே! | 14 |
| 245 |
'உயிரினும் சிறந்த ஒண்பொருள் தருமார் நன்றுபுரி காட்சியர் சென்றனர், அவர்' என மனைவலித்து ஒழியும் மதுகையள் ஆதல் நீ நற்கு அறிந்தனை ஆயின், நீங்கி மழைபெயன் மறந்த கழைதிரங்கு இயவில் | 5 |
|
செல்சாத்து எறியும் பண்பில் வாழ்க்கை வல்வில் இளையர் தலைவர், எல்லுற, வரிகிளர் பணைத்தோள், வயிறணி திதலை, அரிய லாட்டியர் அல்குமனை வரைப்பில், மகிழ்நொடை பெறாஅ ராகி, நனைகவுள் | 10 | |
|
கான யானை வெண்கோடு சுட்டி, மன்றுஓடு புதல்வன் புன்தலை நீவும் அருமுனைப் பாக்கத்து அல்கி, வைகுற, நிழல்படக் கவின்ற நீள்அரை இலவத்து அழல் அகைந் தன்ன அலங்குசினை ஒண்பூக் | 1 5 | |
|
குழல்இசைத் தும்பி ஆர்க்கும் ஆங்கண், குறும்பொறை உணங்கும் ததர்வெள் என்பு கடுங்கால் ஒட்டகத்து அல்குபசி தீர்க்கும் கல்நெடுங் கவலைய கானம் நீந்தி, அம்மா அரிவை ஒழிய, சென்மோ- நெஞ்சம்!- வாரலென் யானே. | 21 | |
| 246 |
பிணர்மோட்டு நந்தின் பேழ்வாய் ஏற்றை கதிர்மூக்கு ஆரல் களவன் ஆக, நெடுநீர்ப் பொய்கைத் துணையொடு புணரும் மலிநீர் அகல்வாய் யாணர் ஊர! போதுஆர் கூந்தல் நீவெய் யோளொடு | 5 |
|
தாதுஆர் காஞ்சித் தண்பொழில் அகல்யாறு ஆடினை என்ப நெருநை; அலரே காய்சின மொய்ம்பின் பெரும்பெயர்க் கரிகால் ஆர்கலி நறவின் வெண்ணி வாயில், சீர்கெழு மன்னர் மறலிய ஞாட்பின் .246-10 இமிழிசை முரசம் பொருகளத்து ஒழியப், பதினொரு வேளிரொடு வேந்தர் சாய, மொய்வலி அறுத்த ஞான்றை, தொய்யா அழுந்தூர் ஆர்ப்பினும் பெரிதே. | 14 |
| 247 |
மண்ணா முத்தம் ஒழுக்கிய வனமுலை நன்மாண் ஆகம் புலம்பத் துறந்தோர் அருளிலர்- வாழி, தோழி!- பொருள்புரிந்து, இருங்கிளை எண்கின் அழல்வாய் ஏற்றை கருங்கோட்டு இருப்பை வெண்பூ முனையின் | 5 |
|
பெருஞ்செம் புற்றின் இருந்தலை இடக்கும் அரிய கானம் என்னார், பகைபட முனைபாழ் பட்ட ஆங்கண், ஆள்பார்த்துக் கொலைவல் யானை சுரம்கடி கொள்ளும் ஊறுபடு கவலைய ஆறுபல நீந்திப் | 10 | |
|
படுமுடை நசைஇய பறைநெடுங் கழுத்தின், பாறுகிளை சேக்கும் சேண்சிமைக் கோடுயர் பிறங்கல் மலைஇறந் தோரே. | 13 | |
| 248 |
நகைநீ கோளாய்- தோழி!- அல்கல் வயநாய் எறிந்து, வன்பறழ் தழீஇ, இளையர் எய்துதல் மடக்கிக், கிளையொடு நான்முலைப் பிணவல் சொலியக், கான் ஒழிந்து, அரும்புழை முடுக்கர் ஆள்குறித்து நின்ற | 5 |
|
தறுகட் பன்றி நோக்கிக், கானவன் குறுகினன் தொடுத்த கூர்வாய்ப் பகழி மடைசெலல் முன்பின்தன் படைசெலச் செல்லாது, அருவழி விலக்கும்எம் பெருவிறல் போலும்' என, எய்யாது பெயரும் குன்ற நாடன் | 10 | |
|
செறிஅரில் துடக்கலின், பரீஇப் புரிஅவிழ்ந்து, ஏந்துகுவவு மொய்ம்பிற் பூச்சோர் மாலை, ஏற்றுஇமில் கயிற்றின், எழில்வந்து துயல்வர இல்வந்து நின்றோற் கண்டனள் அன்னை; வல்லே என்முகம் நோக்கி. 'நல்லை மன்!' என நகூஉப் பெயர்ந் தோளே! | 16 |
| 249 |
அம்ம- வாழி, தோழி!- பல்நாள் இவ்ஊர் அம்பல் எவனோ? வள்வார் விசிபிணித்து யாத்த அரிகோல் தெண்கிணை இன்குரல் அகவுநர் இரப்பின் நாடொறும் பொன்கோட்டுச் செறித்துப், பொலந்தார் பூட்டிச், | 5 |
|
சாந்தம் புதைத்த ஏந்துதுவங்கு எழிலிமில் ஏறுமுந் துறுத்துச், சால்பதம் குவைஇ, நெடுந்தேர் களிற்றொடு சுரக்கும் கொடும்பூண் பல்வேல் முசுண்டை வேம்பி அன்னஎன் நல்லெழில் இளநலம் தொலையினம், நல்கார்- | 10 | |
|
பல்பூங் கானத்து அல்குநிழல் அசைஇத், தோகைத் தூவித் தொடைத்தார் மழவர் நாகுஆ வீழ்த்துத், திற்றி தின்ற புலவுக்களம் துழைஇய துகள்வாய்க் கோடை நீள்வரைச் சிலம்பின் இரைவேட்டு எழுந்த | 15 | |
|
வாள்வரி வயப்புலி தீண்டிய விளிசெத்து, வேறுவேறு கவலைய ஆறுபரிந்து, அலறி, உழைமான் இனநிரை ஓடும் கழைமாய் பிறங்கல் மலைஇறந் தோரே. | 19 |
| 250 |
எவன்கொல்?- வாழி, தோழி!- மயங்குபிசிர் மல்குதிரை உழந்த ஒல்குநிலைப் புன்னை வண்டிமிர் இணர நுண்தாது வரிப்ப மணம்கமழ் இளமணல் எக்கர்க் காண்வரக், கணம்கொள் ஆயமொடு புணர்ந்து விளையாடக், | 5 |
|
கொடுஞ்சி நெடுந்தேர் இளையரொடு நீக்கித், தாரன், கண்ணியன், சேரவந்து, ஒருவன், வரிமனை புகழ்ந்த கிளவியன் யாவதும் மறுமொழி பெறாஅன் பெயர்ந்தனன்; அதற்கொண்டு அரும்படர் எவ்வமொடு பெருந்தோள் சாஅய் | 10 | |
|
அவ்வலைப் பரதவர் கானல்ஞ் சிறுகுடி செவ்வாய்ப் பெண்டிர் கவ்வையின் கலங்கி, இறைவளை நெகிழ்ந்த நம்மொடு துறையும் துஞ்சாது, கங்கு லானே! | 14 |
| 251 |
தூதும் சென்றன; தோளும் செற்றும்; ஓதி ஒண்நுதல் பசலையும் மாயும்; வீங்கிழை நெகிழச் சாஅய்ச்; செல்லலொடு நாம்படர் கூரும் அருந்துயர் கேட்பின், நந்தன் வெறுக்கை எய்தினும் மற்றவண் | 5 |
|
தங்கலர்- வாழி, தோழி!- வெல்கொடித் துனைகால் அன்ன புனைதேர்க் கோசர் தொல்மூ தாலத்து அரும்பணைப் பொதியில், இன்இசை முரசம் கடிப்பிகுத்து இரங்கத், தெம்முனை சிதைத்த ஞான்றை; மோகூர் | 10 | |
|
பணியா மையின், பகைதலை வந்த மாகெழு தானை வம்ப மோரியர் புனைதேர் நேமி உருளிய குறைத்த இலங்குவெள் அருவிய அறைவாய் உம்பர், மாசில் வெண்கோட்டு அண்ணல் யானை | 15 | |
|
வாயுள் தப்பிய அருங்கேழ், வயப்புலி மாநிலம் நெளியக் குத்திப், புகலொடு காப்புஇல வைகும் தேக்கமல் சோலை நிரம்பா நீளிடைப் போகி- அரம்போழ் அவ்வளை நிலைநெகிழ்த் தோரே. | 20 |
| 252 |
இடம்படுபு அறியா வலம்படு வேட்டத்து வாள்வரி நடுங்கப் புகல்வந்து, ஆளி உயர்நுதல் யானைப் புகர்முகத்து ஒற்றி, வெண்கோடு புய்க்கும் தண்கமழ் சோலைப் பெருவரை அடுக்கத்து ஒருவேல் ஏந்தித் | 5 |
|
தனியன் வருதல் அவனும் அஞ்சான்; பனிவார் கண்ணேன் ஆகி, நோய்அட, எமியேன் இருத்தலை யானும் ஆற்றேன்; பாங்குச் செய்வாம்கொல்- தோழி! ஈங்கைத் துய்அவிழ் பனிமலர் உதிர வீசித் | 10 | |
|
தொழில்மழை பொழிந்த பானாட் கங்குல் எறிதிரைத் திவலை தூஉம் சிறுகோட்டுப் பெருங்குளம் காவலன் போல, அருங்கடி அன்னையம் துயில்மறந் தனளே! | 14 |
| 253 |
'வைகல் தோறும் பசலை பாய, என் மெய்யும் பெரும்பிறிது ஆகின்று; ஒய்யென, அன்னையும் அமரா முகத்தினள்; அலரே, வாடாப் பூவிற் கொங்கர் ஓட்டி, நாடுபல தந்த பசும்பூண் பாண்டியன் | 5 |
|
பொன்மலி நெடுநகர்க் கூடல் ஆடிய இன்இசை ஆர்ப்பினும் பெரிதே; ஈங்குயான் சிலநாள் உய்யலென் போன்ம்' எனப் பலநினைந்து ஆழல்- வாழி, தோழி!- வடாஅது, ஆர்இருள் நடுநாள் ஏர்ஆ ஒய்யப் | 10 | |
|
பகைமுனை அறுத்துப் பல்இனம் சாஅய் கணம்சால் கோவலர் நெடுவிளிப் பயிர்அறிந்து, இனம்தலைத் தரூஉம் துளங்குஇமில் நல்ஏற்றுத் தழூஉப்பிணர் எருத்தம் தாழப் பூட்டிய அம்தூம்பு அகல்அமைக் கமஞ்செலப் பெய்த | 15 | |
|
துறுகாழ் வல்சியர் தொழுஅறை வௌவி, கன்றுடைப் பெருநிரை மன்றுநிறை தரூஉம் நேரா வன்தோள் வடுகர் பெருமகன், பேர்இசை எருமை நல்நாட்டு உள்ளதை அயிரியாறு இறந்தனர் ஆயினும், மயர்இறந்து | 5 | |
|
உள்ளுப தில்ல தாமே- பணைத்தோள், குரும்பை மென்முலை, அரும்பிய சுணங்கின், நுசுப்புஅழித்து ஒலிவரும் தாழ்இருங் கூந்தல், மாக விசும்பின் திலகமொடு பதித்த திங்கள் அன்னநின் திருமுகத்து, ஒண்சூட்டு அவிர்குழை மலைந்த நோக்கே. | 26 |
| 254 |
'நரைவிரா வுற்ற நறுமென் கூந்தற் செம்முது செவிலியர் பலபா ராட்டப் பொலன்செய் கிண்கிணி நலம்பெறு சேவடி மணன்மலி முற்றத்து, நிலம்வடுக் கொளாஅ, மனைஉறை புறவின் செங்காற் சேவல் | 5 |
|
துணையொடு குறும்பறை பயிற்றி மேல்செல, விளையாடு ஆயத்து இளையோர்க் காண்தொறும் நம்வயின் நினையும் நல்நுதல் அரிவை புலம்பொடு வதியும் கலங்கு அஞர் அகல, வேந்துஉறு தொழிலொடு வேறுபுலத்து அல்கி, | 5 | |
|
வந்துவினை முடித்தனம் ஆயின், நீயும், பணைநிலை முனஇய, வினைநவில் புரவி இழைஅணி நெடுந்தேர் ஆழி உறுப்ப, நுண்கொடி மின்னின்; பைம்பயிர் துமியத், தளவ முல்லையொடு தலைஇத், தண்ணென | 5 | |
|
வெறிகமழ் கொண்ட வீததை புறவின் நெடிஇடை பின்படக் 'கடவுமதி' என்று யான் சொல்லிய அளவை, நீடாது, வல்லெனத், தார்மணி மாஅறி வுறாஅ, ஊர்நணித் தந்தனை, உவகையாம் பெறவே! | 20 |
| 255 |
உலகுகிளர்ந் தன்ன உருகெழு வங்கம் புலவுத்திரைப் பெருங்கடல் நீர்இடைப் போழ, இரவும் எல்லையும் அசைவின்று ஆகி, விரைசெலல் இயற்கை வங்கூழ் ஆட்டக், கோடுஉயர் திணிமணல் அகன்துறை, நீகான் | 5 |
|
மாட ஒள்எரி மருங்கு அறிந்து ஒய்ய, ஆள்வினைப் பிரிந்த காதலர் நாள்பல கழியா மையே, அழிபடர் அகல, வருவர் மன்னால்- தோழி!- தண்பணைப் பொருபுனல் வைப்பின் நம்ஊர் ஆங்கண் | 10 | |
|
கருவிளை முரணிய தண்புதல் பகன்றைப் பெருவளம் மலர அல்லி தீண்டிப், பலவுக்காய்ப் புறத்த பசும்பழப் பாகல் கூதள மூதிலைக் கொடிநிரைத் தூங்க, அறன்இன்று அலைக்கும் ஆனா வாடை | 15 | |
|
கடிமனை மாடத்துக் கங்குல் வீசத், 'திருந்திழை நெகிழ்ந்து பெருங்கவின் சாய, நிரைவளை ஊருந் தோள்' என, உரையொடு செல்லும் அன்பினர்ப் பெறினே. | 19 |
| 256 |
பிணங்குஅரில் வள்ளை நீடுஇலைப் பொதும்பின் மடிதுயில் முனைஇய வள்உகிர் யாமை கொடிவிடு கல்லிற் போகி, அகன்துறைப் பகுவாய் நிறைய, நுங்கின் கள்ளின் நுகர்வார் அருந்து மகிழ்புஇயங்கு நடையொடு | 5 |
|
தீம்பெரும் பழனம் உழக்கி, அயலது ஆம்பல் மெல்அடை ஒடுங்கும் ஊர! பொய்யால்; அறிவென்; நின் மாயம் அதுவே கையகப் பட்டவும் அறியாய்; நெருநை மைஎழில் உண்கண் மடந்தையொடு வையை | 10 | |
|
ஏர்தரு புதுப்புனல் உரிதினின் நுகர்ந்து, பரத்தை ஆயம் கரப்பவும், ஒல்லாது கவ்வை ஆகின்றால், பெரிதே; காண்தகத் தொல்புகழ் நிறைந்த பல்பூங் கழனிக், கரும்பமல் படப்பைப், பெரும்பெயர்க் கள்ளூர்த் | 15 | |
|
திருநுதற் குறுமகள் அணிநலம் வவ்விய அறனி லாளன், 'அறியேன்' என்ற திறன்இல் வெஞ்சூள் அறிகரி கடாஅய் முறிஆர் பெருங்கிளை செறியப் பற்றி நீறுதலைப் பெய்த ஞான்றை; வீறுசால் அவையத்து ஆர்ப்பினும் பெரிதே. | 21 |
| 257 |
வேனிற் பாதிரிக் கூனி மாமலர் நறைவாய் வாடல் நாறும் நாள், சுரம், அரிஆர் சிலம்பின் சீறடி சிவப்ப, எம்மொடு ஓர்ஆறு படீஇயர், யாழநின் பொம்மல் ஓதி பொதுள வாரி | 5 |
|
அரும்புஅற மலர்ந்த ஆய்பூ மராஅத்துச் சுரும்புசூழ் அலரி தைஇ, வேய்ந்த நின் தேம்பாய் கூந்தல் குறும்பல மொசிக்கும் வண்டுகடிந்து ஓம்பல் தேற்றாய்; அணிகொள நுண்கோல் எல்வளை தெளிர்க்கும் முன்கை | 10 | |
|
மெல்இறைப் பணைத்தோள் விளங்க வீசி, வல்லுவை மன்னால் நடையே- கள்வர் பகைமிகு கவலைச் செல்நெறி காண்மார், மிசைமரம் சேர்த்திய கவைமுறி யாஅத்து. நார்அரை மருங்கின் நீர்வரப் பொளித்துக், | 15 | |
|
களிறுசுவைத் திட்ட கோதுடைத் ததரல் கல்லா உமணர்க்குத் தீமூட்டு ஆகும், துன்புறு தகுவன ஆங்கண், புன்கோட்டு அரிலிவர் புற்றத்து அல்குஇரை நசைஇ, வெள்அரா மிளிர வாங்கும் பிள்ளை எண்கின் மலைவயி னானே. | 21 |
| 258 |
நன்னன் உதியன் அருங்கடிப் பாழித், தொன்முதிர் வேளிர் ஓம்பினர் வைத்த பொன்னினும் அருமைநற்கு அறிந்தும், அன்னோள் துன்னலம் மாதோ எனினும், அஃது ஒல்லாய்- தண்மழை தவழும் தாழ்நீர் நனந்தலைக் | 5 |
|
கடுங்காற்று எடுக்கும் நெடும்பெருங் குன்றத்து மாய இருள்அளை மாய்கல் போல, மாய்கதில்- வாழிய, நெஞ்சே!- நாளும், மெல்இயர் குறுமகள் நல்அகம் நசைஇ, அரவுஇயல் தேரும் அஞ்சுவரு சிறுநெறி, | 10 | |
|
இரவின் எய்தியும் பெறாஅய், அருள்வரப் புல்லென் கண்ணை புலம்புகொண்டு, உலகத்து உள்ளோர்க்கு எல்லாம் பெருநகை யாக; காமம் கைம்மிக உறுதர, ஆனா அரும்படர் தலைத்தந் தோயே! | 15 |
| 259 |
வேலும் விளங்கின; இளையரும் இயன்றனர்; தாரும் தையின; தழையும் தொடுத்தன; நிலம்நீர் அற்ற வெம்மை நீங்கப் பெயல்நீர் தலைஇ, உலவைஇலை நீத்துக் குறுமுறி ஈன்றன, மரனே; நறுமலர் | 5 |
|
வேய்ந்தன போலத் தோன்றிப், பலஉடன் தேம்படப் பொதுளின பொழிலே; கானமும், நனிநன்று ஆகிய பனிநீங்கு வழிநாள், பால்எனப் பரத்தரும் நிலவின் மாலைப் போதுவந் தன்று, தூதே; நீயும் | 10 | |
|
கலங்கா மனத்தை ஆகி, என்சொல் நயந்தனை கொண்மோ- நெஞ்சுஅமர் தகுவி! தெற்றி உலறினும், வயலை வாடினும், நொச்சி மென்சினை வணர்குரல் சாயினும், நின்னினும் மடவள் நனிநின் நயந்த | 15 | |
|
அன்னை அல்லல் தாங்கி,நின் ஐயர் புலிமருள் செம்மல் நோக்கி, வலியாய் இன்னும் தோய்க, நின் முலையே! | 18 |
| 260 |
மண்டிலம் மழுக, மலைநிறம் கிளர, வண்டினம் மலர்பாய்ந்து ஊத, மீமிசைக் கண்டற் கானல் குருகினம் ஒலிப்பக், கரைஆடு அலவன் அளைவயின் செறியத், திரைபாடு அவியத், திமில் தொழில் மறப்பச், | 5 |
|
செக்கர் தோன்றத், துணைபுணர் அன்றில் எக்கர்ப் பெண்ணை அகமடல் சேரக், கழிமலர் கமழ்முகம் கரப்பப், பொழில்மனைப் புன்னை நறுவீ பொன்நிறம் கொளாஅ, எல்லை பைப்பய கழிப்பி எல்உற, | 10 | |
|
யாங்குஆ குவள்கொல்? யானே நீங்காது, முதுமரத்து உறையும், முரவுவாய் முதுபுள் கதுமெனக் குழறும், கழுதுவழங்கு, அரைநாள், நெஞ்சுநெகிழ் பருவரல் செய்த அன்பி லாளன் அறிவுநயந் தேனே. | 15 |
| 261 |
கானப் பாதிரிக் கருந்தகட்டு ஒள்வீ வேனில் அதிரலொடு விரைஇக், காண்வர, சில்ஐங் கூந்தல் அழுத்தி, மெல்லிணர்த் தேம்பாய் மராஅம் அடைச்சி, வான்கோல் இலங்குவளை தெளிர்ப்ப வீசிச், சிலம்புநகச் | 5 |
|
சிலமெல் ஒதுக்கமொடு மென்மெல இயலி, 'நின் அணிமாண் சிறுபுறம் காண்கம்; சிறுநனி ஏகு' என, ஏகல் நாணி, ஒய்யென மாகொல் நோக்கமொடு மடம்கொளச் சாஅய், நின்றுதலை இறைஞ்சி யோளே; அதுகண்டு, | 10 | |
|
யாமுந் துறுதல் செல்லேம், ஆயிடை அருஞ்சுரத்து அல்கி யேமே- இரும்புலி களிறுஅட்டுக் குழுமும் ஓசையும், களிபட்டு வில்லோர் குறும்பில் ததும்பும், வல்வாய்க் கடுந்துடிப் பாணியும் கேட்டே. | 15 |
| 262 |
முதைபடு பசுங்காட்டு அரில்பவர் மயக்கிப், பகடுபல பூண்ட உழவுறு செஞ்செய், இடுமுறை நிரம்பி, ஆகுவினைக் கலித்துப், பாசிலை அமன்ற பயறுஆ புக்கென, வாய்மொழித் தந்தையைக் கண்களைந்து, அருளாது, | 5 |
|
ஊர்முது கோசர் நவைத்த சிறுமையின், கலத்தும் உண்ணாள், வாலிதும் உடாஅள், சினத்தின் கொண்ட படிவம் மாறாள், மறம்கெழு தானைக் கொற்றக் குறும்பியன், செருஇயல் நல்மான் திதியற்கு உரைத்து, அவர் | 10 | |
|
இன்உயிர் செகுப்பக் கண்டு, சினம் மாறிய அன்னி மிஞிலி போல, மெய்ம்மலிந்து, ஆனா உவகையேம் ஆயினெம் - பூ மலிந்து அருவி ஆர்க்கும் அயம்திகழ் சிலம்பின் நுண்பல துவலை புதல்மிசை நனைக்கும் | 15 | |
|
வண்டுபடு நறவின் வண்மகிழ்ப் பேகன் கொண்டல் மாமலை நாறி, அம்தீம் கிளவி வந்த மாறே. | 18 |
| 263 |
தயங்குதிரைப் பெருங்கடல், உலகுதொழத் தோன்றி, வயங்குகதிர் விரிந்த, உருகெழு மண்டிலம் கயம்கண் வறப்பப் பாஅய், நல்நிலம் பயம்கெடத் திருகிய பைதுஅறு காலை, வேறுபல் கவலைய வெருவரு வியன்காட்டு, | 5 |
|
ஆறுசெல் வம்பலர் வருதிறம் காண்மார் வில்வல் ஆடவர் மேலான் ஒற்றி, நீடுநிலை யாஅத்துக் கோடுகொள் அருஞ்சுரம் கொண்டனன் கழிந்த வன்கண் காளைக்கு, அவள் துணிவு அறிந்தனென் ஆயின், அன்னோ! | 10 | |
|
ஒளிறுவேல் கோதை ஓம்பிக் காக்கும் வஞ்சி அன்னஎன் வளநகர் விளங்க, இனிதினிற் புணர்க்குவென் மன்னே - துனிஇன்று திருநுதல் பொலிந்தவென் பேதை வருமுலை முற்றத்து ஏமுறு துயிலே! | 15 |
| 264 |
மழையில் வானம் மீன்அணிந் தன்ன, குழையமல் முசுண்டை வாலிய மலர, வரிவெண் கோடல் வாங்குகுலை வான்பூப் பெரிய துடிய கவர்கோற் கோவலர், எல்லுப்பெயல் உழந்த பல்லான் நிரையொடு, | 5 |
|
