ஆய்வுக் கட்டுரைகள்

1. Home
2. Articles Books
3. ஆய்வுக் கட்டுரைகள்

கட்டுரைகள்

Back

ஆய்வுக் கட்டுரைகள்
ந.சி. கந்தையா

ஆய்வுக் கட்டுரைகள்
ந.சி. கந்தையா

---

---

 

1.  ஆய்வுக் கட்டுரைகள்

2. தமிழறிஞர் ந.சி. கந்தையா பிள்ளை அவர்களின் வாழ்வும் தொண்டும் (1893 - 1967)

3.  அகம் நுதலுதல்

4.  நூலறிமுகவுரை

5. கருவிநூல் தந்த ந.சி. கந்தையா

6. பதிப்புரை

 

ஆய்வுக் கட்டுரைகள்

ந.சி. கந்தையா

 

நூற்குறிப்பு
  நூற்பெயர் : ஆய்வுக் கட்டுரைகள்
  ஆசிரியர் : ந.சி. கந்தையா
  பதிப்பாளர் : இ. இனியன்
  முதல் பதிப்பு : 2003
  தாள் : 16.0 கி. மேப்லித்தோ
  அளவு : 1/8 தெம்மி
  எழுத்து : 11 புள்ளி
  பக்கம் : 20 + 164 = 184
  படிகள் : 2000
  விலை : உரு. 80
  நூலாக்கம் : பாவாணர் கணினி
  2, சிங்காரவேலர் தெரு,
  தியாகராயர் நகர், சென்னை - 17.
  அட்டை வடிவமைப்பு : பிரேம்
  அச்சு : வெங்கடேசுவரா ஆப்செட்
  20 அஜீஸ் முல்க் 5வது தெரு
  ஆயிரம் விளக்கு, சென்னை - 600 006
  கட்டமைப்பு : இயல்பு
  வெளியீடு : அமிழ்தம் பதிப்பகம்
  328/10 திவான்சாகிப் தோட்டம்,
  டி.டி.கே. சாலை,

தமிழறிஞர் ந.சி. கந்தையா பிள்ளை அவர்களின் வாழ்வும் தொண்டும் (1893 - 1967)

தமிழ்மொழியின் தொன்மையை அதன் தனித் தன்மையை உலக மொழிகளோடு ஒப்பிட்டு விரிவாக ஆய்வு செய்தவர் தமிழறிஞர் ந.சி. கந்தையா பிள்ளை அவர்கள். தமிழ் இனத்தின் மேன்மையை வரலாற்று நோக்கில் ஆய்வு செய்தவரும் அவரே.

‘தொண்டு செய்வாய்! தமிழுக்குத்
துறைதோறும் துறைதோறும் துடித்தெழுந்தே’

என்பார் புரட்சிக் கவிஞர் பாரதிதாசனார். புரட்சிக் கவிஞரின் கனவை நினைவாக்கும் வகையில், தமிழறிஞர் ந.சி. கந்தையா பிள்ளை அவர்கள் தமிழின் துறைதோறும் துறைதோறும் அரிய ஆய்வு நூல்களை எழுதியவர். தமது நூல்களின் வாயிலாக வீழ்ச்சியுற்ற தமிழினத்தை எழுச்சி பெறச் செய்தவர்.

ந.சி. கந்தையா பிள்ளை அவர்களின் தமிழ்ப் பணியோ மலையினும் மாணப் பெரியது. ஆயினும் அவருடைய வாழ்க்கைப் பதிவுகளாக நமக்குக் கிடைப்பன தினையளவே யாகும். தமிழர்கள் அந்த மாமனிதரின் தமிழ்ப் பணியைக் கூர்ந்து அறிந்து தக்க வகையில் அவருடைய வாழ்க்கை வரலாற்றைப் பதிவு செய்யத் தவறி விட்டார்கள் என்றுதான் தோன்றுகிறது. இன்று அவருடைய வாழ்ககைக் குறிப்புகளாக நமக்குக் கிடைப்பன மிகச் சிலவாகும். அவை:-

தமிழறிஞர் ந.சி. கந்தையா பிள்ளை அவர்கள் ஈழ நாட்டில் கந்தரோடை என்னும் ஊரில் 1893 ஆம் ஆண்டில் திரு நன்னியர் சின்னத்தம்பி என்பாரின் புதல்வராய்ப் பிறந்தார். தக்க ஆசிரியரிடம் பயின்று கல்வியில் தேர்ந்தார். பின்னர் கந்தரோடை என்னும் ஊரில் உள்ள ஒரு பள்ளியில் ஆசிரியராகப் பணி புரிந்தார். ஆசிரியர் பணியிலிருக்கும் போதே தக்க பெரும் புலவர்களைத் தேடிச் சென்று தமிழ் இலக்கிய இலக்கணங்கள் முறையாகப் பயின்று பெரும் புலவராய் விளங்கினார். ஆங்கில மொழியிலும் தேர்ச்சி பெற்ற வல்லுநராய்த் திகழ்ந்தார். பின்னர் மலேசியா நாட்டிற்குச் சென்று சிறிதுகாலம் புகைவண்டி அலுவலகத்தில் பணியாற்றினார்.

ந.சி. கந்தையா பிள்ளையவர்களின் தமிழறிவு ஆழமும் அகலமும் கொண்டது. அவரது வாழ்க்கை முழுமையும் தமிழ் ஆய்வுப் பணியே பெரும் பணியாக அமைந்தது. அவர் பெற்ற ஆங்கில அறிவின் துணையால் தமிழ் மொழி, தமிழினம் தொடர்பான மேலை நாட்டு அறிஞர்களின் நூல்களை யெல்லாம் நுணுகிக் கற்றார் வியக்கத்தக்க கல்விக் கடலாய் விளங்கினார். அறுபதுக்கு மேற்பட்ட ஆய்வு நூல்களை எழுதினார்.

தமிழறிஞர் ந.சி. கந்தையா பிள்ளை அவர்கள் தாம் எழுதிய நூல்களைப் பதிப்பித்து வெளியிட வேண்டும் என்று வேட்கை கொண்டார். இலங்கையில் அதற்குப் போதிய வசதி இல்லை. ஆதலால் தமிழ்நாட்டுக்கு வருகை புரிந்தார். சென்னையில் “ஒற்றுமை நிலையம்” என்னும் பதிப்பகத்தின் உரிமையாளராய்த் திகழ்ந்தவர் வீரபாகு பிள்ளை என்பவர். அவர் ந.சி. கந்தையா பிள்ளை அவர்களின் நூல்கள் சிலவற்றை வெளியிட்டார். பின்னர் முத்தமிழ் நிலையம், ஆசிரியர் நூற்பதிப்புக் கழகம், திருநெல்வேலி சைவ சித்தாந்த நூற்பதிப்புக் கழகம் ஆகியவற்றின் வாயிலாக ந.சி. கந்தையா பிள்ளையவர்களின் நூல்கள் வெளிவரலாயின.

ந.சி. கந்தையா பிள்ளையவர்களின் அருமைத் துணைவியார் இரத்தினம்மா எனப்படுபவர். இவருக்குத் திருநாவுக்கரசு என்றொரு மகனும் மங்கையர்க்கரசி என்றொரு மகளாரும் உண்டு. துணைவியார் பல ஆண்டுகளுக்கு முன்பே காலமானார். தமிழ்மொழி, தமிழினம் ஆகியவற்றின் மேன்மைக்காக அல்லும் பகலும் அயராது பாடுபட்ட தமிழறிஞர் ந.சி. கந்தையா பிள்ளை தமது எழுபத்து நான்காம் வயதில் 1967இல் இலங்கையில் மறைந்தார். எனினும் தமிழ் வாழும் வரை அவரது புகழ் என்றென்றும் நிலைத்து நிற்கும்.

தமிழறிஞர் கந்தையா பிள்ளை அவர்களின் தமிழ்ப்பணி மதிப்பு மிக்கது; காலத்தை வென்று நிலைத்துநிற்க வல்லது. தமிழ்மொழி, தமிழ்நாடு, தமிழ்ப்பண்பாடு, தமிழ்இனம் ஆகியவற்றின் வரலாற்றை எழுதியதில் அவருக்குப் பெரும் பங்குண்டு. அவருடைய ஆய்வுப் பணியைச் சிறிது நோக்குவோம்.

அகராதிப் பணி
தமிழ் மொழியில் முதன் முதலில் தோன்றிய அகராதி வீரமா முனிவர் எழுதிய சதுரகராதியே யாகும். பின்னர் பல்வேறு அகராதிகள் தோன்றின, வளர்ந்தன, வெளிவந்தன. அகராதி வளர்ச்சிப் பணியில் கந்தையா பிள்ளையவர்களுக்கும் பெரும் பங்குண்டு. அவர் படைத்த அகராதிகள் ஐந்து. 1. செந்தமிழ் அகராதி, 2. தமிழ் இலக்கிய அகராதி, 3. தமிழ்ப் புலவர் அகராதி, 4. திருக்குறள் அகராதி, 5. காலக் குறிப்பு அகராதி என்பன அவை.

ந.சி. கந்தையா பிள்ளை அவர்கள் செந்தமிழ் அகராதி முன்னுரை யில் “நாம் தமிழ்த் தாய் மொழிக்குச் செய்யும் பணிகளுள் ஒன்றாக இந் நூலைச் செய்து முடித்தோம்” என்கிறார். “நூலொன்றைச் செய்து தமிழுலகுக்கு உதவ வேண்டும் என்னும் ஆவலால் பலவகையில் முயன்று இந் நூலைச் செய்து முடித்தோம்” என்று கூறுகிறார். தமிழ் இலக்கிய அகராதியில் அகத்தியர் முதல் வைராக்கிய தீபம் ஈறாக ஆயிரத்திற்கு மேற்பட்ட தமிழ் இலக்கியங்கள் பற்றிய விவரங்கள் தரப்பட்டுள்ளன. தமிழ்ப் புலவர் அகராதியில் பல நூற்றுக்கணக்கான தமிழ்ப்புலவர்களைப் பற்றிய விவரங்கள் தரப்பட்டுள்ளன. அவர் தொகுத்த திருக்குறள் சொற் பொருள் அகராதி பயன்பாடு மிக்கது. காலக்குறிப்பு அகராதி புதுமை யானது. தமிழ் மொழியில் இது போன்ற அகராதி இதுவரை வெளிவந்த தில்லை “இந்நூல் ஓர் அறிவுக் களஞ்சியம்” என்கிறார் முனைவர். மா. இராச மாணிக்கனார்.

இலக்கியப் பணி
புலவர்களுக்கு மட்டுமே பயன்பட்டு வந்த தமிழ் இலக்கியச் செல்வத்தை எளிய மக்களும் படித்துப் பயன் பெறுமாறு உரைநடையில் வழங்கிய வள்ளல் கந்தையா பிள்ளை அவர்கள்.

பத்துப்பாட்டு, அகநானூறு, கலித்தொகை, பதிற்றுப்பத்து, பரிபாடல், கலிங்கத்துப்பரணி, புறப்பொருள் விளக்கம், விறலிவிடுதூது போன்ற இலக்கியச் செல்வங்களை எல்லாம் இனிய எளிய நடையில் உரைநடையில் தந்தவர் கந்தையா பிள்ளை அவர்கள். திருக்குறளுக்கும், நீதிநெறி விளக்கத்திற்கும் அரிய உரை வரைந்தவர்.

தமிழ்மொழி - தமிழினம்
தமிழ்மொழி - தமிழினம் தொடர்பாகப் பதினைந்துக்கும் மேற்பட்ட ஆய்வு நூல்களை எழுதியவர் கந்தையா பிள்ளை. தமிழகம், தமிழ் இந்தியா, தமிழர் சரித்திரம், தமிழர்யார்?, வரலாற்றுக் காலத்திற்கு முற்பட்ட பழந்தமிழர், நமதுமொழி, நமதுநாடு, தமிழ் ஆராய்ச்சி, தமிழ் விளக்கம், முச்சங்கம், அகத்தியர், சிந்துவெளி நாகரிகம், தமிழர் பண்பாடு, தமிழர்சமயம் எது? சிவன், சைவ சமய வரலாறு, தமிழ்ப் பழமையும் புதுமையும் போன்ற எண்ணற்ற அரிய ஆயவு நூல்களைப் படைத்தவர். ஆயிரக் கணக்கான நூற்கடலுள் மூழ்கி எடுத்த அரிய கொற்கை முத்துக்கள் அவரது நூல்கள். எத்தனை ஆண்டுகாலப் பேருழைப்பு! நினைத்தால் மலைப்புத் தோன்றும். தமிழின் - தமிழினத்தின் தொன்மையைத் தமிழர்தம் பண்பாட்டை - நாகரிகத்தை, தமிழர்தம் உயர் வாழ்வியலை உலகறியச் செய்த பேரறிஞர் கந்தையா பிள்ளை.

திராவிட நாகரிகமும் - ஆரியத்தால் விளைந்த கேடும்
தொன்மை மிக்க திராவிட நாகரிகத்தின் சிறப்புகளை விளக்கும் வகையில் பல நூல்களை எழுதினார். அவை:-

திராவிடர் நாகரிகம், திராவிடம் என்றால் என்ன? திராவிட இந்தியா, தென்னிந்தியக் குலங்களும் குடிகளும் போன்ற அரிய ஆய்வு நூல்களை எழுதினார். ஆரியர்களால் விளைந்த கேடுகள் குறித்தும், ஆரியர் தமிழர் கலப்பு, ஆரியத்தால் விளைந்த கேடு, புரோகிதர் ஆட்சி, இராமாயணம் நடந்த கதையா? என்பன போன்ற நூல்களை எழுதினார்.

பிற
மாணவர் தம் அறிவை விரிவு செய்யும் வகையில் எட்டு நூல்களும், மகளிருக்குப் பல்லாண்டுக் காலமாக இழைக்கப்பட்டு வரும் கொடுமைகள் குறித்து மூன்று நூல்களையும் எழுதினார். மேலும் மொழிபெயர்ப்பு நூல்கள் சிலவும் மனித இனத்தோற்றம் குறித்த நூல்கள் சிலவும் எனப் பல நூல்களை எழுதியுள்ளார். புரட்சிக் கவிஞர் கூறியவாறு துறைதோறும், துறைதோறும் எண்ணற்ற நூல்களை எழுதித் தமிழுக்கு வளம் சேர்த்தவர். ந.சி. கந்தையா பிள்ளை. புட்சிக்கவிஞர் பாரதிதாசனார், தமிழறிஞர் ந.சி. கந்தையா பிள்ளை அவர்களைப் பற்றிப் பின்வருமாறு பாராட்டுகிறார்.

“ந.சி. கந்தையா எனும் நல்லவன், வல்லவன் தமிழ் தமிழின வரலாறனைத்தையும் தொல்பொருள் ஆய்வின் தொகை வகை, விரித்து நிலநூல், கடல்நூல் சான்றுகள் நிறைத்தும் தமிழ் நூற் சான்றுகள் முட்டறுத் தியம்பியும் இலக்கிய இலக்கணச் சான்றுகள் கொடுத்தும் பழக்க வழக்க ஒழுக்கம் காட்டியும் வையகம் வியக்க வரலாறு எழுதினான். பொய் அகன்று மெய்க் கை உயர்ந்தது.”

வாழ்க! ந.சி. கந்தையா பிள்ளையின் பெரும் புகழ்!

தமிழறிஞர் ந.சி. கந்தையா பிள்ளை அவர்களின் வரலாறே தமிழர் களால் மறக்கப்பட்டு விட்டது. தமிழ்ப் பகைவர்களால் மறைக்கப்பட்டு விட்டது. அங்ஙனமிருக்க அம் மாமனிதரின் ஆய்வு நூல்கள் மட்டும் எங்ஙனம் கிடைக்கும்? ஆழ்கடலிலிருந்து முத்துக்கள் எடுப்பது போல, தங்கச் சுரங்கத்திலிருந்து தங்கத்தை வெட்டி எடுப்பது போல, பெருமுயற்சி எடுத்து ந.சி. கந்தையா பிள்ளை அவர்களின் நூல்களைத் தேடினேன். நூல்நிலையங்களைத் தேடித்தேடி என் கால்கள் அலைந்த வண்ணம் இருந்தன. அதன் விளைவாக ஐம்பது நூல்கள் கிடைத்தன. பெரும் புதையலைத் தேடி எடுத்தது போல் பெருமகிழ்வுற்றேன்.

அன்பன்

கோ. தேவராசன்

அகம் நுதலுதல்

உலகில் வாழும் மாந்தர் அனைவர்க்கும் உள்ளார்ந்த எண்ண ஓட்டங்கள் அலை அலையாய் எழுந்து பல்வேறு வடிவங்களில் வெளிப் படுகின்றன. சங்கக் காலத்துத் தமிழ் மாந்தர் தமது எண்ணங்களை ஒழுங்கு படுத்தி ஒரு வரையறைக்குள் கட்டுப்படுத்தி வாழ முற்பட்டதன் விளைவே நாகரிகத்தின் தொடக்கம் எனலாம்.

உலகில் தோன்றி வாழ்ந்து வரும் எல்லா உயிர்க்கும் இன்பம் என்பது இயல்பாக விரும்பி ஏற்றுக் கொள்ளப்பட்ட ஒன்றாகவே உள்ளது. அந்த இன்பத்துககுத் தடையோ இடையீடோ நேரின் அதைப் போக்கிக் கொள்ள முயலும் முறையில் மனிதக் குலத்துக்குத் தனிப் பண்பு சிறப்பாக வெளிப்பட்டிருப்பதைச் சங்க இலக்கியத்தின் வழி நன்கு அறிய முடிகிறது.

தொல்காப்பியத்தில் எழுத்து, சொல், பொருள் என மூன்று பெரும் பிரிவாக மனித வாழ்வின் இயல்பை வகுத்து இலக்கணம் செய்தாலும், அவன் உள்ளத்தில் எழும் உணர்வை வெளிப்படுத்த மொழியும் சொல்லும் அதன் பொருளும் ஒன்றையொன்று பின்னிப் பிணைந்திருக்கின்ற பாங்கு புறத்திணைச் செய்யுளைக் காட்டிலும் அகத்திணைச் செய்யுள்களிலேயே மிகுந்திருப்பதைக் காண முடிகிறது.

தொல்காப்பியர் எல்லாச் சொல்லும் பொருள் குறித்தனவே என்றார். குறித்தனவே என்னும் தேற்றேகாரம் பொருள் குறியாத சொல் இல்லை என்பதையே உணர்த்துகிறது. இற்றை நாளில் நம்மில் சிலர் வஞ்சக எண்ணத்துடனும் பலர் மக்களின் சிந்தனை ஓட்டத்தைத் தூண்டி நல்வழிப் படுத்தவும் உள்ளொன்று வைத்துப் புறமொன்று பேசுவதைக் கேட்கிறோம்.

எருதுநோய் காக்கைக்குத் தெரியாது என்று கூறும் போதும் குதிரைக்குக் கொம்பு முளைத்தது போலத்தான் என்று கூறும் போதும் (முயற்கொம்பே) அச் சொல்லின் பொருளையும் அதனால் நுண்ணுணர் வுடையார் அறியும் வேறு பொருளையும் அச் சொல் உணர்த்துவதாக அறிய முடிகிறது. விடுகதைகள் சொல்லி அறிவைத் தூண்டிச் சிந்திக்க வைப்பதும் சிலேடையாகப் பேசி உட்பொருளை உணரத் தூண்டுவதும் இன்றும் நடைபெற்றுக் கொண்டிருக்கின்ற அறிவார்ந்த செயல்கள்.

இயல் இசை நாடகம் என்னும் முத்தமிழ்ப் பிரிவின் முடிவும் மனித னின் உள்ளுணர்வை வெளிப்படுத்த முயன்ற முயற்சியே. அகம் - புறம் என்ற பிரிவில் உள்ளத்து உணர்வைத்தான் நுகர்ந்தான் என்பதை எவ்வாறு வெளிப்படுத்துவது? எவ்வாறு அறிவது? அறமோ மறமோ - உயிர் உடல் வேறுபாடுகளால், மொழியால், இசையால், அழுகையால், சைகை என்னும் நாடகத்தால் அல்லவோ வெளிப்படுத்த முடியும். அகத்தில் எழும் காதல் உணர்வை ஒருவனும் ஒருத்தியும் நுகர்ந்த நுகர்ச்சியை இத்தகையது என்று பிறர்க்கு அறிவுறுத்த இயலாது. அகத்தால் மட்டுமே உள் முகமாக நாடி ஆராய்ந்து அறிந்து கொள்ளமுடியும் என்பது உண்மை என்றாலும். இவ்வுணர்வு மனிதக் குலத்திற்கு ஒத்திருப்பதால் சில பல குறிப்புகளை மட்டுமே வெளிப்படுத்தினால் போதும் மற்றவரும் அறிந்து இது இவ்வாறு இருக்கும் என்று உணர்ந்து மகிழவும் ஒருவர்க்கு ஒருவர் உதவி செய்யவும் ஏதுவாக இருக்கிறது.

எட்டுத்தொகை நூல்களுள் அகநானூறு, குறுந்தொகை, நற்றிணை ஆகிய மூன்றும் நானூறு நானூறு பாடல்களாலான தொகை நூல்கள். சங்கக்காலச் சான்றோரின் அரிய முயற்சியால் இவ்வாறு தொகுக்கப் பட்டாலும் அகப் பொருள் திணைக் களங்கள் ஐந்தும் இவற்றுள் கலந்துள்ளன. ஆனால் குறுந்தொகை 4 முதல் 8 அடிகளும், நற்றிணை 9 முதல் 12 அடிகளும், அகநானூறு 13 முதல் 21 அடிகளும் கொண்ட அடிவரையறை களையுடையன. ஏனோ அகநானூறு நீண்ட ஆசிரியப் பாவான் அமைந்து நெடுந்தொகை எனப் பெயர் பெற்றாலும் களிற்றி யானை நிரை, மணிமிடைப் பவளம், நித்திலக் கோவை என முப் பிரிவுகளாகப் பிரிக்கப்பட்டுள்ளன. உயிர் எழுத்துகள் 12 மெய் எழுத்துகள் 18 என்பதால் எழுத்துகள் ஒவ்வொன்றற்கும் பத்துப் பத்தாகக் களிற்று யானை நிரை 12 x 10 = 120 பாடல்களாகவும் மணிமிடை பவளம் 18 x 10 = 180 பாடல்களாகவும் பிரித்தனரோ என்று எண்ணத் தோன்றுகிறது. மதங் கொண்ட யானை போன்ற ஐம்புலனையும் ஒழுங்கு படுத்தக் களிற்றுயானை நிரை என்று உயிர் பன்னிரண்டை 120 ஆகப் பகுத்தனரோ! மணிபோன்ற மெய்யான உடலை நிரல்பட மாலையாகத் தொடுக்கப்பட்டதாக எண்ணிப் பதினெட்டை 180 மணிமிடை பவளமாகத் தொகுத்தனரோ! உள்ளமாகிய கடலின் ஆழத்திலிருந்து சேகரித்த நித்திலத்தை முழுமை பெற்ற மாலையாகத் தரித்து மகிழவோ முழுவதும் நூறி எழுந்த வெற்றி யின்பத்தைக் குறிக்கவோ 100 நூறு பாடல்களை நித்திலக் கோவை எனத் தொகுத்தனர் என்று எண்ணத் தோன்றுகிறது. இந்த முப்பான் பிரிவிற்குக் காரணம் முழுமையாகத் தோன்றவில்லை.

வகுபடாமல் ஒற்றைப் படையாய் எஞ்சி நிற்கும் எண்களையுடைய பாடல்கள் உரிப்பொருளால் பாலைத் திணைப் பாடல்களாகவும், இரண்டும் எட்டும் உரிப் பொருளால் புணர்ச்சியை உணர்த்தும் குறிஞ்சித் திணைப் பாடல்களாகவும், நான்கில் முடியும் எண்ணுள்ள பாடல்கள் நான்கு உறுதிப் பொருள்களை எண்ணி உரிப் பொருளால் ஆற்றி இருக்கும் முல்லைத் திணைப் பாடல்களாகவும், ஆறாவது எண்ணில் முடியும் பாடல்கள் தொடர்ந்து செல்லும் ஆறுபோல மனம் ஒருநிலைப் படாமல் மாறி மாறி உடல் கொள்ளவாய்ப்பாக அமைந்து நீர் வளம் மிக்க மருதத்திணைப் பாடலாகவும், முழுமை பெற்ற ஒன்றோடு சுழியைச் சேர்த்தது போன்ற பத்தாம் எண்ணுள்ள பாடல்கள் யான் என் தலைவனோடு சேர்ந்து என்று முழுமை பெறுவோனோ என்று இரங்கி ஏங்கும் உரிப் பொருளால் நெய்தல் திணைப் பாடலாகவும் பகுத்துத் தொகுத்திருக்கும் பாங்கு அகநானூற்றுப் பாடல்களில் மட்டுமே காணப்படும் சிறப்பாகும். முல்லை, மருதம், நெய்தல் ஆகிய முத் திணைப் பாடல்கள் ஒவ்வொன்றும் சமமாக நாற்பது பாடல்களைக் கொண்டு பொதுவாக அமைந்துள்ளது. புணர்ச்சி உரிப் பொருளை உணர்த்தும் குறிஞ்சிப் பாடல்கள் எண்பதாக அமைந்தன; பிரிவை உணர்த்தும் பாலைத்திணைப் பாடல்கள் இருநூறாக உள்ளது வாழ்வில் இன்பம் அடைய துன்பத்தில் மிகுதியும் உழல வேண்டியுள்ளது என்பதை உணர்த்தவோ என்று எண்ணத் தோன்றுகிறது.

அகத்துறைப் பாடல்கள் நாடகப் பாங்கில் அமைந்துள்ளன. சொல்ல வந்த கருத்தை நிலை நாட்ட உவமை மூலமாக விளக்குவது மிகவும் எளிது. பெண்கள் நயமாகப் பேசிக் கருத்தை வலியுறுத்திச் செயல் படுத்துவதில் வல்லவர்கள். அகத்துறையில் தோழி அறத்தொடு நின்று பேசும் பேச்சுகள் தமிழ்ப் பண்பாட்டின் தனித்தன்மையைக் காட்டுவன. தோழியின் பேச்சில் உள்ளுறைப் பொருளும் இறைச்சிப் பொருளும் வெளிப்படும் பாங்கு நினைந்து நினைந்து போற்றத்தக்கன.

உள்ளுறை என்பது தெய்வம் நீங்கலாகக் கூறப்படும். அவ்வந் நிலத்துக் கருப் பொருள்களை நிலைக்களனாகக் கொண்டு உணரப்படும் குறிப்புப் பொருளாகும். கருப் பொருள் நிகழ்சசிகள் உவமம் போல அமைந்து அவற்றின் ஒத்து முடிவது போலப் பெறப்படும் ஒரு கருத்துப் பொருளாகும்.

இறைச்சி தானே பொருட் புறத்ததுவே என்பார் தொல்காப்பியர். இறைச்சியிற் பிறக்கும் பொருளுமாருளவே இறைச்சி தானே உரிப் புறத்ததுவே என்றும் பாடம். அகத்திணைக் கருப்பொருள்களின் மூலம் பெறப்படும் குறிப்புப் பொருள் இறைச்சி என்று கொள்ளலாம். அக் குறிப்புப் பொருளிலிருந்து வேறு ஒரு கருத்துப் பெறப்படுமாயின் அக் கருத்தே இறைச்சியில் பிறக்கும் பொருள் என்று கொள்ளலாம். அகநானூற்றில் முதல் கருப்பொருள்களுக்கே சிறப்பிடம் கொடுத்துப் பேசப்படுகிறது. மிக நுட்பமான உள்ளுறை உவமமும் இறைச்சிப் பொருளும் ஆங்காங்கு கண்டு உணர்ந்து மகிழுமாறு அமைந்துள்ளன. ஆசிரியர் சங்க இலக்கியச் செய்யுள்களில் பெரிதும் பயிற்சியுடையவர் என்பதை அவரது உரைநடையால் காணமுடிகிறது. செய்யுள் இலக்கணம் கடந்த உரைநடைப் பாட்டு என்று சொல்லுமளவுக்குத் தொடர்கள் அமைந் துள்ளன. நீண்ட எச்சச் சொற்களால் கருத்தைத் தெளிவுறுத்தும் பாங்கு இவ்வாசிரியர்க்கே கைவந்த கலையாக அமைந்து நம்மை எல்லாம் வியக்க வைக்கிறது.

சங்கக் காலத்தில் வழக்கிலிருந்த சொற்களை நினைவுறுத்தும் பாங்கில் அரிய சொற்களைத் தமது உரைநடையில் கையாண்டு தமிழைப் பழம் பெருமை குன்றாமல் காத்திட இவரது உரைநடை சிறந்த எடுத்துக் காட்டாகும் என்பதை இந்த அகநானூற்று உரைநடையைப் பயில்வார் உணர்வர் என்பது உறுதி.

அரிய நயம் மிக்க செந்தமிழ்த் தொடரையும் ஆசிரியர் தமது உரையில் தொடுத்துக் காட்டுகிறார். மெய்யின் நிழல் போலத் திரண்ட ஆயத்தோடு விளையாடி மகிழ்வேன் என்று 49 ஆம் பாடலில் குறிப்பிடு கிறார். மெய் - உண்மை அவரவர் நிழல் அவரவரை விட்டுப் பிரியாது அது போல தலைவியை விட்டுப் பிரியாத தோழியரோடு தலைவி விளையாடி யதை எண்ணி மகிழலாம்.

உப்புவிற்கும் பெண் ‘நெல்லுக்கு வெள்ளுப்பு’ என்று கூவிக் கை வீசி நடக்கிறாள். பண்ட மாற்று முறையை இது நமக்கு உணர்த்துகிறது.

நீனிற வண்ணன் குனியா நின்ற ஆயர் பெண்களின் துகிலை எடுத்துக் கொண்டு குருந்தமரத் தேறினானாகப் பானிற வண்ணன் இடையர் குலப் பெண்களின் மானத்தைக் காக்கக் குருந்த மரக் கிளையைத் தாழ்த்தித் தழைகளால் மறைத்துக் காத்தான் என்று கூறும் வரலாற்றைப் பாலைத் திணைச் செய்யுள் 59 இல் கூறியிருப்பது எண்ணி மகிழத்தக்கது. பெண் யானை உண்பதற்கு ஆண் யானை யாமரத்தின் கிளையைத் வளைத்துத் தாழ்த்தித் தருவதைக் கண்டும், மதநீர் ஒழுகும் கன்னத்தில் மொய்க்கும் வண்டுகளை ஓட்டும் தழைகளின் செயலையும் ஒருங்கு இணைத்துப் பார்த்துத் தலைவனின் தண்ணளியை எண்ணி ஆறி இருக்கலாம் என்னும் தோழியின் கூற்றை மிக ஆழமாக ஆசிரியர் விளக்கிய பாங்கு போற்றுதற்கு உரியதாம்.

அன்பன்

புலவர் த. ஆறுமுகன்

நூலறிமுகவுரை

திரு. ந.சி. கந்தையா பிள்ளை 1930-40களில் தமிழ், தமிழிலக்கியம், தமிழ்மொழி, தமிழர் வரலாறு, திராவிட வரலாறு, தமிழ்நாட்டுக் குடிகள் போன்ற பல விடயங்கள் பற்றி அக்காலத்துச் சாதாரண தமிழ் வாசகர் நிலையில் பெரிதும் வாசிக்கப்பட்ட நூல்களை எழுதினார். பண்டைய இலக்கியங்களான அகநானூறு, கலித்தொகை, பரிபாடல் போன்ற வற்றினை உரைநடையில் எழுதி மக்களிடையே சங்க இலக்கியம் பற்றிய உணர்வினை ஏற்படுத்தினார். திருக்குறளுக்கான ஒரு சொல்லடைவைத் திருக்குறள் அகராதி என்னும் பெயரில் வெளியிட்டவர். இவை யாவற்றுக்கும் மேலாக உலக வரலாற்று நிகழ்ச்சிகளைச் சுருக்கமாகக் காலவரிசைப்படுத்தித் தந்தார். செந்தமிழ் அகராதி என்றவோர் அகர முதலியையும் தொகுத்தார்.

இன்று பின்னோக்கிப் பார்க்கும் பொழுது 1940-50களில் இளைஞர் களாக இருந்த பல தமிழ் ஆர்வலர்கள் தமிழ் பற்றிய தங்கள் ஆர்வத்தை வளர்த்துக் கொள்வதற்கான வாசிப்பு விடயங்களை அளித்தவர். இவருடைய பெரும்பாலான படைப்புக்கள் அக்காலத்திற் பிரசுரிக்கப் பட்ட ஒற்றுமை என்னும் இதழின் அலுவலகத்தாலேயே வெளியிடப் பெற்றன. இவர் வெளியிட்டனவற்றுள் பல ஒற்றுமை இதழில் வெளிவந் திருத்தல் வேண்டும். ஆனால், அதனை இப்பொழுது நிச்சயமாக என்னாற் சொல்ல முடியவில்லை. ஒற்றுமை அலுவலகம் இவற்றைப் பிரசுரித்தது என்பதை அறிவேன். ஏனெனில் இலங்கையில் தமிழாசிரியராக இருந்த எனது தகப்பனாரிடத்து இந்நூல்களிற் பெரும்பாலானவை இருந்தன.

திரு ந.சி. கந்தையா பிள்ளையின் பெயர் தமிழகத்திலே தொடர்ந்து போற்றப்படுமளவுக்கு ஈழத்தில் நினைக்கப்படுவதில்லை என்ற உண்மையை மிகுந்த மனவருத்தத்துடன் பதிவு செய்யவேண்டியுள்ளது. அங்கு அவர் அத்துணைப் போற்றப்படாதிருப்பதற்குக் காரணம் ஏறத்தாழ அவர்களது எல்லா நூல்களுமே தமிழகத்திலேயே வெளியிடப் பெற்றன.

இந் நூல்களின் பிரசுரப் பின்புலம் பற்றி எதுவும் தெளிவாகத் தெரியவில்லை. அவற்றின் பொருளியல் அம்சங்கள் பற்றிய தரவுகளும் இப்பொழுது தெரியாதுள்ளன.

ஈழத்துத் தமிழிலக்கிய வரலாற்றிற்கூட இவரது பெயர் முக்கியப் படுத்தப் பெறாது போயுள்ளது. மிகுந்த சிரமத்தின் பின்னர் அவரைப் பற்றிக் கிடைத்துள்ள தகவல்கள் பின்வருமாறு:

சுவாமி ஞானப் பிரகாசர், ந.சி. கந்தையா பிள்ளை போன்ற அறிஞர்களின் தமிழ்ப் பங்களிப்புக்கள் தமிழகத்தில் போற்றப்படுகின்றமை ஈழத்தவர்க்குப் பெருமை தருகின்றது. இவர் எழுதிய நூல்களின் பெயரை நோக்கும்பொழுது தமிழ் வாசகர்களுக்கு உலக நிலைப்பட்ட, தமிழ்நிலைப் பட்ட தரவுகளைத் தொகுத்துத் தருவதே இவரது பெருஞ்சிரத்தையாக இருந்தது என்பது புலனாகின்றது. இப்பதிப்பகத்தின் பணியினை ஊக்குவிக்க வேண்டியது தமிழ்சார்ந்த நிறுவனங்களினதும் தமிழ்ப் பெரியோர்களினதும் கடமையாகும். உண்மையில் இதனை ஒரு அறிவுப்பசிப் பிணித் தீர்வாகவே நான் காண்கிறேன்.
2/7, றாம்ஸ்கேட், அன்புடன்

58, 37ஆவது ஒழுங்கை,

கார்த்திகேசு சிவத்தம்பி

வெள்ளவத்தை, தகைசார் ஓய்வுநிலை பேராசிரியர்

கொழும்பு - 6 யாழ்ப்பாணப் பல்கலைக் கழகம்.

கருவிநூல் தந்த ந.சி. கந்தையா

தமிழ் மறுமலர்ச்சிக்கு வித்திட்ட மூலவர்களில் யாழ்ப்பாணம் தந்த பேரறிஞர் ந.சி. கந்தையாவும் ஒருவர். உண்மையான அறிஞர்களைக் காலங்கடந்து அடையாளம் காண்பதும் அவர்தம் படைப்புக்களைத் தேடிப் பிடித்துப் புரப்பதும் தமிழினத்தின் பழக்கங்களில் ஒன்று.

தமிழின், தமிழரின் தொல்பழங்கால வரலாறு தொடர்பாகத் தமிழில் நூல்கள் மிகக் குறைவு. ஓர் ஆயிரம் நூல்களாவது தமிழின் தமிழரின் தொல்பழங்கால வரலாறுபற்றி வெளிவரவேண்டும். விரிவாக எழுதப்பட வேண்டிய தமிழ், தமிழர் வரலாற்று வரைவு முயற்சிக்கு வழிகாட்டும் கருவி நூல்களை வரைந்திருப்பவர்தான் ந.சி. கந்தையா பெருமகனார்.

உலகம் முழுவதும் உற்றுக் கவனிக்க வேண்டிய வரலாற்றிற்கு உரியவர்கள் தமிழர்கள். அவர்களே உலக மொழிகளை ஈன்ற மூலமொழிக்குச் சொந்தக்காரர்கள். அவர்களே உலக நாகரிகங்களின் பிறப்பிற்குக் காரணமான உலக முதல் நாகரிகத்தைப் படைத்தவர்கள். இந்த உண்மைகளைத் தமிழர்களும் அறியவில்லை உலகமும் அறியவில்லை.

தமிழர் சரித்திரம், வரலாற்றுக் காலத்திற்கு முற்பட்ட பழந் தமிழர், தமிழர் யார், உலக நாகரிகத்தில் தமிழர்பங்கு, சிந்துவெளித் தமிழர், தமிழ் இந்தியா, தமிழகம், மறைந்த நாகரிகங்கள் ஆகியன ந.சி. கந்தையாவின் குறிப்பிடத்தகுந்த நூல்களாகும்.

உலக முதல் நாகரிகம் என இன்று உலகம் நம்பிக்கொண்டிருக்கக் கூடிய நீல ஆற்றங்கரை நாகரிகம் (Nile Civilisation) தமிழ் நாகரிகத்தின் அதாவது சிந்துவெளி நாகரிகத்தின் வழிப்பட்ட நாகரிகமே என்பதை ஏராளமான சான்றுகளால் விளக்குபவை மேலைய நூல்கள்.

மொழிநிலையில் தமிழின் உலக முதன்மையைப் பாவாணர் நிலைநாட்டினார் என்றால் இன நிலையில் தமிழின உலக முதன்மையை ந.சி. கந்தையா நிலைநாட்டினார் என்று உரைக்கலாம்.

நீல ஆற்றங்கரை நாகரிக முடிவின்பின் நண்ணிலக் கடற் பகுதியில் உருவான பிறிதொரு வழிநாகரிகமே கிரேக்க நாகரிகம். கிரேக்க நாகரிகத் தின் உடைவில் தெறிப்பில் பிறகு மலர்ந்தவையே இன்றைய மேலை நாகரிகம். உலகின் எல்லா நாகரிகங்களையும் தாங்கிநிற்கும் தாய் நாகரிகமே தமிழ் நாகரிகம்.

தமிழ் நாகரிகத் தொன்மையைச் சங்க நூல்களுக்கு அப்பால் சிந்துவெளி அகழ்வாய்வும் உலக வரலாற்றாசிரியர்கள் உலக முதல் நாகரிகம் பற்றித் தெரிவித்திருக்கும் கருத்துக்களும் நமக்கு மேலும் விளக்கும் பகுதிகளாகத் திகழ்கின்றன. இங்கெல்லாம் சென்று நுண்மாண் நுழைபுல முயற்சியால் தமிழின வரலாறு எழுதியவர்தான் ந.சி. கந்தையா பெருமகனார்.

ந.சி. கந்தையா பெருமகனார் நூல்களைத் தமிழரின் தொல்பழங்கால வரலாற்றைக் கற்கும் முயற்சியில் நான் ஈடுபடத்தொடங்கியபோது தேடிக் கற்றேன். பச்சையப்பன் கல்லூரியின் மேனாள் தமிழ்ப் பேராசிரியர் சென்ற ஆண்டு இயற்கையெய்திய வரலாற்றுப் பேரறிஞர் கோ. நிலவழகனார் ந.சி. கந்தையா அவர்களைச் சென்னையில் அவர் வாழ்ந்த நாளில் சந்தித்தது பற்றியும் அவரின் பன்னூற்புலமை பற்றியும் எம்மிடம் மகிழ்ந்து கூறுவார். ந.சி. கந்தையா அவர்களின் நூல்கள் பலவற்றையும் அவர் வைத்திருந்தார். அருகிய பழைய நூல்களைப் பேணுவாரிடத்திலும் நூலகங்கள் சிலவற்றிலும் மட்டுமே ஒடுங்கிக்கிடந்த ந.சி. கந்தையா நூல்களை மீண்டும் அச்சில் வெளியிடுவார் இலரே என்று கவலையுற்றேன். அமிழ்தம் பதிப்பகம் இவரின் நூல்களை வெளியிடுகின்றது. உண்மைத் தமிழ் நெஞ்சங்கள் இந் நூல்களை உச்சிமோந்து வாரியணைத்துப் புகழ்ந்து கற்றுப் பயனடைவார்கள் என்பதில் எனக்கு நம்பிக்கையுண்டு.

பேரா. கு. அரசேந்திரன்

பதிப்புரை

வளம் சேர்க்கும் பணி
“குமரிநாட்டின் தமிழினப் பெருமையை நிமிரச் செய்தான்,” “சிந்தையும் செயலும் செந்தமிழுக்கு சேர்த்த நூல் ஒன்றா இரண்டா” என்று பாவேந்தர் பாரதிதாசன் அவர்களால் போற்றப்பட்ட தமிழீழ அறிஞர் ந.சி. கந்தையாவின் நூல்களை மீண்டும் மறுபதிப்புச் செய்து தமிழ் உலகிற்கு வளம் சேர்க்கும் பணியைச் செய்ய முன் வந்துள்ளோம்.

இப்பெருமகனார் எழுதிய நூல்கள் அறுபதுக்கு மேற்பட்டவை யாகும். இந்நூல்கள் சிறிதும் பெரிதுமாக உள்ளவை. இவற்றைப் பொருள் வாரியாகப் பிரித்து இருபதுக்கு மேற்பட்ட நூல் திரட்டுகளாகத் தமிழ் உலகிற்குக் களமாகவும், தளமாகவும் வளம் சேர்க்கும் வைரமணி மாலை யாகவும் கொடுத்துள்ளோம். மொழிக்கும் இனத்திற்கும் அரணாக அமையும் இவ்வறிஞரின் நூல்கள் எதிர்காலத் தமிழ் உலகிற்குப் பெரும் பயனைத் தரவல்லன.

ந.சி. கந்தையா
இவர் 1893இல் தமிழீழ மண்ணில் நவாலியூர் என்னும் ஊரில் பிறந்தவர். பிறந்த ஊரிலேயே பள்ளிப்படிப்பை முடித்து அவ்வூரிலேயே ஆசிரியப் பணியாற்றியவர். பின்னர் மலேசிய மண்ணில் சிலகாலம் தொடர்வண்டித் துறையில் பணியாற்றியுள்ளார். இவர் தமிழ் ஈழ மண்ணில் பிறந்திருந்தாலும் தமிழகத்தில் இருந்துதான் அவர் தமிழ் மொழிக்கும் தமிழ் இனத்திற்கும் பெருமை சேர்க்கும் நூல்கள் பல எழுதினார் என்று தெரிகிறது.