நீர்திகழ் கண்ணியர், ஊர்வயின் பெயர்தர; நனிசேண் பட்ட மாரி தளிசிறந்து, ஏர்தரு கடுநீர் தெருவுதொறு ஒழுகப், பேரிசை முழக்கமொடு சிறந்துநனி மயங்கிக், கூதிர்நின் றன்றால்; பொழுதே! காதலா | 10 | |
|
நம்நிலை அறியார் ஆயினும், தம்நிலை அறிந்தனர் கொல்லோ தாமே- ஓங்குநடைக் காய்சின யானை கங்குல் சூழ, அஞ்சுவர இறுத்த தானை வெஞ்சின வேந்தன் பாசறை யோரே? | 15 |
| 265 |
புகையின் பொங்கி, வியல்விசும்பு உகந்து, பனிஊர் அழற்கொடி கடுப்பத் தோன்றும் இமயச் செவ்வரை மானும் கொல்லோ? பல்புகழ் நிறைந்த வெல்போர் நந்தர் சீர்மிகு பாடலிக் குழீஇக், கங்கை | 5 |
|
நீர்முதற் கரந்த நிதியம் கொல்லோ? எவன்கொல்? வாழி, தோழி! வயங்கொளி நிழற்பால் அறலின் நெறித்த கூந்தல், குழற்குரல், பாவை இரங்க, நத்துறந்து, ஒண்தொடி நெகிழச் சாஅய்ச், செல்லலொடு | 10 | |
|
கண்பனி கலுழ்ந்துயாம் ஒழியப், பொறை அடைந்து, இன்சிலை எழிலேறு கெண்டிப், புரைய நிணம்பொதி விழுத்தடி நெருப்பின் வைத்துஎடுத்து, அணங்கரு மரபின் பேஎய் போல விளரூன் தின்ற வேட்கை நீங்கத், | 15 | |
|
துகளற விளைந்த தோப்பி பருகித், குலாஅ வல்வில் கொடுநோக்கு ஆடவர் புலாஅல் கையர், பூசா வாயர், ஒராஅ உருட்டுங் குடுமிக் குராலொடு மராஅஞ் சீறூர் மருங்கில் தூங்கும் | 20 | |
|
செந்நுதல் யானை வேங்கடம் தழீஇ, வெம்முனை அருஞ்சுரம் இறந்தோர் நம்மினும் வலிதாத் தூக்கிய பொருளே! | 23 |
| 266 |
கோடுற நிவந்த நீடுஇரும் பரப்பின் அந்திப் பராஅய புதுப்புனல், நெருநை, மைந்துமலி களிற்றின் தலைப்புணை தழீஇ, நரந்தம் நாறும் குவைஇருங் கூந்தல் இளந்துணை மகளிரொடு ஈர்அணிக் கலைஇ, | 5 |
|
நீர்பெயர்ந்து ஆடிய ஏந்துஎழில் மழைக்கண் நோக்குதொறும் நோக்குதொறும் தவிர்விலை யாகிக், காமம் கைம்மிகச் சிறத்தலின், நாண்இழந்து, ஆடினை என்ப மகிழ்ந! அதுவே யாழ்இசை மறுகின் நீடூர் கிழவோன் | 10 | |
|
வாய்வாள் எவ்வி ஏவன் மேவார் நெடுமிடல் சாய்த்த பசும்பூண் பொருந்தலர் அரிமண வாயில் உறத்தூர் ஆங்கண், கள்ளுடைப் பெருஞ்சோற்று எல்இமிழ் அன்ன, கவ்வை ஆகின்றால் பெரிதே; இனிஅஃது | 15 | |
|
அவலம் அன்றுமன், எமக்கே; அயல கழனி உழவர் கலிசிறந்து எடுத்த கறங்குஇசை வெரீஇப் பறந்த தோகை அணங்குடை வரைப்பகம் பொலியவந்து இறுக்கும் திருமணி விளக்கின் அலைவாய்ச் செருமிகு சேஎயொடு உற்ற சூளே! | 21 |
| 267 |
'நெஞ்சு நெகிழ்தகுந கூறி, அன்புகலந்து, அறாஅ வஞ்சினம் செய்தோர், வினைபுரிந்து திறம்வேறு ஆகல் எற்று?' என்று ஒற்றி, இனைதல் ஆன்றிசின், நீயே; சினைபாய்ந்து. உதிர்த்த கோடை, உட்குவரு கடத்திடை, | 5 |
|
வெருக்குஅடி அன்ன குவிமுகிழ் இருப்பை, மருப்புக் கடைந்தன்ன, கொள்ளை வான்பூ மயிர்க்கால் எண்கின் ஈர்இனம் கவர, மைபட் டன்ன மாமுக முசுவினம் பைதுஅறு நெடுங்கழை பாய்தலின் ஒய்யென | 10 | |
|
வெதிர்படு வெண்ணெல் வெவ்அறைத் தாஅய், உகிர்நெறி ஓசையிற் பொங்குவன பொரியும் ஓங்கல் வெற்பின் சுரம்பல இறந்தோர் தாம்பழி உடையர் அல்லர்; நாளும் நயந்தோர்ப் பிணித்தல் தேற்றா, வயங்குவினை | 15 | |
|
வால்ஏர் எல்வளை நெகிழ்த்த, தோளே!- தோழி - தவறுஉடை யவ்வே! | 17 |
| 268 |
அறியாய்- வாழி, தோழி!- பொறியரிப் பூநுதல் யானையொடு புலிபொரக் குழைந்த குருதிச் செங்களம் புலவுஅற, வேங்கை உருகெழு நாற்றம் குளவியொடு விலங்கும் மாமலை நாடனொடு மறுஇன்று ஆகிய | 5 |
|
காமம் கலந்த காதல் உண்டெனின், நன்றுமன்; அதுநீ நாடாய், கூறுதி; நாணும் நட்பும் இல்லோர்த் தேரின், யான் அலது இல்லை, இவ் உலகத் தானே- இன்னுயிர் அன்ன நின்னொடுஞ் சூழாது, | 10 | |
|
முளைஅணி மூங்கிலின் கிளையொடு பொலிந்த பெரும்பெயர் எந்தை அருங்கடி நீவிச், செய்துபின் இரங்கா வினையொடு மெய்அல் பெரும்பழி எய்தினென் யானே! | 14 |
| 269 |
தொடிதோள் இவர்க! எவ்வமுந் தீர்க! நெறிஇருங் கதுப்பின் கோதையும் புனைக! ஏறுடை இனநிரை பெயரப்; பெயராது செறிசுரை வெள்வேல் மழவர்த் தாங்கிய தறுக ணாளர் நல்லிசை நிறுமார், | 5 |
|
பிடிமடிந் தன்ன குறும்பொறை மருங்கின், நட்ட போலும் நடாஅ நெடுங்கல் அகலிடம் குயின்ற பல்பெயர் மண்ணி, நறுவிரை மஞ்சள் ஈர்ம்புறம் பொலிய அம்புகொண்டு அறுத்த ஆர்நார் உரிவையின் | 10 | |
|
செம்பூங் கரந்தை புனைந்த கண்ணி வரிவண்டு ஆர்ப்பச் சூட்டிக் கழற்கால் இளையர்பதிப் பெயரும் அருஞ்சுரம் இறந்தோர், தைஇ நின்ற தண்பெயல் கடைநாள், பொலங்காசு நிரைத்த கோடுஏந்து அல்குல் | 15 | |
|
நலம்கேழ் மாக்குரல் குழையொடு துயல்வரப், பாடுஊர்பு எழுதரும் பகுவாய் மண்டிலத்து வயிர்இடைப் பட்ட தெள்விளி இயம்ப வண்டற் பாவை உண்துறை தரீஇத், திருநுதல் மகளிர் குரவை அயரும் | 20 | |
|
பெருநீர்க் கானல் தழீஇய இருக்கை, வாணன் சிறுகுடி, வணங்குகதிர் நெல்லின் யாணர்த் தண்பணைப் போதுவாய் அவிழ்ந்த ஒண்செங் கழுநீர் அன்ன நின் கண்பனி துடைமார் வந்தனர் விரைந்தே. | 25 |
| 270 |
இருங்கழி மலர்ந்த வள்ளிதழ் நீலம், புலாஅல் மறுகின் சிறுகுடிப் பாக்கத்து இனமீன் வேட்டுவர், ஞாழலொடு மிலையும் மெல்லம் புலம்ப! நெகிழ்ந்தன, தோளே; சேயிறாத் துழந்த நுரைபிதிர்ப் படுதிரை | 5 |
|
பராஅரைப் புன்னை வாங்குசினைத் தோயும் கானல் பெருந்துறை நோக்கி, இவளே, கொய்சுவற் புரவிக் கைவண் கோமான் நல்தேர்க் குட்டுவன் கழுமலத்து அன்ன, அம்மா மேனி தொல்நலம் தொலைய, | 10 | |
|
துஞ்சாக் கண்ணள் அலமரும், நீயே, கடவுள் மரத்த முள்மிடை குடம்பைச் சேவலொடு புணராச் சிறுகரும் பேடை இன்னாது உயங்கும் கங்குலும், நும்ஊர் உள்ளுவை; நோகோ, யானே. | 15 |
| 271 |
பொறிவரிப் புறவின் செங்காற் சேவல் சிறுபுன் பெடையொடு சேண்புலம் போகி, அரிமணல் இயவில் பரல்தேர்ந்து உண்டு, வரிமரல் வாடிய வறன்நீங்கு நனந்தலைக் குறும்பொறை மருங்கின் கோட்சுரம் நீந்தி, | 5 |
|
நெடுஞ்சேண் வந்த நீர்நசை வம்பலர் செல்லுயிர் நிறுத்த சுவைக்காய் நெல்லிப் பல்காய் அஞ்சினை அகவும் அத்தம் சென்று, நீர் அவணிர் ஆகி, நின்றுதரும் நிலைஅரும் பொருட்பிணி நினைந்தனிர் எனினே, | 10 | |
|
வல்வதாக, நும் செய்வினை! இவட்கே, களிமலி கள்ளின் நல்தேர் அவியன் ஆடியல் இளமழை சூடித் தோன்றும் பழம்தூங்கு விடரகத்து எழுந்த காம்பின் கண்ணிடை புரையும் நெடுமென் பணைத்தோள், | 15 | |
|
திருந்துகோல் ஆய்தொடி ஞெகிழின், மருந்தும் உண்டோ , பிரிந்துறை நாட்டே? | 17 |
| 272 |
இரும்புலி தொலைத்த பெருங்கை வேழத்துப் புலவுநாறு புகர்நுதல் கழுவக், கங்குல் அருவி தந்த அணங்குடை நெடுங்கோட்டு அஞ்சுவரு விடர்முகை ஆர்இருள் அகற்றிய, மின்ஒளிர் எஃகம் செல்நெறி விளக்கத், | 5 |
|
தனியன் வந்து, பனிஅலை முனியான் நீர்இழி மருங்கின் ஆர்இடத்து அமன்ற குளவியொடு மிடைந்த கூதளங் கண்ணி அசையா நாற்றம் அசைவளி பகரத் துறுகல் நண்ணிய கறிஇவர் படப்பைக் | 10 | |
|
குறிஇறைக் குரம்பைநம் மனைவயின் புகுதரும், மெய்ம்மலி உவகையன்; அந்நிலை கண்டு, 'முருகு' என உணர்ந்து, முகமன் கூறி, உருவச் செந்தினை நீரொடு தூஉய், நெடுவேள் பரவும், அன்னை, அன்னோ! | 15 | |
|
என்ஆ வதுகொல் தானே - பொன்னென மலர்ந்த வேங்கை அலங்குசினை பொலிய மணிநிற மஞ்ஜை அகவும் அணிமலை நாடனொடு அமைந்தநம் தொடர்பே? | 19 |
| 273 |
விசும்பு விசைத்துஎறிந்த கூதளங் கோதையிற், பசுங்கால் வெண்குருகு வாப்பறை வளைஇ, ஆர்கலி வளவயின் போதொடு பரப்பப், புலம்புனிறு தீர்ந்த புதுவரல் அற்சிரம், நலம்கவர் பசலை நலியவும், நந்துயர் | 5 |
|
அறியார் கொல்லோ தாமே? அறியினும், நம்மனத்து அன்ன மென்மை இன்மையின், நம்முடை உலகம் உள்ளார் கொல்லோ? யாங்கென உணர்கோ, யானே?- வீங்குபு தலைவரம்பு அறியாத் தகைவரல் வாடையொடு | 10 | |
|
முலையிடைத் தோன்றிய நோய்வளர் இளமுளை அசைவுடை நெஞ்சத்து உயவுத்திரள் நீடி, ஊரோர் எடுத்த அம்பல் அம்சினை, ஆராக் காதல் அவிர்தளிர் பரப்பிப் புலவர் புகழ்ந்த நாணில் பெருமரம் | 15 | |
|
நிலவரை எல்லாம் நிழற்றி, அலர்அரும்பு ஊழ்ப்பவும், வாரா தோரே. | 17 |
| 274 |
இருவிசும்பு அதிர முழங்கி, அரநலிந்து, இகுபெயல் அழிதுளி தலைஇ, வானம் பருவஞ் செய்த பானாட் கங்குல், ஆடுதலைத் துருவின் தோடு ஏமார்ப்ப, கடைகோல் சிறுதீ அடைய மாட்டித், | 5 |
|
திண்கால் உறியன், பானையன், அதளன், நுண்பல் துவலை ஒருதிறம் நனைப்பத், தண்டுகால் ஊன்றிய தனிநிலை இடையன், மடிவிடு வீளை, கடிதுசென்று இசைப்பத், தெறிமறி பார்க்கும் குறுநரி வெரீஇ | 10 | |
|
முள்ளுடைக் குறுந்தூறு இரியப் போகும் தண்ணறும் புறவி னதுவே - நறுமலர் முல்லை சான்ற கற்பின் மெல்லியற் குறுமகள் உறைவின் ஊரே. | 14 |
| 275 |
ஓங்குநிலைத் தாழி மல்கச் சார்த்திக், குடைஅடை நீரின் மடையினள் எடுத்த பந்தர் வயலைப், பந்து எறிந்து ஆடி, இளமைத் தகைமையை வளமனைக் கிழத்தி! 'பிதிர்வை நீரை வெண்நீறு ஆக;' என, | 5 |
|
யாம்தற் கழறுங் காலைத், தான்தன் மழலை இன்சொல், கழறல் இன்றி, இன்உயிர் கலப்பக் கூறி, நன்னுதல் பெருஞ்சோற்று இல்லத்து ஒருங்குஇவண் இராஅள், ஏதி லாளன் காதல் நம்பித், | 10 | |
|
திரளரை இருப்பைத் தொள்ளை வான்பூக் குருளை எண்கின் இருங்கிளை கவரும் வெம்மலை அருஞ்சுரம், நம்இவண் ஒழிய, இருநிலன் உயிர்க்கும் இன்னாக் கானம், நெருநைப் போகிய பெருமடத் தகுவி | 15 | |
|
ஐதுஅகல் அல்குல் தழையணிக் கூட்டும் கூழை நொச்சிக் கீழது, என்மகள் செம்புடைச் சிறுவிரல் வரித்த வண்டலும் காண்டீரோ, கண்உடை யீரே? | 19 |
| 276 |
நீளிரும் பொய்கை இரைவேட்டு எழுந்த வாளை வெண்போத்து உணீஇய, நாரைதன் அடிஅறி வுறுதல் அஞ்சிப், பைப்பயக் கடிஇலம் புகூஉம் கள்வன் போலச், சாஅய் ஒதுங்குந் துறைகேழ் ஊரனொடு | 5 |
|
ஆவதுஆக! இனிநாண் உண்டோ ? வருகதில் அம்ம, எம் சேரி சேர! அரிவேய் உண்கண் அவன்பெண்டிர் காணத், தாரும் தானையும் பற்றி, ஆரியர் பிடிபயின்று தரூஉம் பெருங்களிறு போலத் | 10 | |
|
தோள்கந் தாகக் கூந்தலின் பிணித்து, அவன் மார்புகடி கொள்ளேன் ஆயின், ஆர்வுற்று இரந்தோர்க்கு ஈயாது ஈட்டியோன் பொருள்போல், பரந்து வெளிப்படாது ஆகி, வருந்துக தில்ல, யாய் ஓம்பிய நலனே! | 15 |
| 277 |
தண்கதிர் மண்டிலம் அவிர்அறச் சாஅய்ப் பகலழி தோற்றம் போலப், பையென நுதல்ஒளி கரப்பவும், ஆள்வினை தருமார், தவலில் உள்ளமொடு எஃகுதுணை ஆகக், கடையல குரலம் வாள்வரி உழுவை | 5 |
|
பேழ்வாய்ப் பிணவின் விழுப்பசி நோனாது இரும்பனஞ் செறும்பின் அன்ன பரூஉமயிர்ச், சிறுகண், பன்றி வருதிறம் பார்க்கும் அத்தம்ஆர் அழுவத்து ஆங்கண் நனந்தலை, பொத்துடை மரத்த புகர்படு நீழல், | 10 | |
|
ஆறுசெல் வம்பலர் அசையுநர் இருக்கும், ஈரம்இல், வெஞ்சுரம் இறந்தோர் நம்வயின் வாராஅளவை- ஆயிழை!- கூர்வாய் அழல்அகைந் தன்ன காமர் துதைமயிர் மனைஉறை கோழி மறனுடைச் சேவல் | 15 | |
|
போர்எரி எருத்தம் போலக் கஞலிய பொங்கழல் முருக்கின் எண்குரல் மாந்தி, சிதர்சிதர்ந்து உகுத்த செவ்வி வேனில் வந்தன்று அம்ம, தானே; வாரார் தோழி! நம் காத லோரே. | 20 |
| 278 |
குணகடல் முகந்த கொள்ளை வானம் பணைகெழு வேந்தர் பல்படைத் தானைத் தோல்நிரைத் தனைய ஆகி, வலன்ஏர்பு கோல்நிமிர் கொடியின் வசிபட மின்னி, உரும்உரறு அதிர்குரல் தலைஇப், பானாள், | 5 |
|
பெருமலை மீமிசை முற்றின ஆயின், வாள்இலங்கு அருவி தாஅய், நாளை இருவெதிர் அம்கழை ஒசியத் தீண்டி வருவது மாதோ, வண்பரி உந்தி, நனிபெரும் பரப்பின் நம்ஊர் முன்துறைப், | 10 | |
|
பனிபொரு மழைக்கண் சிவந்த, பானாள் முனிபடர் அகல மூழ்குவம் கொல்லோ! மணிமருள் மேனி ஆய்நலம் தொலைய, தணிவுஅருந் துயரம் செய்தோன் அணிகிளர் நெடுவரை ஆடிய நீரே? | 15 |
| 279 |
'நட்டோ ர் இன்மையும், கேளிர் துன்பமும், ஒட்டாது உறையுநர் பெருக்கமும், காணூஉ ஒருபதி வாழ்தல் ஆற்றுப தில்ல பொன்னவிர் சுணங்கொடு செறிய வீங்கிய மென்முலை முற்றம் கடவா தோர்' என, | 5 |
|
நள்ளென் கங்குலும் பகலும் இயைந்து இயைந்து உள்ளம் பொத்திய உரம்சுடு கூர்எரி ஆள்வினை மாரியின் அவியா, நாளும் கடறுஉழந்து இவணம் ஆகப், படர்உழந்து யாங்குஆ குவள்கொல் தானே - தீம்தொடை | 10 | |
|
விளரி நரம்பின் நயவரு சீறுயாழ் மலிபூம் பொங்கர் மகிழ்குரற் குயிலொடு புணர்துயில் எடுப்பும் புனல்தெளி காலையும், நம்முடை மதுகையள் ஆகி, அணிநடை அன்னமாண் பெடையின் மென்மெல இயலிக், | 15 | |
|
கையறு நெஞ்சினள், அடைதரும் மைஈர் ஓதி மாஅ யோளே? | 17 |
| 280 |
பொன் அடர்ந் தன்ன ஒள்ளிணர்ச் செருந்திப் பன்மலர் வேய்ந்த நலம்பெறு கோதையள், திணிமணல் அடைகரை அலவன் ஆட்டி அசையினள் இருந்த ஆய்தொடிக் குறுமகள், நலம்சால் விழுப்பொருள் கலம்நிறை கொடுப்பினும், | 5 |
|
பெறல்அருங் குரையள் ஆயின், அறம்தெரிந்து, நாம்உறை தேஎம் மரூஉப்பெயர்ந்து, அவனொடு இருநீர்ச் சேர்ப்பின் உப்புடன் உழுதும், பெருநீர்க் குட்டம் புணையொடு புக்கும், படுத்தனம் பணிந்தனம், அடுத்தனம், இருப்பின், | 10 | |
|
தருகுவன் கொல்லோ தானே - விரிதிரைக் கண்திரள் முத்தம் கொண்டு ஞாங்கர்த் தேனிமிர் அகன்கரைப் பகுக்கும் கானலம் பெருந்துறைப் பரதவன் எமக்கே? . | 14 |
| 281 |
செய்வது தெரிந்திசின்- தோழி! அல்கலும், அகலுள் ஆண்மை அச்சறக் கூறிய சொல்பழுது ஆகும் என்றும் அஞ்சாது, ஒல்குஇயல் மடமயில் ஒழித்த பீலி வான்போழ் வல்வில் சுற்றி, நோன்சிலை | 5 |
|
அவ்வார் விளிம்பிற்கு அமைந்த நொவ்வியல் கனைகுரல் இசைக்கும் விரைசெல் கடுங்கணை முரண்மிகு வடுகர் முன்னுற, மோரியர் தென்திசை மாதிரம் முன்னிய வரவிற்கு விண்ணுற ஓங்கிய பனிஇருங் குன்றத்து, | 10 | |
|
எண்கதிர்த் திகிரி உருளிய குறைத்த அறைஇறந்து, அவரோ சென்றனர் பறையறைந் தன்ன அலர்நமக்கு ஒழித்தே. | 13 |
| 282 |
பெருமலைச் சிலம்பின் வேட்டம் போகிய, செறிமடை அம்பின், வல்வில், கானவன் பொருதுதொலை யானை வெண்கோடு கொண்டு, நீர்திகழ் சிலம்பின் நன்பொன் அகழ்வோன், கண்பொருது இமைக்கும் திண்மணி கிளர்ப்ப, | 5 |
|
வைந்நுதி வால்மருப்பு ஒடிய உக்க தெண்நீர் ஆலி கடுக்கும் முத்தமொடு மூவேறு தாரமும் ஒருங்குடன் கொண்டு சாந்தம் பொறைமரம் ஆக, நறைநார் வேங்கைக் கண்ணியன் இழிதரும் நாடற்கு | 10 | |
|
இன்தீம் பலவின் ஏர்கெழு செல்வத்து எந்தையும் எதிர்ந்தனன், கொடையே; அலர்வாய் அம்பல் ஊரும் அவனொடு மொழியும்; சாயிறைத் திரண்ட தோள்பா ராட்டி, யாயும், 'அவனே என்னும்; யாமும், | 15 | |
|
'வல்லே வருக, வரைந்த நாள்; 'என, நல்இறை மெல்விரல் கூப்பி, இல்லுறை கடவுட்கு ஓக்குதும், பலியே! | 18 |
| 283 |
நன்னெடுங் கதுப்பொடு பெருந்தோள் நீவிய! நின்னிவண் ஒழிதல் அஞ்சிய என்னினும், செலவுதலைக் கொண்ட பெருவிதுப்பு உறுவி பல்கவர் மருப்பின் முதுமான் போக்கிச், சில்உணாத் தந்த சீறூர்ப் பெண்டிர் | 5 |
|
திரிவயின், தெவுட்டும் சேண்புலக் குடிஞைப் பைதன் மென்குரல் ஐதுவந்து இசைத்தொறும், போகுநர் புலம்பும் ஆறே ஏகுதற்கு அரிய ஆகும்என் னாமைக், கரிமரம் கண்அகை இளங்குழை கால்முதற் கவினி, | 10 | |
|
விசும்புடன் இருண்டு, வெம்மை நீங்கப், பசுங்கண் வானம் பாய்தளி பொழிந்தெனப், புல்நுகும்பு எடுத்த நல்நெடுங் கானத்து, ஊட்டுறு பஞ்சிப் பிசிர்பரந் தன்ன, வண்ண மூதாய் தண்நிலம் வரிப்ப, | 15 | |
|
இனிய ஆகுக தணிந்தே இன்னா நீப்பின் நின்னொடு செலற்கே. | 17 |
| 284 |
சிறியிலை நெல்லிக் காய்கண் டன்ன குறுவிழிக் கண்ண கூரல்அம் குறுமுயல் முடந்தை வரகின் வீங்குபீள் அருந்துபு, குடந்தைஅம் செவிய கோட்பவர் ஒடுங்கி, இன்துயில் எழுந்து, துணையொடு போகி, | 5 |