தமிழுக்குத் தொண்டாற்றிய அறிஞர்களில் ந.சி. கந்தையா குறிப்பிடத்தக்கவர். தன்னை முன்னிலைப் படுத்தாது மொழியையும் இனத்தையும் முன்னிலைப்படுத்திய பெருமைக்குரியவர். உலக மொழி களுள் தமிழ்மொழி தொன்மைமிக்கது. உலகமொழிகளுக்கு வேராகவும் சாறாகவும் அமைந்தது. தமிழர் சமயமும், கலையும் பண்பாடும், வரலாறும், தமிழன் கண்ட அறிவியலும் உலகுக்கு முன்னோடியாகத் திகழ்வன. இவற்றையெல்லாம் தம் நுண்ணறிவால் கண்டறிந்து பல நூல்களை யாத்தவர்.

தமிழியம் பற்றிய ஆய்வை ஆராய்ந்த அறிஞர்கள் பலருளர். இவர்கள் அனைவரும் கலை, இலக்கியம், சமயம், மொழி, வரலாறு, நாகரிகம், பண்பாடு போன்ற பல துறைகளில் பங்காற்றியுள்ளனர். ஆனால், ந.சி.க. இத் துறைகளில் மட்டுமன்றிப் பொது அறிவுத் துறையிலும் புகுந்து புத்தாக்கச் செய்திகளைத் தமிழ் உலகிற்குக் கொடுத்தவர். இவருடைய மொழிபெயர்ப்பு படிப்பாரை ஈர்க்கக் கூடியவை. படித்தலின் நோக்கம் பற்றியும் பல்வேறு பொருள் பற்றியும் கூறுபவை. தமிழ் அகராதித் துறையில் இவர் எழுதிய காலக்குறிப்பு அகராதி தமிழ் உலகிற்குப் புதுவரவாய் அமைந்தது.

தமிழ் மொழிக்கு அரிய நூல்களைத் தந்தோர் மிகச் சிலரே. நிறைதமிழ் அறிஞர் மறைமலை அடிகளும், தமிழ் மலையாம் தேவநேயப் பாவாணரும் தமிழ் மொழிக்கு ஆக்கமும் ஊக்கமும் சேர்க்கத்தக்க நூல்களைத் தமிழர்களுக்கு வைப்பாக எழுதிச் சென்றவர்கள். அவர் தம் வரிசையில் இவர் தம் நூல்களின் வரிசையும் அடங்கும். தமிழ் ஆய்வு வரலாற்றில் இவரின் பங்களிப்பு குறிக்கத்தக்கது. கழகக் காலச் செய்தி களைப் படித்துப் பொருள் புரிந்து கொள்வது பலருக்குக் கடினமாக இருந்தது. இவற்றை எளிதில் படித்துப் பொருள் புரியும் உரைநடைப் போக்கை முதன்முதலில் கையாண்டவர். இவரது மொழிநடை, கருத்துக்கு முதன்மை தருபவை. உரைநடை, எளிமையும் தெளிவும் உடையது. சிறுசிறு வாக்கிய அமைப்பில் தெளிந்த நீரோடை போன்றது. ஈராயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன் தென்னகம் பெற்றிருந்த நாகரிகப் பண்பாட்டுக் கூறுகளைக் கண்ணுக்குக் காட்சியாகவும் படிப்பாரின் கருத்துக்கு விருந்தாகவும் அளித்தவர்.

நூல் திரட்டுகள் நுவலும் செய்திகள்
1800 ஆண்டுகட்கு முற்பட்ட தமிழர் காலம் தொட்டு இவர் வாழ்ந்த காலம் வரை தமிழரின் வரலாற்றுச் சுவடுகளை நுட்பமாக ஆராய்ந் துள்ளார். அவர் மறைவிற்குப் பிறகு இன்று வரை அவருடைய ஆய்விற்கு மேலும் ஆக்கம் தரும் செய்திகள் அறிவுலகில் தமிழுக்கும், தமிழர்களுக்கும் வலுவாய் அமைந்துள்ளன. தமிழும் சிவநெறியும் ஓங்கியிருந்தமை. - தாயாட்சிக் காலம் முதன்மை பெற்றிருந்தது. மொழியின் தோற்றம், சமற்கிருதம் எப்படித் தோன்றியது - ஆரியர் யார் - இந்தியாவிற்கு எப்படி வந்தனர் - தமிழரோடு எவ்வாறு கலப்புற்றனர் - ஆதிமக்களின் தோற்றமும், பிறப்பும் - இந்திய நாட்டின் ஆதிமக்கள், திராவிட மக்கள் - ஆதிமக்கள் பிறநாடுகளில் குடிபெயர்ந்தது - மொழிக்கும், சமயத்துக்கும் உள்ள உறவு - சமற்கிருதம் சமயமொழி ஆனதற்கான ஆய்வுகள் - வழிபாட்டின் தொடக்கம் - வழிபாடு எங்கெல்லாம் இருந்தது - பண்டைய மக்கள் எழுது வதற்குப் பயன்படுத்திய பொருள்கள் - மேலை நாடுகளிலும், சென்னை யிலும் இருந்த நூல் நிலையங்கள் - ஆரியமொழி இந்திய மண்ணில் வேரூன்றிய வரலாறு - தமிழுக்கு நேர்ந்த கேடுகள் - திருவள்ளுவர் குறித்த கதைகள் - வள்ளுவச் சமயம் - பண்டைய நாகரிக நாடுகள் - அந்நாடுகளில் பெண்களைப் பற்றிய நிலை - அகத்தியர் பற்றிய பழங்கதைகள் - திராவிட மொழிகள் பற்றிய குறிப்புகள் - உலகநாடுகளில் தமிழர் நாகரிகச் சுவடுகள் - திராவிட மொழிகளுக்குத் தாய்மொழி தமிழ் - திராவிடரின் பிறப்பிடம் - ஐவகை நிலங்கள், பாகுபாடுகள் - பழக்க வழக்கங்கள் - சிந்து வெளி நாகரிக மேன்மை - புத்தரின் பிறப்பு - அவரைப் பற்றிய கதைகள் - இராமகாதை பற்றிய செய்திகள் - தென்னவரின் குலங்கள், குடிகள், வடவரின் குலங்கள், .குடிகள் - தமிழின் பழமை, தமிழக எல்லை அமைப்பு - பண்டைக்கால கல்வி முறை, உரைநடை - வேதங்கள், வேதங்களுக்கும் ஆகமங்களுக்கும் உள்ள வேறுபாடுகள் - நீர்வழி, நிலவழி வணிகம் சிறந்தோங்கிய நிலை - மலைவழி, கடல்வழி, நிலவழி பொருள்கள் நிரம்பிய காலம் - சுற்றம் தழைக்க வாழ்ந்த நிலை - தமிழ வணிகர், வேற்று நாட்டு வணிகருடன் தொடர்பு கொண்டு மிக்கோங்கியிருந்த காலம் - வானநூல் கலையும், சிற்பக் கலையும், கட்டடக் கலையும் , இசைக்கலையும் மிக்கோங்கியிருந்த காலம் - ஆரியர் வருகைக்கு முற்பட்ட பிறமொழி கலப்பற்ற தூய தமிழ் பெருகி யிருந்த காலம் - உலக நாகரிகங்களுக்குத் தமிழர் நாகரிகம் நாற்றங்கால் - உலகப் பண்பாடுகளுக்குத் தமிழர் பண்பாடு தொட்டிலாக அமைந்தமை - அகராதிகள் - அறிவுத் தேடலுக்குரிய செய்திகள் - இவர்தம் நூல்களின் உயிர்க்கூறுகளாக அடங்கியுள்ளன.

வாழும் மொழி தமிழ்
தமிழ் இளைஞர்கள் தம் முன்னோரின் பெருமையை உணர, எதிர்கால வாழ்விற்கு ஏணிப்படிகளாய் அமைவன இந்நூல்கள். எகிப்திய மொழி, சுமேரிய மொழி, இலத்தீனும், பாலியும் கிரேக்கமும் அரபிக் மொழியும் வாழ்ந்து சிறந்த காலத்தில் தமிழ் மொழியும் வாழ்ந்து சிறந்தது. பழம்பெரும் மொழிகள் பல மாண்டும் சில காப்பக மொழிகளாகவும் அறிஞர்களின் பார்வை மொழியாகவும் இருந்து வரும் இக் காலத்தில் இன்றளவும் இளமை குன்றா வளம் நிறைந்த மொழியாக தமிழ் மொழி வாழ்கிறது என்று நாம் பெருமைகொள்ளலாம்.

ஆனால், இத்தமிழ் மொழியின் நிலை இன்று ஆட்சிமொழியாக அலுவல் மொழியாக, இசைமொழியாக, கல்வி மொழியாக, அறமன்ற மொழியாக , வழிபாட்டு மொழியாக, குடும்ப மொழியாக இல்லாத இரங்கத் தக்க நிலையாக உள்ளது. தாய்மொழியின் சிறப்பைப் புறந்தள்ளி வேற்றுமொழியைத் தூக்கிப் பிடிக்கும் அவல நிலை மிகுந்துள்ளது. முகத்தை இழந்த மாந்தன் உயிர்வாழ முடியாது. எப்படி உயிரற்றவனோ, அவ்வாறே மொழியை இழந்த இனம் இருந்த இடம் தெரியாமல் அழியும் என்பது உலக வரலாறு காட்டும் உண்மை. ஒரு இனத்தை அழிக்க வேண்டுமெனில் மொழியை அழித்தால்தான் இனத்தை அழிக்க முடியும். உலக மக்களெல்லாம் தம் கையெழுத்தைத் தம் தம் தாய்மொழியில் போடுவதைப் பெருமையாகக் கொள்வர். ஆனால் தமிழ் மண்ணின் நிலையோ? எங்கணும் காணாத அவலம் நிறைந்தது. மொழியையும் இனத்தையும் உயர்வாகக் கருதிய இனங்கள் உலக அரங்கில் உயர்ந்து நிற்கும் உன்னதத்தையும் தாழ்வாகக் கருதிய இனங்கள் உலக அரங்கில் தாழ்வுற்று இருப்பதையும் தமிழர்கள் இனியேனும் அறிவார்களா?

தமிழர்களின் கடன்
இளம் தலைமுறைக்கும் மாணவர்களுக்கும் பயன்படத்தக்க இவ்வரிய நூல்களைத் தொகுத்து 23 திரட்டுகளாகக் கொடுத்துள்ளோம். தமிழ் மொழியின் காப்புக்கும், தமிழரின் எழுச்சிக்கும் வித்திடும் இந்நூல்கள். தமிழர் யார், எதிரிகள் யார் எனும் அரிய உண்மைகளைக் கண்டு காட்டும் நூல்கள். இவரின் பேருழைப்பால் எழுதப்பட்ட இந் நூல்கள் பழைய அடையாளங்களை மீட்டெடுக்கும் நூல்கள். தமிழர் களுக்குள்ள பலவீனத்தை உணர்வதற்கும் பலத்தை உயிர்ப்பிப்பதற்கும் உரிய நூல்களாகும். இந் நூல்களைத் தேடி எடுத்து இளந்தலைமுறைக்கு வைப்பாகக் கொடுத்துள்ளோம். இவற்றைக் காப்பதும் போற்றுவதும் தமிழர்கள் கடன்.

மாண்டுபோன இசுரேல் மொழியையும் பண்பாட்டையும் மீட் டெடுத்த இசுரேலியர்களின் வரலாறு நமக்குப் பாடமாக அமைந்துள்ளது. உலக மக்களுக்கு நாகரிகம் இன்னதெனக் காட்டியவர்கள் தமிழர்கள். உலகில் முதன்முதலில் உழவுத் தொழிலையும் கடல் வாழ்வையும் வளர்த்த வர்கள் தமிழர்கள். முதன்முதலில் வீடமைப்பும், தெருவமைப்பும் நகரமைப்பும் நாடமைப்பும் கண்டவர்கள் தமிழர்கள். உலகில் முதன்முதலில் மொழியும் கலையும் ஆட்சிப் பிரிவுகளும், சட்டங்களும் பிற கூறுகளும் வகுத்தவர்கள் தமிழர்கள்.
எழுச்சிக்கு வித்திட…
உடம்பு நோகாமல் கை நகத்தின் கண்களில் அழுக்குபடாமல் தமிழகக் கோயில்களைச் சாளரமாகக் கொண்டு வாழும் கூட்டத்தால் தமிழுக்கும் தமிழர்களுக்கும் விளைந்த சீரழிவை இற்றைத் தலைமுறை அறிதல் வேண்டும். மறுமலர்ச்சிக்கும் உரிமைப் போருக்கும் உன்னத எழுச்சிக்கும் அந்தந்த நாடுகளில் இளைஞர்கள் முன்னெடுத்துச் சென்ற வரலாறு நம் கண்முன்னே காட்சியாகத் தெரிகிறது. அயர்லாந்து, செர்மனி, துருக்கி, சப்பானின் அன்றைய நிலையும், இன்றைய நிலையும் - தமிழ் இளைஞர்கள் படித்தால்தான் நம்நாட்டின் எழுச்சிக்கு வித்திட முடியும் என்பதை இந்நூல்களின் வாயிலாக உணர முடிகிறது.

இந் நூல் திரட்டுகள் வெளிவருவதற்கு எனக்குப் பெரிதும் உதவியாக இருந்தவர் சென்னை வாழ் புலவரும், வடசென்னை தமிழ் வளர்ச்சிப் பேரவையின் செயலாளர், நிறுவனருமான புலவர் கோ. தேவராசன், மு.க.,க.இ., ஆவார். இவரின் பேருதவியால் முழுமையாக நூல்களைத் தேடி எடுத்துத் தமிழ் உலகிற்குக் கொடையாகக் கொடுத்துள்ளோம். அவருக்கு எம் நன்றி. இந்நூல்களைப் பொருள் வாரியாக பிரித்துத் திரட்டுகளாக ஆக்கியுள்ளோம். ஒவ்வொரு திரட்டிற்கும் தக்க தமிழ்ச் சான்றோரின் அறிமுக உரையோடு வெளியிடுகிறோம். இவர்களுக்கு என் நன்றி என்றும். இந் நூலாக்கப் பணிக்கு உதவிய கோ. அரங்கராசன், மேலட்டை ஆக்கத்திற்கு உதவிய பிரேம், கணினி இயக்குநர்கள் சரவணன், குப்புசாமி, கலையரசன், கட்டுநர் தனசேகரன், இந்நூல்கள் பிழையின்றி வெளிவர மெய்ப்புத் திருத்தி உதவிய புலவர் சீனிவாசன், புலவர் ஆறுமுகம், செல்வராசன் ஆகியோருக்கும் மற்றும் அச்சிட்டு உதவிய ‘ப்ராம்ட்’ அச்சகத்தார் மற்றும் ‘வெங்க டேசுவரா’ அச்சகத்தாருக்கும் எம் பதிப்பகம் சார்பில் நன்றியைத் தெரிவித்துக் கொள்கிறேன்.

பதிப்பகத்தார்

ஆய்வுக் கட்டுரைகள்

முன்னுரை
இந்நூலிற் காணப்படும் கட்டுரைகள் பற்பல ஆங்கில நூல்களிலும் திங்கள் வெளியீடுகளிலும் காணப்பட்ட கருத்துக்களைத் திரட்டித் தமிழி லெழுதப்பட்டவை. இவை பல் பொருளனவாகவும் பொருட் செறிவுடையன வாகவும் காணப்படுகின்றமையின், கட்டுரை வரைவோருக்கும், பாடமாகப் பயில்வோருக்கும் பெரும் பயன்படத் தக்கனவென்பது எமது கருத்து.

ந.சி. கந்தையா

1. பேசும் படத்தின் கதை
பலர் பேசும் படக்காட்சியைப் பார்த்து மகிழ்கின்றனர். அது இசையும் கூத்தும் அதிகமுள்ளதாக அல்லது தூரதேசக் காட்சிகளைக் காட்டுவதாக அல்லது திடுக்கிடும் நிகழ்ச்சிகளுடையதாகவிருக்கலாம். நாம் சில மணி நேரத்தை மகிழ்ச்சியாகக் கழிப்பதற்குப் பேசும்படக் காட்சி ஏற்றது.

நாம் சிறிது நேரம் பார்த்து மகிழ்கின்ற இப் படத்தைப் பிடித்து முடிப்ப தற்கு எவ்வளவு பிரயாசை எடுக்கப்பட்டது என்று அறிவது நமக்கு வியப்பை அளிக்கும். ஒன்றரை மணிநேரம் ஓடிக்கொண்டிருந்த படத்தை ஏறக்குறைய இருபத்துநான்கு நடிகர்களும், மேற்பார்ப்பவர்கள் சிலரும், பன்னிரண்டுக்கு மேற்பட்ட படம்பிடிப்பவர்களும், மற்றும் வேலையாளரும் பதினெட்டு மாதங்களில் அல்லது இரண்டு ஆண்டுகளில் பிடித்து முடித்திருப்பார்கள்.

பேசும்படம் பிடிப்பதற்கு முதலில் வேண்டியது ஒரு கதை. அது பேர் பெற்ற ஒரு கற்பனைக் கதை அல்லது பேசும்பட நடிப்புக்கு என்று புதிதாக எழுதப்பட்ட ஒரு கதையாகவிருக்கலாம். படம் பிடிப்பதன் முன் எவ்வகைக் காட்சிகள் அமைக்கப்படவேண்டுமென்று தீர்மானிக்கப்படவேண்டும்; இன்னின்ன பகுதியை இன்னவர் நடிப்பது என்றும், அவர்கள் பேச வேண்டி யன நடிக்க வேண்டியன எவை எவை என்றும் எழுதி வைக்கப்படுதல் வேண்டும்.

பேசும்படம் பிடிப்பதில் முக்கியமுடையவர் படமுதலாளி. அவர் நடிக்கின்றவர்களைச் சம்பளத்துக்கு அமர்த்துகின்றவராவார். படத்துக்கு வேண்டிய கதை ஆயத்தமானவுடன் எவ்வளவு படப்பிடிப்பு நிலையத்தில் (Studio) பிடிப்பது என்றும் எவ்வளவு வெளியிற் பிடிப்பது என்றும் தீர்மான மாகவேண்டும். இவற்றுட் சில காட்சிகள் இமயமலையிலும், சில சகாரா வனாந் தரத்திலும், சில கிரீன்லாந்தில் உறைபனி மூடிய வெளிகளிலுமாக விருக்க லாம். ஆகவே படமுதலாளி இயற்கையான இக் காட்சிகள் அல்லது இயற்கை போலத் தோன்றும் சில காட்சிகளை ஆயத்தஞ் செய்தல் வேண்டும்.

இலண்டன் அல்லது ஹொலிவூட்டிலிருந்து அதிக சம்பளம் பெறும் நடிகர்களைச் சகாரா, கிரீன்லாந்து முதலிய நாடுகளுக்குக் கொண்டுசென்று படம்பிடித்தல் மிகப் பணச் செலவுடையதாகும். வேலையின்றிப் பயணஞ் செய்யும் நடிகர்களுக்குப் பல வாரங்களுக்குச் சம்பளங் கொடுக்க வேண்டி நேரும். இவ்வாறு செலவு செய்து பிடிக்கப்படும் படங்கள் திரையில் சில நிமிடங்கள் ஓடுவனவே. ஆகவே படமுதலாளி இத்தொல்லைகளை ஓர் உபாயத்தால் வெல்லுகிறான். படமுதலாளி, நடிகர்களைச் சகாரா, கிரீன்லாந்து முதலிய இடங்களுக்குப் போக்குவதற்குப் பதில் படம்பிடிக்கும் சிலரை அவ்விடங்களுக்கு அனுப்புகிறான். நடிகர்களின் நடிப்பைப் படம் பிடிப்பதற்குச் சில மாதங்களின் முன் படம் பிடிப்போர் புறப்பட்டுச் செல்கின்றனர். அவர்கள் அங்குள்ள மலைகள் வனாந்தரங்கள் பனியுறைந்த வெளிகள் போன்று அக்காட்சியில் வரவேண்டியவற்றைப் படம் பிடிக் கிறார்கள். அவற்றைப் படம் பிடித்துக்கொண்டு அவர்கள் தமது இடத்துக்குத் திரும்புகின்றனர். அவர்களின் படங்கள் சரிபார்க்கப்பட்ட பின் அக் காட்சிகளுக்குரிய நடிப்பு வரும்வரையில் அவை ஒதுக்கிவைக்கப் படுகின்றன.

படம் பிடிக்கும் நிலையத்தில் பெரிய கண்ணாடித் திரை உண்டு. இக் காட்சிகளில் ஒன்று தோன்ற வேண்டிய பகுதிவரும்போது இவற்றிலொன்று கண்ணாடித் திரைக்குப் பின்பக்கத்திலுள்ள கண்ணாடி விளக்கு வெளிச்சம் மூலம் கண்ணாடித் திரையிற் காட்டப்படும். பேசும் படம் பிடிக்கும் “காமிரா” முன்புறத்தில் இருக்கும். நடிகர் கண்ணாடித் திரைக்கு எதிரே நின்று நடிப்பர். கண்ணாடித்திரைக்குப் பின்னாலிருக்கும் கண்ணாடி விளக்கு மலை, வனாந்தரம் ,உறைபனி,வெளி முதலிய காட்சிகளைக் கண்ணாடித்திரையில் காட்டும். முன்னாலிருந்து நடிப்பைப் பதியவைக்கும் காமிரா கண்ணாடித் திரையில் மாறி மாறித் தோன்றும் காட்சிகளையும், பதிய வைக்கிறது. இவ்வாறு நடிகர் மலைப்பக்கங்கள், குளிர்மிகுந்த உறைபனி வெளிகள், வனாந்தரங் களுக்குப் பக்கத்தில் நிற்பவராகக் காட்சியளிக்கும்படி செய்யப்படுகின்றனர். உண்மையில் அவர்கள் அவ்விடங்களுக்குச் சென்றவர்களல்லர்.

நாடகத்தைப் படம்பிடிப்பதன் முன் அதிக வேலை செய்யவேண்டி யவர் அழகுக் கலையை மேற்பார்ப்பவர். இவர் படத்தின் அழகுக்கலை சம்பந்தமானவற்றிற் கவனஞ்செலுத்துவர். இடங்களின் காட்சிகளை ஓழுங்கு படுத்துதல், பலவகை அலங்காரங்கள், நாற்காலி முதலிய தளவாடங்கள் , தொங்கவிடும் அலங்காரங்கள் முதலியவற்றுக்குப் பொறுப்பாளி இவரே. இவ் வேலைகளைப் பற்றி இவர் நன்கு அறிந்திருத்தல் வேண்டும். விக்டோரியா இராணி காலத்தைப் பற்றிய நடிப்பில் இரும்பு நாற்காலிகள் இடம் பெறு மானால் அது தவறாகும்.

உடைகளைப் பற்றி மேற்பார்ப்பவரும் முக்கியமுடையவராவர். இவர் பெரும்பாலும் பெண்ணாகவிருப்பர். இவர் பெரிய முதலுடையவரும் பற்பல இடங்களுக்குரிய பலகால உடைகளைப் பற்றி அறிந்தவருமாயிருத் தல் வேண்டும். தெரியாதவற்றை இவர் அறிந்துகொள்ள வேண்டும். பல வகை நடிகர்கள் அணிந்துகொள்ளும் உடைகளுக்கு இவரே பொறுப் பாளியாவார். பெரிய பட நிலையங்களில் வகைவகையான உடைகளைத் தைப்பதற்குப் பல வேலையாளரிருப்பர்.

நடிப்பை மேற்பார்ப்பவர் முதன்மையானவருள் ஒருவர். இவர் சமூகமாயிராது எக்காட்சியும் படம் பிடிக்கப்படமாட்டாது. இவர் தனது மனதில் நினைப்பது போலவே நடிகர் அப்பக்கம் அல்லது இப்பக்கம் திரும்புவது, அழுவது, சிரிப்பது போன்றவற்றை நடிக்கின்றனர். நல்ல நடிகர் மேற்பார்ப்பவர் சொல்வதைக் கவனித்து நடிப்பவராவர்.

படம்பிடிப்பதில் சம்பந்தப்படாத இன்னொருவர் ஒலிப்பதிவு செய்பவராவர். இவரது வேலை படத்தில் வரும் பாட்டு, சங்கீதம். பேச்சுப் போன்றவற்றை எல்லாம் பட பில்மில் பதியவைப்பது.

பொதுவாகக் காட்சிகள் படம் பிடிக்கப்படும்போது ஒலிகளும் பதியப்படுகின்றன. சில சமயங்களில் இவ்வாறுசெய்வது கடினமாகும். அப்பொழுது காட்சிகள் படம் பிடிக்கப்பட்ட பின் ஒலிகள் தனியே பதியப்பட்டு இரண்டும் ஒன்றாக இணைக்கப்படுகின்றன.

பேசும்படம் பிடிக்கும் ஒரு படநிலையத்தைப் பார்த்தால் நாம் வியப்படைவோம். அங்கு எல்லா இடங்களும் சொல்லமுடியாத ஒழுங்கீன மாகத் தோன்றும். பெரிய பட நிலையங்களில் ஒரே முறையில் இரண்டு அல்லது மூன்று வெவ்வேறு கதைகள் படம் பிடிக்கப்படும். ஒரு இடத்தில் சாந்தினால் செய்யப்பட்ட கோயில் முகப்பும், இன்னொரு இடத்தில் சாதாரண அடுப்பங்கரைக் காட்சியும் காணப்படலாம். படம் பிடிக்கும் நிலையத்தில் வேலை செய்யும் வேலையாளர், படம்பிடிப்போர்,வெளிச்சம் சம்பந்தமான கருவிகளுக்குப் பொறுப்பாயுள்ளோர், ஒலிப்பதிவு செய்யும் ஒலிபெருக்கி களில் வேலை செய்வோர் உள்ளே செல்வதற்கு ஆயத்தமாயிருக்கும் நடிகர் முதலியோர் காணப்படுவர்.

இறுதியில் அங்கு விறுவிறுப்பாகப் படம் பிடிக்கப்படும். அங்கு படம் பிடிப்போரிற் சிலர் காமிராக்களோடும், சிலர் அதிக ஒளி கொடுக்கும் விளக்குகளோடும், ஒலிப்பதிவோர் மைகிராபோன் என்னும் ஒலிபெருக்கி களோடும், ஒலிபதியும் கருவிகளோடும் நிற்பர். ஒலிபதிவோர் அவர் களுக்குப் பக்கத்தே நிற்பர். மேற்பார்ப்பவர் (இடைரக்டர்) தனது கையில் மணிக் கூட்டோடு ஒரு நாற்காலியில் இருப்பர்.

ஒன்று, ஒருவன் தனது காதலியைச் சந்திக்கும் காட்சியாகலாம். இருவரும் சந்தித்து முத்தமிடுகிறார்கள். மேற்பார்ப்பவர் முத்தமிடும் நேரத்தின் அளவைக் கடிகாரத்தில் பார்க்கிறார். முத்தமிடும்வகை மேற் பார்ப்பவரின் விருப்பத்துக்கு ஏற்றதாயிராவிடில் அல்லது ஒருவரை ஒருவர் சந்திக்கும்போது மகிழ்ச்சிக்குறி தோன்றாவிடில் அக்காட்சி மறுபடியும் படம் பிடிக்கப்படும். இன்னோரு காட்சி ஒரு பெண் தனது தாயோடு வீட்டு அறை யிலிருந்து தேநீர் பருகிக்கொண்டிருப்பது ஆகலாம். பெண் மிக ஆறுதலாக உண்டு கொண்டிருந்தால் அல்லது வயது போன தாய் மிக நாகரிக முறை யாகத் தேநீர் அருந்தினால் அக்காட்சி மேற்பார்ப்பவர் திருப்திப்படும் வகை யில் தேநீர் பருகும்வரை திரும்பத் திரும்பப் படம் பிடிக்கப்படும்.

நாம் படத்தில் காணும் காட்சிகள் வரிசையாகப் படம் பிடிக்கப்படு கின்றன என்று நினைத்தல் கூடாது. ஒரு நீண்ட படச்சுருளில் நூற்றுக்கணக் கான துண்டுப் படங்கள் காணப்படும். இவை தனித்தனியே பிடிக்கப்பட்டு இறுதியில் ஒன்று சேர்க்கப்பட்டவை. இத்துண்டுப் படங்கள் படப்பரிசோதக ரால் பார்வையிடப்படும். அச்சிட வேண்டிய பகுதிகளைப் பத்திரிகை ஆசிரியர் ஒருவர் பார்வையிட்டுக் கொண்டிருப்பது போலப் படப் பரிசோத கரும் தினம் எடுக்கப்படும் படங்களைக் கதையோடு ஒத்துப் பார்ப்பார். துண்டுப்படங்கள் கதையோடும், இடங்களின் இயற்கைக் காட்சிகளோடும் நடிப்புக்களோடும் ஒத்திருந்தால் ஏற்றன என்று ஒப்புக்கொள்ளப்படும். படப் பரிசோதகர் ஒப்புக் கொள்ளாத பகுதிகள் மறுபடியும் படம் பிடிப்பதற்கு மேற்பார்ப்பவரிடம் அனுப்பப்படும்.

படம் பிடிக்கும் நிலையங்களில் நடிகரின் படங்கள் வியப்பான நாடு களின் இயற்கைக் காட்சிகளிடையே நிற்பதாக அவ் வியற்கைக் காட்சி களைக் கண்ணாடித் திரையில் காட்டப்படும் படங்களைக் கொண்டு எடுக் கப்படுகின்றனவென்று முன் கூறினோம். இவ்வாறு கண்ணாடித் திரையில் காட்டப்படும் படங்கள் “பின்புறக் காட்சி” (க்ஷயஉம சீடிதநஉவiடிn) எனப் படும். இம்முறை படம்பிடிக்கும் கும்பனிகளுக்கு மிகப் பயனுடையது. ஒரு பெண்ணும் ஆணும் படகிலிருந்து ஆற்றில் வேகமாகச் செல்லும் பட மொன்று பிடிக்க வேண்டியிருக்கிறதென்று வைத்துக்கொள்ளுவோம். இவ் வாறு படம் பிடிக்க வேண்டியிருந்தால் படம் பிடிக்கும் படகுக்கு முன்னால் இன்னொரு படகு வேகமாகச் செல்ல வேண்டியிருக்கும். அவ்வாறு நிகழின் நடிகனும் நடிகையும் பேசும் பேச்சுக்களைக் கேட்க முடியாதபடி இயந்திரத் தின் இரைச்சல் மறைத்துவிடும். “பின்புறக் காட்சிப் படம்” என்னும் முறையினால் இத்தொல்லையை வெல்லலாம். படம் பிடிப்போர் சிலர் படகில் போவர். போகும் போது அவர் நீரையும் கரைகளையும் அங்கு கேட்கும் ஒலிகளையும் பதிவு செய்துகொண்டு செல்வர். வெளியில் செய்ய வேண்டிய வேலை இவ்வளவே. மற்றைய வேலைகள் படம் பிடிக்கும் நிலையத்திற் செய்யப்படுகின்றன. பின்னும் முன்னும் ஆடக் கூடியதாகச் செய்யப்பட்ட நாற்காலியில் கண்ணாடித் திரைக்கு முன்னால் வள்ளம் வைக் கப்படுகிறது. படகுக்கு முன்னால் நடிகனும் நடிகையும் இருக்கிறார்கள். ஆற்றில் பிடிக்கப்பட்ட படங்கள் பின்புறத்திலிருந்து திரையில் காட்டப்படுகின்றன. முன்னாலிருக்கும் படகு முன்னும் பின்னும் ஆடுகிறது. தம்மைப் பின் தொடர்ந்து வரும் இன்னொரு படகைப் பார்ப்பதுபோல் நடிகை திரும்பிப் பார்க்கிறாள். அவர்கள் ஒருவரோடு ஒருவர் பேசுகின்றனர். அவள் வேகமாகப் படகை ஓட்டும்படி அவனிடம் சொல்லுகிறாள். அப் பொழுது பின்னாலிருக்கும் கண்ணாடித் திரையிலுள்ள படங்கள் வேகமாக ஓடுகின்றன. இவ்வாறு பிடிக்கப்பட்ட படத்தைப் பார்த்தால் உண்மை யாகவே படகு ஆற்றில் செல்வது போலவே தோன்றும்.
பேசும் படங்களை அமைப்பவர் கையாளும் உபாயங்கள் பல. இரவில் அல்லது இன்னொரு நாட்டில் புகைவண்டி செல்வதாகக் காட்சிகள் காட்டப்படுகின்றன. இவை செயற்கைப் புகைவண்டி ஒன்றையும் சித்தரிக்கப்பட்ட இயற்கைக் காட்சிகளையும் வைத்துப் படம் பிடிக்கும் நிலையத்தில் பிடிக்கப்பட்டனவாகும்.

கதையில் வரும் ஒருவன் இரும்புக் கம்பியால் தலையில் அடிக்கப் படுவதையோ கண்ணாடிப் புட்டியினால் எறிந்து விழுத்தப்படுவதையோ கண்டு நாம் கலக்கமடையவேண்டியதில்லை. இரும்புக் கம்பி என்பது காகிதக்கூழினாற் செய்யப்பட்டது. எறிந்தவுடன் உடைந்துபோகிற கண்ணாடிப்புட்டி மெழுகினால் செய்யப்பட்டது. சில சமயங்களில் கதையில் வரும் பெண் ஆற்றில் முழுகித் தத்தளிப்பதைக் கண்டும் நாம் குழப்ப மடைய வேண்டியதில்லை. ஆற்றுக் காட்சி கண்ணாடித் திரையில் காட்டப் பட்ட படமாகலாம். பெண் நிற்கும் தண்ணீர் படநிலையத்தில் ஒரு தொட்டி யிலுள்ள நீராகலாம்.

2. கல்லெண்ணெய்
மோட்டார் வண்டியிற் பயணஞ்செய்வோர் கல்லெண்ணையின் முக்கியத்தை அறிவர்.

“பெட்ரோல்” எனப்படும் இவ் வியப்பான எண்ணெய் எங்கிருந்து கிடைக்கிறது? இதைப் பற்றிய வரலாறு இங்கு கூறப்படுகின்றது.

கல்லெண்ணெய் என்பது ஒருவகை இயற்கைப் பொருள்; அது உற்பத்தியாக்கப்படுவதில்லை. அது ஓரளவிற் பயன்படுத்தக் கூடிய நிலை யில் இவ்வுலகின் சில பகுதிகளிற் கிடைக்கின்றது. மெக்சிக்கோ எண்ணெய் விளையும் நாடு. உருமேனியாவிலும் இன்னும் உலகிலுள்ள பல இடங்களி லும் நிலத்தின் ஆழத்திலுள்ள பள்ளங்களில் எண்ணில்லாத காலமாக கல்லெண்ணெய் நிறைந்து கிடக்கின்றது. இக்கூற்று வியப்பாகத் தோன்ற லாம். மோட்டார் வண்டியை ஓட்டும் எண்ணெய் இலட்சக்கணக்கான ஆண்டுகள் நிலத்தின் கீழ் மறைந்து கிடந்தது. அண்மையிலேயே மக்கள் நிலத்தின் இவ்வெண்ணெய்த் தேக்கங்களைத் திறந்து எண்ணெயை எடுத்து அதனை எரி பொருளாகப் பயன்படுத்துகின்றனர்.

வருங்கால எரிபொருள் எண்ணெயாகும். நாளுக்கு நாள் அதிக எண்ணெய் பயன்படுத்தப்படுகின்றது. ஆழ்ந்த கடலிற் செல்லும் பெரிய கப்பல்கள் நிலக்கரி விறகைக் கொண்டு ஓட்டப்பட்டன. இப்பொழுது அவை எண்ணெயால் ஓட்டப்படுகின்றன. ஆகாயப் படையும் போர்க் கப்பல் களும் கல்லெண்ணெயினால் இயங்குகின்றன. எண்ணெய் இல்லாவிடில் இன்று செய்யும் பல காரியங்களை நாம் செய்ய முடியாது. ஆண்டுதோறும் பல கோடிக்கணக்கான கலன் எண்ணெய் தரையின் கீழிருந்து எடுக்கப் பட்டுக் கடல் வழியாக ஆயிரக்கணக்கான மைல்களுக்கப்பால் கொண்டு போகப்படுகிறது.

எண்ணெய் எங்கும் காணப்படுமாயின் நிலத்தில் ஒரு கிணற்றைத் தோண்டி அதனை எளிதில் பெற்றுவிடலாம். எண்ணெய் உலகின் சில இடங் களில் மாத்திரம் காணப்படுகின்றது.

இவ்வகை இடங்களிலொன்று கிர்கக் (Kirkuk). இங்கு எண்ணெய் எப்படிக் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட தென்பதையும், 1,150 மைல் வனாந்தரத்துக் கூடாக அது எப்படிக் கடற்கரைக்குக் கொண்டு வரப்பட்டதென்பதையும் ஆராய்வோம்.

கிர்கக் என்பது மக்கள் வாழ விரும்பத் தக்க இடமன்று. இது பயிர் பச்சையற்றதும் நிழலில்லாததும் நெல்லிட்டால் நெற்பொரியும் காங்கை யுடையதுமாகிய நாடு. 1927ஆம் ஆண்டின் முன் இது வெளியுலகத்துக்கு அறியப்படாத இடமாக விருந்தது; பயிர் பச்சையற்றிருந்தபோதும் இங்கு எண்ணெய் கிடைக்கின்றது. 1927ஆம் ஆண்டில் இங்கு எண்ணெய்க் கிணறு அகழ்வதற்கு அனுமதி ஈராக் பெட்ரோலியம் கும்பனியாருக்குக் கிடைத்தது.

எண்ணெய்க் கிணறு தோண்டுவது என்பது எண்ணெய் ஊற்றில் முட்டும் வரையில் ஒரு குழாயை நிலத்துள் இறுக்குதல். பொறிவல்லார் (எஞ்சினியர்கள்) 3000 அடி ஆழத்துக்கு நிலத்தைத் துளைக்க வேண்டி யிருந்தது. எண்ணெய் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட ஒரே நாளில் இவ்வனாந்தரப் பட்டினம் மிக முக்கியமுடையதாக மாறிற்று. ஈராக் பெட்ரோலியம் கும்பனியென்பது பிரான்சிய, ஆங்கில அமெரிக்க சம்பந்தமுடையது.

பாலஸ்தீனமும் சிரியாவும் முறையே இங்கிலாந்து பிரான்சு என்னும் இரு நாடுகளின் ஆணைக்குட்பட்டிருந்தன. கிர்கக் அண்மையில் இருக்குமானால் பாலஸ்தீனத்திலுள்ள கெய்பாவும் (Haifa) சிரியாவிலுள்ள திரிபொலியும் எண்ணெய் தேக்கிவைப்பதற்கு ஏற்றவை. கிர்கக் கெய்பாவி லிருந்து 530 மைல் தூரத்திலும் திரிப்பொலி 620 மைல் தூரத்திலும் இருந்தன. இத்தூரத்தின் பெரும்பகுதி மரஞ்செடி யற்றதாகவும் தண்ணீரற்ற தாகவும் நச்சுப் பாம்புகளும் தேள்களும் உறைவதாகவும் பெதோனியர் (Bedonians) என்னும் அலைந்து திரியும் காட்டுச் சாதியினர் வாழ்வதாகவு மிருந்தது.

இவ்வாறிருந்தும் எதாவது செய்ய வேண்டியிருந்தது. மிகப் பயனுடைய எண்ணெயை வனாந்தரத்தில் பயனின்றிக் கிடக்கவிட முடியாம லிருந்தது. வனாந்தரத்துக் கூடாக இரண்டு நிரை குழாய்கள் இடுவதாக முடிவு செய்யப்பட்டது ஒரு நிரை கிர்கக்கிலிருந்து கெய்பாவுக்கும் மற்றது கிர்கக்கி லிருந்து திரிப்பொலிக்கும் செல்வன. எண்ணெயை எதிர்பார்த்திருக்கும் தேக்கங்களுக்கு இக்குழாய்கள் வழியாக எண்ணெய் செலுத்தப்பட கூடியதாகவிருந்தது. 1,150 மைல் நீளமுள்ள உருக்குக் குழாய்கள் பதிக்க வேண்டியிருந்தது. இது எவ்வளவு பெரிய வேலை!இவ்வளவு நீண்ட தூரத்துக்கு முன் ஒருபோதும் குழாய்கள் போடப்படவில்லை. இவ் வேலையைத் தொடங்குவதன் முன் குழாய்கள் இடவேண்டிய பாதையைத் தீர்மானித்தற்கு நிலஅளவைக்காரர் பலர் சென்றனர்.

இவ்வேலை முடிந்ததும் குழாய்களை இடுவோர் சென்றனர். இவர்கள் பாதையின் நீளத்துக்குக் குழாய்களைப் போட்டுக்கொண்டு சென்றனர். அவற்றைப் புதைக்கவோ பொருத்தவோ இல்லை. இவ்வேலைகள் இவர் களின் பின்னால் சென்ற இன்னொரு கூட்டத்தினருக்கு விடப்பட்டன. மிக நீண்ட தூரம் வனாந்தரமாக இருந்தது. உச்சிக்கால வெயில் 120 பாகையில் காயும். அங்கு குளிர்ந்த பானங்கள் கிடையா; தண்ணீர் தங்கத்திலும் பார்க்க அரிதிற் கிடைப்பதாக விருந்தது. சில சமயங்களில் மண்புயல்கள் வீசி வேலையாளரின் கூடாரங்களை மணலால் மூடிவிடுவன போல் பயமுறுத் தின. இக் காற்றுக்கு எதிராகப் பாதுகாப்புகள் இல்லை. சில சமயங்களில் காற்றுப் பல நாட்கள் வீசும். காற்று நின்றதும் கூடாரங்களின் பாதி மண்ணால் மூடுண்டும் உணவும் துணியும் மண்ணில் மறைந்தும் கிடந்தன. இயந்திரங் களுள் மண் புகுந்துவிடுவதால் வேலை தொடங்குமுன் அவற்றைக் கழற்றித்துடைக்க வேண்டியிருந்தது.

மண்புயல்களுள் அகப்பட்டவர்களுக்கல்லது இதன் அபாயத்தை அறிய முடியாது. மாரிகாலத்தில் வேலையாளருக்கு வேறுவகையான துன்பங்கள் நேர்ந்தன. எல்லா இடங்களும் வெள்ளக்காடாக இருந்தன. இரவில் பொறுக்கமுடியாத குளிர் வீசிற்று. இவ்வகை வனாந்தரத்தில் நில அளவைக்காரருக்குப் பின்னால் பெரிய மோட்டார் வண்டிகள் நாற்பதடி நீளமுள்ள குழாய்களை ஏற்றிக்கொண்டு சென்றன. அடையாளம் செய்யப் பட்ட பாதை வழியே பள்ளத்திலும் மேட்டிலும் குழாய்கள் இடப்பட்டன. இவ்வகை வேலையில் அவர்கள் தைகிரசு யுபிராதசு என்னும் இரு ஆறுகளையும் கடக்கவேண்டியிருந்தது. இவ்வாறு இடப்பட்ட குழாய்கள் நிலத்தில் புதைக்கப்பட வேண்டியிருந்தன. 1150 மைல் தூரத்துக்கு அகழிகளை கையினால் அகழ்வது முடியாதிருந்தது. ஆகவே அகழிதோண்டும் இயந்திரங்கள் பயன்படுத்தப்பட்டன. இவ்வியந்திரங்கள் அகன்ற உருக்குச் சக்கரங்களில் சென்றன. இயந்திரங்கள் இரண்டடி அகலமும் ஆறடி ஆழமுமுடைய அகழியைத் தோண்டின. நாளொன்றுக்கு ஒரு மைல் நீளமுள்ள அகழியைத் தோண்ட முடிந்தது. அகழி தோண்டும் இயந்திரங்களில் பின் சென்றோர் நீண்ட குழாய்களைப் பொருத்தி அகழியிலிட்டு மண்ணைப் பரவி மூடினர். குழாய்களின் வரிசை பள்ளத் திலிருந்தபோது எண்ணெய் மேட்டிலிருந்து கீழே செல்லக்கூடியதாக விருந்தது. பல இடங்களில் பாதை மேட்டு நிலங்களுக்கூடாகச் செல்ல வேண்டியிருந்தது. அப்பொழுது என்ன நேர்ந்தது? எண்ணெய் மேட்டுக்குச் செல்ல மாட்டாது. குழாப்பாதை மேட்டுச் சரிவுக்கு வந்த போது அங்கே எண்ணெயை இயந்திரத்தினால் மேலே செலுத்தும் நிலையம் (Phming Station) அமைக்க வேண்டியிருந்தது. இது மேடு அல்லது குன்றின் உச்சிக்கு எண்ணெயைச் செலுத்தி அதனை மறுபக்கத்துக்கு ஓடச் செய்யும்.

கிர்கக்கிலிருந்து கெய்பாவுக்கும் திரிபொலிக்கு மிடையிலுள்ள குழாப்பாதையில் இயந்திரத்தால் எண்ணெயை உயர ஏற்றும் நிலையங்கள் இருக்கின்றன. அவற்றுட் பல வனாந்தரத்தில் மறைந்திருக்கின்றன. அவற் றுக்கும் நாகரிக உலகத்துக்கு மிடையிலுள்ள தொடர்பு தந்திக் கம்பியும் கம்பியில்லாத் தந்தியுமாகும். ஒவ்வொரு நிலையத்திலும் பொறிவல்லாரும் உதவியாளர்களும் குழாய்ப் பாதையைப் பாதுகாக்க ஆயுதம் தாங்கிய சில காவற் காரருமிருப்பர்.

ஆயுதந் தாங்கிய காவலாளர் அலங்காரத்துக்காக அங்கு இருக்க வில்லை. பாதை இடப்படுகின்ற காலத்தும் பெதோனியர் என்னும் காட்டுச் சாதியினர் வேலையாட்களைப் பயமுறுத்தினர். இவ்வாறு பெரிய குழாய்ப் பாதை முடிக்கப்பட்டு கிர்கக்லிருந்து திரிபொலிக்கும் கெய்பாவுக்கும் 1150 மைல் வனாந்தரங்களுக் கூடாக எண்ணெய் கொண்டு போகப்பட்டது.

இப்பாதையைப் போட்டு முடிக்க 10,000,000 பவுண் செலவாயிற்று. இப் பெரிய வேலையில் 10,000 பேர் ஈடுபட்டிருந்தார்கள். கண்ணுக்குப் புலப்படாமல் வனாந்தர மணலில் கிடக்கும் இக்குழாய்ப்பாதை வழியாக ஆண்டில் 4,000,000 தொன் எடை எண்ணெய் கொண்டு போகப்படுகிறது. இவ்வளவு அதிக எண்ணெய் வெளியேறுவதனால் எண்ணெய்க் கிணறுகள் வற்றிவிடுமென்று சிலர் நினைக்கலாம். அவை வற்றமாட்டா. ஆண்டுதோறும் எண்ணெய் வெள்ளம் கிர்கக்கிலிருந்து தடையின்றிச் சென்றுகொண்டிருக் கிறது. சில சமயங்களில் பெதோனியர் சடுதியாகக் குழாய்களைக் கிளறி உடைத்துவிடுவர். எண்ணெய் வெளியே போவது கிட்டிய நிலையத்துக்குத் தெரிய வந்ததும் அங்கு நின்றும் பொறிவல்லார்களும் ஆயுதம் தாங்கிய காவலாளிகளும் சென்று பழுதைச் சரிப்படுத்துவர். பொறிவல்லார் குழாயி லுண்டான உடைப்பைப் பழுது பார்க்கும்போது ஆயுதந் தாங்கியவர்கள் அவ்விடத்தில் இன்னும் திரிகின்ற காட்டுச் சாதியினரைத் துரத்துவர். இச்சிறிய படை மறுபடியும் தமது நிலையத்துக்குத் திரும்பிவருகின்றது; குழாய்கள் வழியே எண்ணெய் வழக்கம்போல் ஓடத் தொடங்குகிறது.

3. இந்தியாவில் பழங்காலக் கல்வி முறை
வேதகாலத்தில் மாணவன் ஆசிரியரிடத்தில் கல்வி பயிலத் தொடங் கினான். உபநயனம் என்னும் கிரியையை நடத்தியபின் அவர் அவனை மாணக்கனாக ஒப்புக்கொண்டார். கிரியை மூன்று நாட்கள் நடைபெற்றது.

இதனால் ஆசிரியர் மாணவனுக்கு இரண்டாவது பிறப்புக் கொடுப் பவராகக் கருதப்பட்டது. உபவீதத்துக்குப் பின் மாணவன் பிரமசாரி வாழ்க்கையில் நுழைந்தான்.

பிரமசாரிக்கு விதிக்கப்பட்ட வாழ்க்கை முறைகளைப் பின்பற்றி அவன் ஒழுக வேண்டும். அவன் தருப்பைப் புல்லாற் செய்த அரைப்பட்டி யும் கறுப்பு மான் தோலும் அணிந்து நீண்ட தலைமயிர் உடையவனாய் காலைமாலை என்னும் இரு பொழுதுகளிலும் தீ வளர்ப்பதற்குச் சமித்துக் கொண்டு வந்தான். தன்னடக்கம், தவம், பிச்சை ஏற்றல் போன்று விதிக்கப் பட்டுள்ள ஒழுக்கங்களையும் இவன் கைக்கொண்டான். பிரமசாரிகளைப் போல ஆசிரியனிடத்திற் கல்வி பயிலும் பிரமசாரினிகளாகிய பெண்களு மிருந்தனர்.

சில சமயங்களில் தந்தையே ஆசிரியனாகவிருந்தான். கல்வி கற்கும் காலம் பெரும்பாலும் பன்னிரண்டு ஆண்டுகளாகவிருந்தது. மாணாக்கன் ஆசிரியன் இல்லத்திலேயே அவனோடு தங்கியிருந்தான். பிரமசாரியாகிய மாணவன் ஆசிரியனுக்காகப் பிச்சை ஏற்கச் சென்றான். அவனுடைய மற்றொரு வேலை தீ வளர்த்தல், ஆசிரியனின் வீட்டு வேலைகளைக் கவனிப்பது, ஆடுமாடுகளை மேய்ப்பது என்பனவும் மாணவனுடைய கடமைகளாகவிருந்தன. ஆசிரியனும் மாணவனும் நிலத்தில் இருந்தார்கள். பாடங் கேட்கும்போது மாணவன் பின்புறமாக அல்லது முன் புறமாகச் சாய்ந்து நிற்றல் கூடாது.

ஆசிரியரிடத்தில் உயர்ந்த ஒழுக்கமும் ஆன்ம ஞானமும் இருத்தல் வேண்டும். தகுதியான மாணவன் வரும்போது அவர் தனக்குத் தெரிந்த வற்றை மறையாது அவனுக்குக் கற்பித்தல் வேண்டும்; மாணவன் ஏற்கத் தகுதியாகவுள்ள கருத்துக்களை மாத்திரம் அவனுக்குச் சொல்லுதல் வேண் டும்; மற்றவைகளைச் சொல்லுதல் கூடாது. ஆசிரியர் ஒரு பாடத்தைத் தம்மால் கற்பிக்க இயலாது என்று கண்டால் மாணவனை இன்னொரு ஆசிரியரிட மனுப்பலாம். தாம் கல்வி கற்பிக்கக்கூடிய மாணவர் பலரைப் பெறுவது ஆசிரியரின் விருப்பமாகவிருந்தது. தாம் கண்டறிந்த உண்மைகள் தமக்குப் பின்பும் நிலை பெற வேண்டுமென்பது அவர்கள் கருத்து. மாணவர் கல்வி கற்பிக்கக்கூடிய நல்லாசிரியரைத் தேடித் தூர தேசங்களுக்குச் சென்றனர். மாணவர் கேள்வி கேட்க ஆசிரியர் விளங்க வைத்தல் போன்ற முறையில் கல்வி பயிலப்பட்டது. பெண்களுக்குக் கல்வி மறுக்கப்படவில்லை. உப நிடதங்களில் கல்வியிற் சிறந்த பல பெண்களின் பெயர்கள் காணப்படு கின்றன.

பிற்காலத்தில் சிறுவருக்கு ஐந்து வயதில் கல்வி தொடக்கப்பட்டது. பின் குடுமி வைத்தலும் அதன்பின் உபநயனந் தரித்தலுமாகிய கிரியை களும் செய்யப்பட்டன. நால் வருணத்தாருக்கும் உபநயனம் உரியது என்று போதாயனர் கூறியுள்ளார்.

காலையில் ஆசிரியர் எழுமுன்னும் சூரியன் தோன்றுவதன் முன்னும் மாணவன் எழுந்திருத்தல் வேண்டும். எழுந்தபின் குளித்தல் வேண்டும். குளிக்கும் போது நீரில் விளையாடுதல் கூடாது; அசையாமல் நீந்தலாம்; ஒரு நாளில் மூன்று முறை குளித்தல் வேண்டும்; குளித்தபின் நின்ற நிலை யில் கடவுளைத் துதித்தல் வேண்டும்; பூமாலை அணிதல் கூடாது. வாசனைப் பொருள்களைப் பயன்படுத்துதல், உடலில் எண்ணெய் பூசிக்கொள்ளுதல் ,கண்ணுக்கு மை தீட்டுதல், செருப்பு, குடை, வண்டிகளைப் பயன்படுத்துதல் கூடாது; பகலில் நித்திரை கொள்ளுதல் இசைக்கருவிகளைப் பயன்படுத் துதல், பாடுதல், ஆடுதல் ஆகாது.

மாணவன் ஆசிரியருக்குக் கீழ்ப்படிதல் வேண்டும்; ஆசிரியரிருப் பதிலும் தாழ்ந்த ஆசனத்தில் இருத்தல் வேண்டும். ஆசிரியர் பாடம் கற்பிக்க வரும்போது அவர் பாதங்களை வணங்க வேண்டும். ஆசிரியர் சொன்ன தும் படிக்க ஆரம்பிக்க வேண்டும். அவருக்கு நேராகக் காலை நீட்டுதல் ஆகாது. படுத்திருந்துகொண்டு ஆசிரியரைக் கூப்பிடுதல் கூடாது. ஆசிரியர் படுத்திருந்தால் மாணவன் இருந்துகொண்டு மறுமொழி சொல்லலாம். ஆசிரியர் நின்றால் இவனும் எழுந்து நின்று மறுமொழி சொல்லுதல் வேண்டும்; செருப்புத் தரித்துக்கொண்டு அல்லது தலையை மூடிக்கொண்டு ஆசிரியரை அணுகுதல் கூடாது; ஆசிரியருக்கு அதிக தூரத்திலும் அதிக கிட்டத்திலும் இருத்தல் கூடாது. ஆசிரியருக்கு முன்னால் தொண்டையை மூடிக்கொள்ளுதல், சுவரில் சாய்தல், காலை நீட்டுதல், துப்புதல், சிரித்தல், கொட்டாவி விடுதல், நெட்டி முறித்தல் கூடாது.

பாடம் தொடங்கும்போதும் முடியும்போதும் மாணவன் ஆசிரியரின் பாதங்களில் வணங்குதல் வேண்டும். ஆசிரியர் இரு என்றதும் கிழக்கு அல்லது மேற்கு முகமாக ஆசிரியருக்கு வலப்புறத்தில் இருத்தல் வேண்டும். ஓய்ந்திருக்கும் போது படித்தவற்றில் சந்தேகமானவற்றைச் சிந்தித்தல் வேண்டும்.

முற்காலத்தில் பெண்களுக்குக் கல்வி மறுக்கப்பட்டிருக்கவில்லை என்பதற்கு எடுத்துக்காட்டாக கோஷா , உரோமாசா, உலோபாமுத்திரா, விசுவாமித்திரா முதலிய பெண் இருடிகளின் பெயர்கள் இருக்கு வேதத்திற் காணப்படுகின்றன. பெண்கள் பிரமவாதினி, சத்தியோபாகு என இருவகைப் பட்டார்கள். பிரமவாதினியைச் சேர்ந்தவர் உபநயனம் அக்கினி காரியங்கள், வேதக்கல்வி, பிச்சை ஏற்றல் முதலியவற்றுக்குரியர். சத்தியோபாகுவைச் சேர்ந்தவர் மணஞ்செய்துகொள்வதன் முன் உபநயனம் செய்துகொள்ளுதல் வேண்டும். முற்காலத்தில் பெண்கள் உபநயனம், வேதக்கல்வி, காயத்திரி மந்திரம் ஓதல் முதலியவற்றுக்கு அருகராயிருந்தார்கள் என்று இயமன் கூறியுள்ளார்.

பிராமண மாணவர் பிராமணரல்லாத ஆசிரியரின் கீழ் கல்வி பயில்வதும் இயல்பாக விருந்தது. சமாவர்த்தனம் என்னும் கிரியையினால் கல்வி முடிவடையப்பெற்றது. அப்பொழுது மாணவன் பிரமசாரிக்கு அடை யாளமாகிய தாடியையும், நீண்ட மயிரையும் மழித்துக்கொண்டு நண்பர் களால் கொடுக்கப்பட்ட வாசனைப் பொருள்களை உடம்பில் பூசிக்கொண்டு, பிரமசாரிக்கு அடையாளமாகவிருந்த தண்டம் போர்வை முதலியவற்றை ஆற்றில் எறிந்தான். நீராடிய பின் அவன் புதிய ஆடை அணிகலன்களை அணிந்துகொண்டு தேரில் அல்லது யானையில் ஏறி அவ்வூரிலுள்ள வித்துவ சபைக்குச் சென்று, தான் ஒரு வித்துவான் என்னும் நிலையில் சமுகமளித்தான்.

கல்வி ஆசிரியர் சொல்ல மாணவர் கேட்டுச் சொல்லி மனப்பாடஞ் செய்யும் முறையாக விருந்தது. வேதம், இலக்கணம், நீதி முதலிய பாடங்களைப் படிப்பதற்குத் தனிப்பாடசாலைகள் இருந்தன. ஆசிரியன் மாணவனின் குறைகளை மறைக்கும் குடையைப் போலவிருந்தான்.

ஆசிரியை உபாத்தியாயினி உபாத்தியாய ஆச்சாரியா எனப் பட்டாள். வேதங்களில் வல்ல பெண்களுமிருந்தனர். பெண்களுக்கு இராணுவப் பயிற்சியும் அளிக்கப்பட்டது. சாக்திகி என்னும் சொல்லுக்கு ஈட்டி பிடித்த பெண் என்பது பொருள்.
குடுமி வைக்கும் சடங்கு முடிந்ததும், சிறுவருக்கு எழுத்தும் கணக்கும் கற்பிக்கப்படவேண்டுமென்று கௌடலியர் கூறுகின்றார். இராச குமாரனின் கல்வி அவனது 16-வது ஆண்டில் முற்றுப்பெற்றது. பின்பு அவன் மணஞ் செய்து கொள்ளவேண்டும். அவனுடைய கல்விகளுள் ஒன்று தண்டநீதி (ஆட்சி புரியும் கல்வி). மணமான பின்பும் அவன் யானையேற்றம், குதிரையேற்றம் படைப்பயிற்சி முதலிய போர்க்கல்வியைக் கற்றுக் கொள்ளுதல் வேண்டும்.

முற்காலத்தில் கிராமத்துக்குக் கிராமம் பள்ளிக் கூடங்கள் அமைத்து மாணவருக்குக் கல்வி பயிற்றும் ஒழுங்கு இருக்கவில்லை. திண்ணைப் பள்ளிக் கூடங்கள் இருந்தன. திண்ணைப் பள்ளிக் கூடக் கல்வி முடிந்ததும் உயர்தரக் கல்வியை விரும்பினோர் ஆங்காங்கு புகழ்பெற்று விளங்கிய ஆசிரியர்களிடம் சென்று பாடங் கேட்டனர். பௌத்த, சமண மதங்கள் பரவியபோது பௌத்த விகாரங்களிலும் , சமணப் பள்ளிகளிலும் பௌத்த, சமண குருமாரால் மாணவருக்குக் கல்வி கற்பிக்கப்பட்டது. இம்முறையைப் பின்பற்றிக் கிறித்துவ கோவில்களிலும் கல்விச் சாலைகள் உண்டாயின. இக்கல்வி முறையின் வளர்ச்சியே இன்றைய பள்ளிக் கூடங்களாகும்.

4. புகையிலையின் கதை
சேர் வால்டர் இரலி என்பவரையும் அவரது புகையிலை புகைக்கும் சுங்கானைப்பற்றியும் எல்லாரும் கேள்விப்பட்டிருக்கலாம்.

இவர் அமெரிக்காவிலிருந்து இங்கிலாந்துக்குத் திரும்பிச் சென்றபின் தமது படிக்கும் அறையிலிருந்து சுங்கானில் புகையிலையை வைத்துப் புகைத்துக் கொண்டிருந்தார். அவர் முன்னொருபோதும் புகைப்பிடிப்பதைக் கண்டிராத வேலைக்காரன் அவரது தலையைச் சூழ்ந்து புகை வருவதைக் கண்டான். புகையிலையைப் பற்றியும் அதனைப் புகைக்கும் சுங்கானைப் பற்றியும் அறியாத அவன் இரலியில் தீப்பிடித்திருப்பதாக நினைத்து ஒரு வாளியில் தண்ணீர் கொண்டுவந்து தனது எசமானின் தலைமீது ஊற்றினான்.

சேர்வால்டர் இரலியே முதன்முதல் புகையிலையை ஐரோப்பாவுக்குக் கொண்டு சென்றவராவார். புகையிலையைப்பற்றிய வரலாறு அமெரிக்காவி லுள்ள காட்டுச் செவ்விந்தியரிடையே ஆரம்பமாகின்றது. புகையிலை புகைக்கும் பழக்கம் அவர்களிடையே உல்லாசம் என்பது போலிராது வேறு வகையில் இருந்தது. செவ்விந்தியர் புகையிலையை மிகப் புனிதமுள்ள செடியாகக் கருதினர். செவ்விந்தியனுடைய மிக மதிப்புக்குரிய பொருள் அவனுடைய சுங்கான். அவன் தனது வாழ்நாள் முழுமையிலும் அதனை உடன்கொண்டு திரிந்தான். மரணகாலத்தில் அது அவனோடு புதைக்கப் பட்டது.

கல்வியறிவுடைய செவ்விந்தியனொருவனைப் புகையிலையின் தொடக்கத்தைப் பற்றிக் கேட்டால் அவன் அறிவு முறையானதும் வியப் பளியாததுமாகிய மறுமொழி கூறுவான். இரலிகாலத்து வீரனொருவன் வேறு வகையான கதை கூறியிருப்பான். மிகப் பழங்காலத்தில் இன்றையிலும் பார்க்க உலகம் மிக நன்றாக விருந்தபோது தேவதை ஒன்று இவ்வுலகைப் பார்க்க வந்த கதையைப் பற்றி அவன் கூறுவான். சிறிதுநேரம் அலைந்து திரிந்த பின் அத் தேவதைக்கு நித்திரை வந்தது. அது காட்டில் நெருப்புக் கொளுத்திவைத்துவிட்டு அதன் பக்கத்தே படுத்து நித்திரை கொண்டது. அப்பொழுது இத் தேவதைக்குப் பகையான இன்னொரு தேவதை அதன் பக்கத்தால் காட்டுவழியே போய்க்கொண்டிருந்தது. அது நெருப்புக்குப் பக்கத்தே நன்கு நித்திரை கொள்ளும் தேவதையைக் கண்டு அதற்குத் தீங்கிழைக்க நினைத்தது. அது எதிரியின் நித்திரையைக் குழப்பாதபடி மெல்லெனத் தவழ்ந்து வந்து அதன் தலை நெருப்புத்தனல் மீது கிடக்கும் படி உருட்டிவிட்டு ஓடிச்சென்றது. நெருப்புச் சுடுதலினாலும் மயிர்கள் எரியும் ஒலியினாலும் விழித்தெழுந்த தேவதை பயத்தினால் காட்டுக்கூடாக ஓடிச் சென்றது. ஓடும்போது காற்று வீசியதால் அதன் எரிகின்ற மயிர் அமெரிக்காவின் ஒரு பக்கத்திலிருந்து மறுபக்கம் வரையில் விழுந்தது. எங்கு மயிர் விழுந்ததோ அங்கு அது வேர்விட்டுப் புகையிலைச் செடியாக வளர்ந்தது. இவ்வாறு செவ்விந்தியர் புகையிலையைப் பற்றிய கதையைக் கூறுவர்.

புகையிலையைப் போலவே செவ்விந்தியனின் புகையிலை புகைக்கும் சுங்கானும் புனிதமுடையது. பெரிய தேவதை தொடக்கத்தில் புகையிலை புகைத்தது என்று முற்காலச் செவ்விந்தியர் நம்பினர். பெரிய தேவதை முதன்முதல் சுங்கானில் புகையிலை புகைத்ததாக செவ்விந்தியர் நம்பிவரும் இடத்தை இன்றையப் பிரயாணி ஒருவன் பார்க்கலாம். இவ்விடத்துக்கு “சுங்கானில் புகையிலை புகைத்த பாறை” என்று பெயர். நூற்றுக்கணக்கான ஆண்டுகளாக இது அமெரிக்காவின் மிகப் புனித இடமாக இருந்து வருகின் றது. அமெரிக்க வீரர் தமது வாழ்நாளில் இப்பாறைக்குச் சென்று அதிலிருந்து புனிதமுள்ள சிவந்த கல்லை எடுத்துத் தமது புகையிலை புகைக்கும் சுங்கானைச் செய்தனர்.

செவ்விந்தியரின் விழாக்களில் சுங்கான் முதன்மையானது. ஒவ்வொரு குலத்தாரிடத்தும் தத்தம் குலத்துக்குரிய சுங்கான் இருந்தது. இக் குலத்தினரின் தலையாரிகள் கூட்டம் இச்சுங்கானின்றி நடைபெறமாட்டாது. கூட்டம் தொடங்குவதன்முன் சுங்கான் ஒருவர் கையிலிருந்து ஒருவர் கைக்கு மாற்றப்பட்டது. ஒவ்வொரு புனிதமுள்ள வீரனும் புகையை ஒரு முறை வாய்நிறைய உறிஞ்சினான். செவ்விந்திய போர் வீரர் தமது தலையைக் கழுகின் இறகுகளால் அலங்கரிப்பர்; கூடாரத்துக்குமுன் எரியும் நெருப்பைச் சூழ்ந்து வட்டமாகவிருப்பர். சுங்கானை ஒருவரிலிருந்து மற்றவருக்கு மாற்றுவர். சமாதான உடன்படிக்கையைப் பற்றி ஆலோசிப்பதற்குக் கூட்டம் கூடுமாயின் எதிரிகளின் தலையாரிகளும் உடனிருந்து சமாதானச் சுங்கானைப் புகைப்பர்.

எக்காரணம் பற்றிக் கூட்டங்கூடினாலும் பரிசுத்தமான சுங்கான் அங்கிருந்தது. சுங்கானில்லாது எவ்வகைக் கருமமும் முடிவு செய்யப்பட மாட்டாது.

சேர் வால்டர் இரலி இங்கிலாந்துக்குப் புகையிலையைக்கொண்டு சென்றபின் புகையிலை செல்வரின் உல்லாசமாக இருந்தது. புகையிலை முதன்முதல் இங்கிலாந்துக்குக் கொண்டு போகப்பட்டபோது ஒரு அவுன்சு புகையிலையின் விலை இருபத்தைந்து சிலினாக விருந்தது. ஆகவே புகையிலைச் செலவைக் செட்டுப் படுத்துவதற்காகச் செவ்விந்தியருள் நடைபெற்றது போன்ற வழக்கமும் அங்கு உண்டாயிற்று. பலர் ஒரு இடத்தில் சந்தித்து ஒரு சுங்கானில் புகையிலையை நிரப்பி நெருப்பு மூட்டினர்; பின்னர் எல்லோரும் சில தடவை புகையை உறிஞ்சும்படி அதனை ஒருவர் கையி லிருந்து மற்றவர் கைக்கு மாற்றினர். அது இன்றைய மக்கள் பார்த்துப் பரிகசிக்கத்தக்கதாகவிருந்திருக்கும். இக்கால ஆடவரும் மகளிரும் புகைக்கும் அதிக புகையிலையை முற்காலத்தவர் பார்த்தால் வியப் படைவர். இன்று அமெரிக்காவில் மாத்திரம் ஒரு ஆண்டில் 110,000,000,000 வெண் சுருட்டுகள் புகைக்கப்படுகின்றன.

நாம் எல்லோரும் வேர்சினியாப் புகையிலையைப் பற்றிக் கேள்விப் பட்டிருக்கிறோம். வேர்சினியா வென்பது அமெரிக்காவிலுள்ள ஓரிடம். இது ஒரு காலத்தில் ஆங்கிலரின் குடியேற்ற நாடாக விருந்தது. இங்கிலாந்திற் புகைக்கப்படும் புகையிலை முழுவதும் ஒரு காலத்தில் வேர்சினியாவி லிருந்து சென்றது. முற்காலத்தில் வேர்சினியாவில் புகையிலை பயிரிடு வோர் செல்வராக விருந்தனர். அவர்கள் பெரிய நிலங்களில் கட்டப்பட்ட விசாலமான மாளிகைகளில் வாழ்ந்தார்கள். நூற்றுக்கணக்கான அடிமைகள் அவர்களிடத்திலிருந்து வேலை செய்தார்கள். பதினேழு பதினெட்டாம் நூற் றாண்டுகளில் ஏராளமான புகையிலை இங்கிலாந்தில் இறக்குமதியாயிற்று.

மற்ற நாடுகளில் புகையிலைச் செடி பயிரிடப்படுவதன் முன் வேர்சினியாப் புகையிலையிலும் பார்க்கக் குறைந்த விலையிற் கிடைக்கும் பொருட்டு இங்கிலாந்தில் புகையிலைச் செடி பயிரிடப்பட்டது. இவ்வாறு செய்தல் பிரிட்டிஷ் அரசாங்கத்துக்கு அதிக பணம் தீர்வையாகக் கிடைத் தது. எவ்வளவு புகையிலை வெளியிலிருந்து வந்ததோ அவ்வளவுக்கு அது அதிக செல்வமடைந்தது. இதே வகைக் கொள்கை இன்றும் இந்தியாவிலே திருவிதாங்கூர் இராச்சியத்தில் இருந்து வருகின்றது. அங்கு புகையிலைச் செடியைப் பயிரிடுவது சட்டவிரோதமான செயல் எனக் கொள்ளப்படும்.

இங்கிலாந்தில் பயிரிடப்பட்டுள்ள புகையிலைச் செடிகளை எல்லாம் அழித்து விடுதல் வேண்டும் என்னும் சட்டம் குரொம்வெல் காலத்தில் கொண்டு வரப்பட்டது. புகையிலை பயிரிடுவோர் இச் சட்டத்துக்குக் கீழ்ப் படியவில்லை. ஆகவே தமது சட்டத்தை நடைமுறையிற் கொண்டு வர ஒரு கூட்டம் போர்வீரரை குரொம்வெல் ஏவினார். இது புகையிலை பயிரிடு வோரைக் கோபம் மூட்டிற்று. அவர்கள் அரசினர் படையை எதிர்க்க ஆள் திரட்டினார்கள். உள்நாட்டுக் கலகம் மூளவில்லை. குரொம்வெல் தனது வீரரைத் திருப்பி அழைத்துக்கொண்டார். அவ்வாண்டுப் புகையிலைச் செய் கைக்குப் பின் அவர்கள் அதனை பயிரிடுதல் கூடாது என்று அவர்களுக்கு அறிவிக்கப்பட்டது. அச்சட்டத்துக்கு மக்கள் கீழ்ப்படியவில்லை. பதினேழாம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியளவில் இங்கிலாந்தில் புகையிலைச் செய்கை நின்றது.

இக் காலத்தில் மூன்று வகைப் புகையிலை பயிரிடப்படுகிறது. அமெரிக்காவில் வேர்சினியாப் புகையிலையும், ஆசியா, ஆப்பிரிக்காவில் துருக்கிய புகையிலையும், பாரசீகத்தில் காரம் குறைந்த புகையிலையும் பயிரிடப்படுகின்றன. ஒரு அவுன்சு நிறையில் 40,000 புகையிலை விதைகள் வரையில் உண்டு. விதைகளை மேடையிலிட்டு உண்டாக்கிய கன்றுகள் பிடுங்கி நடப்படுகின்றன. புகையிலைச் செடியின் எல்லா இலைகளும் புகை யிலையாக வருவதில்லை. செடிகளில் பூக்கள் தோன்றியதும் பூக்கள் கிள்ளி எறியப்படுகின்றன. பின் தலைப்பு முறிக்கப்படுகின்றது. நல்ல இலைகள் மாத்திரம் செடியிலிருந்து முற்றவிடப்படுகின்றன. எவ்வகைக்குப் புகை யிலையைப் பயன்படுத்த வேண்டுமோ அதற்கு ஏற்ப இலைகள் கூடவும் குறையவும் விடப்படும். சுங்கான் அல்லது வெண்சுருட்டுப் பயனுக்காயின் பன்னிரண்டு இலைகள் வரையில் விடப்படுகின்றன. சுருட்டுப் பயனுக் காயின் இருபது இலைகள் வரையில் விடப்படுகின்றன.

தலைப்பு முறித்து ஐந்து அல்லது ஆறு வாரங்களின் பின் இலைகள் முற்றி வெட்டி எடுப்பதற்குப் பதமாக விருக்கும். மிக விலையேறிய புகை யிலைகள் முற்ற முற்ற ஒடித்து எடுக்கப்படுகின்றன. இலைகள் உலர்ந்தபின் தரங்களாகத் தெரியப்பட்டுப் பிடிகளாகக் கட்டப்படுகின்றன.

போர்ச்சுக்கேயர் கிழக்கு நாடுகளுக்குப் புகையிலை விதைகளைக் கொண்டு சென்று புகையிலை பயிரிடும் முறையை மக்களுக்கு அறிவித் தார்கள். இந்தியா, இலங்கை, மலாய்த் தீவுகள், பிலிப்பைன் தீவுகளில் புகை யிலை அதிகம் பயிரிடப்படுகிறது. சுருட்டு, பீடி, வெண்சுருட்டு, மூக்குத்தூள் வகைகளில் புகையிலை பயன்படுத்தப்படுகின்றது. இது தாம்பூலத்தோடும் சேர்த்துக் கொள்ளப்படுகிறது. சிலர் இதனை வாயிலிட்டுக் கொள்வர்.

புகையிலையில் நிகோடின் என்னும் ஒருவகை நஞ்சு உண்டு. இதன் உபயோகம் தீமை விளைவிப்பது என மருந்து நூலார் கூறுவர். சுருட்டு, சிகரெட் பிடிப்பது நாகரிக சபைப் பழக்கங்களுள் ஒன்று எனவும், இவற்றைப் பயன்படுத்தும் பழக்கமில்லாதவர் நாகரிகப் பழக்கமில்லாதார் எனவும் கொள்ளும் கருத்துகளும் நிலவுகின்றன. உலகம் முழுமையிலும் ஒரு ஆண்டில் முப்பது இலட்சம் தொன் புகையிலை விளைகிறது. இங்கிலாந்தில் புகையிலை சம்பந்தமான தீர்வையால் ஆண்டு ஒன்றுக்குக் கிடைப்பது 75,000,000 பவுணாகும். இந்தியாவில் சிலர் இதைப் பிரமமூலி எனக் கூறுகின்றனர். தமிழ் நாட்டுப் புலவரொருவர் “புகையிலை விடு தூது” என ஒரு நூலும் செய்துள்ளார். அது மகோ உபாத்தியாயர் உ.வே.சாமிநாத ஐயரவர்களால் அச்சிடப்பட்டுள்ளது. அதில் இப் பிரமமூலி தேவ உலகி லிருந்து பூவுலகுக்கு வந்த வரலாறு கூறப்பட்டுள்ளது.

5. நல்லபெரிய பழக்கங்களைப் பெறவகை
ஆயிரம் ஆயிரம் ஆண்டுகளின் முன் இவ்வுலகம் முழுமையிலும் காடு இருந்தது. அங்கு காட்டு மனிதர் வாழ்ந்தனர்.

காட்டு விலங்குகள், காட்டு மரங்கள், காட்டுப் பூக்கள், காட்டுப் பழங்கள் முதலியனவும் அங்கு காணப்பட்டன. மனிதனால் பயிரிட்டு வளர்க்கப்படும் தாவரங்கள் ஒன்றும் இருக்கவில்லை.

அக் கால மனிதரின் உடலை மயிர் மூடியிருந்தது. அம் மூர்க்கமான மனிதர் தாம் கொன்ற விலங்குகளின் இறைச்சியையுங், காட்டுத் தேனையும் உண்டு வந்தனர். மக்கள் சிறிது சிறிதாக நாகரிகமடைந்தபோது தமக்குக் கிடைத்த பழங்களை உண்டும், தாம்கொன்ற விலங்குகளின் இறைச்சியைப் புசித்தும் வாழும் வாழ்க்கையை விரும்பவில்லை. காட்டுப் பழங்கள் அதிகம் கிடைத்தபோதும் வேட்டைக்காரருக்கு வேட்டை விலங்கு கிடைத்தபோதும் அவர்கள் திருப்தியடைந்து வந்தார்கள். பழங்கள் கிடையாதபோதும் வேட்டைக்காரருக்கு விலங்குகள் கிடையாதபோதும் அவர்கள் பட்டினி யிருந்து பசியால் இறந்து போக வேண்டியிருந்தது.

நமது முன்னோரில் புத்திசாலிகள் சிலர் கூடியிருந்து தமக்கு உணவுகள் எப்பொழுதும் கிடைக்கக் கூடிய பல வழி வகைகளை ஆலோசித்தார்கள்; அவர்கள் சில காட்டு விலங்குகளைப் பிடித்து வளர்த்தார்கள்; காட்டிலுள்ள தாவரங்கள் சிலவற்றையும் நட்டு வளர்த்தார்கள். அவர்கள் முதல் முதல் நட்டு வளர்த்த தாவர வகை காட்டுப்புற்கள். சில புற்களின் விதைகள் கற்களினிடையே வைத்து அரைத்து மாவாக்கப்பட்டபோது உண்பதற்கு ஏற்றனவாக விருப்பதை அவர்கள் அறிந்தார்கள். பின்னர் அவர்கள் காட்டுத் தானியங்கள் சிலவற்றை விதைத்து அறுவடை செய்தார்கள்.

இக் கதை உண்மையில்லாத கற்பனைக் கதைபோலத் தோன்றலாம். தானியம் இவ்வாறு பயிரிடப்பட்டிருக்கலாம். தானியங்களின் தொடக்கம் காட்டுப்புற்களுக்குச் செல்கின்றது. இவ்வாறே நாமுண்ணும் காய்கறிகள் பழங்கள் முதலியவற்றின் தொடக்கமும் ஒரு காலத்தில் வளர்ந்த மரஞ்செடிகளுக்கு அல்லது பழங்களுக்குச் செல்கின்றது.

காட்டில் வளர்ந்த ஒரு செடி பயிரிடப்பட்டபோது அது பல இனங்களாக மாறிற்று என்று அறிவது மிக வியப்பாகும். ஒரே இனத் தாவரம் வெவ்வேறு வெப்பநிலையுடைய இடங்களிலும், செழுமையுடையவும் செழுமையற்றவுமான இடங்களிலும் பயிரிடப்படும்போது வெவ்வேறு இனங்களாகப் பெருகுகின்றன. இன்று நாம் உண்ணும் ஆப்பிள் பழங் களைக் கொடுக்கும் மரங்கள் புளிப்புப் பழம் காய்க்கும் ஒருவகை ஆப்பிள் மரத்திலிருந்து வந்தவை. காட்டில் வளரும் மரஞ்செடிகளுக்கும் பயிரிடப் படும் மரஞ்செடிகளுக்கு மிடையில் அதிக வேறுபாடு உண்டு. மனிதனுடைய உதவியின்றி இயற்கை இவ்வேறுபாட்டைச் செய்ய முடியாது.

முற்காலத்தில் மனிதன் இவ்வேறுபாட்டைச் செய்ய முயன்று வந்த முறை தெரிவு” எனப்படும். முற்காலத்தில் வாழ்ந்த பயிரிடுவோனொருவன் ஒரு செடியின் பழத்திலும் பார்க்க நல்ல சுவை அளித்த இன்னொரு அதே இனச்செடியை விரும்பியிருக்கலாம். “தெரிவு” எனப்படுவது இம்முறையே யாகும். பயிரிடுவோன் ஒரே இனச்செடிகள் பலவற்றை நோக்குவான். அவற்றுள் ஒன்று யாதோ காரணத்தினால் மற்றச் செடிகளிலும் பார்க்க நல்ல பழங்கள் கொடுப்பதை அவன் காண்பான். அவன் நல்ல கனிகளைக் கொடாத செடிகளை அழித்து விட்டு நல்ல கனிகள் கொடுக்கும் செடிகளை உண்டாக்குவான். இவ்வகையான தெரிவு இன்னுமொருமுறை தொடங்கும். எப்பொழுதும் நல்ல செடிகளை அழித்துவிடுதலால் பயிரிடுவோன் ஒரு காலத்தில் பருமையும் சுவையுமுள்ள கனிகளைக் கொடுக்கும் செடிகளை உண்டாக்கிவிடுவான்.

இக் காலம் தாவரங்களை உயர்ந்த குணம் அடையச் செய்யும் முறை, தெரிவோடு கலப்புக் கருக்கொள்ளச் செய்தல் ஆகும். (Cross fertilization). இம் முறையாக நல்ல இயல்புகளை உண்டாக்கும்போது பயிரிடுவோன் ஒரே தாவர வகையில் பல இனங்களைக் கண்டறிவான். அவற்றுள் எல்லாவற்றி லும் பார்க்கச் சிறப்பான கனிகளை உதவும் இரண்டு செடிகளைத் தெரிவான். ஒரு செடி சுவையில்லாத பெரிய பழத்தைக் கொடுப்பதாயிருக்கலாம். இரண்டாவதன் கனி மற்றைய கனிகளிலும் பார்க்கச் சுவையுடையதாய் பருமையிற் சிறிதாயிருக்கலாம். இப்பொழுது செடிகளை உண்டாக்குவோன் இவ்விருகனிகளின் குணங்களுடைய ஒரு செடியை உண்டாக்க விரும்பு கின்றான். இவ்வாறு உண்டாக்குவதற்கு அவன் செடிகளைக் கலப்புக் கருக்கொள்ளச்செய்தல் வேண்டும்.

கலப்புக்கரு என்பது என்ன என்று நீவிர் அறிய விரும்பலாம். ஒவ்வொரு தாவரமும் ஆண் பூ, பெண் பூ என்னும் இருவகைப் பூக்களைப் பூக்கின்றது. ஆண் பூவிலுள்ள மகரந்தம் பெண் பூவிற்படாவிடில் செடி ஒரு போதும் காய்க்க மாட்டாது. இவ்வேலையைத் தேனீக்களும் பறக்கும் பூச்சிகளும் செய்கின்றன. இரு செடிகளின் பண்புகளும் ஒரே செடியில் அமையும்படி புதிய செடியை உண்டாக்க விரும்புகின்றவன் ஒட்டக மயிர்க் குச்சியினால் ஒரு செடியின் ஆண் பூ மகரந்தத்தை மற்றச் செடியின் பெண் பூவுள் தடவிவிடுகின்றான். இதுவே கலப்புக்கரு உண்டாக்குதல் எனப்படும். இவ்வாறு கலப்புக் கருக்கொண்டு காய்த்த பழத்தின் விதைகளிலிருந்து முளைக்கும் செடிகள் இரண்டு செடிகளின் குணமுமுடையனவாக விருக்கும்.

தாவரங்களைப் பயிரிடுபவன் இவ்விரண்டு செடிகளளவில் திருப்தி யடையமாட்டான். அவனிடத்தில் காய்காய்க்கும் நான்கு ஒரே இனமரங்கள் நிற்கலாம். அவன் அந் நான்கு செடிகளிலும் காய்க்கும் பழங்களின் குணமுடைய ஒரு செடியை உண்டாக்க நினைக்கலாம். ஆகவே அவன் கலப்புக்கரு உண்டாக்க முயலலாம். அவன் முதலில் இவ்விரண்டாகக் கலப்புக்கரு உண்டாகச் செய்து நான்கு செடிகளின் குணமுடைய இரண்டு செடிகளை உண்டாக்குவான். பின்பு இவ்விரண்டிலிருந்து ஒரு செடியை உண்டாக்குவான். மேல் நாடுகளில் சுவையும் பருமையுமுடைய நல்ல பழங்களைக்கொடுக்கும் செடிகளும், பெரிய கதிர்களை ஈனும் தானிய வகைகளும் இம் முறையினாலேயே பெறப்படுகின்றன.

6. பட்டுப்புழு வளர்த்தல்
பட்டு ஒரு வகைக் கம்பளிப் புழுவிலிருந்து கிடைக்கிறது. சிறுவர் பெண்கள் ஆண்கள் அணிகின்ற அழகிய பட்டாடைகள் எல்லாம் கம்பளிப் புழு தன்னைச் சுற்றிப் பின்னும் கூட்டிலிருந்து குலைத்து எடுக்கப்படும் நூலிலிருந்து செய்யப்படுகின்றன.

தொடக்கத்தில் பட்டுப்புழுக்கள் சீனாவில் வளர்க்கப்பட்டன. ஆயிரக் கணக்கான ஆண்டுகளின் முன் வெளியுலகிலுள்ளோர் பட்டு என்ன என்றும் அது எப்படிக் கிடைக்கிறதென்றும் அறியாதிருந்தனர். சீனா மிகப் பழைய நாடு. சீனமக்கள் மிகப் பழங்காலத்திலேயே நாகரிகமடைந்திருந்தார்கள். மக்கள் ஐரோப்பிய நாடுகளில் விலங்குகளின் தோலை உடுத்திய காலத்தில் சீனப் பெண்கள் விலையுயர்ந்த பட்டாடைகளை அணிந்தார்கள்.

அக் காலத்தும் பல நூறாண்டுகளின் பின்னும் பட்டுப் புழுக்களை வளர்க்கும் முறை இரகசியமாக இருந்து வந்தது. பட்டுப்புழு வளர்ப்பு சீன நாட்டின் அரிய செல்வமாக இருந்து வந்தது. பட்டுப்புழு வளர்த்தலில் சக்கரவர்த்திகளும், சக்கரவர்த்தினிகளும் கருத்துக் கொண்டிருந்தார்கள். 4500 ஆண்டுகளின் முன் வாழ்ந்த சீலிங் என்னும் சீனச் சக்கரவர்த்தினி தனது நேரத்தின் பகுதியைப் பட்டுப்புழு வளர்ப்பதில் எவ்வாறு செலவிட் டாளெனப் பழைய சீன நூல்கள் கூறுகின்றன.

பல நூறாண்டுகளாகப் பட்டுப்புழுக்களை வளர்க்கும்முறை மறை வாக இருந்து வந்தது. ஐரோப்பா படிப்படியே நாகரிகமடைந்தது; ஐரோப்பா வுக்கும் கிழக்கு நாடுகளுக்குமிடையில் வாணிகம் நடைப்பெற்றது. சீனாவிலிருந்து வாங்கப்படும் பட்டுநூலிலிருந்து உரோமை நாட்டுப் பெண்கள் அணியும் அழகிய ஆடைகள் நெய்யப்பட்டன. ஆனால் சீனாவை அல்லாத மற்றைய நாடுகளுக்குப் பட்டுப்புழுக்களைப் பற்றி ஒன்றும் தெரியாமலிருந்தது. பலர் இவ்விரகசியத்தை அறியமுயன்று வந்தார்கள்; அவர்களால் அறியமுடியவில்லை. கி.பி. 550-ல் ஐரோப்பியர் பட்டு என்பது என்ன என்று அறிந்தனர். பின்னர் இருபாரசீக துறவிகள் இவ்விரகசியத்தைச் சீனாவிலிருந்து அறிந்து சென்றார்கள்.