|
முன்றில் சிறுநிறை நீர்கண்டு உண்ணும் புன்புலம் தழீஇய பொறைமுதற் சிறுகுடித், தினைகள் உண்ட தெறிகோல் மறவர், விதைத்த வில்லர், வேட்டம் போகி, முல்லைப் படப்பைப் புல்வாய் கெண்டும் | 10 | |
|
காமர் புறவி னதுவே- காமம் நம்மினும் தான்தலை மயங்கிய அம்மா அரிவை உறைவின் ஊரே. | 13 |
| 285 |
'ஒழியச் சென்மார், செல்ப' என்று, நாம் அழிபடர் உழக்கும் அவல நெஞ்சத்து எவ்வம் இகந்துசேண் அகல, வைஎயிற்று ஊன்நகைப் பிணவின் உறுபசி களைஇயர், காடுதேர் மடப்பிணை அலறக் கலையின் | 5 |
|
ஓடுகுறங்கு அறுத்த செந்நாய் ஏற்றை வெயில்புலந்து இளைக்கும் வெம்மைய, பயில்வரி இரும்புலி வேங்கைக் கருந்தோல் அன்ன கல்எடுத்து எறிந்த பல்கிழி உடுக்கை உலறுகுடை வம்பலர் உயர்மரம் ஏறி, | 10 | |
|
ஏறுவேட்டு எழுந்த இனம்தீர் எருவை ஆடுசெவி நோக்கும் அத்தம், பணைத்தோள் குவளை உண்கண் இவளும் நம்மொடு வரூஉம் என்றனரே, காதலர் வாராய், தோழி! முயங்குகம் பலவே. | 15 |
| 286 |
வெள்ளி விழுந்தொடி மென்கருப்பு உலக்கை, வள்ளி நுண்இடை வயின்வயின் நுடங்க, மீன்சினை அன்ன வெண்மணல் குவைஇக், காஞ்சி நீழல், தமர்வளம் பாடி, ஊர்க்குறு மகளிர் குறுவழி, விறந்த | 5 |
|
வராஅல் அருந்திய சிறுசிரல் மருதின் தாழ்சினை உறங்கும் தண்துறை ஊர! விழையா உள்ளம் விழையும் ஆயினும், என்றும், கேட்டவை தோட்டி ஆகமீட்டு ஆங்கு, அறனும் பொருளும் வழாமை நாடி, | 10 | |
|
தற்றகவு உடைமை நோக்கி, மற்றதன் பின்ஆ கும்மே, முன்னியது முடித்தல்; அனைய, பெரியோர் ஒழுக்கம்; அதனால், அரிய பெரியோர்த் தெரியுங் காலை நும்மோர் அன்னோர் மாட்டும், இன்ன | 15 | |
|
பொய்யொடு மிடைந்தவை தோன்றின், மெய்யாண்டு உளதோ, இவ்வுலகத் தானே? | 17 |
| 287 |
தொடிஅணி முன்கைத் தொகுவிரல் குவைஇப், படிவ நெஞ்சமொடு பகல்துணை ஆக, நோம்கொல்? அளியள் தானே!- தூங்குநிலை, மரைஏறு சொறிந்த மாத்தட் கந்தின் சுரைஇவர் பொதியில் அம்குடிச் சீறூர் | 5 |
|
நாட்பலி மறந்த நரைக்கண் இட்டிகை, புரிசை மூழ்கிய பொரி அரை ஆலத்து ஒருதனி நெடுவீழ் உதைத்த கோடை துணைப் புறா இரிக்கும் தூய்மழை நனந்தலைக், கணைக்கால் அம்பிணை ஏறுபுறம் நக்க, | 10 | |
|
ஒல்குநிலை யாஅத்து ஓங்குசினை பயந்த அல்குறு வரிநிழல் அசையினம் நோக்க, அரம்புவந்து அலைக்கும் மாலை, நிரம்பா நீள்இடை வருந்துதும் யாமே. | 14 |
| 288 |
சென்மதி; சிறக்க; நின் உள்ளம்! நின்மலை ஆரம் நீவிய அம்பகட்டு மார்பினை, சாரல் வேங்கைப் படுசினைப் புதுப்பூ முருகுமுரண் கொள்ளும் உருவக் கண்ணியை, எரிதின் கொல்லை இறைஞ்சிய ஏனல், | 5 |
|
எவ்வம் கூரிய, வைகலும் வருவோய்! கனிமுதிர் அடுக்கத்துஎம் தனிமை காண்டலின் எண்மை செய்தனை ஆகுவை; நண்ணிக் கொடியோர் குறுகும் நெடிஇருங் குன்றத்து, இட்டுஆறு இரங்கும் விட்டுஒளிர் அருவி | 20 | |
|
அருவரை இழிதரும் வெருவரு படாஅர்க் கயந்தலை மந்தி உயங்குபசி களைஇயர், பார்ப்பின் தந்தை பழச்சுளை தொடினும், நனிநோய் ஏய்க்கும் பனிகூர் அடுக்கத்து, மகளிர் மாங்காட்டு அற்றே துகள் அறக் | 25 | |
|
கொங்தொடு உதிர்த்த கதுப்பின், அம்தீம் கிளவித் தந்தை காப்பே! | 27 |
| 289 |
சிலைஏ றட்ட கணைவீழ் வம்பலர் உயர்பதுக்கு இவர்ந்த ததர்கொடி அதிரல் நெடுநிலை நடுகல் நாட்பலிக் கூட்டும் சுரனிடை விலங்கிய மரன்ஓங்கு இயவின், வந்து, வினை வலித்த நம்வயின், என்றும் | 5 |
|
தெருமரல் உள்ளமொடு வருந்தல் ஆனாது, நெகிழா மென்பிணி வீங்கிய கைசிறிது அவிழினும், உயவும் ஆய்மடத் தகுவி; சேண்உறை புலம்பின் நாள்முறை இழைத்த திண்சுவர் நோக்கி, நினைந்து கண்பனி, | 10 | |
|
நெகிழ்நூல் முத்தின், முகிழ்முலைத் தெறிப்ப, மைஅற விரிந்த படைஅமை சேக்கை ஐமென் தூவி அணைசேர்பு அசைஇ மையல் கொண்ட மதன்அழி இருக்கையள் பகுவாய்ப் பல்லி படுதொறும் பரவி; | 15 | |
|
'நல்ல கூறு' என நடுங்கிப் புல்லென் மாலையொடு பொரும்கொல் தானே? | 17 |
| 290 |
குடுமிக் கொக்கின் பைங்காற் பேடை இருஞ்சேற்று அள்ளல் நாட்புலம் போகிய கொழுமீன் வல்சிப் புன்தலைச் சிறாஅர், நுண்ஞாண் அவ்வலைச் சேவல் பட்டென, அல்குறு பொழுதின் மெல்குஇரை மிசையாது, | 5 |
|
பைதல் பிள்ளை தழீஇ, ஒய்யென, அம்கண் பெண்ணை அன்புற நரலும் சிறுபல் தொல்குடிப் பெருநீர்ச் சேர்ப்பன் கழிசேர் புன்னை அழிபூங் கானல், தணவா நெஞ்சமொடு தமியன் வந்து நம் | 10 | |
|
மணவா முன்னும் எவனோ, தோழி? வெண்கோட்டு யானை விறற்போர்க் குட்டுவன் தென்திரைப் பரப்பின் தொண்டி முன்துறைச், கரும்புஉண மலர்ந்த பெருந்தண் நெய்தல் மணிஏர் மாண்நலம் ஒரீஇப், பொன்நேர் வண்ணம் கொண்டஎன் கண்ணே? | 16 |
| 291 |
வானம் யெல்வளம் கரப்பக், கானம் உலறி இலைஇல வாகப், பல உடன் ஏறுடை ஆயத்து இனம்பசி தெறுப்பக் கயன்அற வறந்த கோடையொடு நயன் அறப் பெருவரை நிவந்த மருங்கில், கொடுவரிப் | 5 |
|
புலியொடு பொருது சினஞ்சிவந்து, வலியோடு உரவுக்களிறு ஒதுங்கிய மருங்கில் பரூஉப்பரல் சிறுபல் மின்மினி கடுப்ப எவ்வாயும் நிறைவன இமைக்கும் நிரம்பா நீள்இடை, எருவை இருஞ்சிறை இரீஇய, விரிஇணர்த் | 10 | |
|
தாதுஉண் தும்பி முரல்இசை கடுப்பப், பரியினது உயிர்க்கும் அம்பினர், வெருவர உவலை சூடிய தலையர், கவலை ஆர்த்து, உடன் அரும்பொருள் வவ்வலின், யாவதும் சாத்துஇடை வழங்காச் சேண்சிமை அதரச் | 15 | |
|
சிறியிலை நெல்லித் தீம்சுவைத் திரள்காய் உதிர்வன தாஅம் அத்தம் தவிர்வுஇன்று, புள்ளிஅம் பிணை உணீஇய உள்ளி, அறுமருப்பு ஒழித்த தலைய, தோல்பொதி மறுமருப்பு இளங்கோடு அதிரக் கூஉம் | 20 | |
|
சுடர்தெற வருந்திய அருஞ்சுரம் இறந்து, ஆங்கு உள்ளினை வாழிய, நெஞ்சே! போதுஎனப் புலம்கமழ் நாற்றத்து இரும்பல் கூந்தல், நல்லெழில், மழைக்கண், நம் காதலி மெல்லிறைப் பணைத்தோள் விளங்கும்மாண் கவினே. | 25 |
| 292 |
கூறாய், செய்வது தோழி! வேறுஉணர்ந்து, அன்னையும் பொருள்உகுத்து அலமரும்; மென்முறிச் சிறுகுளகு அருந்து, தாய்முலை பெறாஅ, மறிகொலைப் படுத்தல் வேண்டி, வெறிபுரி ஏதில் வேலன் கோதை துயல்வரத் | 5 |
|
தூங்கும் ஆயின், அதூஉம் நாணுவல், இலங்குவளை நெகிழ்ந்த செல்லல்; புலம்படர்ந்து இரவின் மேயல் மரூஉம் யானைக் கால்வல் இயக்கம் ஒற்றி, நடுநாள், வரையிடைக் கழுதின் வன்கைக் கானவன் | 10 | |
|
கடுவிசைக் கவணின் எறிந்த சிறுகல் உடுஉறு கணையின் போகிச் சாரல் வேங்கை விரிஇணர் சிதறித் தேன் சிதையூஉ, பலவின் பழத்துள் தங்கும் மலைகெழு நாடன் மணவாக் காலே! | 15 |
| 293 |
இலைஒழித்து உலறிய புன்தலை உலவை வலைவலந் தனைய ஆகப், பலஉடன் சிலம்பி சூழ்ந்த புலம்கெடு வைப்பின், துகில்ஆய் செய்கைப் பாவிரிந் தன்ன வெயில்அவிர்பு நுடங்கும் வெவ்வெங் களரி, | 5 |
|
குயிற்கண் அன்ன குரூஉக்காய் முற்றி மணிக்காசு அன்ன மால்நிற இருங்கனி உகாஅ மென்சினை உதிர்வன கழியும் வேனில் வெஞ்சுரம் தமியர் தாமே செல்ப என்ப தோழி! யாமே, | 10 | |
|
பண்பில் கோவலர் தாய்பிரித்து யாத்த நெஞ்சமர் குழவிபோல, நொந்து நொந்து, இன்னா மொழிதும் என்ப; என்மயங் கினர்கொல், நம் காத லோரே? | 14 |
| 294 |
மங்குல் மாமழை விண்அதிர்பு முழங்கித், துள்ளுப்பெயல் கழிந்த பின்றை, புகையுறப் புள்ளிநுண் துவலைப் பூவகம் நிறையக், காதலர்ப் பிரிந்த கையறு மகளிர் நீர்வார் கண்ணின் கருவிளை மலரத், | 5 |
|
துய்த்தலைப் பூவின் புதலிவர் ஈங்கை நெய்தோய்ந் தன்ன நீர்நனை அம்தளிர் இருவகிர் ஈருளின் ஈரிய துயல்வர, அவரைப் பைம்பூப் பயில, அகல்வயல் கதிர்வார் காய்நெல் கட்குஇனிது இறைஞ்சக் | 10 | |
|
சிதர்சினை தூங்கும் அற்சிர அரைநாள், 'காய்சின வேந்தன் பாசறை நீடி, நம்நோய் அறியா அறனி லாளர் இந்நிலை களைய வருகுவர், கொல்?' என ஆனாது எறிதரும் வாடையொடு நோனேன், தோழி! என் தனிமை யானே! | 16 |
| 295 |
நிலம்நீர் அற்று நீள்சுனை வறப்பக் குன்றுகோடு அகையக், கடுங்கதிர் தெறுதலின், என்றூழ் நீடிய வேய்படு நனந்தலை, நிலவுநிற மருப்பின் பெருங்கை சேர்த்தி, வேங்கை வென்ற வெருவரு பணைத்தோள் | 5 |
|
ஓங்கல் யானை உயங்கி, மதம் தேம்பிப் பல்மர ஒருசிறைப் பிடியொடு வதியும் கல்லுடை அதர கானம் நீந்திக் கடல்நீர் உப்பின் கணஞ்சால் உமணர் உயங்குபகடு உயிர்ப்ப அசைஇ, முரம்பு இடித்து | 10 | |
|
அகல்இடம் குழித்த அகல்வாய்க் கூவல் ஆறுசெல் வம்பலர் அசைவிட ஊறும், புடையலம் கழற்கால் புல்லி குன்றத்து, நடைஅருங் கானம் விலங்கி, நோன்சிலைத் தொடைஅமை பகழித் துவன்றுநிலை வடுகர், | 15 | |
|
பிழிஆர் மகிழ்நர், கலிசிறந்து ஆர்க்கும் மொழிபெயர் தேஎம் இறந்தனர் ஆயினும், பழிதீர் மாண்நலம் தருகுவர் மாதோ; மாரிப் பித்திகத்து ஈர்இதழ் புரையும் அங்கலுழ் கொண்ட செங்கடை மழைக்கண், | 20 | |
|
மணங்கமழ் ஐம்பால், மடந்தை! நின் அணங்குநிலை பெற்ற தடமென் தோளே! | 22 |
| 296 |
கோதை இணர, குறுங்கால், காஞ்சிப் போதுஅவிழ் நறுந்தாது அணிந்த கூந்தல், அரிமதர் மழைக்கண், மாஅ யோளொடு நெருநையும் கமழ்பொழில் துஞ்சி, இன்றும், பெருநீர் வையை அவளொடு ஆடிப், | 5 |
|
புலரா மார்பினை வந்துநின்று, எம்வயின் கரத்தல் கூடுமோ மற்றே பரப்பில் பன்மீன் கொள்பவர் முகந்த இப்பி நார்அரி நறவின் மகிழ்நொடைக் கூட்டும் பேர்இசை கொற்கைப் பொருநன், வென்வேல் | 10 | |
|
கடும்பகட்டு யானை நெடுந்தேர்ச் செழியன், மலைபுரை நெடுநகர்க் கூடல் நீடிய மலிதரு கம்பலை போல, அலர்ஆ கின்று, அது பலர்வாய்ப் பட்டே. | 14 |
| 297 |
பானாட் கங்குலும், பெரும்புன் மாலையும், ஆனா நோயொடு, அழிபடர்க் கலங்கி, நம்வயின் இனையும் இடும்பை கைம்மிக, என்னை ஆகுமோ, நெஞ்சே! நம் வயின்; இருங்கவின் இல்லாப் பெரும்புன் தாடிக், | 5 |
|
கடுங்கண் மறவர் பகழி மாய்த்தென, மருங்குல் நுணுகிய பேஎம் முதிர் நடுகல் பெயர்பயம் படரத் தோன்றுகுயில் எழுத்து இயைபுடன் நோக்கல் செல்லாது, அசைவுடன் ஆறுசெல் வம்பலர் விட்டனர் கழியும் | 10 | |
|
சூர்முதல் இருந்த ஓமையம் புறவின், நீர்முள் வேலிப் புலவுநாறு முன்றில், எழுதி யன்ன கொடிபடு வெருகின் பூளை அன்ன பொங்குமயிர்ப் பிள்ளை, மதிசூழ் மீனின், தாய்வழிப் படூஉம் | 15 | |
|
சிறுகுடி மறவர் சேக்கோள் தண்ணுமைக்கு எருவைச் சேவல் இருஞ்சிறை பெயர்க்கும் வெருவரு கானம், நம்மொடு, 'வருவல்' என்றோள் மகிழ்மட நோக்கே? | 19 |
| 298 |
பயங்கெழு திருவின் பல்கதிர் ஞாயிறு வயங்குதொழில் தரீஇயர், வலன்ஏர்பு விளங்கி, மல்குகடல் தோன்றி யாங்கு, மல்குடை, மணிமருள் மாலை, மலர்ந்த வேங்கை ஒண்தளிர் அவிர்வரும் ஒலிகெழு பெருஞ்சினைத் | 5 |
|
தண்துளி அசைவளி தைவரும் நாட! கொன்றுசினம் தணியாது வென்றுமுரண் சாம்பாது, இரும்பிடித் தொழுதியின் இனந்தலை மயங்காது, பெரும்பெயற் கடாஅம் செருக்கி, வளமலை இருங்களிறு இயல்வரும் பெருங்காட்டு இயவின், | 10 | |
|
ஆர்இருள் துமிய வெள்வேல் ஏந்தி, தாம்பூங் கோதை ஊதுவண்டு இரீஇ, மென்பிணி அவிழ்ந்த அரைநாள் இரவு, இவண் நீவந் ததனினும், இனிதுஆ கின்றே; தூவல் கள்ளின் துணைதேர், எந்தை | 15 | |
|
கடியுடை வியல்நகர் ஓம்பினள் உறையும் யாய்அறி வுறுதல் அஞ்சிப் பானாள், காவல் நெஞ்சமொடு காமம் செப்பேன், யான்நின் கொடுமை கூற, நினைபுஆங்கு, இனையல்; வாழி, தோழி! நம் துறந்தவர் | 20 | |
|
நீடலர் ஆகி வருவர், வல்லென; கங்குல் உயவுத்துணை ஆகிய துஞ்சாது உறைவி இவளுவந் ததுவே! | 23 |
| 299 |
எல்லையும் இரவும், வினைவயின் பிரிந்த முன்னம், முன்உறுபு அடைய உள்ளிய பதிமறந்து உறைதல் வல்லுநம் ஆயினும் அதுமறந்து உறைதல் அரிது ஆகின்றே கடுவளி எடுத்த கால்வழி தேக்கிலை | 5 |
|
நெடுவிளிப் பருந்தின் வெறிஎழுந் தாங்கு, விசும்புகண் புதையப் பாஅய்ப், பலஉடன் அகல்இடம் செல்லுநர் அறிவுகெடத் தாஅய்க், கவலை சுரக்கும் காடுஅகல் அத்தம், செய்பொருள் மருங்கின் செலவுதனக்கு உரைத்தென | 10 | |
|
வைகுநிலை மதியம் போலப், பையெனப், புலம்புகொள் அவலமொடு, புதுக்கவின் இழந்த நலம்கெழு திருமுகம் இறைஞ்சி, நிலம் கிளையா, நீரொடு பொருத ஈர்இதழ் மழைக்கண் இகுதரு தெண்பனி ஆகத்து உறைப்பக், | 15 | |
|
கால்நிலை செல்லாது, கழிபடர்க் கலங்கி, நாநடுக் குற்ற நவிலாக் கிளவியொடு, அறல்மருள் கூந்தலின் மறையினள், 'திறல் மாண்டு திருந்துக மாதோ, நும்செலவு' என வெய்து உயிராப், பருவரல் எவ்வமொடு அழிந்த பெருவிதுப் புறுவி பேதுறு நிலையே. | 21 |
| 300 |
நாள்வலை முகந்த கோள்வல் பரதவர் நுணங்குமணல் ஆங்கண் உணங்கப் பெய்ம்மார், பறிகொள் கொள்ளையர், மறுக உக்க மீன்ஆர் குருகின் கானலம் பெருந்துறை, எல்லை தண்பொழில் சென்றெனச் செலீஇயர், | 5 |
|
தேர்பூட்டு அயர ஏஎய், வார்கோல் செறிதொடி திருத்திப் பாறுமயிர் நீவிச், 'செல்இனி, மடந்தை! நின் தோழியொடு, மனை' எனச் சொல்லிய அளவை, தான்பெரிது கலுழ்ந்து தீங்குஆ யினள்இவள் ஆயின் தாங்காது, | 10 | |
|
நொதுமலர் போலப் பிரியின் கதுமெனப் பிறிதுஒன்று ஆகலும் அஞ்சுவல்; அதனால், சேணின் வருநர் போலப் பேணா, இருங்கலி யாணர்எம் சிறுகுடித் தோன்றின், வல்லெதிர் கொண்டு, மெல்லிதின் வினைஇத், | 15 | |
|
துறையும் மான்றன்று பொழுதே; சுறவும் ஓதம் மல்கலின், மறு ஆயினவே; எல்லின்று; தோன்றல்! செல்லாதீம்' என, எமர்குறை கூறத் தங்கி, ஏமுற, இளையரும் புரவியும் இன்புற, நீயும் | 20 | |
|
இல்லுறை நல்விருந்து அயர்தல் ஒல்லுதும், பெரும! நீ நல்குதல் பெறினே. | 22 |
3. நித்திலக்கோவை
| 301 |
'வறன் உறு செய்யின் வாடுபு வருந்திப் படர்மிகப் பிரிந்தோர் உள்ளுபு நினைதல் சிறுநனி ஆன்றிகம் என்றி- தோழி- நல்குநர் ஒழித்த கூலிச் சில்பதம் ஒடிவை இன்றி ஓம்பாது உண்டு | 5 |
|
நீர்வாழ் முதலை ஆவித் தன்ன ஆரை வேய்ந்த அறைவாய்ச் சகடத்து ஊர்இஃது என்னாஅர் ஊறில் வாழ்க்கை சுரமுதல் வருத்தம் மரமுதல் வீட்டிப் பாடுஇன் தெண்கிணை கறங்கங் காண்வரக் | 10 | |
|
குவிஇணர் எருக்கின் ததர்பூங் கண்ணி ஆடூஉச் சென்னித் தகைப்ப மகடூஉ முளரித் தீயின் முழங்கு அழல் விளக்கத்துக் களரி யாவிரைக் கிளர்பூங் கோதை வண்ண மார்பின் வனமுலைத் துயல்வரச் | 15 | |
|
செறிநடைப் பிடியொடு களிறுபுணர்ந் தென்னக் குறுநெடுந் தூம்பொடு முழவுப்புணர்ந் திசைப்பக் கார்வான் முழக்கின் நீர்மிசைத் தெவுட்டும் தேரை ஒலியின் மாணச் சீர் அமைத்து சில்லரி கறங்கும் சிறுபல் லியத்தொடு | 20 | |
|
பல்லூர் பெயர்வனர் ஆடி ஒல்லெனத் தலைப்புணர்த்து அசைத்த பல்தொகைக் கலப்பையர் இரும்பேர் ஒக்கல் கோடியர் இறந்த புன்றலை மன்றங் காணின் வழிநாள் அழுங்கன் மூதூர்க்கு இன்னா தாகும்; | 25 | |
|
அதுவே மறுவினம் மாலை யதனால் காதலர் செய்த காதல் நீடின்று மறத்தல் கூடுமோ, மற்றே? | 28 |
| 302 |
சிலம்பிற் போகிய செம்முக வாழை அலங்கல் அம்தோடு அசைவளி யுறுதொறும் பள்ளி யானைப் பரூஉப்புறம் தைவரும் நல்வரை நாடனொடு அருவி ஆடியும் பல்லிதழ் நீலம் படுசுனைக் குற்றும் | 5 |
|
நறுவீ வேங்கை இனவண் டார்க்கும் வெறிகமழ் சோலை நயந்துவிளை யாடலும் அரிய போலும்- காதல்அம் தோழி!- இருங்கல் அடுக்கத்து என்னையர் உழுத கரும்பென கவினிய பெருங்குரல் ஏனல் | 10 | |
|
கிளிபட விளைந்தமை யறிந்தும் 'செல்க' என நம்மவண் விடுநள் போலாள் கைம்மிகச் சில்சுணங் கணிந்த செறிந்துவீங் கிளமுலை மெல்லியல் ஒலிவரும் கதுப்பொடு பல்கால் நோக்கும்- அறனில் யாயே. | 15 |