இத் துறவிகள் சீனாவில் வாழ்ந்தபோது பட்டுப் புழுக்களையும் அவற்றை வளர்க்கும் முறைகளையும் பற்றி எவ்வகையிலோ அறிந்தார்கள். இவர்கள் பட்டுப்பூச்சியின் முட்டைகளை வைத்திருப்பதை சீன மக்கள் அறிந்திருந்தால் இவர்கள் ஒருபோதும் வெளியேறி யிருக்கமாட்டார்கள். இவர்கள் சீனாவைவிட்டுக் கொன்ஸ்ந்தாந்தினோப்பிளுக்குச் சென்றபோது சில பட்டுப்புழு முட்டைகளைத் தமது ஊன்று கோல்களுக்குள் மறைத்து வைத்துக்கொண்டு சென்றார்கள். இவ்வாறு 1400 ஆண்டுகளின் முன் கொண்டு செல்லப்பட்ட முட்டைகளினின்றும் பெருகியவையே இன்று மேற்கு நாடுகளில் பட்டு உற்பத்திக்காக வளர்க்கப்படும் கோடிக்கணக்கான பட்டுப் புழுக்களாகும்.

ஐரோப்பாவில் பட்டு உற்பத்தி எவ்வாறு தொடங்கிற்று? பட்டுப்புழுக் களை வளர்ப்போர் சீனர் செய்தது போலவே இம்முறையைப் பல நூறாண்டுகள் இரகசியமாகக் காப்பாற்றி வந்தனர். இப்பொழுது பட்டுப் புழு வளர்க்கும் முறை இரகசியமன்று. இன்று பட்டுப்புழு வளர்க்க விரும்பும் எவரும் அவற்றை வளர்த்துப் பட்டு உற்பத்தி செய்துகொள்ளலாம்.

பட்டுப்பூச்சியின் முட்டைகள் சிலவற்றை வாங்கினால் நாமே எவ்வாறு அம்முயற்சியைத் தொடங்கவேண்டுமெனப் பார்ப்போம். முட்டை களை வாங்குமுன் அறியவேண்டிய இரண்டொரு கருமங்களுண்டு. பட்டுப் புழுக்களுக்கு மற்றைய இலைகளிலும் பார்க்க முசுக்கட்டைச் செடி இலை களில் விருப்பமதிகம். பட்டுப்புழுக்களை வளர்க்கத் தொடங்குமுன் வேண்டிய போது இலைகள் கிடைக்கக்கூடிய முசுக்கட்டைச் செடியைக் கண்டுபிடிக்க வேண்டும். பட்டுப்பூச்சிகளின் முட்டைகள் மிகப் பாரங் குறைந்தவை. ஒரு தானிய எடையில் 100 முட்டைகள் வரையிலுண்டு. ஒரு இறாத்தலில் 700,000 வரையிலிருக்கும். ஆகவே நீ ஒரு தானிய எடை அல்லது இரண்டு தானிய எடை முட்டைகளை வாங்கினாற் போதும்.

இனி வேண்டப்படுவது முட்டைகள் பொரிப்பதற்கு வேண்டிய பெட்டி. உடுப்பு வைக்கும் கடுதாசி அட்டைப்பெட்டி போதுமானது. முட்டை களை பெட்டியின் அடியில் பரப்பி வைத்து அவை பொரிப்பதை எதிர்பார்த் திருத்தல் வேண்டும். முட்டைகள் பொரிப்பதற்கு அதிக வெப்பமில்லாத இடம் ஏற்றது. முட்டை பொரிக்கும் நாள் வந்தவுடன் முசுக்கட்டைச் செடி நிற்கும் இடத்துக்குச் சென்று பச்சை இலைகளைப் பறித்து வரவேண்டும். முட்டைகள் எட்டு அல்லது ஒன்பது நாட்களில் பொரிக்கும்.

இப்பொழுது இன்னும் சில பெட்டிகள் வேண்டியிருக்கும். பொரித் ததும் பட்டுப்புழுக்கள் மிக விரைவில் வளரும். ஒரு பெட்டியில் நூறு புழுக் களை விட்டு வளர்ப்பது கடினம். இளம் பட்டுப்புழுக்கள் உண்ணும்படி பெட்டிகளின் அடியில் முசுக்கட்டை இலைகளைப் பரப்பி வைக்கவேண் டும். முட்டைகள் பொரிக்க வைக்கப்பட்டுள்ள பெட்டிகளினளவுள்ள தடித்த காகிதத்தாள்கள் இனி வேண்டப்படும். இதில் மிகச் சிறிய துளைகள் இடவேண்டும்.

இது எதற்கு என்று அறிதல் வேண்டும். பொரித்ததும் புழுக்களில் சிறிய ஓடுகள் ஒட்டிக்கொண்டிருக்கும். இத்துளையிட்ட காகிதம் அவற்றைப் போக்கிக்கொள்ள உதவுகின்றது. முட்டைகள் பொரிக்கத் தொடங்கியதும் காகிதத்தை முட்டைக்குமேல் சிறிது இடைவெளி நிற்கும்படியும் வெளிச்சம் மேலிந்து துவாரங்கள் வழியாகக் கீழே செல்லும் படியும் வைத்தல் வேண்டும். சிறிய பட்டுப்புழுக்கள் முட்டையிலிருந்து வெளியே வந்ததும் மேலேயுள்ள வெளிச்சத்தால் கவரப்படுகின்றன. உடனே அவை மெல்லிய துவாரங்கள் வழியாக மேலே நகர்ந்து செல்கின்றன. அப்பொழுது துவாரங் களிலுள்ள விளிம்புகள் அவற்றில் ஒட்டியிருக்கும் ஓடுகளை உரைஞ்சிப் போக்கிவிடுகின்றன. துவாரங்கள் வழியாகச் சிறிய புழுக்கள் காணப்பட்ட தும் அவற்றைப் பச்சை முசுக்கட்டை இலை பரப்பியுள்ள புதிய பெட்டி களில் விட வேண்டும். இப்புழுக்கள் தின்னும் அளவையும் சுறுசுறுப்பையும் கண்டு நாம் வியப்படைவோம்.

பட்டுப்புழுக்கள் ஆரோக்கியத்தோடு இருந்து நல்ல பட்டைத் தர வேண்டுமென விரும்பினால் நாம் மூன்று காரியங்களை முதன்மையாகக் கவனித்தல் வேண்டும். இளம்புழுக்களுக்கு அதிக இடவசதி அளிக்கவேண் டும். அவை இருக்கும் பெட்டிகளைச் சுத்தமாக வைத்திருத்தல் வேண்டும். பட்டுப்புழுக்கள் வளரும் விரைவைக் கண்டு நாம் வியப்படைவோம். பொரித்தபோது அவை காலங்குலப் பருமையுடையனவாயிருந்தன. இப்பொழுது அவை முதலாவது தோல் உரியக் கூடிய அளவுக்குப் பருத்துப் புதிய நரை நிறத்தோலுடையனவாகக் காணப்படும். அடுத்த இருவாரங் களில் அவை இன்னும் மூன்று முறை தோல் கழற்றிப் புதிய தோல் உடை யனவாய் இரண்டங்குலமளவு வளர்ந்திருக்கும்.

இவ்வளவு விரைவில் வளர்வதற்குப் பட்டுப்புழுக்களுக்கு அதிக உணவு வேண்டு மென்பதில் வியப்பு ஒன்றும் இல்லை. பட்டுப்புழு கம்பளிப் புழுவாக மாறும் போது குறுகியிருக்கும். கம்பளிப் புழுக்கள் இறுதியில் அந்துப்பூச்சிகளாக மாறுகின்றன. கம்பளிப்பூச்சி நிலைக்கும் அந்துப் பூச்சி நிலைக்கு மிடையில் கூண்டுப்புழு நிலை ஒன்றுண்டு. கம்பளிப் பூச்சி நிலையிலிருந்து அந்துப் பூச்சி நிலையை அடைவதற்கு ஒவ்வொன்றுக்கும் தனித்தனி வீடு வேண்டும். ஆகவே அவை அகன்ற பட்டுக் கூடுகளைப் பின்னத்தொடங்கும். பட்டுக்கூடு என்பது தாம் கம்பளிப் பூச்சி நிலையி லிருந்து அந்து பூச்சி நிலையை அடைவதற்குப் பட்டுப் புழுக்கள் தம்மை மூடிக்கட்டிய வீடாகும். இக் கூடுகளிலிருந்து பட்டுக் கிடைக்கிறது.

பட்டுப்புழு பட்டை இழைக்கும் வகை மிக வியப்பானது. ஒவ்வொரு பட்டுப் புழுவின் கீழ் உதட்டிலும் இரண்டு சிறிய துளைகளுண்டு. புழுவின் உடலுள் ஒரு வகைப் பச்சைப் பொருள் நிறைந்த இரண்டு பைகளுண்டு நீளமான அப் பசைப்பொருள் மஞ்சள் நிறமுடையதாகவும் கண்ணாடிபோல் வெளிச்சத்தைப் புகவிடக்கூடியதாகவுமிருக்கும். கூடு இழைக்கும் காலம் நெருங்கியதும் பட்டுப்புழு உண்பதை நிறுத்திவிடுகிறது. அது பசையைத் துவாரங்கள் வழியாகச் செலுத்துகிறது. இப்பொழுது மஞ்சட் பசையில் வியப்பான மாற்றமுண்டாகின்றது. பட்டுப்புழுவினுள் இருக்கும்போது அது ஒட்டுந் தன்மையுள்ள நீர்ப்பொருளாக விருந்தது; காற்றோடு சம்பந்தப்படும் போது அது மஞ்சள் நிறப் பட்டு நூலாக மாறுகிறது. பட்டுப்புழு இவ்விரண் டையும் ஒன்றாகத் திரித்து வயிரமடையச் செய்கிறது. இவ்வகை நூலினால் அது தனது வீட்டைக் கட்டத் தொடங்குகிறது; நூலால் தனது உடலைச் சுற்றுகிறது. நான்கு நாட்களில் பட்டுக் கூடு முடிவடைகிறது. ஒரு பட்டுக் கூட்டிலுள்ள நூலைக் குலைத்தால் அது அரைமைல் நீள முடையதாகும்.

இப்பொழுது நாம் சுறுசுறுப்பாக இருக்க வேண்டிய காலம் வருகின் றது. கூடுகளிலுள்ள நூலைக் குலைக்க வேண்டுமென விரும்புவோம். பட்டுப்புழுக்கள் கூடுகளை இழைத்து முடித்ததும் அவற்றை எடுத்து வெந்நீரில் போடவேண்டும். இச் செயலால் கூட்டுப்புழுக்கள் இறந்துவிடும் மயக்க நிலையிலிருப்பதால் அவை நோவை உணரமாட்டா. அவற்றுக்கு நோவுண்டாகுமென்று நாம் அஞ்ச வேண்டியதில்லை.

நூலைக் குலைப்பது அடுத்த வேலையாகும். எதிரில் வாயகன்ற பாத்திரத்தில் கொதிக்கும் நீரை வைத்துக்கொள்ளுதல் வேண்டும். அதற்குள் ஆறு கூறுகளைப் போடவேண்டும். பட்டு நூலைக் குலைக்கக் கூடியதாகச் சூடு பசையை இளகச் செய்யும். நூல்களின் அந்தங்களைக் கண்டுபிடித்து இவ்விரண்டாக முறுக்க வேண்டும். இப்பொழுது ஆறுநூல்களுக்குப் பதில் மூன்று நூல்களிருக்கும். இம்மூன்று நூல்களையும் ஒரு நூலாகும்படி திரித்து ஒரு கட்டையிற் சுற்ற வேண்டும். கட்டையில் சுற்றும் வரையில் கூடுகள் வெந்நீரில் இருத்தல் வேண்டும்.

நூலைக் குலைப்பது இலகுவானவேலையன்று. ஒரு வெறும் நூற் கட்டை, துளையிட்ட ஒரு தடி என்பவற்றைக் கொண்டு முறுக்கவும் சுற்றவும் கூடிய இயந்திரத்தை நாம் அமைத்துக்கொள்ளலாம்.

நாம் இன்னுமொருமுறை பட்டுப்புழுக்களை வளர்க்க விரும்பினால் நாம் இரண்டு தானிய எடைய முட்டைகளை வாங்கலாம்; அல்லது பட்டுப் பூச்சிகளிலிருந்து முட்டைகளைப் பெறலாம். பட்டுப் பூச்சிகளிலிருந்து முட்டைகளைப் பெறும் முறை மிக வியப்பானது. முட்டைகளைப் பெற விரும்பினால் நாம் பட்டுக் கூடுகள் சிலவற்றை வைத்திருத்தல் வேண்டும். அவற்றை வெப்பமுள்ள இருட்டறையுள் வைக்க வேண்டும். இரண்டு வாரத் துள் கூடுகளிலிருந்து அந்துப் பூச்சிகள் வெளியேவரும். வெளிவந்ததும் அவற்றை முசுக்கட்டை இலையோடு பெட்டியில் விடவேண்டும். அவை பறந்து விடுமென்று பயப்படவேண்டியதில்லை. அவை பறக்கமாட்டா. சிலநாட்களுள் பெண் பூச்சிகள் நானூறு முதல் ஐந்நூறு முட்டைகள் வரையில் இடும். இப்பொழுது நமக்கு வேண்டிய முட்டைகள் கிடைக்கும். இவற்றுட் சிலவற்றை நாம் நண்பருக்குக் கொடுக்கலாம். இதன் இரகசியத்தை அவர்களுக்குப் படிப்பிப்பது நமக்குப் பொழுது போக்காக விருக்கும்.

பட்டின் வரலாறு இது. பட்டுக் கூடுகளிலிருந்து சிறிதளவு நூல் எடுப்பது போலவே நமது பட்டு உடைகளைச் செய்யும் நூல் எடுக்கப் படுகின்றது. பட்டு எடுக்கும் முறை மிகப் பழைய காலத்தில் இருந்தது போலவே இன்றும் இருந்து வருகிறது.

7. இரப்பரின் கதை  

கிறிஸ்தோபர் கொலம்பசைப் பற்றி எல்லோரும் கேள்விப்பட்டிருக்கி றோம். இவர்புதிய உலகு என வழங்கும் அமெரிக்காவைக் கண்டுபிடித்தார்.

இவர் அங்குள்ள சிறார் வியப்பான உருண்டைக் கறுப்புப் பந்துகளை வைத்து விளையாடுவதைக் கண்டார்; சிறுவர் அவற்றை எறிந்து ஏந்திக் கொண்டிருந்தனர். பிடிக்கத் தவறிய பந்து நிலத்தில் விழுந்து உயிருள்ள பொருள் போல மேலெ எழுவதை அவர் பார்த்தார். உயிருள்ள பொருள் என நினைத்து அதனைப் பிடித்துப் பார்த்தபோது அது தோல்போன்று வயிர மான ஒரு வகைப்பொருளால் செய்யப்பட்டிருப்பதை அறிந்தார்.

அது என்னவாயிருக்கலாம் என அறிய விரும்பிய கொலம்பசு கை யினால் சைகை செய்து அது என்னவென்று அவர்களைக் கேட்டபின் அது மரப்பாலினால் செய்யப்பட்ட பொருளெனவறிந்தார். தனது நாட்டுக்குத் திரும்பிச் சென்றதும் அவர் இதைப் பற்றி மறந்துவிட்டார். கொலம்பசு இதன் பயன்களைப்பற்றி அறிந்திருந்தாராயின் அவர் இரப்பரைக் கண்டுபிடித்தவ ராகப் புகழ் பெற்றிருப்பார்.

எதிர்காலத்தில் இரப்பரின் பயன் எவ்வாறிருக்கும் என்பதைப் பற்றிக் கொலம்பசு அறிந்திருக்கவில்லை. இன்று உலகம் முழுமையிலும் ஒரு ஆண்டில் 800,000 தொன் இரப்பர் பயன்படுத்தப்படுகின்றது. கொலம்பசு இரப்பர்ப் பந்தைக் கண்டதற்கு முந்நூறு ஆண்டுகளின் பின் இரப்பர் ஐரோப்பாவுக்குக் கொண்டுபோகப்பட்டது.

தவறாக எழுதிய ஒரு சொல்லை அல்லது ஒரு கோட்டை அழிப்ப தற்கு நாம் இரப்பரைப் பயன்படுத்துகின்றோம். ஐரோப்பாவுக்கு இரப்பர் கொண்டு செல்லப்பட்டபோது முதலில் இதே செயலுக்காக அது பயன் படுத்தப்பட்டது.

இன்று இரப்பர் பல கருமங்களுக்குப் பயன் படுத்தப்படுகின்றது. சப்பாத்துகள், தாள்கள், சட்டைகள், வெந்நீர்ப் புட்டிகள், மோட்டார் வண்டி பைசிக்கிள் வண்டிச் சக்கரங்களுக்கு மாட்டும் வளையங்கள், தண்ணீர்க் குழாய்கள் போன்ற பல பொருள்கள் இரப்பரால் செய்யப்படுகின்றன. இரப்ப ரால் செய்யப்படும் பொருள்களைப் பற்றி சிந்தித்துப் பார்த்தால் அது வாணிகத்தோடு தொடர்புள்ள பொருள்களைச் செய்வதில் எவ்வளவு முதன்மையுடையதென்று நமக்குத் தோன்றும்.

இரப்பர் என்பது ஒரு வகை மரத்தின் பால் என்று அமெரிக்க மக்கள் கொலம்பசிடம் கூறினார்கள். இரப்பர்ப்பாலைக் கொடுக்கின்ற பல இன மரங்கள் உண்டு. இப்பால் பார்வைக்குப் பசுவின் பாலைப்போன்று நீர்த் தன்மை யுடையதாகக் காணப்படும். காயவிடும்போது இது இழுபடக்கூடிய இறுகிய பொருளாக மாறுகின்றது. இரப்பர் செய்வதென்றால் இரப்பர் மரத்தைக் காயப்படுத்திப் பாலை எடுத்துக் காயவிடுதல் என்று நாம் நினைத்தல் கூடாது. ஒரு காலத்தில் பயன்படுத்தப்பட்ட இரப்பர் முழுமையும் காட்டில் வளரும் இரப்பர் மரங்களிலிருந்து எடுக்கப்பட்ட பாலிலிருந்து செய்யப்பட்டது. ஆப்பிரிக்கா, அமெரிக்கா முதலிய நாடுகளின் வெப்ப மண்டலங்களில் வாழும் மக்கள் இப்பாலை எடுத்து வெள்ளையருக்கு விற்றார்கள். இப்பொழுது அவ்வகையில் பெறப்படுவது தேவைக்குப் போதியதன்று. மோட்டார்ச் சக்கரங்களுக்கு மாட்டும் வளையங்கள், சப்பாத்துகள் முதலிய ஆயிரக்கணக்கான பொருள்களைச் செய்வதற்கு வேண்டிய இரப்பர், பயிரிடப்படும் மரங்களிலிருந்து எடுக்கப்படுகிறது.

பல்வகை மரங்கள் இரப்பர்ப் பாலைக் கொடுக்கின்றன வாயினும் அவற்றுள் ஒருவகை மரத்தின் பால் மற்ற எல்லா மரப்பால்களைவிடக் குணத்தினால் சிறந்தது. இம்மரத்திலிருந்து முதல் தரமான இரப்பர் எடுக்கப்படுகிறது. இம்மரத்துக்கு ஹேவியா(Hevea) என்பது பெயர். இது பாரா(Para) இரப்பர் மரம் என்றும் அறியப்படும். இது தென்னமெரிக்காவி லுள்ள பிரேசில் காடுகளில் வளர்கிறது. காட்டில் வளரும் போது இது அதிக பால் கொடுக்கமாட்டாது. இம் மரத்திலிருந்து கிடைக்கும் இரப்பர் அதிக குணமுடையதாயிருந்தமையின் இம் மரத்தின் விதைகளைக் கடலுக்கப்பால் கொண்டு சென்று பிரிட்டிஷாருக்குச் சொந்தமான கிழக்குத் தேசங்களில் பயிரிட வேண்டியிருந்தது. அவ்விடங்களில் இவை நன்கு வளரத்தக்கன. அவற்றை அத் தேசங்களுக்குக் கொண்டு செல்வதில் ஒரு தடை ஏற்பட்டது.

இவ்விதைகள் பிரேசில் நாட்டிலிருந்து இலங்கை, மலாயா முதலிய நாடுகளுக்கு அனுப்பப்பட்டன. இந் நாடுகளை அடைந்ததும் விதைகள் முளைக்கமாட்டாது இறந்துவிட்டன. இவ்விதைகள் சிறிது காலத்தின்பின் முளைக்கமாட்டா. பிரேசில் நாட்டினின்றும் கிழக்குத் தேசங்களுக்குக் கொண்டுபோக ஆகும் கால எல்லைக்கு முன் அவை இறந்துபோயின. அவ்வாறாயினும் இம் மரங்களைக் கிழக்குத் தேசங்களில் உண்டாக்கும் திட்டம் கைவிடப்படவில்லை. சில விதைகளை அல்லது கன்றுகளை இலங்கை அல்லது மலாயாவுக்கு உயிருடன் கொண்டு சென்றால் அவை அவ்விடங்களில் நன்கு வளரும். கியு(Kew) என்னும் தாவரத் தோட்டத்தி லுள்ள அனுபவசாலிகள் இச் சிக்கலான வேலையில் முயன்றார்கள். இம் மரத்தின் விதைகள் விரைவில் இங்கிலாந்துக்குக் கொண்டு செல்லப்பட்டு அங்கு நாற்றிடப்பட்டன.

விதைகள் முளைத்து வளர்ந்தன. இக் கன்றுகளை உயிருடன் கடலுக்கூடாகக் கிழக்குத் தேசங்களுக்குக் கொணடு சென்றால் அங்கு புதிய கைத்தொழில் ஏற்படக்கூடியதாக விருந்தது. கன்றுகள் கொண்டு போகப்பட்டன. அவற்றுட் சில பிழைத்தன.

இக் கன்றுகளின் விதைகளினின்று பெருகிய மரங்களே இலங்கை மலாயா முதலிய நாடுகளில் இன்றும் காணப்படுகின்றன. இரப்பர் மரங்கள் உண்டாக்கப்பட்டபின் கிழக்கு நாடுகளில் நூற்றுக்கணக்கான மைல்கள் விசாலமுள்ள இரப்பர்த் தோட்டங்கள் தோன்றின.

மரங்கள் ஆறு வயதடையும்போது பால் வெட்டப்படுகிறது. பால் வெட்டுவதென்பது பால்வடியும்படி இரப்பர் மரத்தின் பட்டைமீது ஒரு வரை செய்வது. அவ்வாறு பால் வெட்டுதற்குத் திறமையும் அனுபவமும் வேண்டும். சாதாரண ஒருவனால் பால் வெட்ட முடியாது. அவன் வெட்டி னால் வெட்டு அதிக ஆழமில்லாமல் அல்லது அதிக ஆழமுடையதாக விருக்கும். வெட்டு கணக்கான ஆழமுடையதாயிருத்தல் வேண்டும். வெட்டு ஆழமில்லாதிருந்தால் அதிக பால் வடியாது. அதிக ஆழமாக வெட்டினால் மரத்தில் காயமுண்டாகும். அக் காயம் ஒருபோதும் முற்றாக ஆறாது.

இரப்பர் மரத்தில் வெட்டுவதென்பது ஒடுங்கிய வரை வழியே பால் வடியும்படி அதன் பட்டையில் சரிவாக வெட்டுவது. இவ்வொடுங்கிய வரை மரத்தினடியிலிருந்து நிலத்தை நோக்கிச் செல்கின்றது.

வேறு வரைகளை வெட்டும்போது அவை நிலத்தை நோக்கிச் சென்று பால் ஒழுகும் பெரிய வரையை ஏறக்குறை 45 பாதை சரிவில் சந்திக்கும். பால், பக்கவரைகளால் நிலத்தை நோக்கிச் செல்லும் நேர்வரைக்குச் சென்று அங்கு வைத்திருக்கும் கிண்ணத்தில் விழுகிறது. மரத்தில் வெட்டப்படுகிற வரை மீது பட்டை வளர்கிறது; வெட்டுகள் மேவுண்ணுகின்றன. மறுபடியும் மறுபடியும் வரைகள் வெட்டப்படுகின்றன. மேலும் மேலும் பால் வடிகிறது.

பால்வெட்டுவதைப் பற்றி விளங்கிக்கொள்வதற்கு நாம் இரப்பர் மரத்தைப் பற்றிப் பொதுவாக அறிந்திருக்கவேண்டும். மரத்தின் வெளிப்புறத்தையும். பட்டையையும் பற்றி எல்லாருக்கும் தெரியும். பட்டை மரத்துக்குப் பாதுகாப்பான உறை. மரத்துக்குக் காயமுண்டாகாமல் தடுப்பதற்கு மரத்துக்கும் பட்டைக்குமிடையில் சவ்வு போன்ற மெல்லிய பட்டையுண்டு. இது ஒரு காகிதத் தடிப்பளவினது. இச்சவ்வு போன்ற பட்டை யின் உட்பக்கத்தில் மரம் வளர்கிறது; மேற்பக்கத்தில் பட்டை வளர்கிறது.

ஆகவே, பால்வெட்டுகிறவன் வெளிப் பட்டையின் அடிப்பாகம் வரையில் வெட்டவேண்டும். அதற்குக் கீழ் வெட்டினால் பட்டை வளர்கின்ற உள்தோல் வெட்டுப்படும்;காயம் ஒருபோதும் ஆறாது. இதுபற்றியே பால்வெட்டுவது நுட்பமான வேலையென்றும் அது கவனத்தோடு செய்யப்படவேண்டுமென்றும் கொள்ளப்படும். வழக்கமாகக் காலையில் பால் வெட்டப்படுகிறது. மற்ற நேரங்களிலும் பார்க்க அப்பொழுது பால் நன்றாக வடியும். பால் கிண்ணங்களில் விழுந்தவுடன் அது வாளிகளில் திரட்டப்பட்டுத் தோட்டத்திலுள்ள தொட்டிகளுக்குக் கொண்டு போகப் படுகிறது. நீர்த் தண்மையுள்ள இப்பால் தொட்டிக்குள் ஊற்றப்பட்டபின் ஒருவகைக் காடிவிட்டுக் கலக்கப்படுகிறது. சிறிதுநேரத்தில் அது வெண்மை யான கட்டிபோல் உறைகின்றது. அது துண்டுகளாக வெட்டப்பட்டுக் கழுவப்பட்டபின் உருளைகளில் இட்டு அரைக்கப்படுகிறது. உருளைகள் அதனை மெல்லிய கீலங்களாகச் செய்கின்றன. இக் கீலங்கள் காய்ந்தபின் சிப்பங்களாகக் கட்டப்படுகின்றன. பின்னர் இவை, செய்யப்படும் கைத்தொழிற் பொருள்களுக்கேற்பப் பக்குவஞ் செய்யப்பட்டு ஆயிரக் கணக்கான பொருள்களாகச் செய்யப்பட்டுச் சந்தைகளிற்சென்று விலையாகின்றன.

8. மிகச் சிறிய பறவைகள்
உலகில் மிகச் சிறிய பறவையின் எடை இரண்டு கிராமும், நீளம் இரண்டு
அங்குலமும் ஆகும். ஒரு கிராம் என்பது 15 1/2 தானிய எடை கொண்ட நிறை. இப் பறவை ஊங்காரப்பறவை (Humming bird) இனத்தைச் சேர்ந்தது.

இவ்வினத்தில் மிகப்பெரிய பறவையின் நீளம் 81/2 அங்குலம். ஊங்காரப் பறவைகளில் ஏறக்குறைய 750 இனங்கள் உண்டு. இவ்வினங்கள் அமெரிக்காவிலே வடக்கே அலஸ்கா முதல் தெற்கே பத்தகோனியா வரையில் காணப்படுகின்றன. இவை பெரும்பாலும் அதிக பூக்களும் அதிக வெயிலுமுள்ள இடங்களில் வாழ்கின்றன.

இப் பறவைகளுக்கு வானவில்லின் நிறங்களுண்டு. உலகிலுள்ள எப் பறவையும் ஊங்காரப் பறவையின் அழகை எளிதில் தாண்டமாட்டாது. ஊங்காரப் பறவை பூக்களிடையே பறந்து செல்லும்போது இரத்தினக் கற்கள் போலவும் எரிவெள்ளிகள் போலவும் தோன்றும். இவற்றின் இறக்கைகள் அசைவதைப் பார்க்க முடியாது. இவை நாள் முழுவதும் வானத்தில் பறந்து பூச்சிகளைப் பிடித்துக்கொண்டும் பூக்களில் தேனைக் குடித்துக்கொண்டும் திரியும். அவற்றுக்கு நீண்ட மூக்கும் நீண்ட நாக்குமுண்டு. இப் பறவைகளால் பின்புறமாகப் பறந்து செல்லவும் இயலும். இவ்வாறு மற்றப் பறவைகள் செய்யமாட்டா. இவை பறந்துகொண்டே பூவினுள் தலையை விட்டு நாக்கி னால் தேனை உறிஞ்சும்.

இப் பறவையின் கூடு அழகானது. இது இலைகளைச் சிலந்திவலை களால் பொருத்திக் கூடுகட்டி அதனைப் பாசியினால் மூடுகின்றது. கூடு கிண்ணம் போன்ற வடிவுடையதாய் மரக்கிளைகளின் கவர்களிடையே காணப்படும். சில பறவைகள் கூடுகளைக் கொடிகளின் தண்டுகளில் நிற்கும் படியாகக் கட்டுகின்றன. அவை பயற்றின் பருமையுடைய இரண்டு முட்டைகளை இடும்.

வெப்ப நாடுகளில் வாழும் ஊங்காரப்பறவை பாடும். பாடும்போது அதற்கு உற்சாகமும் களிப்பும் தோன்றும். அவற்றுட் பெரிய இனங்கள் பாட மாட்டா; கீச்சிட்டு ஓசை செய்யும். ஊங்காரப்பறவை தனது கூட்டுக் அருகே வரும் பெரிய பறவைகளையும் பயமின்றித் தாக்கும். இதனால் பருந்தையும் தாக்கமுடியும். இது தோட்டங்களில் பறந்து செல்ல விரும்புகின்றது. வீட்டிலிருக்கும் ஒருவர் கையில் பூக்களை வைத்திருந்தாலும் வாயின் இதழ்களிடையே சர்க்கரையை வைத்திருந்தாலும் இது பயமின்றிச் சென்று பூக்களிலுள்ள தேனையும் இதழ்களிடையே உள்ள சர்க்கரையையும் உண்ணும்.

ஒருவகை ஊங்காரப்பறவைக்கு வாள் போன்ற மூக்கு உண்டு. பறவையின் நீளம் நான்கு அங்குலம். அதன் மூக்கும் இதே நீளமுடையது. சேவலின் மூக்கு இதனினும் இருமடங்கு நீளமுடையதாக விருக்கும். இப் பறவைகளின் மூக்குக்கு எட்டாமல் ஒரு பூவிலும் தேன் இருக்க மாட்டாது. வேறு இனங்களுக்கு இதனிலும் சிறிய மூக்கு உண்டு. சில இனத்தின் மூக்கு மேல்நோக்கியும் சில இனத்தின் மூக்குக் கீழ் நோக்கியும் வளைந்திருக்கும். ஊங்காரப்பறவைகளில் பெரியது எட்டு அங்குல நீள முடையது. இறக்கைகளின் குறுக்கு நீளம் ஐந்து அல்லது ஆறு அங்குல அளவினது. அது பூவிலிருந்து தேனை உறிஞ்சும்போது அதன் வால் விசிறிபோல் விரிந்து ஒடுங்குவதைக் காணலாம்.

யமேக்க(Jamaican) ஊங்காரப் பறவைக்கு வாலிலும் பார்க்க நீளமுள்ள இரண்டு இறகுகள் வாற்பக்கமாக வளர்ந்திருக்கும். அவை அதன் உடலினும் பார்க்க அதிக நீளமானவை. சிலவற்றுக்குக் காலில் செருப்புப் போல் வளர்ந்த வெள்ளை இறகுகள் உண்டு; சிலவற்றுக்குக் காலைச்சுற்றி இறகுகள் உண்டு. சில பறவைகளின் தலையில் தொப்பிபோல வெண்ணிற இறகுகள் காணப்படும். சிலவற்றின் தொண்டையில் குஞ்சம்போல் இறகுகள் வளர்ந்திருக்கும். சிலவற்றின் தலையில் அலங்காரமான நிறங்கள் தோன்றும்.

இந்தியா, எதியோப்பியா, ஆஸ்திரேலியா முதலிய நாடுகளில் ஊங்காரப்பறவை என்று வழங்கும் சிறு பறவைகள் உண்டு. இவை ஊங்காரப் பறவையினத்தைச் சேர்ந்தனவல்ல. இவற்றின் உண்மையான பெயர் தேன்சிட்டு(Sunbird oir honey sucker) இதன் ஆடம்பரமான நிறம் மெரிக்க சிறு பறவைகளின் நிறத்தை ஒத்தது. இது பூவிலிருந்து குழாய் போன்ற நாக்கை நீட்டித் தேனை எடுக்கும். ஊங்காரப்பறவை செய்வது போலவே இதுவும் இலைச் சருகுகளையும் பாசியையும் கொண்டு கூடுகட்டுகிறது; சிலந்தி நூல்களைக் கொண்டும் மயிர்க்குட்டிப் புழு உண்டாக்கும் நூலைக் கொண்டும் இலைகளைப் பொருத்துகிறது; இலைகளின் முனைகளை மரத் தொடு பிணைத்துக் கூட்டைத் தொங்கவிடுகிறது. கூட்டின் வாயில் முன்புறத் தில் இருக்கும். இந்தியாவில் காணப்படும் இன்னொரு சிறிய பறவை தையற்குருவி(Tailor bird) அது இலைகளைத் தைத்துக் கூடுசெய்வதால் அதற்கு இப்பெயர் வழங்குகின்றது. அது மரத்தில் தொங்கும் இலைகளை மூக்கினாற்றுளைத்து மயிர்க்குட்டிப்புழுக் கூட்டிலிருந்து எடுக்கும்நூலினால் தைத்து நூல் கழன்று விடாதபடி அதன் தலையில் ஒரு முடிச்சு இடுகின்றது. தான் உள்ளே போகவும் வரவும் கூடியதாக வெளிவிட்டு இலைகளைத் தைக்கிறது. உள்ளே குதிரைவால் மயிர், தும்பு போன்றவற்றை அடுக்கி வைக்கிறது.

ஆசியாவிலுள்ள மிகச் சிறிய பறவை பூக்கொத்தி. (Flower pecker). இதன்எடை ஏழு அல்லது எட்டு கிராம் வரையிலுள்ளது. இது தேன் சிட்டைப் போலப் பஞ்சு, சிலந்திவலை முதலியவற்றால் கூடுகட்டுகிறது; மரத்தின் மிக உயரமான கிளைகளில் கூட்டைத் தொங்கவிடுகிறது. ஆகவே அதனைக் காண்பதரிது. பலாக்கொட்டைக்குருவி என அறியப்படும் இன்னொரு பறவை இந்தியா இலங்கை முதலிய இடங்களில் காணப்படுகிறது. இதன் பருமை பலாக்கொட்டை யளவினதாதலால் இது இப்பெயரால் அறியப் படுகிறது.

9. தேனீக்கள் குளவிகளின் வியப்புமிக்க வாழ்க்கை
மக்கள் மிகப் பழங்காலம் முதல் தேனீக்களின் பயனை அறிந்து அவை சேர்த்து வைக்கும் தேனை எடுத்து வருகிறார்கள். எகிப்தியரின் பழங் காலச் சிற்பங்களில் தேனீக்கள் காணப்படுகின்றன. கிரேக்கர் தேனீக்களுக்கு மெலிசா என்னும் பெயரிட்டு வழங்கினர். கிரேக்க நூலாசிரியர்கள் பலர் தேனீக்களைப் பற்றி எழுதியிருக்கின்றார்கள். தேனீக்களைப் பற்றி நன்கு அறிந்துகொள்ள முடியாதபடியால் அவர்கள் அவற்றைப் பற்றிக் கற்பனைக் கதைகள் பலவற்றைப் புனைந்து கூறினார்கள்.

கொன்று புதைக்கப்பட்ட எருத்து மாட்டிலிருந்து அவை தோன்று கின்றன என்று சிலரும், இறந்த சிங்கத்தினுடலிலிருந்து பிறக்கின்றனவென்று வேறு சிலரும் எழுதியுள்ளனர்.

18ஆம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் மரால்டி (Maraldi) என்பார் கண்ணாடியினால் ஒரு தேன்கூடு செய்தார். அக் காலம் முதல் தேனீக்கள் வியப்புமிக்க வாழ்க்கை வரலாறு அறியப்பட்டு வருகின்றது.

தேனீக்களும் குளவிகளும் கூட்டமாக வாழும் இயல்பின. நாம் தை மாதத்தில் ஒரு தேன் கூட்டைப் பார்த்தால் தேனீக்கள் அதிக சுறுசுறுப்புடைய னவாகக் காணப்படமாட்டா. குளிர்காலத்தில் அவை அரை நித்திரையிற் கிடக்கும். வேலை செய்யும் தேனீக்கள் இலையுதிர் காலத்தில் மாரிகாலத் துக்கு வேண்டிய ஆயத்தங்கள் புரிகின்றன. உணவைச் சேர்த்து வைத்தபின் அவை தமது கூட்டைக் குளிரினின்று காப்பதற்கு வேலை செய்யத் தொடங்குகின்றன. அவை பூக்களிலிருந்து ஒருவகை ஒட்டுந்தன்மையுள்ள பொருளை எடுத்துச் சிறு உருண்டைகளாகச் செய்து கூட்டிலுள்ள வெளி களை அடைக்கின்றன. ஒட்டும் பொருள் இறுகித் தண்ணீரை உள்ளே விட மாட்டாது. தேனீக்கள் நீரை வெறுக்கின்றன.

இவ்வொட்டும்பொருள் இன்னொரு வகையிலும் பயன்படுத்தப்படு கின்றது. சில சமயங்களில் நத்தை, குளவி, சுண்டெலி போன்றவை கூட்டி னுள் புகுந்துவிடுகின்றன. சுண்டெலி போன்றவற்றின் உடலை அப்புறப் படுத்துவதற்கு அவற்றுக்கு வலிமை பற்றாது. அவ்வுடலை அழுகும்படி விட்டால் தேன்கூட்டின் சுகாதாரத்துக்குப் பழுதுண்டாகும். ஆகவே அவை சுண்டெலியைப் பசையினால் மூடுகின்றன. குளவி போன்ற சிறிய உயிர் களின் உடலை அவை அப்புறப்படுத்திவிடுகின்றன.

தேனீக்கள் வண்டுகளை அல்லது குளவிகளைப் போல் உறங்கிக் கொண்டிருக்க மாட்டா. ஒன்றை ஒன்று பிடித்துக்கொண்டு கிடக்கும். தேனீக்கள் வெப்பநிலை அதிகப்படும் போது கூட்டின் எல்லாப்பகுதி களுக்கும் பறந்து செல்லும். இறந்துபோன தேனீக்களின் உடல்கள் அப்புறப் படுத்தப்படுகின்றன. வெப்பநிலை ஏற்றதாயிருப்பின் பெருந்தொகை ஈக்கள் சிறிது தூரம் பறந்துசெல்லும். தேனீக்கள் மிகச் சுத்தமானவை. உடல் நல மின்றி இருக்கும்போதும் அவை கூட்டை அழுக்குப்படுத்தமாட்டா. மாரி காலத்தில் சிறிது தூரம் பறப்பதால் உடம்பில் தங்கியிருக்கும் கழிவுப் பொருள்கள் வெளியேறிவிடுகின்றன.

பனித்துளி பூக்களின் முறுக்கை அவிழ்க்கும் காலத்தில் அவை சுறுசுறுப்படைகின்றன. வேலை செய்யும் ஈக்கள் கூட்டின் அழுக்கைச் சுத்தஞ்செய்தபின் பூக்களுக்குப் பறந்து செல்கின்றன;வெயில் நாட்களில் தூரச் செல்ல முயல்கின்றன; சடுதியில் பெய்யும் மழையும். வீசும் காற்றும் அவை பறப்பதற்கு இடையூறு விளைக்கின்றன. தேனீக்கள், குளவிகளின் இறக்கைகள் சிறியவை. இவை பெரிய இறக்கைகளுடைய வண்ணாத்திப் பூச்சிகளிலும் அந்துப் பூச்சிகளிலும் பார்க்க உறுதியாகவும் வேகமாகவும் பறக்கின்றன. தேனீக்களுக்கு நான்கு இறக்கைகளுண்டு. இறக்கைகளின் நடுவில் நரம்புபோன்று மெல்லிய சட்டங்கள் உண்டு. பறக்கும்போது காற்று நிரம்பி அவை இழுத்துக் கட்டிய மேளத்தின் வார்க்கட்டுப் போன்றிருக்கும். மேலிறக்கைளிரண்டும் கீழிறக்கைளோடு சேர்ந்திருக்கும். குளவிகளும் தேனீக்களும் இறக்கைகளை வேகமாக அடித்தலால் விரைந்து பறக்கின்றன; பூந்தாதையும் தேனையும் எடுத்துக்கொண்டு பாரத்தோடு காற்றுக்கெதிரே எளிதிற் பறந்து செல்கின்றன. அவை கூட்டுக்குள் காற்றுச் செல்லும்படி வெயிற் காலத்தில் தமது இறக்கைகளை அடித்துக்கொண்டிருக்கும். நாம் தேன்கூட்டுக்குப் பக்கத்தே நின்றால் ஒரு வகை இரையும் ஓசையைக் கேட்கலாம். ஒரு நிரை தேனீக்கள் தேன் கூட்டின் வாயிலில் உட்பக்கம் திரும்பியிருந்துகொண்டு வேகமாக இறக்கைகளை அடித்து வெப்பமான கூட்டுக்குள் குளிர்காற்றைச் செலுத்துவதால் இவ்வோசை உண்டாகின்றது.

கூட்டுக்குள் யாது நிகழ்கின்றது? கூட்டினுள் இராணி ஈயும், வேலை செய்யும் ஈக்களும், ஆண் ஈக்களும் இருக்கின்றன. ஆண்டின் பெரும்பகுதி யில் இராணி ஈயும், வேலை செய்யும் ஈக்களும் அங்கு காணப்படும். கோடை காலத்தில் ஆண் ஈக்களும் காணப்படும். இராணி ஈ கூட்டை ஆட்சி புரிவதில்லை. அது முட்டையிடும் இயந்திரம் போல வேலை செய்கின்றது. அது நாளொன்றுக்கு இருநூறு முட்டை வீதம் இரண்டு மாதங்களில் 12000 முட்டைகளிடும். வேலை செய்யும் ஈக்கள் தேனையும் பூத்தாதையும் சேர்ப்பதல்லாமல் கூட்டிலும் வேலை செய்கின்றன.