| 303 |
இடைபிறர் அறிதல் அஞ்சி மறைகரந்து பேஎய் கண்ட கனவிற பன்மாண் நுண்ணிதின் இயைந்த காமம் வென்வேல் மறமிகு தானைப் பசும்பூண் பொறையன் கார்புகன் றெடுத்த சூர்புகல் நனந்தலை | 5 |
|
மாஇருங் கொல்லி யுச்சித் தாஅய்த் ததைந்துசெல் அருவியின் அலர்எழப் பிரிந்தோர் புலம்கந் தாக இரவலர் செலினே வரைபுரை களிற்றொடு நன்கலன் ஈயும் உரைசால் வண்புகழ்ப் பாரி பறம்பின் | 10 | |
|
நிரைபறைக் குரீஇயினம் காலைப் போகி முடங்குபுறச் செந்நெல் தரீஇயர் ஓராங்கு இரைதேர் கொட்பின் வாகிப் பொழுதுபடப் படர்கொள் மாலைப் படர்தந் தாங்கு வருவாஎன்று உணர்ந்த மடங்கெழு நெஞ்சம்! | 15 | |
|
ஐயந் தெளியரோ நீயே பலவுடன் வறன்மரம் பொருந்திய சிள்வீ டுமணர் கணநிரை மணியின் ஆர்க்கும் சுரனிறந்து அழிநீர் மீன்பெயர்ந் தாங்கவர் வழிநடைச் சேறல் வலித்திசின் யானே. | 20 |
| 304 |
இருவிசும்பு இவர்ந்த கருவி மாமழை நீர்செறி நுங்கின் கண்சிதர்ந் தவைபோல் சூர்ப்பனி பன்ன தண்வரல் ஆலியொடு பரூஉப்பெயல் அழிதுளி தலைஇ வான்நவின்று குரூஉத்துளி பொழிந்த பெரும்புலா வைகறை | 5 |
|
செய்துவிட் டன்ன செந்நில மருங்கிற் செறித்துநிறுத் தன்ன தெள்ளறல் பருகிச் சிறுமறி தழீஇய தெறிநடை மடப்பிணை வலந்திரி மருப்பின் அண்ணல் இரலையொடு அலங்குசினைக் குருந்தின் அல்குநிழல் வதியச் | 10 | |
|
சுரும்புமிர்பு ஊதப் பிடவுத்தளை அவிழ அரும்பொறி மஞ்ஜை ஆல வரிமணல் மணிமிடை பவளம் போல அணிமிகக் காயாஞ் செம்மல் தாஅய்ப் பலவும் ஈயல் மூதாய் ஈர்ம்புறம் வரிப்பப் | 15 | |
|
புலனணி கொண்ட காரெதிர் காலை 'ஏந்துகோட்டு யானை வேந்தன் பாசறை வினையொடு வேறுபுலத்து அல்கி நன்றும் அறவர் அல்லர்நம் அருளா தோரன நந்நோய் தன்வயின் அறியாள் எந்நொந்து புலக்குங்கொல் மாஅ யோளே? | 21 |
| 305 |
பகலினும் அகலா தாகி யாமம் தவலில் நீத்தமொடு ஐயெனக் கழியத் தளிமழை பொழிந்த தண்வரல் வாடையொடு பனிமீக் கூரும் பைதற் பானாள் பருகு வன்ன காதலொடு திருகி | 5 |
|
மெய்புகு வன்ன கைகவர் முயக்கத்து ஓருயிர் மாக்களும் புலம்புவர் மாதோ அருளி லாளர் பொருள்வயின் அகல எவ்வம் தாங்கிய இடும்பை நெஞ்சத்து யானெவன் உளனே- தோழி!- தானே | 10 | |
|
பராரைப் பெண்ணைச் சேக்குங் கூர்வாய் ஒரு தனி அன்றில் உயவுக்குரல் கடைஇய உள்ளே கனலும் உள்ளம் மெல்லெனக் கனைஎரி பிறப்ப ஊதும் நினையா மாக்கள் தீங்குழல் கேட்டே? | 16 |
| 306 |
பெரும்பெயர் மகிழ்ந! பேணா தகன்மோ! பரந்த பொய்கைப் பிரம்பொடு நீடிய முட்கொம் பீங்கைத் துய்த்தலைப் புதுவீ ஈன்ற மாத்தின் இளந்தளிர் வருட ஆர்குருகு உறங்கும் நீர்சூழ் வளவயற் | 5 |
|
கழனிக் கரும்பின் சாய்ப்புறம் ஊர்ந்து பழன யாமை பசுவெயிற் கொள்ளும் நெல்லுடை மறுகின் நன்னர் ஊர! இதுவோ மற்றுநின் செம்மல்? மாண்ட மதியேர் ஒள்நுதல் வயங்கிழை ஒருத்தி- | 10 | |
|
இகழ்ந்த சொல்லுஞ் சொல்லிச் சிவந்த ஆயிதழ் மழைக்கண் நோயுற நோக்கித் தண்ணறுங் கமழ்தார் பரீஇயினள் நும்மொடு ஊடினள்- சிறுதுனி செய்தெம் மணன்மலி மறுகின் இறந்திசி னோளே. | 15 |
| 307 |
'சிறுநுதல் பசந்து பெருந்தோள் சாஅய் அகலெழில் அல்குல் அவ்வரி வாடப் பகலுங் கங்குலும் மயங்கிப் பையெனப் பெயல்உறு மலரின் கண்பனி வார ஈங்கிவள் உழக்கும்' என்னாது வினைநயந்து | 5 |
|
நீங்கல் ஒல்லுமோ- ஐய!- வேங்கை அடுமுரண் தொலைத்த நெடுநல் யானை மையலம் கடாஅஞ் செருக்கி மதஞ்சிறந்து இயங்குநர்ச் செருக்கும் எய்படு நனந்தலைப் பெருங்கை எண்கினம் குரும்பி தேரும் | 10 | |
|
புற்றுடைச் சுவர புதலிவர் பொதியிற் கடவுள் போகிய கருந்தாட் கந்தத்து உடனுறை பழமையின் துறத்தல் செல்லாது இரும்புறாப் பெடையொடு பயிரும் பெருங்கல் வைப்பின் மலைமுதல் ஆறே? | 15 |
| 308 |
உழுவையொ டுழந்த உயங்குநடை ஒருத்தல் நெடுவகிர் விழுப்புண் கழாஅக் கங்குல் ஆலி அழிதுளி பொழிந்த வைகறை வால்வெள் அருவிப் புனல்மலிந் தொழுகலின் இலங்குமலை புதைய வெண்மழை கவைஇக் | 5 |
|
கலஞ்சுடு புகையிற் றோன்றும் நாட! இரவின் வருதல் எவனோ? பகல்வரின் தொலையா வேலின் வண்மகிழ் எந்தை களிறணந் தெய்தாக் கன்முகை இதணத்துச் சிறுதினைப் படுகிளி எம்மொடு ஓப்பி | 10 | |
|
மல்ல லறைய மலிர்சுனைக் குவளை தேம்பாய் ஒண்பூ நறும்பல அடைச்சிய கூந்தல் மெல்லணைத் துஞ்சிப் பொழுதுபடக் காவலர்க் கரந்து கடிபுனம் துழைஇய பெருங்களிற்று ஒருத்தலின் பெயர்குவை கருங்கோற் குறிஞ்சிநும் உறைவி னூர்க்கே. | 16 |
| 309 |
வயவாள் எறிந்து வில்லின் நீக்கி பயநிரை தழீஇய கடுங்கண் மழவர் அம்புசேண் படுத்து வன்புலத்து உய்த்தெனத் தெய்வஞ் சேர்ந்த பராரை வேம்பிற் கொழுப்பா எறிந்து குருதி தூஉய்ப் | 5 |
|
புலவுப் புழுக்குண்ட வான்கண் அகலறைக் களிறுபுறம் உரிஞ்சிய கருங்கால் இலவத்து அரலை வெண்காழ் ஆலியின் தாஅம் காடுமிக நெடிய என்னார் கோடியர் பெரும்படைக் குதிரை நற்போர் வானவன் | 10 | |
|
திருந்துகழற் சேவடி நசைஇப் படர்ந்தாங்கு நாஞ்செலின் எவனோ- தோழி!- காம்பின் விளைகழை உடைந்த கவண்விசைக் கடிஇடிக் கனைசுடர் அமையத்து வழங்கல் செல்லாது இரவுப்புனம் மேய்ந்த உரவுச்சின வேழம் | 15 | |
|
தண்பெரும் படாஅர் வெரூஉம் குன்றுவிலங் கியவினவர் சென்ற நாட்டே? | 17 |
| 310 |
கடுந்தேர் இளையரொடு நீக்கி நின்ற நெடுந்தகை நீர்மையை அன்றி நீயும் தொழுதகு மெய்யை அழிவுமுந் துறுத்துப் பன்னாள் வந்து பணிமொழி பயிற்றலின் குவளை யுண்கண் கலுழ நின்மாட்டு | 5 |
|
இவளும் பெரும்பே துற்றனள் ஓரும் தாயுடை நெடுநகர்த் தமர்பா ராட்டக் காதலின் வளர்ந்த மாதர் ஆகலின் பெருமடம் உடையரோ சிறிதே; அதனால் குன்றின் தோன்றும் குவவுமணற் சேர்ப்ப! | 10 | |
|
இன்றிவண் விரும்பா தீமோ! சென்றப் பூவிரி புன்னை மீதுதோன்று பெண்ணைக் கூஉம்கண் ணஃதே தெய்ய- ஆங்கண் உப்பொய் உமணர் ஒழுகையொடு வந்த இளைப்படு பேடை இரியக் குரைத்தெழுந்து | 15 | |
|
உருமிசைப் புணரி யுடைதரும் பெருநீர் வேலிஎம் சிறுநல் ஊரே. | 17 |
| 311 |
இரும்பிடிப் பரிசிலர் போலக் கடைநின்று அருங்கடிக் காப்பின் அகனகர் ஒருசிறை எழுதி யன்ன திண்ணிலைக் கதவம் கழுதுவழங்கு அரைநாள் காவலர் மடிந்தெனத் திறந்துநப் புணர்ந்து 'நும்மிற் சிறந்தோர் | 5 |
|
இம்மை உலகத்து இல்'லெனப் பன்னாள் பொம்மல் ஓதி நீவிய காதலொடு பயந்தலை பெயர்ந்து மாதிரம் வெம்ப வருவழி வம்பலர்ப் பேணிக் கோவலர் மழவிடைப் பூட்டிய குழாஅய்த் தீம்புளி | 10 | |
|
செவியடை தீரத தேக்கிலைப் பகுக்கும் புல்லி நன்னாட்டு உம்பர் செல்லருஞ் சுரமிறந்து ஏகினும் நீடலர் அருண்மொழி தேற்றிநம் அகன்றிசி னோரே! | 14 |
| 312 |
நெஞ்சுடன் படுதலின் ஒன்றுபுரிந் தடங்கி இரவின் வரூஉம் இடும்பை நீங்க வரையக் கருதும் ஆயின் பெரிதுவந்து ஓங்குவரை இழிதரும் வீங்குபெயல் நீத்தம் காந்தளஞ் சிறுகுடிக் கௌவை பேணாது | 5 |
|
அரிமதர் மழைக்கண் சிவப்ப நாளைப் பெருமலை நாடன் மார்புபுணை யாக ஆடுகம் வம்மோ- காதலம் தோழி! வேய்பயில் அடுக்கம் புதையக் கால்வீழ்த்து இன்னிசை முரசின் இரங்கி ஒன்னார் | 10 | |
|
ஓடுபுறம் கண்ட தாள்தோய் தடக்கை வெல்போர் வழுதி செல்சமத் துயர்த்த அடுபுகழ் எஃகம் போலக் கொடிபட மின்னிப் பாயின்றால் மழையே! | 14 |
| 313 |
'இனிப்பிறி துண்டோ ? அஞ்சல் ஓம்பென!' அணிக்கவின் வளர முயங்கி நெஞ்சம் பிணித்தோர் சென்ற ஆறுநினைந்து அல்கலும் குளித்துப்பொரு கயலிற் கண்பனி மல்க ஐய வாக வெய்ய உயிரா | 5 |
|
இரவும் எல்லையும் படரட வருந்தி அரவுநுங்கு மதியின் நுதலொளி கரப்பத் தம்மல தில்லா நம்மிவண் ஒழியப் பொருள்புரிந்து அகன்றன ராயினும் அருள்புரிந்து வருவர்- வாழி, தோழி!- பெரிய | 10 | |
|
நிதியஞ் சொரிந்த நீவி போலப் பாம்பூன் தேம்பும் வறங்கூர் கடத்திடை நீங்கா வம்பலர் கணையிடத் தொலைந்தோர் வசிபடு புண்ணின் குருதி மாந்தி ஒற்றுச்செல் மாக்களின் ஒடுங்கிய குரல | 15 | |
|
இல்வழிப் படூஉங் காக்கைக் கல்லுயர் பிறங்கல் மலைஇறந் தோரே. | 17 |
| 314 |
நீலத் தன்ன நீர்பொதி கருவின் மாவிசும் பதிர முழங்கி ஆலியின் நிலம்தண் ணென்று கானங் குழைப்ப இனந்தேர் உழவர் இன்குரல் இயம்ப மறியுடை மடப்பிணை தழீஇப் புறவின் | 5 |
|
திரிமருப் பிரலை பைம்பயிர் உகள ஆர்பெயல் உதவிய கார்செய் காலை நூனெறி நுணங்கிய கானவில் புரவிக் கல்லெனக் கறங்குமணி இயம்ப வல்லோன் வாய்ச்செல வணக்கிய தாப்பரி நெடுந்தேர் | 10 | |
|
ஈர்ம்புறவு இயங்குவழி அறுப்பத் தீந்தொடைப் பையுள் நல்யாழ் செவ்வழி பிறப்ப இந்நிலை வாரார் ஆயின் தந்நிலை எவன்கொல்? பாண! உரைத்திசிற் சிறிதெனக் கடவுட் கற்பின் மடவோள் கூறச் | 15 | |
|
செய்வினை அழிந்த மையல் நெஞ்சில் துனிகொள் பருவரல் தீர வந்தோய்! இனிதுசெய் தனையால் வாழ்கநின் கண்ணி! வேலி சுற்றிய வால்வீ முல்லைப் பெருந்தார் கமழும் விருந்தொலி கதுப்பின் | 20 | |
|
இன்னகை இளையோள் கவவ மன்னுக பெரும! நின் மலர்ந்த மார்பே! | 22 |
| 315 |
'கூழையுங் குறுநெறிக் கொண்டன முலையும் சூழி மென்முகஞ் செப்புடன் எதிரின பெண்துணை சான்றனள் இவளெனப் பன்மாண் கண்துணை ஆக நோக்கி நெருநையும் அயிர்த்தன்று மன்னே நெஞ்சம்! பெயர்த்தும் | 5 |
|
அறியா மையிற் செறியேன் யானே பெரும்பெயர் வழுதி கூடல் அன்னதன் அருங்கடி வியனகர்ச் சிலம்புங் கழியாள் சேணுறச் சென்று வறுஞ்சுனைக்கு ஒல்கி புறவுக்குயின்று உண்ட புன்காய் நெல்லிக் | 10 | |
|
கோடை யுதிர்த்த குவிகண் பசுங்காய் அறுநூற் பளிங்கின் துளைக்காசு கடுப்ப வறுநிலத் துதிரும் அத்தம் கதுமெனக் கூர்வேல் விடலை பொய்ப்பப் போகிச் சேக்குவள் கொல்லோ தானே- தேக்கின் | 15 | |
|
அகலிலை குவித்த புதல்போல் குரம்பை ஊன்புழுக்கு அயரும் முன்றில் கான்கெழு வாழ்நர் சிறுகுடி யானே. | 18 |
| 316 |
துறைமீன் வழங்கும் பெருநீர்ப் பொய்கை அரிமலர் ஆம்பல் மேய்ந்த நெறிமருப்பு ஈர்ந்தண் எருமைச் சுவல்படு முதுபோத்துத் தூங்குசேற்று அள்ளல் துஞ்சிப் பொழுதுபடப் பைந்நிண வராஅல் குறையப் பெயர்தந்து | 5 |
|
குரூஉக்கொடிப் பகன்றை சூடி மூதூர்ப் போர்ச்செறி மள்ளரிற் புகுதரும் ஊரன் தேர்தர வந்த தெரிஇழை நெகிழ்தோள் ஊர்கொள் கல்லா மகளிர் தரத்தரப் பரத்தைமை தாங்கலோ இலனென வறிதுநீ | 10 | |
|
புலத்தல் ஒல்லுமோ?- மனைகெழு மடந்தை அதுபுலந்து உறைதல் வல்லி யோரே செய்யோள் நீங்கச் சில்பதங் கொழித்துத் தாமட்டு உண்டு தமியர் ஆகித் தேமொழிப் புதல்வர் திரங்குமுலை சுவைப்ப | 15 | |
|
வைகுநர் ஆகுதல் அறிந்தும் அறியார் அம்மவஃது உடலு மோரே! | 17 |
| 317 |
"மாக விசும்பின் மழைதொழில் உலந்தெனப் பாஅய் அன்ன பகலிருள் பரப்பிப் புகைநிற உருவின் அற்சிரம் நீங்கக் குவிமுகை முருக்கின் கூர்நுனை வைஎயிற்று நகைமுக மகளிர் ஊட்டுகிர் கடுக்கும் | 5 |
|
முதிராப் பல்லிதழ் உதிரப் பாய்ந்துடன் மலருண் வேட்கையின் சிதர்சிதர்ந் துகுப்பப் பொன்செய் கன்னம் பொலிய வெள்ளி நுண்கோல் அறைகுறைந்து உதிர்வன போல அரவ வண்டினம் ஊதுதொறுங் குரவத்து | 10 | |
|
ஓங்குசினை நறுவீ கோங்கலர் உறைப்பத் துவைத்துஎழு தும்பி தவிர்இசை விளரி உதைத்துவிடு நரம்பின் இம்மென இமிரும் மரனே முற்ற காமர் வேனில் வெயிலவிர் புரையும் வீததை மாஅத்துக் | 15 | |
|
குயிலிடு பூசல் எம்மொடு கேட்ப வருவேம்" என்ற பருவம் ஆண்டை இல்லை கொல்லென மெல்ல நோக்கி நினைந்தனம் இருந்தன மாகநயந் தாங்கு உள்ளிய மருங்கின் உள்ளம் போல | 20 | |
|
வந்துநின் றனரே காதலர் நத்துறந்து என்னுழி யதுகொல் தானே பன்னாள் அன்னையும் அறிவுற அணங்கி நன்னுதற் பாஅய பசலை நோயே? | 24 |
| 318 |
கான மானதர் யானையும் வழங்கும் வான மீமிசை உருமுநனி உரறும் அரவும் புலியும் அஞ்சுதக வுடைய இரவழங்கு சிறுநெறி தமியை வருதி- வரையிழி யருவிப் பாட்டொடு பிரசம | 5 |
|
முழவுச்சேர் நரம்பின் இம்மென இமிரும் பழவிறல் நனந்தலைப் பயமலை நாட!- மன்றல் வேண்டினும் பெறுகுவை ஒன்றோ இன்றுதலை யாக வாரல் வரினே ஏமுறு துயரமொடு யாமிவண் ஒழிய | 10 | |
|
எற்கண்டு பெயருங் காலை யாழநின் கற்கெழு சிறுகுடி எய்திய பின்றை ஊதல் வேண்டுமாற் சிறிதே- வேட்டொடு வேய்பயில் அழுவத்துப் பிரிந்தநின் நாய்பயிர் குறிநிலை கொண்ட கோடே! | 15 |
| 318 |
மணிவாய்க் காக்கை மாநிறப் பெருங்கிளை பிணிவீழ் ஆலத் தலங்குசினை ஏறிக் கொடுவில் எயினர் குறும்பிற் கூக்கும் கடுவினை மறவர் வில்லிடத் தொலைந்தோர் படுபிணங் கவரும் பாழ்படு நனந்தலை | 5 |
|
அணங்கென உருத்த நோக்கின் ஐயென நுணங்கிய நுசுப்பின் நுண்கேழ் மாமைப் பொன்வீ வேங்கைப் புதுமலர் புரைய நன்னிறத் தெழுந்த சுணங்கணி வனமுலைச் சுரும்பார் கூந்தற் பெருந்தோள் இவள்வயிற் | 10 | |
|
பிரிந்தனிர் அகறல் சூழின் அரும்பொருள் எய்துக மாதோ நுமக்கே கொய்குழைத் தளிரேர் அன்ன தாங்கரு மதுகையள் மெல்லியள் இளையள் நனிபேர் அன்பினள் 'செல்வேம்' என்னும் நும்மெதிர் 'ஒழிவேம்' என்னும் ஒண்மையோ இலளே! | 16 |
| 320 |
ஓங்குதிரைப் பரப்பின் வாங்குவிசைக் கொளீஇத் திமிலோன் தந்த கடுங்கண் வயமீன் தழைஅணி அல்குல் செல்வத் தங்கையர் விழவுஅயர் மறுகின் விலைஎனப் பகரும் கானல்அம் சிறுகுடிப் பெருநீர்ச் சேர்ப்ப! | 5 |
|
மலர்ஏர் உண்கண்எம் தோழி எவ்வம் அலர்வாய் நீங்கநீ அருளாய் பொய்ப்பினும் நெடுங்கழி துழைஇய குறுங்கால் அன்னம் அடும்புஅமர் எக்கர் அம்சிறை உளரும் தடவுநிலைப் புன்னைத் தாதுஅணி பெருந்துறை | 10 | |
|
நடுங்குஅயிர் போழ்ந்த கொடுஞ்சி நெடுந்தேர் வண்டற் பாவை சிதைய வந்துநீ தோள்புதிது உண்ட ஞான்றைச் சூளும் பொய்யோ கடல்அறி கரியே? | 14 |
| 321 |
பசித்த யானைப் பழங்கண் அன்ன வறுஞ்சுனை முகந்த கோடைத் தெள்விளி விசித்துவாங்கு பறையின் விடரகத்து இயம்பக் கதிர்க்கால் அம்பிணை உணீஇய புகல்ஏறு குதிர்க்கால் இருப்பை வெண்பூ உண்ணாது | 5 |
|
ஆண்குரல் விளிக்கும் சேண்பால் வியன்சுரைப் படுமணி இனநிரை உணீஇய கோவலர் விடுநிலம் உடைத்த கலுழ்கண் கூவல் கன்றுடை மடப்பிடி களிறொடு தடவரும் புன்றலை மன்றத்து அம்குடிச் சீறூர் | 10 | |
|
துணையொடு துச்சில் இருக்கும் கொல்லோ? கணையோர் அஞ்சாக் கடுங்கண் காளையொடு எல்லி முன்னுறச் செல்லும் கொல்லோ? எவ்வினை செயுங்கொல்? நோகோ யானே!- அரிபெய்து பொதிந்த தெரிசிலம்பு கழீஇ | 15 | |
|
யாயறி வுறுதல் அஞ்சி வேய்உயர் பிறங்கல் மலையிறந் தோளே! | 17 |
| 322 |
வயங்குவெயில் ஞெமியப் பாஅய் மின்னுவசிபு மயங்குதுளி பொழிந்த பானாட் கங்குல் ஆராக் காமம் அடூஉநின்று அலைப்ப இறுவரை வீழ்நரின் நடுங்கித் தெறுவரப் பாம்புஎறி கோலிற் றமியை வைகி | 5 |
|
தேம்புதி கொல்லோ?- நெஞ்சே! உருமிசைக் களிறுகண் கூடிய வாள்மயங்கு ஞாட்பின் ஒளிறுவேல் தானைக் கடுந்தேர்த் திதியன் வருபுனல் இழிதரு மரம்பயில் இறும்பிற் பிறையுறழ் மருப்பின் கடுங்கண் பன்றிக் | 10 | |
|
குறைஆர் கொடுவரி குழுமுஞ் சாரல் அறையுறு தீந்தேன் குறவர் அறுப்ப முயலுநர் முற்றா ஏற்றுஅரு நெடுஞ்சிமைப் புகலரும் பொதியில் போலப் பெறலருங் குரையள்எம் அணங்கி யோளே! | 15 |
| 323 |
இம்மென் பேர் அலர் இவ்வூர் நம்வயின் செய்வோர் ஏச்சொல் வாடக் காதலர் வருவர் என்பது வாய்வ தாக ஐய செய்ய மதனில சிறியநின் அடிநிலன் உறுதல் அஞ்சிப் பையத் | 5 |
|
தடவரல் ஒதுக்கம் தகைகொள இயலிக் காணிய வம்மோ?- கற்புமேம் படுவி!- பலவுப்பல தடைஇய வேய்பயில் அடுக்கத்து யானைச் செல்லினம் கடுப்ப வானத்து வயங்குகதிர் மழுங்கப் பாஅய்ப் பாம்பின் | 10 | |
|
பைபட இடிக்கும் கடுங்குரல் ஏற்றொடு ஆலி அழிதுளி தலைஇக் கால்வீழ்த் தன்றுநின் கதுப்புறழ் புயலே! | 13 |
| 324 |
விருந்தும் பெறுகுநள் போலும் திருந்திழைத் தடமென் பணைத்தோள் மடமொழி அரிவை- தளிரியல் கிள்ளை இனிதின் எடுத்த வளராப் பிள்ளைத் தூவி அன்ன வார்பெயல் வளர்த்த பைம்பயிர்ப் புறவில் | 5 |
|
பறைக்கண் அன்ன நிறைச்சுனை தோறும் துளிபடு மொக்குள் துள்ளுவன சாலத் தொளிபொரு பொகுட்டுத் தோன்றுவன மாய வளிசினை உதிர்த்தலின் வெறிகொள்பு தாஅய்ச் சிரல்சிறகு ஏய்ப்ப அறற்கண் வரித்த | 10 | |
|
வண்டுண் நறுவீ துமித்த நேமி தண்ணில மருங்கிற் போழ்ந்த வழியுள் நிறைசெல் பாம்பின் விரைபுநீர் முடுகச் செல்லும் நெடுந்தகை தேரே- முல்லை மாலை நகர்புகல் ஆய்ந்தே! | 15 |
| 325 |
அம்ம! வாழி தோழி! காதலர் 'வெண்மணல் நிவந்த பொலங்கடை நெடுநகர், நளிஇருங் கங்குல் புணர்குறி வாய்த்த களவும் கைம்மிக அலர்ந்தன்று அன்னையும் உட்கொண் டோ வாள் காக்கும் பிற்பெரிது | 5 |
|
இவண்உறைபு எவனோ? அளியள்!' என்று அருவி 'ஆடுநடைப் பொலிந்த புகற்சியின், நாடுகோள் அள்ளனைப் பணித்த அதியன் பின்றை வள்ளுயிர் மாக்கிணை கண்ணவிந் தாங்கு மலைகவின் அழிந்த கனைகடற்று அருஞ்சுரம் | 10 | |
|
வெய்ய மன்றநின் வைஎயிறு உணீஇய தண்மழை ஒருநாள் தலைஇய ஒண்ணுதல் ஒல்கியல் அரிவை நின்னொடு செல்கம்! சில்நாள் ஆன்றனை யாகஎனப் பன்னாள் உலைவில் உள்ளமொடு வினைவலி உறீஇ | 15 | |
|
எல்லாம் பெரும்பிறி தாக வடாஅது நல்வேற் பாணன் நல்நாட்டு உள்ளதை வாட்கண் வானத்து என்றூழ் நீள்இடை ஆட்கொல் யானை அதர்பார்த்து அல்கும் சோலை அத்தம் மாலைப் போகி | 20 | |
|
ஒழியச் சென்றோர் மன்ற பழியெவன் ஆங்கொல் நோய்தரு பாலே? | 22 |
| 326 |
ஊரல் அவ்வாய் உருத்த தித்திப் பேரமர் மழைக்கண் பெருந்தோட் சிறுநுதல் நல்லள் அம்ம குறுமகள்- செல்வர் கடுந்தேர் குழித்த ஞெள்ளல் ஆங்கண் நெடுங்கொடி நுடங்கும் அட்ட வாயில் | 5 |
|
இருங்கதிர்க் கழனிப் பெருங்கவின் அன்ன நலம்பா ராட்டி நடையெழில் பொலிந்து விழவிற் செலீஇயர் வேண்டும் வென்வேல் இழையணி யானைச் சோழர் மறவன் கழை யளந்து அறியாக் காவிரிப் படப்பைப் | 10 | |
|
புனன்மலி புதவிற் போஒர் கிழவோன் பழையன் ஓக்கிய வேல்போற் பிழையல கண்ணவள் நோக்கியோர் திறத்தே! | 13 |
| 327 |
'இன்பமும் இடும்பையும் புணர்வும் பிரிவும் நன்பகல் அமையமும் இரவும் போல வேறுவேறு இயல ஆகி மாறெதிர்ந்து உளவென உணர்ந்தனை ஆயின் ஒரூஉம் இன்னா வெஞ்சுரம் நன்னசை துரப்பத் | 5 |
|
துன்னலும் தகுமோ?- துணிவில் நெஞ்சே!- நீசெல வலித்தனை ஆயின், யாவதும் நினைதலும் செய்தியோ எம்மோ- கனைகதிர் ஆவி அவ்வரி நீரென நசைஇ மாதவப் பரிக்கும் மரல்திரங்கு நனந்தலைக் | 10 | |
|
களர்கால் யாத்த கண்ணகன் பரப்பிற் செவ்வரை கொழிநீர் கடுப்ப அரவின் அவ்வரி உரிவை அணவரும் மருங்கிற் புற்றரை யாத்த புலர்சினை மரத்த மைந்நிற உருவின் மணிக்கட் காக்கை | 15 | |
|
பைந்நிணங் கவரும் படுபிணக் கவலைச் சென்றோர் செல்புறத்து இரங்கார் கொன்றோர் கோல்கழிபு இரங்கும் அதர பேய்பயில் அழுவம் இறந்த பின்னே. | 19 |
| 328 |
வழையமல் அடுக்கத்து வலனேர்பு வயிரியர் முழவதிர்ந் தன்ன முழக்கத்து ஏறோடு உரவுப்பெயல் பொழிந்த நள்ளென் யாமத்து அரவின் பைந்தலை இடறிப் பானாள் இரவின் வந்தெம் இடைமுலை முயங்கித் | 5 |
|
துனிகண் அகல வளைஇக் கங்குலின் இனிதின் இயைந்த நண்பவர் முனிதல் தெற்றுஆ குதல்நற்கு அறிந்தனம் ஆயின் இலங்குவளை நெகிழப் பரந்துபடர் அலைப்பயாம் முயங்குதொறும் முயங்குதொறும் உயங்க முகந்துகொண்டு | 10 | |
|
அடக்குவம் மன்னோ- தோழி!- மடப்பிடி மழைதவழ் சிலம்பிற் கடுஞ்சூல் ஈன்று கழைதின் யாக்கை விழைகளிறு தைவர வாழையஞ் சிலம்பிற் றுஞ்சும் சாரல் நாடன் சாயல் மார்பே! | 15 |
| 329 |
பூங்கணும் நுதலும் பசப்ப நோய்கூர்ந்து ஈங்கியான் வருந்தவும் நீங்குதல் துணிந்து வாழ்தல் வல்லுநர் ஆயின் காதலர் குவிந்த குரம்பை அங்குடிச் சீறூர்ப் படுமணி இயம்பப் பகலியைந்து உமணர் | 5 |
|
கொடுநுகம் பிணித்த செங்கயிற்று ஒழுகைப் பகடுஅயாக் கொள்ளும் வெம்முனைத் துகள்தொகுத்து எறிவளி சுழற்றும் அத்தம் சிறிதசைந்து ஏகுவர் கொல்லோ தாமே.. பாய்கொள்பு உறுவெரிந் ஒடிக்கும் சிறுவரிக் குருளை | 10 | |
|
நெடுநல் யானை நீர்நசைக் கிட்ட கைகறித்து உரறும் மைதூங்கு இறும்பில் புலிபுக்கு ஈனும் வறுஞ்சுனைப் பனிபடு சிமையப் பன்மலை இறந்தே. | 14 |
| 330 |
கழிப்பூக் குற்றுங் கானல் அல்கியும் வண்டல் பாவை வரிமணல் அயர்ந்தும் இன்புறப் புணர்ந்தும் இளிவரப் பணிந்தும் தன்றுயர் வெளிப்பட தவறில் நம்துயர் அறியா மையின் அயர்ந்த நெஞ்சமொடு | 5 |
|
செல்லும் அன்னோ மெல்லம் புலம்பன்! செல்வோன் பெயர்புறத்து இரங்கி முன்னின்று தகைஇய சென்றவென் நிறையில் நெஞ்சம் எய்தின்று கொல்லோ தானே? எய்தியும் காமஞ் செப்ப நாணின்று கொல்லோ | 10 | |
|
உதுவ காணவர் ஊர்ந்த தேரே குப்பை வெண்மணற் குவவுமிசை யானும் எக்கர்த் தாழை மடல்வயி னானும் ஆய்தொடிப் பாசடும்பு அரிய ஊர்பிழிபு சிறுகுடிப் பரதவர் பெருங்கடன் மடுத்த | 15 | |
|
கடுஞ்செலற் கொடுந்திமில் போல நிவந்துபடு தோற்றமொடு இகந்துமா யும்மே! | 17 |
| 331 |
நீடுநிலை அரைய செங்குழை இருப்பைக் கோடுகடைந் தன்ன கொள்ளை வான்பூ ஆடுபரந் தன்ன ஈனல் எண்கின் சேடுசினை உரீஇ உண்ட மிச்சில் பைங்குழை தழையர் பழையர் மகளிர் | 5 |
|
கண்திரள் நீள்அமைக் கடிப்பிற் றொகுத்து குன்றகச் சிறுகுடி மறுகுதொறும் மறுகும் சீறூர் நாடு பலபிறக் கெரழியச் சென்றோர் அன்பிலர்- தோழி!- என்றும் அருந்துறை முற்றிய கருங்கோட்டுச் சீறியாழ்ப் | 10 | |
|
பாணர் ஆர்ப்பப் பல்கலம் உதவி நாளவை இருந்த நனைமகிழ் திதியன் வேளிரொடு பொரீஇய கழித்த வாள்வாய் அன்ன வறுஞ்சுரம் இறந்தே! | 14 |
| 332 |
முளைவளர் முதல மூங்கில் முருக்கிக் கிளையொடு மேய்ந்த கேழ்கிளர் யானை நீர்நசை மருங்கின் நிறம்பார்த்து ஒடுங்கிய பொருமுரண் உழுவை தொலைச்சிக் கூர்நுனைக் குருதிச் செங்கோட்டு அழிதுளி கழாஅக் | 5 |
|
கன்முகை அடுக்கத்து மென்மெல இயலிச் செறுபகை வாட்டிய செம்மலொடு அறுகால் யாழிசைப் பறவை இமிரப் பிடிபுணர்ந்து வாழையம் சிலம்பில் துஞ்சும் நாடன் நின்புரைத் தக்க சாயலன் எனநீ | 10 | |
|
அன்புரைத் தடங்கக் கூறிய இன்சொல் வாய்த்தன- வாழி, தோழி!- வேட்டோ ர்க்கு அமிழ்தத்து அன்ன கமழ்தார் மார்பின் வண்டிடைப் படாஅ முயக்கமும் தண்டாக் காதலும் தலைநாள் போன்மே! | 15 |
| 333 |
'யாஅ ஒண்தளிர் அரக்குவிதிர்த் தன்னநின் ஆக மேனி அம்பசப்பு ஊர அழிவுபெரிது உடையை யாகி அவர்வயின் பழிதலைத் தருதல் வேண்டுதி மொழிகொண்டு தாங்கல் ஒல்லுமோ மற்றே ஆங்குநின் | 5 |
|
எவ்வம் பெருமை உரைப்பின் செய்பொருள் வயங்காது ஆயினும் பயம்கெடத் தூக்கி நீடலர்- வாழி, தோழி!- கோடையிற் குருத்திறுபு உக்க வருத்தம் சொலாது தூம்புடைத் துய்த்தலைக் கூம்புபு திரங்கிய | 10 | |
|
வேனில் வெளிற்றுப்பனை போலக் கையெடுத்து யானைப் பெருநிரை வானம் பயிரும் மலைச்சேண் இகந்தனர் ஆயினும் நிலைபெயர்ந்து நாள்இடைப் படாமை வருவர் நமர்எனப் பயம்தரு கொள்கையின் நயம்தலை திரியாது | 15 | |
|
நின்வாய் இன்மொழி நன்வா யாக வருவர் ஆயினோ நன்றே வாராது அவணர் காதலர் ஆயினும் இவண்நம் பசலை மாய்தல் எளிதுமன் தில்ல சென்ற தேஎத்துச் செய்வினை முற்றி | 20 | |
|
மறுதரல் உள்ளத்தர் எனினும் குறுகுபெரு நசையொடு தூதுவரப் பெறினே. | 22 |
| 334 |
ஓடா நல்லேற்று உரிவை தைஇய ஆடுகொள் முரசம் இழுமென முழங்க நாடுதிறை கொண்டனம் ஆயின் பாக! பாடுஇமிழ் கடலின் எழுந்த சும்மையொடு பெருங்களிற்றுத் தடக்கை புரையக் கால்வீழ்த்து | 5 |
|
இரும்பிடித் தொழுதியின் ஈண்டுவன குழீஇ வணங்கிறை மகளிர் அயர்ந்தனர் ஆடும் கழங்குறழ் ஆலியொடு கதழுறை சிதறிப் பெயல்தொடங் கின்றால் வானம் வானின் வயங்குசிறை அன்னத்து நிரைபறை கடுப்ப | 10 | |
|
நால்குடன் பூண்ட கால்நவில் புரவிக் கொடிஞ்சி நெடுந்தேர் கடும்பரி தவிராது இனமயில் அகவும் கார்கொள் வியன்புனத்து நோன்சூட்டு ஆழி ஈர்நிலம் துமிப்ப ஈண்டே காணக் கடவுமதி பூங்கேழ்ப் | 15 | |
|
பொலிவன அமர்த்த உண்கண் ஒலிபல் கூந்தல் ஆய்சிறு நுதலே! | 17 |
| 335 |
இருள்படு நெஞ்சத்து இடும்பை தீர்க்கும் அருள்நன்கு உடையர் ஆயினும், ஈதல் பொருள் இல்லோர்க்கு அஃது இயையாது ஆகுதல் யானும் அறிவென் மன்னே யானைதன் கொன்மருப்பு ஒடியக் குத்திச் சினஞ்சிறந்து | 5 |
|
இன்னா வேனில் இன்றுணை ஆர முளிசினை மராஅத்துக் பொளிபிளந்து ஊட்ட புலம்புவீற் றிருந்த நிலம்பகு- வெஞ்சுரம் அரிய அல்லமன் நமக்கே- விரிதார் ஆடுகொள் முரசின் அடுபோர்ச் செழியன் | 10 | |
|
மாட மூதூர் மதிற்புறம் தழீஇ நீடுவெயில் உழந்த குறியிறைக் கணைக்கால் தொடைஅமை பன்மலர்த் தோடு பொதிந்து யாத்த குடைஓ ரன்ன கோள்அமை எருத்திற் பாளை பற்றிழிந்து ஒழியப் புறம் சேர்பு | 15 | |
|
வாள்வடித் தன்ன வயிறுடைப் பொதிய நாளுறத் தோன்றிய நயவரு வனப்பின் ஆரத்து அன்ன அணிகிளர் புதுப்பூ வாருறு கவரியின் வண்டுண விரிய முத்தின் அன்ன வெள்வீ தாஅய் | 20 | |
|
அலகின் அன்ன அரிநிறத்து ஆலி நகைநனி வளர்க்குஞ் சிறப்பின் தகைமிகப் பூவொடு வளர்ந்த மூவாப் பசுங்காய் நீரினும் இனிய ஆகிக் கூர்எயிற்று அமிழ்தம் ஊறும் செவ்வாய் ஒண்தொடிக் குறுமகட் கொண்டனம் செலினே! | 26 |
| 336 |
குழற்காற் சேம்பின் கொழுமடல் அகலிலைப் பாசிப் பரப்பிற் பறழொடு வதிந்த உண்ணாப் பிணவின் உயக்கஞ் சொலிய நாளிரை தரீஇய எழுந்த நீர்நாய் வாளையொடு உழப்பத் துறைகலுழ்ந் தமையின் | 5 |
|
தெண்கட் டேறல் மாந்தி மகளிர் நுண்செயல் அம்குடம் இரீஇப் பண்பின் மகிழ்நன் பரத்தைமை பாடி அவிழிணர்க் காஞ்சி நீழற் குரவை அயரும் தீம்பெரு பொய்கைத் துறைகேழ் ஊரன் | 10 | |
|
தேர்தர வந்த நேரிழை மகளிர் ஏசுப என்பவென் நலனே அதுவே பாகன் நெடிதுயிர் வாழ்தல் காய்சினக் கொல்களிற்று யானை நல்கல் மாறே தாமும் பிறரும் உளர்போல் சேறல் | 15 | |
|
முழவிமிழ் துணங்கை தூங்கும் விழவின் யானவண் வாராமாறே வரினே வானிடைச் சுடரொடு திரிதரும் நெருஞ்சி போல என்னொடு திரியான் ஆயின், வென்வேல் மாரி யம்பின் மழைத்தோற் சோழர் | 20 | |
|
வில்லீண்டு குறும்பின் வல்லத்துப் புறமிளை ஆரியர் படையின் உடைகவென் நேரிறை முன்கை வீங்கிய வளையே! | 23 |
| 337 |
'சாரல் யாஅத்து உயர்சினை குழைத்த மாரி ஈர்ந்தளிர் அன்ன மேனிப் பேர்அமர் மழைக்கண் புலம்புகொண்டு ஒழிய ஈங்குப்பிரிந்து உறைதல் இனிதன்று ஆகலின் அவணதாகப் பொருள் என்று உமணர் | 5 |
|
கணநிரை அன்ன பல்காற் குறும்பொறைத் தூதொய் பார்ப்பான் மடிவெள் ளோலைப் படையுடைக் கையர் வருதிறம் நோக்கி 'உண்ணா மருங்குல் இன்னோன் கையது பொன்னா குதலும் உண்டு' எனக் கொன்னே | 10 | |
|
தடிந்துஉடன் வீழ்த்த கடுங்கண் மழவர் திறன்இல் சிதாஅர் வறுமை நோக்கிச் செங்கோல் அம்பினர் கைந்நொடியாப் பெயரக் கொடிவிடு குருதித் தூங்குகுடர் கறீஇ வரிமரல் இயவின் ஒருநரி ஏற்றை | 15 | |
|
வெண்பரல் இமைக்கும் கண்பறி கவலைக் கள்ளி நீழற் கதறுபு வதிய மழைகண் மாறிய வெங்காட்டு ஆர்இடை எமியம் கழிதந் தோயே- பனிஇருள் பெருங்கலி வானம் தலைஇய இருங்குளிர் வாடையொடு வருந்துவள் எனவே. | 21 |
| 338 |
குன்றேங்கு வைப்பின் நாடுமீக் கூறும் மறம்கெழு தானை அரச ருள்ளும் அறம்கடைப் பிடித்த செங்கோ லுடன்அமர் மறம்சாய்த்து எழுந்த வலன்உயர் திணிதோள் பலர்புகழ் திருவின் பசும்பூட் பாண்டியன் | 5 |
|
அணங்குடை உயர்நிலைப் பொறுப்பின் கவாஅன் 'சினையொண் காந்தள் நாறும் நறுநுதல் துணைஈர் ஓதி மாஅ யோள்வயின் நுண்கோல் அவிர்தொடி வண்புறஞ் சுற்ற முயங்கல் இயையாது ஆயினும் என்றும் | 10 | |
|
வயவுஉறு நெஞ்சத்து உயவுத்துணை யாக ஒன்னார் தேஎம் பாழ்பட நூறும் துன்னருந் துப்பின் வென்வேற் பொறையன் அகலிருங் கானத்துக் கொல்லி போலத் தவாஅ லியரே நட்பே அவள்வயின் | 15 | |
|
அறாஅ லியரே தூதே- பொறாஅர் விண்பொரக் கழித்த திண்பிடி ஒள்வாள் புனிற்றான் தரவின் இளையர் பெருமகன் தொகுபோர்ச் சோழன் பொருள்மலி பாக்கத்து வழங்கல் ஆனாப் பெருந்துறை முழங்குஇரு முந்நீர்த் திரையினும் பலவே! | 21 |
| 339 |
வீங்குவிசைப் பிணித்த விரைபரி நெடுந்தேர் நோன்கதிர் சுமந்த ஆழிஆழ் மருங்கிற் பாம்புஎன முடுகுநீர் ஓடக் கூம்பிப் பற்றுவிடு விரலின் பயறுகாய் ஊழ்ப்ப அற்சிரம் நின்றன்றாற் பொழுதே முற்பட | 5 |
|
ஆள்வினைக்கு எழுந்த அசைவில் உள்ளத்து ஆண்மை வாங்கக் காமம் தட்பக் கவைபடு நெஞ்சம் கட்கண் அகைய இருதலைக் கொள்ளி இடைநின்று வருந்தி ஒருதலைப் படாஅ உறவி போன்றனம் | 10 | |
|
நோம்கொல்? அளியள் தானே- யாக்கைக்கு உயிர்இயைந் தன்ன நட்பின் அவ்வுயிர் வாழ்தல் அன்ன காதல் சாதல் அன்ன பிரிவுஅரி யோளே. | 14 |
| 340 |
பன்னாள் எவ்வம் தீரப் பகல்வந்து புன்னைஅம் பொதும்பின் இன்னிழற் கழிப்பி மாலை மால்கொள நோக்கிப் பண்ஆய்ந்து வலவன் வண்தேர் இயக்க நீயும் செலவுவிருப் புறுதல் ஒழிகதில் அம்ம- | 5 |
|
'செல்லா நல்லிசைப் பொலம்பூண் திரையன் பல்பூங் கானற் பவத்திரி அனவிவள் நல்லெழில் இளநலம் தொலைய ஒல்லெனக் கழியே ஓதம் மல்கின்று வழியே வள்ளெயிற்று அரவொடு வயமீன் கொட்கும் | 10 | |
|
சென்றோர் மன்ற மான்றன்று பொழுது' என நின்திறத்து அவலம் வீட இன்றிவண் சேப்பின் எவனோ- பூக்கேழ் புலம்ப- பசுமீன் நொடுத்த வெந்நெல் மாஅத் தயிர்மிதி மிதவை ஆர்த்துவம் நினக்கே | 15 | |
|
வடவர் தந்த வான்கேழ் வட்டம் குடபுல உறுப்பின் கூட்டுபு நிகழ்த்திய வண்டிமிர் நறுஞ்சாந்து அணிகுவம்- திண்திமில் எல்லுத்தொழின் மடுத்த வல்வினைப் பரதவர் கூர்உளிக் கடுவிசை மாட்டலின் பாய்புடன் | 20 | |
|
கோட்சுறாக் கிழித்த கொடுமுடி நெடுவலை தண்கடல் அசைவளி எறிதொறும் வினைவிட்டு முன்றில் தாழைத் தூங்கும் தெண்கடற் பரப்பினெம் உறைவின் ஊர்க்கே. | 24 |
| 341 |
உய்தகை இன்றால்- தோழி- பைபயக் கோங்கும் கொய்குழை உற்றன குயிலும் தேம்பாய் மாஅத்து ஓங்குசினை விளிக்கும் நாடுஆர் காவிரிக் கோடுதோய் மலிர்நிறைக் கழைஅழி நீத்தம் சாஅய வழிநாள் | 5 |
|
மழைகழிந் தன்ன மாக்கால் மயங்குஅறல் பதவுமேயல் அருந்து துளங்குஇமில் நல்லேறு மதவுடை நாகொடு அசைவீடப் பருகி குறுங்காற் காஞ்சிக் கோதை மெல்லிணர்ப் பொன்தகை நுண்தாது உறைப்பத் தொக்குஉடன் | 10 | |
|
குப்பை வார்மணல் எக்கர்த் துஞ்சும் யாணர் வேனில்மன் இது- மாண்நலம் நுகரும் துணையுடை யோர்க்கே. | 13 |
| 342 |
ஒறுப்ப ஓவலை நிறுப்ப நில்லலை புணர்ந்தோர் போலப் போற்றுமதி நினக்குயான் கிளைஞன் அல்லனோ- நெஞ்சே- தெனாஅது வெல்போர்க் கவுரியர் நல்நாட்டு உள்ளதை மண்கொள் புற்றத்து அருப்புஉழை திறப்பின் | 5 |
|
ஆகொள் மூதூர்க் கள்வர் பெருமகன் ஏவல் இளையர் தலைவன் மேவார் அருங்குறும்பு எறிந்த ஆற்றலொடு பருந்துபடப் பல்செருக் கடந்த செல்லுறழ் தடக்கை கெடாஅ நல்இசைத் தென்னன் தொடாஅ | 10 | |
|
நீர்இழி மருங்கில் கல்லளைக் கரந்தஅவ் வரையர மகளிரின் அரியள் அவ்வரி அல்குல் அணையாக் காலே! | 13 |
| 343 |
வாங்குஅமை புரையும் வீங்குஇறைப் பணைத்தோள் சில்சுணங்கு அணிந்த பல்பூண் மென்முலை நல்லெழில் ஆகம் புல்லுதல் நயந்து மரம்கோள் உமண்மகன் பெயரும் பருதிப் புன்தலை சிதைத்த வன்தலை நடுகல் | 5 |