தேனீக்கள் புதிய இடங்களுக்குச் செல்லும்போது வியப்பான தேன் கூட்டைக் கட்டுகின்றன. சில ஈக்கள் மற்ற ஈக்கள் உண்பதற்காகத் தேன் சேர்க்கின்றன. இருபத்து நான்கு மணி நேரத்தில் அவை தேனை மெழுகாக மாற்றிவிடுகின்றன. ஒரு இறாத்தல் மெழுகை உண்டாக்குவதற்குப் பதினாறு முதல் இருபது இறாத்தல் தேன் வேண்டும். தேனீ வளர்ப்போர் கூட்டுக்குள் மெழுகை வைக்கின்றனர். இதனால் தேனீக்கள் கூட்டில் அதிக தேனைவிட முடிகிறது. பல ஈக்களே முறை முறையாக வேலைசெய்து அறைகளைக் கட்டிமுடிக்கும். அறைகள் கட்டி முடிய முடிய ஒவ்வொரு அறையும் பயன் படுத்தபடும். சேகரிக்கப்பட்ட தேனொடு வேலை செய்யும் ஈக்கள் கூட்டி னுள் செல்லும். தேன் நிரப்பப்பட்டதும் கூடுகள் அடைக்கப்படும். மாரிகால உணவுக்காகத் தேன் சேகரித்து வைக்கப்படுகிறது. சில அறைகளில் மகரந்தப் பொடி சேகரித்து வைக்கப்படும். இது இளம் புழுக்களுக்குரிய உணவில் ஒரு பகுதியாகும்.

கீழ் அறைகள் குஞ்சு பொரிக்கும் அறைகள் எனப்படும். அவை இருவகையின. சில வேலை செய்யும் ஈக்களுக்குரியவை; சிறிது பெரிய அறைகள் ஆண் ஈக்களுக்குரியன. இராணி ஈ ஒவ்வொரு அறையிலும் ஒவ் வொரு முட்டையிடுகிறது. மூன்று நாட்களின் பின் அவற்றினின்று சிறிய புழுக்கள் வெளிவருகின்றன. அவற்றை இளம் ஈக்கள் எடுத்துச் செல்கின் றன. புழுக்கள் வளர்வதால் ஐந்து நாட்களில் அறைகள் நிரம்பிவிடுகின்றன. அவற்றை மேற்பார்க்கும் ஈக்கள் சிறிது மெழுகாலும் பூந்தாதாலும் அறையை அடைத்துவிடுகின்றன. இவ்வடைப்புத் தேனறைகளை அடைக்கும் அடைப்புப் போலல்லாது உள் இருக்கும் புழுக்களுக்குக் காற்றுப் படக் கூடியதாக விருக்கும்.

புழுக்கள் இரண்டுவாரம் அறையுள் கிடக்கும். அக்காலத்தில் வியப் பான மாற்றமுண்டாகிறது. முதலில் உதவியற்ற நிலையில் கிடந்த புழுக்கள் தம்மைச் சுற்றியிருக்கும் கூட்டிலிருந்து இறக்கை முளைத்த பூச்சிகளாக வெளிவருகின்றன.

புதிய ஈக்கள் புழுக்களைக் கவனிக்கும் ஈக்களாகி அவற்றைப் பாதுகாக்கின்றன; பின் வேலை செய்யும் ஈக்கள் புரியும் வேலைகளைப் புரி கின்றன. ஈக்கள் இறக்கைகளுடன் வெளிவந்ததும் வேலை செய்யும் ஈக்கள் அவ்வறைகளைச் சுத்தஞ்செய்கின்றன. இராணி ஈ அவற்றுள் ஒவ்வொரு முட்டையிடுகிறது.

தேனீக்கள் எல்லாம் ஒரு கூட்டில் இருக்கமுடியாதபடி அதிகப்படும் காலம் ஒன்று வருகிறது. சில சமயங்களில் போதிய முட்டைகள் இடமுடியாத படி இராணி ஈ கிழம் அடைகிறது. அப்பொழுது வேலை செய்யும் ஈக்கள், பொதுவாக முட்டைகள் பொரிக்கும் அறைகள் போலல்லாது பெரிய சில அறைகளைக் கட்டுகின்றன. அவை இராணி ஈக்களின் அறைகள் எனப் படும். இவற்றுள் பொரிக்கும் புழுக்கள் சாதாரண தேனீக்களாக மாறும் புழுக் களிலும் பார்க்க வேறானவையல்ல. இவற்றை வளர்க்கும் ஈக்கள் இவைக்குத் தேனும் பூந்தாதும் கலந்த ஒருவகை உணவைக் கொடுக்கின்றன.

இராணி ஈ அறைகள் கட்டிமுடிவதன் முன் பழைய இராணி ஈயைக் கூட்டினின்றும் எடுத்துவிட்டால் வேலை செய்யும் ஈக்கள் சாதாரண ஈ பிறக்கும் முட்டையிலிருந்து ஒரு இராணி ஈயை உண்டாக்கிக்கொள்ள முடியும். அம் முட்டையிலிருந்து உண்டாகும் புழுக்களுக்குச் சிறப்பான முறையில் உணவளித்தலால் இவ்வாறு உண்டாகின்றது. கூட்டில் பழைய இராணி ஈ ஒன்று இருக்குமாயின் அது கோபங்கொண்டு இளம் இராணி ஈயைக் கொல்லமுயலும். வேலைபுரியும் ஈக்கள் அவ்வாறு செய்வதைத் தடுத்துவிடும். அப்பொழுது அது சில ஈக்களுடன் கூட்டைவிட்டுப் புதிய ஒரு கூட்டைக் கட்டச் செல்கிறது.

ஒரு நாளிலே பகல் நேரத்தில் இளம் இராணி ஈ ஆகாயத்திற் பறந்து செல்கின்றது. அதனைத் தொடர்ந்து ஆணீக் கூட்டமும் பறக்கின்றது. அங்கு இராணி ஈ அவற்றில் ஒன்றைச் சேர்கிறது. பின்னர் அது கூட்டுக்குத் திரும்பி வந்து முட்டையிடத் தொடங்குகிறது.

வண்டுகளும் குளவிகளும் தேனீக்களைப் போலல்லாது ஒவ்வொரு ஆண்டிலும் புதிய கூடுகட்டிப் பெருகுகின்றன. குளவிக்கூடு தேன் கூட்டைப் போன்றதன்று. அது மரத்தைச் சப்பிக் காகிதம்போற்செய்த மரக்களியினாற் கட்டப்படுவது. தேனீக்கள் கூட்டின் பக்கவழியாகக் கூட்டுக்குள் செல்கின் றன. குளவிக்கூட்டின் வாயில் கீழ்ப்பக்கத்திலுள்ளது. மேற்பக்கம் தட்டை யாக இருக்கும். நாம் தினமும் படிக்கும் செய்தித்தாள்கள் மரக்களியினாற் செய்யப்பட்டவை.

10. காகிதத்தின் கதை
மக்கள் எல்லோரும் தமது நினைவுகளை எழுதி வைக்க விரும்பினார்கள்.

நாகரிகமடையாத மிகப் பழங்காலத்தில் அவர்கள் தாமறிந்தவும், வேட்டையாடியவும் விலங்குகளின் வடிவங்களைத் தாம் வாழ்ந்த குகை களின் சுவர்களில் எழுதினார்கள். அவற்றை நாம் இன்றும் காணலாம்.

ஆயிரம் ஆண்டுகளின் பின்னர் அவர்களின் பின்னோர் ஓரளவு நாகரிகமடைந்தனர். இப்பொழுது அவர்கள் எழுத்து எழுதும் முறையை அறிந்து படங்களுக்குப் பதில் எழுத்துக்களை கற்களில் வெட்டினார்கள். இவ்வாறு வெட்டப்பட்ட பழங்காலக் குறிப்புகள் அரசர்கள் புரிந்த செயல் களைப் பற்றியவை. அக் காலத்தில் அரசரே கவனிக்கப்படத் தக்கவராக விருந்தனர். இவ்வாறு கல்லில் வெட்டப்பட்ட எழுத்துக்களைக் கொண்டே நாம் பழங்கால வரலாறுகளை அறிகின்றோம்.

கல் நிலைக்கக் கூடிய பொருளாயினும் எழுதுவதற்கு வாய்ப்பான பொருளன்று. ஆகவே பாபிலோனிய மக்கள் கல்லைவிட்டுக் களிமண்ணைப் பயன்படுத்தினர். அவர்கள் களிமண்ணால் தட்டுகளையும் உருளைகளை யும் செய்து அவற்றின் மீது எழுத்தாணியால் எழுதினார்கள். களிமண் மிருதுவாயிருந்தமையின் கல்லிலும் பார்க்க இதில் விரைவாகவும், இலகு வாகவும், மலிவாகவும் எழுத்து வேலை செய்யப்பட்டது. எழுத்தெழுதப் பட்ட களிமண் தட்டுகளும் உருளைகளும் அடுப்பில் அல்லது வெயிலில் வைத்து உலர்த்தப்பட்டன.

கல்லிலெழுதுவதிலும் பார்க்க இது திருந்திய முறையாகவிருந்தது. இவ்வகை ஆயிரக்கணக்கான தட்டுகளும் உருளைகளும் இன்று வரையும் அழியாது நிலைபெற்றுள்ளன. இவற்றுட் சில ஒருவர் இன்னொருவருக்கு எழுதிய கடிதங்கள், சில நாட்குறிப்புக் கணக்குகள், பல புத்தகங்கள், பாபிலோன் நாட்டுக்குத் தலைநகராயிருந்த பாபிலோன் நகரில் களிமண் தட்டுகளில் எழுதப்பட்ட புத்தகங்களை மக்கள் இரவல் பெற்றுப்படிக்கக் கூடிய பெரிய புத்தகநிலையம் இருந்ததென அறிஞர் கூறுகின்றனர்.

மற்றைய நாட்டினர் வேறு வகையில் தமது குறிப்புகளை வைத்திருந் தனர். பழைய எகிப்தியர் கல்லில் எழுத்துக்களை வெட்டியதோடு பப்பிலசு என்னும் தாளிலும் எழுதினர். பப்பிலசு என்பது நீல ஆற்றங்கரையில் வளரும் நாணல் தண்டைப் பிளந்து செய்யப்பட்டது. மெழுகினாற் செய்யப் பட்ட தகடும் எழுதப்பயன்படுத்தப்பட்டது.பழைய உரோமிலும் பப்பிலசு பயன்படுத்தப்பட்டது. மரப்பலகைகள் மீது மெழுகைத் தடவி அழுத்தஞ் செய்து அதன்மீதும் எழுத்தாணியால் எழுதப்பட்டது. பப்பிலசுத் தாளைவிட எழுதுவதற்குப் பயன்படுத்தப்பட்ட மற்றைய பொருள்கள் அழகில்லாம லிருந்தன. மெழுகில் எழுதப்படும் எழுத்துகள் விரைவில் அழிந்து போயின. பின் படிப்படியே தோல் எழுதப் பயன்படுத்தப்படுவதாயிற்று. தோல் இன்றும் முக்கிய ஆவணங்கள் எழுதுவதற்கு மேற்கு நாடுகளிற் பயன்படுத்தப்படுகின்றது. பல நூறு ஆண்டுகளாக இது எழுதுவதற்கேற்ற முதன்மையான பொருளாக இருந்து வந்தது. சில நூல்கள் “பார்ச் மெண்ட்” எனப்பட்ட இவ்வகைத் தோலில் எழுதப்பட்டுள்ளன.

எழுதுவதற்கு இப்பொருள்களைப் பயன்படுத்தியவர்கள் திருப்தி யடையவில்லை. இவ்வற்றிலும் பார்க்க நல்ல எழுதும் பொருள் கண்டுபிடிக் கப்படாவிட்டால் சென்ற சில நூற்றாண்டுகளில் அச்சிடப்பட்ட கோடிக் கணக்கான நூல்கள் வெளிவந்திருக்கமாட்டா. அச்சிடுதற்கு ஏற்ற தாள் அதிகம் கிடையாவிட்டால் இந் நூல்களில் சிறுபகுதி மாத்திரம் வெளிவந் திருக்கும். தோல் ஒன்று மாத்திரம் எழுதும், அச்சிடும் பொருளாகவிருந்தால் சில நூல்கள் மாத்திரம் வெளிவந்திருக்கும்; புதினத்தாள்கள் தோன்றியிருக்க மாட்டா. உலகில் நடத்தப்படும் செய்தித்தாள்கள் எல்லாம் தோலில் அச்சிடப் படுகின்றன என்று வைத்துக்கொண்டால் இன்று ஒரு ஆடும் உயிரோடு வாழமுடியாது.

இதனால் காகிதம் மிக முக்கியமுடைய பொருள் என விளங்குகின் றது. காகிதம் கண்டுபிடிக்கப்படாவிட்டால் உலகம் இன்றிருக்கும் நிலையை விட வேறுவகையாக விருக்கும். காகிதமும் காகிதத்தால் செய்யப்பட்ட புத்தகங்களும் அறிஞர் கண்டறிந்த அறிவுகளையும்,கண்டுபிடித்த புதியவைகளையும் காப்பாற்றும் கருவிகளாகவுள்ளன. உலகில் உள்ள அறிவுகள் எல்லாம் காகிதத்தில் குறிக்கப்பட்டுள்ளன என்று ஒருவன் கூறலாம். இக் குறிப்புகள் இல்லாவிடில் மக்களின் புதிய கருத்துக்களும் கண்டுபிடிப்புகளும் மறைந்துவிடும். காகிதத்தை முதலில் யார் கண்டு பிடித்தார் எனப் பார்ப்போம். காகிதத்தைச் செய்யக் கண்டுபிடித்த புகழ் சீனாவுக்குரியது. சீனர் செய்யக் கண்டுபிடித்த பொருள்கள் பிற்காலத்தில் மறு நாடுகளில் பொது உபயோகத்துக்குப் பயன்பட்டன. சீனரே முதல் முதல் பட்டுப்புழு வளர்த்துப் பட்டு உற்பத்தி செய்தனர்; தேயிலையைப் பயிரிட்டனர். புத்தகங்களை அச்சிட்டனர்.

கிறிஸ்து பிறப்பதற்கு இரு நூறாண்டுகளின் முன் காகிதம் செய்யக் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. இவ்வித்தை தொளாயிரமாண்டுகளாக மிக இரகசிய மாகக் காப்பாற்றப்பட்டுவந்தது. சமர்கந்து(Samarkand) என்னும் நாட்டை வென்று கைப்பற்றிய அராபியர் மீது சீனர் 751ஆம் ஆண்டு படையெடுத் தனர்; படையெடுப்பில் சீனர் தோல்வியுற்றனர். சிறைபிடிக்கப்பட்ட சீனரிட மிருந்து அராபியர் காகிதம் செய்யும் முறையைக் கற்றனர்.

இவ்வித்தை அராபியரிடமிருந்து ஐரோப்பிய நாடுகளிற் பரவிற்று.

சணல், பஞ்சு, தும்பு போன்ற தாவரவகைகளிலிருந்து காகிதம் உண்டாக்கப்பட்டது. கந்தைத் துணிகளும் பயன்படுத்தப்பட்டன. அண்மையிலேயே மரக்கூழிலிருந்து காகிதம் செய்யப்படுகின்றது. மரக்கூழ் செய்வதற்கு இலட்சக்கணக்கான மரங்கள் தறித்து விழுத்தப்படுகின்றன. ஒரு பெரிய செய்தித்தாள் நிலையத்தில் பன்னிரண்டு மாதங்களுக்குச் செய்தித்தாள் அச்சிடுவதற்குக் காகிதம் கொடுக்க ஆண்டில் 31,300 ஏக்கர் காடு வெட்டப்பட வேண்டுமென்று கணக்கிடப்பட்டுள்ளது.

சில நாடுகளில் அழிக்கப்படும் காடுகளில் புதிய மரங்கள் நடப்படு கின்றன. சில நாடுகளில் காடுகள் அதிகம். எத்தனை மரங்களை வெட்டி அழித்தாலும் காடு முன்னிருந்தது போலவே இருக்கின்றது. இவ்வகை நாடுகளுள் ஒன்று கனடா. அங்கு காட்டுப் பாதை வழியாகப் பயணம் செய்தால் பலவாரங்களுக்கு மக்களைக் காணமுடியாது.

காகிதம் செய்வதற்குப் பயன்படுவது இஸ்புறூசு (Spruce) என்னும் மரம். பெரிய ஆறுகளின் அயலிலுள்ள மரங்கள் பெரும்பாலும் தறிக்கப் படுகின்றன. இலை துளிர்காலம் வரையில் மரங்கள் அங்கே கிடக்கும். ஆறு பனிக்கட்டியின்றி இருக்கும் காலத்தில் அவை ஆற்றின் வழியே ஆலைக்குக் கொண்டுபோகப்படும்.
மரத்தைக் கூழாக அரைக்கும் ஆலையில் முதலில் மரங்கள் நாலடி நீளமுள்ள துண்டுகளாக வெட்டப்படுகின்றன. பின்னர்அவை பிறிதோர் இயந்திரத்தில் இடப்படுகின்றன. இயந்திரம் மரங்களின் பட்டையை உரைஞ்சி எடுத்துவிடுகிறது. பின்னர் அவை கும்பமாக அடுக்கி வைக்கப் படுகின்றன. மரக்கூழ் இரண்டு வகையாகச் செய்யப்படுகின்றது. மரங்களைத் துண்டு துண்டுகளாக உடைத்துத் துண்டுகளை ஒருவகை இரசாயனப் பொருளோடு கலந்து கூழாகும் வரையில் அடுப்பில் வைத்து எரிப்பது ஒரு முறை. இது இரசாயன முறையெனப்படும். மரக்கட்டைகளைப் பெரிய கற்சக்கரங்களுக்கிடையிலிட்டு எட்டிலொரு அங்குலப் பருமனுள்ள சிறு சிம்புகளாகும்படி அரைதும் வேறு பல முறைகளாலும் கூழாக்குவது இன்னொரு முறை.

இந்நிலைமையில் மரக்கூழ் காகிதம் செய்யும் படி உலகம் முழுமைக்கும் அனுப்பப்படுகிறது. பின்பு இது பல இயந்திரங்கள் வழியாகச் சென்று காகிதமாக மாறுகின்றது. நாம் காலையில் அதிக ஆவலோடு படிக் கும் செய்தித் தாள்கள் இவ்வகையில் கிடைத்தவையென அறியும்போது நாம் மிக வியப்பு எய்துவோம்.

11. சீனப்பெருஞ்சுவர்
சீனாவிலுள்ள பெருஞ் சுவரைப் பத்தாயிரம் மைல நீளமுள்ள சுவர் என்று சீனர் கூறுவர். இச்சுவர் மனிதனால் செய்யப்பட்ட வியப்புமிக்க வேலைகளுள் ஒன்று.

இதுபோன்ற பெரிய சுவர் உலகம் முழுமையிலும் இல்லை. இச்சுவர் உண்மையில் பதினாயிரம் மைல் நீளமுடையதன்று. இதன் நீளம் ஏறக் குறைய 1500 மைல்.

இச்சுவர் ஏன் கட்டப்பட்டது? சீனப்பேரரசன் ஒருவன் வடபுறத்தில் தாத்தாரியரின் படையெடுப்பைத் தடுப்பதற்காக ஒரு நிரை கோட்டைகளைக் கட்டி அவற்றில் போர்வீரரை நிறுத்த நினைத்தான். எல்லாக்கோட்டை களிலும் வீரரை நிறுத்தாதபடியால் தாத்தாரியப் படையயெடுப்பைத் தடுக்கச் சீனரால் முடியவில்லை.

சிஹ்-வாங்தி என்னும் பேரரசன் கி.மு. 221இல் சிம்மாசனமேறினான். இது கிறித்து நாதர் பிறப்பதற்கு இரு நூறு ஆண்டுகளின் முன். இச்சீனப் பேரரசன் மிகப் புகழ் பெற்றவன். இவனுடைய அரண்மனை மண்டபம் பத்தாயிரம் பேர் இருக்கக்கூடிய விசாலமுடையதாக விருந்தது. பத்தாயிரம் மக்கள் இருக்கக்கூடிய மண்டபமென்பது அவனுக்குச் சிறு காரியமாக விருந்தது. அவன் கி.மு.214இல் வடக்குச் சினாவிலிருந்து திபெத்து எல்லை வரையில் செல்லும் சுவரைக் கட்ட நினைத்தான்.

இச்சுவரைக் கட்டுவதற்குச் சீனா முழுமையிலும் வாழ்ந்த ஆண்டு களில் மூன்றிலொரு பகுதியினர் வேலையாட்களாகப் பிடிக்கப்பட்டனர். தண்டனை விதிக்கப்பட்ட குற்றவாளிகளும் சுவர் கட்டுவதற்கு அனுப்பப் பட்டார்கள். அரசன் புத்தகங்களை வெறுத்தான். எல்லாப்புத்தகசாலைகளும் தீக்கிரையாக்கப்பட வேண்டுமென்றும், அவற்றை வைத்திருப்போர் சுவர் கட்டுதற்கு அனுப்பப்படுதல் வேண்டுமென்றும் அவன் கட்டளையிட்டான்.

அக் காலத்தில் பெரிய நாட்டை ஆள்வதற்கு சிஹ்-வாங்தி போன்ற பலவான் வேண்டப்பட்டான். சுவர் கட்டுவோரில் கடமை செய்ய முடியாத வர்களும் பலமற்றவர்களுமிருக்கவில்லை. வேலையாட்களின் முதுகில் சவுக்குப் பயன்படுத்தப்பட்டது. கண்காணிகள் அவர்கள் மீது தமது பார்வை யைச் செலுத்தினார்கள். சுமையை இழுக்க அல்லது சுமக்கமாட்டாதவன் கொன்று அத்திபாரத்தில் போடப்பட்டான். இவ்வாறு கொல்லப்பட்ட எத்தனை ஆயிரம் பேர் சுவரின் கீழ் கிடக்கிறார்களென்பது எவருக்கும் தெரியாது. இன்றும் இச்சுவர் உலகிலுள்ள பெரிய பிரேதக்குழி என்று சொல்லப்படுகின்றது.

இரண்டாயிரமாண்டுகளின் முன் கட்டப்பட்ட இச்சுவர் இன்றும் உலக வியப்புக்களில் ஒன்றாக விளங்குகின்றது. சுவர் கட்ட வேண்டிய பல இடங் களில் ஒரே முறையில் வேலை தொடங்கப்பட்டது. சுவரின் பெரும்பகுதி கருங்கற்பாளங்களினாற் கட்டப்பட்டுள்ளது. அதன்மேல் களிமண் கற்கள் வரிசையாக 15அடி முதல் 30 அடி உயரத்துக்கு அடுக்கப்பட்டுள்ளன. சுவரின் அடிப்பபகுதி 25 அடிக் கனமுடையது. மேலே செல்லச் செல்ல சிறிது சிறிதாகக் கனங்குறைந்து செல்லும் அதன் தலை 15 அடி கனமுடையது. அபாயமான இடங்களில் ஒவ்வொரு முந்நூறு அடிக்கு ஒன்றும் மறு இடங் களில் 600 அடிக்கு ஒன்றுமாகச் சிறுகோட்டைகளும் காவற்கோபுரங்களும் கட்டப்பட்டுள்ளன. மதிலின் ஒரு புறத்திலிருந்து மறுபுறம் வரையில் 40,000 கோட்டைகளும் கோபுரங்களுமுள்ளன. அவற்றின் உயரம் 40 அடி முதல் 50 அடி வரையில். ஆபத்துக் காலங்களில் போர்வீரர் சுவர்கள் மீது நின்று போரிட்டு எதிரிகளைத் துரத்தினார்கள்.

இம்மதிலைக் கட்டி முடிப்பதற்கு எவ்வளவு மண்ணும் கல்லும் கருங்கற்பாளங்களும் பயன்படுத்தப்பட்டிருத்தல் வேண்டுமென நினைத்து ஒருவர் வியப்படையலாம். சீனர் முதலில் கோபுரங்களைக் கட்டிப் பின் அவற்றை மதில்களால் இணைத்தார்கள் என்று சிலர் கூறுகின்றனர்.

வனாந்தரங்கள், மலைகள், பள்ளத்தாக்குகள், ஆறுகள், என்பவற்றின் மேலாக இச்சுவரைக் கட்டவேண்டியிருந்தது. கட்டட வேலையாளர் சமாளிக்க வேண்டிய பல தொல்லைகள் இருந்தன. வனாந்தரங்களுக் கூடாகச் சுவர் செல்லும்போது மணல் மிக்க தொல்லை விளைத்தது. அவ் விடங்களில் காற்றோடு வந்த மணல் குவிந்தது. ஆகவே சுவர் மறைந்து போகாதிருக் கும்படி சில இடங்களில் ஒன்றின்பின் ஒன்றாக மூன்று சுவர்கள் கட்டப்பட் டன. நில அளவைக்காரர் கிட்டிய வழியைக் காண்பதற்குப் பிரயாசப்பட வில்லை. வழியில் ஒரு மலைநின்றால் மலைக்கு மேலால் சுவர் சென்றது. பாறைகளில் முப்பதடி அகலத்துக்கு அகழ்கள் வெட்டி அவற்றி னிடையே சுவர் எழுப்பப்பட்டது. இவ்வாறு கட்டப்பட்ட சில இடங்கள் கடல் மட்டத்துக்கு மேல் 4000 அடியிலுள்ளன.

சில இடங்களில் மலைப் பக்கங்களிலிருந்து இருண்ட பள்ளத்தாக்கு வழியாக மதில் செல்கின்றது. பகைவர் ஒருபோதும் வர முடியாத இவ்வகைப் பள்ளத்தாக்குகளில் ஏன் சுவர் கட்டப்பட்டதென்று நினைத்து ஒருவர் வியப் படையலாம். சீன இராச்சியத்தின் வடவெல்லை மதிலால் காக்கப் பட வேண்டுமென அரசன் கட்டளையிட்டான். அறக்கட்டளை எவ்வகையிலும் நிறைவேற்றப்படவேண்டியிருந்தது. அக் காலத்தில் வேலையாட்கள் மிகப் பலர் இருந்தனர். ஒருவன் விரும்பினாலும் விரும்பாவிட்டாலும் கட்ட ளைக்குப் பணிந்து மதில் கட்டச் சென்றான். அவன் இறந்துபோகும் வரை யில் அவனுக்கு வேலை யிருந்தது.

இம் மதில் சிஹ்-வாங்தியால் கி.மு.214இல் தொடக்கப்பட்டது. சுவர் கட்டி முடிவதற்கு நீண்டகாலத்தின் முன் இவ்வரசன் இறந்தான். இவனுக்குப் பின் வந்த அரசர் அதனைக் கட்டி முடித்தனர். கட்டிமுடிக்கப்பட்ட பின் இம்மதில் பெரிய வேலைப்பாடாகக் கருதப்பட்டிருத்தல் வேண்டும். சுவரின் உச்சியில் போர் வீரர் பவனி சென்றனர். ஆபத்துக் காலங்களில் கோபுரங்கள் மீது நெருப்பு எரித்து அபாயம் அறிவிக்கப்பட்டது.

இப்பொழுது இம்மதில்களுக்கூடாகப் புகைவண்டிப் பாதைகளும் வீதிகளும் செல்கின்றன. இப்பொழுது அது அரணாகப் பயன்படவில்லை; பலவிடங்கள் அழிந்து கிடக்கின்றன.

12. காந்தத்தின் வியப்பு
பல நூறு ஆண்டுகளின் முன் விஞ்ஞானி ஒருவர் ஆசியா மைனரிலே மாக்நேசியா என்னுமிடத்தில் பாரமான கறுப்புக்கல் ஒன்றைக் கண்டெடுத் தார். அது சிறிய இரும்புத் துண்டுகளை இழுக்கும் தன்மையுடையதாக விருந்தது.

இக் கல்லைக் கண்டுபிடித்தவர் யார் என்று ஒருவரும் அறியார். உரோமரும் கிரேக்கரும் இக் கல்லைப் பற்றி நன்கு அறிந்திருந்தார்கள். இது மாக்நேசியன் கல் அல்லது மாக்நேஸ் எனப்பட்டது. இப் பெயர்களின்றே மாக்நெட் என்னும் பெயர் வந்தது. ஆங்கிலம் பேசப்படும் நாடுகளில் இக் கல் இப்பெயரால் அறியப்படும்.

காந்தக்கல் என்பது உண்மையிற் கல்லன்று; ஒருவகை இரும்புமண் தாது(Iron ore) அது இப்பொழுது உலகின் பல பாகங்களிற் கிடைக்கிறது. சுவீடின் நாட்டில் கிடைக்கும் காந்தக் கல்லில் கவரும் ஆற்றல் அதிகமுண்டு. இது கடலிற் செல்லும் கப்பல்களிலுள்ள திசையறி கருவியின் ஊசியை அசையச் செய்கின்றது. காந்தக்கல்லுக்கு இன்னொரு பெயர் ‘உலோட் ஸ்டோன்” (Lodestone) வழிகாட்டும் கல் என்பது இதன் பொருள். உலகி லுள்ள இயற்கைக் காந்தக் கற்கள் எல்லாம் இவ்வுலோகத்தாலனவை.

காந்தக்கல்லின் கவருமாற்றல் அதன் இரண்டு முனைகளிலுமுள்ளது. காந்தக் கல் ஒன்றை இரும்புத் தூளுக்குள் வைத்து எடுத்தால் அதன் இரு முனைகளிலும் தூள் ஒட்டிக்கொண்டிருப்பதையும் நடுவில் இரும்புத் தூள் இல்லாதிருப்பதையும் காணலாம். தூள் ஒட்டாதிருக்கும் வெளி கல்லின் அச்சு எனவும் தூள் ஒட்டியிருக்கும் முனைகள் துருவங்கள் எனவும் பெயர் பெறும்.

காந்தமென்பது ஒரு துண்டு காந்தக் கல் அல்லது செயற்கை முறையில் காந்தமூட்டப்பட்ட நேரிய உருக்குத் துண்டு. செயற்கை முறை யில் காந்தமூட்டப்பட்ட உருக்குத் துண்டின் இரு முனைகளும் கவருமாற்ற லுடையன. காந்தத்துண்டு ஒன்றை ஒரு நூலிற் கட்டி அந்தரத்தில் தொங்க விட்டால் அதன் முனைகள் வடக்கையும் தெற்கையும் நோக்கி நிற்கும். வடக்குநோக்கி நிற்கும் முனை வடதுருவம் என்றும், தெற்கு நோக்கி நிற்கும் முனை தென்துருவம் எனவும் பெயர்பெறும்.

முனைகளில் ஒன்று வடக்கிலும் ஒன்று தெற்கிலும் திரும்பி நிற்கும் காந்தத் துண்டைத் திசையறி கருவி என்று நாம் கூறுகின்றோம். அது உண்மையே. திசையறிகருவி என்பது சாய்த்துவைத்தால் ஊசி எல்லாத் திசைகளுக்கும் திரும்பக் கூடியதாக அமைக்கப்பட்ட ஒரு கருவி. எவ்வாறு ஆட்டி அசைத்தாலும் ஊசியின் ஒரு முனை எப்பொழுதும் வடக்கு நோக்கியும் மற்ற முனை தெற்கு நோக்கியும் நிற்கும்.

காந்தத்தின் இவ்வியல்பு மக்களுக்கு அளவுகடந்த பயனளிக்கின்றது. அது கப்பலோட்டுகிறவனுக்குக் கடலுக்கூடாக வழியைக் காட்ட உதவு கின்றது. திசையறி கருவியை வைத்துக்கொண்டு ஒருவன் வனாந்தரங்களி னூடாக அல்லது நீர் உறைந்து கிடக்கும் தென் துருவப் பகுதிகளினூடாக அல்லது பெருங்கடலினூடாகச் சென்றால் அவனால் தான் நினைத்த இடத்துக்குச் சென்று திரும்ப முடியும்.

காந்தத்தின் இயல்பு இவ்வாறிருப்பதற்குக் காரணத்தை எவரும் அறியார் செயற்கைக் காந்தம் எனக் கூறினோம். செயற்கைக் காந்தத்தை இரண்டு வகையிற் செய்யலாம். மின் ஓட்டத்தைப் (Electric current) பாய்ச்சிச் செய்வது ஒரு வகை. உருக்குத்துண்டு ஒன்றை எடுத்துக் காந்தக்கல்லோடு உரைஞ்சுதலாலும் காந்தமுண்டாகும்.

உருக்குத்துண்டைக் காந்தமாக்குதற்குக் காந்தக்கல்லில் உருக்குத் துண்டை வைத்து ஒரே திசையை நோக்கிப் பலமுறை அழுத்தி இழுத்தல் வேண்டும்; முன்னும் பின்னுமாக இழுத்தல் கூடாது. இதனால் உருக்கு எப்படிக் காந்தமாகின்றது? இரும்பு உருக்கு, மரம், உரொட்டி போன்ற எல்லாப் பொருள்களும் சிறிய அணுக்களின் சேர்க்கையினாலானவை. பொருள்களின் தன்மைகளுக்கேற்ப அவை ஒன்றை ஒன்று இறுக்கமாகவும் தளர்வாகவும் பிடித்துக்கொண்டிருக்கின்றன. சாதாரண காலங்களில் இச்சிறிய அணுக்களின் முனைகள் ஒரே பக்கமாகத் திரும்பியிராது அங்குமிங்கு மாகத் திரும்பிக் குழப்பமாகக் கிடக்கின்றன. உருக்கில் அணுக்கள் இவ்வாறு இருத்தலால் அதில் காந்தமில்லாதிருக்கின்றது. காந்தக்கல்லின் மீது ஒரு திசையை நோக்கி உருக்கை உரைஞ்சும்போது அணுக்களின் முனைகள் எல்லாம் ஒரே முகமாகத் திரும்பி விடுகின்றன. உருக்கின் ஒவ்வொரு அணு வும் சிறிய காந்தமாகும். அணுக்களின் வடதுருவம் வடக்கிலும் தென் துருவம் தெற்கிலுமாகத் திரும்பியவுடன் உருக்குக் காந்தமாக மாறுகின்றது. இவ்வாறு செய்யப்படும் காந்தம் திசையறிகருவி வகையில் அல்லது மறுவகைகளில் பயன்படுவதில்லை. மின் ஓட்டத்தின் மூலம் செய்யப்படும் காந்தம் அறியப்படுவதன் முன் காந்தத்தின் முழுப்பயனையும் மக்கள் பெற வில்லை.

மின் ஓட்டத்தினால் செய்யப்படும் காந்தம் பெரிய கண்டுபிடிப் பாகும். இது பொதுவான காந்தத்தை விட மிகப் பயனுடையது. வீட்டில் எரியும் விளக்கை எரியவும் தணியவும் செய்வதுபோல நாம் அதனை வேண்டாத போது நிறுத்திவிடலாம். இவ்வகைக் காந்தம் மின் (Electrictiy) ஆற்றலைக் கொண்டு இயங்குகிறது. இவ்வாற்றல் செப்புக் கம்பியினால் சுற்றப்பட்ட இரும்பிலிருந்து வருகின்றது. இக் கம்பி வழியாக மின்ஓட்டம் செல்கின்றது. மின்ஓட்டம் செல்லும்போது இரும்பு காந்தமாக மாறுகின்றது. மின்ஓட்டத்தை நிறுத்தியதும் அது காந்தத் தன்மையை இழந்துவிடுகின்றது; காந்த ஆற்றலைப் பெற்று அது பிடித்திருந்த இரும்பும் நிலத்தில் விழுந்து விடுகிறது.

மின் காந்தத்தின் எண்ணில்லாத பயன்களை விரித்துக் கூறின் அது மிகப் பெருகும். இதனுதவியினால் பலவகை இயந்திரங்கள் செய்யக் கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ளன. நாம் பேசும் படக் காட்சிக்குசென்று மின்கருவி (Electroorgan) யிலிருந்து வரும் தொனியைக் கேட்கிறோம். மின்காந்தம் இல்லாவிடின் இரேடியோக் கருவி, தெலிபோன். காந்தசக்தியினால் இயங்கும் இயந்திரங்கள் முதலியன செய்யப்பட்டிருக்கமாட்டா.

மின்காந்தம் எப்படி வேலைசெய்கின்ற தென்ற றிவதற்கு இக்கால இரும்புத் தொழிற்சாலை ஒன்றுக்கு நாம் போகவேண்டும். அங்கு நாம் கடையில் வாங்கக்கூடிய குதிரை இலாடம் வடிவான சிறிய காந்தங்கள் காணப்படும் என்று நாம் நினைத்தல் கூடாது. நாம் ஒரு மின்காந்தத்தைக் காட்டும்படி கேட்டால் ஏறக்குறைய ஆறடி குறுக்களவுள்ள பெரிய வட்ட இரும்பு ஒன்று காட்டப்படும். இது கீழே தாழ்த்தவும் உயர்த்தவும் கூடியதாகப் பாரந்தூக்கி (Crane) ஒன்றில் மாட்டப்பட்டிருக்கும்.

இவ்வகைக் காந்தங்கள் பல தேவைகளின் பொருட்டுப் பயன் படுத்தப்படுகின்றன. தொழிற்சாலைகளின் ஓர் இடத்திலிருந்து இன்னொரு இடத்துக்குப் பெரிய இரும்புத் தகடுகளைக் கொண்டு போக வேண்டியிருக் கும். நாம் பார்த்துக் கொண்டு நிற்கும்போதே தூக்கவேண்டிய தகட்டை முட்டும்வரையில் பெரிய காந்தம் இறக்கப்படும். காந்தத்தைச் சுற்றியிருக்கும் கம்பிகளில் இதுவரையும் காந்தம் செலுத்தப்படவில்லை. இரும்பு காந்த மில்லாமலிருக்கின்றது. வேலைசெய்பவன் ஒரு முளையை (சுவிச்சை) இழுக் கிறான். மின்ஓட்டம் கம்பிகள் வழியே செல்கின்றது. உடனே பெரிய இரும்பு காந்தசக்தி அடைகின்றது. பாரந்தூக்கியில் வேலை செய்பவன் காந்தத்தை மேலே உயர்த்தும்போது பெரிய தகடும் அதோடு மேலே எழுகின்றது. இவ்வாறு இரும்புத் தகடுகள் ஒரு இடத்திலிருந்து மறு இடத்துக்குக் கொண்டு செல்லப்படுகின்றன. மின் ஓட்டத்தை நிறுத்தியதும் பெரிய இரும்பு மின் சக்தியை இழந்து விடுகிறது. பின்னர் மறு சுமையைத் தூக்குவதற்கு அது கொண்டு செல்லப்படுகிறது.

பழைய பாயிலர்களையும் இயந்திரங்களையும் உடைப்பதற்கும் காந்தம் பயன்படுத்தப்படுகின்றது. இவற்றை உடைக்கும் இடங்களுக்குச் சென்றால் பயங்கரமான பெரிய சத்தத்தினால் நமது காது அடைத்துவிடும். இவற்றை உடைப்பது ஏறக்குறைய ஆறுதொன் பாரமுள்ள பெரிய உருக்குக் குண்டாகும். பழைய இரும்பை உடைப்பதற்கும் இக்குண்டு பயன்படுத்தப் படுகிறது. இரும்பை ஒரு கும்பமாகச் சேர்த்து வைத்து வலுவுள்ள மின் காந்தத்தினால் குண்டை உயரத்தூக்கி அதனைச் சடுதியில் விழவிடுவதால் இரும்புகள் உடைந்துபோகின்றன. பழைய முறையில் இரும்பை உடைப்பதிலும் பார்க்க இது இலகுவான முறையாகும்.

மின்காந்தம் தூக்கக்கூடிய பாரத்தோடு ஆறுதொன் குண்டின் பாரத்தை ஒப்பிடின் அது சிறியதாகும். ஆறடிக் குறுக்களவுள்ள மின்காந்தம் முப்பது தொன் பாரமுள்ள இரும்பை ஒரே முறையில் கொளுவி சங்கிலி கயிறு போன்ற உதவிகளின்றித் தூக்கும். காந்தம் என்னும் கண்ணுக்குப் புலப்படாத இதன் ஆற்றல் இவ்வகையினது.

கண்ணில் ஏறிய இரும்புத் துண்டுகளை எடுப்பதற்குக் கண் வைத்திய சாலைகளிலும் மின்காந்தம் பயன்படுத்தப்படுகின்றது. முற்காலத் தில் இவ்வகை இரும்புத் துண்டுகள் கண்ணிலிருந்து பிடுங்கி எடுக்கப்பட் டன. இப்பொழுது இவ்வாறு கண்ணில் இரும்புத் துண்டு ஏறிய ஒருவன் முதலுதவி பெறவரும்போது அவன் மின்காந்தத்துக்கு முன்னால் நாற்காலி யில் இருத்தப்படுகிறான். காந்தத்தின் முனை காயம்பட்ட கண்ணுக்கு நேராகப் பிடிக்கப்பட்டபின் அதற்கு மின் பாய்ச்சப்படுகின்றது. காந்தம் உலோகத் துண்டை இழுத்துவிடுகிறது.

13. பறவைக் குஞ்சுகளின் பள்ளிக்கூடம்
பறவைக் குஞ்சுகளின் வாழ்க்கை மிக வியப்புடையது. அவை முட்டையிலிருந்து வெளியே வந்தது முதல் தாம் தம்மைப் பாதுகாக்கத்தக்க நிலையடைந்து தமது தாய் தந்தைகளை விடும்வரை அவற்றின் வாழ்க்கை யில் வியப்பான செயல்கள் நிகழ்கின்றன. மனிதக் குழந்தைகளைப் போலவே அவை பயிலவேண்டிய முக்கிய பாடங்களுண்டு. அப் பாடங்களுட் சில தாய் தந்தைகளால் கற்பிக்கப்படுகின்றன. சிலவற்றை அவை தமது தின வாழ்க்கை நிகழ்ச்சிகளைக்கொண்டு அறிந்துகொள்ளுகின்றன. அவை விளையாடும் நேரமும் வேலைசெய்யும் நேரமும் உண்டு. அவை காடுகளில் தப்பிப் பிழைத்து உயிர்வாழும் வாழ்க்கைக்கு ஆயத்தம் செய்யவேண்டும். அவற்றுக்கு விளையாடிக் களிப்பதற்கு ஏற்ற நேரங்களும் உண்டு.

முதல்முதல் பறவைக்குஞ்சுகள் படிக்கவேண்டியது தமது தாய் தந்தைகள் செய்யும் வெவ்வேறு ஓசைகளின் பொருளை விளக்கிக்கொள்ள வேண்டியது. அவை செய்யும் அபாயச் சத்தத்தைக் கேட்டவுடன் அதற்குக் கீழ்ப்படியவேண்டியது முதன்மையானது. பறக்கமாட்டாது கூட்டிலிருக்கும் குஞ்சுகள் அபாயம் விலகும் வரையில் பதுங்கிக்கொண்டு அசையாதும் அமைதியாகவும் இருத்தல் வேண்டும்.

பொரித்தவுடன் நிலத்தில் ஓடக்கூடிய சிறிய பறவைகள் அபா யத்தைக் குறித்து அதிக கவனம் செலுத்தவேண்டும். ஒரு கூட்டம் கவுதாரிக் குஞ்சுகள் தாயின் பின்னால் சென்று கொண்டிருக்கும்போது தாய் தனது ஓர் இறக்கை முறிந்துவிட்டதுபோல் நிலத்தில் அரையும் படி அதனைத் தொங்க விட்டுக்கொண்டு தள்ளாடி நடந்து செல்கிறது. உடனே குஞ்சுகள் இவ்வபாய அறிவிப்புக்குக் கீழ்ப்படி வேண்டுமென்று இயல்பூக்கத்தினால் உணர்ந்து அயn லயுள்ள புதரில் ஓடிப்பதுங்குகின்றன. அங்கு அவை அசைவின்றியும் அமைதியுடனும் கிடக்கின்றன. அவற்றின் நிறம் சூழ்நிலையோடு சேர்ந்ததா யிருப்பதால் அவை காணமுடியாதன வாயிருக்கின்றன. தனது குஞ்சுகள் பாதுகாப்பாக இருக்கின்றன என்று அறிந்து மகிழ்ச்சி அடைந்த தாய்க் கவுதாரி எளிதில் அகப்பட்டுவிடக்கூடும் என்னும் வகையில் தனது எதிரிக்கு எதிரே செட்டையை அடித்துக்கொண்டு ஓடுகின்றது. இவ்வாறு அது தனது எதிரியைக் குஞ்சுகளிருக்குமிடத்திலிருந்து தூரத்துக்குக் கொண்டு போய் விடுகிறது; தன்னைத் தொடர்ந்து வரும் எதிரியை வேண்டியளவுதூரம் கொண்டுவந்துவிட்டதாக நினைக்கும்போது அது ஆகாயத்தில் பறந்து செல்கிறது. தன்னைப் பின்தொடர்ந்த எதிரி துரத்துவதை நிறுத்திவிட்டதும் அது மறுபடியும் குஞ்சுகளிடம் பறந்து சென்று ஆபத்து நீங்கிவிட்டதாக அவற்றுக்கு அறிவிக்கின்றது.