|
கண்ணி வாடிய மண்ணா மருங்குல் கூர்உளி குயின்ற கோடுமாய் எழுத்துஅவ் ஆறுசெல் வம்பலர் வேறுபயம் படுக்கும் கண்பொரி கவலைய கானத்து ஆங்கண் நனந்தலை யாஅத்து அம்தளிர்ப் பெருஞ்சினை | 10 | |
|
இல்போல் நீழல் செல்வெயில் ஒழிமார் நெடுஞ்செவிக் கழுதைக் குறுங்கால் ஏற்றைப் புறம்நிறை பண்டத்துப் பொறைஅசாஅக் களைந்த பெயர்படை கொள்ளார்க்கு உயவுத்துணை ஆகி உயர்ந்த ஆள்வினை புரிந்தோய் பெயர்ந்துநின்று | 15 | |
|
உள்ளினை- வாழிஎன் நெஞ்சே- கள்ளின் மகிழின் மகிழ்ந்த அரிமதர் மழைக்கண் சின்மொழிப் பொலிந்த துவர்வாய்ப் பன்மாண் பேதையின் பிரிந்தநீயே. | 19 |
| 344 |
வளமழை பொழிந்த வால்நிறக் களரி உளர்தரு தண்வளி உறுதொறும் நிலவெனத் தொகுமுகை விரிந்த முடககாற் பிடவின் வைஏர் வால்எயிற்று ஒள்நுதல் மகளிர் கைமாண் தோணி கடுப்பப் பையென | 5 |
|
மயிலினம் பயிலும் மரம்பயில் கானம் எல்லிடை உறாஅ அளவை வல்லே கழல்ஒளி நாவின் தெண்மணி கறங்க நிழல்ஒலிப் பன்ன நிமிர்பரிப் புரவி வயக்குஉறு கொடிஞ்சி பொலிய வள்பு ஆய்ந்து | 10 | |
|
இயக்குமதி- வாழியோ கையுடை வலவ! பயப்புறு படர்அட வருந்திய நயப்புஇன் காதலி நகைமுகம் பெறவே. | 13 |
| 345 |
'விசும்புதளி பொழிந்து வெம்மை நீங்கித் தண்பதம் படுதல் செல்கெனப் பன்மாண் நாம்செல விழைந்தன மாக' ஓங்குபுகழ்க் கான்அமர் செல்வி அருளலின் வெண்கால் பல்படைப் புரவி எய்திய தொல்லிசை | 5 |
|
நுணங்குநுண் பனுவற் புலவன் பாடிய இனமழை தவழும் ஏழில் குன்றத்துக் கருங்கால் வேங்கைச் செம்பூம் பிணையல் ஐதுஏந்து அல்குல் யாம் அணிந்து உவக்கும் சின்னாள் கழிக! என்று முன்னாள் | 10 | |
|
நம்மொடு பொய்த்தனர் ஆயினும் தம்மொடு திருந்துவேல் இளையர் சுரும்புண மலைமார் மாமுறி ஈன்று மரக்கொம்பு அகைப்ப உறைகழிந்து உலந்த பின்றைப் பொறைய சிறுவெள் அருவித் துவலையின் மலர்ந்த | 15 | |
|
கருங்கால் நுணவின் பெருஞ்சினை வான்பூச் செம்மணற் சிறுநெறி கம்மென வரிப்பக் காடுகவின் பெறுக- தோழி- ஆடுவளிக்கு ஒல்குநிலை இற்றி ஒருதனி நெடுவீழ் கல்கண் சீக்கும் அத்தம் அல்குவெயில் நீழல் அசைந்தனர் செலவே. | 21 |
| 346 |
நகைநன்று அம்ம தானே- இறைமிசை மாரிச் சுதையின் ஈர்ம்புறத்து அன்ன கூரல் கொக்கின் குறும்பறைச் சேவல் வெள்ளி வெண்தோடு அன்ன கயல்குறித்துக் கள்ளார் உவகைக் கலிமகிழ் உழவர் | 5 |
|
காஞ்சிஅம் குறுந்தறி குத்தித் தீஞ்சுவை மென்கழைக் கரும்பின் நன்பல மிடைந்து பெருஞ்செய் நெல்லின் பாசவல் பொத்தி வருத்திக் கொண்ட வல்வாய்க் கொடுஞ்சிறை மீதுஅழி கடுநீர் நோக்கிப் பைப்பயப் | 10 | |
|
பார்வல் இருக்கும் பயம்கேழ் ஊர- யாம்அது பேணின்றோ இலமே- நீ நின் பண்ணமை நல்யாழ்ப் பாணனொடு விசிபிணி மண்ணார் முழவின் கண்ணதிர்ந்து இயம்ப மகிழ்துணைச் சுற்றமொடு மட்டு மாந்தி | 15 | |
|
எம்மனை வாரா யாகி முன்னாள் நும்மனைச் சேர்ந்த ஞான்றை அம்மனைக் குறுந்தொடி மடந்தை உவந்தனள்- நெடுந்தேர் இழையணி யானைப் பழையன் மாறன் மாடமலி மறுகின் கூடல் ஆங்கண் | 20 | |
|
வெள்ளத் தானையொடு வேறுபுலத்து இறுத்த கிள்ளி வளவன் நல்அமர் சாஅய்க் கடும்பரிப் புரவியொடு களிறுபல வவ்வி ஏதின் மன்னர் ஊர்கொளக் கோதை மார்பன் உவகையிற் பெரிதே. | 25 |
| 347 |
தோளும் தொல்கவின் தொலைய நாளும் நலங்கவர் பசலை நல்கின்று நலியச் சால்பெருந் தானைச் சேர லாதன் மால்கடல் ஓட்டிக் கடம்பு அறுத்து இயற்றிய பண்ணமை முரசின் கண் அதிர்ந்தன்ன | 5 |
|
கவ்வை தூற்றும் வெவ்வாய்ச் சேரி அம்பல் மூதூர் அலர்நமக்கு ஒழியச் சென்றனர் ஆயினும் செய்வினை அவர்க்கே வாய்க்கதில்- வாழி தோழி- வாயாது மழைகரந்து ஒளித்த கழைதிரங்கு அடுக்கத்து | 10 | |
|
ஒண்கேழ் வயப்புலி பாய்ந்தென குவவுஅடி வெண்கோட்டு யானை முழக்கிசை வெரீஇக் கன்றொழித்து ஒடிய புன்தலை மடப்பிடி கைதலை வைத்த மையல் விதுப்பொடு கெடுமகப் பெண்டிரின் தேரும் நெடுமர மருங்கின் மலைஇறந் தோரே! | 16 |
| 348 |
என்ஆ வதுகொல் தானே- முன்றில் தேன்தேர் சுவைய திரள்அரை மாஅத்துக் கோடைக்கு ஊழ்த்த கமழ்நறுந் தீங்கனிப் பயிர்ப்புறுப் பலவின் எதிர்ச்சுளை அளைஇ இறாலொடு கலந்த வண்டுமூசு அரியல் | 5 |
|
நெடுங்கண் ஆடுஅமைப் பழுநிக் கடுந்திறல் பாப்புக்கடுப்பு அன்ன தோப்பி வான்கோட்டுக் கடவுள்ஓங்கு வரைக்கு ஓக்கிக் குறவர் முறித்தழை மகளிர் மடுப்ப மாந்தி அடுக்கல் ஏனல் இரும்புனம் மறந்துழி | 10 | |
|
யானை வவ்வின தினைஎன நோனாது இளையரும் முதியரும் கிளையுடன் குழீஇச் சிலைஆய்ந்து திரிதரும் நாடன் நிலையா நல்மொழி தேறிய நெஞ்சே? | 14 |
| 349 |
அரம்போழ் அவ்வளை செறிந்த முன்கை வரைந்துதாம் பிணித்த தொல்கவின் தொலைய எவன்ஆய்ந் தனர்கொல்- தோழி! ஞெமன் தெரிகோல் அன்ன செயிர்தீர் செம்மொழி உலைந்த ஒக்கல் பாடுநர் செலினே | 5 |
|
உரன்மலி உள்ளமொடு முனைபா ழாக அருங்குறும்பு எறிந்த பெருங்கல வெறுக்கை சூழாது சுரக்கும் நன்னன் நல்நாட்டு எழிற் குன்றத்துக் கவாஅன் கேழ்கொளத் திருந்துஅரை நிவந்த கருங்கால் வேங்கை | 10 | |
|
எரிமருள் கவளம் மாந்திக் களிறுதன் வரிநுதல் வைத்த வலிதேம்பு தடக்கை கல்லூர் பாம்பின் தோன்றும் சொல்பெயர் தேஎத்த சுரன்இறந் தோரே. | 14 |
| 350 |
கழியே, சிறுகுரல் நெய்தலொடு காவிகூம்ப எறிதிரை ஓதம் தரல்ஆ னாதே துறையே, மருங்கின் போகிய மாக்கவை மருப்பின் இருஞ்சேற்று ஈர்அளை அலவன் நீப்ப வழங்குநர் இன்மையின் பாடுஆன் றன்றே; | 5 |
|
கொடுநுகம் நுழைந்த கணைக்கால் அத்திரி வடிமணி நெடுந்தேர் பூண ஏவாது ஏந்துஎழில் மழைக்கண் இவள்குறை யாகச் சேந்தனை சென்மோ- பெருநீர்ச் சேர்ப்ப!- இலங்குஇரும் பரப்பின் எறிசுறா நீக்கி | 10 | |
|
வலம்புரி மூழ்கிய வான்திமிற் பரதவர் ஒலிதலைப் பணிலம் ஆர்ப்பக் கல்லெனக் கலிகெழு கொற்கை எதிர்கொள இழிதரும் குவவுமணல் நெடுங்கோட்டு ஆங்கண் உவக்காண் தோன்றும்எம் சிறுநல் ஊரே! | 15 |
| 351 |
வேற்றுநாட்டு உறையுள் விருப்புறப் பேணி பெறல்அருங் கேளிர் பின்வந்து விடுப்ப பொருள்அகப் படுத்த புகல்மலி நெஞ்சமொடு குறைவினை முடித்த நிறைவின் இயக்கம் அறிவுறூஉம் கொல்லோ தானே- கதிர்தெற | 5 |
|
கழலிலை உகுத்த கால்பொரு தாழ்சினை அழல் அகைந் தன்ன அம்குழைப் பொதும்பில் புழல்வீ இருப்பைப் புன்காட்டு அத்தம் மறுதரல் உள்ளமொடு குறுகத் தோற்றிய செய்குறி ஆழி வைகல்தோறு எண்ணி | 10 | |
|
எழுதுசுவர் நினைந்த அழுதுவார் மழைக்கண் விலங்குவீழ் அரிப்பனி பொலங்குழைத் தெறிப்ப திருந்திழை முன்கை அணல் அசைத்து ஊன்றி இருந்துஅணை மீது பொருந்துவீக் கிடக்கை வருந்துதோள் பூசல் களையும் மருந்தென | 15 | |
|
உள்ளுதொறு படூஉம் பல்லி புள்ளுத்தொழுது உறைவி செவிமுத லானே? | 17 |
| 352 |
'முடவுமுதிர் பலவின் குடம்மருள் பெரும்பழம் பல்கிளைத் தலைவன் கல்லாக் கடுவன் பாடிமிழ் அருவிப் பாறை மருங்கின் ஆடுமயில் முன்னது ஆகக் கோடியர் விழவுகொள் மூதூர் விறலி பின்றை | 5 |
|
முழவன் போல அகப்படத் தழீஇ இன்துணைப் பயிரும் குன்ற நாடன் குடிநன்கு உடையன் கூடுநர்ப் பிரியலன் கெடுநா மொழியலன் அன்பினன்' என நீ வல்ல கூறி வாய்வதின் புணர்த்தோய் | 10 | |
|
நல்லை காண் இனிக்- காதல் அம்தோழீஇ!- கடும்பரி புரவி நெடுந்தேர் அஞ்சி நல்லிசை நிறுத்த நயம்வரு பனுவல் தொல்லிசை நிறீஇய உரைசால் பாண்மகன் எண்ணுமுறை நிறுத்த பண்ணின் னுள்ளும் | 15 | |
|
புதுவது புனைந்த திறத்தினும் வதுவை நாளினும் இனியனால் எமக்கே. | 17 |
| 353 |
ஆள்வினைப் பிரிதலும் உண்டோ ? பிரியினும் கேளினி- வாழிய நெஞ்சே!- நாளும் கனவுக்கழிந் தனைய வாகி நனவின் நாளது செலவும் மூப்பினது வரவும் அரிதுபெறு சிறப்பின் காமத்து இயற்கையும் | 5 |
|
இந்நிலை அறியாய் ஆயினும் செந்நிலை அமைஆடு அங்கழை தீண்டிக் கல்லென ஞெமைஇலை உதிர்த்த எரிவாய்க் கோடை நெடுவெண் களரி நீறுமுகந்து சுழலக் கடுவெயில் திருகிய வேனில்வெங் காட்டு | 10 | |
|
உயங்குநடை மடப்பிணை தழீஇய வயங்குபொறி அறுகோட்டு எழிற்கலை அறுகயம் நோக்கித் தெண்நீர் வேட்ட சிறுமையின் தழைமறந்து உண்நீர் இன்மையின் ஒல்குவன தளர மரம்நிழல் அற்ற இயவின் சுரனிறந்து | 15 | |
|
உள்ளுவை அல்லையோ மற்றே- உள்ளிய விருந்து ஒழிவு அறியாப் பெருந்தண் பந்தர் வருந்தி வருநர் ஓம்பித் தண்ணெனத் தாதுதுகள் உதிர்த்த தாழைஅம் கூந்தல் வீழ்இதழ் அலரி மெல்லகம் சேர்த்தி | 20 | |
|
மகிழ்அணி முறுவல் மாண்ட சேக்கை நம்மொடு நன்மொழி நவிலும் பொம்மல் ஓதிப் புனையிழை குணனே? | 23 |
| 354 |
மதவலி யானை மறலிய பாசறை இடிஉமிழ் முரசம் பொருகளத்து இயம்ப வென்றுகொடி எடுத்தனன் வேந்தனும் கன்றொடு கறவைப் பல்லினம் புறவுதொறு உகளக் குழல்வாய் வைத்தனர் கோவலர் வல்விரைந்து | 5 |
|
இளையர் ஏகுவனர் பரிய விரியுளைக் கடுநடைப் புரவி வழிவாய் ஓட வலவன் வள்புவலி உறுப்பப் புலவர் புகழ்குறி கொண்ட பொலந்தார் அகலத்துத் தண்கமழ் சாந்தம் நுண்துகள் அணிய | 10 | |
|
வென்றிகொள் உவகையொடு புகுதல் வேண்டின் யாண்டுஉறை வதுகொல் தானே...மாண்ட போதுஉறழ் கொண்ட உண்கண் தீதிலாட்டி திருநுதற் பசப்பே? | 14 |
| 355 |
மாவும் வண்தளிர் ஈன்றன குயிலும் இன்தீம் பல்குரல் கொம்பர் நுவலும் மூதிலை ஒழித்த போதுஅவிழ் பெருஞ்சினை வல்லோன் தைவரும் வள்ளுயிர்ப் பாலை நரம்புஆர்த் தன்ன வண்டினம் முரலும் | 5 |
|
துணிகயம் துன்னிய தூமணல் எக்கர்த் தாதுஉகு தண்பொழில் அல்கிக் காதலர் செழுமனை மறக்கும் செவ்விவேனில் தானே வந்தன்று ஆயின் ஆனாது இலங்குவளை நெகிழ்ந்த எவ்வம் காட்டிப் | 10 | |
|
புலந்தனம் வருகம் சென்மோ- தோழி! 'யாமே எமியம் ஆக நீயே பொன்நயந்து அருள்இலை யாகி இன்னை ஆகுதல் ஒத்தன்றால்' எனவே. | 14 |
| 356 |
மேல்துறைக் கொளீஇய கழாலின் கீழ்த்துறை உகுவார் அருந்தப் பகுவாய் யாமை கம்புள் இயவன் ஆக விசிபிணித் தெண்கண் கிணையின் பிறழும் ஊரன் இடைநெடுந் தெருவிற் கதுமெனக் கண்டென் | 5 |
|
பொற்றெடி முன்கை பற்றின னாக 'அன்னாய்!' என்றனென் அவன்கைவிட் டனனே தொன்னசை சாலாமை நன்னன் பறம்பில் சிறுகா ரோடன் பயினொடு சேர்த்திய கற்போல் நாவினே னாகி மற்றுது | 10 | |
|
செப்பலென் மன்னால் யாய்க்கே நல்தேர்க் கடும்பகட்டு யானைச் சோழர் மருகன் நெடுங்கதிர் நெல்லின் வல்லம் கிழவோன் நல்லடி உள்ளா னாகவும் ஒல்லார் கதவ முயறலும் முயல்ப அதாஅன்று | 15 | |
|
ஒலிபல் கூந்தல் நம்வயின் அருளாது கொன்றனன் ஆயினும் கொலைபழுது அன்றே அருவி ஆம்பல் கலித்த முன்துறை நன்னன் ஆஅய் பிரம்பு அன்ன மின்னீர் ஓதி!- என்னைநின் குறிப்பே? | 20 |
| 357 |
கொடுமுள் ஈங்கைச் சூரலொடு மிடைந்த வான்முகை இறும்பின் வயவொடு வதிந்த உண்ணாப் பிணவின் உயக்கம் தீரிய தடமருப்பு யானை வலம்படத் தொலைச்சி வியலறை சிவப்ப வாங்கி முணங்கு நிமிர்ந்து | 5 |
|
புலவுப்புலி புரண்ட புல்சாய் சிறுநெறி பயில்இருங் கானத்து வழங்கல் செல்லாது பெருங்களிற்று இனநிரை கைதொடூஉப் பெயரும் தீஞ்சுளைப் பலவின் தொழுதி உம்பற் பெருங்காடு இறந்தனர் ஆயினும் யாழநின் | 10 | |
|
திருந்திழைப் பணைத்தோள் வருந்த நீடி உள்ளாது அமைதலோ இலரே நல்குவர் மிகுபெயல் நிலைஇய தீநீர்ப் பொய்கை அடைஇறந்து அவிழ்ந்த தண்கமழ் நீலம் காலொடு துயல்வந் தன்னநின் ஆய்இதழ் மழைக்கண் அமர்த்த நோக்கே. | 16 |
| 358 |
நீலத்து அன்ன நிறம்கிளர் எருத்தின் காமர் பீலி ஆய்மயில் தோகை இன்தீம் குரல துவன்றி மென்சீர் ஆடுதகை எழில்நலம் கடுப்பக் கூடி கண்ணேர் இதழ தண்நறுங் குவளை . | 5 |
|
குறுந்தொடர் அடைச்சிய நறும்பல் கூழை நீடுநீர் நெடுஞ்சுனை ஆயமொடு ஆடாய் உயங்கிய மனத்தை யாகிப் புலம்புகொண்டு இன்னை ஆகிய நின்நிறம் நோக்கி அன்னை வினவினள் ஆயின், அன்னோ! | 10 | |
|
என்னென உரைக்கோ யானே- துன்னிய பெருவரை இழிதரும் நெடுவெள் அருவி ஓடை யானை உயர்மிசை எடுத்த ஆடுகொடி கடுப்பத் தோன்றும் கோடுயர் வெற்பன் உறீஇய நோயே? | 15 |
| 359 |
'பனிவார் உண்கணும் பசந்த தோளும் நனிபிறர் அறியச் சாஅய நாளும் கரந்தனம் உறையும் நம்பண்பு அறியார் நீடினர் மன்னோ காதலர்' எனநீ எவன்கை யற்றனை?- இகுளை!- அவரே | 5 |
|
வான வரம்பன் வெளியத்து அன்னநம் மாணலம் தம்மொடு கொண்டனர்- முனாஅது அருஞ்சுரக் கவலை அசைஇய கோடியர் பெருங்கல் மீமிசை இயம்எழுந் தாங்கு வீழ்பிடி கெடுத்த நெடுந்தாள் யானை | 5 | |
|
சூர்புகல் அடுக்கத்து மழைமாறு முழங்கும் பொய்யா நல்லிசை மாவண் புல்லி கவைக்கதிர் வரகின் யாணர்ப் பைந்தாள் முதைச்சுவல் மூழ்கிய கான்சுடு குரூஉப்புகை அருவித் துவலையொடு மயங்கும் பெருவரை அத்தம் இயங்கி யோரே! | 16 |
| 360 |
பல்பூந் தண்பொழில் பகல்உடன் கழிப்பி ஒருகால் ஊர்திப் பருதிஅம் செல்வன் குடவயின் மாமலை மறையக் கொடுங்கழித் தண்சேற்று அடைஇய கணைக்கால் நெய்தல் நுண்தாது உண்டு வண்டினம் துறப்ப | 5 |
|
வெருவரு கடுந்திறல் இருபெரும் தெய்வத்து உருவுடன் இயைந்த தோற்றம் போல அந்தி வானமொடு கடலணி கொளாஅ வந்த மாலை பெயரின் மற்றிவள் பெரும்புலம் பினளே தெய்ய அதனால் | 10 | |
|
பாணி பிழையா மாண்வினைக் கலிமா துஞ்சு ஊர் யாமத்துத் தெவிட்டல் ஓம்பி நெடுந்தேர் அகல நீக்கிப் பையெனக் குன்றுஇழி களிற்றின் குவவுமணல் நந்தி இரவின் வம்மோ- உரவுநீர்ச் சேர்ப்ப!- | 15 | |
|
இனமீன் அருந்து நாரையொடு பனைமிசை அன்றில் சேக்கும் முன்றில் பொன்னென நன்மலர் நறுவீ தாஅம் புன்னை நறும்பொழில் செய்தநம் குறியே | 19 |
| 361 |
'தூமலர்த் தாமரைப் பூவின் அங்கண் மாஇதழ்க் குவளை மலர்பிணைத் தன்ன திருமுகத்து அலமரும் பெருமதர் மழைக்கண் அணிவளை முன்கை ஆயிதழ் மடந்தை வார்முலை முற்றத்து நூலிடை விலங்கினும் | 5 |
|
கவவுப்புலந்து உறையும் கழிபெருங் காமத்து இன்புறு நுகர்ச்சியிற் சிறந்ததொன்று இல்லென அன்பால் மொழிந்த என்மொழி கொள்ளாய் பொருள்புரி வுண்ட மருளி நெஞ்சே!- கரியாப் பூவின் பெரியோர் ஆர | 10 | |
|
அழலெழு தித்தியம் மடுத்த யாமை நிழலுடை நெடுங்கயம் புகல்வேட் டாஅங்கு உள்ளுதல் ஓம்புமதி இனிநீ முள்ளெயிற்றுச் சின்மொழி அரிவை தோளே- பன்மலை வெவ்வறை மருங்கின் வியன்சுரம் எவ்வம் கூர இறந்தனம் யாமே! | 16 |
| 362 |
பாம்புடை விடர பனிநீர் இட்டுத்துறை தேம்கலந்து ஒழுக யாறுநிறைந் தனவே வெண்கோட்டு யானை பொருத புண்கூர்ந்து பைங்கண் வல்லியம் கல்லளைச் செறிய முருக்கரும்பு அன்ன வள்ளுகிர் வயப்பிணவு | 5 |
|
கடிகொள வழங்கார் ஆறே ஆயிடை எல்லிற்று என்னான் வென்வேல் ஏந்தி நசைதர வந்த நன்ன ராளன் நெஞ்சுபழு தாக வறுவியன் பெயரின் இன்றிப் பொழுதும் யான்வா ழலனே | 10 | |
|
எவன்கொல்?- வாழி தோழி!- நம் இடைமுலைச் சுணங்கணி முற்றத்து ஆரம் போலவும் சிலம்புநீடு சோலைச் சிதர்தூங்கு நளிர்ப்பின் இலங்குவெள் அருவி போலவும் நிழல்கொண் டனவால், திங்கள்அம் கதிரே! | 15 |
| 363 |
நிறைசெலல் இவுளி விரைவுடன் கடைஇ அகலிரு விசும்பிற் பகல்செலச் சென்று மழுகுசுடர் மண்டிலம் மாமலை மறைய பொழுதுகழி மலரிற் புனையிழை! சாஅய்! அணை அணைந்து இனையை ஆகல்- கணையரைப் | 5 |
|
புல்லிலை நெல்லிப் புகரில் பசுங்காய் கல்லதர் மருங்கில் கடுவளி உதிர்ப்ப பொலஞ்செய் காசிற் பொற்பத் தாஅம் அத்தம் நண்ணி அதர்பார்த் திருந்த கொலைவெங் கொள்கைக் கொடுந்தொழின் மறவர் | 10 | |
|
ஆறுசெல் மாக்கள் அருநிறத்து எறிந்த எஃகுஉறு விழுப்புண் கூர்ந்தோர் எய்திய வளைவாய்ப் பருந்தின் வள்ளுகிர்ச் சேவல் கிளைதரு தெள்விளி கெழுமுடைப் பயிரும் இன்னா வெஞ்சுரம் இறந்தோர் முன்னிய | 15 | |
|
செய்வினை வலத்தர் ஆகி இவணயந்து எய்தவந் தனரே!- தோழி!- மையெழில் துணையேர் எதிர்மலர் உண்கண் பிணையேர் நோக்கம் பெருங்கவின் கொளவே. | 19 |
| 364 |
மாதிரம் புதையப் பாஅய்க் கால்வீழ்த்து ஏறுடைப் பெருமழை பொழிந்தென அவல்தோறு ஆடுகளப் பறையின் வரிநுணல் கறங்க ஆய்பொன் அவிர்இழை தூக்கி யன்ன நீடிணர்க் கொன்றை- கவின்பெறக் காடுடன் | 5 |
|
சுடர்புரை தோன்றிப் புதல்தலைக் கொளாஅ முல்லை இல்லமொடு மலரக் கல்ல பகுவாய்ப் பைஞ்சுனை மாவுண மலிரக் கார்தொடங் கின்றே காலை காதலர் வெஞ்சின வேந்தன் வியன்பெரும் பாசறை | 10 | |
|
வென்றி வேட்கையொடு நம்மும் உள்ளார் யாதுசெய் வாங் கொல்?- தோழி!- நோதகக் கொலைகுறித் தன்ன மாலை துனைதரு போழ்தின் நீந்தலோ அரிதே! | 14 |
| 365 |
அகல்வாய் வானம் ஆலிருள் பரப்ப பகல்ஆற்றுப் படுத்த பையென் தோற்றமொடு சினவல் போகிய புன்கண் மாலை அத்தம் நடுகல் ஆள்என உதைத்த கான யானைக் கதுவாய் வள்ளுகிர் | 5 |
|
இரும்பனை இதக்கையின் ஒடியும் ஆங்கண் கடுங்கண் ஆடவர் ஏமுயல் கிடக்கை வருநர் இன்மையின் களையுநர்க் காணா என்றூழ் வெஞ்சுரம் தந்த நீயே! துயர்செய்து ஆற்றா யாகிப் பெயர்பாங்கு | 10 | |
|
உள்ளினை- வாழிய- நெஞ்சே!- வென்வேல் மாவண் கழுவுள் காமூர் ஆங்கண் பூதம் தந்த பொரியரை வேங்கைத் தண்கமழ் புதுமலர் நாறும் அஞ்சில் ஓதி ஆய்மடத் தகையே. | 15 |
| 366 |
தாழ்சினை மருதம் தகைபெறக் கவினிய நீர்சூழ் வியன்களம் பொலியப் போர்ப்பஅழித்து கள்ளார் களமர் பகடுதலை மாற்றி கடுங்காற்று எறியப் போகிய துரும்புடன் காயல் சிறுதடிக் கண்கெடப் பாய்தலின் | 5 |
|
இருநீர்ப் பரப்பின் பனித்துறைப் பரதவர் தீம்பொழி வெள்ளுப்புச் சிதைதலின் சினைஇக் கழனி உழவரொடு மாறுஎதிர்ந்து மயங்கி இருஞ்சேற்று அள்ளல் எறிசெருக் கண்டு நரைமூ தாளர் கைபிணி விடுத்து | 10 | |
|
நனைமுதிர் தேறல் நுளையர்க்கு ஈயும் பொலம்பூண் எவ்வி நீழல் அன்ன நலம்பெறு பணைத்தோள் நன்னுதல் அரிவையொடு மணங்கமழ் தண்பொழில் அல்கி நெருநை நீதற் பிழைத்தமை அறிந்து கலுழ்ந்த கண்ணளெம் அணங்கன் னானே. | 16 |
| 367 |
இலங்குசுடர் மண்டிலம் புலந்தலைப் பெயர்ந்து பல்கதிர் மழுகிய கல்சேர் அமையத்து அலந்தலை மூதேறு ஆண்குரல் விளிப்ப மனைவளர் நொச்சி மாசேர்பு வதிய முனையுழை இருந்த அம்குடிச் சீறூர்க் | 5 |
|
கருங்கால் வேங்கைச் செஞ்சுவல் வரகின் மிகுபதம் நிறைந்த தொகுகூட்டு ஒருசிறைக் குவியடி வெருகின் பைங்கண் ஏற்றை ஊன்நசைப் பிணவின் உயங்குபசி களைஇயர் தளிர்புரை கொடிற்றின் செறிமயிர் எருத்திற் | 10 | |
|
கதிர்த்த சென்னிக் கவிர்ப்பூ அன்ன நெற்றிச் சேவல் அற்றம் பார்க்கும் புல்லென் மாலையும் இனிது மன்றம்ம- நல்லக வனமுலை அடையப் புல்லுதொறும் உயிர்குழைப் பன்ன சாயற் செயிர்தீர் இன்துணைப் புணர்ந்திசி னோர்க்கே. | 16 |
| 368 |
தொடுதோற் கானவன் சூடுறு வியன்புனம் கரிபுறம் கழீஇய பெரும்பாட்டு ஈரத்துக் தொடுவளர் பைந்தினை நீடுகுரல் காக்கும் ஒண்தொடி மகளிர்க்கு ஊசல் ஆக ஆடுசினை ஒழித்த கோடுஇணர் கஞலிய | 5 |
|
குறும்பொறை அயலது நெடுந்தாள் வேங்கை மடமயிற் குடுமியின் தோன்றும் நாடன் உயர்வரை மருங்கின் காந்தளம் சோலைக் குரங்குஅறி வாரா மரம்பயில் இறும்பிற் கடிசுனைத் தெளிந்த மணிமருள் தீநீர் | 10 | |
|
பிடிபுணர் களிற்றின் எம்மொடு ஆடிப் பல்நாள் உம்பர்ப் பெயர்ந்து சில்நாள் கழியா மையே வழிவழிப் பெருகி அம்பணை விளைந்த தேக்கட் டேறல் வண்டுபடு கண்ணியர் மகிழும் சீறூர் | 15 | |
|
எவன்கொல்- வாழி, தோழி!- கொங்கர் மணியரை யாத்து மறுகின் ஆடும் உள்ளி விழவின் அன்ன அலர்ஆ கின்றது பலர்வாய்ப் பட்டே? | 19 |
| 369 |
கண்டிசின்- மகளே!- கெழீஇ இயைவெனை ஒண்தொடி செறித்த முன்கை ஊழ்கொள்பு மங்கையர் பலபா ராட்டச் செந்தார்க் கிள்ளையும் தீம்பால் உண்ணா மயிலியற் சேயிழை மகளிர் ஆயமும் அயரா | 5 |
|
தாழியும் மலர்பல அணியா கேழ்கொளக் காழ்புனைந்து இயற்றிய வனப்பமை நோன்சுவர் பாவையும் பலிஎனப் பெறாஅ நோய்பொர இவை கண்டு இனைவதன் தலையும் நினைவிலேன் கொடியோள் முன்னியது உணரேன் 'தொடியோய்! | 10 | |
|
இன்றுநின் ஒலிகுரல் மண்ணல்' என்றதற்கு, எற்புலந்து அழிந்தன ளாகித் தற்றகக் கடல்அம் தானைக் கைவண் சோழர் கெடல்அரு நல்லிசை உறந்தை அன்ன நிதியுடை நல்கர்ப் புதுவது புனைந்து | 15 | |
|
தமர்மணன் அயரவும் ஒல்லாள் கவர்முதல் ஓமை நீடிய உலவை நீளிடை மணியணி பலகை மாக்காழ் நெடுவேல் துணிவுடை உள்ளமொடு துதைந்த முன்பின் அறியாத் தேஎத்து அருஞ்சுரம் மடுத்த | 20 | |
|
சிறியோற்கு ஒத்தஎன் பெருமடத் தகுவி 'சிறப்பும் சீரும் இன்றிச் சீறூர் நல்கூர் பெண்டின் புல்வேய் குரம்பை ஓர்ஆ யாத்த ஒருதூண் முன்றில் ஏதில் வறுமனைச் சிலம்புடன் கழீஇ மேயினள் கொல்?' என நோவல் யானே. | 26 |
| 370 |
'வளைவாய்க் கோதையர் வண்டல் தைஇ இளையோர் செல்ப எல்லும் எல்லின்று அகலிலைப் புன்னைப் புகர்இல் நீழல் பகலே எம்மொடு ஆடிஇரவே காயல் வேய்ந்த தேயா நல்லில் | 5 |
|
நோயொடு வைகுதி ஆயின் நுந்தை அருங்கடிப் படுவலும்' என்றி; மற்று 'நீ செல்லல்' என்றலும் ஆற்றாய் 'செலினே வாழலென்' என்றி ஆயின் ஞாழல் வண்டுபடத் ததைந்த கண்ணி நெய்தல் | 10 | |
|
தண்ணரும் பைந்தார் துயல்வர அந்திக் கடல்கெழு செல்வி கரைநின் றாங்கு நீயே கானல் ஒழிய யானே வெறிகொள் பாவையிற் பொலிந்தஎன் அணிதுறந்து ஆடுமகள் போலப் பெயர்தல் ஆற்றேன் தெய்ய அலர்கவிவ் வூரே! | 16 |
| 371 |
அவ்விளிம்பு உரீஇய விசையமை நோன்சிலை செவ்வாய்ப் பகழிச் செயிர்நோக்கு ஆடவர் கணையிடக் கழிந்ததன் வீழ்துணை உள்ளிக் குறுநெடுந் துணைய மறிபுடை ஆடப் புன்கண் கொண்ட திரிமருப்பு இரலை | 5 |
|
மேய்பதம் மறுத்த சிறுமையொடு நோய்கூர்ந்து நெய்தலம் படுவில் சில்நீர் உண்ணாது எஃகுஉறு மாந்தரின் இனைந்துகண் படுக்கும் பைதற வெம்பிய பாழ்சேர் அத்தம் எமியம் நீந்தும் எம்மினும் பனிவார்ந்து | 10 | |
|
என்ன ஆம்கொல் தாமே 'தெண்நீர் ஆய்சுனை நிகர்மலர் போன்ம்' என நசைஇ வீதேர் பறவை விழையும் போதார் கூந்தல்நம் காதலி கண்ணே? | 14 |
| 372 |
அருந்தெறன் மரபின் கடவுள் காப்பப் பெருந்தேன் தூங்கும் நாடுகாண் நனந்தலை அணங்குடை வரைப்பிற் பாழி ஆங்கண் வேண்முது மாக்கள் வியனகர்க் கரந்த அருங்கல வெறுக்கையின் அரியோள் பண்புநினைந்து | 5 |
|
வருந்தினம் மாதோ எனினும் அஃது ஒல்லாய் இரும்பணை தொடுத்த பலராடு ஊசல் ஊர்ந்திழி கயிற்றின் செலவர வருந்தி நெடுநெறிக் குதிரைக் கூர்வேல் அஞ்சி கடுமுனை அலைத்த கொடுவில் ஆடவர் | 10 | |
|
ஆடுகொள் பூசலின் பாடுசிறந்து எறியும் பெருந்துடி வள்பின் வீங்குபு நெகிழா மேய்மணி இழந்த பாம்பின் நீநனி தேம்பினை- வாழிஎன் நெஞ்சே!- வேந்தர் கோண்தணி எயிலிற் காப்புச் சிறந்து ஈண்டுஅருங் குரையள்நம் அணங்கி யோளே. | 16 |
| 373 |
முனைகவர்ந்து கொண்டெனக் கலங்கிப் பீர்எழுந்து மனைபாழ் பட்ட மரைசேர் மன்றத்துப் பணைத்தாள் யானை பரூஉப்புறம் உரிஞ்சக் செதுகாழ் சாய்ந்த முதுகாற் பொதியில் அருஞ்சுரம் நீந்திய வருத்தமொடு கையற்றுப் | 5 |
|
பெரும்புன் மாலை புலம்புவந்து உறுதர மீளிஉள்ளம் செலவுவலி யுறுப்பத் தாள்கை பூட்டிய தனிநிலை இருக்கையொடு தன்னிலை உள்ளும் நந்நிலை உணராள் இரும்பல் கூந்தல் சேயிழை மடந்தை | 10 | |
|
கனையிருள் நடுநாள் அணையொடு பொருந்தி வெய்துற்றுப் புலக்கும் நெஞ்சமொடு ஐதுஉயிரா ஆயிதழ் மழைக்கண் மல்கநோய் கூர்ந்து பெருந்தோள் நனைக்கும் கலுழ்ந்துவார் அரிப்பனி மெல்விரல் உகிரின் தெறியினள் வென்வேல் | 15 | |
|
அண்ணல் யானை அடுபோர் வேந்தர் ஒருங்குஅகப் படுத்த முரவுவாய் ஞாயில் ஓர்எயில் மன்னன் போலத் துயில்துறந் தனள்கொல்? அளியள் தானே! | 19 |
| 374 |
மாக்கடல் முகந்து மாதிரத்து இருளி மலர்தலை உலகம் புதைய வலன்ஏர்பு பழங்கண் கொண்ட கொழும்பல் கொண்மூ போழ்ந்த போலப் பலவுடன் மின்னி தாழ்ந்த போல நனியணி வந்து | 5 |
|
சோர்ந்த போலச் சொரிவன பயிற்றி இடியும் முழக்கும் இன்றிப் பாணர் வடியுறு நல்யாழ் நரம்புஇசைத் தன்ன இன்குரல் அழிதுளி தலைஇ நன்பல பெயல்பெய்து கழிந்த பூநாறு வைகறைச் | 10 | |
|
செறிமணல் நிவந்த களர்தோன்று இயவில் குறுமோட்டு மூதாய் குறுகுறு ஓடி மணிமண்டு பவளம் போலக் காயா அணிமிகு செம்மல் ஒளிப்பன மறையக் கார்கவின் கொண்ட காமர் காலைச் | 15 | |
|
செல்க தேரே- நல்வலம் பெறுந! பெருந்தோள் நுணுகிய நுசுப்பின் திருந்திழை அரிவை விருந்தெதிர் கொளவே! | 18 |
| 375 |
'சென்று நீடுநர் அல்லர்; அவர்வயின் இனைதல் ஆனாய்' என்றிசின் இகுளை! அம்புதொடை அமைதி காண்மார் வம்பலர் கலனிலர் ஆயினும் கொன்றுபுள் ஊட்டும் கல்லா இளையர் கலித்த கவலைக் | 5 |
|
கணநரி இனனொடு குழீஇ நிணனருந்தும் நெய்த்தோர் ஆடிய மல்லல் மொசிவிரல் அத்த எருவைச் சேவல் சேர்ந்த அரைசேர் யாத்த வெண்திரள் வினைவிறல் எழாஅத் திணிதோள் சோழர் பெருமகன் | 10 | |
|
விளங்குபுகழ் நிறுத்த இளம்பெருஞ் சென்னி குடிக்கடன் ஆகலின் குறைவினை முடிமார் செம்புஉறழ் புரிசைப் பாழி நூறி வம்ப வடுகர் பைந்தலை சவட்டிக் கொன்ற யானைக் கோட்டின் தோன்றும் | 15 | |
|
அஞ்சுவரு மரபின் வெஞ்சுரம் இறந்தோர் நோயிலர் பெயர்தல் அறியின் ஆழல மன்னோ தோழி! என் கண்ணே. | 18 |
| 376 |
செல்லல் மகிழ்ந! நிற் செய்கடன் உடையென்மன்- கல்லா யானை கடிபுனல் கற்றென மலிபுனல் பொருத மருதொங்கு படப்பை ஒலிகதிர்க் கழனிக் கழாஅர் முன்துறை கலிகொள் சுற்றமொடு கரிகால் காணத் | 5 |
|
தண்பதம் கொண்டு தவிர்த்த இன்னிசை ஒண்பொறிப் புனைகழல் சேவடி புரளக் கருங்கச்சு யாத்த காண்பின் அவ்வயிற்று இரும்பொலப் பாண்டில் மணியொடு தெளிர்ப்பப் புனல்நயந்து ஆடும் அத்தி அணிநயந்து | 10 | |
|
காவிரி கொண்டுஒளித் தாங்கு மன்னோ! நும்வயிற் புலத்தல் செல்லேம்; எம்வயின் பசந்தன்று காண்டிசின் நுதலே; அசும்பின் அம்தூம்பு வள்ளை அழற்கொடி மயக்கி வண்தோட்டு நெல்லின் வாங்குபீள் விரியத் | 15 | |
|
துய்த்தலை முடங்குஇறாத் தெறிக்கும் பொற்புடைக் குரங்குஉளைப் புரவிக் குட்டுவன் மரந்தை அன்னஎன் நலம்தந்து சென்மே! | 18 |
| 377 |
கோடை நீடலின் வாடுபுலத்து உக்க சிறுபுல் உணவு நெறிபட மறுகி நுண்பல் எறும்பி கொண்டளைச் செறித்த வித்தா வல்சி வீங்குசிலை மறவர் பல்லூழ் புக்குப் பயன்நிரை கவரக் | 5 |
|
கொழுங்குடி போகிய பெரும்பாழ் மன்றத்து நரைமூ தாளர் அதிர்தலை இறக்கிக் கவைமனத்து இருத்தும் வல்லுவனப்பு அழிய வரிநிறச் சிதலை அரித்தலின் புல்லென்று பெருநலம் சிதைந்த பேஎம்முதிர் பொதியில் | 10 | |
|
இன்னா ஒருசிறைத் தங்கி இன்னகைச் சிறுமென் சாயல் பெருநலம் உள்ளி வம்பலர் ஆகியும் கழிப மன்ற- நசைதர வந்தோர் இரந்தவை இசைபடப் பெய்தல் ஆற்று வோரே! | 15 |
| 378 |
'நிதியம் துஞ்சும் நிவந்தோங்கு வரைப்பின் வதுவை மகளிர் கூந்தல் கமழ்கொள வங்கூழ் ஆட்டிய அம்குழை வேங்கை நன்பொன் அன்ன நறுந்தாது உதிரக் காமர் பீலி ஆய்மயில் தோகை | 5 |
|
வேறுவேறு இனத்த வரைவாழ் வருடைக் கோடுமுற்று இளந்தகர் பாடுவிறந்து இயல ஆடுகள வயிரின் இனிய ஆலிப் பசும்புற மென்சீர் ஒசிய விசும்புஉகந்து இருங்கண் ஆடுஅமைத் தயங்க இருக்கும் | 10 | |
|
பெருங்கல் நாடன் பிரிந்த புலம்பும் உடன்ற அன்னை அமரா நோக்கமும் வடந்தை தூக்கும் வருபனி அற்சிரச் சுடர்கெழு மண்டிலம் அழுங்க ஞாயிறு குடகடல் சேரும் படர்கூர் மாலையும் | 15 | |
|
அனைத்தும் அடூஉநன்று நலிய உஞற்றி யாங்ஙனம் வாழ்தி?' என்றி- தோழி!- நீங்கா வஞ்சினம் செய்துநத் துறந்தோர் உள்ளார் ஆயினும் உளெனே- அவர் நாட்டு அள்ளிலைப் பலவின் கனிகவர் கைய | 20 | |
|
கல்லா மந்தி கடுவனோடு உகளும் கடுந்திறல் அணங்கின் நெடும்பெருங் குன்றத்துப் பாடின் அருவி சூடி வான்தோய் சிமையம் தோன்ற லானே. | 24 |
| 379 |
நந்நயந்து உறைவி தொன்னலம் அழியத் தெருளா மையின் தீதொடு கெழீஇ அருளற நிமிர்ந்த முன்பொடு பொருள்புரிந்து ஆள்வினைக்கு எதிரிய மீளிநெஞ்சே! நினையினை ஆயின் எனவ கேண்மதி!- | 5 |
|
விரிதிரை முந்நீர் மண்திணி கிடக்கைப் பரிதிஅம் செல்வம் பொதுமை இன்றி நனவின் இயன்றது ஆயினும் கங்குற் கனவின் அற்று அதன் கழிவே அதனால் விரவுறு பன்மலர் வண்டுசூழ்பு அடைச்சிச் | 10 | |
|
சுவல்மிசை அரைஇய நிலைதயங்கு உறுமுடி ஈண்டுபல் நாற்றம் வேண்டுவயின் உவப்பச் செய்வுறு விளங்கிழைப் பொலிந்த தோள்சேர்பு எய்திய கனைதுயில் ஏற்றொறும் திருகி மெய்புகு வன்ன கைகவர் முயக்கின் | 15 | |
|
மிகுதிகண் டன்றோ இலெனே நீ நின் பல்பொருள் வேட்கையின் சொல்வரை நீவிச் செலவுவலி யுறுத்தனை ஆயிற் காலொடு கனைஎரி நிகழ்ந்த இலையில் அம் காட்டு உழைப்புறத்து அன்ன புள்ளி நீழல் | 20 | |
|
அசைஇய பொழுதில் பசைஇய வந்துஇவள் மறப்புஅரும் பல்குணம் நிறத்துவந்து உறுதர ஒருதிறம் நினைத்தல் செல்லாய் திரிபுநின்று உறுபுலி உழந்த வடுமருப்பு ஒருத்தற்குப் பிடியிடு பூசலின் அடிபடக் குழிந்த | 25 | |
|
நிரம்பா நீளிடைத் தூங்கி இரங்குவை அல்லையோ உரங்கெட மெலிந்தே? | 27 |
| 380 |
தேர்சேண் நீக்கித் தமியன் வந்து, நும் ஊர்யாது? என்ன நணிநணி ஒதுங்கி முன்னாள் போகிய துறைவன் நெருநை அகலிலை நாவல் உண்துறை உதிர்த்த கனிகவின் சிதைய வாங்கிக் கொண்டுதன் | 5 |
|
தாழை வேர்அளை வீழ்துணைக்கு இடூஉம் அலவற் காட்டி, 'நற்பாற்று இது' என நினைந்த நெஞ்சமொடு நெடிதுபெயர்ந் தோனே உதுக்காண் தோன்றும் தேரே இன்றும் நாம்எதிர் கொள்ளா மாயின் தான்அது | 10 | |
|
துணிகுவன் போலாம் நாணுமிக உடையன் வெண்மணல் நெடுங்கோட்டு மறைகோ?- அம்ம, தோழி!- கூறுமதி நீயே! | 13 |
| 381 |
ஆளி நன்மான் அணங்குடை ஒருத்தல் மீளி வேழத்து நெடுந்தகை புலம்ப ஏந்தல் வெண்கோடு வாங்கிக் குருகருந்தும் அஞ்சுவரத் தகுந ஆங்கண் மஞ்சுதப அழல்கான்று திரிதரும் அலங்குகதிர் மண்டிலம் | 5 |
|
நிழல்சூன்று உண்ட நிரம்பா நீளிடை கற்றுரிக் குடம்பைக் கதநாய் வடுகர் விற்சினம் தணிந்த வெருவரு கவலை குருதி ஆடிய புலவுநாறு இருஞ்சிறை எருவைச் சேவல் ஈண்டுகிளைத் தொழுதி | 10 | |
|
பச்சூன் கொள்ளை சாற்றிப் பறைநிவந்து செக்கர் வானின் விசும்பணி கொள்ளும் அருஞ்சுரம் நீந்திய நம்மினும் பொருந்தார் முனைஅரண் கடந்த வினைவல் தானைத் தேனிமிர் நறுந்தார் வானவன் உடற்றிய | 15 | |
|
ஒன்னாத் தெவ்வர் மன்னெயில் போலப் பெரும்பாழ் கொண்ட மேனியள் நெடிதுயிர்த்து வருந்தும்கொல்? அளியள் தானே!- சுரும்புண நெடுநீர் பயந்த நிரைஇதழ்க் குவளை எதிர்மலர் இணைப்போது அன்னதன் அரிமதர் மழைக்கண் தெண்பனி கொளவே! | 21 |
| 382 |
பிறருறு விழுமம் பிறரும் நோப தம்முறு விழுமம் தமக்கோ தஞ்சம் கடம்புகொடி யாத்துக் கண்ணி சூட்டி வேறுபல் குரல ஒருதூக்கு இன்னியம் காடுகெழு நெடுவேட் பாடுகொளைக்கு ஏற்ப | 5 |
|
அணங்கயர் வியன் களம் பொலியப் பையத் தூங்குதல் புரிந்தனர் நமரென ஆங்கவற்கு அறியக் கூறல் வேண்டும்- தோழி!- அருவி பாய்ந்த கருவிரல் மந்தி செழுங்கோட் பலவின் பழம்புணை யாகச் | 10 | |
|
சாரல் பேரூர் முன்துறை இழிதரும் வறனுறல் அறியாச் சோலை விறன்மலை நாடன் சொல்நயந் தோயே! | 13 |
| 383 |
தற்புரந்து எடுத்த எற்றுந்து உள்ளாள் ஊருஞ் சேரியும் ஓராங்கு அலர்எழக் காடுங் கானமும் அவனொடு துணிந்து நாடுந் தேயமும் நனிபல இறந்த சிறுவன் கண்ணிக்கு ஏர்தே றுவரென | 5 |