நீர்ப்பறவைகள் குஞ்சுகள் பொரித்ததும் அவற்றை நீர்நிலைக்குக் கொண்டு செல்கின்றன. அவற்றுக்கு நீந்துவது இயற்கைக் குணம். அவை விரைவில் களைத்துவிடுகின்றன. அப்பொழுது அவை தாயின் முதுகில் ஏறி இருக்கின்றன. தாய் அவற்றைக் கரைக்குக் கொண்டுவருகின்றது. நீர்க்கோழி கள் இவ்வாறே தமது குஞ்சுகளை நீருள் கொண்டுசெல்கின்றன. இந்திய நீர்க் கோழிக் குஞ்சுகள் தமது தாய்க்குக் கீழ் இருப்பதற்குப் பதில் முதுகின் மேல் படுத்து நித்திரை கொள்கின்றன. தாரா தனது குஞ்சுகளை நீரில் பயமில்லா மல் இருக்கும்படி திறமையாகப் பயிற்றுகிறது; நாம் விளங்கமுடியாத ஒரு ஒலிக்குறியினால் குஞ்சுகளை அழைத்து அவற்றை முதுகின் மேல் ஏற்றிக்கொண்டு நீரில் செல்கின்றது. அது கரையில் ஆழமில்லாத நீரில் சிறிதுநேரம் நீந்திவிட்டுப் பிறகு ஆழமுள்ள இடத்துக்குச் செல்கின்றன. நடக்கப்போவது என்ன என்று அறியும் முன் தாரா நீருள் சடுதியில் மூழ்கிச் செல்கிறது. குஞ்சுகள் எல்லாம் நீரில் விடப்படுகின்றன. அவை அபாயத்தில் அகப்பட்டதாக நினைத்துத் திடுக்கிட்டபோதும் நீந்தத் தொடங்குகின்றன. சிறிதுநேரத்தில் அவற்றின் தாய் சிறிது தூரத்திலிருந்து வருகின்றது. தாம் நீந்த அறிந்திருப்பதைப் பற்றிப் பெருமைப் பட்டுக்கொள்வதுபோல அவை உடனே தாயின் முதுகில் ஏறுகின்றன.

மீன்கொத்திகள் தாம் நீருள் மூழ்கிப் பிடித்த மீன்களை உண்டு வாழ் கின்றன. பறப்பது எப்படி முக்கியமோ அப்படியே நீருள் மூழ்குவதும் அவற்றுக்கு முக்கியம். ஆனால் நீரில் மூழ்குவது பழகிக்கொள்ள வேண்டி யது. மீன்கொத்திக் குஞ்சுகுள் தமது தாய் ஆறு, குளம் முதலியவற்றில் மீன் பிடிப்பதைப் பலமுறை பார்த்துக்கொண்டிருக்கும். கூட்டைவிட்டு வெளியே வரக்கூடியளவு வளர்ந்ததும் அவை மீன்கொத்திகள் உண்ணமுடியாது விட்ட மீன்முட்கும்பத்தில் வந்து இருக்கும். இதற்கு அடுத்தபடியில் அவை ஆறு அல்லது வாய்க்காலுக்குப் பக்கத்திலுள்ள மரக்கிளையில் பறந்து சென்று இருப்பது.

பாடுவது தானும் படித்துப் பயில வேண்டியது. எல்லாப்பறவைகளும் பாடுகின்றன என்பது உண்மையே. ஒரு பறவைக்குஞ்சு வயதுமுதிர்ந்த பறவைகள் பாடுவதைக் கேட்டாலன்றிச் சரியாகப் பாடமாட்டாது. மற்றப் பறவைகளினின்றும் பிரித்துக் கொண்டுவந்து தனியே வளர்க்கப்படும் காட்டுப்பறவைகள் தெளிவாகப் பாடுவதில்லை. அவை பாடும் வேறுபறவை களின் ஓசையைப் பின்பற்றிப் பாடுகின்றன.

வியப்பான பறவைகளுள் ஒன்று கானான்கோழி என்னும் நீர்க்கோழி. எங்கு சிறிய நீர்நிலையும் மறைவுக்கேற்ற நாணல்களும் காணப்படுகின் றனவோ அங்கு இக் கோழிக் குடும்பங்களை பார்க்கலாம். இக் கோழிகள் ஒரு ஆண்டில் பலமுறை குஞ்சு பொரிக்கின்றன. முதல்வைப்புக் குஞ்சுகள் நன்றாய் வளருமுன் இரண்டாவது வைப்புக் குஞ்சுகள் பொரிக்கின்றன. முதலாவது குடும்பம் இரவில் தங்குவதற்கு ஏற்ற கூட்டை ஆண்பறவை கட்டுகின்றது. இக் குடும்பம் இரண்டாவது பொரித்த குஞ்சுகளை மிகக் கருத் தாகப் பாதுகாக்கின்றது. முதல் வைப்புக் குஞ்சுகள் உணவு தேடிக்கொண்டு வந்து அவற்றின் தாய்தந்தைகளைப் போல அவற்றுக்குக் கொடுக்கின்றன. அவற்றை நீந்துவதற்கு அழைத்துச் சென்று நீந்தும்போது அவற்றின் தாய் தந்தைகளைப் போலக் கவனிக்கின்றன.

பறவைக் குஞ்சுகள் விளையாடுவதைக் கவனித்திருக்கிறாயா? அவை விநோதமாகத் தோன்றும். கானான் கோழிக் குஞ்சுகள் சிறிய குஞ்சு களுக்கு உதவி யளித்தல் விளையாட்டுப் போன்றதாகும். மரங்கொத்தியும் வேறு பறவைகளும் மரங்களுள் ஒளித்து விளையாடுகின்றன.

எல்லாப் பறவைகளிலும் பார்க்கக் குயில் மிக வினோதமுள்ளது. குயிற்குஞ்சு இன்னொரு பறவையின் கூட்டில் பொரித்து வெளியேறுவது அதன் தவறன்று. பிழைத்திருக்க வேண்டுமானால் அது மற்றக் குஞ்சுகளைக் கூட்டுக்கு வெளியே தள்ளிவிடவேண்டும். அதற்கு அதிக இடமும் அதிக உணவும் தேவை. பொரித்துச் சில வாரங்களின் பின் அது தனிமையாக அல்லது வேறு குயில்களோடு சேர்ந்து கடலைக் கடந்து ஆப்பிரிக்கா முதலிய நாடுகளுக்குச் செல்கின்றது. வேறு வளர்ந்த பறவைகள் வழிகாட்டா விடினும் இயற்கை இயல்பூக்கத்தினால் அவை தொலைவிடங்களுக்குச் செல்கின்றன.

14. பழங்கால இந்திய நாணயங்கள்
ஆரம்ப நாகரிக காலத்தில் இன்று போல நாணயங்களும் நாணயங் களின் விலைமதிப்பும் வேண்டப்படவில்லை. மக்கள் கூட்டங்கள், அல்லது குடும்பங்களாக வாழ்ந்தார்கள். வேட்டையாடும் அல்லது மந்தை மேய்க்கும் நிலையில் அவர்களுக்கு வேண்டிய பொருள்கள் அவர்களிடமே இருந்தன.

பண்டமாற்று என்பது ஒரு கூட்டத்தாருக்கும் இன்னொரு கூட்டத் தாருக்குமிடையில் நடைபெறுவதாகவிருந்தது. இரு கூட்டத்தினர் நட்பு முறையில் ஒருவரோடு ஒருவர் கலக்கும்போது இரு கூட்டத்தினரும் தத்தமக்கு அனுகூலமளிக்கும் பொருள்களைப் பண்டமாற்றுச் செய்து கொள்வர்.

அலைந்து திரியும் கூட்டத்தினர் ஓரிடத்தில் தங்கி வேளாண்மை செய்யத் தொடங்கியபோது தொழிற்பிரிவின் கட்டாயம் உண்டாயிற்று. அப் பொழுது ஒவ்வொருவரும் தத்தமக்கு வேண்டிய பொருள்களைப் பண்ட மாற்று முறையில் பெற வேண்டிய நெருக்கடி உண்டாயிற்று. இம்முறை நாளடைவில் எங்கும் பரவிற்று.

மற்றெல்லா நாடுகளிலும் போலவே இந்தியாவிலும் பழைய மக்க ளிடையே பண்டமாற்று முறை இருந்து வந்தது. அசைவுள்ள பொருள்கள் பண்டமாற்றுச் செய்யப்பட்டு வந்தமைபற்றி இருக்கு வேதம் கூறுகின்றது. நாணயங்கள் வழங்கத்தொடங்கியபின்னும் இம்முறை கைவிடப்பட வில்லை. கௌடலியரின் அர்த்த சாத்திரம், சாதகக் கதைகள் என்பனவும் பண்டமாற்றைப் பற்றிக் கூறுகின்றன. இன்றும் இந்திய நாட்டின் சில பாகங்களில் ஆசிரியரின் வேதனம், படகுக்கூலி, பண்ணைவேலையாளர் கூலி முதலியன தானிய வகையில் கொடுக்கப்படுகின்றன. பண்டமாற்றுக் காலத்திலும் பொருள்களின் விலைமதிப்பு உண்டாயிருந்தது. வேட்டை யாடும் நிலையில் ஆயுதங்களும் விலங்கின் தோல்களும் விலைமதிப்புப் பெற்றிருந்தன. மந்தை மேய்க்கும் நிலையில் விலை மதிப்பு ஆடுமாடு குதிரை என்னும் வகையில் இருந்தது. வேளாண்மை செய்யும் காலத்தில் தானியம், வீடு, உலோகங்கள் விலைமதிப்புப் பெற்றிருந்தன. இருக்கு வேதத் தில் இந்திரக் கடவுட் சிலையின் விலைக்குப் பத்துப் பசுக்கள் போதாமல் இருந்தன என்று சொல்லப்பட்டுள்ளது. சோமப்பூண்டின் விலை பசுக்கள் வகையில் விலை மதிக்கப்பட்டது. ஐதிரேயப் பிராமணத்தில் ஒருவனுடைய செல்வம் பசுக்களின் எண்ணால் அளவிட்டுக் கூறப்படுகின்றது. வேளாண்மை செய்யும் காலத்தில், தானிய மதிப்பை அடிப்படையாகக் கொண்டு பொருள்கள் விலை மதிக்கப்பட்டன. கிரீசு நாட்டில் பொருள்களுக்கு விலையாகத் தங்கம் கொடுக்கப்பட்டதாயினும் விலைமதிப்பு எருது என்றே குறிக்கப்பட்டது. ஒரு எருது என்பதற்கு இன்ன நிறையுள்ள தங்கம் என்பது பொருள். நாணயங்கள் வழக்கத்திலிருந்த காலத்தும் பிராமணர் புரியும் கிரியைகளுக்குக் கூலியாக இத்தனை பசுக்கள் கொடுக்கப்படவேண்டு மென்னும் விதிகள் இருந்தன.

நிஷ்க என்னும் சொல்லுக்கு மூன்று பொருள்கள் உண்டு. முதலாவது பொருள் கழுத்தணி; இரண்டாவது பொருள் நாணயம்; மூன்றாவது பொருள் நிறை. இது நாணய வளர்ச்சி எவ்வாறு உண்டானது என்பதற்கு எடுத்துக் காட்டாகும். கழுத்தணியாக வழங்கிய நிஷ்க பிற்காலத்தில் நாணயமாக மாறிற்று. முற்கால மக்களிடையே கழுத்தணி பணம்போல மாற்றக்கூடிய தாகவிருந்தது. கழுத்தணியின் நிறையுள்ள பொண் நாணயமாக மாறிற்று.

எல்லா நாடுகளிலும் வழங்கும் நிறை தாவர விதைகளிலிருந்து தொடங்கிற்று. மேற்கு நாடுகளில் கரட்1 என்னும் தாவரத்தின் விதையைக் கொண்டு நிறை கணிக்கப்பட்டது. இது ஒரு அவுன்சு திராய்2 நிறையின் 1/24 பகுதி. இந்தியாவில் குன்றிமணி மஞ்சாடி கழஞ்சு என்னும் வகையில் நிறை நிறுக்கப்பட்டது. குறிக்கப்பட்ட நிறைகளுள்ள உலோகத் துண்டுகள் முற் காலத்தில் நாணயங்களாக வழங்கின.

இந்தியாவில் பாணினிக்குமுன் (கி.மு.400) நாணயம் இருந்தது. இந்திய நாணயங்கள் வியப்பான வடிவும் நிறையும் உடையனவாயிருந்தன. அவை துளையிடப்பட்டிருந்தன. செம்பு வெள்ளி தங்கம் என்பவற்றில் நாணயங்கள் அடிக்கப்பட்டன. முற்காலத்தில் அரசரின் ஆணையைப் பெற்றுத் தனிப்பட்டவர்கள் நாணயமடித்தார்கள். பிற்காலத்தில் நாணயம் அடித்தல் அரசாங்கத்தின் தனி உரிமையாக்கப்பட்டது.

நாட்டுத் தங்கமும் கிடைக்கக்கூடியதாக விருந்தது. 19ஆம் நூற் றாண்டின் முற்பகுதி வரையும் தங்க நாணயங்கள் வழங்கின. 1835இல் ஆங்கிலேயர் கொண்டு வந்த சட்டத்தின்படி இந்தியா முழுமைக்கும் ஒரே வகை ரூபாய் நாணயம் கொண்டுவரப்பட்டது.

கிழக்கிந்திய கும்பனியாரின் ஆட்சிக்குட்பட்ட நாட்டில் தங்க நாணயம் வழங்குவது சட்டவிரோதம் எனப்பட்டது. சோகிகள் நாணயங் களாக மிகப் பழங்காலம் முதல் வழங்கின. சாதகக் கதைகளில் சோகிகள், சிப்பிக்கானி என்று கூறப்பட்டுள்ளன. சோகி, நாணயமாகப் பயன்படுத்தப் பட்டமையால் சோகி என்னும் பெயர் நாணயத்தைக் குறிப்பதாகவிருந்தது.

துணித்துண்டுகளும் நாணயங்களாகப் பயன்படுத்தப்பட்டன. பாணினி இவற்றை வசனா எனக் குறிப்பிடுகின்றார். சாமரையும் நாணய மாகப் பயன்படுத்தப்பட்டது. கி.பி. 5ஆம் நூற்றாண்டில் விளங்கியவரும் விநாயபிடகத்தின் பேர்பெற்ற உரையாசிரியருமான புத்தகோசர், மாசகி என்னும் மூன்று வகை நாணயங்களைப் பற்றிக் கூறியிருக்கின்றார். அர்த்த சாத்திரத்தில் கூறப்பட்டிருக்கும் மாசகி என்பது ஒரு வெள்ளிப் பணத்தின் 1/16 பெறுமதிப்புள்ள செம்பு நாணயமெனத் தெரிகிறது. மாசகி நாணயம் பொதுவாகச் செம்பாயிருந்ததென்றும் இரும்பு அல்லது வேறு உலோகங் களில் அடிக்கப்பட்ட மாசகி நாணயங்களும் வழங்கின என்றும் புத்தகோசர் கூறியுள்ளார். மூங்கிலின் வெளிப்பட்டையால் அல்லது பனை ஓலையினால் செய்து மேலே முத்திரை இடப்பட்ட ஒரு வகை மாசகி நாணயங்களும் வழங்கின. மெழுகு அல்லது பிசின் துண்டில் முத்திரை இடப்பட்டது இன்னொரு வகை. எலும்பு, தோல், மரங்களின் விதைகளும் நாணயங் களாகப் பயன்படுத்தப்பட்டன என்று புத்த கோசர் கூறியுள்ளார்.

15. வைட்டமினும் அது இல்லாமையால் தோன்றும் நோய்களும்
நமது உடல்வளர்ச்சி, தொடர்பான தொழிற் பாட்டுக்கு ஏனைய வளர்ச்சி அளிக்கும் உணவுச் சத்துக்களோடு வைட்டமின் என்னும் ஒரு வகைச் சீவ சத்தும் வேண்டியிருக்கின்றது. வைட்டமின் குறைவினால் உண் டாகும் நோயைப் பற்றி மக்கள் மத்திய காலம் முதல் அறிந்துள்ளார்கள்.

உணவு வகையில் வெவ்வேறு சிறந்த சத்துக்கள் இருப்பது சென்ற இருபத்தைந்து ஆண்டுகளாக விஞ்ஞானமுறையில் பரிசோதித்து அறியப் பட்டு வருகின்றது.

முற்காலக் கடலோடிகள் முரசால் இரத்தம் வடிதல், முரசு வீங்குத லாகிய சொறிகரப்பான்(Scurvy) என்னும் நோயைப் பற்றி நன்கு அறிந் திருந்தார்கள். கரையை அடைந்து புதிய பழங்களையும் புதிய காய்கறி களையும் உண்டால் இந் நோய் குணமடையுமென்பதும் அவர்களுக்குத் தெரிந்திருந்தது. வியாதிக்கும் உணவுக்கும் என்ன தொடர்பு உண்டு என்பதை அவர்கள் அறியவில்லை.

தவிடு போக்கிய அரிசியை உணவாகக்கொள்ளும் மக்களிடையே பெரிபெரி என்னும் நோய் பெரிதும் காணப்படுகின்றது. சென்ற நூற்றாண் டில் யப்பானிய போர்வீரரில் மூன்றிலொரு பகுதியினர் இந் நோயினால் பீடிக்கப்பட்டிருந்தனர். 1900இல் இடச்சுக்காரரின் இராணுவத்திலிருந்த மருத்துவரொருவர் இந்நோய் உணவிலுள்ள சத்துக் குறைவினால் உண்டா கின்றதென்பதைக் கண்டுபிடித்தார். அதன் பின் இந் நோயைத் தடுக்கும் முறை உலகம் முழுவதிலும் அறியப்பட்டது.

பலவகை உணவுகளிலும் வைட்டமின்கள் என்னும் ஒருவகைச் சீவசத்துக்கள் இருக்கின்றன. நாம் உண்ணும் உணவில் இவை குறைவதால் ஒவ்வொரு வகை நோய் உண்டாகின்றது. நமது உடலை நோயின்றிக் காப்பாற்றுவதற்கு இவை வேண்டும்.

1912இல் கசிமீர் வங்க் (Dr.Casimir Funk) என்னும் மருத்துவர் உணவு களிலுள்ள இச்சீவ சத்துக்களில் அமைன்கள் (Amiunes) என்னும் நைட்ரோசின் சம்பந்தமான இரசாயனப் பொருள்கள் அடங்கியுள்ளன எனக் கருதினார். இவை உடலுக்கு அவசியம் வேண்டப்படுவன என்று கருதப்பட்டமையால் அமைன்கள் என்பதன் முன் வைட் (Vit) என்னும் சொல் சேர்க்கப்பட்டது. இவ்வுயிர்ச்சத்துப் பொருள்கள் அமைன்கள் அல்ல என்று கண்டுபிடிக்கப் பட்டபின் அப்பெயர் வைட்டமின் (Vitamin) என மாற்றப்பட்டது. வைட்ட மின்கள் என்பன உடம்பிற் சுவறி உடல் தொடர்பான சில இரசாயன மாற்றங் களைச் செய்யும் ஒரு வகைச் சத்துக்கள். இவையின்றி அம்மாற்றங்கள் உண்டாகமாட்டா. இவ்வுயிர்ச் சத்துக்களெல்லாம் இரசாயன சம்பந்தமாக ஒன்றோடு ஒன்று சம்பந்தப்பட்டவையல்ல. இவை (1) அமைன் பொருள்கள் (2) கொழுப்புள்ள மதுச்சாரங்கள் (Fatty Alchols) (3) சர்க்கரைப் வகைகள் (4) கரட்டின் பொருள்களிலிருந்து பெறப்படுவன என்று பிரிக்கப்பட்டுள்ளன. உடல் நலத்துக்கு வேண்டிய இச்சத்துக்கள் ஏ,பி,சி,டி, இ,எப், எச், கே,பி (A B C D E F H K) எனப் பெயரிடப்பட்டுள்ளன.

இச் சத்துக்கள் மனிதனுக்கு உண்டாகும் நோய்கள் எல்லாவற்றுக்கும் மருந்தாக மாட்டா. இவை மனிதன் உடல் நலத்தோடு வாழ்வதற்கு உதவிபுரி கின்றன. ஒவ்வொரு வைட்டமின் சத்தும் வெவ்வேறு குணம் செய்கின்றமை யின் வைட்டமின் சத்துக்களைத் தனித்தனி அளவாக (Doses) உட்கொள் வதில் பயனில்லை. வெவ்வேறு உணவு வகைகளில் எவ்வாறு இவ்வுயிர்ச் சத்துக்கள் இருக்கின்றனவென்று அறிந்து அவற்றை உட்கொள்வது பயனளிப்பதாகும்.

ஏ வைட்டமின் (A) சிறுவரின் உடல் வளர்ச்சிக்கு வேண்டப்படுவது. இது நுரையீரல், சிறுநீரகம் தொடர்பான தொற்று நோய்களை எதிர்த்து உணவில் விருப்பத்தையும் அளவான சீரணிப்பையும் உண்டாக்குகின்றது. இவ்வுயிர்ச் சத்து சிறிதுமில்லாவிடில் கண்ணில் அபாயம் விளைக்கும் நோயுண்டாகிறது.

கண் சம்பந்தமான தசைநார்கள் பழுதடைகின்றன; அவற்றுக்குப் பதில் போலியான கண்ணறை (Cells) உள்ள தசை (Abnormal Cellular Growth) வளர்கின்றது. முதலாம் உலகப் போரின்போது வெண்ணெயும் பாலுமின்றி வளர்ந்த இடென்மார்க் நாட்டுச் சிறுவருக்கு இந்நோய் காணப்பட்டது. உண வுடன் புதிய வெண்ணெய் சேர்க்கப்பட்டதும் இந்நோய் மறைந்துவிட்டது. ஏ உயிர்ச்சத்துச் சிறிது குறைவதினால் உடற்பலவீனம், சிறுநீரகம், ஈரலிற் கல் உண்டாதல். மாலைக்கண், மலடு முதலிய நோய்கள் உண்டாகும். இச் சத்து சரட் எனப்படும் மஞ்சள் முள்ளங்கிச் கிழங்கில் மஞ்சள் நிறத்தை உண் டாக்கும் கரட்டின் (Carotene) என்னும் இரசாயனப் பொருளோடு சம்பந்தப் பட்டது. பலவகைப் பச்சைக் காய்கறிகள், அபிரிகொட். தளிர்வகைகள். முட்டை வெண்ணெய், பால் பாலாடைக் கட்டி (Cheese) மாட்டீரல். சிறுநீரகங் களில் உண்டு.

பி வைட்டமின் (B) இதில் பல சத்துக்கள் அடங்கியுள்ளன. பி வைட் டமின் ஒன்று, இரண்டு, மூன்று, நான்கு ஐந்து, ஆறு என ஆறுவகைப்படும்.

வைட்டமின் பி: 1. தசைநார்கள் தொழிற்படுவதற்கு வேண்டியது. இது உடல் வளர்ச்சியை அதிகப்படுத்துகின்றது. உணவைச் சீரணிக்கச் செய்வ தற்கும், உணவில் விருப்பம் உண்டாக்குவதற்கும் உதவி புரிகின்றது; தொற்று நோய்களைத் தடுக்கின்றது. இது சிறிதும் இல்லாவிடில் பெரிபெரி என்னும் மரணத்தை விளைக்கும் நோய் உண்டாகின்றது. இந் நோய் கால் கைகளில் சோர்வாதத்தையும் இருதயக் கோளாறுகளையும் நரம்புத் தளர்ச்சியையும் குடலில் நீர்க்கொள்ளுதலாகிய துரொப்சி (Dropsy) என்னும் நோயையும் உண்டாக்குகிறது. தவிடு போக்கிய அரிசி உணவாகக் கொள்ளும் மக்க ளிடையே பரவும் இந்நோய் தவிடு போக்காத அரிசி உணவைக் கொடுப்ப தால் தடுக்கப்படுகின்றது. இந்நோய் பெரிதும் பரவியிருந்த பிலிப்பைன் தீவுகளில் பெரிபெரி வைத்திய சாலைகள் இப்பொழுது மூடப்பட்டுவிட்டன. பி.1 வைட்டமின் சத்து விதைகள், முழுத் தானியவகைகள், பயறு, முந்திரிகைப் பழம், கீரை, ஈரல் முட்டை ஆகிய உணவுகளில் உண்டு.

பி.2 இது உடல் வளர்ச்சியை அதிகப்படுத்துகிறது. இது இல்லாமை யால் கழுத்தில் வெடிப்பு உண்டாவதாகிய பிளவை நோய் (Pellagra) உண்டாகிறது; சிறுவர் மெதுவாக வளர்கின்றனர். அவர்களின் தசைநார்கள் நன்கு தொழிற் படமாட்டா. இவ்வுயிர்ச்சத்து இலைவகைகள். ஈரல் , சிறுநீரகம், முட்டை, இறைச்சி முதலிய உணவுகளில் உண்டு. மற்றைய பி வைட்ட மின்கள் நன்றாக ஆராயப்படவில்லை. இவற்றுள் ஒன்று சிவப்பு இரத்தத்தி லுள்ள செங்கூடுகளை ஒழுங்காக உண்டாக்குவதிலும். உடல்வெளிறும் சோகை நோயைத் (Anaemia) தடுப்பதிலும் உதவி புரிகின்றது.

வைட்டமின் சி (C) எலும்புகளையும் பற்களையும் உறுதிப் படுத்திக் காக்கின்றது; இரத்த ஆசயங்களின் சுகத்தைக் காப்பாற்றுகின்றது; நோய்க்கிருமிகள் தொடர்பான தொற்றுநோய்களைத் தடுக்கிறது. இது குறை வதால் பொதுவான பலவீனம், தலையிடி, காயங்கள் மெதுவாக ஆறுதல், சந்துநோய் அல்லது உளைவு உண்டாதல் முதலியன நிகழும். இது முற்று மில்லாவிடில் சொறிகரப்பன் (Scurvy) நோய் உண்டாகிறது. இந்நோய் இரத்தத் திரட்சி. பலவீனம். வெளுவெளுப்பு, மனச்சோர்வு. மயக்கம் முதலியவற்றைக் கொடுக்கும் வைட்டமின் சி என்னும் உயிர்ச்சத்து தோடம்பழம் (ஆரேஞ்சுப் பழம்) எலுமிச்சம்பழம் கீரை முதலியவற்றிலுண்டு; தாவர வற்றல்களில் இது காணப்படமாட்டாது.

வைட்டமின் டி சில சமயங்களில் இது வெயில் வைட்டமின் என்றும் சொல்லப்படும். இது உடலிலே சூரிய ஒளியினாலுண்டாகும் ஒரு வகைக் கொழுப்புப் பொருள். உயிருள்ள சடப்பொருள்களில் வெளி ஊதா (Ultraviolet) ஒளிக்கதிர்கள் படுதலால் டி வைட்டமின் உண்டாகின்றது. இவ் வுயிர்ச்சத்து இல்லாமையால் மலட்டுத் தன்மையும், ஆண்களுக்கு ஆண் தன்மை இல்லாமையும், பெண்களுக்குப் பெண் தன்மை இல்லாமையும் உண்டாகிறது. சல்லாத்துக் கீரை இஸ்பைனாக் கீரை வேர்க்கடலை பால், முட்டை, இறைச்சி முதலியவற்றில் இச்சத்து உண்டு.

ஈ வைட்டமின் (E) ஆண் பெண் என்னும் இரு பாலாருக்கும் சந்ததி விருத்திக்கு வேண்டியது. இலைகள் பருப்புகளுள் இருக்கும் முளை, கோதுமை முளை, எண்ணெய் முதலியவற்றில் இது உண்டு. மக்களுள் மலடு காணப்படுவதற்கு முக்கிய காரணம் ஈ வைட்டமின் இல்லாமையாகும்.

வைட்டமின் கே (K) தாவர இலைகளிற் காணப்படுகிறது. இது இல்லா மையால் குழந்தைகளுக்கு இரத்தக்குழாய் சம்பந்தமான நோய் உண்டா கிறது; வளர்ந்தவர்களுக்கு மயிர் உதிர்தல் போன்ற தோல் சம்பந்தமான நோய் உண்டாகிறது.

வைட்டமின் பி (P) இல்லாமையால் சொறிகரப்பன், தோல், முரசுகளில் இரத்தம் வடிதல், கைவிரல் நகங்கள் வெடித்தல் முதலிய நோய்கள் உண்டாகிறது.

16. உயிர்களின் வியப்புமிக்க தற்காப்பு முறைகள்
ஆதியில் உயிர்கள் பெருகிப் பருமையடைந்த காலத்தில் தமது மெதுவான உடலை அபாயமின்றி எப்படிக் காப்பதென்றும். அதற்குப் போதுமான பாதுகாப்பளிப்பது எப்படியென்றும் அவை அறியாதிருந்தன. முதற்றோன்றிய உயிர்களுக்கு வயிரமான பகுதிகள் ஒன்றேனுமில்லாதிருந் திருக்கலாம். எல்லா உயிர்களும் தாவர உணவளவில் திருப்தியடைந்த காலத்தில் அவற்றுக்கு உடலில் வயிரமான பகுதிகள் வேண்டப்படவில்லை.

காலம் செல்லச் செல்ல அவற்றுட் சில ஊன் உணவை விரும்பின அப்பொழுது அவை கவசம் தாங்கத் தொடங்கின. அக் காலம் முதல் கவசம் தாங்கும் போட்டி நடைபெறுகின்றது. பாறைகளில் பழங்கால உயிர்களின் கற்படி உருவங்கள் காணப்படுகின்றன. நூறுகோடி அல்லது அதிகப்பட்ட ஆண்டுகளின் முன் பல உயிர்கள் சுண்ணாம்பையும் மணலையும் கடல் நீரிலிருந்து இழுத்து அவற்றால் தமது பாதுகாப்புக்கு வேண்டிய ஓடுகளை ஆக்கிக் கொண்டன.

இவ்வாறு செய்யும் வழக்கம் வியப்பான பெறுபேற்றை அளித்தது. அவை தம்மைப் பாதுகாக்கும் கவசங்களை அமைத்துக்கொண்டதோடு பிற் காலத்தில் பொருத்துள்ள எலும்புகளையும் உண்டாக்கிக்கொண்டன. இவ் வகை அமைப்பு இல்லாவிடில் நிலத்தில் அல்லது ஆகாயத்தில் விரைவில் இயங்குவது முடியாது. தாவரங்களின் எலும்புபோன்ற பகுதி பலத்தையும் எதிர்த்து நிற்கும் ஆற்றலையும் கொடுக்கின்றது. அவற்றுக்குப் பொருத் துக்கள் இல்லை. மிகச் சிறிய உயிர்களே நீரிலசைந்து திரிந்து உணவைப் பெற வேண்டியிருக்கின்றது.

புல்வகைகளுட் பல தம்மைப் பலப்படுத்துவதற்குத் தண்டுகளில் மணலைச் சேர்த்து வைக்கின்றன. நன்றாக வளர்ந்த ஒரு கோதுமை வைக்கோலைப் பொட்டாசு உப்போடு கலந்து உருக்கினால் அதில் ஒரு கண்ணாடிக் குமிழ் உண்டாகக் கூடிய மணல் உண்டு. மரங்கள், செடிகளின் உட்பகுதிகளில் செலுலோசு என்னும் பொருள் காணப்படுகின்றது. இப்பொருளைத் தாவரங்களே உண்டாக்கிக்கொள்கின்றன.

உடல் முழுவதையும் ஓட்டினால் மூடிக்கொள்ளும் உபாயம் தென் னமெரிக்காவில் வாழ்ந்து மறைந்துபோன ஆர்மடிலோ என்னும் அழுங் கினால் கையாளப்பட்டதெனத் தெரிகின்றது. அதன் ஓடுகள் செதில்கள் போலத் தோலின் மீதிருந்தன. அபாயத்தை அறிந்ததும் அது கவசமிட்ட பந்துபோலச் சுருண்டு கிடந்தது.

முற்காலத்தில் அவ்வழுங்கில் மிகப்பெரிய பல இனங்கள் வாழ்ந்தன. கிளிப்தோடன் (Glyptodon) என்னும் விலங்கின் நீளம் பன்னிரண்டடி. இதற்கு இனமுள்ள சிலமிடோதிரே (Chlamydothere) இதனிலும் பருமையுடைய தாயும் இக்காலக் காண்டாமிருக மளவினதாயுமிருந்தது. இது தனது முதுகில் முகடுபோன்ற பெரிய ஓடுகளைக் கொண்டு திரிந்தது. அவ்வாறிருந்தும் அது மிக முற்காலத்தில் மறைந்து போயிற்று. அது மறைந்து போனமைக்குக் காரணம் யாதென அறியமுடியவில்லை. அது சுமந்துகொண்டு திரிய வேண்டி யிருந்த பளுவுள்ள ஓடுகளின் பாரத்தினால் சிறிது சிறிதாகப் பலம் குன்றி யிருக்கலாம். இறுதியில் வாழ்ந்தது நோயினால் சடுதியில் மாண்டிருக்கலாம்.

அழுங்குகளையும் அவற்றின் முன்னதுகளையும் விடக் கடலாமை யும் நில ஆமையும் கவசம் தாங்கிய உயிர்களுக்குச் சிறந்த எடுத்துக்காட்டு களாகும். அவற்றின் ஓடுகளிற் சில பகுதிகள் முதுகெலும்பு விலா எலும்பு களின் வளர்ச்சியாகும்; சில தோலிலிருந்து வளர்வனவாகும்.

ஓட்டின் வெளிப்பாகம் கொம்புபோன்ற பொருளாலமைந்தது. அதன் ஓரங்களிலுள்ள பகுதிகள் எலும்பிலிருந்து தொடங்கிவரும் ஓடு போன்றதல்ல, ஆமைகளுக்கு எலும்பிலிருந்து வளர்ந்துவரும் ஓடு, வெளித் தோலிலிருந்து வரும் ஓடு என இரண்டு உண்டு.

கடலாமைகளும் முதலைகளும் பழைய ஒரே முன்னதிலிருந்து தோன்றின என்று தெரிகிறது. இவற்றின் பழுதடையக் கூடிய உறுப்புகளின் மேல் கொம்புபோன்று வயிரமான முளைகளுள்ள தோலும் அதன்கீழ் நன்கு வளர்ச்சியடைந்த எலும்புப்படையும் காணப்படுகின்றன. கடலாமை அங்குமிங்குமாகச் சிதறியிருந்த ஓட்டை வளரச் செய்து பெட்டிபோன்ற கவசத்தைச் செய்துகொண்டு தலையையும் வெளியுறுப்புகளையும் உள்ளே இழுத்துக்கொண்டு எதிரிக்கு அகப்படாமல் கிடக்கின்றது.

வியப்பான அழுங்குகளுக்கு மேலே மூடிக்கொள்ளும் செதில்கள் போன்ற கவசமுண்டு. கைவிரலின் நகம் போன்ற செதில்கள் வீடுவேயும் ஓடுகள் போல ஒழுங்குபட்டுக் கிடக்கின்றன. நண்டினங்களும் கவசமணிந் துள்ளன. நண்டுகள் பெட்டிபோன்ற கவசத்தைத் தமது பாதுகாப்புக்கு நம்பி யிருக்கின்றன. ஓய்ந்திருக்கும் போது தமது கால்களை உடலின் கீழ் மடித்து வைத்துக்கொள்கின்றன. அப்பொழுது அவற்றின் தோற்றம் தண்ணீரரித்த கூழாங்கற்கள் போன்றது. ‘கொட்” போன்ற சில பெரிய மீன்கள் நண்டை முழுமையாக விழுங்குகின்றன. அவ்வகை எதிரிகளினின்று தப்புவதற்கு கூழாங்கல் போன்ற கவசம் பாதுகாப்பளியாது; கல்போன்ற தோற்றம் பாது காப்பளிக்கும்.

நத்தைகள் போன்ற உயிர்களும் பெட்டிகள் போன்ற கவசத்தைத் தமது பாதுகாப்புக்குப் பயன்படுத்துகின்றன. பெட்டிபோன்ற கவசத்துக்குச் சிப்பி எடுத்துக்காட்டாகும். அதன் இரண்டு ஓடுகளும் தசைநாரினால் பிணிக்கப்பட்டுள்ளன. விரிந்து கிடக்கும் அவ்விரண்டு ஓடுகளினிடையே ஒருவர் காலை வைக்க நேர்ந்தால் கடற்பெருக்கு வந்து அவரை மூழ்கச் செய்யும் வரையில் அவை இறுகப்பிடிக்கின்றன என்னும் கற்பனைக் கதைகள் வழங்குகின்றன. இக்கதைகள் உண்மையை அடிப்படையாக உடையனவோ என்பது ஐயத்துக்குரியது. பெரிய சிப்பிகள் இவ்வகைச் செயலைப் புரியக் கூடிய வலிமையுடையன என்பது உண்மையே. இரண்டு ஓடுகளுடைய பெரிய சிப்பிகள் உள்ளன. இவற்றுள் மிகப்பெரியது மூன்றடி நீளமும் 500 இறாத்தல் எடையுமுடையதாகக் காணப்பட்டது.

ஓர் ஓடுள்ள சிப்பிகளின் ஓடுகளில் முள்போன்ற கூரிய முனைகள் காணப்படுகின்றன. இதனைக் கடல் முள்ளெலி என்று கூறலாம். நத்தைகள் தமது பின்புறத்தில் வட்டமுள்ள ஒரு வயிரப் பொருளைக்கொண்டு திரிகின்றன. இது ஓட்டின் வாயை மூடக்கூடிய அளவினது. எதையேனும் கண்டு பயப்படும்போது நத்தை ஓட்டினுள் சுருங்கிக்கொள்கிறது. ஓட்டின் துவாரம் தானே அடைபட்டு விடுகிறது. மூடியைத் திறக்க எவ்வளவு முயலப் படுகின்றதோ அவ்வளவுக்கு அது உள்ளுக்கு இழுக்கப்படுகிறது. ஒரு நத்தையை உண்ணவேண்டுமாயின் அதன் ஓட்டை உடைக்கவேண்டும் அல்லது அதனை முழுமையாக விழுங்கவேண்டும். மிகப்பெரிய மீன்களும் அதனை விழுங்கத் தயங்கும்.

சிப்பிகளிடம் தம்மைப் பாதுகாக்கும் இன்னொரு உபாயமுண்டு. அது பாறையைப் பிடித்திருக்கும் பிடியை விடுவித்தல் முடியாது. பறித்தெடுக்கில் சிப்பியைக் காயப்படுத்த வேண்டும். அதன் பிடியின் வலு அறுபத்திரண்டு றாத்தல் எடையளவு என்று கணக்கிடப்பட்டுள்ளது. இது ஒரு சிப்பியின் எடையிலும் பார்க்க 1984 மடங்கு அதிகம். சிப்பி ஓரிடத்தில் தங்கியிருக்கின்றது என்று நினைத்தல் கூடாது. அது உணவைத் தேடிப் பாறைகளில் ஊர்ந்து திரிகின்றது. அதனுணவு பலவகைத் தாவரங்களாகும்.

கடலில் வற்று உண்டாகும்போது வளர்க்கும் புறா தனது கூட்டை அடைவது போல் அதுதான் இருப்பதற்குத் தெரிந்துள்ள இடத்துக்குச் செல் கின்றது. அது நீண்டகாலம் ஓரிடத்திலிருப்பதால் பாறையில் சிறிய பள்ள முண்டாகின்றது. இப் பள்ளத்துக்குள் அது ஊர்ந்து சென்று பாறையைப் பற்றிக்கொண்டு கிடக்கிறது.

பாறைகளையும் மரங்களையும் துளைக்கும் நத்தைவகைகளுமுண்டு. பாறைகளைத் துளைக்கும் நத்தை வெண்ணிறமுடையது. இது இளமை முதல் பாறையைச் சிறிது சிறிதாகத் துளைத்து உள்ளே செல்கின்றது. தனது பாதம் போன்ற பகுதியை இடைவிடாதழுத்தியும், ஓட்டைத் துவாரத்தின் பக்கங்களில் உரைஞ்சியும் அது துளைக்கிறது. சிறிது சிறிதாக வளர்ச்சி யடைந்து கொண்டிருக்கும் காலத்தில் நத்தை பாறைக்குள் சென்று விடு கிறது. அது வளர்ந்ததும் துளையின் மேற்பாகத்தின் வெளி கீழ்ப்பாகத்தை விடச் சிறிதாகவிருப்பதால் அது அவ்வறையிலேயே மறியற் படுத்தப்படு கின்றது. அதனால் அது எதிரிகளுக்கு இரையாகாமற் பிழைக்கிறது.

இதற்கு இனமுள்ள இன்னொரு நத்தை உண்டு. இது கப்பற்புழு (Shipworm) எனப்படும். இது நீருள் அமிழ்ந்திக்கிடக்கும் மரத்தைத் துளைக் கின்றது. இரும்புக் கப்பல்கள் செய்யப்படுவதன் முன் உலகில் எல்லாக் கப்பல் களும் இந் நத்தைகளுக்கு அஞ்சின. அது கனத்த கருவாலி மரத்துண்டு களையும் சிறிது நேரத்தில் துளைத்துவிடும் ஆற்றல் வாய்ந்தது. மரக்கலங் களின் கீழ்ப்புறத்தே செம்புத் தகடுகள் இடப்பட்டபோது இதனால் அவற் றுக்குக் கெடுதி செய்யமுடியவில்லை. ஒல்லாந்து நாட்டில் அணைக்கட்டுக்குப் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ள மரங்களை அது துளைத்து விடுதலால் பலமுறை களில் வெள்ளம் உள்ளே பெருகுவதுண்டு.

மண்ணைத் துளைத்துக்கொண்டு உள்ளே இருக்கும் மண்புழுக் களைப் பற்றிச் சில கூறுவோம். புற்றுகளின் வாய்களிற் காணப்படும் சிறு கும்பம் மண்ணைக்கொண்டு அங்கு மண்புழு இருக்கிறதென அறியலாம். புற்றுகளைப் பாரையால் கிண்டினாலல்லது புழுக்களைக் காண்பதரிது. புற்றுள் வால் கிடக்கும்படி அவை நிலத்தில் நிமிர்ந்து கிடப்பதை நாம் இராக் காலத்திற் காணலாம். அவை புற்றைத் தோண்டும்போது மண்ணை இடை விடாது விழுங்கி மறுபுறத்தால் அதனை வெளிப்படுத்திக்கொண்டிருக்கும். அவ்வாறு செய்யும்போது அவை அதிலுள்ள உணவுச் சத்தை வாங்கிகொள் கின்றன. அவை அழுகும் இலைகளைப் புற்றினுள் இழுத்துச்சென்று உணவாகச் சேமித்து வைக்கின்றன.