|
வாடினை- வாழியோ, வயலை!- நாள்தொறும் பல்கிளைக் கொடிகொம்பு அலமர மலர்ந்த அல்குல் தலைக்கூட்டு அம்குழை உதவிய வினையமை வரனீர் விழுத்தொடி தத்தக் கமஞ்சூற் பெருநிறை தயங்க முகந்துகொண்டு | 10 | |
|
ஆய்மடக் கண்ணள் தாய்முகம் நோக்கிப் பெய்சிலம்பு ஒலிப்பப் பெயர்வனள் வைகலும் ஆரநீர் ஊட்டிப் புரப்போர் யார்மற்றுப் பெறுகுவை அளியை நீயே! | 14 |
| 384 |
இருந்த வேந்தன் அருந்தொழில் முடித்தெனப் புரிந்த காதலொடு பெருந்தேர் யானும் ஏறியது அறிந்தன்று அல்லது வந்த ஆறுநனி அறிந்தன்றொ இலெனே! "தா அய் முயற்பறழ் உகளும் முல்லையம் புறவிற் | 5 |
|
கவைக்கதிர் வரகின் சீறூர் ஆங்கண் மெல்லியல் அரிவை இல்வயின் நிறீஇ இழிமின்" என்றநின் மொழிமருண் டிசினே! வான்வழங்கு இயற்கை வளி பூட் டினையோ? மானுரு ஆகநின் மனம்பூட் டினையோ | 10 | |
|
உரைமதி- வாழியோ வலவ! - எனத்தன் வரைமருள் மார்பின் அளிப்பனன் முயங்கி மனைக்கொண்டு புக்கனன் நெடுந்தகை விருந்தேர் பெற்றனள் திருந்திழை யோளே! | 14 |
| 385 |
தன்னோ ரன்ன ஆயமும் மயிலியல் என்னோ ரன்ன தாயரும் காணக் கைவல் யானைக் கடுந்தேர்ச் சோழர் காவிரிப் படப்பை உறந்தை அன்ன பொன்னுடை நெடுநகர் புரையோர் அயர | 5 |
|
நன்மாண் விழவில் தகரம் மண்ணி யாம்பல புணர்ப்பச் சொல்லாள் காம்பொடு நெல்லி நீடிய கல்லறைக் கவாஅன் அத்த ஆலத்து அலந்தலை நெடுவீழ் தித்திக் குறங்கில் திருந்த உரிஞ | 10 | |
|
வளையுடை முன்கை அளைஇக் கிளைய பயிலிரும் பிணையல் பசுங்காழ்க் கோவை அகலமை அல்குல் பற்றிக் கூந்தல் ஆடுமயிற் பீலியின் பொங்க நன்றும் தானமர் துணைவன் ஊக்க ஊங்கி | 15 | |
|
உள்ளாது கழிந்த முள்ளெயிற்றுத் துவர்வாய்ச் சிறுவன் கண்ணி சிலம்பு கழீஇ அறியாத் தேஎத்தள் ஆகுதல் கொடிதே! | 18 |
| 386 |
பொய்கை நீர்நாய்ப் புலவுநாறு இரும்போத்து வாளை நாளிரை தேரும் ஊர! நாணினென் பெரும! யானே- பாணன் மல்லடு மார்பின் வலியுற வருந்தி எதிர்தலைக் கொண்ட ஆரியப் பொருநன் | 5 |
|
நிறைத்திரண் முழவுத்தோள் கையகத்து ஒழிந்த திறன்வேறு கிடக்கை நோக்கி நற்போர்க் கணையன் நாணி யாங்கு- மறையினள் மெல்ல வந்து நல்ல கூறி மைஈர் ஓதி மடவோய்! யானும்நின் | 10 | |
|
சேரி யேனே அயலி லாட்டியேன் நுங்கை ஆகுவென் நினக்கெனத் தன்கைத் தொடுமணி மெல்விரல் தண்ணெனத் தைவர நுதலும் கூந்தலும் நீவி பகல்வந்து பெயர்ந்த வாணநுதற் கண்டே! | 15 |
| 387 |
திருந்திழை நெகிழ்ந்து பெருந்தோள் சாஅய் அரிமதர் மழைக்கண் கலுழச் செல்வீர்! வருவீர் ஆகுதல் உரைமின் மன்னோ உவருணப் பறைந்த ஊன்தலைச் சிறாஅரொடு அவ்வரி கொன்ற கறைசேர் வள்ளுகிர்ப் | 5 |
|
பசைவிரற் புலைத்தி நெடிதுபிசைந்து ஊட்டிய பூந்துகில் இமைக்கும் பொலன்காழ் அல்குல் அவ்வரி சிதைய நோக்கி வெவ்வினைப் பயிலரிற் கிடந்த வேட்டுவிளி வெரீஇ வரிப்புற இதலின் மணிக்கட் பேடை | 10 | |
|
நுண்பொறி அணிந்த எருத்தின் கூர்முட் செங்காற் சேவற் பயிரும் ஆங்கண் வில்லீண்டு அருஞ்சமம் ததைய நூறி நல்லிசை நிறுத்த நாணுடை மறவர் நிரைநிலை நடுகற் பொருந்தி இமையாது | 15 | |
|
இரைநசைஇக் கிடந்த முதுவாய்ப் பல்லி சிறிய தெற்றுவ தாயிற் பெரிய ஓடை யானை உயர்ந்தோர் ஆயினும் நின்றாங்குப் பெயரும் கானம் சென்றோர் மன்னென இருக்கிற் போர்க்கே. | 20 |
| 388 |
அம்ம!- வாழி தோழி!- நம்மலை அமையறுத்து இயற்றிய வெவ்வாய்த் தட்டையின் நறுவிரை ஆரம் அறவெறிந்து உழுத உளைக்குரல் சிறுதினை கவர்தலின் கிளையமல் பெருவரை அடுக்கத்துக் குரீஇ ஓப்பி | 5 |
|
ஓங்கிருஞ் சிலம்பின் ஒள்ளிணர் நறுவீ வேங்கையம் கவட்டிடை நிவந்த இதணத்துப் பொன்மருள் நறுந்தாது ஊதும் தும்பி இன்னிசை ஓரா இருந்தன மாக 'மையீர் ஓதி மடநல் லீரே! | 10 | |
|
நொவ்வியற் பகழி பாய்ந்தெனப் புண்கூர்ந்து எவ்வமொடு வந்த உயர்மருப்பு ஒருத்தல்நும் புனத்துழிப் போகல் உறுமோ மற்று' என சினவுக்கொள் ஞமலி செயிர்த்துப்புடை ஆடச் சொல்லிக் கழிந்த வல்விற் காளை | 15 | |
|
சாந்தார் அகலமும் தகையும் மிகநயந்து ஈங்குநாம் உழக்கும் எவ்வம் உணராள் நன்னர் நெஞ்சமொடு மயங்கி வெறியென அன்னை தந்த முதுவாய் வேலன் 'எம்மிறை அணங்கலின் வந்தன்று இந்நோய் | 20 | |
|
தணிமருந்து அறிவல்' என்னும் ஆயின் வினவின் எவனோ மற்றே- கனல்சின மையல் வேழம் மெய்யுளம் போக ஊட்டி யன்ன ஊன்புரள் அம்பொடு காட்டுமான் அடிவழி ஒற்றி வேட்டம் செல்லுமோ நும்மிறை? எனவே. | 26 |
| 389 |
அறியாய்- வாழி தோழி!- நெறிகுரல் சாந்தார் கூந்தல் உளரிப் போதணிந்து தேங்கமழ் திருநுதல் திலகம் தைஇயும் பல்லிதழ் எதிர்மலர் கிள்ளி வேறுபட நல்லிள வனமுலை அல்லியொடு அப்பியும் | 5 |
|
பெருந்தோள் தொய்யில் வரித்தும் சிறுபரட்டு அஞ்செஞ் சீறடிப் பஞ்சி ஊட்டியும் எற்புறந் தந்து நிற்பா ராட்டிப் பல்பூஞ் சேக்கையிற் பகலும் நீங்கார் மனைவயின் இருப்பவர் மன்னே- துனைதந்து | 10 | |
|
இரப்போர் ஏந்துகை நிறையப் புரப்போர் புலம்பில் உள்ளமொடு புதுவதந்து உவக்கும் அரும்பொருள் வேட்டம் எண்ணி கறுத்தோர் சிறுபுன் கிளவிச் செல்லல் பாழ்பட நல்லிசை தம்வயின் நிறுமார் வல்வேல் | 15 | |
|
வான வரம்பன் நல்நாட்டு உம்பர் வேனில் நீடிய வெங்கடற்று அடைமுதல் ஆறுசெல் வம்பலர் வேறுபிரிந்து அலறக் கொலைவெம் மையின் நிலைபெயர்ந்து உறையும் பெருங்களிறு தொலைச்சிய இருங்கேழ் ஏற்றை | 20 | |
|
செம்புல மருங்கிற் றன்கால் வாங்கி வலம்படு வென்றியொடு சிலம்பகம் சிலம்பப் படுமழை உருமின் முழங்கும் நெடுமர மருங்கின் மலைஇறந் தோரே! | 24 |
| 390 |
உவர்விளை உப்பின் கொள்ளை சாற்றி அதர்படு பூழிய சேட்புலம் படரும் ததர்கோல் உமணர் பதிபோகு நெடுநெறிக் கணநிரை வாழ்க்கைதான் நன்று கொல்லோ வணர்சுரி முச்சி முழுதுமற் புரள | 5 |
|
ஐதகல் அல்குல் கவின்பெறப் புனைந்த பல்குழைத் தொடலை ஒல்குவயின் ஒல்கி நெல்லும் உப்பும் நேரே ஊரீர்! கொள்ளீரோ எனச் சேரிதொறும் நுவலும் அவ்வாங்கு உந்தி அமைத்தோ ளாய்! நின் | 10 | |
|
மெய்வாழ் உப்பின் விலைஎய் யாம்எனச் சிறிய விலங்கின மாகப் பெரியதன் அரிவேய் உண்கண் அமர்த்தனள் நோக்கி யாரீ ரோஎம் விலங்கி யீஇரென மூரல் முறுவலள் பேர்வனள் நின்ற | 15 | |
|
சில்நிரை வால்வளைப் பொலிந்த பல்மாண் பேதைக்கு ஒழிந்ததென் நெஞ்சே! | 17 |
| 391 |
பார்வல் வெருகின் கூர்எயிற்று அன்ன வரிமென் முகைய நுண்கொடி அதிரல் மல்ககல் வட்டியர் கொள்விடம் பெறாஅர் விலைஞர் ஒழித்த தலைவேய் கான்மலர் தேம்பாய் முல்லையொடு ஞாங்கர்ப் போக்கி | 5 |
|
தண்ணறுங் கதுப்பிற் புணர்ந்தோர்- புனைந்தவென் பொதிமாண் முச்சி காண்தொறும் பண்டைப் பழவணி உள்ளப் படுமால்- தோழி! இன்றொடு சில்நாள் வரினுஞ் சென்றுநனி படாஅ வாகுமெம் கண்ணே கடாஅ | 10 | |
|
வான்மருப்பு அசைத்தல் செல்லாது யானைதன் வாய்நிறை கொண்ட வலிதேம்பு தடக்கை குன்றுபுகு பாம்பின் தோன்றும் என்றூழ் வைப்பின் சுரனிறந் தோரே! | 14 |
| 392 |
தாழ்பெருந் தடக்கை தலைஇய கானத்து வீழ்பிடி கெடுத்த வெண்கோட்டு யானை உண்குளகு மறுத்த உயக்கத் தன்ன பண்புடை யாக்கைச் சிதைவுநன்கு அறீஇப் பின்னிலை முனியா னாகி நன்றும் | 5 |
|
தாதுசெல் பாவை அன்ன தையல் மாதர் மெல்லியல் மடநல் லோள்வயின் தீதின் றாக நீபுணை புகுகென என்னும் தண்டும் ஆயின் மற்றவன் அழிதகப் பெயர்தல் நனிஇன் னாதே | 10 | |
|
ஒல்லினி வாழி தோழி!- கல்லெனக் கணமழை பொழிந்த கான்படி இரவில் தினைமேய் யானை இனனிரிந்து ஓடக் கல்லுயர் கழுதில் சேணோன் எறிந்த வல்வாய்க் கவணின் கடுவெடி ஒல்லென | 15 | |
|
மறப்புலி உரற வாரணம் கதற நனவுறு கட்சியின் நன்மயில் ஆல மலையுடன் வெரூஉம் மாக்கல் வெற்பன் பிரியுநள் ஆகலே அரிதே அதாஅன்று உரிதல் பண்பிற் பிரியுநன் ஆயின் | 20 | |
|
வினைதவப் பெயர்ந்த வென்வேல் வேந்தன் முனைகொல் தானையொடு முன்வந்து இறுப்பத் தன்வரம்பு ஆகிய மன்னெயில் இருக்கை ஆற்றா மையின் பிடித்த வேல்வலித் தோற்றம் பிழையாத் தொல்புகழ் பெற்ற | 25 | |
|
விழைதக ஓங்கிய கழைதுஞ்சு மருங்கிற் கானமர் நன்னன் போல யான்ஆ குவல்நின் நலம்தரு வேனே. | 28 |
| 393 |
கோடுயர் பிறங்கற் குன்றுபல நீந்தி வேறுபுலம் படர்ந்த வினைதரல் உள்ளத்து ஆறுசெல் வம்பலர் காய்பசி தீரிய முதைச்சுவற் கலித்த ஈர்இலை நெடுந்தோட்டுக் கவைக்கதிர் வரகின் கால்தொகு பொங்கழி | 5 |
|
கவட்டடிப் பொருத பல்சினை உதிர்வை அகன்கண் பாறைச் செவ்வயின் தெறீஇ வரியணி பணைத்தோள் வார்செவித் தன்னையர் பண்ணை வெண்பழத்து அரிசி ஏய்ப்பச் சுழல்மரம் சொலித்த சுளகுஅலை வெண்காழ் | 10 | |
|
தொடிமாண் உலக்கை ஊழின் போக்கி உரல்முகம் காட்டிய சுரைநிறை கொள்ளை ஆங்கண் இருஞ்சுனை நீரொடு முகவாக் களிபடு குழிசிக் கல்லடுப்பு ஏற்றி இணர்ததை கடுக்கை ஈண்டிய தாதிற் | 15 | |
|
குடவர் புழுக்கிய பொங்கவிழ்ப் புன்கம் மதர்வை நல்லான் பாலொடு பகுக்கும் நிரைபல குழீஇய நெடுமொழிப் புல்லி தேன்தூங்கு உயர்வரை நல்நாட்டு உம்பர் வேங்கடம் இறந்தனர் ஆயினும் ஆண்டவர் | 20 | |
|
நீடலர்- வாழி தோழி!- தோடுகொள் உருகெழு மஞ்ஞை ஒலிசீர் ஏய்ப்பத் தகரம் மண்ணிய தண்ணறு முச்சிப் புகரில் குவளைப் போதொடு தெரிஇதழ் வேனில் அதிரல் வேய்ந்தநின் ஏமுறு புணர்ச்சி இன்துயில் மறந்தே. | 26 |
| 394 |
களவும் புளித்தன; விளவும் பழுநின; சிறுதலைத் துருவின் பழுப்புறு விளைதயிர் இதைப்புன வரகின் அவைப்புமாண் அரிசியொடு கார்வாய்த்து ஒழிந்த ஈர்வாய்ப் புற்றத்து ஈயல்பெய்து அட்ட இன்புளி வெஞ்சோறு | 5 |
|
சேதான் வெண்ணெய் வெம்புறத்து உருக இளையர் அருந்தப் பின்றை, நீயும் இடுமுள் வேலி முடக்காற் பந்தர்ப் புதுக்கலத்து அன்ன செவ்வாய்ச் சிற்றிற் புனையிருங் கதுப்பின்நின் மனையோள் அயரப் | 10 | |
|
பாலுடை அடிசில் தொடீஇய ஒருநாள் மாவண் தோன்றல்! வந்தனை சென்மோ- காடுறை இடையன் யாடுதலைப் பெயர்க்கும் மடிவிடு வீளை வெரீஇக் குறுமுயல் மன்ற இரும்புதல் ஒளிக்கும் புன்புல வைப்பின்எம் சிறுநல் ஊரே. | 16 |
| 395 |
தண்கயம் பயந்த வண்காற் குவளை மாரி மாமலர் பெயற்குஏற் றன்ன நீரொடு நிறைந்த பேரமர் மழைக்கண் பனிவார் எவ்வம் தீர இனிவரின் நன்றுமன்- வாழி தோழி!- தெறுகதிர் | 5 |
|
ஈரம் நைத்த நீர்அறு நனந்தலை அழல்மேய்ந்து உண்ட நிழன்மாய் இயவின் வறன்மரத்து அன்ன கவைமருப்பு எழிற்கலை இறல்அவிர்ந் தன்ன தேர்நசைஇ ஓடிப் புறம்புவழிப் பட்ட உலமரல் உள்ளமொடு | 10 | |
|
மேய்பிணைப் பயிரும் மெலிந்தழி படர்குரல் அருஞ்சுரம் செல்லுநர் ஆள்செத்து ஓர்க்கும் திருந்தரை ஞெமைய பெரும்புனக் குன்றத்து ஆடுகழை இருவெதிர் நரலும் கோடுகாய் கடற்ற காடிறந் தோரே! | 1 5 |
| 396 |
தொடுத்தேன் மகிழ்ந! செல்லல்- கொடித்தேர்ப் பொலம்பூண் நன்னன் புன்னாடு கடிந்தென யாழிசை மறுகின் பாழி ஆங்கண் 'அஞ்சல்' என்ற ஆஅய் எயினன் இகலடு கற்பின் மிஞிலியொடு தாக்கித் | 5 |
|
தன்னுயிர் கொடுத்தனன் சொல்லியது அமையாது தெறலருங் கடவுள் முன்னர்த் தேற்றி மெல்லிறை முன்கை பற்றிய சொல்லிறந்து ஆர்வ நெஞ்சம் தலைத்தலை சிறப்பநின் மார்புதரு கல்லாய் பிறன் ஆயினையே | 10 | |
|
இனியான் விடுக்குவென் அல்லென் மந்தி பனிவார் கண்ணள் பலபுலந்து உறையக் கருந்திறல் அத்தி ஆடுஅணி நசைஇ நெடுநீர்க் காவிரி கொண்டொளித் தாங்குநின் மனையோள் வவ்வலும் அஞ்சுவல் சினைஇ | 15 | |
|
ஆரியர் அலறத் தாக்கிப் பேர்இசைத் தொன்றுமுதிர் வடவரை வணங்குவில் பொறித்து வெஞ்சின வேந்தரைப் பிணித்தோன் வஞ்சி யன்னவென் னலம்தந்து சென்மே! | 19 |
| 397 |
என்மகள் பெருமடம் யான்பா ராட்டத் தாய்தன் செம்மல் கண்டுகடன் இறுப்ப முழவுமுகம் புலரா விழவுடை வியனகர் மணனிடை யாகக் கொள்ளான் 'கல்பகக் கணமழை துறந்த கான்மயங்கு அழுவம் | 5 |
|
எளிய வாக ஏந்துகொடி பரந்த பொறிவரி அல்குல் மாஅயோட்கு' எனத் தணிந்த பருவம் செல்லான் படர்தரத் துணிந்தோன் மன்ற துனைவெங் காளை கடும்பகட்டு ஒருத்தல் நடுங்கக் குத்திப் | 10 | |
|
போழ்புண் படுத்த பொரியரை ஓமைப் பெரும்பொளிச் சேயரை நோக்கி ஊன்செத்துச் கருங்கால் யாத்துப் பருந்துவந்து இறுக்கும் சேண்உயர்ந்து ஓங்கிய வானுயர் நெடுங்கோட்டுக் கோடை வெவ்வளிக்கு உலமரும் புல்லிலை வெதிர நெல்விளை காடே. | 16 |
| 398 |
'இழைநிலை நெகிழ்ந்த எவ்வம் கூரப் படர்மலி வருத்தமொடு பலபுலந்து அசைஇ மென்தோள் நெகிழச் சாஅய்க் கொன்றை ஊழுறு மலரின் பாழ்பட முற்றிய பசலை மேனி நோக்கி நுதல்பசந்து | 5 |
|
இன்னேம் ஆகிய எம்மிவண் அருளான் நும்மோன் செய்த கொடுமைக்கு இம்மென்று அலமரல் மழைக்கண் தெண்பனி மல்க நன்று புறமாறி அகறல் யாழநின் குன்றுகெழு நாடற்கு என்னெனப் படுமோ? | 10 | |
|
கரைபொரு நீத்தம்! உரைஎனக் கழறி நின்னொடு புலத்தல் அஞ்சி அவர்மலைப் பன்மலர் போர்த்து நாணுமிக ஒடுங்கி மறைந்தனை கழியும் நிற்றந்து செலுத்தி நயன்அறத் துறத்தல் வல்லி யோரோ! | 15 | |
|
நொதும லாளர் அதுகண் ணோடாது அழற்சினை வேங்கை நிழல்தவிர்ந்து அசைஇ மாரி புரந்தர நந்தி ஆரியர் பொன்படு நெடுவரை புரையும் எந்தை பல்பூங் கானத்து அல்கி இன்றிவண் | 20 | |
|
சேந்தனை செலினே சிதைகுவது உண்டோ ? குயவரி இரும்போத்துப் பொருதபுண் கூர்ந்து உயங்குபிடி தழீஇய மதனழி யானை வாங்கமைக் கழையின் நரலும் அவர் ஓங்குமலை நாட்டின் வருஉ வோயே! | 25 |
| 399 |
சிமைய குரல சாந்துஅருந்தி இருளி இமையக் கானம் நாறும் கூந்தல் நந்நுதல் அரிவை! இன்னுறல் ஆகம் பருகு வன்ன காதல் உள்ளமொடு திருகுபு முயங்கல் இன்றியவண் நீடார்- | 5 |
|
கடற்றடை மருங்கின் கணிச்சியின் குழித்த உடைக்கண் நீடமை ஊறல் உண்ட பாடின் தெண்மணி பயங்கெழு பெருநிரை வாடுபுலம் புக்கெனக் கோடுதுவைத்து அகற்றி ஒல்குநிலைக் கடுக்கை அல்குநிழல் அசைஇப் | 10 | |
|
பல்லான் கோவலர் கல்லாது ஊதும் சிறுவெதிர்ந் தீங்குழற் புலம்புகொள் தெள்விளி மையில் பளிங்கின் அன்ன தோற்றப் பல்கோள் நெல்லிப் பைங்கால் அருந்தி மெல்கிடு மடமரை ஓர்க்கும் அத்தம் | 15 | |
|
காய்கதிர் கடுகிய கவினழி பிறங்கல் வேய்கண் உடைந்த சிமைய வாய்படு மருங்கின் மலைஇறந் தோரே. .399-18 |
| 400 |
நகைநன்று அம்ம தானே 'அவனொடு மனைஇறந்து அல்கினும் அல'ரென நயந்து கானல் அல்கிய நம்களவு அகல பல்புரிந்து இயறல் உற்ற நல்வினை நூல்அமை பிறப்பின் நீல உத்திக் | 5 |
|
கொய்ம்மயிர் எருத்தம் பிணர்படப் பெருகி நெய்ம்மிதி முனைஇய கொழுஞ்சோற்று ஆர்கை நிரலியைந்து ஒன்றிய செலவின் செந்தினைக் குரல்வார்ந் தன்ன குவவுத்தலை நந்நான்கு வீங்குசுவல் மொசியத் தாங்குநுகம் தழீஇப் . | 10 | |
|
பூம்பொறிப் பல்படை ஒலிப்பப் பூட்டி மதியுடைய வலவன் ஏவலின் இகுதுறைப் புனல்பாய்ந் தன்ன வாமான் திண்தேர்க் கணைகழிந் தன்ன நோன்கால் வண்பரிப் பால்கண்ட டன்ன ஊதை வெண்மணற் | 15 | |
|
கால்கண்ட டன்ன வழிபடப் போகி அயிர்ச்சேற்று அள்ளல் அழுவத்து ஆங்கண் இருள்நீர் இட்டுச்சுரம் நீந்தித் துறைகெழு மெல்லம் புலம்பன் வந்த ஞான்றை பூமலி இருங்கழித் துயல்வரும் அடையொடு | 20 | |
|
நேமி தந்த நெடுநீர் நெய்தல் விளையா இளங்கள் நாறப் பலவுடன் பொதிஅவிழ் தண்மலர் கண்டும் நன்றும் புதுவது ஆகின்று அம்ம- பழவிறல் பாடுஎழுந்து இரங்கு முந்நீர் . நீடிரும் பெண்ணை நம் அழுங்கல் ஊரே! | 26 |
அகநானுறு முற்றிற்று
கருத்துகள்
கருத்துரையிடுக