அவை கீழே இருக்கும் மண்ணை மேலே கொண்டுவந்து காற்றுப் படும்படி செய்து நிலத்தைச் செழிப்படையச் செய்யும் பயனுடைய வேலை புரிகின்றன. மண் புழுக்களால் பயிர்ச்சி செய்கைக்கு உண்டாகும் வாய்ப்பு களைப் பற்றி இடார்வின் எடுத்துக் காட்டியுள்ளார். ஒரு ஏக்கர் நிலத்தில் சராசரி 50,000 மண்புழுக்கள் வாழ்கின்றனவென்றும். அவை ஒரு ஆண்டில் மேலே கொண்டு வரும் மண் 28 தொன் அளவினதென்றும் அவர் கணக்கிட்டுக் கூறியுள்ளார். ஒவ்வொரு புழுவும் தனித்தனி இருபது அவுன்சு எடை மண்ணை வெளியே கொண்டுவருகிறது.

ஆஸ்திரேலியாவில் கிப்ஸ்லாந்து என்னுமிடத்தில் எட்டடி நீள முள்ள மண் புழுக்கள் காணப்படுகின்றன. கோடை காலத்தில் அவை பூமியைத் துளைத்துக்கொண்டு ஆழச் செல்கின்றன. மாரி காலத்தில் அவை நிலத்தை ஆழத் துளைத்துக்கொண்டு கீழே செல்கின்றன. மாரிகாலத்தில் அவை தரை மட்டத்துக்கு அண்மையிலிருக்கின்றன. இங்கிலாந்திலே திறசு (Thrush) என்னும் பறவை கண்ணுக்குப் புலப்படாமல் நிலத்துள்ளிருக்கும் மண்புழு எப்பொழுது வெளியே வருமென்று ஓசையினாலறியும். அவ்வொசை நமது காதுக்குக் கேட்கமாட்டாது.

மண்புழுக்களுக்கு இன்னொரு பகை ஒரு வகை எலி. இது மண்ணை அதிக விரைவில் துளைத்துக்கொண்டு செல்லும். அகழான் குறிக்கப்பட்ட நேரத்தில் வேலை செய்து குறிக்கப்பட்ட நேரத்தில் ஓய்ந்திருக்கின்றதென பிராணிகளைப் பற்றி ஆராயும் அறிஞர் கூறுவர். நிலத்தைத் துளைக்கும் எலி காலை 7 மணி, 11 மணி, மாலை 3 மணி என்னும் நேரங்களில் சுறுசுறுப் பாக வேலை செய்கின்றது. அது ஆண்டின் பெரும்பகுதிக் காலத்தில் நிலப் புழுக்களையும் பூச்சிகளையும் தேடி நிலத்தை அங்குமிங்கும் துளைத்துக் கொண்டு செல்கின்றது.

மரங்களின் உட்பகுதி வளையங்களாக வளர்கிறது. ஒவ்வொரு ஆண்டும் பட்டைக்குக் கீழ் அடிமரத்தின் ஒவ்வொரு வளையம் வளர்கிறது. மரத்தைத் தறித்தால் இவ்வரைகளைக்கொண்டு மரத்தின் வயதை அறியலாம். கலிபோர்னியாவில் தறிக்கப்பட்ட சில மரங்களின் வயது 3000 வரையில் என்று கணக்கிடப்பட்டுள்ளது. அங்கு 5000 ஆண்டுகளுக்கு மேற்பட்ட வயதுடைய மரங்களும் காணப்படுகின்றன.

17. ஓடும் உயிர் ஆறு
மனித இரத்தத்தில் பலவகை அணு உயிர்கள் இருக்கின்றன. இவை நமது உடலுக்கு நன்மைபயக்கும் தொழில்கள் புரிந்துவருகின்றன. இவையின்றி நாம் உயிர்வாழ முடியாது.

ஒரு கன அங்குல மனித இரத்தித்தில் 82,000,000,000 செங்கூடுகளும், 16,400,000,000 வெண்கூடுகளும், 13,000,000 தகட்டு வடிவான கூடுகளும் வேறு சில பொருள்களுமுள்ளன. நமது உடல் நலம் பெற்றிருப்பதற்கு இவையெல்லாம் இன்றியமையாதன.

இவை வியப்பளிப்பனவாயினும் மிக மறைவாகயிருக்கின்றன. கோடிக்கணக்கான இவ்வணு உயிர்களெல்லாம் யாது செய்கின்றன என்றும் இவை உடலை எவ்வாறு பல மடையச் செய்கின்றனவென்றும் நீவிர் சிந்தித்ததுண்டா?
தொடக்கத்தில் இரத்தத்தில் நீர்ப்பகுதி உள்ளது. நாம் நினைப்பது போல அதன் நிறம் சிவப்பு அன்று; அது நிறமில்லாத ஒரு பொருள். இரத்தம் சிவப்பாகத் தோன்றுவது அதில் சிவப்புக் கூடுகள் இருப்பதனாலாகும்.

நமது உடலில் கோடிக்கணக்கான செங்கூடுகள் இருக்கின்றனவென்று கூறினோம். அவை மிருதுவாகவும், வளையக்கூடியனவாகவும் இருக்கும். அவற்றின் குறுக்களவு மூவாயிரத்திலொரு அங்குலம். தடிப்பு ஒன்பதினாயிரத்திலொரு அங்குலம். இம் மிகச் சிறிய கூடுகள் இல்லாவிடில் நாம் உயிர் வாழ முடியாது.

நமது சுகவாழ்வுக்குப் பிராண வாயு எவ்வளவு முக்கியம் என்பதை நாம் அறிவோம். பிராணவாயு இன்றி நாம் உயிர் வாழமுடியாது. சுவாசிக்கும் போது நாம் காற்றை நுரையீரலுக்குள் இழுக்கிறோம். உயிர் கொடுக்கும் இவ்வாயு நமது நுரையீரல் ஒன்றுக்கு மாத்திரம் வேண்டியதன்று. நாம் உடல் நலத்தோடு வாழவேண்டுமாயின் நமது உடலின் ஒவ்வொரு பகுதிக்கும் பிராண வாயு செல்லுதல் வேண்டும். நுரையீரலிலிருந்து பிராணவாயு மறு பகுதிகளுக்குச் செல்வது எப்படி? அது இச் செங்கூடுகள் வழியாகச் செல்கின்றது. இவ்வணு உயிர்கள் நமது நுரையீரலுக்கூடாகச் செல்லும்போது ஒவ்வொன்றும் சிறிது பிராணவாயுவை உறிஞ்சுகின்றது. நாம் உள்ளே இழுக்கும் பிராணவாயு இவ்வாறு செங்கூடுகள் வழியாக நமது உடல் முழுமைக்கும் செல்கின்றது.

இச் செங்கூடுகளின் விரைந்து பெருகக் கூடிய தன்மை மிக வியப்புக் குரியது. உடலில் வழக்கமாகவுள்ள 12,000,000,000,000 செங்கூடுகளிருக்கும் போது ஒருவன் மலை மீது ஏறுகிறான் என வைத்துக்கொள்வோம். அவன் மலைஉச்சியை அடையும்போது அவனது இரத்தத்தில் 18,000,000,000,000 செங்கூடுகள் இருக்கலாம். இப்பொழுது முன்னிருந்த எண்ணில் ஒரு பாதி அதிகரித்துள்ளது. மலை உயரமாகவிருந்தால் அவன் சென்று கொண்டிருப் பதற்கு இவை தேவைப்படும். ஏன்? அவன் எவ்வளவு தூரம் கடல் மட்டத் துக்குமேல் ஏறுகிறானோ அவ்வளவுக்குக் காற்றிலுள்ள பிராணவாயு குறை கிறது. ஆகவே அவன் சென்று கொண்டிருக்க வேண்டுமானால் அவன் உள்ளே இழுத்துச் சுவாசிக்கும் எல்லாக் காற்றும் பயன்படுத்தப்படுதல் வேண்டும். அதற்கேற்ப அவன் மேலே செல்லச்செல்ல இச்செங்கூடுகளும் பெருகிப் பிராணவாயுவில் எவ்வளவும் பயனின்றிக் கழியாதபடி அதனை பயன்படுத்துகின்றன.

இச் செங்கூடுகள் எலும்பினுள் இருக்கும் நிணத்திலிருந்து உண்டா கின்றன என்று விஞ்ஞானிகள் கருதுகின்றனர். ஒவ்வொரு செங்கூடும் சிவப்பு நிறப்பொருள்கலந்த புரதத்தினால் ஆனது. கூடுகளின் சிவப்புநிறமூட்டும் பொருளே பிராணவாயுவை உறிஞ்சி உடல் முழுமைக்கும் கொண்டு செல்கின்றது.

செங்கூடுகள் எப்படி நமது உயிர்வாழ்க்கைக்கு வேண்டப்படு கின்றனவோ அவ்வளவுக்கு வெண்கூடுகளும் வேண்டப்படுகின்றன. இரத் தத்தில் வெண்கூடுகளும் காணப்படுகின்றன. இவை செங்கூடுகளிலும் பார்க் கப்பெரியவை; ஒரு அங்குலத்தில் 2500இல் ஒரு பகுதி குறுக்களவுடை யவை; குறிக்கப்பட்ட ஒரே வடிவினவல்ல; இவை இல்லாவிடின் நாம் நோய் வாய்ப்பட்டு இறந்துவிடுவோம்.

வெண்கூடுகள் நமது உடலில் புகும் அழுக்கை அகற்றுவனவும், நோய்க்கிருமிகளை எதிர்த்துப் போர்புரிவனவும் ஆகும். நமக்குத் தொற்று நோய் கண்டு நோய்க்கிருமிகள் இரத்தத்துள் புகுந்தால் வெண்கூடுகள் உடனே பாய்ந்து அவற்றை உண்டுவிடும். நாம் நகத்தைத் துருவேறிய இரும்பினால் கிழித்துக்கொண்டால் நஞ்சு உள்ளே செல்கின்றது. அப்பொழுது இரத்தத்தி லுள்ள வெண்கூடுகள் நம்மைக் காக்கும். அவை உடனே காயம் பட்ட இடத் துக்கு விரைந்து வந்து நச்சுக் கிருமிகளை விழுங்கிப் பழுதடைந்த தசை நார்களையும் உண்டுவிடும். காயம் மாறிக் குணமடையும் வரையிலும். நச்சுக் கிருமிகள் எல்லாம் நாசமடையும் வரையிலும் அவை தமது எதிர்ப்பை நிறுத்த மாட்டா.

இவ் வெண்கூடுகள் கடிய நோயை எதிர்க்கும் பொருட்டுச் செங்கூடு களைப் போன்று அதிகம் பெருகுதலும் கூடும். நமது இரத்தத்திலுள்ள இவ் வெண்கூடுகளே தமது போராட்டங்களில் வழக்கமாக வெற்றியடைகின்றன. சில சமயங்களில் படை எடுத்துவரும் நோய்க்கிருமிகள் வெற்றியடைவது முண்டு. அப்பொழுது நாம் நோய்வாய்ப்படுகின்றோம்.

மூன்றாவதாக உள்ள வியப்பு இரத்தத்திலுள்ள தகடுபோன்ற பொருள்கள். அவை மிகச் சிறிய உருவின. ஆகவே அவற்றைப் பற்றி அதிகம் அறியப்படவில்லை. அவை தட்டை அல்லது வளைந்த வடிவின. அவை நமது இரத்த ஆசயங்களின் நலத்தைப் பேணுகின்றன. இரத்த ஆசயத்தின் சுவர் காயப்பட்டால் இச் சிறுதட்டை வடிவங்கள் உடனே காயமடைந்த இடத்தில் குவிகின்றன. அவை அவ்விடத்தில் கட்டியாகத் திரண்டு காயத்தை அடைத்து இரத்தாசயங்களிலிருந்து இரத்தம் வெளியே பெருகி நாம் இறந்து போகாதபடி காக்கின்றன.

இவை நமது இரத்த ஆசயங்களுக்கு என்ன நன்மை செய்கின் றனவோ அவ்வாறே உறையுந் தன்மையுள்ள இன்னொரு பொருள் நமது மேற்புறத் தசைக்கும் செல்கின்றது. இப்பொருள் இல்லாவிடில் நாம் உடலில் வெட்டும்போது இரத்தமெல்லாம் வெளியே பெருகி ஓடிவிடநாம் இறந்து போவோம்.

நாம் உடலில் வெட்டிக்கொண்டால் அல்லது சுரண்டிக்கொண்டால் முதலில் காயத்திலிருந்து இரத்தம் வடிகிறது; பின்னர் நின்று விடுகிறது. காயத்தின் மீது கறுப்புநிறக் கட்டி ஒன்று மூடி மேலும் இரத்தம் வடியாமல் தடுக்கின்றது. நாம் அக் கட்டியைத் தட்டிவிட்டால் காயத்திலிருந்து மறுபடி யும் இரத்தம் வடிகிறது. மறுபடியும் ஒரு கட்டி தோன்றி இரத்தத்தைத் தடை செய்கின்றது.

நமது உடல் காயப்பட்டால் செங்கூடு, வெண்கூடு, இரத்தத்தை உறையச் செய்யும் பொருள் என்பன வெல்லாம் இரத்தத்தோடு வெளியே செல்கின்றன. இரத்தத்தை உறையச் செய்யும் பொருள் காற்றோடு சம்பந்தப் படும்போது நுண்ணிய தும்புகள் போன்று மாறுதலடைகின்றது. இவை ஒன் றோடு ஒன்று சேர்ந்து ஒட்டிக்கொண்டு வெண்கூடுகளையும் செங்கூடுகளை யும் வெளியே செல்லவிடாதபடி தடைசெய்து காயம் முழுமையிலும் பரவி நின்று இரத்தத்தை வெளியே செல்லாமல் தடுக்கின்றன. இயற்கை எவ்வாறு நம்மைப் பாதுகாத்து வருகின்றது என்று இப்பொழுது நமக்கு விளங்குகிற தல்லவா?

18. தங்கத்தின்கதை
ஆபரணங்கள் அலங்காரங்கள் வகைகளில்லாது நாம் தங்கத்தைப் பாராமல் இருக்கலாம். இவையல்லாத தங்கம் எல்லாம் நிலவறைகளில் மறைத்து வைத்துப் போர்வீரரால் காவல் காக்கப்படுகின்றது. இவ்வாறு மறைந்து கிடந்து பகல் வெளிச்சத்தைக் காணாமல் இருக்கின்ற தங்கம் உலக சாதிகளின் உயிராக இருக்கின்றது. அது இல்லாவிடில் வாணிகம் அழிந்து போகும்.

உயிரில்லாத கெட்டியான ஓர் உலோகம் எப்படி மக்களிடையே மிகப் பெரிய அதிகாரத்தைச் செலுத்துகின்றது என்ற கேள்வி எழலாம். ஒருவரும் இதைப் பற்றி அறியாமல் இருக்கலாம். ஒரு பணக்காரன் அல்லது வங்கி நடத்துகின்றவன் இதற்கு மறுமொழி கூறலாம். அவனுடைய மறுமொழி பெரும்பாலும் தவறுடையதாக விருக்கும். பணப்புழக்கஞ் செய்வோரும் வங்கி முதலாளிகளும். வாழ்நாள் முழுவதும் தங்கத்தைப் பற்றி ஆராய்ச்சி செய்தவர்களும் தங்கம் உலகில் ஏன் இவ்வளவு ஆட்சி செலுத்துகிறது என்னும் கேள்விக்கு விடை அளிக்கமாட்டாது தடுமாறுகின்றனர். தங்கம் ஒரு அரிய உலோகம். கண்டுபிடிக்கப்பட்ட காலம் முதல் அதனை மனிதன் விரும்புகிறான். எண்ணில்லாத காலம் அது மனிதனுடைய மனோகற்பனை யில் கவர்ச்சி அளித்தமையால் அவன் அதனை இல்லாது வாழ முடியாது என நாம் கூறலாம்.

தங்கத்தைப் பற்றிய வரலாற்றை எழுதுவதானால் அது ஒரு புத்தக மாக விரியும். தங்கம் அளவில்லாத மகிழ்ச்சியைத் தருவது. அது அளவில் லாத துன்பத்தையும் உலகுக்குக் கொடுக்கின்றது. மக்கள் துன்பத்தைப் பற்றி நினைப்பதில்லை; அது கொடுக்கும் மகிழ்ச்சியையும் அதிகாரத்தையும் பற்றியே நினைக்கிறார்கள். புதிய ஓரிடத்தில் தங்கம் கிடைக்குமானால் தாமும் தங்கத்தைப் பெறும் நம்பிக்கையோடு ஆயிரக்கணக்கான மக்கள் அவ்விடத்துக்குச் செல்கின்றனர். அவ்வாறு தங்கத்தைப் பெற மக்கள் விரைந்து செல்லும் செலவு தங்க ஓட்டம் (Gold rush) எனப்படும். இவ்வகை ஓட்டங்கள் சென்ற நூற்றாண்டில் நிகழ்ந்தன.

அமெரிக்காவிலே கலிபோர்னியாவில் 1849ஆம் ஆண்டில் தங்க வயல் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. உலகில் எல்லாப் பகுதிகளிலிருந்தும் மக்கள் கலிபோர்னியாவுக்குச் சென்றனர். இங்கிலாந்து, ஐரோப்பா, ஆஸ்திரேலியா. சீனா முதலிய நாடுகளிலிருந்து பலர் சென்றனர். அமெரிக்காவில் ஆயிரக் கணக்கான ஆண்களும் பெண்களும் தமது சொத்துக்களை விற்றுவிட்டுக் கோவேறு கழுதைகளையும் கூடார வண்டிகளையும் பயன்படுத்திக்கொண்டு சென்றார்கள். பெண்கள். குழந்தைகள் சிறுவர் முதலிய எல்லோரும் வெயி லையும், குளிரையும் பெரிய மலைகள் ஆறுகள் மூர்க்கமான செவ்விந்தியர் முதலிய ஆபத்துக்களையும் பொருட்படுத்தாது தங்கத்தைப் பெறும் நோக்கத்தையே இலக்காகக் கொண்டு சென்றனர். இவ்வாறு சென்றவர்களில் எத்தனைபேர் தமது அபாயங்களுக்கும் துன்பங்களுக்கும் கைம்மாறாகத் தங்கத்தைப் பெற்றனர். இவ்வாறு சென்ற வருட் சிலருக்கே தங்கம் கிடைத்தது.

இன்றும் கலிபோர்னியாவில் தங்கம் கிடைக்கின்றது. தங்கம் பெற்றுச் செல்வமடைந்தோர் சிறு தொகையினராவர். தங்கம் பெற்றுச் செல்வமடைந்த ஒவ்வொருவனுக்கும் நூற்றுக்கணக்கானோர் வாழ்க்கைக்குப் பற்றும் பற்றாது என்னும் அளவினதாகிய தங்கத்தையே பெற்றனர்.

அக் காலத்தில் ஆற்றின் கீழ்ப் படைகளிலும் சிறிது அகழப்பட்ட குழி களிலும் தங்கம் கிடைத்தது. நீரூற்றுக்களில் பருக்கைக் கற்களினிடையே தங்கப்பொடி கிடைத்தது. ஆகவே தங்கம் அரித்தெடுப்போர் முழங்கால் மறையும் நீரில் நின்று தினமும் பருக்கைக்கற்களை அலசினர். நாள் ஒன்றுக்கு இரண்டு வெள்ளி (டாலர்) பெறுமதியுள்ள தங்கம் ஈட்டியவன் அதிட்டசாலியாகக் கருதப்பட்டான்.

இதற்குப் பின் ஆஸ்திரேலியாவில் தங்கம் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. அடுத்த ஆண்டில் பலர் தங்கம் எடுப்பதற்கு அங்கு ஒடினர். இங்கும் அதிட்டம் பெற்றவர் மிகச் சிலரேயாவர்; அதிட்டம் பெறாதவர் பலர். அதிட்டம் பெற்றவர்களைப் பற்றிக் கேள்விப்படும்போது பொறமை அடையாது இருத்தல் முடியாது. ஒருவன் 2,280 அவுன்சு எடையுள்ள தங்கக் கட்டியை எடுத்தான். இன்னொருவனுக்கு 2217 அவுன்சு நிறையுள்ள தங்கக்கட்டி கிடைத்தது. ஒரு பாறையைத் தற்செயலாக உடைத்த போது அதனுள் 112 இறாத்தல் தங்கம் காணப்பட்டது. தங்கம் அரிக்கப்பட்ட முற் காலத்தில் இவை போன்ற வியப்பான பல தங்கக்கட்டிகள் எடுக்கப்பட்டன. பலாட் (Ballart) என்னும் சிறிய தங்க வயலில் ஆழமில்லாத குழி ஒன்றில் 1800 தங்க நாணயம் பெறுமதியான தங்கம் கிடைத்தது. இதே தங்கவயலில் பத்துப்பேர் சேர்ந்து செய்த ஒரு வார வேலை 10000 தங்க நாணயம் பெறுமதியுள்ள தங்கத்தை ஒருவாரத்தில் அளித்தது. இதற்குமுன் இங்கு வேறுசிலர் 12800 தங்க நாணயம் பெறுமதியுள்ள தங்கம் எடுத்தனர். இதற்குப்பின் இவ் வயல் இன்னொருவருக்குப் பெருந்தொகைக்கு விற்கப் பட்டது. அவருக்கு முறையே 14,400; 9,000; 5,000 தங்கநாணயம் பெறுமதி யான தங்கம் கிடைத்தது. இவ்வாறு சிலருக்கு அதிட்டம் கிட்டயமையின் இலட்சக்கணக்கானோர் தமக்கும் அதிட்டம் கிட்டுமென நம்பியது வியப்பன்று.

இப்பொழுது இவ்வளவு வியக்கத்தக்க அளவில் தங்கம் கிடைப்ப தில்லை. இப்பொழுது உலகிலுள்ள எல்லாத் தங்க வயல்களிலும் கூட்டு வாணிக சங்கங்களால் தங்கம் அரிக்கும் தொழில் நடத்தப்படுகின்றது. இவ் வணிக சங்கத்தினர் தங்கம் அரிக்கும் சுரங்கங்கள் மிக ஆழச் செல்கின்றன. ஆண்டு ஒன்றில் 30,000,000 அவுன்சு தங்கம் எடுக்கப்படுகின்றது. இதன் விலை 200,000,000 தங்க நாணயம். இத் தங்கம் எல்லாம் என்ன ஆகின்றது? இது முழுவதும் நாணயங்களாக அடிக்கப்படுவதில்லை. இதில் ஒரு சிறு பகுதி ஆபரணஞ் செய்வோருக்கு விற்கப்படுகின்றது. ஆண்டுதோறும் எடுக் கப்படும் தங்கத்தின் பெரும்பகுதி பாளங்காளக்கப்பட்டுப் பல நாடுகளி லுள்ள 1வங்கிகளுக்கு விற்கப்படுகின்றது. அங்கே அப்பாளங்கள் காப்பும் உறுதியுமுள்ள அறைகளில் மறைத்து வைக்கப்படுகின்றன. அவற்றை மறுபடியும் மக்கள் காண்பது அரிது. இது ஒரு வியப்பான வாணிகமாகத் தோன்றுகின்றது.

இன்று உலகில் மிகச் செழிப்புள்ள தங்கச் சுரங்கங்கங்கள் தென்னாப் பிரிக்காவிலே திரான்சுவாலில் உள்ளன. இங்கு தங்கம் 1885ல் கண்டுபிடிக்கப் பட்டது. தங்கம் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது முதல் அங்கு 1,000,000,000 தங்க நாணயம் விலையுள்ள தங்கம் எடுக்கப்பட்டது. அங்கு இனித் தங்கம் இருக்க முடியாது என்று சிலர் நினைக்கலாம். இன்னும் ஐம்பது ஆண்டுகள் கழிந்தாலும் அங்கு முன்போல் தங்கம் கிடைக்கும். அங்கு ஆண்டுதோறும் 10,500,000 அவுன்சு அல்லது உலகத்தில் கிடைக்கும் தங்கத்தில் மூன்றில் ஒரு பகுதி தங்கம் கிடைக்கிறது.

1855இல் தங்கம் கண்டுபிடிக்கப்பட்டதிலிருந்து தங்கம் அரிக்கும் முறையில் மாறுதல் உண்டாயிற்று. முற்காலத்தில் சுரங்கவேலை செய்வோர் அகழ்ந்து நிலத்தின் கீழ் சென்று பொன் கலந்த மண்ணை அல்லது பாறைகளைக் குந்தாலியால் உடைத்து, கிணற்றிலிருந்து நீரள்ளுவதுபோல அவற்றைக் கூடையிலிட்டு மேலே எடுத்தனர். இவ்வாறு செய்யும் பொது வான முறை போதாதெனத் தெரிந்து பொறிவல்லார் (எஞ்சினியர்கள்) இயந் திரங்களினுதவியால் இரும்புக் கம்பிகளைக் செலுத்தி ஆழத் துளைத்துப் பொன்பாறைகள் கிடக்குமிடங்களை அறிந்து அவ்விடங்களில் சுரங்கம் தோண்டிப் பாறைகளை நொறுக்கி அவற்றை வெளியே எடுத்தனர்.

இன்று பொன் கிடைக்கும் பாறைகள் வெடிமருந்தினுதவியால் உடைக்கப்படுகின்றன. சுரங்கம் அகழ்வோர் துரப்பணத்தால் பாறைகளைத் துளையிட்டுத் துளைகளில் “டைனமைட்” என்னும் வெடிமருந்தை நிரப்புவர். அவர்கள் எட்டத்தில் சென்றபின் மருந்துக்கு நெருப்பு மூட்டப்படும். இவ்வாறு உடைக்கப்பட்ட பாறைத் துண்டுகள் வெளியே எடுக்கப்படு கின்றன.

தங்கம் அளிக்கும் பாறை ஒரு அங்குலம் முதல் இருபதடிவரை கனமுடையதாக விருக்கும். ஒரு பாறையை உடைத்தபின் அதன் கீழுள்ள பாறையை உடைப்பதற்கு நிலத்தை அகழ வேண்டும். இவ்வாறு அகழப் பட்ட சுரங்கம் ஒன்றின் ஆழம் 7640 அடி.அல்லது ஒன்றரை மைல். தங்கம் அரித்தெடுப்பதில் பல முறைகள் கையாளப்படுகின்றன. பொன் தூள் உள்ள முதலியவற்றை வாயகன்ற இரும்பு மிடாக்களில் இட்டு மண் கழுவுண்டு போகும் வகையில் அரிப்பது ஒரு முறை.

திரான்சுவால் சுரங்கங்களில் உடைக்கப்படும் தங்கப் பாறைகள் சிறு சிறு துண்டுகளாக்கப்பட்டு ஒருவகை இரசாயனப் பொருள் நிரப்பிய தேக்கங்களில் இடப்படுகின்றன. இரசாயனப் பொருள் தங்கத்தைக் கரைத் தெடுத்துவிடுகிறது. இத் தங்கம் பலவாறு சுத்தி செய்யப்பட்டபின் கட்டிகளாக அடிக்கப்படுகின்றது. தங்கம் மிகப் பாரமுள்ளதும் இலகுவில் வேலை செய்யக் கூடியதுமாகும். பொன்முலாம் பூசப் பயன்படுத்தப்படும் மிக மெல் லிய பொன்தாள்கள் சுத்தத் தங்கத்திலிருந்து கையினாலடித்துச் செய்யப் படுகின்றன. இரும்பும் உருக்கும் வயிரமுடையன வாயினும் அவை துரு ஏறி அழிந்துபோகும் இயல்பின. தங்கம் தேய்வின்றி எப்பொழுதும் ஒரே வகையாக விருக்கும்.

19. தேயிலையின் கதை
எல்லோரும் தேநீரை ஏன் குடிக்கிறார்கள்? எது எல்லாப்பானங் களிலும் மலிவானது?
முந்நூறு ஆண்டுகளின் முன் இங்கிலாந்தில் ஒரு இறாத்தல் தேயிலையின் விலை பத்துத் தங்க நாணயமாக விருந்தது. தேயிலையின் வரலாறு இதற்கு 4,300 ஆண்டுகளின் முன் தொடங்குகின்றது.

கி.மு. 2,737இல் சென்னக் என்னும் சீனச்சக்கரவர்த்தி வாழ்ந்தான். குடிக்கும் நீர் சூடாக்கப்படவேண்டுமென்றும். அல்லாவிடில் நோயுண்டாகு மென்றும் அவன் நம்பினான். பெரும்பாலும் அவனே நீரைக் கொதிக்க வைத்தான். நீரைக் கொதிக்க வைப்பதற்குக் காட்டுச்செடிகளின் சுள்ளிகளை வேலையாள் கொண்டு வந்தான். அச் சுள்ளிகளிலிருந்த சில இலைகள் கொதிக்க வைக்கப்பட்டிருந்த நீரில் விழுந்தன. இதனைச் சக்கரவர்த்தி அறிய வில்லை. அவன் சுடவைத்த நீரைக் குனிந்து மணந்து பார்த்தான். அதிலிருந்து இன்பகரமான ஒரு மணம் வந்தது. அவன் ஒரு கிண்ணத்தில் அந்நீரை எடுத்து அதனைக் குடிக்கும்படி வேலையாளிடம் கொடுத்தான். அதனைக் குடித்த வேலையாள் அந்நீர் மிக்க சுவையுடையதாயிருப்பதைச் சக்கர வர்த்தியிடம் கூறினான். இவ்வாறு சென்னக் என்னும் சீனச் சக்கரவர்த்தி தேயிலைப் பானத்தை முதலிற் கண்டறிந்தான் எனச் சீனருடைய பழங் கதைகள் கூறுகின்றன.

தேயிலையை யார் முதலிற் கண்டறிந்தார்கள் என்பதைப் பற்றிப் பல நாடுகளில் பலவகைக் கதைகள் வழங்குகின்றன. இடிசர்மா என்னும் பௌத்த முனிவர் தேயிலையைக் கண்டறிந்தார் என இந்தியப் பழங்கதை கூறுகின்றது. அவர் தாம் மேலும் அதிக துறவித் தன்மையை அடைவ தற்குக் தாம் ஏழு ஆண்டுகள் நித்திரையின்றிப் புத்தசிலையை உற்றுப் பார்த்துக்கொண்டிருக்க விரதம் பூண்டார். நான்கு ஆண்டுகளாக அவர் அப்படியே செய்தார். பின்பு அவருக்கு நித்திரை வரத் தொடங்கிற்று. விழித் திருப்பதற்கு அவர் மிகப் பாடுபட்டார். பின்னர் அவர் பக்கத்தே வளர்ந்த காட்டுச் செடிகளின் இலைகளைப் பறித்து மென்றார். உடனே நித்திரை நீங்கி விட்டது. ஆகவே அவர் தனது விரதத்தை நித்திரையின்றி நிறைவேற்றினார். இந்திய பழங்கதையின்படி தேயிலை கண்டு அறியப்பட்டவகை இதுவாகும். தேயிலைக்கு நித்திரையை முறிக்கும் குணம் இருப்பதை எல்லாருமறிவர்.

தேநீர் முதன்முதல் சீனாவில் குடிக்கப்பட்டது. மேற்கு நாட்டவர் தேயிலையைப் பற்றி அறிவதற்குப் பல நூறுஆண்டுகளின் முன் அது கிழக்கு நாடுகளில் பயன்படுத்தப்பட்டது. 1579இல் கிரிஸ்தோபர் (Christopher Bourough) என்னும் பிரயாணி தேயிலையை முதல்முதல் ஐரோப்பாவுக்குக் கொண்டு சென்றான். அக் காலத்தில் தேயிலை பானவகையில்லலாமல் மருந்தாகப் பயன்படுத்தப்பட்டது. அது எல்லா நோய்களுக்கும் மருந்தாகக் கொள்ளப்பட்டது. 1662இல் பெப்பிஸ் (Mr.Pepys) என்பார் எழுதிவைத்த நாட் குறிப்பில் வைத்தியர் ஒருவர் சொன்னபடி தனது மனைவி தடிமனுக்கு நல்ல மருந்தென்று தேயிலையை அவித்தாள் என்று எழுதப்பட்டுள்ளது.

தேநீர் விரைவில் உல்லாசப் பானமாக மாறிற்று. தேயிலை அதிகம் கிடைத்தபோது ஒரு இறாத்தல் தேயிலையின் விலை பன்னிரண்டு சிலினாக விருந்தது. இன்று நாம் தேநீர் பருகுவது போல அது மாலையில் பருகப்பட வில்லை; இராச் சாப்பாட்டின்பின் குடிக்கப்பட்டது. இரவில் தேயிலை குடிப்பது மிக முக்கிய கருமமாகக் கருதப்பட்டது. செல்வர் தேயிலை ஊறிய நீரை ஊற்றிக் கொடுப்பதை மேற்பார்ப்பதற்குத் தேநீர் ஊறவிடும் சிற்றாள் களை வேலைக்கமர்த்தியிருந்தனர். தேயிலை, நோயைக் குணப்படுத்தும் என மக்கள் நம்பியிருந்ததுபோலவே அது நோயை விளைக்குமெனவும் பலர் கருதினர்.தேயிலையை உயர்ந்த வகுப்பினரல்லா தார் பயன் படுத்துதல் கூடாது என அரசாங்க சபையில் சட்டங்கொண்டு வரப் பிரபு ஒருவர் இங்கி லாந்தில் முயன்றார். அதற்கு அவர் கூறிய காரணம் சுறுசுறுப்புள்ள தொழி லாளிகளை அது சோம்பேறிகள் ஆக்கிவிடு மென்பதாகும்.

இன்று அளவாகவும் அதிகம் சாயம் இல்லாமலும் பருகப்படும் தேநீர் தீமை விளைக்குமெனக் கூறுதல் நகைப்புக்கிடமாகும். அது எல்லா நோய்களுக்கும் மருந்து அல்லது எல்லா நோய்களுக்கும் காரணம் என்று நினைப்பது அறிவின்மையாகும்.

இங்கிலாந்திலே ஒரு இறாத்தல் தேயிலை பன்னிரண்டு சிலினாக இருந்த காலத்தில் வறியவர் எப்படித் தேநீர் குடித்திருப்பர் என்று நினைப்பது நமக்கு வியப்பளிக்கும். அக் காலத்தில் அவர்கள் தேயிலை வாங்கவில்லை. பதினெட்டாம் நூற்றாண்டின் நடுப்பகுதியில் வறியவர் முதல் எல்லார் வீடு களிலும் தேயிலை இருந்தது. வறியவர் அதிக விலை கொடுத்துத் தேயிலை வாங்க முடியவில்லையானால் அவர்களிடம் எப்படித் தேயிலை யிருந்தது என்னும் கேள்வி எழலாம். பலர் திருட்டுத்தனமாகத் தேயிலையை நாட்டுக் குள் கொண்டு வந்தமையால் தேயிலை கிடைத்தது. தேயிலை, புகையிலை, பட்டு, குடிவகை முதலிய பொருள்களை நாட்டுக்குள் கொண்டு வரும் பெண் களும். ஆண்களும் இருக்கின்றனர். துறைமுகங்களுக்கூடாக இவ்வகைப் பொருள்கள் கொண்டு வரப்பட்டால் தீர்வைப் பணம் செலுத்த வேண்டும். தீர்வையில்லாமல் உள்நாட்டுக்குக் கொண்டுவரப்பட்டால் அவை மலிவாக விற்கப்படலாம். பதினெட்டாம் நூற்றாண்டில் இங்கிலாந்தில் வாழ்ந்த மக்கள் இவ்வாறு தேயிலையைப் பெற்றார்கள்.

தேயிலையில் இரண்டு வகை உண்டு. ஒன்று சீனத் தேயிலை; மற்றது இந்தியத் தேயிலை. சீனா, இந்தியா, இலங்கை முதலியன தேயிலை பயிரிடப்படும் நாடுகள். நட்டு உண்டாக்கி மூன்று ஆண்டுகளின் பின் தேயிலைச் செடிகளின் இலைகள் கிள்ளி எடுக்கப்படுகின்றன. சீனாவில் ஆண்டில் மூன்று முறை தேயிலை கிள்ளி எடுக்கப்படும். இந்தியாவிலும், இலங்கையிலும் பதினைந்து நாட்களுக்கொருமுறை கிள்ளி எடுக்கப்படும். தேயிலைச் செடியிலிருந்து எல்லா இலைகளும் கிள்ளி எடுக்கப்படுகின்றன வென்று நினைத்தல் கூடாது. குருத்து இலைகள் மாத்திரம் கிள்ளி எடுக்கப் படுகின்றன. இவை பெரிய கொட்டில்களில் மரத்தட்டுகள் மீது காற்றில் உலர விடப்படுகின்றன. பின்னர் இவை உருளைகளினிடையில் இட்டு நசுக்கப் படுகின்றன. அப்பொழுது அவை சிறு சிறு துண்டுகளாக வெட்டப்படு கின்றன. இப்பொழுது உலராதிருந்த சிறிது ஈரமும் உலர்ந்து விடுகின்றது. பின்பு எல்லா இலைகளும் ஒன்றாகக் குவிக்கப்பட்டு அவியும் படி விடப் படுகின்றன. இப்பொழுது அவை கபில நிறமடைகின்றன. மறுபடியும் அவை உருளைக்களுக்கிடையில் இட்டு நெரிக்கப்பட்டு மரக்கரி நெருப் புக்கு மேல் இட்டுக் காய்ச்சப்படுகின்றன.

இப்பொழுது தேயிலை அறைகளுள் கொட்டப்படுகிறது. பெண்கள் அவற்றைக் கிளறிச் சுத்தஞ் செய்து பல தரங்களாகப் பிரிக்கின்றனர். இன்னு மொருமுறை சூடு காட்டியபின் அவை கூடுகளிலிட்டு விற்பனைக்கு அனுப்பப்படுகின்றன.

20. அசந்தாக் குகை ஓவியங்கள்
அசந்தாக் குகை ஹைதராபாத்திலே இந்தியாரி மலைத் தொடரி லுள்ள குன்றுகளில் மறைவான பகுதியிலுள்ளது.

அசந்தாக் குகைகள் மலையில் குடையப்பட்ட கோவில்களுக்கும் சுதை ஓவியங்களுக்கும் பேர் பெற்றவை. இங்கு இருபத்தெட்டுக் குகைகள் உள்ளன. இவற்றுட் சில மடங்கள் சில விகாரைகள் சில சைத்தியங்கள். குன்று களில் குடையப்பட்ட இவை குதிரை இலாடம் போன்று வளைவாக மலை ஓரமாகச் செல்கின்றன. இவை குடையப்பட்டு ஓவியம் தீட்டப்பட்ட காலம் கி.மு. மூன்றாம் நூற்றாண்டு முதல் கி.பி. ஏழாம் நூற்றாண்டு வரையிலாகும். இவை வெளியுலகத்துக்குத் தெரியாமல் பன்னிரண்டு நூற்றாண்டுகள் மறைந்து கிடந்தன; ஏறக்குறைய நூறு ஆண்டுகளின் முன் மறுபடியும் இக் கால உலகம் அறியும் படி இவை கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ளன.

அசந்தாக் குகை ஓவியங்கள் முதல் முதல் 1மேஜர் ஜில் என்பவரால் பிரதி செய்யப்பட்டு இலண்டன் பொருட்காட்சி ஒன்றுக்கு அனுப்பப்பட்டன. அவை அங்கு தற்செயலாக எரிந்துபோயின. பின்பு அரசாங்கம் குகை ஓவியங்களை மறுபடியும் பிரதிசெய்யும்படி பம்பாய் ஓவியக்கலைக் கலாசாலைத் தலைவராயிருந்த 2கிரிபித்ஸ் என்பவரைக் கேட்டுக்கொண்டது. பிரதிசெய்யப்பட்ட ஓவியங்களிற் பல மறுபடியும் இலண்டனில் எரிந்து போயின. கிரிபித்ஸ் மறுபடி அப் படங்களை வரைந்து பெரிய நூலாக அச் சிட்டு வெளியிட்டார். அசந்தாக்குகை ஓவியங்கள் வெளிவந்ததைப் பற்றிய செய்தி இதுவாகும். இனி அதன் பிற தன்மைகளைக் கூறுவோம்.

கிறித்து பிறப்பதற்குப் பல நூற்றாண்டுகளின் முன் தக்கணமும் அதன் அயல் மாகாணங்களும் ஆந்திரர் ஆட்சியின் கீழிருந்தன. தெலிங்கானா மாகாணத்திலும், நிசாம் ஆட்சிக்குட்பட்டிருந்த நாட்டிலும், கோதாவரிக்கும் கிருட்டிணா ஆற்றிடைக்குறைக்குமிடையேயுள்ள சென்னை மாகாணத்தின் வடகிழக்குப் பகுதிகளிலும் வாழும் மக்கள் ஆந்திரர் வழியில் வந்தவர்க ளாவர். “ஆந்திரர், 100,000 காலாட்கள், 2.000 குதிரைகள், 100 யானைகள் அடங்கிய படை வகுப்புடையவும் கோட்டைகளாற் காக்கப்படுகின்றனவு மாகிய 30 பட்டினங்களை ஆள்கின்றனர்” என்று பிளினி கூறியுள்ளார். பௌத்த மதத்தைத் தழுவிய அயல் நாடுகளில் ஆந்திரநாடும் ஒன்று என்பது அசோக பட்டையங்களில் பொறிக்கப்பட்டுள்ளது. குலமுறையில் ஆந்திரர் ஆரியரல்லாத மக்களாவர். அவர்கள், இந்திய ஆதிக் குடிகளும் இரும்புக் காலத்தில் தக்கணத்தையும் தென்பகுதிகளையும் அடைந்த 1சித்திய மக்களும் கலந்தமையால் தோன்றியவர்களாவர் என்பது சில வரலாற்றாசியர் கருத்தாகும். பெரிய தனிக்கல் நிறுத்தி எடுக்கப்பட்ட பழைய சமாதிகளில் இரும்பு ஆயுதங்கள் காணப்படுகின்றன. அவர்கள் இரும்பைக் கறைபோக்கிப் பயன்படுத்தும் முறையை அறிந்திருந்தார்களென்பது தக்க ணத்தில் பல இடங்களிற் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட பழைய இரும்புத் தொழிற் சாலைகளைக் கொண்டு நன்கு அறியலாகும். ஹைதராபாத்தில் மாஸ்கி, ஹத்தி, வண்டாலி முதலிய இடங்களில் பொன் அரிக்கப்பட்ட பழைய இடங்கள் காணப்படுகின்றன. பழைய சுரங்கமொன்று 600 அடி ஆழமுடையதாயிருந்த தென்று அறியப்படுகின்றது. இக்கால இயந்திர உதவிகளின்றி அக்கால மக்கள் இவ்வளவு ஆழத்திற்சென்று பொன்னரித்தார்களென்பது வியக்கத் தக்கதாக விருக்கின்றது.

அவர்கள் உலோகங்களை அரித்துச் சுத்தஞ்செய்து அவற்றில் வேலை செய்தலில் மாத்திரமல்லாமல் உருவம் செதுக்குவதிலும் ஓவியந் தீட்டுவதிலும் திறமை அடைந்திருந்தார்கள் என்பது விளங்குகின்றது. அசந்தாவில் 10வது குகை ஓவியம் அரசன் ஒருவன் பரிசனங்களுடன் அரசமரத்தை வணங்கச் செல்வதைப்பற்றியது. கொடிகளால் அலங்கரிக்கப் பட்ட அரசமரம் புத்தரைக் குறிக்கின்றது. அதில் கூறப்பட்ட கருத்து சாதகக் கதை ஒன்றிலுள்ளது. அரசனின் முடிக்குமேல் எழுதப்பட்டுள்ள பட்டையம் பகவன்லால் இந்திரசியால் வாசிக்கப்பட்டுள்ளது. டாக்டர் 2உலூடேர்ஸ் கீழ் வருமாறு எழுதியுள்ளார்:- “10வது அசந்தாக் குகையில் எழுதப்பட்ட பட்டையத்தைச் சோதனை செய்தபின்பு அது கி.மு. இரண்டாம் நூற்றாண் டின் நடுப்பகுதியில் எழுதப்பட்டது என்னும் முடிவுக்கு வந்துள்ளேன்.”

இவ்வெழுத்துப் பட்டையம் தக்கணத்தில் ஓவியக் கலையின் தொடக்க வளர்ச்சிகளை நாம் நிருணயிப்பதற்கு உதவிபுரிகின்றது. இப் பட்டையம் கி.மு. 2ஆம் நூற்றாண்டில் வரையப்பட்டதென உலூடேர்ஸ் கூறுவது உண்மையாயின் அக் காலத்தில் ஓவியம் தீட்டும் கலை மிக வளர்ச்சியுற்றிருந்ததெனக் கூறலாம். அரசனின் வடிவம் பல இடங்களில் வரையப்பட்டுள்ளது. ஓரிடத்தில் அரசனுடைய பரிவாரங்களாகிய கூட்டத் தினர் தண்டு, ஈட்டி, வாள் முதலியவற்றை வைத்திருக்கின்றனர். இடப்பக்கத் தில் அலங்கார உடை அணிந்து நிற்கும் வடிவம் ஒன்று பல இடங்களில் காணப்படுகின்றது. இவ் வடிவம் அரசனின் மெய்காப்பாளன் அல்லது கொடி பிடிப்பவனாகவிருக்கலாம். இன்னொரு இடத்தில் அரசன் ஒரு கூட்டம் பெண்களோடு அரசமரத்தின் முன் காணப்படுகின்றான். ஓவியத்தின் கலைத்திறமையை அறிவதற்கு இவ்வோவியம் துணைபுரிகின்றது. அரசன் அரசமரத்தைப் பார்த்துக்கொண்டு நின்று ஏதோ துதி சொல்லுகிறான். அவனுக்கு இடப்பக்கத்தே உள்ள ஐந்து பெண்கள் அரசனின் முகத்தைப் பயபத்தியோடு பார்த்துகொண்டு நிற்கிறார்கள். அரசமரத்துக்குக் கிட்ட ஒரு குழந்தையும் காணப்படுகின்றது. இக் குழந்தை சம்பந்தமான ஒரு நேர்த்திக் கடனை நிறைவேற்ற அரசன் இங்கு வந்திருக்கலாம். அரசனுக்குப் பின்னே நிற்கும் ஐந்து பெண்களும் அவனுடைய பரிவாரங்களாகலாம். அவர்களுள் ஒருத்தி குடைபிடிக்கிறாள். அவர்கள் பல திசைகளை நோக்கிப் பார்க்கி றார்கள். இப் பெண்களின் பார்வைகள் எல்லாம் ஒரே வகையினவல்ல. அவர்களின் தலையலங்காரம் அணிகலன்கள் முதலியன பலவகையாகக் காணப்படுகின்றன. அசந்தாக் குகைகளில் தீட்டப்பட்டுள்ள நிறங்கள் நிறமண்களாகும். நீலம் வடமேற்கு இந்தியாவினின்று கொண்டு வரப்பட்ட நிறமண் மூலம் கிடைத்தது.

ஓவியங்கள் சமய சம்பந்தம் பெற்றனவாதலின் ஓவியர் தமது முழுத்திறமையையும் இவ்வோவியங்களிற் காட்டியிருக்கின்றனர். இவ்வோவியங்களைத் தீட்டினோர் பௌத்தபிக்குகள் என்னும் கருத்தும் நிலவுகின்றது.

இவ் வோவியங்கள் மூலம் இரண்டாயிரமாண்டுகளின் முன் வாழ்ந்த இந்திய மக்களின் உடை, அணிகலன்கள் பொழுது போக்குகள், வாழ்க்கை முறைகள், வீடு வாயிலமைப்புகள் போன்ற பலவற்றை நாம் நன்கு அறிந்து கொள்ள முடிகின்றது.

இவ்வோவியங்களை ஆண்டுதோறும் பல்லாயிரம் மக்கள் பார்வை யிட்டு வருகின்றனர்.

அசந்தாக் குகைச் சுதை ஓவியங்களுள் ஓரிடத்தில் நங்கையர் பலர் அரசமரத்தைச் சூழ்ந்து நிற்கின்றனர்; இருவர் நடனமாடுகின்றனர்; மற்றவர்கள் இசைக் கருவிகளை வாசிக்கிறார்கள்; சிலர் கை தட்டுகிறார்கள். இன்றும் கிழக்குத் தேசங்களில் கூத்தாடும் போது காலத்தை அளப்பதற்குக் கைதட்டப்படுகின்றது. நடனமாடுகின்றவர்களின் அசைவுகளை உடலின் மேற்பாகங்கள் காட்டுகின்றன. இவ்வகை நிலைகளும் அசைவுகளும் இந்திய நடனங்களில் பொதுவாக இன்றும் காணப்படுகின்றன.

சுதை ஓவியங்களைத் தீட்டினோர் இவ்வகை ஆட்டங்களை மிகத் திறமையாகக் காட்டியுள்ளனர். குழல் வாத்தியம், மரக்கொம்பு அல்லது உலோகத்தினால் செய்யப்பட்ட எக்காளம் போல அடி அகன்றிருக்கின்றது அசந்தாக்குகை ஓவியங்களில் மேளங்கள். தாளங்கள். வீணைகள் முதலிய னவும் காணப்படுகின்றன. 1வில்லினால் இயங்கும் வீணை காணப்படாத ஓவியங்கள் கி.மு. இரண்டாம் நூற்றாண்டில் எழுதப்பட்டவை. மகளிர் நாற்காலிகளில் அல்லது பின்னிய பீடங்களில் இருப்பது கவனிக்கத்தக்கது. இவ்வகை வீட்டுத் தளபாடங்கள் தக்கணத்துப் பெண்களால் பிற்காலத்திற் பயன்படுத்தப்படவில்லை; அவை இன்று ஆடவரால் பயன்படுத்தப்படு கின்றன. பெண்கள் பெரும்பாலும் பதிந்த மமணைகளில் அல்லது நிலத்தில் இருக்கிறார்கள். அசந்தாக்குகை ஓவியங்களில் கி.பி. 3ஆம் நூற்றாண்டு வரையில் பிரம்பால் பின்னிய தளபாடங்கள் காணப்படுகின்றன. இச்சுவர் ஓவியங்கள் மூலம் பெண்கள் சமயசம்பந்தமான கிரியைகளில் அக் காலத்தில் பங்கு பற்றினார்கள் என்று அறிய இயலுகிறது.

போதி மரத்துக்குப் பின்னால் வேறு இரண்டு மரங்களும் காணப்படு கின்றன. வலப்புறத்தே கடைசியில் இருப்பது மாமரம்; மற்றது ஆல். இம் மூன்றுவகை மரங்களும் பௌத்த மதத்தினரால் புனிதமுடையனவாகக் கொள்ளப்பட்டன. இவ்விரண்டு காட்சிகளின் போக்கைக் கவனித்தால் இவ் வகை ஓவியம் தீட்டும் திறமை பெறுவதற்கு பல நூற்றாண்டுகளாகும் என விளங்கும். கி.மு. 1000 வரையில் தக்கணத்தில் ஓவியக்கலை வளர்ந்திருந்த தென முடிவு செய்யலாம். கி.மு. 200 முதல் கி.பி. 300 வரை ஓவியக்கலை மெதுவாக ஆனால் நன்றாக வளர்ச்சியடைந்தது. பத்தாவது குகையில் ஒரு பட்டையம் காணப்படுகின்றது. இது கி.பி. 300இல் வரையப்பட்டது. அக்கால ஓவியங்களில் கருத்துக்கள் வளர்ச்சியடைந்துள்ளன. எழுதும் திறமை காணப்படவில்லை.

சாதந்த சாதகத்தில் சொல்லப்படும் ஆறு தந்தங்களையும் இரண்டு மனைவிகளையுமுடையதாகிய யானையின் கதையை இங்கு காட்டுகின் றோம். முதற் காட்சியில் இராணி துயருற்றிருக்கிறாள். தனது முற்பிறப்பில் கணவனாயிருந்ததும் இன்னொரு மனைவியைக் காதலித்துத் தன்னைக் கொடுமைப்படுத்தியதுமாகிய யானையைப் பழிவாங்கும் பொருட்டு அதன் தந்தங்களைக் கொண்டு வரும் படி அவள் அரசனைக் கேட்கிறாள். இக் கதையின் முற்பகுதி படுக்கையறையில் காட்டப்பட்டுள்ளது. இரண்டாவது காட்சி அரசு வீற்றிருக்கும் மண்டபத்திற் காட்டப்பட்டுள்ளது. அங்கு அரசன் அலங்கரிக்கப்பட்ட நாற்காலியில் வலப்பக்கத்தில் இராணியுடன் இருந்து அவள் கோபத்தைத் தணிக்கும் பொருட்டு யானையின் கொம்புகளைக் கொண்டுவரும்படி வேடரிடம் கூறுகிறான். வேடரின் உடையும் அவர் அடங்கி ஒடுங்கி நிற்கும் நிலையும் கவனிக்கத்தக்கன.

இரண்டாவது ஓவியம் வேடர் யானையின் தந்தங்களைக் கொண்டு வந்ததும் அவற்றைக்கொண்டு இராணி மயக்கமடைவதைக் காட்டுகிறது. அரசனுக்குப் பின்னால் நிற்கும் இராணிகளில் ஒருத்தி அவளை விசிறி கொண்டு வீசுகிறாள்; இன்னொருத்தி அவள் உள்ளங்கால்களை வருடுகிறாள்; வேறொருத்தி அவள் முகத்தின் மீது தெளிப்பதற்கு நீர் கொண்டு வந்திருக் கின்றாள்; இன்னொருத்தி தனது துக்கத்தை அடக்கிக்கொண்டு தனது கைவிரலைக் கடிக்கின்றாள். இந்நாடகக் காட்சிக்குப் புறம்பாக உடனே ஒரு கருத்துத் தோன்றுகின்றது. தொடக்கத்தில் பொறாமையினால் எழுந்த பழி வாங்கும் குணம் புலப்படுகின்றது. பின்பு முற்பிறப்பில் தன் கணவனாக விருந்த யானையின் தந்தங்களைக் கண்டவுடன் அன்பு பெருகுவது புலப்படுகின்றது. இவை போன்ற உள்ளக் கிளர்ச்சிகள் அசந்தாக்குகை ஓவியங்கள் எல்லாவற்றிலும் காணப்படுகின்றன.

புத்தர் இவ்வுலக வாழ்க்கை நடத்தியதைப் பற்றிய காட்சிகளிலும் அவர் ஞானமடைய முயன்றுகொண்டிருந்த காட்சிகளிலும் அவர் பிறர்க்கு இரக்கங்காட்டும் காட்சிகளிலும் அவர் மனிதனாகவே காட்டப்பட்டுள்ளார். அவர் நிர்வாணமடையும் காட்சியும் துக்கமய மில்லாத மகிழ்ச்சிக்குரிய தாகவே காட்டப்பட்டுள்ளது.

கி.பி. மூன்றாம் நூற்றாண்டில் ஆந்திர அரசரின் வரலாறு மறைவடை கின்றது. தக்கணத்திலே சாதவாகனரின் ஆட்சி மறைவடைவதன் முன் ஆந்திர அரசரின் கிளையினர் தக்கணத்தின் பல பகுதிகளில் தமது ஆட்சியைத் தொடங்கியிருத்தல் கூடும். கி.பி. 4ஆம் நூற்றாண்டு முதல் கி.பி. 6ஆம் நூற்றாண்டின் நடுப்பகுதிவரை ஓவியம் தீட்டும் கலை மிக ஓங்கி விளக்கமடைந்திருந்தது. இதற்குக் காரணம் வடஇந்திய (ஆரிய ) திராவிடக் கலைகள் கலப்படைந்தமையாகும். இங்கே காட்டப்படும் சில எடுத்துக் காட்டுகளால் உயர்ந்த கருத்துகளும் செழித்த சிந்தனைகளும் ஓவியங்களில் இருப்பதைக் காணலாம். பௌத்த மதக் கருத்துகளே மேலாகக் காணப் படுகின்றன. பிராமணமத ஆதிக்கம் ஓங்கியிருந்த மத்திய காலத்திய சிற்பங் களிலும் கட்டட அமைப்புகளிலும் இக் கருத்துகள் காணப்படவில்லை.

முதலாவது குகையில் காணப்படும் ஓவியங்கள் கி.பி. ஐந்தாம் நூற்றாண்டுக்குரியவை.

இக்குகையில் தீட்டப்பட்ட ஓவியங்களின் வரலாறு மகாசனக சாதகத்திலுள்ளது. இது புத்தரின் முற்பிறப்பு வரலாறு.

அவர் உலகைத் துறந்தபின் தமது வீட்டு வாயிலுக்கே பிச்சை யெடுக்கச் சென்றுள்ளார். அவருடைய மனைவியாகிய இராணி அவர் குரலைக் கேட்டதும் ஒரு தட்டில் உணவு அனுப்புகிறாள். புத்தருடைய வடிவம் மிகத் திறமையாக வரையப்பட்டுள்ளது. அவருடைய முகத்தில் கடவுள் தன்மையான தோற்றம் காணப்படுகின்றது. ஓவியம் வரையப் பட்டுள்ள நிறமும் நன்றாகவிருக்கின்றது. பின்புறம் வெளிறிய நீல நிறம் ஊட்டப்பட்டுள்ளது. அதனுள்ளே மரத்தினாலமைக்கப்பட்ட மாளிகையும் அங்குள்ளவர்களின் வடிவங்களும் வரையப்பட்டுள்ளன. இராணி பல அணிகலன்கள் அணிந்தவளாகவும் அழகிய தலை அணிகள் தரித்தவளாக வும் காட்சியளிக்கும்படி சித்தரிப்பதில் ஓவியன் மிகக் கருத்துக் கொண் டிருந்தான்.

புத்தர், இராணி என்பவர்களின் தோற்றங்களுக்கு மாறாக வாயிற் காரன் முரடான முகத்தோற்றமுடையவனாகவும் தொங்குகின்ற மீசை யுடையவனாகவும் வாயிலின் நடுவே இருப்பவனாகவும் வரையப்பட் டுள்ளான். உணர்ச்சியை வெளிப்படுத்தும் இன்னொரு ஓவியம் மகாசனகன் துறவியின் உபதேசத்தைக் கேட்டபின் தான் உலகைத் துறக்க விரும்பி யிருப்பதை மனைவியிடம் கூறத் தீர்மானித்திருத்தல். மகாசனகன் மகிழ்ச்சி யற்ற இவ்வெண்ணத்தைத் தனது அரண்மனையின் மத்திய அறையி லிருந்து சொல்வதாக ஓவியம் வரையப்பட்டுள்ளது. மனைவி அவன் சொல் வதை உற்றுக் கேட்கிறாள். அரசியின் பக்கத்தே நிற்கும் தோழிகளின் முகத் தில் தோன்றியிருக்கும் கவலை மிகத் தெளிவாகக் காணப்படுகிறது. ஒருத்தி மிகத் தளர்ச்சியடைந்தமையால் அவள் கையிற் பிடித்திருந்த வெண் தாமரைப்பூ நழுவி விழுகின்றது. அக் கூட்டத்தில் நிற்கும் பெண்கள் சிலரின் வடிவங்கள் மிகத் திறமையாகத் தீட்டப்பட்டுள்ளன. அரசனுக்கும் இராணிக் கும் பின்புறத்தில் நிற்பவள் நீலநிற இரவிக்கை அணிந்திருக்கிறாள்.

சித்தார்த்தரின் உடல் நன்கு வளர்ச்சியடைந்திருக்கிறது. அவர் அமைதிக்குணம் உடையவராகக் காணப்படுகின்றார். அவர் மனத்தின் இயல்பு முகத்திற் காட்டப்பட்டுள்ளது. இராசகுமாரன் நிற்கும் நிலை மிக அழகாக அமைந்துள்ளது. இவ்வுருவத்தைத் தெளிவாகக் காண்பிக்கும் பொருட்டு ஓவியன் இதனைச் சுற்றி இருண்ட பச்சைப் பின்புறத்தை அமைத்துள்ளான். முடியும் தலையும் தெளிவாகத் தோன்றுகின்றன. கமுகின் பசிய ஓலை களோடும். மயிலிறகின் நீல நிறத்தோடும் சிவப்பு வரிகள் நன்றாக அழகு பெற்று விளங்குகின்றன. அரசகுமாரி இருண்ட நிறமுடையவளாகக் காணப் படுகின்றாள். சில மகளிர் பொன்னிறமுடையவர்களாகவும் கணவர் இருண்ட நிறமுடையவர்களாகவும் காணப்படுகின்றனர் சில சமயங்களில் மாறாகவும் காணப்படுகின்றனர். பொதுவாக அசந்தாவில் வரையப்பட்ட மனித வடி வங்கள் இருண்ட கபில நிறமுடையன. இதுவே இந்திய மக்களின் நிறம். காட்டில் வாழும் மக்கள் வெயில் படுதலால் நிறம் மாறுபட்டவர்கள் என்பதை உணர்த்தச் சிவப்பு நிறமும் பச்சை நிறமும் பயன்படுத்தப்பட் டுள்ளன. இராசகுமாரியின் வடிவம் தாய்போன்ற தோற்றமளிக்கின்றது. தனது கணவன் பிரிய நினைத்திருப்பதை எண்ணி அவள் கவலை கொண் டிருக்கிறாள்.

ஓவியம் மிகப் பெரியதாகவும் பல உருவங்கள் அடங்கியதாகவும் அமைந்துள்ளது. சித்தார்த்தரின் உருவம் எட்டடி உயரமுடையது. பதினைந் தாம் பதினாறாம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்த இத்தாலிய ஓவியர்கள், பார்ப்பவரின் கண்களை உடனே கவரக்கூடிய வகையில் முக்கியமுடையவர்களைப் பெரிய வடிவங்களாக வரைந்தார்கள். இவ்வோவியத்தில் தேவ உலகப் பெண்கள் அல்லது தேவ உலக வாத்தியகாரர் அரசகுமாரனின் தீர்மானத்தை அறிந்து அதற்காக மகிழ்ச்சி தெரிவிக்க வரவில்லை. குரங்குகள் மலைகளில் பாய்ந்து திரிகின்றன. மயில்கள் மகிழ்ச்சியால் அகவுகின்றன. காட்டு மக்க ளின் உதடுகளில் மகிழ்ச்சியால் புன்னகை உண்டாகின்றது. எல்லோரும் அரசகுமாரனின் எண்ணம் நடக்கவிருப்பதை உணர்ந்து மகிழ்ச்சி கொள் கின்றனர். இக் காலச் சாரங்கி போன்ற யாழில் ஒரு தெய்வப் பெண் பாடு கிறாள். இவ்வாறு அசந்தாக் குகை ஓவியங்கள் காண்பார் உள்ளத்தையும் கண்களையும் கவருமாறு செவ்வனே வரையப்பட்டுள்ளன.

குகைகளுள் ஒன்பதாவது குகை காலத்தால் முற்பட்டது. இதன் காலம் கி.மு. 300. ஹினாயான என்னும் பழைய பௌத்தமதக் கொள்கைகள் பரவியிருந்த காலத்தில் இது குடையப்பட்டது. ஆறாம் ஏழாம் நூற்றாண்டுகளிற் குடையப்பட்டவை மகாயான என்னும் பௌத்த மதக் கொள்கைகள் பரவியிருந்த காலத்தவை.

21. ஒரு பழைய காடு
நாம் படிக்கப்போகின்ற காடு 13,000,000 ஆண்டுகளுக்கு முற்பட்டது. இங்கு கூறப்படுவது போன்ற காடுகள் உலகம் முழுமையிலும் இருந்தன. ஒரு கோடி முப்பது இலட்சம் ஆண்டுகளின் முன் இப்பூமி இன்றையை விட வேறு வகையிலிருந்தது. இப் பூமியின் வரலாற்றில் ஒரு பகுதியாகிய அக் காலத்தை விஞ்ஞானிகள் நிலக்கரி தோன்றிய காலம் என்பர். அக் காலத் தில் மனிதப் படைப்புத் தோன்றவில்லை; பலவகை உயிர்கள் வாழ்ந்தன. அவை அதிக திறமை இல்லாதனவாகவும் இன்று வாழும் உயிர்களை விட வேறு வகையினமாகவுமிருந்தன.

மனிதனாவது பெரிய விலங்குகளிலெவையாவது அப்பொழுது தோன்றவில்லை. சிங்கம், புலி, கரடி, யானை, பறவைகள்,சிலந்திகள், அட்டைகள், தேள்கள் முதலியனவும் பிற பூச்சிகளும் தரையில் வாழ வில்லை. நீரில் பெரிய மீன்களும் தரையிலும் நிலத்திலும் வாழக்கூடிய முதலை போன்ற மிகப்பெரிய உயிர்களும் காணப்பட்டன.

முன் கூறிய பழைய காடு நாம் பார்க்கும் காடுகள் போன்றதன்று. அங்கு இன்று காணப்படுவன போன்ற மரங்கள் நிற்கவில்லை; பேரணி களும் (ferns) செடிகளும் காணப்பட்டன. அவை வளர்ந்து இன்று சில இடங்களிற் பெரிய மரங்களாக நிலைபெறுகின்றன. இவ்வகை மிகப்பெரிய பனைகளும் குதிரைவால் போன்ற இலையுடைய மரங்களும் நெருங்கி நின்று மிக வெப்பமான பல நூற்றாண்டுகள் வளர்ந்தன.

வெயில் மிக முக்கியமானது. நாம் இப்பொழுது ஒரு கோடி முப்பதி லட்சம் ஆண்டுகளுக்கு முற்பட்ட அக்காலத்தைப் பற்றி நினைப்போம். முற்காலக் காடுகள் எங்கே? அவை மீது காய்ந்த வெயிலெங்கே? வெயில் மிகப் பழங்காலத்திலேயே மறைந்துபோயிற்று என்று நீவிர் கூறலாம். இதைக் குறித்துப் பின்பு ஆராய்வோம். காடு எங்கே? இவ்வாறு வளர்ந்த இராக்கதச் செடிகள் பூமியின் கீழ் நூற்றுக்கணக்கான அடி ஆழத்தில் கிடக்கின்றன. இம்மரங்கள் நிலத்தின் கீழ் புதைந்து கிடந்த எண்ணில்லாத காலத்தில் கற்பாறைபோன்ற ஒரு மாற்றத்தை அடைந்துள்ளன. அவ்வாறு மாற்ற மடைந்துள்ளவற்றை நாம் நிலக்கரி என்கின்றோம். எரிக்கும் போது நிலக்கரி கொடுக்கின்ற வெப்பம் 130,000 நூற்றாண்டுகளாக நிலத்துள் புதைந்து கிடந்தாலுண்டான வெப்பமாகும்.

இங்கிலாந்திலும் பிற இடங்களிலும் ஏன் நிலக்கரி கிடைக்கிறதென்று இப்பொழுது நமக்குத் தெரிகிறது. பழைய காடு இப்பொழுது நிலக்கரிச் சுரங்கங்களாக மாறியுள்ளது. சுரங்கங்களில் வேலை செய்வோர் கரியை எப்படி மேலே கொண்டுவருகிறார்கள் என்று பார்ப்போம்.

நாம் சுரங்கத்துக்குச் சென்றால் அதன் வாயிலிலுள்ள பெரிய சுற்றும் சக்கரத்தைக் காணலாம். அச்சக்கரத்தைச் சுழலச் செய்து கயிற்றின் வழியே கீழே உள்ள பொருள்களை மேலே எடுக்கவும். மேலேயுள்ள பொருள் களைக் கீழே விடவும் முடியும். சுரங்கத்தில் வேலை செய்வோர் இதன் மூலம் கீழே சென்று திரும்ப வெளியே வருகிறார்கள். எல்லாச் சுரங்கங்களுக்கும் இரண்டு வாயில்கள் உண்டு. ஒன்று வேலை செய்யும் வாயில். மற்றது நச்சு வாயுவை வெளியே போக்கி நல்ல காற்றை உள்ளே நுழைய விடும் வாயில்.

நாம் கீழே செல்ல விரும்பினால் கீழே செல்லவிருக்கும் கூட்டுக்குள் நிற்றல் வேண்டும். சில வினாடியில் நாம் கீழே போய்க்கொண்டிருப்போம். அங்கு மின்சார விளக்குகள் எரிந்து கொண்டிருக்கும். முற்காலத்தில் அங்கு இரட்சை விளக்கு என்னும் விளக்குகள் வைக்கப்பட்டிருந்தன. கூடு நின்றதும் கூரையில் மின்சார விளக்குகள் எரியும் பாதையில் நிற்போம்.

இப்பொழுது நாம் நிலக்கரிச் சுரங்கத்துக்கு வந்துவிட்டோம். இவ்விடம் ஒரு கோடி முப்பது இலட்சம் ஆண்டுகளின் முன் பச்சை மரங்கள் வளரும் காடாக விருந்தது. அங்கு நிலக்கரி ஏற்றிய சில தள்ளுவண்டிகள் கூட்டுக்குள் தள்ளப்படுவதற்கு ஆயத்தமாகக் காத்துக்கொண்டு நிற்கும். நம்மைச் சுற்றி நிலக்கரி அரிப்பு நடைபெறமாட்டாது. உள்ளே வேலை செய்யுமிடங்களிலிருந்து கரி கொண்டு வரப்படுகிறது. நம்மைச் சுற்றி நாம் பார்க்கும்போது ஒரு இரையும் ஓசை கேட்கும். ஒரு குதிரை நிலக்கரி ஏற்றிய நாலு பெட்டைகளை இரும்புப்பாதை வழியாக இழுத்துக்கொண்டு வருவதை நாம் காணலாம். நிலக்கரிச் சுரங்கங்கள் பலவற்றில் குதிரைகள் வேலை செய்கின்றன. முற்காலத்தில் பெண்களும் ஆண்களும் கரியேற்றிய வண்டிகளைச் சுரங்கத்தின் வாயிலுக்குத் தள்ளிக்கொண்டு வந்தார்கள். இப்பொழுது இவ்வேலை மின்சார மோட்டார்களால் அல்லது குதிரைகளாற் செய்யப்படுகின்றது. குதிரைகள் தினமும் மேலே கொண்டு வரப்படுவ தில்லை; அவை சுரங்கத்துக்குள்ளே நிற்கின்றன. குதிரை நிற்குமிடம் தரை மட்டத்திலிருந்து நூற்றுக்கணக்கான அடிகள் கீழே உள்ளது. குதிரைகள் சுரங்கத்துள் அரை வெளிச்சத்தில் நின்று வேலை செய்து உண்டு உறங்கு கின்றன. அரிதில் அவை வெளியே கொண்டு வரப்படுகின்றன.

நாம் பாதை வழியே மேலும் சென்றால் மேலும் பல குதிரைகள் வண்டி களை இழுத்துக்கொண்டு சுரங்க வாயிலுக்கு வருவதைக் காணலாம். வேறு சில, வெறும் வண்டிகளை இழுத்துக்கொண்டு நிலக்கரி ஏற்றச்செல்லும். சுரங்க வேலை செய்வோர் சிலர் நேரான தூண்களை வண்டியில் வைத்துத் தள்ளிக் கொண்டு செல்வர். இவை சுரங்க முட்டுக் கால்கள் எனப்படுகின்றன. சுரங்கத் தின் முகடுகளுக்கு இத்தூண்கள் முண்டு கொடுக்கப்படுகின்றன. சில இடங் களில் சுரங்கம் விழாதபடி நிலக்கரி தூணாக விடப்படுகின்றது. இவ்வாறு அங்கு மிங்கும் திரிந்தபின் நாம் ஒரு புதிய பாதை வழியே சென்றால் தூரத் தில் ஓசை கேட்கும். போகப்போக ஓசை பலமாக விருக்கும். அங்கு சில சுரங்க வேலையாளர் கரியில் துறப்பணம் வைத்துத் துளைத்துக்கொண்டிருப் பார்கள். அத் துறப்பணம் ‘கான்கிரீட்’ தெருக்களை உடைப்பதற்கு வேலை யாட்கள் பயன்படுத்தும் கருவியைப் போன்றது.

மேலே செல்வதற்கு நேரம் வந்துவிட்டது. மேலே செல்லும் கூடு ஒன்றனுள் நாம் நிற்கிறோம். கூட்டுக்குள் சில வண்டிகளில் நிலக்கரி காணப் படுகிறது. இக்கரி என்ன செய்யப்படுகின்றதென நாம் அறிய விரும்புவோம். நில மட்டத்துக்கு வந்ததும் நாம் இறங்கிக் கரி கொட்டப்படும் மேட்டுக்குச் செல்கின்றோம்.

அங்கு நாம் ஒரு பெரிய கொட்டிலைக் காண்போம். அதன் ஒரு பக்கத்தில் பல இரும்புப் பாதைகள் இருக்கின்றன. கரியேற்றிய வண்டிகளை இழுத்துச் செல்லும் ‘எஞ்சின்’களும் அங்கு நிற்கின்றன. இவை வண்டிகளி லேற்றப்பட்ட கரியை இழுத்துக்கொண்டு நானா திசைகளிலும் செல்லும்.

22. நெருப்பில் நடத்தல்
உனது கைவிரலில் சுடும் வரையும் நீ எப்போதாவது எரியும் தீக் குச்சியைப் பிடித்திருக்கிறாயா? அப்படிப் பிடித்திருந்தால் சூடு எவ்வாறிருந் திருக்குமென்றும், சுடும் தீக்குச்சியை எவ்வளவு விரைவில் எறிந்திருப்பா யென்றும் உனக்கு ஞாபகமிருக்கலாம். இவ்வகைச் சூடு மிகச்சிறியது; அதனை நீ அப்பொழுதே மறந்திருப்பாய். முப்பதடி நீளமுள்ள ஒரு குழி யில் கிடக்கும் நெருப்பின் மீது நடக்க நீ விரும்புவாயா? இவ்வாறு நடத்தல் முடியாத காரியமென்றும், அவ்வாறு செய்ய முயலும் புத்தியற்றவன் எரிந்து இறந்து விடுவானென்றும் நீ கூறுவாய். மேல் நாட்டவர் இவ்வாறு நினைப்பர். கிழக்கு நாடுகளில் ஆண்களும் பெண்களும் இவ்வாறு நடக்கின்றனர்.

தீயில் நடப்பது விளையாட்டு அல்லது வேடிக்கைச் செயலன்று. அது ஒரு சமயக்கிரியை. அதன்தொடக்கம் எவ்வகையினது என்று அறியப்பட வில்லை. தீ மிதித்தல் அல்லது தீயின் மீது நடத்தல் பியூசித் தீவுகள் முதலிய கிழக்குத் தீவுகளிலும், இந்தியா, யாவா, ஜப்பான் முதலிய நாடுகளிலும் தொலைவிலுள்ள பசுபிக்கடல் தீவுகளிலும் இன்றும் நடைபெறுகின்றது. தீயில் நடக்கும் முறைகளில் சிலமாற்றங்கள் காணப்படலாம். மற்ற வகைகள் எல்லா இடங்களிலும் ஒரே வகையாக நடைபெறுகின்றன. நெருப்பில் நடக்கும் பெண்களும் ஆண்களும் சில நாட்கள் முன்தொட்டு விரதமிருந்து கடவுள் வழிபாடு செய்வர்; பின்னர் குறிப்பிட்ட ஒரு நாளில் வேகும் கற்கள் அல்லது சாம்பல் நிறைந்த குழியினூடாகக் காலுக்கு யாதும் அபாயமின்றி நடந்து செல்வர்.

பசுபிக்கடல் தீவுகள் ஒன்றில் நெருப்பில் நடத்தலை நீ பார்க்கிறாய் என்று நினைத்துக்கொள்வோம். நெருப்பில் நடப்பதற்குச் செய்யும் ஆயத்தம் மிக நீண்டது. முதலில் ஒரு குழி வெட்டப்படுகின்றது. அது நாற்ப தடி நீளமும். பதினைந்தடி அகலமும், மூன்று அல்லது நான்கு அடி ஆழமு முள்ளது. குழியிலிருந்து எடுக்கப்பட்ட மண் குழியைச் சுற்றி வரம்புபோல் சரிவாகக் குவிக்கப்படுகிறது. இதனால் குழி முன்னிலும் பார்க்க இரண்டடி ஆழத்திலிருக்கும்.

இப்பெரிய குழியில் விறகு போடப்படும். குழியின் அடியில் எளிதில் தீ பிடிக்கக்கூடிய சருகைப் பரப்பி மேலே குழி நிறையும் வரை விறகு கட்டைகள் ஒன்றின் மேலொன்றாக அடுக்கப்படும். அதற்கு மேல் உதை பந்து அளவினவாகிய கற்கள் அடுக்கப்படும். இவை நில மட்டத்துக்கு மேல் சில அடி உயரத்திலிருக்கும்.

விறகுக்குக் தீ மூட்டுவது மிக முதன்மையான கருமம். அத் தீவி லுள்ளவர்களும் அயல் தீவிலுள்ளவர்களும் இக் காட்சியைக் காண்பதற்குக் கூடுகிறார்கள். குறிக்கப்பட்டுள்ள நேரத்தில் விறகுக்குத் தீ மூட்டும் குருக்கள் வருகிறார். அவர் ஒரு தீப்பெட்டியை அல்லது நெருப்பு எரியும் சூளைக் கொண்டு வரலாம். இம் முறையாக இப்புனிதத் தீயை மூட்டுதலாகாது. பல நூறாண்டுகளுக்கு முன் தீக்கொளுத்தியது போலவே இன்றும் கொளுத்துதல் வேண்டும். குருக்கள் வரும்போது கையில் இரண்டு தடிகளைக் கொண்டு வருகிறார்.

குழியைஅடைந்ததும் அவர் அதனைச் சுற்றி வருகிறார். சூழநிற் போர் கடவுளைத் துதித்துப் பாடுகின்றனர். குருக்கள் விறகின் முன் முழங் கால்களில் நின்றுகொண்டு தடிகளை உரைஞ்சுகிறார். அவர் இவ்வேலையில் கைதேர்ந்தவர். முதலில் நீலநிறப் புகை எழுகின்றது. பின்னர் சுவாலை உண்டாகின்றது. காய்ந்த ஓலையில் மூட்டப்பட்ட தீயினால் விறகுக்குத் தீ மூட்டப்படுகின்றது. சிறிது நேரத்தில் நெருப்பு மூண்டு மண்டி எரிகிறது.

இப்பொழுது வேடிக்கை பார்ப்போர் கூடுகின்றனர். சடுதியில் அமைதி உண்டாகின்றது. குருக்கள் ஒரு குடிசையிலிருந்து வருகிறார். கடவுள் வழிபாடு செய்து கொண்டிருப்போர் அவரைப் பின்தொடர்ந்து வரு கின்றனர். அவர்கள் கடவுள் மீது துதிபாடிக்கொண்டு குழியைச் சுற்றி வருகி றார்கள். பின்னர் எல்லோரும் நிரையில் நின்று தலையை நிமிர்த்திக்கொண்டு குழியின் ஒரு புறத்திலிருந்து மறுபுறத்துக்குச் சென்று திரும்புகின்றனர். அவர்கள், கால் சுடுதலினால் அலறிச் சத்தமிடுவதில்லை; சதை எரிவதனால் நாற்றம் வீசுவதும் இல்லை; பாதங்களில் கொப்புளமோ காயமோ காணப்படு வதுமில்லை. இதில் யாதோ தந்திரம் இருக்கலாமெனச் சிலர் நினைக்கின்ற னர். நம்பிக்கையினாலும் மனோதிடத்தினாலும் அவர்கள் யாதும் இடையூறின்றி தீயில் நடக்கிறார்கள் என்பது உண்மையாகும்.

23. சப்பாத்தின் கதை
இங்கிலாந்து தேசத்தில் சப்பாத்து அல்லது செருப்பு அதிட்டத்தைக் கொண்டு வருவது என்பது நீண்டகாலமாக நம்பப்பட்டு வருகின்றது.

இன்றும் தெருவில் ஒரு பழைய குதிரை இலாடம் கிடக்கக் கண்டால் அதனைக் கண்டவர் எடுத்துச்சென்று தமது வீட்டுக்கதவில் அடித்து வைப்பது வழக்கமாக இருக்கின்றது. அதனால் வீட்டிலிருப்பவர்களுக்கு அதிட்ட முண்டாகுமென்பது அவர்களின் நம்பிக்கை.

கலியாணக் கொண்டாட்டங்களில் செருப்பு, குதிரை இலாடம் வடிவாக வெட்டப்பட்ட வெள்ளி வத்தித் துண்டுகள் முதலியவற்றை மணமக்கள் மீது நண்பர்கள் எறிவதையும், பின்புறத்தில் பழஞ்சப்பாத்துக் கட்டப்பட்ட மோட்டார் வண்டியில் தம்பதிகள் சவாரி போவதையும் காண லாம். சப்பாத்து அதிட்டமளிக்கும் என்னும் நம்பிக்கை பல ஆயிர மாண்டுகளாக இருந்து வருகின்றது.

பைபிளின் பழைய ஏற்பாட்டுக் காலத்தில் சப்பாத்து அல்லது செருப்பு ஒருவனது உரிமையைக் குறிப்பதாக இருந்தது. ஒருவன் தனது நிலத்தை மற்றொருவனுக்கு விற்றால் அவன் தனது செருப்பிலொன்றைக் கழற்றி வாங்கியவனது கையிற் கொடுத்தான். இதனாலேயே செருப்புடன் நடந்த நிலம் மற்றவனுடைய கைக்கு மாறி விட்டது என்பது பொருளாக இருந்தது. செருப்பைப் பெற்றவன். நிலம் தனது கைக்கு மாறிவிட்டது என்னு மடையாளமாக அதனைத் தான் வாங்கிய நிலத்தில் எறிந்தான். இச்செயல் மணமக்களுக்கு எப்படி அதிட்டத்தைக் கொண்டு வருமெனச் சிலர் கேட்கலாம். முற்காலத்தில் பெண்மக்கள் ஆண்மக்களின் சொத்தாக இருந் தார்கள். கலியாணமானதும் பெண் தந்தையின் உரிமையிலிருந்து கணவ னின் உரிமையாக மாறிவிடுகிறாள். தான் நீண்ட காலம் தேடிக்கொண்டிருந்த ஒரு பொருள் கிடைக்கப்பெற்றவன் அதிட்டசாலியெனக் கொள்ளப்பட் டான். ஆகவே சொத்துடைமையின் அடையாளமாகிய சப்பாத்து இன்று நல்ல அதிட்டமாகக் கருதப்படலாம்.

நீண்டகாலமாகச் சப்பாத்து முக்கியமுடையதாக இருந்து வந்தது. முற்காலத்தில் எகிப்திய அரசர் செருப்புத் தரித்தனர். அவர்களுக்குக் கீழ்ப் பட்ட அரசர் அவர்களின் முன் செல்ல நேர்ந்தபொழுது செருப்பின்றிச் சென் றார்கள். பரிசுத்த இடங்களில் செல்லும் போது இன்றும் முஸ்லிம்களும், இந்துக்களும் செருப்பின்றிச் செல்கின்றனர்.

செருப்பு அல்லது சப்பாத்துச் செய்யும் முறை பல ஆயிரம் ஆண்டு களின் முன் அறியப்பட்டிருந்தது. பைபிளின் பழைய ஏற்பாட்டில் சப்பாத்துக் கட்டும் தொழில் மிகத் திருத்தமடைந்திருந்ததெனச் சொல்லப் படுகிறது. செல்வமகளிர் பொன்னாலும் மணியாலும் அலங்கரிக்கப்பட்ட செருப்புகளை அணிந்தார்கள். அவற்றில் பறவைகள் விலங்குகளின் வடிவங்கள் எழுதப்பட்டிருந்தன.

ஆடவரும் நன்கு அலங்கரிக்கப்பட்ட செருப்புகளைத் தரித்தார்கள். முற்காலத்தவர் தாம் தமது எதிரிகளைக் காலால் உழக்குவதாகப் பாவனை செய்தார்கள். ஆகவே சிலர் தமது எதிரியின் வடிவைச் செருப்பின் கீழ்ப் புறத்தில் எழுதியிருந்தனர்; நடக்கும்போது தாம் எதிரியின் முகத்தை உழக்கிக் கொண்டு செல்வதை நினைத்து மகிழ்ச்சி கொண்டனர். மனைவியின் பெயரைச் செருப்பின் கீழ்ப்புறத்தில் வெட்டுதல் பழைய கிரேக்கரின் வழக்கம். இதனால் நடக்கும்போது ஒருவனது அன்புக்குரிய மனைவியின் பெயர் நிலத்தில் அழுத்தப்பட்டிருக்கும். இவ் வழக்கங்களை நினைக்கும் போது நமக்குச் சிரிப்புண்டாகிறது.

14ஆம் நூற்றாண்டில் நாகரிகரான ஆங்கில ஆடவர் இரண்டடி நீளச் சப்பாத்தைத் தரித்தார்கள். இவ்வாறு செல்லும் நாகரிகர் நடக்கும்போது மற்றவர்களை இடறிவிழுத்த நேர்ந்தமையால் அவ்வகைச் சப்பாத்தை அணிதல் கூடாதென அரசாங்க சபையில் சட்டமியற்றப் பட்டது.

இதன்பின் இன்னொருவகைச் சப்பாத்து வழக்கத்துக்கு வந்தது இது முன்னைய சப்பாத்தளவு நீளமுடையது. ஆனால் அதன் முன்புறம் வளைந் திருந்தது. வளைவில் வெள்ளிச் சங்கிலியும் நாடாவும் தொடுத்து முழங் காலுக்குக் கீழ் கட்டப்பட்டது. முந்திய சப்பாத்திலும் பார்க்க இச்சப்பாத்து நடப்பதற்கு இலகுவாக விருந்திருக்கலாம். இக்காலத்தில் இன்னொரு வகைச் சப்பாத்தும் வழக்கிலிருந்தது. முன்னாலுள்ள வளைவின் முனையில் சலங்கை கட்டப்பட்டிருந்தது. நடக்கும் போது சலங்கை கிணுகிணு என்று ஓசை செய்தது. இரண்டடி நீளமுள்ள சப்பாத்தைத் தரித்தவர்களுக்கு நடப்பது இலகுவாக இருந்திருக்க மாட்டாது. அவ்வாறு தரிப்பது நாகரிகம் என்னும் காரணத்தினால் ஏழு அல்லது எட்டு அங்குலம் அகலமுள்ள சப்பாத்துகளணியப்பட்டன. இஸ்டுவாட் காலத்தில் நாகரிகர் ஏழு அல்லது எட்டு அங்குலம் முன்புற அகலமுடைய உயர்ந்த சப்பாத்துகளைத் தரித்தனர். இவற்றைத் தரித்துக்கொண்டு நடப்பது மிகக் கடினமாக விருந் தாலும் இவற்றை அணிந்துகொள்வது அக்கால நாகரிக முறை எனக் கருதப் பட்டது.

எலிசபெத்து இராணி காலத்தில் ஒரு அடி உயரமுள்ள மரத்தில் இறுக்கிய உயர்ந்த சப்பாத்துத் தரிக்கப்பட்டது. இது முன்னைய சப்பாத்துக் களிலும் பார்க்க அதிக தொல்லை விளைவித்திருக்கும். இவ்வகைச் சப்பாத்துத்தரித்துக்கொண்டு செல்லும்பெண் தனியே நடந்து செல்ல முடியாமலிருந்தது. அவள் வெளியே செல்லும் போது பக்கத்துக்கொரு வராக இரு வேலைக்காரப் பெண்கள் அவளைப் பிடித்துத் தாங்கிச் சென் றார்கள். பரிகசிக்கத்தக்க இவ்வகையினவல்லாத சப்பாத்துக்களை இன்றைய மக்கள் அணிகிறார்கள்.